Interpretacje do przepisu
art. 165a Ordynacji podatkowej

92/481753 - interpretacji podatkowych do przepisu art. 165a Ordynacji podatkowej

1 2 3 4

2012.09.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - IPTPB2/415-568/11-6/12-S/KR
     ∟Czy Wnioskodawca ustalając na podstawie art 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w zysku Spółki w okresie po oddaniu w użytkowanie akcji Spółki powinien przyjąć swoje prawo do udziału w zysku z wyłączeniem użytkowanych akcji, tj. czy powinien przyjąć prawo do udziału w zysku na podstawie tych pozostałych akcji, które dają Wnioskodawcy prawo do udziału w zysku Spółki?

2012.09.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - IPTPB2/415-571/11-6/12-S/KR
     ∟Czy Wnioskodawca ustalając na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w zysku Spółki w okresie po przewłaszczeniu na zabezpieczenie akcji Spółki powinien przyjąć swoje prawo do udziału w zysku z wyłączeniem przewłaszczonych akcji, tj. czy powinien przyjąć prawo do udziału w zysku na podstawie tych pozostałych akcji, które dają Wnioskodawcy prawo do udziału w zysku Spółki?

2012.09.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - IPTPB2/415-569/11-6/12-S/KR
     ∟Czy Wnioskodawca ustalając na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w zysku Spółki w okresie po pożyczeniu akcji Spółki powinien przyjąć swoje prawo do udziału w zysku z wyłączeniem pożyczonych akcji, tj. czy powinien przyjąć prawo do udziału w zysku na podstawie tych pozostałych akcji, które dają Wnioskodawcy prawo do udziału w zysku Spółki?

2012.06.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - IBPBI/1/415-713/12/AB
     ∟W zakresie możliwości zakwalifikowania przychodu uzyskanego ze zbycia prawa do udziału w zysku i udziału w masie likwidacyjnej spółki jawnej, bez przenoszenia na nabywcę praw niemajątkowych oraz obowiązków przysługujących z tytułu uczestnictwa w spółce do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

2012.06.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - IBPBI/1/415-714/12/AB
     ∟Możliwość uznania za koszty uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu ze zbycia prawa do udziału w zysku i udziału w masie likwidacyjnej spółki jawnej kwoty będącej sumą wydatków na wniesienie wkładów do spółki jawnej oraz skumulowanego w spółce, a niewypłaconego zysku.

2012.06.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - IBPBI/1/415-373/12/AB
     ∟Zasady opodatkowania zysku przypadającego na wspólnika spółki jawnej w sytuacji zbycia przez Niego prawa do udziału w zysku i udziału w masie likwidacyjnej w tej spółce, bez przenoszenia na nabywcę praw niemajątkowych oraz obowiązków przysługujących z tytułu uczestnictwa w spółce.

2010.08.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPP2/443-420/07-7/S/SAP/MM
     ∟Wnioskodawca nie spełnił wszystkich warunków wynikających z art. 132 ust. 1 lit (f) Dyrektywy VAT, zatem usługi, które świadczone będą przez Wnioskodawcę na rzecz swoich wspólników nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT wynikającego z tego przepisu.

2010.08.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPP2/443-420/07-6/S/SAP/MM
     ∟bezpośrednie zastosowanie w niniejszej sprawie przepisu 132 ust. 1 lit. f Dyrektywy VAT.

2008.09.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB1/415-620/08-8/ES
     ∟Czy pomimo wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej przedsiębiorcy przed wydaniem przez sąd postanawiania o upadłości można w prowadzonym postępowaniu upadłościowym rozliczyć stratę podatkową wykazywana przez upadłego przedsiębiorcę?,

2008.09.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB1/415-620/08-7/ES
     ∟Czy pomimo wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej przedsiębiorcy przed wydaniem przez sąd postanawiania o upadłości można w prowadzonym postępowaniu upadłościowym rozliczyć stratę podatkową wykazywana przez upadłego przedsiębiorcę? Czy sprzedaż budynku mieszkalnego, stanowiącego osobisty majątek osoby fizycznej, włączonego do masy upadłości jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych?

2008.06.02 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - ILPB3/423-163/08-4/MC
     ∟Czy Spółka ma prawo złożyć wniosek o interpretację indywidualną dotyczącą zaistniałego stanu faktycznego, na podstawie art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2007 r., który był przedmiotem rozważań organu podatkowego pod rządami wcześniej obowiązujących w tym zakresie przepisów Ordynacji podatkowej i nie narazi się na konsekwencje wynikające z obecnie obowiązującej treści art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej?

2008.03.31 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-I/4407/14-22/07/MJa
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PV-I/4407/14-22/07/MJaData2008.03.31AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe --> Rozliczenie podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelnościSłowa kluczowedłużnikwierzytelności nieściągalnePytanie podatnikaczy w przypadku skorzystania z tzw. ulgi na złe długi w przesłanym do dłużnika zawiadomieniu wierzyciel musi rozbijać należną kwotę na poszczególne wierzytelności?D E C Y Z J ANa podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4 oraz art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) oraz art. 4 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), art. 89a ust. 1 oraz art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535, z późn. zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 14.11.2007r., uzupełnionego pismem z dnia 17.01.2008r., wniesionego przez .......... na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 5.11.2007r., znak 1471/VUR1/443-106/7/07/RT wydane w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawiep o s t a n a w i aodmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.U Z A S A D N I E N I EPismem z dnia 19.08.2005r. Spółka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania prawa podatkowego. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowieniem z dnia 18.11.2005r. odmówił wszczęcia postępowania w przedmiotowej sprawie powołując się na art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, który to przepis uzależnia obowiązek udzielenia interpretacji od spełnienia warunku negatywnego, polegającego na braku kontroli podatkowej albo postępowania przed sądem administracyjnym, toczących się w indywidualnych sprawach podatnika. W związku z tym, iż w dniu 3.11.2005r. wobec Spółki zostało wszczęte postępowanie kontrolne, organ pierwszej instancji odmówił wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji. Na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego Strona złożyła zażalenie. Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia 10.03.2006r. utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji. W skardze do WSA w Warszawie z dnia 14.04.2006r. Spółka wniosła o uchylenie postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej, a sąd wyrokiem z dnia 8.05.2007r. uchylił zaskarżone postanowienie organu drugiej instancji, jak i poprzedzające je postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.Z przedstawionego we wniosku z dnia 19.08.2005r. stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy usługi telekomunikacyjne w zakresie telefonii komórkowej. Sprzedaż usług zgodnie z przepisami prawa podatkowego jest dokumentowana fakturami VAT. Spółka rozpoznaje przychód na zasadach określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654, z późn. zm.). W związku z faktem, iż część odbiorców usług nie reguluje należności w terminie, Spółka wyraziła zamiar skorzystania z uprawnienie wskazanego w art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535, z późn. zm.) – dalej ustawa o VAT. Regulacja ta uprawnia podatnika, po uprzednim spełnieniu określonych w niej warunków, do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku związane z nieściągalnymi wierzytelnościami. I tak, zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 6 w/w ustawy z przedmiotowego uprawnienia skorzystać można jedynie w przypadku, gdy wierzyciel zawiadomił dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych, a dłużnik, w ciągu 28 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie. Zdaniem Spółki w skierowanym do dłużnika zawiadomieniu wierzyciel nie musi rozbijać należnej kwoty na poszczególne wierzytelności. Wystarczy, że podane zostaną następujące wartości: łączna kwota należności netto, łączna kwota podatku VAT oraz łączna kwota należności wraz z podatkiem VAT, bez podawania kwot wynikających z nieuregulowanych faktur.Postanowieniem z dnia 5.11.2007r. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego uznał wyżej przedstawione stanowisko Spółki za nieprawidłowe. W ocenie organu pierwszej instancji w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT wierzyciel zobowiązany jest wskazać dłużnikowi, które wierzytelności odpisał jako nieściągalne. Przesłanie łącznej kwoty, bez rozbicia na wartość poszczególnych należności pozwala dłużnikowi na ustalenie, które wierzytelności, składające się na łączną kwotę długu, zostały wskazane w zawiadomieniu. Jak przewiduje art. 89b ust. 1 w/w ustawy w sytuacji nieuregulowania zaległych należności dłużnik obowiązkowo pomniejsza kwotę podatku naliczonego lub w przypadku braku podatku naliczonego powiększa kwotę podatku należnego o kwotę podatku wynikającą z niezapłaconych faktur, co następuje poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia lub w którym otrzymał te faktury. Realizacja tego obowiązku możliwa jest jedynie wtedy, gdy w zawiadomieniu wskazane zostanie, które konkretnie wierzytelności odpisane zostały jako nieściągalne. Przykładowo nastąpić to może poprzez wskazanie numerów faktur VAT wraz z datami ich wystawienia.Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W przedmiotowym zażaleniu Spółka podniosła, że przepisy prawa podatkowego nie określają, jakie dane należy umieścić w skierowanym do dłużnika zawiadomieniu. Skorygowanie podatku należnego w trybie art. 89a ustawy o VAT jest działaniem ostatecznym, poprzedzonym długotrwałym procesem windykacyjnym, w czasie którego kontrahent zostaje wielokrotnie powiadamiany o niezapłaconych fakturach. Zna więc zarówno numery faktur, jak i kwoty należności z nich wynikających. Zawiadomienie, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 jest kolejną informacją o fakcie nieuregulowania należności wobec Spółki. Może się zatem sprowadzać do wykazania kwoty należności netto, kwoty podatku VAT oraz kwoty należności wraz z podatkiem VAT łącznie, bez wyszczególniania wartości wynikających z szeregu faktur wystawionych na kontrahenta. Gdyby ustawodawca chciał, aby zawiadomienie przybrało formę szczególną, należy domniemywać, iż ująłby w przepisie przynajmniej podstawowe dane, które powinny zostać w nim zawarte. Skoro tego nie uczynił, to znaczy, że wierzyciel ma dowolność w działaniu i wysyłając zawiadomienie może posługiwać się danymi w kwotach łącznych bez rozbijania na poszczególne wierzytelności dłużnika. W dniu 22.01.2008r. do Izby Skarbowej wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie wniesionego zażalenia. Spółka zarzuciła postanowieniu z dnia 5.11.2007r., iż zostało wydane po upływie określonego przez Ordynację podatkową 3-miesięcznego terminu. Nawet gdyby założyć swoiste „zawieszenie” biegu terminu do wydania postanowienia za okres od daty wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania do dnia wpływu prawomocnego orzeczenia WSA do organu podatkowego, to nadal termin do wydania postanowienia nie można uznać za dochowany. Zdaniem Strony nie ma podstawy prawnej, aby twierdzić, że okres trzech miesięcy powinien biec ponownie od daty otrzymania orzeczenia przez organ pierwszej instancji. Z upływem terminu określonego w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej Naczelnik Urzędu Skarbowego utracił legitymację do rozstrzygania w sprawie interpretacji i związany został z mocy prawa stanowiskiem przedstawionym przez Spółkę. Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10.02.2006r., nr 1401/FA/4117-14/53/05/AP, mocą której została uchylona interpretacja organu pierwszej instancji z uwagi na upływ 3-miesięcznego terminu do wydania postanowienia.Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału oraz po rozpatrzeniu zażalenia wraz z pismem z dnia 17.01.2007r. zważył, co następuje:Ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2005r. Nr 90, poz. 756) ustawodawca wprowadził do ustawy o VAT rozwiązanie, polegające na możliwości pomniejszenia podatku należnego związanego z czynnościami z tytułu wykonania których podatnik nie otrzymał należnego mu wynagrodzenia – tzw. „ulga na złe długi”. Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy o VAT z opisanego wyżej uprawnienia podatnik skorzystać może, gdy spełnione zostaną następujące warunki:dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;wierzytelności nie zostały uregulowane w jakiejkolwiek formie ani nie zostały zbyte;od daty wystawienia faktury, będącej podstawą do odpisania wierzytelności, nie upłynęło 5 lat, licząc od początku roku, w którym została wystawiona faktura;wierzyciel zawiadomił dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych a dłużnik, w ciągu 28 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.W myśl art. 89b ust. 1 ustawy o VAT w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 28 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia lub w którym otrzymał te faktury.Biorąc pod uwagę cytowane przepisy należy zwrócić uwagę, iż aby podatnikowi przysługiwało prawo do skorygowania podatku należnego muszą być spełnione określone tymi przepisami warunki. Możliwość skorzystania z tzw. “ulgi na złe długi” powstaje wówczas, gdy spełnione są warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela. Wskazuje na to redakcja przepisu, który mówi o warunkach, czyli zdarzeniach przyszłych i niepewnych, których spełnienie pozwala na skorzystanie z przysługującego prawa. Obowiązek poinformowania dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych ma charakter warunku formalnego.Z literalnego brzmienia art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT wynika, iż wierzyciel zawiadamia dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych. Warunek ten nie ziści się, jeśli podatnik poda jedynie kwotę stanowiącą sumę niezapłaconych wierzytelności i przypadający na tę kwotę podatek VAT. Na podstawie tej informacji nie można bowiem ustalić, jakie wierzytelności uznane zostały przez podatnika za nieściągalne. W świetle omawianej regulacji nie mają znaczenia wcześniejsze czynności podjęte przez wierzyciela w celu wyegzekwowania niezaspokojonych należności. Proces windykacyjny wpływa na możliwość odpisania wierzytelności jako nieściągalnych, natomiast nie zwalnia wierzyciela z obowiązku poinformowania dłużnika o fakcie odpisania wierzytelności jako nieściągalnych. Zawiadomienie, w którym podatnik nie precyzuje, o jakie wierzytelności chodzi, nie spełnia zatem kryteriów zawiadomienia wskazanego w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT.Za przedstawionym rozumieniem powyższej regulacji przemawia również wykładnia celowościowa. Skorzystanie przez wierzyciela z przysługującego mu uprawnienia pociąga za sobą pewne obowiązki po stronie dłużnika. W sytuacji, gdy w przeciągu 28 dni od otrzymania zawiadomienia dłużnik nie ureguluje należności, spoczywa na nim obowiązek pomniejszenia podatku naliczonego związanego z należnościami ujętymi przez wierzyciela w zawiadomieniu (art. 89b ust. 1 ustawy o VAT). Mając na uwadze, że dłużnik wywiązuje się z nałożonej powinności poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia lub w którym otrzymał te faktury, w skierowanym do niego zawiadomieniu powinny zostać wskazane konkretne wierzytelności, a nie jedynie łączna ich kwota. Wyszczególnianie wierzytelności mogłoby być kwestią dyskusyjną, gdyby ustawodawca nakazał dokonanie korekty podatku naliczonego w bieżącej deklaracji VAT-7. W regulacji ustawowej przyjęto jednak zasadę wstecznej korekty. Sformułowany w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT wymóg zawiadomienia o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych umożliwi wypełnienie dłużnikowi omawianego obowiązku jedynie w przypadku wyszczególnienia w treści zawiadomienia, o jakie należności chodzi.Nietrafne są również argumenty Spółki dotyczące niedochowania 3-miesięcznego terminu do wydania postanowienia w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Stosownie do przepisu art. 14b § 3 zd. 1 Ordynacji podatkowej w przypadku niewydania przez organ postanowienia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14a § 1 w/w ustawy, uznaje się, że organ ten jest związany stanowiskiem podatnika, płatnika, lub inkasenta zawartym we wniosku. Wykładnia językowa przepisu nie pozwala na stwierdzenie, czy w przepisie tym mowa jest jedynie o postanowieniu zawierającym interpretacje organów podatkowych czy też także o postanowieniu mającym charakter wyłącznie procesowy. Zauważyć należy, iż ustawodawca odmiennie niż w przepisach art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej - w których posługuje się sformułowaniem „interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1” – w omawianym przepisie posłużył się określeniem „postanowienie”. Właściwe odczytanie użytego w art. 14b § 3 pojęcia wymagać zatem będzie posłużenia się innymi metodami wykładni, tj. wykładnią celowościową oraz wykładnią systemową.Przede wszystkim zauważenia wymaga, iż przepisy Ordynacji podatkowej w ramach postępowania wszczynanego na podstawie art. 14a § 1 wspomnianej ustawy wprost przewidują możliwość wydania postanowienia o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia (art. 169 § 1 w/w ustawy). Z orzecznictwa wynika natomiast, iż możliwe jest także rozstrzygnięcie wydane na podstawie art. 165a Ordynacji podatkowej (wyrok WSA z dnia 12.07.2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4238/06, wyrok WSA z dnia 27.02.2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1774/06). Przyjęcie stanowiska prezentowanego przez Spółkę oznaczałoby, iż ostateczne postanowienie o charakterze proceduralnym (np. odmawiające wszczęcia postepowania) powodowałoby wejście do obrotu prawnego tzw. „milczącej interpretacji” o której mowa w przytoczonym powyżej przepisie art. 14b §

2008.03.31 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-I/4407/14-21/07/MJa
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PV-I/4407/14-21/07/MJaData2008.03.31AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe --> Rozliczenie podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelnościSłowa kluczowedługterminwierzytelności nieściągalnePytanie podatnikaCzy w przypadku skorzystania z tzw. ulgi na złe długi za dzień doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych uznać można dzień liczony jako dzień nadania plus 3 dni? D E C Y Z J ANa podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4 oraz art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) oraz art. 4 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), art. 89a ust. 1, 89a ust. 2 pkt 6, 89b ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535, z późn. zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 14.11.2007r., uzupełnionego pismem z dnia 17.01.2008r. wniesionego przez ........... na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 5.11.2007r., znak 1471/VUR1/443-106/6/07/RT wydane w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawiep o s t a n a w i aodmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.U Z A S A D N I E N I EPismem z dnia 19.08.2005r. Spółka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania prawa podatkowego. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowieniem z dnia 18.11.2005r. odmówił wszczęcia postępowania w przedmiotowej sprawie powołując się na art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, który to przepis uzależnia obowiązek udzielenia interpretacji od spełnienia warunku negatywnego, polegającego na braku kontroli podatkowej albo postępowania przed sądem administracyjnym, toczących się w indywidualnych sprawach podatnika. W związku z tym, iż w dniu 3.11.2005r. wobec Spółki zostało wszczęte postępowanie kontrolne, organ pierwszej instancji odmówił wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji. Na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego Strona złożyła zażalenie. Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia 10.03.2006r. utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji. W skardze do WSA w Warszawie z dnia 14.04.2006r. Spółka wniosła o uchylenie postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej, a sąd wyrokiem z dnia 8.05.2007r. uchylił zaskarżone postanowienie organu drugiej instancji, jak i poprzedzające je postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.Z przedstawionego we wniosku z dnia 19.08.2005r. stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy usługi telekomunikacyjne w zakresie telefonii komórkowej. Sprzedaż usług zgodnie z przepisami prawa podatkowego jest dokumentowana fakturami VAT. Spółka rozpoznaje przychód na zasadach określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654, z późn. zm.). W związku z faktem, iż część odbiorców usług nie reguluje należności w terminie, Spółka wyraziła zamiar skorzystania z uprawnienie wskazanego w art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 z późn. zm.) – dalej ustawa o VAT. Regulacja ta uprawnia podatnika, po uprzednim spełnieniu określonych w niej warunków, do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku związane z nieściągalnymi wierzytelnościami. I tak z przedmiotowego uprawnienia skorzystać można jedynie w przypadku, gdy wierzyciel zawiadomił dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych, a dłużnik, w ciągu 28 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie. Spółka liczy powyższy termin od dnia wysłania zawiadomienia listem poleconym, przy uwzględnieniu terminu, w jakim list polecony obowiązany jest dotrzeć do adresata według przepisów regulujących działanie Poczty Polskiej. Zdaniem Strony do zawiadomień, zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5 ustawy o VAT stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach. Przepisy Ordynacji podatkowej wskazują, iż doręczenie następuje m.in. przez pocztę. W przypadku zaś skorzystania z usług poczty za dzień doręczenia zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 należy uznać dzień liczony jako dzień nadania plus 3 dni. Okres 3 dni wynika z § 43 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 9 stycznia 2004r. w sprawie warunków wykonywania powszechnych usług pocztowych (Dz. U. Nr 5, poz. 34, z późn. zm.). W ocenie Strony przywołana regulacja wskazuje minimalne wymagania co do jakości świadczonych przez Pocztę Polska usług, w związku z tym uprawnione jest wyliczanie terminu w sposób wskazany we wniosku. Postanowieniem z dnia 5.11.2007r. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego uznał wyżej przedstawione stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Uzasadniając swoje stanowisko organ pierwszej instancji wskazał, iż prawo do korekty nie może być wywodzone z domniemania zawiadomienia dłużnika, co wynika wprost z art. 144 Ordynacji podatkowej. Chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązany jest dowieść, że dłużnik został w prawidłowy sposób zawiadomiony o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru. Dowodem doręczenia zawiadomienia nie może być samo potwierdzenie nadania przesyłki na poczcie, jeżeli jednocześnie podatnik nie posiada potwierdzenia odbioru przesyłki przez dłużnika.Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W zażaleniu Spółka powtórzyła argumenty przedstawione we wniosku o dokonanie interpretacji. Dodatkowo, jako uzupełnienie zażalenia, Spółka w trakcie postępowania przed organem drugiej instancji wniosła pismo z dnia 17.01.2008r., w którym podniosła, iż postanowienie z dnia 5.11.2007r. zostało wydane po upływie określonego przez Ordynację podatkową 3-miesięcznego terminu. Nawet gdyby założyć swoiste „zawieszenie” biegu terminu do wydania postanowienia za okres od daty wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania do dnia wpływu prawomocnego orzeczenia WSA do organu podatkowego, to nadal termin do wydania postanowienia nie można uznać za dochowany. Zdaniem Strony nie ma podstawy prawnej, aby twierdzić, że okres trzech miesięcy powinien biec ponownie od daty otrzymania orzeczenia przez organ pierwszej instancji. Z upływem terminu określonego w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej Naczelnik Urzędu Skarbowego utracił legitymację do rozstrzygania w sprawie interpretacji i związany został z mocy prawa stanowiskiem przedstawionym przez Spółkę. Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10.02.2006r., nr 1401/FA/4117-14/53/05/AP, mocą której została uchylona interpretacja organu pierwszej instancji z uwagi na upływ 3-miesięcznego terminu do wydania postanowienia.Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału oraz po rozpatrzeniu zażalenia wraz z pismem z dnia 17.01.2007r. zważył, co następuje:Ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2005r. Nr 90, poz. 756) ustawodawca wprowadził do ustawy o VAT rozwiązanie, polegające na możliwości pomniejszenia podatku należnego związanego z czynnościami z tytułu wykonania których podatnik nie otrzymał należnego mu wynagrodzenia – tzw. „ulga na złe długi”. Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy o VAT z opisanego wyżej uprawnienia podatnik skorzystać może, gdy spełnione zostaną następujące warunki:dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;wierzytelności nie zostały uregulowane w jakiejkolwiek formie ani nie zostały zbyte;od daty wystawienia faktury, będącej podstawą do odpisania wierzytelności, nie upłynęło 5 lat, licząc od początku roku, w którym została wystawiona faktura;wierzyciel zawiadomił dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych a dłużnik, w ciągu 28 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.W myśl art. 89a ust. 3 ustawy o VAT korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy następujący po miesiącu, w którym dłużnik otrzymał zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2 pkt 6 w/w ustawy. Przepis ten wprost wskazuje, że warunkiem niezbędnym dla dokonania korekty jest otrzymanie przez dłużnika zawiadomienia, a nie przyjęcie, że dłużnik mógł to zawiadomienie otrzymać nawet w określonych dla Poczty Polskiej terminach. Potwierdza to również art. 89b ust. 5 ustawy o VAT przewidujący, iż do zawiadomienia, o którym mowa w art. 89 ust. 2 pkt 6 w/w ustawy stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach. Biorąc pod uwagę cytowane przepisy należy zwrócić uwagę, iż aby podatnikowi przysługiwało prawo do skorygowania podatku należnego muszą być spełnione określone tymi przepisami warunki. Możliwość skorzystania z tzw. “ulgi na złe długi” powstaje wówczas, gdy spełnione są warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela. Wskazuje na to językowy zapis przepisu, który mówi o warunkach, czyli zdarzeniach przyszłych i niepewnych, których spełnienie pozwala na skorzystanie z przysługującego prawa. Obowiązek poinformowania dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych ma charakter warunku formalnego. Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy o VAT wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji.W myśl art. 144 Ordynacji podatkowej organ podatkowy doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, przez swoich pracowników lub przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów. Zgodnie z art. 150 § 1 w/w ustawy w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149: poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczenia pisma przez pocztę;pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) – w przypadku doręczenia pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni - art. 150 §1a w/w ustawy. W myśl art. 150 § 2 w/w ustawy zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy. Cytowany przepis ma na celu zapewnienie skuteczności czynności doręczenia pisma, szczególnie w przypadku, gdy adresat świadomie utrudnia jej dokonanie. Wprowadzenie fikcji prawnej doręczania powoduje, że doręczenie odnosi skutek prawny z wszystkimi jego konsekwencjami.W kontekście rozpatrywanej sprawy zauważyć należy, iż przyznanie Spółce racji w kwestii sposobu ustalania momentu odbioru zawiadomienia równoznaczne byłoby z zaakceptowaniem praktyki niezgodnej z przyjętymi przez ustawodawcę zasadami. Strona sama podkreśla, iż w przedmiotowym zakresie ustawodawca nakazał odpowiednie stosowanie przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń. Niezrozumiałe jest zatem obranie przez Stronę własnej metody ustalania momentu doręczenia w sytuacji, gdy ustawodawca wskazał stosowne rozwiązania. Odpowiednie stosowanie przepisów oznacza bowiem stosowanie danej regulacji adekwatnie do zaistniałej sytuacji, a nie w sposób wybiórczy. Doręczanie za pokwitowaniem pozbawione byłoby sensu w przypadku uznania, że odbiór zawsze następuje 3 dnia po nadaniu przesyłki. Niewykluczone bowiem, że dłużnik odbierze wysłane za pośrednictwem poczty zawiadomienie już przy pierwszym doręczeniu, bądź w ciągu 14 dni od pierwszego bezskutecznego doręczenia, a wtedy 28-dniowy termin liczony będzie od dnia, w którym nastąpiło faktyczne odebranie zawiadomienia. Natomiast w przypadku nieodebrania zawiadomienia w ciągu 14 dni od pierwszego awizowania przyjmuje się, że doręczenie nastąpiło z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w art. 150 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Ustalenia te winny być dokonywane w oparciu o informacje umieszczone na zwrotnym potwierdzeniu odbioru. Końcowo wskazać należy, iż właściwe ustalenie daty odbioru zawiadomienia o dokonaniu korekty rzutuje na termin upływu 28 dni, w ciągu których dłużnik ma możliwość uregulowania należności. A skoro ustawodawca wskazał, jakie regulacje mają zastosowanie w przypadku doręczenia zawiadomienia, nie ma podstaw by kierować się indywidualnie dobranymi mechanizmami. Nietrafne są również argumenty Spółki dotyczące niedochowania 3-miesięcznego terminu do wydania postanowienia w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Stosownie do przepisu art. 14b § 3 zd. 1 Ordynacji podatkowej w przypadku niewydania przez organ postanowienia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14a § 1 w/w ustawy, uznaje się, że organ ten jest związany stanowiskiem podatnika, płatnika, lub inkasenta zawartym we wniosku. Wykładnia językowa przepisu nie pozwala na stwierdzenie, czy w przepisie tym mowa jest jedynie o postanowieniu zawierającym interpretacje organów podatkowych czy też także o postanowieniu mającym charakter wyłącznie procesowy. Zauważyć należy, iż ustawodawca odmiennie niż w przepisach art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej - w których posługuje się sformułowaniem „interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1” – w omawianym przepisie posłużył się określeniem „postanowienie”. Właściwe odczytanie użytego w art. 14b § 3 pojęcia wymagać zatem będzie posłużenia się innymi metodami wykładni, tj. wykładnią celowościową oraz wykładnią systemową.Przede wszystkim zauważenia wymaga, iż przepisy Ordynacji podatkowej w ramach postępowani

2008.03.31 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-I/4407/14-23/07/MJa
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PV-I/4407/14-23/07/MJaData2008.03.31AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe --> Rozliczenie podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelnościSłowa kluczowewierzytelności nieściągalnePytanie podatnikaCzy w przypadku skorzystania z tzw. ulgi na złe długi w przesyłanym do urzędu skarbowego zawiadomieniu można posłużyć się danymi w kwotach łącznych, bez rozbijania na wartość poszczególnych wierzytelności? D E C Y Z J ANa podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4 oraz art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) oraz art. 4 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), art. 89a ust. 1, ust. 2 i ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535, z późn. zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 14.11.2007r., uzupełnionego pismem z dnia 16.01.2008r., wniesionego przez ......... na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 5.11.2007r., znak 1471/VUR1/443-106/8/07/RT wydane w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawiep o s t a n a w i aodmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.U Z A S A D N I E N I EPismem z dnia 19.08.2005r. Spółka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania prawa podatkowego. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowieniem z dnia 18.11.2005r. odmówił wszczęcia postępowania w przedmiotowej sprawie powołując się na art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, który to przepis uzależnia obowiązek udzielenia interpretacji od spełnienia warunku negatywnego, polegającego na braku kontroli podatkowej albo postępowania przed sądem administracyjnym, toczących się w indywidualnych sprawach podatnika. W związku z tym, iż w dniu 3.11.2005r. wobec Spółki zostało wszczęte postępowanie kontrolne, organ pierwszej instancji odmówił wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji. Na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego Strona złożyła zażalenie. Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia 10.03.2006r. utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji. W skardze do WSA w Warszawie z dnia 14.04.2006r. Spółka wniosła o uchylenie postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej, a sąd wyrokiem z dnia 8.05.2007r. uchylił zaskarżone postanowienie organu drugiej instancji, jak i poprzedzające je postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.Z przedstawionego we wniosku z dnia 19.08.2005r. stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy usługi telekomunikacyjne w zakresie telefonii komórkowej. Sprzedaż usług zgodnie z przepisami prawa podatkowego jest dokumentowana fakturami VAT. Spółka rozpoznaje przychód na zasadach określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654, z późn. zm.). W związku z faktem, iż część odbiorców usług nie reguluje należności w terminie, Spółka wyraziła zamiar skorzystania z uprawnienie wskazanego w art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535, z późn. zm.) – dalej ustawa o VAT. Regulacja ta uprawnia podatnika, po uprzednim spełnieniu określonych w niej warunków, do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku związane z nieściągalnymi wierzytelnościami. Oprócz przesłanek natury formalnej przepisy regulujące omawianą instytucję nakładają na wierzyciela także szereg obowiązków dodatkowych. I tak, zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy o VAT podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego, zawiadomić o korekcie właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego. Zdaniem Spółki w zawiadomieniu, o którym mowa powyżej podatnik może posłużyć się danymi w kwotach łącznych, bez rozbijania na wartość poszczególnych wierzytelności. Wystarczy, aby w zawiadomieniu tym Strona ujęła: kwotę netto, kwotę podatku VAT oraz kwotę wraz z podatkiem VAT łącznie ze wskazaniem, w jakiej pozycji deklaracji VAT-7 zostały uwzględnione korygowane kwoty. Sposób prezentacji omawianych danych nie został ujęty w żadne sformalizowane normy prawne, w związku z czym Spółka wnioskuje, iż obrany przez Nią sposób jest prawnie dopuszczalny.Postanowieniem z dnia 5.11.2007r. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego uznał wyżej przedstawione stanowisko Spółki za nieprawidłowe. W ocenie organu pierwszej instancji w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 89a ust. 5 ustawy o VAT, należy podać informację o kwotach korekty podatku należnego. Na zawartość merytoryczną zawiadomienia ustawodawca wskazuje używając zwrotu „wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego”. Omawiany przepis nie przewiduje możliwości łącznego podania kwot, lecz zakłada obowiązek podania wszystkich kwot korekty podatku należnego. Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W przedmiotowym zażaleniu Spółka podniosła, iż na poparcie swojej tezy organ pierwszej instancji nie przywołał żadnego przepisu prawa, a także nie podał żadnego argumentu, przekonującego o słuszności stanowiska organu podatkowego. Zdaniem Spółki takie działanie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego jest ewidentnym naruszeniem art. 121 w związku z art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z utrwalonym poglądem doktryny, zasada przekonywania nakłada na organy administracji państwowej obowiązek starannego i możliwie najbardziej pełnego napisania uzasadnienia do decyzji, bądź innego aktu administracji o charakterze władczym. Jednozdaniowe uzasadnienie postanowienia, w którym Naczelnik Urzędu Skarbowego zamiast wytłumaczenia Spółce dlaczego jej pogląd jest błędny, przywołuje jedynie przepis prawa opatrując go lakonicznym komentarzem będącym jedynie zaprzeczeniem tezy postawionej przez Spółkę, trudno uznać za odpowiadające wymogom przepisów prawa. Pogląd wyrażony przez organ pierwszej instancji jest tym bardziej nieuzasadniony, iż sposób prezentacji kwot korekty podatku należnego nie został ujęty w żadne sformalizowane normy prawne. Gdyby ustawodawca chciał, aby zawiadomienie przybrało formę szczególną, należy domniemywać, iż ująłby w przepisie przynajmniej podstawowe dane, które powinno zawierać takie zawiadomienie.W dniu 22.01.2008r. do Izby Skarbowej wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie wniesionego zażalenia. Spółka zarzuciła postanowieniu z dnia 5.11.2007r., iż zostało wydane po upływie określonego przez Ordynację podatkową 3-miesięcznego terminu. Nawet gdyby założyć swoiste „zawieszenie” biegu terminu do wydania postanowienia za okres od daty wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania do dnia wpływu prawomocnego orzeczenia WSA do organu podatkowego, to nadal termin do wydania postanowienia nie można uznać za dochowany. Zdaniem Strony nie ma podstawy prawnej, aby twierdzić, że okres trzech miesięcy powinien biec ponownie od daty otrzymania orzeczenia przez organ pierwszej instancji. Z upływem terminu określonego w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej Naczelnik Urzędu Skarbowego utracił legitymację do rozstrzygania w sprawie interpretacji i związany został z mocy prawa stanowiskiem przedstawionym przez Spółkę. Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10.02.2006r., nr 1401/FA/4117-14/53/05/AP, mocą której została uchylona interpretacja organu pierwszej instancji z uwagi na upływ 3-miesięcznego terminu do wydania postanowienia.Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału oraz po rozpatrzeniu zażalenia wraz z pismem z dnia 16.01.2007r. zważył, co następuje:Ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2005r. Nr 90, poz. 756) ustawodawca wprowadził do ustawy o VAT rozwiązanie, polegające na możliwości pomniejszenia podatku należnego związanego z czynnościami z tytułu wykonania których podatnik nie otrzymał należnego mu wynagrodzenia – tzw. „ulga na złe długi”. Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy o VAT z opisanego wyżej uprawnienia podatnik skorzystać może, gdy spełnione zostaną następujące warunki:dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;wierzytelności nie zostały uregulowane w jakiejkolwiek formie ani nie zostały zbyte;od daty wystawienia faktury, będącej podstawą do odpisania wierzytelności, nie upłynęło 5 lat, licząc od początku roku, w którym została wystawiona faktura;wierzyciel zawiadomił dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych a dłużnik, w ciągu 28 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.W myśl art. 89a ust. 5 ustawy o VAT podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.Obowiązek zawiadomienia urzędu właściwego dla wierzyciela o dokonanej korekcie podatku należnego wprowadzony został przez ustawodawcę jako dodatkowy wymóg, którego spełnienie nie jest warunkiem skorzystania z „ulgi na złe długi”. Niemniej podkreślić należy, iż pomimo swego technicznego charakteru jest to czynność obowiązkowa. Nakładając na wierzyciela przedmiotową powinność ustawodawca wskazał jednocześnie minimalny zakres danych, które winny zostać ujęte w składanym do urzędu zawiadomieniu. W art. 89a ust. 5 ustawy o VAT mowa jest o podaniu kwot korekty podatku należnego. Dlatego też w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej Spółka błędnie przyjęła tezę o dopuszczalności podania wyłącznie całkowitej kwoty korekty podatku należnego. W omawianej regulacji ustawodawca nie posłużył się bowiem pojęciem „kwota korekty”, lecz zastosował liczbę mnogą, co wskazuje, że chodzi o kwoty podatku należnego odpowiadające poszczególnym wierzytelnościom. Literalne brzmienie omawianego przepisu nie budzi zatem wątpliwości co do intencji ustawodawcy. Nieuzasadniony jest zatem zarzut Spółki dotyczący naruszenia art. 121 w związku z art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej. Rozwlekły wywód nie wpływa bowiem na jakość uzasadnienia, w szczególności, gdy tak jak w omawianym przypadku mamy do czynienie z „lex clara”. Jeśli ustawodawca nakazał podanie kwot korekty, to nie mógł mieć na myśli łącznej kwoty korekty, aczkolwiek stwierdzić należy, iż nie ma przeszkód, żeby oprócz cząstkowych kwot korekty podać również ich łączną sumę.Nietrafne są również argumenty Spółki dotyczące niedochowania 3-miesięcznego terminu do wydania postanowienia w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Stosownie do przepisu art. 14b § 3 zd. 1 Ordynacji podatkowej w przypadku niewydania przez organ postanowienia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14a § 1 w/w ustawy, uznaje się, że organ ten jest związany stanowiskiem podatnika, płatnika, lub inkasenta zawartym we wniosku. Wykładnia językowa przepisu nie pozwala na stwierdzenie, czy w przepisie tym mowa jest jedynie o postanowieniu zawierającym interpretacje organów podatkowych czy też także o postanowieniu mającym charakter wyłącznie procesowy. Zauważyć należy, iż ustawodawca odmiennie niż w przepisach art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej - w których posługuje się sformułowaniem „interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1” – w omawianym przepisie posłużył się określeniem „postanowienie”. Właściwe odczytanie użytego w art. 14b § 3 pojęcia wymagać zatem będzie posłużenia się innymi metodami wykładni, tj. wykładnią celowościową oraz wykładnią systemową.Przede wszystkim zauważenia wymaga, iż przepisy Ordynacji podatkowej w ramach postępowania wszczynanego na podstawie art. 14a § 1 wspomnianej ustawy wprost przewidują możliwość wydania postanowienia o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia (art. 169 § 1 w/w ustawy). Z orzecznictwa wynika natomiast, iż możliwe jest także rozstrzygnięcie wydane na podstawie art. 165a Ordynacji podatkowej (wyrok WSA z dnia 12.07.2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4238/06, wyrok WSA z dnia 27.02.2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1774/06). Przyjęcie stanowiska prezentowanego przez Spółkę oznaczałoby, iż ostateczne postanowienie o charakterze proceduralnym (np. odmawiające wszczęcia postepowania) powodowałoby wejście do obrotu prawnego tzw. „milczącej interpretacji” o której mowa w przytoczonym powyżej przepisie art. 14b § 3 Ordynacji. To z kolei oznaczałoby, iż stanowisko podatnika zawierające oczywiste braki czy też złożone przez osobę nieuprawnioną powodowałoby skutki, o których mowa art. 14b § 1 i § 2 oraz 14c Ordynacji podatkowej. Taka interpretacja byłaby jednak niezgodna z założeniem racjonalnego ustawodawcy. W art. 14a § 5 Ordynacji podatkowej przewidziano wprost, iż w razie gdy wniosek nie został uzupełniony w wyznaczonym terminie nie mają zastosowania przepisy art. 14b § 3 w/w ustawy. Przepis ten nie udziela jednak odpowiedzi, jakie skutki powodować może uchylenie przez sąd administracyjny postanowienia wydanego na podstawie art. 165a Ordynacji podatkowej. Konsekwencje uchylenia postanowienia wydanego na podstawie art. 165a w/w ustawy są o tyle trudniejsze do oceny, iż ustawodawca nie przewidział wprost możliwości stosowania tego przepisu do postanowień zawierających interpretację przepisów. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej wyrok uchylający postanowienie organu pierwszej instancji skutkuje wyeliminowaniem z obrotu prawnego tegoż postanowienia dopiero od chwili uchylenia - ex nunc, a nie od chwili wydania postanowienia. Zasadnym jest zatem przyjęcie, iż w przypadku uchylenia przez WSA postanowienia wydanego na podstawie art. 165a Ordynacji podatkowej organ podatkowy ma „nowy” termin na załatwienie sprawy. Mając powyższe na uwadze Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, iż postanowienie z dnia 5.11.2007r. wydane zostało w ustawowym terminie. Jak wskazuje materiał dowodowy odpis prawomocnego wyrok WSA wpłynął do Izby Skarbowej w dniu 1.08.2007r., a przekazanie akt organowi pierwszej instancji nastąpiło w dniu 7.08.2007r. Zgodnie z poglądem wyrażonym w wyroku NSA z dnia 14.09.2007r., sygn. a

2008.02.07 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-II/4407/14-23/07/JM
     ∟Czy zgodnie z art. 27 ust. 3 i ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 54, poz. 535, z późn. zm.), świadczone przez podatnika usługi, polegające na aranżowaniu badań klinicznych leków oraz koordynacji i sprawowaniu nadzoru nad ich przeprowadzaniem w celu dostarczenia informacji dotyczących działania nowych produktów leczniczych, nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż miejscem ich świadczenia jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę?

2008.02.06 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - 1401/PV-II/4407/14-1/07/BT/DB
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PV-II/4407/14-1/07/BT/DBData2008.02.06AutorDyrektor Izby Skarbowej w WarszawieTematOrdynacja podatkowa --> Postępowanie podatkowe --> Wszczęcie postępowania --> Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowaniaSłowa kluczowefaktura elektronicznaodmowaponowny wniosekprzechowywanie dokumentówPytanie podatnikaWnioskodawca zwraca się z pytaniem, czy dopuszczalne jest, bez stosowania przepisów rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych, wystawianie oryginałów faktur VAT w wersji tradycyjnej ( papierowej ), zaś przechowywanie kopii faktur trwale zapisanych w wersji elektronicznej w systemie informatycznym umożliwiającym przyporządkowanie ich do poszczególnych okresów rozliczeniowych, wydrukowanie w razie potrzeby i uwierzytelnienie podpisem osoby odpowiedzialnej. Pismem z dnia ... 2007r. P. wystąpiła w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.), dalej Ordynacja podatkowa, z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Wnioskodawca zwraca się z pytaniem, czy dopuszczalne jest, bez stosowania przepisów rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych, wystawianie oryginałów faktur VAT w wersji tradycyjnej ( papierowej ), zaś przechowywanie kopii faktur trwale zapisanych w wersji elektronicznej w systemie informatycznym umożliwiającym przyporządkowanie ich do poszczególnych okresów rozliczeniowych, wydrukowanie w razie potrzeby i uwierzytelnienie podpisem osoby odpowiedzialnej. Naczelnik Urzędu Skarbowego, po analizie złożonego wniosku stwierdził, iż stanowi on powtórzenie zapytania P. z dnia ...2005r. złożonego w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej. Pierwotne zapytanie z dnia...2005r. zostało rozpatrzone postanowieniem z dnia 10.11.2005r.,nr 1472/RPP1/443-618/05/AW, w którym Naczelnik Urzędu uznał stanowisko zaprezentowane przez Podatnika za nieprawidłowe. Stwierdził, iż przechowywanie faktur jedynie w formie elektronicznej jest niedopuszczalne w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i może funkcjonować tylko dodatkowo, oprócz równolegle funkcjonującego obowiązkowego przechowywania dokumentów w formie zmaterializowanej papierowej. W wyniku złożonego zażalenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie decyzją z dnia 20.10.2006r., nr 1401/PHII/4407/14-184/05/MR odmówił uchylenia lub zmiany postanowienia organu I instancji. Na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej Strona złożyła skargę do WSA. Postanowieniem z dnia 27.02.2007r., sygn. akt III SA/Wa 4374/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił skargę P. Na w/w postanowienie Podatnik złożył skargę kasacyjną, która z uwagi na brak uiszczonego wpisu została odrzucona postanowieniem z dnia.....2007r. W związku z powyższym postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 10.11.2005r., nr 1472/RPP1/443-618/05/AW stało się ostateczne. Ze względu na fakt, iż wniosek Strony z dnia ...2007r., stanowi powtórzenie zapytania z dnia ....2005r., w przedmiocie którego organ podatkowy wydał ostateczne postanowienie w trybie art. 14 a Ordynacji podatkowej, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia 05.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-258/07/SZL odmówił wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Naczelnik Urzędu stwierdził, iż pismo P. z dnia ....2007r. oraz z dnia ...2005r. dotyczą tego samego stanu faktycznego i prawnego. W związku z powyższym organ podatkowy nie może wydać postanowienia interpretacyjnego, które dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej innym postanowieniem ostatecznym. W obrocie prawnym nie może być bowiem dwóch postanowień organu podatkowego w tej samej sprawie i stosunku do tej samej strony postępowania. Na przedmiotowe postanowienie Strona złożyła zażalenie, wnosząc o uchylenie w całości postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 5 września 2007r. uznające za nieprawidłowe stanowisko P. wyrażone we wniosku z dnia ...2007r. „w zakresie interpretacji art. 106 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. ) oraz § 21 i § 23 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług ( Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm. ), do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług oraz o potwierdzenie interpretacji przedstawionej przez P.”. Podatnik zarzucił wydanemu postanowieniu naruszenie przepisów art. 14a – e Ordynacji podatkowej w części dotyczącej postępowania w sprawie indywidualnych interpretacji prawa podatkowego. P. argumentuje, że postępowanie w sprawie indywidualnych interpretacji co do zakresu i zastosowania przepisów prawa podatkowego jest odrębnym rodzajem postępowania od ogólnego postępowania podatkowego normowanego postanowieniami Działu IV Ordynacji podatkowej. P. podnosi, iż żaden przepis Ordynacji podatkowej w zakresie dotyczącym interpretacji podatkowych nie wskazuje jako przesłanki wyłączającej dopuszczalność wniesienia wniosku o interpretację tego, że stan faktyczny będący przedmiotem postępowania już raz podlegał interpretacji. W treści art. 14a § 5 Ordynacji podatkowej ustawodawca powołuje się wyłącznie na odpowiednie zastosowanie przepisów art. 169 i § 2 oraz art. 170 § 1. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału, mając na uwadze zarzuty Strony zawarte w zażaleniu stwierdza co następuje: Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest ocena zasadności odmowy wszczęcia postępowania przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w oparciu o przepis art. 165a Ordynacji podatkowej. Przede wszystkim odniesienia wymaga podnoszony przez Stronę zarzut, iż żaden przepis Ordynacji podatkowej w zakresie dotyczącym interpretacji podatkowych nie wskazuje, jako przesłanki wyłączającej dopuszczalność wniesienia wniosku o interpretację, tego, że stan faktyczny będący przedmiotem postępowania już raz podlegał interpretacji. Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonego postanowienia, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Wprawdzie przepis art. 14a Ordynacji podatkowej nie odsyła do odpowiedniego stosowania przepisów Działu IV, z wyjątkiem art. 14a § 5, który w zakresie dotyczącym załatwienia wniosku o interpretację odsyła do odpowiedniego stosowania art. 169 § 1 i 2 oraz art. 170 § 1 Ordynacji podatkowej. Należy jednak uznać, iż wykładnia systemowa przemawia za przyjęciem, że w ramach procedury załatwiania wniosków o interpretację, w zakresie nieuregulowanym odrębnie, należy stosować odpowiednio przepisy Działu IV Ordynacji podatkowej. Powyższe stanowisko prezentowane jest zarówno przez doktrynę prawa, jak i przez sądownictwo administracyjne. W wyroku z dnia 08.11.2005r., sygn. akt I SA/Bk 228/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż stosując prawo należy system prawny traktować jako zupełny w tym znaczeniu, że dla każdego, które domaga się rozstrzygnięcia na gruncie prawnym, należy wskazać regułę postępowania. Dlatego też do postępowania w przedmiocie udzielenia pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego mogą mieć zastosowanie przepisy regulujące zasady prowadzenia postępowania podatkowego. Potwierdzeniem takiej wykładni jest również stanowisko zaprezentowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym przez P. wyroku z dnia 14.09.2007r., sygn. akt II FSK 700/07. NSA uznał, iż do postanowień, o których mowa w art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 i 2 i § 7 Ordynacji podatkowej, mimo braku odesłania zawartego w treści art. 14a § 5, należy stosować odpowiednio, ale w bardzo ograniczonym zakresie przepisy działu IV Ordynacji podatkowej. Skład orzekający zaznaczył, iż stosowanie przepisów winno być odpowiednie, zakładające pominięcie niektórych z nich, zwłaszcza wówczas, gdy dane zagadnienie zostało uregulowane w przepisach zawierających odesłania.Biorąc powyższe pod uwagę, Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, iż pomimo braku wyraźnego odesłania, w stosunku do interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach, ma zastosowanie przepis art. 165a Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz ( prezydent miasta ), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Wnioskiem z dnia ...2005r. Strona wystąpiła z zapytaniem dotyczącym przechowywania kopii faktur VAT w formie elektronicznej. Postanowieniem z dnia 10.11.2005r., Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego uznał uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Powyższe postanowienie stało się ostateczne i korzysta z ochrony przewidzianej w art. 128 Ordynacji podatkowej. Pismem z dnia ....2007r. P. ponownie wystąpiła z zapytaniem o udzielenie interpretacji odnośnie możliwości przechowywania kopii faktur VAT w formie elektronicznej. W związku z powyższym organ I instancji odmówił wszczęcia postępowania w sprawie, ze względu na fakt, iż została ona rozstrzygnięta innym postanowieniem ostatecznym. Przepis art. 128 Ordynacji podatkowej statuuje zasadę trwałości decyzji podatkowej, która znajduje również zastosowanie do ostatecznych postanowień. Zasada ta służy przede wszystkim ochronie ogólnego porządku prawnego. Organ podatkowy nie może wydać powtórnie interpretacji w tożsamej sprawie, która została już poprzednio rozstrzygnięta innym postanowieniem ostatecznym, gdyż naruszałoby to istniejący porządek prawny. O tożsamości spraw możemy mówić, gdy występuje w nich ten sam podmiot, taki sam jest przedmiot sprawy, jest w nich identyczny stan prawny oraz taki sam stan faktyczny ( wyrok NSA z dnia 28.11.2000r., sygn. akt I SA/Ka 1458/99 ). W przypadku wydania powtórnego postanowienia w tym samym stanie faktycznym i prawnym, doprowadziłoby do takiej sytuacji, że w obrocie prawnym pozostawałyby dwa rozstrzygnięcia w tej samej sprawie. Należy zaakcentować, że w przypadku, gdyby w sprawie doszło do wydania kolejnego postanowienia, wówczas musiałoby ono zostać wyeliminowane z obrotu prawnego jako postanowienie późniejsze wydane w tej samej sprawie i dotyczące tej samej osoby, w celu przywrócenia porządku prawnego ( wyrok WSA z dnia 26 lutego 2007r., sygn. akt III SA/Wa 3434/06 ).Biorąc pod uwagę fakt, iż Strona powtórnie wystąpiła z tym samym pod względem prawnym i faktycznym zapytaniem, Naczelnik Urzędu Skarbowego zasadnie odmówił, na podstawie art. 165 a Ordynacji podatkowej, wszczęcia postępowania podatkowego w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego. Jak słusznie zauważono w postanowieniu w niniejszej sprawie negatywną przesłanką do skorzystania z uprawnienia do złożenia wniosku wszczynającego postępowanie jest fakt, iż strona powtórnie występuje z tym samym pod względem prawnym i faktycznym wnioskiem odnoszącym się do tego samego przedmiotu sprawy. W związku z powyższym organ I instancji nie dopuścił się naruszenia art. 14a - e Ordynacji podatkowej. Spółka uzyskała bowiem od organu podatkowego postanowienie dotyczące interpretacji we wnioskowanym przez nią zakresie, które stało się ostateczne. Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji.

2007.11.08 - Urząd Celny w Białymstoku - 311000-PA-0550-7/07/TJ/KG
     ∟1. W jaki sposób powinna być prowadzona ewidencja wyrobów akcyzowych zharmonizowanych gazów ciekłych przyjętych na skład podatkowy w procedurze zawieszonej akcyzy, a następnie mieszanych na zlecenie właściciela gazu w dzierżawionych odrębnych zbiornikach, w cysternach samochodowych lub cysternach kolejowych na terenie składu podatkowego?2. W jaki sposób należy dokonywać rozliczenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych - gazów ciekłych przyjętych na skład podatkowy w procedurze zawieszonej akcyzy, a następnie mieszanych na zlecenie właściciela gazu w dzierżawionych odrębnych zbiornikach, w cysternach samochodowych lub cysternach kolejowych na terenie składu podatkowego?

2007.10.29 - Izba Skarbowa w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Ciechanowie - 1401/OC-II/4407/14-12/07/AW
     ∟1/ Czy transakcja sprzedaży majątku realizowana przez syndyka jest zbyciem przedsiebiorstwa w myśl art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT i można do niej zastosować wyłącznie przepisy z opodatkowania podatkiem VAT? 2/ Czy w przypadku uznania operacji, o której mowa powyżej za podlegającą VAT, nabywcy przysługuje prawo odliczenia podatku VAT od zakupu części nieruchomości budynkowej i działki gruntu?

2007.10.04 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-II/4407/14-29/2007/MK
     ∟Jaka jest prawidłowa podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku otrzymania przez rolnika ryczałtowego dofinansowania do sprzedaży konkretnych towarów rolniczych lub wykonanych usług rolniczych oraz odliczenia podatku naliczonego przez nabywcę produktów rolnych? Jak prawidłowo wyliczyć podstawę opodatkowania?

2007.08.13 - Urząd Skarbowy w Sieradzu - US I/415/20a/07/SŁ
     ∟Czy u pracownika lub Członka Zarządu powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń medycznych ? Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sieradzu działając na podstawie art. 165a w związku z art. 14a § 1, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze. zm.), na wniosek z dnia 10.05.2007r. (wpływ do tut. organu 23.05.2007r.), odmawia wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w zakresie zapytania nr 4 - czy u pracownika lub członka zarządu Spółki powstaje przychód (a jeżeli tak to w jakim zakresie) z tytułu nieodpłatnych świadczeń medycznych finansowanych przez Spółkę komandytową. W dniu 23.05.2007r. wpłynęło pismo wnioskodawcy - Pana ... , z ż

2007.05.14 - Drugi Urząd Skarbowy w Radomiu - 1425/033/415-16/07/AK
     ∟Dot. zaliczenia przychodów z najmu do źródeł przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.Na podstawie art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (jedn. tekst Dz.U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego uznaje stanowisko podatnika w sprawie zaliczenia przychodów z najmu do źródeł przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Podatnik złożył wniosek o udzielenie informacji, do którego ze źródeł przychodu wymienionego w art. 10 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zaliczyć uzyskane przez Podatnika przychody z najmu. Podatnik podał stan faktyczny z którego wynika, iż prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu usług wydawniczych, reklamowych i na...

2007.05.09 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/BF-II/415-18/AS/07
     ∟Czy przepisy ustawy Ordynacja Podatkowa przewidują możliwość wydawania interpretacji prawa podatkowego w przypadku przedstawienia przez podatnika stanu hipotetycznego lub zdarzeń przyszłych ?

2007.03.22 - Urząd Skarbowy w Iławie - PD/415-3/07/OF
     ∟Czy rozliczając dochody działalności gospodarczej należy uwzględnić przychody z wynajmu w firmie małżonki oraz koszty za najem we własnej firmie? Naczelnik Urzędu Skarbowego w Iławie na podstawie art. 14a § 1-4, art. 165a i art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (jedn. tekst Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z wnioskiem Pana ... z dnia 22.12.2006r. o dokonanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego odmawia wszczęcia postępowania na wniosek Strony o dokonanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w odniesieniu do pytania o uwzględnienie w przychodach działalności małżonki przychodów z najmu własnej nieruchomości, orzeka, iż stanowisko wyrażone we...

2007.02.18 - Prezydent Miasta Wodzisławia Śląskiego - FB.II.3110/1/76/2007
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentupostanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnaturaFB.II.3110/1/76/2007Data2007.02.18AutorPrezydent Miasta Wodzisławia ŚląskiegoTematPodatki i opłaty lokalne --> Podatek od nieruchomościSłowa kluczowedeklaracjeformularze podatkowepodatek od nieruchomości

2006.12.21 - Urząd Skarbowy w Wyszkowie - 1443ZPD/41/415/29/06/GR
     ∟Czy do zasobów mieszkaniowych zaliczamy wszystkie budynki mieszkalne i niemieszkalne (w tym wbudowane i wolnostojące lokale handlowo - usługowe) jak i związane z nimi grunty oraz prawo wieczystego użytkowania znajdujące się w ewidencji księgowej spółdzielni i mającej odzwierciedlenie w funduszu zasobowym wkładów mieszkaniowych i wkładów budowlanych?Postanowienie .

2006.12.21 - Urząd Skarbowy w Wyszkowie - 1443/ZPD/41/415/30/06/GR
     ∟ Czy tworzony przez spółdzielnię mieszkaniową fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych, obciążający koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi stanowiącymi mienie spółdzielni, należy naliczyć od wszystkich budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (w tym wbudowane i wolnostojące lokale handlowo-usługowe)?

2006.09.12 - Pierwszy Urząd Skarbowy w Krakowie - PD/415-51/06
     ∟Czy istnieje możliwość odliczenia kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży akcji w latach następnych, gdy w roku faktycznego poniesienia wydatku podatnik wykaże stratę albo nie uzyska żadnych przychodów?

2006.03.30 - Urząd Skarbowy Wrocław-Fabryczna - PI III 423/2/106/238/06
     ∟Czy Syndyk masy upadłościowej po odzyskaniu w wyniku wyroku sądowego kwoty wierzytelności od dłużnika masy, jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego.

2005.10.11 - Izba Skarbowa w Krakowie - PP-3/i/4407/128/05
     ∟1. Czy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynności zbycia udziałów w użytkowaniu wieczystym gruntu oraz we współwłasności przedmiotowego budynku?2.Czy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT dokumentującej powyższą transakcję w sytuacji, gdy zastosowano w odniesieniu do niej stawkę podatku w wysokości 22%.

2005.08.24 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/HTII/4407/14-90/05/BM
     ∟Strona zapytuje czy może otrzymać odpowiedź na zapytanie dotyczące wysokości stawki podatku od towarów i usług na usługi świadczone na jej rzecz przez gospodarstwa rolne lub spółki prawa handlowego obejmujące: obsługę skupu nasion rzepaku na zlecenie i na rachunek Strony, usługi suszenia i czyszczenia, usługi przechowywania, usługi transportu?

1 2 3 4