Pismem z dnia ... 2007r. P. wystąpiła w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.), dalej Ordynacja podatkowa, z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskodawca zwraca się z pytaniem, czy dopuszczalne jest, bez stosowania przepisów rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych, wystawianie oryginałów faktur VAT w wersji tradycyjnej ( papierowej ), zaś przechowywanie kopii faktur trwale zapisanych w wersji elektronicznej w systemie informatycznym umożliwiającym przyporządkowanie ich do poszczególnych okresów rozliczeniowych, wydrukowanie w razie potrzeby i uwierzytelnienie podpisem osoby odpowiedzialnej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego, po analizie złożonego wniosku stwierdził, iż stanowi on powtórzenie zapytania P. z dnia ...2005r. złożonego w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej. Pierwotne zapytanie z dnia...2005r. zostało rozpatrzone postanowieniem z dnia 10.11.2005r.,nr 1472/RPP1/443-618/05/AW, w którym Naczelnik Urzędu uznał stanowisko zaprezentowane przez Podatnika za nieprawidłowe. Stwierdził, iż przechowywanie faktur jedynie w formie elektronicznej jest niedopuszczalne w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i może funkcjonować tylko dodatkowo, oprócz równolegle funkcjonującego obowiązkowego przechowywania dokumentów w formie zmaterializowanej papierowej.

W wyniku złożonego zażalenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie decyzją z dnia 20.10.2006r., nr 1401/PHII/4407/14-184/05/MR odmówił uchylenia lub zmiany postanowienia organu I instancji. Na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej Strona złożyła skargę do WSA. Postanowieniem z dnia 27.02.2007r., sygn. akt III SA/Wa 4374/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił skargę P. Na w/w postanowienie Podatnik złożył skargę kasacyjną, która z uwagi na brak uiszczonego wpisu została odrzucona postanowieniem z dnia.....2007r.

W związku z powyższym postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 10.11.2005r., nr 1472/RPP1/443-618/05/AW stało się ostateczne.

Ze względu na fakt, iż wniosek Strony z dnia ...2007r., stanowi powtórzenie zapytania z dnia ....2005r., w przedmiocie którego organ podatkowy wydał ostateczne postanowienie w trybie art. 14 a Ordynacji podatkowej, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia 05.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-258/07/SZL odmówił wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Naczelnik Urzędu stwierdził, iż pismo P. z dnia ....2007r. oraz z dnia ...2005r. dotyczą tego samego stanu faktycznego i prawnego. W związku z powyższym organ podatkowy nie może wydać postanowienia interpretacyjnego, które dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej innym postanowieniem ostatecznym. W obrocie prawnym nie może być bowiem dwóch postanowień organu podatkowego w tej samej sprawie i stosunku do tej samej strony postępowania.

Na przedmiotowe postanowienie Strona złożyła zażalenie, wnosząc o uchylenie w całości postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 5 września 2007r. uznające za nieprawidłowe stanowisko P. wyrażone we wniosku z dnia ...2007r. „w zakresie interpretacji art. 106 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. ) oraz § 21 i § 23 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług ( Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm. ), do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług oraz o potwierdzenie interpretacji przedstawionej przez P.”.

Podatnik zarzucił wydanemu postanowieniu naruszenie przepisów art. 14a – e Ordynacji podatkowej w części dotyczącej postępowania w sprawie indywidualnych interpretacji prawa podatkowego.

P. argumentuje, że postępowanie w sprawie indywidualnych interpretacji co do zakresu i zastosowania przepisów prawa podatkowego jest odrębnym rodzajem postępowania od ogólnego postępowania podatkowego normowanego postanowieniami Działu IV Ordynacji podatkowej. P. podnosi, iż żaden przepis Ordynacji podatkowej w zakresie dotyczącym interpretacji podatkowych nie wskazuje jako przesłanki wyłączającej dopuszczalność wniesienia wniosku o interpretację tego, że stan faktyczny będący przedmiotem postępowania już raz podlegał interpretacji. W treści art. 14a § 5 Ordynacji podatkowej ustawodawca powołuje się wyłącznie na odpowiednie zastosowanie przepisów art. 169 i § 2 oraz art. 170 § 1.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału, mając na uwadze zarzuty Strony zawarte w zażaleniu stwierdza co następuje:

Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest ocena zasadności odmowy wszczęcia postępowania przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w oparciu o przepis art. 165a Ordynacji podatkowej.

Przede wszystkim odniesienia wymaga podnoszony przez Stronę zarzut, iż żaden przepis Ordynacji podatkowej w zakresie dotyczącym interpretacji podatkowych nie wskazuje, jako przesłanki wyłączającej dopuszczalność wniesienia wniosku o interpretację, tego, że stan faktyczny będący przedmiotem postępowania już raz podlegał interpretacji.

Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonego postanowienia, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Wprawdzie przepis art. 14a Ordynacji podatkowej nie odsyła do odpowiedniego stosowania przepisów Działu IV, z wyjątkiem art. 14a § 5, który w zakresie dotyczącym załatwienia wniosku o interpretację odsyła do odpowiedniego stosowania art. 169 § 1 i 2 oraz art. 170 § 1 Ordynacji podatkowej. Należy jednak uznać, iż wykładnia systemowa przemawia za przyjęciem, że w ramach procedury załatwiania wniosków o interpretację, w zakresie nieuregulowanym odrębnie, należy stosować odpowiednio przepisy Działu IV Ordynacji podatkowej.

Powyższe stanowisko prezentowane jest zarówno przez doktrynę prawa, jak i przez sądownictwo administracyjne. W wyroku z dnia 08.11.2005r., sygn. akt I SA/Bk 228/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż stosując prawo należy system prawny traktować jako zupełny w tym znaczeniu, że dla każdego, które domaga się rozstrzygnięcia na gruncie prawnym, należy wskazać regułę postępowania. Dlatego też do postępowania w przedmiocie udzielenia pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego mogą mieć zastosowanie przepisy regulujące zasady prowadzenia postępowania podatkowego.

Potwierdzeniem takiej wykładni jest również stanowisko zaprezentowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym przez P. wyroku z dnia 14.09.2007r., sygn. akt II FSK 700/07. NSA uznał, iż do postanowień, o których mowa w art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 i 2 i § 7 Ordynacji podatkowej, mimo braku odesłania zawartego w treści art. 14a § 5, należy stosować odpowiednio, ale w bardzo ograniczonym zakresie przepisy działu IV Ordynacji podatkowej. Skład orzekający zaznaczył, iż stosowanie przepisów winno być odpowiednie, zakładające pominięcie niektórych z nich, zwłaszcza wówczas, gdy dane zagadnienie zostało uregulowane w przepisach zawierających odesłania.

Biorąc powyższe pod uwagę, Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, iż pomimo braku wyraźnego odesłania, w stosunku do interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach, ma zastosowanie przepis art. 165a Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz ( prezydent miasta ), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Wnioskiem z dnia ...2005r. Strona wystąpiła z zapytaniem dotyczącym przechowywania kopii faktur VAT w formie elektronicznej. Postanowieniem z dnia 10.11.2005r., Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego uznał uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Powyższe postanowienie stało się ostateczne i korzysta z ochrony przewidzianej w art. 128 Ordynacji podatkowej.

Pismem z dnia ....2007r. P. ponownie wystąpiła z zapytaniem o udzielenie interpretacji odnośnie możliwości przechowywania kopii faktur VAT w formie elektronicznej.

W związku z powyższym organ I instancji odmówił wszczęcia postępowania w sprawie, ze względu na fakt, iż została ona rozstrzygnięta innym postanowieniem ostatecznym.

Przepis art. 128 Ordynacji podatkowej statuuje zasadę trwałości decyzji podatkowej, która znajduje również zastosowanie do ostatecznych postanowień. Zasada ta służy przede wszystkim ochronie ogólnego porządku prawnego.

Organ podatkowy nie może wydać powtórnie interpretacji w tożsamej sprawie, która została już poprzednio rozstrzygnięta innym postanowieniem ostatecznym, gdyż naruszałoby to istniejący porządek prawny.

O tożsamości spraw możemy mówić, gdy występuje w nich ten sam podmiot, taki sam jest przedmiot sprawy, jest w nich identyczny stan prawny oraz taki sam stan faktyczny ( wyrok NSA z dnia 28.11.2000r., sygn. akt I SA/Ka 1458/99 ).

W przypadku wydania powtórnego postanowienia w tym samym stanie faktycznym i prawnym, doprowadziłoby do takiej sytuacji, że w obrocie prawnym pozostawałyby dwa rozstrzygnięcia w tej samej sprawie.

Należy zaakcentować, że w przypadku, gdyby w sprawie doszło do wydania kolejnego postanowienia, wówczas musiałoby ono zostać wyeliminowane z obrotu prawnego jako postanowienie późniejsze wydane w tej samej sprawie i dotyczące tej samej osoby, w celu przywrócenia porządku prawnego ( wyrok WSA z dnia 26 lutego 2007r., sygn. akt III SA/Wa 3434/06 ).

Biorąc pod uwagę fakt, iż Strona powtórnie wystąpiła z tym samym pod względem prawnym i faktycznym zapytaniem, Naczelnik Urzędu Skarbowego zasadnie odmówił, na podstawie art. 165 a Ordynacji podatkowej, wszczęcia postępowania podatkowego w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego. Jak słusznie zauważono w postanowieniu w niniejszej sprawie negatywną przesłanką do skorzystania z uprawnienia do złożenia wniosku wszczynającego postępowanie jest fakt, iż strona powtórnie występuje z tym samym pod względem prawnym i faktycznym wnioskiem odnoszącym się do tego samego przedmiotu sprawy.

W związku z powyższym organ I instancji nie dopuścił się naruszenia art. 14a - e Ordynacji podatkowej. Spółka uzyskała bowiem od organu podatkowego postanowienie dotyczące interpretacji we wnioskowanym przez nią zakresie, które stało się ostateczne.

Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji.