DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1, art. 14a § 1, art. 165a , art. 207 i 239 oraz art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 poz. 60 jednolity tekst z 2005r.) w związku z wniesionym zażaleniem z dnia 12.07.05r. przez Zakłady na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 1.07.05r. nr 1472/RPP1/443-184/05/MK w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego zgodnie z którym omówiono wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego – Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanowił

- utrzymać zaskarżone postanowienie w mocy

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 11.05.05r Strona zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z treści wniosku Strony wynika, iż pytanie dotyczy wysokości stawki podatku od towarów i usług na usługi świadczone przez kontrahentów na rzecz Strony. Postanowieniem z dnia 1.07.05r. nr 1472/RPP1/443-184/05/MK Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego po rozpatrzeniu w/w wniosku Strony w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku od towarów i usług stwierdził, iż Strona nie jest uprawniona do występowania w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Na powyższe postanowienie Strona wniosła zażalenie z dnia 12.07.05r. wnosząc o uchylenie w/w postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego. Zaskarżonemu postanowieniu Strona zarzuca naruszenie art. 14a § 1 w/w ordynacji podatkowej.

Strona uważa, że jest stroną postępowania ponieważ jest nabywcą usług wykonywanych przez gospodarstwa rolne lub spółki prawa handlowego obejmujące: obsługę skupu nasion rzepaku na zlecenie i na rachunek Strony, usługi suszenia i czyszczenia, usługi przechowywania, usługi transportu. Nabywając powyższe usługi od podatników podatku od towarów i usług Strona wskazuje, że ma prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur. Jednak w przypadku stosowania przez jej zleceniobiorców zróżnicowanych stawek podatku od towarów i usług, Strona ma wątpliwości czy dokonuje właściwego obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Istnieje bowiem ryzyko, iż w przypadku zastosowania przez kontrahenta stawki podatku wyższej niż właściwa powstanie zaległość podatkowa w postaci błędnego odliczenia podatku naliczonego. Strona uważa, iż w ubiegłym roku otrzymała w tej samej sprawie wyjaśnienie swoich wątpliwości i nie rozumie dlaczego w bieżącym roku nie może otrzymać stosownej odpowiedzi. Z uwagi na powyższe Strona prosi o udzielenie odpowiedzi na jej wniosek z dnia 11.05.05r.

Po rozpatrzeniu zażalenia i zapoznaniu się z całością materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Dyrektor Izby Skarbowej nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonego postanowienia.

Kwestią zasadniczą przedmiotowego sporu i wymagającą rozstrzygnięcia w celu ustalenia poprawności stanowiska jednej ze stron jest kwestia wypełnienia warunków, o których mowa w art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z powołanym przepisem art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosowanie do swojej właściwości naczelnik urzędu, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika, lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Przepis art. 14a § 1 ustawy ordynacja podatkowa wprowadza podmiotową i przedmiotową podstawę prawną skutecznego dochodzenia pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego wskazując jako osoby uprawnione: podatnika, płatnika i inkasenta. W myśl art. 14 d w/w ustawy w/w przepis stosuje się odpowiednio do następcy prawnego podatnika, a także do osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe. Zgodnie z art. 7 § 1 w/w ordynacji podatkowej podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Najważniejszym elementem tej definicji jest podkreślenie, że przymiot podatnika uzyskuje ten podmiot, który na mocy ustaw podatkowych podlega obowiązkowi podatkowemu.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.04r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Dany podmiot jest podatnikiem tylko w związku z wykonaniem czynności opodatkowanej. Wniosek w trybie art. 14a § 1 w/w ordynacji podatkowej powinien dotyczyć konkretnego podmiotu i konkretnego zdarzenia prawnego wywołanego przez ten podmiot. W sytuacji gdy z zapytaniem wystąpi podmiot nieuprawniony tj. podmiot, który nie jest obciążony obowiązkiem podatkowym z tytułu danej czynności, to po stronie organu podatkowego nie tylko nie powstaje obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie stosowania prawa podatkowego ale co więcej organ ten nie ma prawa udzielenia takiej interpretacji, gdyż w ten sposób przekroczyłby swoje kompetencje. Zasadnie zatem Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego. Interes prawny uzyskania interpretacji w zakresie określenia wysokości stawek VAT za świadczone usługi na rzecz Spółki mają jedynie jej kontrahenci. Tylko oni na gruncie obowiązujących przepisów mają prawo wystąpić o udzielenie pisemnej interpretacji swojej indywidualnej sprawie. Biorąc powyższe pod uwagę Spółka nie była uprawniona do uzyskania interpretacji w zakresie wysokości stawki podatku od towarów i usług na usługi świadczone przez kontrahentów na jej rzecz.

Zgodnie z art.165a w/w ordynacji podatkowej, gdy żądanie, o którym mowa w art.165, zostało wniesione przez osobę nie będącą stroną lub z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie to nie może być wszczęte, organ podatkowy wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. W świetle powyższego w sytuacji, gdy wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji zostaje wniesiony przez osobę nie będącą stroną to zasadnie Naczelnik Urzędu wydał postanowienie w którym odmówił wszczęcia postępowania w tej sprawie.

Przepis ten wyraźnie wymienia bowiem negatywne przesłanki dla skorzystania z uprawnienia do złożenia wniosku o wydanie pisemnej interpretacji prawa podatkowego. Jedną z nich jest fakt, iż z wnioskiem występuje osoba nie będąca stroną sprawie, wobec zaistnienia jednej z negatywnych przesłanek do skorzystania z prawa otrzymania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, organ pierwszej instancji winien zastosować tryb określony w art. 165a ustawy Ordynacja podatkowa tak jak w przedmiotowej sprawie postąpił Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.

Odnosząc się do zawartej w zażaleniu argumentacji opartej na fakcie, iż w tej samej sprawie Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielił wyjaśnienia z dnia 30.06.04r. nr US72/RPP1/443-175/2004/AR Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, co następuje.

Należy przypomnieć, że instytucja pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego wydawanej przez właściwe organy podatkowe I instancji była uregulowana w art. 14a–14d Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do 31.12.04r. Z dniem 1.01.05r. przepisy te uległy zmianie, przy czym w wyniku zmian ustawodawca w miejsce informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego wprowadził całkowicie nową instytucję, a mianowicie pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach. Nie podlega dyskusji i nigdy nie było sporne w orzecznictwie, iż informacje o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego nie były wydawane ani w formie decyzji ani też postanowienia. Dopiero od 1 stycznia 2005 roku w odniesieniu do nowej instytucji (interpretacji) ustawodawca wprowadził w tym zakresie zmianę, zobowiązując organy podatkowe I instancji do wydawania interpretacji w formie postanowienia i dając Dyrektorom Izb Skarbowych możliwość zmiany tych interpretacji wyłącznie w formie decyzji.

Ponadto Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 26.04.05r. o sygn. SK 36/03 stwierdził, że „informacje podatkowe ani też postępowanie prowadzące do ich udzielenia nie mieściły się w pojęciu sprawy w rozumieniu art. 45 ust. 1 Konstytucji, lecz stanowiły jedynie swoistą deklarację poglądów aparatu fiskalnego na przedstawione zagadnienie prawne. Deklaracja taka nie miała wpływu ani na prawa, ani na obowiązki podatnika, gdyż tylko późniejsze i w pełni autonomiczne decyzje mogły dla niego rodzić skutki prawne".