Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.121.2017.1.AG
z 17 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2017 r. (data wpływu 12 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu poniesionych wydatków na realizację inwestycji drogowej, jako wydatków niezbędnych do rozpoczęcia użytkowania Inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu poniesionych wydatków na realizację inwestycji drogowej, jako wydatków niezbędnych do rozpoczęcia użytkowania Inwestycji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem przeważającej działalności przedsiębiorcy jest realizacja projektów budowlanych związanych z wznoszeniem budynków. Obecnie Spółka realizuje inwestycję polegającą na budowie parku magazynowo-usługowo-produkcyjnego (dalej: Inwestycja). W celu realizacji inwestycji Spółka zawarła umowę z P Sp. z o.o. (dalej: Deweloper), w ramach której za wynagrodzeniem Deweloper zobowiązał się do kompletnej realizacji Inwestycji na rzecz Wnioskodawcy (dalej: Umowa deweloperska). Po zakończeniu Inwestycji obiekty parku magazynowo-usługowo-produkcyjnego będą stanowić środki trwałe Wnioskodawcy wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmie powierzchni usługowo-magazynowych w tych obiektach.

W wykonaniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. z dnia 9 września 2016 r., Dz. U. 2016, poz. 1440) stanowiących, że budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia, w dniu 26 kwietnia 2016 r. Deweloper zawarł z gminą (dalej: Gmina) porozumienie (dalej: Porozumienie), w ramach którego Strony uzgodniły szczegółowe warunki wybudowania odcinka drogi (ok. 230 m) w gminie (dalej: Droga). Realizacja ww. inwestycji drogowej była niezbędna w celu realizacji Inwestycji (budowa parku magazynowo-usługowo-produkcyjnego) oraz zapewnienia dostępu Inwestycji do drogi publicznej. Przedmiotem Porozumienia była także budowa infrastruktury technicznej niezbędnej do obsługi Inwestycji (parku magazynowo-usługowo-produkcyjnego), tj. urządzeń mających na celu doprowadzenie do niej mediów (m. in. wody, kanalizacji, gazu, sieci teletechnicznych, energii elektrycznej itp.) (dalej: Infrastruktura). Droga wraz z Infrastrukturą określane są dalej łącznie jako „inwestycja drogowa”.

Zgodnie z Porozumieniem, Deweloper zobowiązał się do zrealizowania inwestycji drogowej (budowa Drogi wraz z Infrastrukturą) we własnym zakresie i na własny koszt (tj. przy wyłącznym udziale własnych środków rzeczowych i pieniężnych). Deweloper zobowiązał się także do pokrycia kosztów wywłaszczenia gruntów należących do osób trzecich, a niezbędnych do realizacji Drogi. Na dzień złożenia wniosku nie zostało jeszcze zakończone postępowanie sądowe w sprawie stwierdzenia nabycia przez Gminę, w drodze zasiedzenia, własności jednej z działek na której przebiega Infrastruktura drogowa.

W Porozumieniu Gmina oświadczyła, że uzgodni dokumentację projektową (pod określonymi warunkami) oraz zobowiązała się do udzielenia Deweloperowi niezbędnego wsparcia w zakresie realizacji Drogi (tj. wyda dokumenty i oświadczenia, jakie mogą się okazać konieczne w trakcie przygotowywania realizacji inwestycji drogowej, jeśli będą się znajdowały w posiadaniu Gminy).

Po zakończeniu robót w ramach inwestycji drogowej, Deweloper zobowiązał się do nieodpłatnego przekazania Gminie wszelkiej dokumentacji projektowej oraz dokumentacji podwykonawczej Drogi a także do nieodpłatnego przeniesienia na Gminę autorskich praw majątkowych do ww. dokumentacji na wszystkich możliwych polach eksploatacji, a w szczególności do powielania, odtwarzania, publicznego udostępniania oraz do wskazania Gminie wartości dokonanych nakładów, w tym do bezpłatnego przekazania protokolarnego przedmiotowej inwestycji.

Zgodnie z Porozumieniem, z chwilą przekazania Drogi Gminie na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, wszelkie obowiązki wynikające z konieczności jej utrzymania i wykonywania bieżących napraw przechodzą na Gminę. Zrealizowana w ramach inwestycji Droga stanie się drogą publiczną w rozumieniu ustawy o drogach publicznych, po wejściu w życie stosownej uchwały kategoryzacyjnej Rady Gminy.

Wszystkie prace objęte Porozumieniem zostały wykonane przez zatrudnionych przez Dewelopera na jego koszt i ryzyko wykonawców prac. Dnia 11 stycznia 2017 r. został podpisany pomiędzy Gminą i Deweloperem protokół odbioru końcowego robót oraz przekazania inwestycji drogowej.

Wydatki na realizację inwestycji drogowej (Droga wraz z Infrastrukturą) zostały zwrócone Deweloperowi przez Wnioskodawcę na podstawie zapisów Umowy deweloperskiej. A mianowicie, Deweloper wystawiał na Wnioskodawcę faktury VAT obejmujące koszty wykonawców prac (pierwotnie poniesione przez Dewelopera). Wnioskodawca, dla celów rachunkowych nie traktował przedmiotowych wydatków jako kosztów obciążających wynik finansowy Spółki (koszty te były alokowane na koncie środków trwałych w budowie, a następnie przeksięgowane na konto rozliczeń międzyokresowych).

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca odliczał VAT naliczony z faktur wystawionych przez Dewelopera, dokumentujących m.in. wykonane prace na realizację inwestycji drogowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki poniesione na realizację inwestycji drogowej, jako wydatki niezbędne do rozpoczęcia użytkowania Inwestycji, stanowią na podstawie art. 16g updop wartość zwiększającą wartość początkową Inwestycji, czy też wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodu określony w art. 15 ust. 1 tej ustawy?
2. W którym momencie Spółka powinna rozpoznać wydatki (nakłady) poniesione na realizację inwestycji drogowej jako koszty uzyskania przychodów?
3. Czy Spółka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług od czynności realizacji inwestycji drogowej (wybudowanie Drogi wraz z Infrastrukturą) a następnie nieodpłatnego jej przekazania Gminie, które to czynności zostały wykonane na rzecz Spółki przez Dewelopera (zgodnie z Umową deweloperską), gdy jednocześnie Spółka dokonywała obniżenia podatku od towarów i usług w związku z nabywanymi towarami i usługami przeznaczonymi na realizacją inwestycji drogowej (na podstawie faktur wystawianych przez Dewelopera)?
4. Czy w związku z przekazaniem Drogi wraz z Infrastrukturą na rzecz Gminy, Wnioskodawca jest zobowiązany do korekty podatku naliczonego, odliczonego w związku z nabywanymi towarami i usługami przeznaczonymi na realizacją ww. inwestycji drogowej?
5. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur wystawionych na Wnioskodawcę przez Dewelopera, dokumentujących koszty wykonawców usług budowlanych (pierwotnie poniesione przez Dewelopera), także w części odnoszącej się do wydatków na wybudowanie Drogi wraz z Infrastrukturą, która to Droga została przekazana Gminie?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1 i 2, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W części dotyczącej podatku od towarów i usług (pytania nr 3, 4 i 5) wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

Wydatki poniesione na realizację inwestycji drogowej, jako wydatki niezbędne do rozpoczęcia użytkowania Inwestycji stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodu.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440), budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Ust. 2 wskazanego przepisu stwierdza, iż warunki realizacji przedmiotowego obowiązku winna określać umowa.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Koszty uzyskania przychodów stanowią wszelkie wydatki (z zastrzeżeniem wyjątków ustawowych) poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli pozostają one w związku z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów mogą być wydatki, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby konkretny wydatek mógł zostać zaliczony przez podatnika do kosztów uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tj. wydatek:

• został poniesiony przez podatnika (w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika),
• jest definitywny (wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona),
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, wydatek ten powinien mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Kosztami uzyskania przychodów mogą być zarówno koszty bezpośrednio związane z przychodami jak i koszty pośrednie, pod warunkiem, że zostały prawidłowo udokumentowane. Koszty bezpośrednie to wydatki, które przyczyniają się do osiągnięcia przychodu w określonym czasie. Koszty pośrednie stanowią natomiast takie wydatki, których poniesienie przyczynia się do osiągnięcia przychodów, mimo że kosztów tych nie da się wprost przypisać do konkretnych przychodów (nie można ustalić w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód). Wyjątek w tym zakresie stanowią koszty ustawowo uznane za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 1 updop, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Jednocześnie zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają – z zastrzeżeniem art. 16c – stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały musi spełniać łącznie następujące warunki:

1. stanowić własność lub współwłasność podatnika,
2. być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,
3. przewidywany jego okres używania musi być dłuższy niż rok,
4. winien być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (decyduje zamiar podatnika).
   
   

Z kolei, jak wynika z art. 16a ust. 2 pkt 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością.

W świetle powyższych przepisów, należy uznać, że Droga oraz Infrastruktura wybudowana w ramach realizacji inwestycji drogowej i przekazana Gminie na podstawie Porozumienia, nie może stanowić środka trwałego Wnioskodawcy. Inwestycja drogowa została bowiem nieodpłatnie przekazania Gminie i nie jest przedmiotem własności Wnioskodawcy. Nie można także uznać, że koszty poniesione przez Wnioskodawcę w związku z budową Drogi wraz z Infrastrukturą stanowią inwestycję w obcym środku trwałym w rozumieniu art. 16a ust. 2 pkt 1 updop. Przepisy ustaw podatkowych nie definiują pojęcia inwestycji w obcym środku trwałym, jednakże w orzecznictwie przyjmuje się, że taką inwestycję stanowią nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego używanego przez podmiot dokonujący ulepszeń na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Inwestycję w obcym środku trwałym stanowią zatem wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania przez podatnika. Jednakże Wnioskodawca nie dysponuje podobnym tytułem prawnym do używania drogi publicznej po jej przebudowie. Droga ma bowiem status drogi publicznej i jako taka oddana jest do użytku publicznego. Wobec faktu, że jak wskazano powyżej wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na realizację inwestycji drogowej nie stanowią środka trwałego Wnioskodawcy, ani inwestycji w obcym środku trwałym, nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych.

Wprawdzie wydatki związane z realizacją inwestycji drogowej (budowa Drogi wraz z Infrastrukturą) nie mogą być bezpośrednio przypisane do konkretnego przychodu Wnioskodawcy, jednak należy uznać, że istnieje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami a przychodami uzyskiwanymi z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Zapewnienie dostępu do drogi publicznej jak również budowa infrastruktury technicznej niezbędnej do obsługi Inwestycji (tj. urządzeń mających na celu doprowadzenie do niej mediów (m. in. wody, kanalizacji, gazu, sieci teletechnicznych, energii elektrycznej, itp.)) stanowią czynnik warunkujący uzyskanie pozwolenia na budowę, realizację Inwestycji oraz wykorzystywanie Inwestycji zgodnie z przeznaczeniem (po zakończeniu prac). Zapewnienie dostępu do ciągów komunikacyjnych jest konieczne celem zagwarantowania sprawnego przebiegu dostaw materiałów i towarów, jak również przyczyni się do zapewnienia odpowiednich warunków logistycznych dla Wnioskodawcy, Jego klientów jak i pozostałych partnerów biznesowych. W wypadku prowadzenia działalności polegającej na najmie obiektów magazynowych, usługowych czy produkcyjnych, korzystne połączenie z siecią komunikacyjną jest jednym z czynników warunkujących komercyjny sukces prowadzonej przez Spółkę Inwestycji. Bez sfinansowania kosztów realizacji inwestycji drogowej, nie byłoby możliwości skomunikowania budowanego parku magazynowo-usługowo-produkcyjnego z systemem dróg publicznych i tym samym Wnioskodawca nie miałby szans na podpisywanie umów najmu powierzchni w ww. parku, z których to umów Wnioskodawca zamierza czerpać korzyści w postaci czynszu.

Zdaniem Wnioskodawcy należy zatem przyjąć, iż fakt istnienia pośredniego związku ponoszonych przez Spółkę wydatków z przychodem uzasadnia zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop. Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 30 listopada 2006 r., sygn. akt II FSK 1388/05: „Do kosztów uzyskania przychodów zaliczane są bowiem także wydatki powiązane w pośredni sposób z przychodami (koszty związane z ogólnym funkcjonowaniem firmy, bądź koszty niestandardowe)”.

Kwalifikacja przedmiotowych wydatków jako kosztu pośredniego znajduje także potwierdzenie w stanowiskach organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lutego 2013 r., nr ILPB3/423-469/12-2/KS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że „wydatki (nakłady) poniesione przez Spółkę w związku z realizacją przebudowy drogi gminnej, którą następnie Spółka (działając na podstawie pełnomocnictw udzielonych przez pozostałych Partnerów) przekaże Gminie, będą stanowiły dla Niej koszty uzyskania przychodów, proporcjonalnie do wysokości partycypacji w kosztach, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 18 września 2013 r., nr ITPB3/423-290/13/PST wskazując, że „poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek z tytułu partycypacji w kosztach remontu drogi publicznej co prawda nie może być powiązany z konkretnym przychodem uzyskiwanym przez Jednostkę, jeśli przejawia jednak związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą to może stanowić koszt podatkowy w myśl art. 15 ust. 1 ustawy. Przedmiotowy wydatek stanowić będzie, tzw. pośredni koszt uzyskania przychodów”. Również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że „wydatki poniesione na przebudowę drogi publicznej należy uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, bowiem nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, lecz ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania” (Interpretacja indywidualna z dnia 10 listopada 2009 r., nr IPPB5/423-532/09-2/DG).

Podobne konkluzje znajdują się m. in. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 kwietnia 2011 r., sygn. IPPB5/423-117/11-4/AM, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 1 września 2011 r., sygn. ILPB4/423-182/11-4/MC, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 marca 2012 r., sygn. ILPB3/423-568/11-5/JG), jak również w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 stycznia 2009 r., nr IPPB1/415-1273/08-4/JB oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 sierpnia 2008 r., nr IBPB3/423-438/08/AP.

Ad. 2

Właściwym momentem dla rozpoznania przez Wnioskodawcę kosztów uzyskania przychodów związanych z wydatkami poniesionymi na realizację inwestycji drogowej jest moment formalnego przekazania inwestycji Gminie, tj. dzień 11 stycznia 2017 r., w którym to dniu dokonano czynności odbiorowych robót związanych z realizacją inwestycji drogowej, co zostało udokumentowane protokołem odbioru końcowego robót oraz przekazania inwestycji drogowej.

Zasady potrącania kosztów uzyskania przychodów zostały uregulowane w przepisach art. 15 ust. 4-4e updop. Przepis art. 15 ust. 4 updop stanowi, że koszty bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4d updop koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami, potrącane są w dacie ich poniesienia. W przypadku, gdy koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy i nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, wówczas stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, w którym ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Z kolei art. 15 ust. 6 updop stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak wskazano w uzasadnieniu do pkt 1 powyżej, w ocenie Wnioskodawcy wydatki poniesione na realizację inwestycji drogowej stanowią koszty pośrednie, potrącalne zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 4d i ust. 4e updop (tj. w dacie ich poniesienia). Jednocześnie, w świetle art. 15 ust. 1 updop, jednym z warunków potrącalności wydatku jako kosztu uzyskania przychodu jest definitywny charakter wydatku.

Jak wskazano w stanie faktycznym, zgodnie z Porozumieniem Deweloper wybuduje Drogę wraz z Infrastrukturą na własny koszt oraz ryzyko i przekaże rezultat prac Gminie. Deweloper działa w tym zakresie na rzecz Wnioskodawcy, zgodnie z Umową deweloperską, na podstawie której Deweloper otrzyma od Wnioskodawcy zwrot poniesionych wydatków.

W ocenie Wnioskodawcy, właściwym momentem dla rozpoznania przez Wnioskodawcę kosztów uzyskania przychodów związanych z wydatkami poniesionymi na realizację inwestycji drogowej będzie moment formalnego przekazania inwestycji Gminie (a nie np. data ujęcia w księgach rachunkowych faktur wystawionych przez Dewelopera na Wnioskodawcę). W analizowanym stanie faktycznym będzie to 11 stycznia 2017 r., w którym to dniu dokonano czynności odbiorowych robót związanych z realizacją inwestycji drogowej, co zostało udokumentowane protokołem odbioru końcowego robót oraz przekazania inwestycji drogowej. Dopiero w tym momencie poniesione wydatki stały się definitywne i możliwe jest ich jednoznaczne i prawidłowe rozliczenie dla celów podatkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, dla określenia momentu potrącalności kosztu bez znaczenia pozostaje fakt, że protokół odbioru robót oraz przekazania inwestycji drogowej został podpisany pomiędzy Gminą a Deweloperem. Deweloper działał w tym zakresie na rzecz Wnioskodawcy (zgodnie z Umową deweloperską). Istotne jest jedynie dokonanie formalnego przekazania robót na rzecz Gminy, skutkujące uzyskaniem przez wydatki definitywnego charakteru. Bez znaczenia jest jaki podmiot fizycznie podpisał protokół.

Teza o decydującym znaczeniu momentu formalnego przekazania robót gminie dla określenia daty potrącalności kosztu znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe w podobnych stanach faktycznych.

Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lutego 2013 r. nr. ILPB3/423-469/12-3/KS wyjaśnił, że „w momencie faktycznego przekazania przedmiotu umowy Gminie możliwe będzie stwierdzenie, że koszty te mają charakter definitywny i mogą w tym momencie stanowić koszt uzyskania przychodów. W świetle powyższego, uznać należy, że właściwym momentem ujęcia jako kosztów podatkowych wydatków na realizację inwestycji polegającej na przebudowie drogi, będzie moment formalnego przekazania przez Wnioskodawcę przebudowanej drogi na rzecz Gminy”.

Podobne stanowisko zaprezentował także m. in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach z dnia 4 grudnia 2012 r. sygn. IPPB5/423-796/12-4/MW oraz z dnia 18 grudnia 2012 r. sygn. IPPB5/423-1110/12-2/KS. W drugim z wyżej wskazanych pism, organ podatkowy stwierdził, że do momentu przekazania inwestycji „(...) Spółka mogłaby między innymi, wycofać się z prowadzonej przebudowy lub dokonać zbycia nakładów inwestycyjnych na rzecz osób trzecich. W pierwszym przypadku poniesione wydatki stanowiłyby koszty zaniechanych inwestycji, które zgodnie z art. 15 ust. 4f ustawy są potrącane w dacie zbycia inwestycji lub jej likwidacji. Natomiast w przypadku, gdyby Spółka przed przekazaniem nakładów na przebudowę Drogi Dojazdowej na rzecz gminy dokonała ich zbycia, to poniesione wydatki stanowiłyby koszty bezpośrednio związane z przychodami, które powinny być rozpoznane w momencie uzyskania przychodu, a nie w momencie ich poniesienia”.

Potwierdzenie dla takiej interpretacji można znaleźć także przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB5/423-117/11-4/AM z dnia 27 kwietnia 2011 r. czy interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB5/423-318/10-7/AM oraz IPPB5/423-318/10-12/AM z dnia 19 sierpnia 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017, poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.