Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-605/15-2/ŁM
z 19 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2015 r. (data wpływu 23 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości netto części i całości środka trwałego odłączonej w celu sprzedaży, likwidacji, czy też przyłączenia do innego środka trwałego – jest prawidłowe,
• kwalifikacji podatkowej nieumorzonej wartości likwidowanego środka trwałego w związku z wytworzeniem nowego środka trwałego – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości netto części i całości środka trwałego odłączonej w celu sprzedaży, likwidacji, czy też przyłączenia do innego środka trwałego,
• kwalifikacji podatkowej nieumorzonej wartości likwidowanego środka trwałego w związku z wytworzeniem nowego środka trwałego.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

„A” Sp. z o.o. (dalej jako „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą, przedmiotem której jest produkcja materiałów izolacyjnych ze skalnej wełny mineralnej wykorzystywanej między innymi w budownictwie mieszkaniowym, budownictwie przemysłowym, energetyce oraz ogrodnictwie. Produkowane przez Spółkę materiały znajdują zastosowanie w izolacji cieplnej, akustycznej i przeciwpożarowej.

Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej jako „Grupa”) zajmującej się produkcją skalnej wełny mineralnej, dostarczaniem produktów, systemów i rozwiązań służących poprawie efektywności energetycznej, akustyki i bezpieczeństwa pożarowego obiektów budowlanych.

W ramach planowanych działań o charakterze inwestycyjnym polegających na rozbudowie zakładów w Polsce Spółka zamierza ulepszyć lub poddać likwidacji część środków trwałych.

W niektórych przypadkach ulepszenie środka trwałego wiąże się z jednoczesnym odłączeniem części środka trwałego (np. w wyniku wymiany danej części na nową o wyższych parametrach), co skutkuje ulepszeniem środka trwałego. W takiej sytuacji Spółka dokonuje korekty wartości początkowej środka trwałego poprzez:

• pomniejszenie jej o wartość netto odłączanej części (tj. o część wartości początkowej środka trwałego, pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne przypadające na odłączaną część środka trwałego),
• a następnie powiększenie o wartość nowej części/ulepszenia.
  
  

Do odłączenia całego środka trwałego może dochodzić również w innych przypadkach, niezależnie od dokonywanych ulepszeń. W zależności od okoliczności oraz stanu odłączanej całości środka trwałego oraz okoliczności, odłączona całego środka trwałego może zostać:

1. zlikwidowana, przykładowo poprzez spisanie jej na złom − co jest dokumentowane protokołem likwidacyjnym,
2. sprzedana,
3. przyłączona do innego środka trwałego w ramach ulepszenia.
   
   

W sytuacji trwałego odłączenia części środka trwałego jej wartość netto ustalana jest jako wartość początkowa odłączanej części środka trwałego pomniejszona o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne.

Spółka nabyła przedmiotowe środki trwałe w drodze połączenia z inną spółką, która z kolei powstała w wyniku przekształcenia spółki komandytowej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Pierwotnie więc spółka komandytowa nabyła środki trwałe w wyniku wniesienia aportem wkładu niepieniężnego. Wartość początkowa każdego ze środków trwałych wniesionych do spółki w drodze wkładu niepieniężnego została ustalona zgodnie z jego wartością określoną przez wspólników Spółki (w akcie notarialnym) na dzień wniesienia wkładu, tj. w wartości rynkowej określonej przez niezależnego rzeczoznawcę. Środki trwałe zostały wniesione do spółki komandytowej w wartości rynkowej, przy czym każdy środek trwały został wyceniony indywidualnie, a wycena nie uwzględniała podziału na poszczególne części składowe środków trwałych.

Biorąc pod uwagę. że Spółka co do zasady nie posiada danych historycznych na temat wartości początkowej poszczególnych części środków trwałych, wartość początkowa takiej części ustalana jest proporcjonalnie do wartości całego środka trwałego (przy zastosowaniu odpowiedniego klucza alokacji), a w przypadku gdy wynik takiej wyceny nie może być uznany za wiarygodny, wycena części środka trwałego (podział wartości początkowej środka trwałego) dokonywana jest przez wyspecjalizowany personel techniczny Spółki lub zewnętrznego rzeczoznawcę. W dalszej kolejności Spółka określa wartość netto części środka trwałego poprzez odjęcie od tak ustalonej wartości początkowej części środka trwałego odpisów amortyzacyjnych przypadających na tę część (wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych od części środka trwałego względem dokonanych odpisów amortyzacyjnych od całego środka trwałego jest określana w odniesieniu do stosunku, w jakim pozostaje ustalona wartość początkowa części środka do wartości początkowej całego środka trwałego, z uwzględnieniem dokonywanych uprzednio modernizacji, tj. w zakresie w jakim dokonywana była modernizacja środka trwałego, przy ustaleniu odpisów przypadających na tę część Spółka bierze pod uwagę stawkę, metodę i okres, za jaki zostały naliczone odpisy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W jakim momencie należy uznać za koszt podatkowy wartość netto części i całości środka trwałego odłączonej w celu:
   1. sprzedaży,
   2. likwidacji,
   3. przyłączenia do innego środka trwałego?
2. Czy w przypadku całościowej likwidacji środka trwałego nieumorzona wartość środka trwałego w związku z wytworzeniem nowego środka trwałego, powinna być zaliczana do kosztu wytworzenia tego nowego środka trwałego?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

Oznacza to, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów. Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 4d tej ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Ustawa nie definiuje jednak jak należy rozumieć bezpośrednie związanie kosztu z przychodem. W praktyce organów podatkowych i sądów administracyjnych ukształtował się pogląd, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na przychody podatnika, tj. ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Stanowisko takie przedstawił także Naczelny Sąd Administracyjny „jeśli uzyskanie przychodu wprost zależy od poniesienia danego kosztu, koszt ten będzie można rozliczyć dopiero w momencie wystąpienia przychodu. Taki związek pomiędzy kosztem warunkującym uzyskanie przychodu a tym przychodem określa się mianem bezpośredniego” (wyrok NSA z 24 stycznia 2011 r. II FPS 6/10). Przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód z jej zbycia.

Mając na uwadze powyższe przepisy, zdaniem Wnioskodawcy, wartość netto odłączanej części środka trwałego powinna być rozpoznana jako koszt uzyskania przychodu. W innym przypadku doszłoby do nieusprawiedliwionego ograniczenia praw podatnika do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodu wydatków faktyczne poniesionych w celu osiągnięcia przychodów, a pozostających poza katalogiem kosztów wyłączonych art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Wnioskodawcy moment ujęcia w kosztach podatkowych niezamortyzowanej wartości odłączonych części zależny jest od ich dalszego przeznaczenia.

Ad. a)

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży nie w pełni umorzonej części lub całości środka trwałego zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych pomniejszone o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych stanowią koszty uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia bez względu na czas ich poniesienia.

W konsekwencji wartość netto odłączonej części lub całości staje się kosztem uzyskania przychodów Wnioskodawcy w przypadku odpłatnego jej zbycia, bez względu na czas poniesienia wydatków na jej nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie.

W związku z powyższym wartość netto odłączonej części lub całość środka trwałego stanowić będzie bezpośredni koszt uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży, który na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinien być potrącony w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostaną odpowiadające mu przychody ze sprzedaży.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 16 września 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPB3/423-373/08-4/EK, w której Organ stwierdził, że „w przypadku, gdy dochodzi do sprzedaży nie w pełni umorzonych środków trwałych bądź ich części, zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b), w myśl którego wydatki na nabycie lub wytworzenie środka trwałego, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego, bez względu na czas ich poniesienia (...).

W świetle powyższego, straty powstałe w wyniku sprzedaży nie w pełni umorzonych środków trwałych lub ich części stanowić będą bezpośrednie koszty uzyskania przychodów. Zatem, na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami uzyskanymi z tytułu sprzedaży nie w pełni umorzonych środków trwałych lub ich części będą potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody”.

Ad. b)

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodu nie zalicza się strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Zdaniem Wnioskodawcy z wykładni językowej art. 16 ust. 1 pkt 6 tej ustawy wynika a contrario, że w przypadkach innych niż zmiana rodzaju działalności, ustawodawca dopuszcza możliwość zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy wartość netto likwidowanych środków trwałych lub ich części powinna być rozpoznana jako koszt uzyskania przychodów w momencie likwidacji.

Powyższe stanowisko zostało wyrażone przez Ministra Finansów m.in. w interpretacji indywidualnej z 9 czerwca 2011 r. (interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB5/423-415/11-3/TO), zgodnie z którą „strata powstała w wyniku likwidacji części składowych niezamortyzowanej nieruchomości (nie spowodowana zmianą rodzaju działalności) zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia”, czy też w interpretacji indywidualnej z 23 listopada 2010 r. (interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPBI/2/423-1103/10/AK), zgodnie z którą „nieumorzona wartość środka trwałego (lub jego części) likwidowanego w związku”.

Ponieważ likwidacja całości środka trwałego nie jest związana bezpośrednio z żadnym przychodem oraz nie dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy, wartość netto likwidowanej całości środka trwałego powinna zostać, zgodnie z regulacją art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rozpoznana w kosztach uzyskania przychodu Wnioskodawcy (w części odpowiadającej jego udziałowi w zyskach Spółki) w momencie dokonania likwidacji.

Ad. c)

Zgodnie z art. 16g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli odłączona część zostanie następnie przyłączona do innego środka trwałego, wartość początkową tego środka trwałego zwiększa się w miesiącu połączenia o wartość netto przyłączanej części.

Powyższy przepis reguluje wprost, że wartość netto odłączanej części powinna zwiększać wartość początkową innego środka trwałego w miesiącu jej dołączenia. W konsekwencji wartość netto tej części zostanie ujęta w rachunku podatkowym poprzez odpisy amortyzacyjne środka trwałego, do którego została dołączona.

Mając powyższe na uwadze wartość netto odłączonej części środka trwałego powinna:

• w przypadku jej sprzedaży − być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie jej odpłatnego zbycia,
• w przypadku jej likwidacji − być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie dokonania likwidacji,
• w przypadku jej przyłączenia do innego środka trwałego − zwiększyć wartość początkową tego środka trwałego w miesiącu połączenia.
  
  

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w wielu interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, takich jak:

• interpretacja indywidualna z dnia 1 lutego 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPB3/423-279/11-5/KJ,
• interpretacja indywidualna z dnia 23 grudnia 2011 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPB3/423-255/11-2/GG,
• interpretacja indywidualna z dnia 9 czerwca 2011 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB5/423-415/11-3/TO,
• interpretacja indywidualna z dnia 19 stycznia 2011 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPBI/2/423-1403/10/AK,
• interpretacja indywidualna z dnia 23 listopada 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPBI/2/423-1103/10/AK,
• interpretacja indywidualna z dnia 16 września 2008 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPB3/423-373/08-4/EK,
• postanowienie z dnia 18 czerwca 2007 r. wydane przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie sygn. 1472/ROP1/423-134/07/MK.
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej „ustawa o CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, pod tym jednak warunkiem, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami zatem będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów. W kosztach enumeratywnie wymienionych, których nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodem, zostały wymienione m.in. straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności (art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT). W świetle tego przepisu w przypadku gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystywany w działalności gospodarczej środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego. Jeżeli jednak wszelkie działania w zakresie racjonalnej gospodarki środkami trwałymi w ramach prowadzonej już działalności gospodarczej skutkują likwidacją niektórych z tych środków i polegają na zastosowaniu lepszych rozwiązań technologicznych są ekonomicznie i gospodarczo uzasadnione nie mogą być kwalifikowane jako zmiana rodzaju działalności gospodarczej.

W konsekwencji w przypadku gdy likwidacja środka trwałego nie nastąpi w celu zmiany rodzaju działalności lub w celu zlikwidowania działalności, lecz aby w miejsce zlikwidowanego obiektu wznieść inny, który będzie służył do celów prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, to wyłączenie określone w wyżej cytowanym przepisie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT nie znajduje w przedmiotowej sprawie zastosowania, bowiem fizyczna likwidacja środka trwałego nie została spowodowana utratą jego przydatności na skutek zmiany rodzaju działalności.

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie wytworzenia we własnym zakresie, uważa się koszt wytworzenia.

W myśl natomiast art. 16g ust. 4 ustawy o CIT za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o CIT nie ma uzasadnienia do podatkowego rozliczenia nieumorzonej wartości zlikwidowanego środka trwałego poprzez jej zaliczenie do wartości początkowej nowego obiektu, środek ten podlega bowiem odrębnej amortyzacji, której podstawą naliczania jest wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 16 ust. 4 ustawy o CIT. W szczególności wartość niedokonanych w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dotyczących likwidowanego środka trwałego nie może być utożsamiana z „rzeczowymi składnikami majątku” użytymi do wykonania nowego środka trwałego (surowcami, materiałami). Likwidowany środek trwały nie jest bowiem „wykorzystany” w toku wytworzenia nowego środka trwałego, ale jego likwidacja uniemożliwia prowadzenie procesu wytworzenia nowego środka trwałego.

Co istotne zaznaczyć należy, że jeżeli likwidacja nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego nie ma związku ze zmianą rodzaju działalności gospodarczej, to strata (w wysokości nieumorzonej wartości początkowej) powstała w jej wyniku może być zaliczona bezpośrednio do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast wydatki poniesione na prace przy likwidacji tego środka trwałego, jako nakłady związane z wytworzeniem nowego środka trwałego, stanowią element jego wartości początkowej. Tak wynika z interpretacji indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 stycznia 2014 r. nr IPTPB3/423-392/13-4/KJ i nr IPTPB3/423-392/13-5/KJ.

W świetle powyższych przepisów należy uznać, iż niezamortyzowana wartość zlikwidowanego środka trwałego powinna zostać zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.
,br>

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości netto części i całości środka trwałego odłączonej w celu sprzedaży, likwidacji, czy też przyłączenia do innego środka trwałego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie kwalifikacji podatkowej nieumorzonej wartości likwidowanego środka trwałego w związku z wytworzeniem nowego środka trwałego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.