INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06 października 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 05 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka może uznać nieumorzoną wartość likwidowanej sieci wodociągowej, w tym dokonywanej przez trwałe odłączenie odcinka sieci od funkcjonującego środka trwałego, za koszty uzyskania przychodu (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka może uznać nieumorzoną wartość likwidowanej sieci wodociągowej, w tym dokonywanej przez trwałe odłączenie odcinka sieci od funkcjonującego środka trwałego, za koszty uzyskania przychodu (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 28 grudnia 2010 r. Znak IBPBI/2/423-1402/10/AK, IBPBI/2/423-1403/10/AK wezwano do ich uzupełnienia. Braki formalne uzupełniono w dniu 05 stycznia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w swojej działalności wykorzystuje sieć wodno-kanalizacyjną, która stanowi majątek trwały zaewidencjonowany zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (Dz. U. z 1999r. Nr 112 poz.1317 ze zm.). Zgodnie z tą klasyfikacją za odrębny obiekt uważa się każdy samodzielny obiekt inżynierii lądowej lub wodnej wraz z fundamentem i konstrukcją nośną. Przy budowlach liniowych np. rurociągi energetyczne i telekomunikacyjne, obiektami są poszczególne odcinki odpowiadające bądź istniejącemu podziałowi administracyjnemu lub eksploatacyjnemu, bądź charakteryzujące się odmienną konstrukcją, ewentualnie innymi cechami technicznymi.

W ramach inwestycji współfinansowanych z Funduszu Spójności została wybudowana nowa magistrala wodociągowa o długości 9.072,9 mb łącząca ujęcie wody z rozdzielczą siecią wodociągową. Wykonanie tej inwestycji było niezbędne w związku z licznymi awariami na starym rurociągu. Nowa magistrala została przyjęta na stan środków trwałych jako odrębny obiekt inwentarzowy. Jednocześnie wyłączono z eksploatacji stare odcinki magistrali o łącznej długości 8.880 mb, z których jeden stanowił część składową odcinka sieci ujętego w ewidencji środków trwałych jako odrębny obiekt inwentarzowy będący nadal w użytkowaniu. Wyłączone odcinki sieci nie są całkowicie zamortyzowane.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka może uznać nieumorzoną wartość likwidowanej sieci wodociągowej, w tym dokonywanej przez trwałe odłączenie odcinka sieci od funkcjonującego środka trwałego za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 i art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 uopd, za koszty uzyskania przychodu uważa się koszty poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Nieumorzona wartość likwidowanych odcinków sieci jest związana z trwałym ich wyłączeniem z eksploatacji na skutek awaryjności, skorodowania, co powodowało duże straty wody. Funkcje wyłączonych odcinków przejęła nowo wybudowana magistrala wodociągowa. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 wyłącza się z kosztów uzyskania przychodów straty w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju prowadzonej działalności. Jednak w tym przypadku przepis ten nie ma zastosowania. Jednocześnie w art. 16g ust. 16 uopd, jest mowa o trwałym odłączaniu części peryferyjnej lub składowej od danego środka. Należy zauważyć, że poza wskazaną regulacją przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują możliwości dokonywania częściowej likwidacji środka trwałego i zmniejszania wskutek tego jego wartości początkowej. Zdaniem Spółki, przepis art. 16g ust. 16 w/w ustawy dotyczy zarówno odcinka sieci wodociągowej czy kanalizacyjnej wyłączonego z eksploatacji ze względu na stan techniczny, stanowiącego oddzielny obiekt inwentarzowy, jak również jego części składowej lub peryferyjnej. Uzasadnienie powyższego stanowiska znaleźć można w "Uwagach szczegółowych" do obiektów inżynierii lądowej i wodnej zaliczanych do grupy 2 Klasyfikacji Środków Trwałych, wydanej w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. nr 112 poz. 1317 ze zm.). Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia "likwidacja”. Należy więc posługiwać się wykładnią gramatyczną tego pojęcia jako "pozbywanie się czegoś usuwanie czegoś” (A. Markowski-Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, Wa-wa 2000). Demontaż wyłączonych na trwale z eksploatacji odcinków sieci nie pokryłby uzyskanych ewentualnych przychodów z tytułu złomu. Należy wziąć pod uwagę często brak technicznej możliwości dostępu do tych rurociągów. W związku z powyższym, Spółka uważa, że mimo iż nie będzie faktycznej likwidacji to sporządzenie w tej sytuacji protokołu kończyć będzie proces likwidacji odcinka sieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e updop).

Jak stanowi art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Powołany powyżej przepis odnosi się do przypadku, w którym straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych nie są uważane za koszty uzyskania przychodów. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro ustawodawca wyraźnie wyłącza spod pojęcia kosztów straty związane z likwidacją środków trwałych wymuszoną zmianą rodzaju działalności, to co do zasady straty związane z likwidacją środków trwałych uwarunkowaną innymi przyczynami, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż decyzja o likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego (bądź jego części) nie jest związana ze zmianą rodzaju prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. W ramach inwestycji współfinansowanych z Funduszu Spójności została wybudowana nowa magistrala wodociągowa łącząca ujęcie wody z rozdzielczą siecią wodociągową. Wykonanie tej inwestycji było niezbędne w związku z licznymi awariami na starym rurociągu. Nowa magistrala została przyjęta na stan środków trwałych jako odrębny obiekt inwentarzowy. Jednocześnie wyłączono z eksploatacji stare odcinki magistrali, z których jeden stanowił część składową odcinka sieci ujętego w ewidencji środków trwałych jako odrębny obiekt inwentarzowy będący nadal w użytkowaniu. Wyłączone odcinki sieci nie są całkowicie zamortyzowane.

W procesie likwidacji środka trwałego należy wyróżnić trzy etapy:

• moment przeznaczenia do samej likwidacji środka trwałego,
• moment postawienia w stan likwidacji, z którym wiąże się wyksięgowanie danego środka z ewidencji bilansowej, a ujęcie go w ewidencji pozabilansowej,
• moment zakończenia likwidacji, czyli ostateczne wyksięgowanie z ewidencji pozabilansowej.
  
  

Stwierdzić należy, iż warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości środka trwałego jest jego faktyczna likwidacja. Z czynności tej sporządza się protokół fizycznej likwidacji, który oznacza zakończenie procesu likwidacji środka trwałego.

Mając jednak na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku, tut. Organ zgadza się ze stanowiskiem Spółki, iż w sytuacji braku technicznej możliwości dostępu do rurociągów - gdy demontaż wyłączonych na trwale z eksploatacji odcinków sieci nie pokryłby ewentualnych przychodów z tytułu sprzedaży złomu sporządzenie protokołu kończyć będzie proces likwidacji odcinka sieci.

W świetle powyższego, nieumorzoną wartość likwidowanej sieci wodociągowej dokonywanej przez trwałe odłączenie odcinka sieci od funkcjonującego środka trwałego Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.