INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2013 r. (data wpływu 28 czerwca 2013 r.) uzupełnionego pismem z dnia 11.09.2013 r. (data wpływu 13.09.2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 30.08.2013 r. Nr IPPB5/423-479/13-2/PS (data nadania 30.08.2013 r., data doręczenia 05.09.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego oraz obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dnu 28.06.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego oraz obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Sp. k. (dalej: „Wnioskodawca”, „D.”) nabywa od podmiotów zagranicznych tzw. usługi niematerialne (dalej: „Usługi”), obejmujące:

• usługi doradztwa prawnego;

• usługi doradztwa podatkowego;

• usługi doradcze o innym charakterze;

• inne usługi niematerialne, których natura zasadniczo odpowiada usługom wymienionym w art. 21 ustawy o PDOP i art. 29 ustawy o PDOF.
  
  

Wnioskodawca nabywa powyższe Usługi od następujących kontrahentów zagranicznych (dalej łącznie: Kontrahenci):

• osób prawnych, które podlegają opodatkowaniu od całości swoich dochodów za granicą;

• osób fizycznych, które podlegają opodatkowaniu od całości swoich dochodów za granicą;
• spółek uznawanych za granicą za transparentne podatkowo, tj. spółek, w przypadku których opodatkowanie dochodów następuje na poziomie wspólników, a nie na poziomie spółki (dalej: Zagraniczne Spółki Transparentne).
  
  

Usługi są wykonywane przez ww. podmioty zagraniczne w całości poza granicami Polski (Kontrahenci są w stanie potwierdzić to np. w drodze pisemnego oświadczenia, bądź też wynika to z natury świadczonych usług). Efekty tych Usług będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę na terytorium Polski.

Co do zasady, Wnioskodawca jest w stanie uzyskiwać certyfikaty rezydencji, potwierdzające rezydencję podatkową Kontrahentów za granicą. W przypadku jednak Zagranicznych Spółek Transparentnych, Wnioskodawca nie jest w stanie uzyskać certyfikatu rezydencji potwierdzającego ich rezydencję podatkową za granicą (z uwagi na fakt, iż podmioty te nie są podatnikami podatku dochodowego). Co do zasady, Wnioskodawca nie jest w stanie też uzyskać certyfikatów rezydencji od wspólników Zagranicznych Spółek Transparentnych, gdyż Wnioskodawca w sprawach dotyczących zakupu Usług i rozliczeń z tego tytułu kontaktuje się z przedstawicielami Zagranicznych Spółek Transparentnych, a nie ich wspólnikami. Przedstawiciele Zagranicznych Spółek Transparentnych nie udostępniają także Wnioskodawcy danych o udziale poszczególnych wspólników w zyskach Zagranicznych Spółek Transparentnych, ani szczegółowych danych osobowych tych wspólników, powołując się na klauzulę poufności.

W piśmie z dnia 11.09.2013 r. (data wpływu 13.09.2013 r.) Pełnomocnik Spółki wskazał, iż Kontrahenci, o których mowa we wniosku o interpretację złożonym przez D., pochodzą z następujących państw:

• Republika Austrii

• Królestwo Belgii

• Republika Bułgarii

• Republika Chorwacji

• Republika Cypryjska

• Republika Czeska

• Królestwo Danii

• Republika Finlandii

• Republika Francuska

• Republika Grecka

• Królestwo Hiszpanii

• Królestwo Niderlandów

• Irlandia

• Republika Litewska

• Wielkie Księstwo Luksemburga

• Republika Łotewska

• Republika Malty

• Republika Federalna Niemiec

• Republika Słowacka

• Królestwo Szwecji

• Węgry

• Wielka Brytania

• Republika Włoska

• Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna

• Republika Angoli

• Królestwo Arabii Saudyjskiej

• Republika Azerbejdżanu

• Królestwo Bahrajnu

• Republika Libańska

• Republika Białorusi

• Republika Burundi

• Kanada

• Arabska Republika Egiptu

• Republika Ghany

• Republika Gwinei Bissau

• Specjalny Region Administracyjny Chińskiej Republiki Ludowej Hongkong

• Republika Islandii

• Jordańskie Królestwo Haszymidzkie

• Republika Kazachstanu

• Republika Kenii

• Państwo Kuwejt

• Państwo Libia

• Królestwo Marokańskie

• Islamska Republika Mauretańska

• Republika Mauritiusu

• Republika Mozambiku

• Republika Federalna Nigerii

• Sułtanat Omanu

• Państwo Katar

• Chińska Republika Ludowa

• Republika Zielonego Przylądka

• Federacja Rosyjska

• Rumunia

• Republika Rwandy

• Republika Południowej Afryki

• Republika Singapuru

• Konfederacja Szwajcarska

• Zjednoczona Republika Tanzanii

• Republika Turcji

• Turkmenistan

• Republika Ugandy

• Ukraina

• Państwo Zjednoczonych Emiratów Arabskich

• Stany Zjednoczone Ameryki

• Republika Uzbekistanu

• Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej

• Republika Zambii

• Gruzja
  
  

Kontrahenci o których mowa we wniosku o interpretację złożonym przez D., nie posiadają na terytorium Polski oddziału (zakładu).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do potrącenia podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ustawy o PDOP i art. 29 ustawy o PDOF, od wypłat dokonywanych na rzecz Kontrahentów, w sytuacji, gdy nie dysponuje ich certyfikatami rezydencji (a w przypadku Zagranicznych Spółek Transparentnych certyfikatami rezydencji wspólników w tych spółkach), a Usługi są wykonywane poza terytorium Polski...
2. Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do przekazywania Kontrahentom (innym niż Zagraniczne Spółki Transparentne) informacji IFT 1/IFT 1R lub IFT 2/IFT 2R w sytuacji, gdy Usługi są wykonywane poza terytorium Polski...
3. Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do przekazywania wspólnikom Zagranicznych Spółek Transparentnych informacji IFT 1/IFT 1R lub IFT 2/IFT 2R, w sytuacji, gdy Usługi są wykonywane poza terytorium Polski i przedstawiciele Zagranicznych Spółek Transparentnych nie udostępniają Wnioskodawcy informacji na temat udziału poszczególnych wspólników w zyskach danej spółki...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

W kwestiach dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy

Stanowisko w sprawie Pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do potrącenia podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ustawy o PDOP i art. 29 ustawy o PDOF, od wypłat dokonywanych na rzecz Kontrahentów, w sytuacji, gdy nie dysponuje certyfikatami rezydencji Kontrahentów (a w przypadku Zagranicznych Spółek Transparentnych - certyfikatami rezydencji wspólników w tych spółkach), a Usługi są wykonywane poza terytorium Polski.

Uzasadnienie

Regulacje ustaw o podatku dochodowym zawierają dwie podstawowe zasady podatkowe. Pierwsza z nich określą iż opodatkowaniu w danym państwie podlegają podmioty (osoby prawne, osoby fizyczne, jednostki organizacyjne będące podatnikami) będące rezydentami podatkowymi danego państwa (tj. mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium danego państwa), bez względu na miejsce osiągania przychodów, czyli bez względu na położenie źródła przychodów. Zasada ta określana jest mianem zasady nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Druga z zasad określa iż państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Jest to zasada ograniczonego obowiązku podatkowego.

W ustawie o PDOP zasady te zawarte zostały odpowiednio: w art. 3 ust. 1 - zasada nieograniczonego obowiązku podatkowego i w art. 3 ust. 2 - zasada ograniczonego obowiązku podatkowego. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP (zasada ograniczonego obowiązku podatkowego), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z kolei, art. 21 ustawy o PDOP precyzuje, jaki podatek jest pobierany od dochodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów.

W ustawie o PDOF, zasada nieograniczonego obowiązku podatkowego została wyrażona w art. 3 ust. 1. Z kolei, w art. 3 ust. 2a zawarto zasadę ograniczonego obowiązku podatkowego, zgodnie z którą osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Stosownie do ust. 2b, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

• pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

• działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

• działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

• nieruchomości.
  
  

Art. 29 ustawy o POOF precyzuje, jaki podatek jest pobierany od dochodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów.

Z powyższych przepisów wynika, że dochód nierezydentów może podlegać opodatkowaniu na zasadach wskazanych w art. 21 ustawy o PDOP i art. 29 ustawy o PDOF tylko w przypadkach, gdy w stosunku do tego dochodu powstał ograniczony obowiązek podatkowy, tj. wówczas, gdy dochód został osiągnięty przez nierezydenta na terytorium Polski. W rezultacie powyższego, należy ocenić, czy w stanie faktycznym zaprezentowanym w niniejszym wniosku o interpretację, Kontrahenci osiągają dochód na terytorium Polski. Dopiero wówczas bowiem po stronie Wnioskodawcy mogą powstawać jakiekolwiek obowiązki płatnika, w tym obowiązek pobierania podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ustawy o PDOP i art. 29 ustawy o PDOF.

Zdaniem Wnioskodawcy, miejscem osiągnięcia dochodu jest miejsce, w którym dokonują się czynności generujące dochód, innymi słowy - czynności wykonywane w ramach zawartej umowy. Co istotne, przepis wskazuje miejsce osiągnięcia dochodu, a nie miejsce, i którego pochodzi płatność. W sytuacji, gdy czynności przewidziano umową z kontrahentem (w tym przypadku — Usługi) są wykonywane poza Polską, dochodu kontrahenta nie można uznać za dochód osiągnięty na terytorium Polski. W takich przypadkach, w ogóle nie powstaje ograniczony obowiązek podatkowy i konieczność zapłaty podatku, o którym mowa w art. 21 ustawy o PDOP i art. 29 ustawy o PDOF.

Powyższy pogląd jest szeroko akceptowany w orzecznictwie sądów administracyjnych i interpretacjach Ministra Finansów na gruncie ustawy o PDOF. Wskazać tu należy przede wszystkim na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA), który wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2010 r. sygn. akt II FSK 2144/08 oraz wyrokiem z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. II FSK 138/10, potwierdził, iż ograniczony obowiązek podatkowy jest związany jedynie z takimi stanami faktycznymi, w których usługi są faktycznie świadczone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W wyrokach tych NSA stwierdził, iż nie można pojęcia „dochody osiągane” utożsamiać z pojęciem „dochody wypłacane, pochodzące, otrzymywane z terytorium Polski”. Pod pojęciem „terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów” należy - zdaniem NSA - rozumieć miejsce, gdzie dokonują się czynności lub położone są nieruchomości (źródło), które generują dochód i są jego przyczyną sprawczą. Czynnością taką nie jest wypłata pieniędzy, wypłata jest elementem finalnym całego procesu osiągania dochodu. NSA podkreślił również, że zrównanie pojęcia dochodu osiąganego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z pojęciem dochodu otrzymywanego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prowadzi W istocie do rozszerzenia kręgu podmiotów objętych obowiązkiem podatkowym, co jest niedopuszczalne w świetle art. 217 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Wskazane wyroki znalazły odzwierciedlenie w interpretacjach organów podatkowych, np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 sierpnia 2010 r. sygn. lLPL32/415-121/07/10-S/AJ oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 września 2011 r., sygn. IPPB2/415-207/08/11-6/AK. Podobnie orzekał Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyrokach: z dnia 10 maja 2011 r. (I SA/Kr 327/11) oraz z dnia 6 lipca 2011 r. (I SA/Kr 856/11).

Uregulowanie ustawy o PDOF nie różni się w sposób istotny od analogicznej regulacji ograniczonego obowiązku podatkowego w ustawie o PDOP. W podatku dochodowym od osób fizycznych definicja ograniczonego obowiązku podatkowego odwołuje się również do pojęcia dochodów osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Następnie ustawa wymienia, co jest rozumiane pojęciem dochodu osiąganego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Nie sposób uznać, iż pomiędzy dwoma podatkami dochodowymi w polskim porządku prawnym zachodzą w tym zakresie takie różnice, które powodowałyby, że utrwalająca się linia orzecznicza dotycząca ograniczonego obowiązku podatkowego osób fizycznych nie mogłaby stać się wytyczną dla wykładni przepisu art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP. Co więcej, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 maja 2011 r. (I SA/Kr 607/11) przedstawiono taki właśnie sposób rozumienia ograniczonego obowiązku podatkowego na kanwie podatku dochodowego od osób prawnych. W wyroku tym WSA wskazał, jak NSA we wspomnianych wyrokach, iż dla ustalenia ograniczonego obowiązku podatkowego istotne jest miejsce fizycznego dokonywania czynności. Podobnie wypowiadał się WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 7 lipca 2008 r. (I SA/Wr 337/08).

Co więcej, takie rozumienie ograniczonego obowiązku podatkowego przedstawiało już od dłuższego czasu Ministerstwo Finansów, Departament Podatków Bezpośrednich. W piśmie z dnia 12 kwietnia 2001 r. wydanym przez Ministerstwo Finansów, Departament Podatków Bezpośrednich (sygn. PB4/AK-8214-1045-277/01 ) wskazano, że:

(…) za źródło dochodów położone w Polsce uznać należy m.in.: dochody uzyskane przez nierezydentów dzięki prowadzonej z terytorium Polski działalności gospodarczej, bez względu na formę prowadzenia tej działalności, w tym za pośrednictwem oddziału, przedstawielstwa lub zależnego przedstawiciela oraz z działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej prowadzonej na terytorium Polski, (….)

O źródle dochodów położonych w Polsce można więc mówić wtedy, gdy takie źródło dochodów trwale związano jest z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy źródłem dochodów są polscy rezydenci eksploatujący rzeczy lub dobra niematerialne należące do innych podmiotów Nie stanowią zaś dochodów uzyskanych ze źródeł dochodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody nierezydentów: (…)

z obrotu towarami i usługami, będącymi przedmiotem działalności gospodarczej nierezydenta nieprowadzącego w tym zakresie działalności gospodarczej z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tj. niemającego na terytorium Polski staluj placówki, biura, oddziału, przedstawicielstwa, przedstawiciela, najętej powierzchni w celu prowadzenia działalności itp.). (…)”.

Z powyższego jasno wynika, że Ministerstwo Finansów, prezentuje pogląd, iż o dochodach osiągniętych przez nierezydenta na terytorium Polski można mówić dopiero wówczas, gdy czynności są rzeczywiście wykonywane przez tego nierezydenta w Polsce.

Podsumowując, jeśli, jak wynika to z opisanego stanu faktycznego, Kontrahenci Wnioskodawcy mający siedzibę za granicą nie będą wykonywali swych usług na terytorium Polski, to - niezależnie od kraju ich siedziby i statusu Wnioskodawca nie będzie obowiązany pobierać podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ustawy o PDOP i art. 29 ustawy o PDOF. Fakt posiadania lub braku certyfikatu rezydencji Kontrahentów Wnioskodawcy (a w przypadku Zagranicznych Spółek Transparentnych - certyfikatów rezydencji wspólników w tych spółkach) nie ma w tym zakresie znaczenia, gdyż Kontrahenci nie podlegają w takiej sytuacji w ogóle w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Stanowisko w sprawie pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do przekazywania Kontrahentom (innym niż Zagraniczno Spółki Transparentne) informacji IFT 1/IFT 1R lub IFT 2/IFT 2R w sytuacji, gdy Usługi są wykonywane poza terytorium Polski.

Uzasadnienie

Obowiązek przekazywania informacji podatkowych zagranicznym kontrahentom wynika z:

• art. 42 ustawy o PDOF - przepis ten dotyczy przekazywania informacji IFT 1/IFT 1R tym zagranicznym kontrahentom, którzy są osobami fizycznymi i podlegają w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowego w stosunku do dochodów osiąganych w Polsce;

• art. 26 ustawy o PDOP przepis ten dotyczy przekazywania informacji IFT 2/IFT 2R tym zagranicznym kontrahentom, którzy są osobami prawnymi i podlegają w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowego w stosunku do dochodów osiąganych w Polsce.
  
  

W dokumentach IFT 1/IFT 1R oraz IFT 2/IFT 2R wykazuje się dochód podatnika zagranicznego, który podlega opodatkowaniu w Polsce z uwagi na zasadę ograniczonego obowiązku podatkowego. Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska podatnika w sprawie Pytania nr 1, w sytuacji, gdy Usługi są wykonywane poza Polską, ograniczony obowiązek podatkowy w ogóle nie powstaje, gdyż dochodu z tytułu Usług nie można uznać za dochód osiągnięty na terytorium Polski. W rezultacie, skoro w ww. przypadkach nie stosuje się art. 21 ustawy o PDOP i art. 29 ustawy o PDOF, Wnioskodawca nie ma obowiązku przekazywania Kontrahentom informacji IFT 1/IFT 1R oraz IFT 2.

Stanowisko do pytania nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do przekazywania wspólnikom Zagranicznych Spółek Transparentnych informacji IFT 1/IFT 1R lub IFT 2/IFT 2R, w sytuacji, gdy Usługi są wykonywane poza terytorium Polski i przedstawiciele Zagranicznych Spółek Transparentnych nie udostępniają Wnioskodawcy informacji na temat udziału poszczególnych wspólników w zyskach danej spółki.

Uzasadnienie

Dochód Zagranicznych Spółek Transparentnych jest opodatkowany na poziomie wspólników tych spółek, a nie na poziomie samych spółek. Podobne zasady opodatkowania dotyczą w Polsce np. spółek jawnych.

Z uwagi na fakt, iż Usługi są wykonywane przez Zagraniczne Spółki Transparentne poza Polską, wspólnicy w tych spółkach nie podlegają w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W rezultacie, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek przekazywania wspólnikom tych spółek informacji IFT 1/IFT 1R oraz IFT 2/IFT 2R, o których mowa w art. 42 ust. 2 ustawy o PDOF i art. 26 ust. 3 ustawy o PDOP. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 stycznia 2012 r., sygn. ILPB2/415-975/11-2/WS.

Wnioskodawca pragnie ponadto podkreślić, że, niezależnie od przytoczonych wyżej argumentów, nie byłby w stanie wywiązać się z obowiązku sporządzenia IFT 1/FT 1R i IFT 2/IFT 2R na rzecz wspólników w Zagranicznych Spółkach Transparentnych. Wnioskodawca, w celu prawidłowego sporządzenia ww. informacji, musiałby dysponować wiedzą o udziale poszczególnych wspólników w zyskach danej Zagranicznej Spółki Transparentnej. Informacja IFT 1/FT 1R lub IFT 2/IFT 2R sporządzona na rzecz danego wspólnika powinna zawierać, w takiej sytuacji, dochód odpowiadający iloczynowi udziału danego wspólnika w zyskach Zagranicznej Spółki Transparentnej i wynagrodzenia za Usługi. Tymczasem, przedstawiciele Zagranicznych Spółek Transparentnych nie udostępniają Wnioskodawcy informacji o udziale wspólników w zyskach ww. Spółek, powołując się na poufność danych.

Często nie przedstawiają oni także szczegółowych danych osobowych tych wspólników. W rezultacie, w analizowanym przypadku, przepisy art. 42 ustawy o PDOF i art. 26 ustawy o PDOP, w zakresie dotyczącym informacji IFT 1/IFT 1R i IFT 2/IFT 2R nie są wykonalne.

Z tego też względu, jako niezgodne z art. 2, art. 84 w zw. z art. 217 Konstytucji RP nie powinny mieć zastosowania wobec Wnioskodawcy. Prawodawca konstruując normę prawną wyrażoną w art. 42 ustawy o PDOF i art. 26 ustawy o POOP, uchybił zasadzie określoności i proporcjonalności, nałożył bowiem na polskiego płatnika obowiązki ewidencyjne i sprawozdawcze związane z wypłatą wynagrodzenia na rzecz spółki osobowej (mającej podmiotowość gospodarczą), w której wspólnicy posiadają rezydencję podatkową oraz zakład podatkowy w państwie siedziby takiej spółki (poza terytorium Polski). Wykonawca Usługi, co jest zrozumiale, nie ma obowiązku przekazywania płatnikowi informacji poufnych i handlowych związanych z wewnętrzną strukturą organizacyjną, w tym z zasadami podziału zysków oraz dane personalne swoich wspólników. Jest to tajemnica pilnie strzeżona i nakaz jej ujawnienia nie wynika z Konwencji Modelowej OECD, przepisów prawa wspólnotowego, jak i przepisów prawa krajowego. Wnioskodawca nie posiada narzędzi prawnych, które mogłyby zmusić Zagraniczne Spółki Transparentne do ujawnienia danych niezbędnych do sporządzenia IFT 1/IFT 1R lub IFT 2/IFT 2R dla wspólników tych spółek.

Biorąc pod uwagę Przedstawione wyżej argumenty, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie jest on zobowiązany do przekazywania wspólnikom Zagranicznych Spółek Transparentnych Informacji IFT 1/IFT 1R lub IFT 2/IFT 2R, w sytuacji, gdy Usługi były wykonywano poza terytorium Polski i przedstawiciele Zagranicznych Spółek Transparentnych nie udostępniają Wnioskodawcy informacji na temat udziału poszczególnych wspólników w zyskach danej spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1 wniosku

Istotą postępowania dotyczącego wydawania interpretacji indywidualnych jest oparcie się organu podatkowego wyłącznie na przedstawionym przez stronę stanie faktycznym, zadanym pytaniu oraz zajętym stanowisku. Te elementy wyznaczają dopuszczalny zakres podstawy faktycznej rozstrzygnięcia organu.

Na podmiocie oczekującym udzielenia interpretacji ciąży obowiązek dokładnego i wnikliwego przedstawienia stanu faktycznego sprawy, który należy rozumieć, jako pewien zbiór faktów składających się na sprawę interpretacyjną, czyli każdego elementu zdarzenia, które zaszło lub zachodzi w rzeczywistości i składa się na określony stan rzeczy.

Pierwsze pytanie wniosku Spółki brzmi:

Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do potrącenia podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ustawy o PDOP i art. 29 ustawy o PDOF, od wypłat dokonywanych na rzecz Kontrahentów, w sytuacji, gdy nie dysponuje ich certyfikatami rezydencji (a w przypadku Zagranicznych Spółek Transparentnych certyfikatami rezydencji wspólników w tych spółkach), a Usługi są wykonywane poza terytorium Polski...

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W art. 3 ust. 2 updop, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu – opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 updop, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W opinii tut. Organu ustawodawca nie uzależnił opodatkowania świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 updop od faktu, czy są one „fizycznie” wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale wskazał, że opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Kluczowe znaczenie ma zatem interpretacja pojęcia „przychody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”. W opinii tut. Organu pod tym pojęciem należy rozumieć zarówno dochody (przychody) osiągane z podejmowania działań, w tym np. z wynajmu lub sprzedaży nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak i dochody (przychody) uzyskiwane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatnika mającego ograniczony obowiązek podatkowy np. dochód z tytułu wykonania usługi za granicą przez tę osobę na rzecz podmiotu polskiego. Stąd terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest miejscem wypłaty wynagrodzenia, które stanowi dochód podatnika. W dobie rozwijających się form współpracy między przedsiębiorstwami usługi niematerialne mogą być coraz częściej świadczone bez fizycznej obecności podatnika na terytorium państwa źródła. W tej sytuacji miejsce wypłaty stanowi jedno z kryteriów oceny miejsca położenia źródła przychodów. Wskazać w tym miejscu należy na tezę zawartą w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 czerwca 2007 r., sygn. akt. I SA/Gd 118/07, zgodnie z którą, w przypadku świadczenia usług przez zagraniczne podmioty na rzecz polskiego podmiotu, w sytuacji gdy usługi te nie są wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o tym czy dochód z wykonania usługi został osiągnięty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przesądzać będzie to, czy efekt usługi będzie wykorzystywany w Polsce.

Podobne stanowisko zostało zawarte również w wyroku z dnia 18 kwietnia 2012 r. Sygn. akt. I SA/Łd 326/12, w którym WSA stwierdził m.in., iż „bezspornym w sprawie jest, że chociaż zamierzone przedsięwzięcie nie doszło do skutku, kontrahent zagraniczny wykonywał usługi na zlecenie skarżącej, a wynagrodzenie za te usługi pochodziło z jej środków (majątku). Należy podkreślić bowiem, że skarżąca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, tu ma swoją siedzibę i tu jest zarejestrowanym podatnikiem. Okoliczność, że wykonywane usługi dotyczyły realizacji projektu wydawnictwa płytowego na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki, jest obojętna dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż efekt usługi był istotny dla strategicznych decyzji skarżącej, która funkcjonuje i ma siedzibę w Polsce. Miejsce prowadzenia inwestycji, na rzecz której zakupiono usługi, nie ma zatem żadnego znaczenia.”

Podkreślić należy, iż większość państw nakłada podatki nie tylko na podmioty, które mają personalne związki z danym państwem, ale także nakłada je na dochód i kapitał, w przypadku występowania gospodarczego związku dochodu lub kapitału z danym państwem. Innymi słowy, opodatkowaniu w danym państwie podlegają nie tylko wszelkie dochody lub kapitały podmiotów będących rezydentami tego państwa, ale także opodatkowaniu podlega dochód lub kapitał osiągnięty przez nierezydentów, jeżeli jego źródło lub miejsce położenia (situs) znajduje się w tym państwie. (por. H. Hamaekers, K. Holmes, J. Głuchowski, T. Kardach, W. Nykiel, Wprowadzenie do międzynarodowego prawa podatkowego, LexisNexis, 2006). Na podmiocie objętym ograniczonym obowiązkiem podatkowym ciąży nieskonkretyzowana powinność poniesienia świadczenia pieniężnego (podatku dochodowego) w związku z osiąganiem dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ograniczony obowiązek podatkowy ma charakter ograniczony o tyle, że nieskonkretyzowana powinność poniesienia świadczenia pieniężnego łączy się z osiągnięciem dochodów, lecz tylko z określonego źródła bądź powstających w określonym miejscu. (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. II).

W przypadku świadczenia usług niematerialnych przez zagraniczne podmioty na rzecz polskiej Spółki w sytuacji, gdy usługi te nie są „fizycznie” wykonywane na terytorium Polski, o tym czy przychód z wykonania usługi został osiągnięty na terytorium Polski przesądza to, czy efekt usługi będzie wykorzystywany przez podmiot, który ma siedzibę w Polsce. Przeciwna interpretacja tego przepisu prowadziłaby do sytuacji, w której każda usługa realizowana poza obszarem Polski nie podlegałaby opodatkowaniu w kraju, co de facto prowadziłoby do podważenia istoty uregulowań dotyczących ograniczonego obowiązku podatkowego oraz znacznego ograniczenia jego stosowania.

W świetle powyższego należy zauważyć, iż w przypadku podatników posiadających siedzibę lub zarząd za granicą, świadczących na rzecz polskiego rezydenta usługi mieszczące się w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, świadczone fizycznie poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, należności z tego tytułu podlegają opodatkowaniu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (niezależnie od tego, jakie wykonują oni świadczenia/usługi i czy posiadają siedzibę w kraju, z którym Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, czy też w innym kraju).

Zgodnie z art. 26 ust. 1 cytowanej ustawy podatkowej, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 4a pkt 12 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Zastosowanie przepisów właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem uzyskania przez płatnika, certyfikatu rezydencji podatnika, potwierdzającego miejsce jego siedziby na dzień dokonania wypłaty.

Certyfikat rezydencji stanowi środek dowodowy posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Posiadanie certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego upoważnia płatnika do zastosowania stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę, zamiast stosowania stawki określonej w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub do niepobrania podatku zgodnie z odpowiednim przepisem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę. Zatem, w sytuacji kiedy Wnioskodawca nie posiada aktualnego certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego, ma on obowiązek stosowania przepisów prawa krajowego.

Reasumując Spółka z tytułu dokonania wypłat należności podmiotom zagranicznym świadczącym na jego rzecz usługi wymienione we wniosku, na podstawie art. 26 ust. 1 updop, jest zobowiązana do pobrania 20 % zryczałtowanego podatku w dniu dokonania wypłaty należności.

Podkreślić przy tym należy, iż w trakcie opracowywania niniejszego aktu interpretacyjnego tut. Organ podatkowy dokonał analizy orzecznictwa zarówno organów podatkowych, jak i sądów administracyjnych w podobnych sprawach, uwzględniając jednak przede wszystkim naczelną zasadę dotyczącą instytucji interpretacji indywidualnej, tj. zasadę praworządności wyrażoną w art. 7 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm., której odzwierciedleniem na gruncie prawa podatkowego jest norma prawna określona w art. 120 (w zw. z art. 14h) Ordynacji podatkowej.

Analogiczne stanowisko co do opodatkowania dochodów (z usług niematerialnych) świadczonych przez spółki mające siedzibę za granicą na rzecz podmiotów mających siedzibę w Polsce, zajęły na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych wojewódzkie sądy administracyjne w prawomocnych wyrokach: z 7 kwietnia 2011 r., III SA/Wa 2045/10 (WSA w Warszawie), cytowanym powyżej wyroku z 6 czerwca 2007 r. I SA/Gd 118/07 (WSA w Gdańsku - wyrokiem z dnia 21 stycznia 2009 r., II FSK 1465/07 NSA oddalił skargę kasacyjną od tego wyroku) oraz z 19 stycznia 2009 r. I SA/Kr 1484/08 (WSA w Krakowie - wyrokiem z dnia 22 października 2010 r. II FSK 1108/09 NSA oddalił skargę kasacyjną od tego wyroku). Powyższe stanowisko znajduje także odzwierciedlenie także w nieprawomocnych orzeczeniach WSA w Łodzi z 18.04.2012 r. I SA/Łd 326/12 (cytowanym powyżej) oraz I SA/Łd 328/12.

W wyroku z dnia 22 października 2010 r. II FSK 1108/09 NSA wskazał, iż rozstrzygnięcie niniejszej sprawy zależało od oceny czy: a) podatnik (kontrahent skarżącej) należał do podmiotów, o których mowa w art. 3 ust 2 updop, b) czy uzyskał na terytorium RP przychód, o którym mowa w art. 21 ust 1 pkt 2a updop. Pozytywne stwierdzenie obu tych okoliczności nie nasuwało w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym żadnych wątpliwości. Za wykonane świadczenia kontrahent uzyskał przychód w Polsce. Miejsce wykonania tych świadczeń nie ma żadnego znaczenia dla ustalenia, gdzie przychód został "osiągnięty".

W tym stanie rzeczy stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2 i 3 wniosku

Na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „updop”) ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji, zwanych dalej "podatnikami".

Zgodnie z art. 1 ust. 3 tej ustawy, przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Jak zostało już stwierdzone w odpowiedzi na pytanie nr 1 wniosku w przypadku świadczenia usług niematerialnych przez zagraniczne podmioty na rzecz polskiej Spółki w sytuacji, gdy usługi te nie są „fizycznie” wykonywane na terytorium Polski, o tym czy przychód z wykonania usługi został osiągnięty na terytorium Polski przesądza to, czy efekt usługi będzie wykorzystywany przez podmiot, który ma siedzibę w Polsce. Przeciwna interpretacja tego przepisu prowadziłaby do sytuacji, w której każda usługa realizowana poza obszarem Polski nie podlegałaby opodatkowaniu w kraju, co de facto prowadziłoby do podważenia istoty uregulowań dotyczących ograniczonego obowiązku podatkowego oraz znacznego ograniczenia jego stosowania. W świetle powyższego należy zauważyć, iż w przypadku podatników posiadających siedzibę lub zarząd za granicą, świadczących na rzecz polskiego rezydenta usługi mieszczące się w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, świadczone fizycznie poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, należności z tego tytułu podlegają opodatkowaniu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 cytowanej ustawy podatkowej, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2 - 2b pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku - sporządzone według ustalonego wzoru. Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.

Płatnicy są obowiązani przesłać informację, o której mowa (…) w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 3b (art. 26 ust. 3a ww. ustawy).

Na pisemny wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 2 (art. 26 ust. 3b ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w terminie do końca pierwszego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku, płatnicy, o których mowa w art. 26, i podatnicy, o których mowa w art. 22 ust. 4b, art. 25a oraz art. 26 ust. 1b i 4, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, roczne deklaracje sporządzone według ustalonego wzoru.

Na podstawie § 1 pkt 4 i pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2011 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 265, poz. 1575), określone zostały wzory:

• deklaracji o wysokości pobranego przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, od dochodów (przychodów) osiągniętych przez podatników niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (CIT-10Z), stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia;

• informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (IFT-2/IFT-2R), stanowiący załącznik nr 13 do tego rozporządzenia.
  
  

Na podstawie powyższych regulacji wskazać należy, iż płatnik ma obowiązek wypełnienia powyższej informacji podatkowej IFT-2/IFT-2R i przesłania jej do podatnika oraz właściwego urzędu skarbowego wówczas, gdy dokonał wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 (tj. dochodów osiągniętych na terenie Polski przez podmioty niemające w Polsce siedziby lub zarządu) oraz art. 22 ust. 1 (tj. dochodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 3d ustawy, informację powyższą sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku.

Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się odpowiednio.

Reasumując, stwierdzić należy, iż Spółka powinna wypełnić i przesłać podmiotowi mającemu siedzibę w jednym państw wymienionych we wniosku oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informację IFT-2/IFT-2R sporządzoną według ustalonego wzoru, w sytuacji gdy zgodnie z przepisami prawa podatkowego danego państwa odpowiedni podmiot jest traktowany jako osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity Dz.U.2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.