Interpretacje do przepisu
art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej

365/481753 - interpretacji podatkowych do przepisu art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

2008.01.25 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/pH-I/4407/14-47/07/AŁ/PV-I
     ∟Czy wniesienie przez Spółkę gruntu w formie wkładu do spółki komandytowej ma wpływ na prawo Spółki do odliczenia / zwrotu podatku naliczonego VAT związanego z nabyciem gruntu? Czy w szczególności powyższe wniesienie spowoduje obowiązek spółki dokonania korekty podatku VAT naliczonego odliczonego / zwróconego Spółce w związku z nabyciem tego gruntu?

2008.01.21 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-10/07/MJa/PV-I
     ∟Gdzie powinny być opodatkowane usługi monitorowania badań klinicznych leków?

2008.01.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - 1401/PH-II/4407/14-35/07/BT/DB/PV-II
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PH-II/4407/14-35/07/BT/DB/PV-IIData2008.01.18AutorDyrektor Izby Skarbowej w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Obowiązek podatkowy --> Zasady ogólne --> Moment powstania obowiązku podatkowegoPodatek od towarów i usług --> Miejsce świadczenia --> Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług --> Miejsce świadczenia usługPodatek od towarów i usług --> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe --> Odliczenie i zwrot podatku --> Odliczenie podatkuSłowa kluczowegwarancjepowstanie obowiązku podatkowegosprzedaż prawusługi o charakterze niematerialnymzbycie praw majątkowychPytanie podatnikaStrona wnosi o udzielenie odpowiedzi, czy usługi nabycia i dalszej samodzielnej odsprzedaży (tj. nie w chwili sprzedaży sprzętu, ale w okresach późniejszych), należy traktować jako sprzedaż praw, a w konsekwencji, czy zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 9 oraz art. 86 ust. 10 pkt 1 i 2 ustawy o VAT :1. obowiązek podatkowy i jednocześnie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tej transakcji w ramach dokonanego importu usług, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, jednak nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze,2. prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia rozszerzonych praw gwarancyjnych od podmiotów krajowych powstaje w rozliczeniu za okres, w którym Strona otrzymała fakturę,3. obowiązek podatkowy przy sprzedaży przedmiotowych praw podmiotom krajowym do ich dalszej odsprzedaży, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, jednak nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. DECYZJA Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa /tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm./, art.19 ust. 13 pkt 9, art. 27 ust. 4 pkt 1 oraz art. 86 ust. 10 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./, po rozpatrzeniu zażalenia z dnia ...2007 r. wniesionego przez...., na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2007 r., nr 1472/RPP1/443-212/07/SMP w przedmiocie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanawia: - odmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji. UZASADNIENIE Pismem z dnia 29 marca 2007 r. Strona wystąpiła o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów art. 19 ust. 13 pkt 9 oraz art. 86 ust. 10 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./, w odniesieniu do czynności polegającej na nabywaniu i dalszej odsprzedaży rozszerzonych praw gwarancyjnych. Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, iż prowadzi Ona działalność polegającą na dystrybucji sprzętu komputerowego wyłącznie w ramach sprzedaży hurtowej. W ramach tej działalności Strona nabywa sprzęt zarówno od producentów krajowych (z siedzibą w Polsce), producentów z innych państw Unii Europejskiej (zarejestrowanych jako podatnicy VAT w tych krajach), bądź producentów z państw trzecich. Zgodnie z kontraktami zawartymi z producentami, nabywany sprzęt Strona jest zobowiązana sprzedać podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą z przeznaczeniem do ich dalszej odsprzedaży (Strona nie prowadzi działalności detalicznej). Sprzęt komputerowy jest sprzedawany podmiotom krajowym. Przedmiotowy sprzęt zawsze podlega gwarancji producenta kierowanej do ostatecznego użytkownika. W celu uatrakcyjnienia zakupu producenci wielokrotnie udzielają, za odpłatnością, dodatkowej ponadstandardowej gwarancji, która w zależności od producenta może obejmować : • opcję wyboru miejsca świadczenia ewentualnej naprawy – np. w autoryzowanym przez producenta serwisie na terenie Polski, w miejscu siedziby ostatecznego użytkownika lub w innym miejscu wskazanym przez posiadacza reklamowanego sprzętu, • skrócenie czasu reakcji na reklamację – np. 2-go dnia roboczego po zgłoszeniu uszkodzenia lub wady w funkcjonowaniu sprzętu, • zmianę zakresu reakcji na stwierdzoną wadę i charakter naprawy – np. wymiana całego sprzętu, wymiana poszczególnych części, naprawa bez wymiany części itp., • wydłużenie okresu gwarancyjnego – np. wydłużenie obowiązywania gwarancji o dodatkowy rok lub dwa lata. Powyższe gwarancje udzielane są użytkownikom przez producenta w dwojaki sposób. Z jednej strony taka dodatkowa gwarancja sprzedawana jest wraz ze sprzętem, którego dotyczy, bądź w późniejszym, zastrzeżonym przez producenta okresie. Rozszerzone gwarancje są sprzedawane w formie dodatkowego dokumentu gwarancyjnego (w wersji papierowej) lub w formie klucza aktywacyjnego, przy pomocy którego użytkownik rejestruje na stronie producenta wykupienie rozszerzonej gwarancji. Klucz aktywacyjny oraz dokument gwarancyjny służą użytkownikowi do kontaktów z producentem lub autoryzowanym serwisem. Podatnik podkreśla, iż w żaden sposób nie realizuje reklamacji gwarancyjnych, napraw serwisowych i w żaden sposób nie uczestniczy w kontaktach pomiędzy producentem a ostatecznym użytkownikiem sprzętu komputerowego. Ponadto Strona zaznacza, iż gwarantem jest zawsze producent sprzętu, a ona nigdy nie występuje w tym charakterze. Nabycie od producentów sprzętu rozszerzonych praw gwarancyjnych, w celu ich dalszej odsprzedaży, co do zasady odbywa się niezależnie od nabycia przez T. sprzętu tych producentów. T. zajmuje się wyłącznie nabywaniem i dalszym przekazaniem praw gwarancyjnych, które będą przysługiwały użytkownikowi sprzętu. W związku z przedstawionym stanem faktycznym Strona wnosi o udzielenie odpowiedzi, czy opisane usługi nabycia i dalszej samodzielnej odsprzedaży (tj. nie w chwili sprzedaży sprzętu, ale w okresach późniejszych), należy traktować jako sprzedaż praw, a w konsekwencji, czy zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 9 oraz art. 86 ust. 10 pkt 1 i 2 ustawy o VAT : 1. obowiązek podatkowy i jednocześnie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tej transakcji w ramach dokonanego importu usług, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, jednak nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze, 2. prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia rozszerzonych praw gwarancyjnych od podmiotów krajowych powstaje w rozliczeniu za okres, w którym Strona otrzymała fakturę, 3. obowiązek podatkowy przy sprzedaży przedmiotowych praw podmiotom krajowym do ich dalszej odsprzedaży, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, jednak nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. W ocenie Strony w opisanych wyżej przypadkach, zarówno przy nabyciu rozszerzonych praw gwarancyjnych od wskazanych podmiotów, jak i również przy ich sprzedaży samodzielnie (w oderwaniu od sprzedaży sprzętu) podmiotom krajowym, opisane transakcje należy rozpatrywać jako usługę polegającą na sprzedaży praw majątkowych. Uzasadniając swoje stanowisko Podatnik stwierdza, iż ostateczny użytkownik korzystający z gwarancji ma szereg uprawnień do ochrony przed wadliwością zakupionego urządzenia, w związku z czym gwarancja stanowi dla niego określone prawo majątkowe wyrażające się w możliwości zgłaszania określonych roszczeń do gwaranta ( producenta ). Konsekwentnie nabycie przez T. rozszerzonych praw gwarancyjnych oraz zbycie tych praw przedsiębiorcom zajmującym się ich dalszą odsprzedażą należy klasyfikować jako transakcję dotyczącą praw majątkowych – jako usługę o charakterze niematerialnym : sprzedaży praw majątkowych. Zdaniem Strony, powyższe transakcje dotyczące praw majątkowych zawierają się w zakresie przedmiotowym przepisu art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy o VAT, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze. Ponadto, w odniesieniu do nabywania rozszerzonych praw producenta Podatnik rozróżnił dwie odrębne sytuacje : nabywanie praw do rozszerzonych gwarancji od producentów będących podmiotami krajowymi oraz od producentów będących podmiotami z terytorium państw Unii lub spoza Unii. W zakresie powstania obowiązku podatkowego, według stanowiska T., transakcje te należy klasyfikować jako usługi polegające na sprzedaży/nabyciu praw. Przy nabyciu praw do gwarancji od producenta krajowego do odprowadzenia podatku należnego obowiązanym będzie ten podmiot, a Strona będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy. Natomiast w sytuacji nabywania praw gwarancyjnych od producentów z krajów z państw Unii bądź z krajów nienależących do UE, nastąpi import usług, w związku z czym w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 2 i art. 27 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, obowiązanym do rozliczenia podatku będzie T. Stosownie do regulacji art. 86 ust. 2 pkt 4 i art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT u Podatnika powstanie prawo do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym. Postanowieniem z dnia z dnia 29 czerwca 2007 r., nr 1472/RPP1/443-212/07/SMP Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony przedstawione we wniosku za nieprawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia organ pierwszej instancji wskazał, iż w katalogu usług wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca wymienił enumeratywnie, do sprzedaży jakich praw oraz sposobu przenoszenia tych praw przepis ten się odnosi. Tym samym stwierdził on, że sprzedaż prawa gwarancyjnego nie mieści się w pojęciu sprzedaży praw, o których mowa w powołanym przepisie. Z powyższego wynika, iż obowiązek podatkowy w odniesieniu do spornej usługi powstanie w oparciu o zasady ogólne wyrażone w art. 19 ust. 1 i 4 w/w ustawy, tj. z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, jeżeli zaś dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. W rezultacie nie znajdzie również zastosowania w przedmiotowej sprawie przepis art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy o VAT, gdyż sporna usługa nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 27 ust. 4 pkt 1 cyt. ustawy. Ponadto organ podatkowy uznał, iż stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Realizacja tego prawa, w oparciu o art. 86 ust. 10 pkt 1 może nastąpić w okresie, w którym podatnik otrzymał fakturę. Natomiast w sytuacji nabycia przez T. praw gwarancyjnych od kontrahentów mających siedzibę na terenie UE oraz poza nią, Naczelnik Urzędu zaprezentował pogląd, iż ze względu na fakt, że T. nie nabywa usług niematerialnych, o których mowa w art. 27 ust. 4 ustawy, w przedmiotowym przypadku nie mamy do czynienia z importem usług. Zastosowanie znajduje bowiem reguła określona w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Na powyższe postanowienie Naczelnika Strona złożyła zażalenie, w którym wnosi o uznanie, w oparciu o art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, że stanowisko zaprezentowane przez T. we wniosku jest w całości prawidłowe. Przedmiotowemu postanowieniu Podatnik zarzuca naruszenie art. 27 ust. 4 pkt 1 oraz art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, poprzez niezasadne wykluczenie prawa do rozszerzonej ochrony gwarancyjnej z zakresu przedmiotowego powołanych przepisów i nie uznanie sprzedaży takiego prawa za tzw. usługę niematerialną, w odniesieniu do której obowiązek podatkowy powstaje w dacie otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze. W konsekwencji Strona zarzuca również naruszenie art. 2 pkt 9 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy, poprzez niezasadne uznanie, że w przypadku nabycia prawa do rozszerzonej ochrony gwarancyjnej od podatnika VAT z kraju Unii Europejskiej innego niż Polska lub podmiotu spoza UE, nie zachodzi przypadek importu usług dla Strony, a T. nie jest podatnikiem VAT z tego tytułu. W uzasadnieniu zażalenia Podatnik podnosi, iż na gruncie gramatycznej wykładni przepisu art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, nie ma podstawy do twierdzenia, że ustawodawca wymienił w nim zamknięty katalog praw majątkowych, do jakich przepis ten ma zastosowanie – ograniczony do praw autorskich itp. Zdaniem Strony regulacja ta ma zastosowanie do szerokiego zakresu praw majątkowych. Podatnik wskazuje, iż celem tego przepisu jest realizacja jednego z podstawowych założeń leżących u podstaw konstrukcji podatku od wartości dodanej. Jest to bowiem podatek, który z założenia ma obciążać konsumpcję dóbr lub usług, a funkcją art. 27 ust. 4 jest wskazanie miejsca opodatkowania. Zasadniczo jest to miejsce ( kraj ), gdzie efekt usługi będzie wykorzystywany ( konsumowany ). Na poparcie swojego stanowiska Strona przeprowadza analizę historii legislacji przepisów wspólnotowych, wskazując, iż przepisy unijne dotyczące miejsca opodatkowania usługi, są interpretowane bardzo szeroko.Ponadto Strona przytacza opinie organów podatkowych w tym zakresie : pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tarnobrzegu z dnia 9 stycznia 2007 r., nr USV-443/24/06, pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź-Śródmieście z dnia 18 stycznia 2006 r., nr US III-2/443-7/05/JL, pismo Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 22 sierpnia 2006 r., nr VI/443-152/06/JW, czy pismo Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2006 r., nr 1471/NUR1/443-142/06/GW. W opinii Strony wskazane pisma potwierdzają w pełni interpretację zaprezentowaną przez nią we wniosku i zawierają całkowicie odmienną wykładnię od przedstawionej w zaskarżonym postanowieniu. Organy podatkowe zawarły w tych interpretacjach ogólne stwierdzenie co do prawidłowej wykładni art. 27 ust. 4 pkt 1 i art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy o VAT, wskazując, iż przepisy te dotyczą sprzedaży praw w ogólności, a nie tylko praw autorskich, patentów itp. W związku z zaistniałym – w ocenie Strony – naruszeniem prawa wnosi Ona o zmianę przedmiotowego postanowienia w zakresie, w jakim organ I instancji uznał, że Strona z tytułu nabycia praw z tytułu rozszerzonej ochrony gwarancyjnej od podmiotu zagranicznego nie ma obowiązku rozpoznawania importu usług oraz, że obowiązek podatkowy przy odsprzedaży tych praw nie powstaje na podstawie art. 19 ust. 13 pkt 9 w/w ustawy, ale na zasadach ogólnych.Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, po zapoznaniu się z całością zgroma

2008.01.17 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-41/07/KO/PV-I
     ∟Czy postępuje prawidłowo, opodatkowując podatkiem od towarów i usług część każdej miesięcznej raty dotyczącej użytkowania wieczystego w wysokości 22%, traktując je jako świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz kiedy powstaje obowiązek podatkowy od raty leasingu dotyczącej użytkowania wieczystego?

2008.01.16 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-30/07/EN/PV-I
     ∟- Czy ustanowienie przez Sąd Rejonowy w Gliwicach służebności gruntowej na rzecz Gminy Gliwice podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też nie powinno podlegać opodatkowaniu VAT, ponieważ zasądzona kwota stanowi de facto odszkodowanie;- w przypadku gdy ustanowienie powyższej służebności gruntowej będzie podlegać opodatkowaniu VAT to:a) w jakiej dacie powstanie obowiązek podatkowy;b) czy przedmiotową transakcję należy udokumentować fakturą;c) jaka jest podstawa opodatkowania-czy kwota zasądzona przez Sąd jest kwotą netto, czy brutto;d) jaka jest stawka należnego VAT?

2008.01.15 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie - SKO.53/5838/2007/Pod
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentupostanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnaturaSKO.53/5838/2007/PodData2008.01.15AutorSamorządowe Kolegium Odwoławcze w KrakowieTematOpłata skarbowa --> Zakres przedmiotowy --> Przedmiot opłaty skarbowejSłowa kluczoweradcowie prawnizakres pełnomocnictwaPytanie podatnikaCzy dokument upoważniający aplikanta radcowskiego do zastępstwa przed organami ścigania, sądami i organami administracji publicznej podlega opłacie skarbowej? Czy dokument stwierdzający udzielenie pełnomocnictwa do odbioru pism oraz zapoznania z aktami sprawy w postępowaniu administracyjnym podlega opłacie skarbowej? POSTANOWIENIE Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie w składzie:1/...2/...3/...po rozpatrzeniu zażalenia Spółki Partnerskiej ... Spółka Partnerska Radców Prawnych z siedzibą w Krakowie na postanowienie Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 31 sierpnia 2007 r. Nr PD 03-2-MM.31200-572P/07 stwierdzające, że stanowisko przedstawione w kwestii pobierania opłaty skarbowej od dokumentów, w których radca prawny upoważnia aplikanta radcowskiego do zastępstwa przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej jest prawidłowe, natomiast stanowisko przedstawione w kwestii pobierania opłaty skarbowej od złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa do odbioru pism oraz zaznajamiania się z aktami sprawy w postępowaniu przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej jest nieprawidłowe,działając na podstawie z art. 14a § 1 oraz § 4 w związku z art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 219 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa / Dz. U. Nr 8 poz. 60 z 2005 roku ze zm. /utrzymuje zaskarżone postanowienie w mocy. UZASADNIENIE Spółka ... Spółka Partnerska Radców Prawnych z siedzibą w (zwana dalej Spółką) , wniosła o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego tj. ustawy o opłacie skarbowej, w następującej sprawie:1. czy upoważnienie udzielane przez radcę prawnego aplikantowi radcowskiemu do zastępstwa przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej objęte jest obowiązkiem uiszczenia opłaty skarbowej, oraz;2. czy upoważnienie udzielane do odbioru pism oraz do zaznajamiania się z aktami sprawy w postępowaniu przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej objęte jest obowiązkiem uiszczenia opłaty skarbowej. Spółka podała następujący stan faktyczny:1). Podatnik jest podmiotem zajmującym się świadczeniem pomocy prawnej podmiotom gospodarczym, jednostkom organizacyjnym oraz osobom fizycznym (art. 4 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych), w formie spółki partnerskiej radców prawnych.2). Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 2 ustawy o opłacie skarbowej złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego wypisu lub kopii - w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym" podlega opłacie skarbowej.a) W ramach prowadzonej przez siebie działalności radcowie prawni bardzo często udzielają upoważnienia aplikantom radcowskim do ich zastępstwa przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej. W zw. z powyższym bardzo często powstają wątpliwości co do obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej od zastępstwa udzielonego aplikantom radcowskim do powyższego zastępstwa.b) Podobne wątpliwości powstają w sytuacji upoważnienia udzielanego każdej osobie fizycznej (w tym radcy prawnemu) do odbioru pism oraz do zaznajamiania się z aktami sprawy w postępowaniu przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej i to bez względu na charakter prawny osób udzielających takiego upoważnienia, jak i osób upoważnionych. Spółka wskazała, że jej stanowisko wykaże, iż w przywołanych stanach faktycznych nie istnieje obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej i przedstawiła następujące stanowisko:W przekonaniu Podatnika w opisanych powyżej stanach faktycznych nie istnieje obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt. 2 ustawy o opłacie skarbowej, ze względu na to, iż nie dochodzi w nich do udzielenia pełnomocnictwa, które to jest przesłanką do powstania obowiązku jej zapłaty.a) W pierwszej sytuacji opisane powyżej upoważnienie nie podlega opłacie skarbowej ze względu na to, iż na jego mocy nie powstaje stosunek pełnomocnictwa, a to ze względu na to, iż _upoważnienie udzielone przez radcę prawnego aplikantowi radcowskiemu do zastępstwa przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej jest konstrukcją jedynie podobną do pełnomocnictwa, nie jest zaś udzieleniem pełnomocnictwa. Aplikant radcowski na mocy takiego upoważnienia jest jedynie zastępcą pośrednim, który dokonuje czynności prawnej we własnym imieniu, ale na cudzy rachunek - na rachunek radcy prawnego (który uiszcza przedmiotową opłatę). Wynika to już choćby ze sformułowania użytego przez ustawodawcę w art. 35<1> ustawy o radcach prawnych, mianowicie, iż „...aplikant radcowski może zastępować radcę prawnego...". W powyższej sytuacji można również zasadnie wykazywać, iż aplikant jest jedynie pomocnikiem przy dokonaniu czynności prawnej, który ułatwia lub umożliwia dokonanie czynności prawnej bądź posłańcem, który jedynie przenosi oświadczenie woli złożone przez inną osobę (w tym wypadku radcę prawnego). Zatem i tak byłaby to konstrukcja jedynie podobna do pełnomocnictwa. Ponadto stanowisko Podatnika, iż w powyższym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z udzieleniem pełnomocnictwa potwierdza wykładnia historyczna przepisów ustawy o radcach prawnych, jak i wykładnia literalna przepisu art. 1 ust. 1 pkt. 2 ustawy o opłacie skarbowej. Poprzednio obowiązujący (do 10 września 2005 r. - Dz.U.05.163.1361) przepis art. 21 § 1 ustawy o radcach prawnych wyraźnie stanowił, iż radca prawny mógł udzielić pełnomocnictwa (substytucji) także aplikantowi radcowskiemu. Jednak biorąc pod uwagę, iż działania ustawodawcy są racjonalne, to nowe uregulowanie przywołanego przepisu, rezygnujące z możliwości udzielania pełnomocnictwa substytucyjnego aplikantowi radcowskiemu, bardzo jasno wskazują iż w tym przypadku nie zachodzi udzielenie pełnomocnictwa. Spowodowane jest to tym, iż gdyby hipotetycznie przyjąć, iż aplikant radcowski jest pełnomocnikiem to byłoby to sprzeczne zarówno z przepisami kodeksu postępowania cywilnego, jak i kodeksu postępowania karnego (których to przepisy zasadniczo określają zakres osób mogących być pełnomocnikami). Natomiast racjonalny ustawodawca w sposób całościowy i spójny określa powyższy krąg osób, do którego nie należą aplikanci radcowscy, co wyraża się w tym, że ustawa o radcach prawnych w stosunku do wyżej wymienionych aktów prawnych pełni funkcję dopełniającą. Potwierdza to również literalna wykładnia art. 1 ust. 1 pkt. 2 ustawy o opłacie skarbowej (gdyż przy interpretacji ustaw podatkowych powinna być to preferowana wykładnia ze względu na ich charakter, nakładający na obywateli podstawowe obowiązki względem Rzeczypospolitej Polskiej), która nie pozwala, ze względu na użyty zwrot „złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa", na wprowadzanie opłaty w sytuacji zastępstwa pośredniego, wykazanego powyżej - lecz jedynie w przypadku rzeczywistego udzielenia pełnomocnictwa. Jeżeli zatem art. 21 § 1 ustawy o radcach prawnych wyraźnie stanowi o zastępstwie, zaś 1 art. 1 ust. 1 pkt. 2 ustawy o opłacie skarbowej mówi o pełnomocnictwie, to zgodnie z zasadą legę non distinguente ostatni z wymienionych przepisów nie powinien być interpretowany jako przepis nakładający obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od udzielonego aplikantowi radcowskiemu upoważnienia do zastępstwa radcy prawnego. Ponadto w omawianej sprawie inny pogląd od przedstawionego przez podatnika, a więc nakładający ponownie tę samą opłatę, prowadziłby do podwójnego opodatkowania wynikającego tak naprawdę z jednej czynności (udzielenia przez klienta pełnomocnictwa radcy prawnemu), co jest niezgodne z zasadą państwa prawa, urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej.b) W drugim stanie faktycznym podatnik podnosi, iż nie istnieje obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od upoważnienia udzielanego do odbioru pism oraz do zaznajamiania się z aktami sprawy w postępowaniu przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej i to bez względu na charakter osób udzielających takiego upoważnienia, jak i osób upoważnionych, a to ze względu na to, iż przesłanka skutecznego udzielenia komuś przedstawicielstwa - a tym samym pełnomocnictwa - jest spełniona wówczas gdy umocowanie dotyczy dokonania czynności prawnej (lub dokonywania takich czynności), a nie innych zachowań. A w niniejszej sprawie z całą pewnością należy stwierdzić, iż „udzielenie pełnomocnictwa" do odbioru pism oraz do zaznajamiania się z aktami sprawy w postępowaniu przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej nie dotyczy dokonania czynności prawnych, a jedynie czynności faktycznych - jest to zatem konstrukcja podobna do przywoływanego uprzednio posłannictwa. Spowodowane jest to tym, iż odbiór pism oraz zaznajamianie się z aktami sprawy są jedynie czynnościami technicznymi, które nie niosą ze sobą żadnego oświadczenia woli. Nie są to również czynności zbliżone do czynności prawnych, poprzez które pełnomocnik może dokonać czynu zgodnego z prawem, wiążącego się z przejawem woli, jak np. wezwanie, wyznaczenie terminu lub czynu polegającego na zawiadomieniu. W związku z powyższym Spółka wniosła o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, mianowicie powyższych uregulowań ustawy o opłacie skarbowej w związku z przepisami ustawy o radcach prawnych i potwierdzenie prezentowanego przez Podatnika stanowiska. Zaskarżonym postanowieniem organ I instancji orzekł w sposób wyżej opisany. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 5 czerwca 2007 r. wpłynął wniosek radcy prawnego Pana ... działającego w ramach ... Spółka Partnerska Radców Prawnych z siedzibą w ..., przy ul. .... o wydanie pisemnej interpretacji przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2006 o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 225. poz. 1635 z późn. zm.) w odniesieniu do pobierania opłaty skarbowej od złożenia dokumentu, w którym radca prawny upoważnia aplikanta radcowskiego do zastępstwa przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej oraz od upoważnienia do odbioru pism i zaznajamiania się z aktami sprawy w postępowaniu przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej. Zdaniem Wnioskodawcy złożenie ww. dokumentu nie podlega opłacie skarbowej. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, opłacie skarbowej podlega złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii - w sprawie z zakresu administracji publicznej lub postępowaniu sądowym. Na podstawie art. 35 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2002r.. Nr 123. poz. 1059, z późn. zm.) aplikant radcowski może zastępować radcę prawnego przed min. sądami rejonowymi, organami administracji publicznej. Ponadto może również z upoważnienia radcy prawnego sporządzać i podpisywać niektóre pisma procesowe związane z jego występowaniem przed np. sądami. Pan ... w złożonym wniosku wyczerpująco wyjaśnił, że dokument na podstawie którego aplikant radcowski pełni za radcę prawnego zastępstwo w granicach określonych w art. 35(1) ww. ustawy o radcach prawnych, nie stanowi pełnomocnictwa. Stanowisko takie zostało zaprezentowane również przez Sąd Najwyższy w Uchwale Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2006r. Sygn. Akt III CZP 27/06. Zatem należy stwierdzić, że złożenie upoważnienia wynikającego z powyżej przytoczonego artykułu ustawy o radcach prawnych nie jest przedmiotem opłaty skarbowej. Następnie organ I instancji podniósł, że odnosząc się do kwestii pobierania opłaty skarbowej od złożenia dokumentu upoważniającego do odbioru pism należy przytoczyć ust. 1 części IV ko1.4 załącznika do ustawy o opłacie skarbowej, w którym ustawodawca zwalnia z opłaty skarbowej dokument stwierdzający udzielenie pełnomocnictwa oraz jego odpis, wypis lub kopie poświadczony notarialnie lub przez uprawniony organ upoważniający do odbioru dokumentów. Zatem należy stwierdzić, że skoro ustawodawca wprowadza wyjątek, w którym zwalnia z opłaty skarbowej ww. dokumenty, to każde pełnomocnictwo do odbioru dokumentów, które nie spełnia postawionych warunków lub nie jest zwolnione na podstawie innych przepisów z tej opłaty, podlega opłacie skarbowej. Analizując sprawę poboru opłaty skarbowej od złożenia dokumentu upoważniającego do zaznajamiania się z aktami sprawy przed organami ścigania i organami administracji publicznej, organ I instancji wskazał, ze nie może przyjąć przedstawionego przez Pana ... wyjaśnienia. Jeżeli przytoczymy przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r., Nr 98. poz. 1071 z późn. zm.). gdzie art. 73 stanowi, że w każdym stadium postępowania organ administracyjny obowiązany jest umożliwić stronie przeglądanie akt sprawy oraz sporządzanie z nich notatek i odpisów oraz art. 32 i 33 § 2 na podstawie, których strona może działać przez pełnomocnika, a pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone do protokołu, to nie można przyjąć przedstawionego we wniosku uzasadnienia. Na powyższe postanowienie zażalenie złożyła Spółka Spółka Partnerska Radców Prawnych ul. ... reprezentowana przez ... z ... Spółka Partnerska Radców Prawnych, podnosząc, iż na podstawie art. 14 a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (w brzmieniu Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60), dalej: OP - w zw. z art. 13 § 1 OP pkt. 3 oraz art. 236 § 2 pkt. 1 OP w zw. z art. 216 § 2 OP, zarzucając mu:- naruszenie przepisu art. 1 § 1 pkt. 2 ustawy o opłacie skarbowej, poprzez jego błędną wykładnię, w wyniku której Prezydent Miasta Krakowa uznał, iż upoważnienie udzielane do zaznajamiania się z aktami sprawy w postępowaniu przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej wymaga uiszczenia opłaty skarbowej;- naruszenie przepisu art. 95 § 1 k.c. w zw. z art. 96 k.c, poprzez ich niezastosowanie, i wnieśli o:- zmianę zaskarżonego postanowienia i rozstrzygnięcie sprawy w powyższym zakresie zgodnie ze stanowiskiem Podatnika zawartym we wniosku z dnia 5 czerwca 2007 r. W uzasadnieniu złożonego zażalenia podano, iż postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2007 r. (doręczone Podatnikowi w dniu 6 września 2007 r.) Prezydent Miasta Krakowa, po rozpatrzeniu wniosku Podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 5 czerwca 2007 r. stwierdził, iż stanowisko przedstawione przez Podatnika: w kwestii pobierania opłaty skarbowej od dokumentów, w których radca prawny upoważnia aplikanta radcowskiego do zastępstwa przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej jest prawidłowe, natomiast stanowisko przedstawione w kwestii pobierania opłaty skarbowej od złożeni

2008.01.15 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-45/07/KO/PV-I
     ∟Zbycie przez podatnika wierzytelności.

2008.01.04 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-4/07/EN/PV-I
     ∟Co stanowi obrót VAT w przypadku świadczenia usług pośrednictwa finansowego w zakresie wymiany walut?

2007.12.31 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-16/07/AŁ/PV-I
     ∟Nabycia od banków wierzytelności straconych.

2007.12.14 - Izba Skarbowa w Rzeszowie - IS.I/1/42310-2/07
     ∟Czy Niepubliczny Zespół Opieki Zdrowotnej A., jest - w świetle przepisów art. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz., 654 z późn. zm.) - podatnikiem tego podatku?

2007.12.14 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-165/06/EN/PV-I
     ∟Czy do rozliczenia podatku od towarów i usług dotyczącego otrzymanych po 1 maja 2004r. należności licencyjnych, dla których Z. w dokumentacji szczegółowej wskazuje okres eksploatacji jako określony przedział czasowy zaczynający się datą przed 1 maja 2004r., a kończący się datą po 1 maja 2004r. (np. II kwartał 2004r., tj. 01.04.2004r. – 30.06.2004r.), można zastosować proporcję, i rozliczyć VAT od takich należności proporcjonalnie do ilości miesięcy, które przypadają po 1 maja 2004r.

2007.12.12 - Izba Skarbowa w Opolu - PD-I/42181-0009/07/PK
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnaturaPD-I/42181-0009/07/PKData2007.12.12AutorIzba Skarbowa w OpoluTematPodatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodówSłowa kluczowekoszty uzyskania przychodówlogopodatek dochodowy od osób prawnychreklamareprezentacjaPytanie podatnikaDotyczy zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wartości, przekazanych przez Jednostkę różnym osobom, prezentów. D E C Y Z J A Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, działając na podstawie art. 14b § 5 i art. 233 § 1 pkt 1 w związku z 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. — Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn.zm.) w związku z art. 4 pkt 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw /Dz. U. Nr 217 poz. 1590/, po rozpatrzeniu zażalenia Jednostki z dnia 29.09.2007 r. na postanowienie interpretacyjne Naczelnika Urzędu Skarbowego w Strzelcach Opolskich nr PD-P/423-9/07 z dnia 17.09.2007 r. w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wartości, przekazanych przez Jednostkę różnym osobom, prezentów - utrzymuje zaskarżone postanowienie w mocy. U Z A S A D N I E N I E Pismem z dnia 20 czerwca 2007 roku Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych, wskazując następujący stan faktyczny. W bieżącym roku Spółka dokonała zakupu 5.000 szt. długopisów (cena jednostkowa netto 1,36 zł/szt.), 14.000 szt. kalkulatorów (3,40 zł/szt.), 2.400 szt. etui na długopisy (2,94 zł/szt.), 18.100 szt. masażerów (1,79 zł/szt.), 2.000 szt. zegarków (24,78 zł/szt.), 2.000 szt. serwisów obiadowych (22,95 zł/kpl.). Na przedmiotach o większej powierzchni (serwisy obiadowe, kalkulatory, zegarki) umieszczone są naklejki z logo firmy i adresem strony internetowej, dołączane są także wkładki reklamowe. Przedmioty te wydawane są na spotkaniach organizowanych z potencjalnymi klientami oraz jako gadżety reklamowe klientom, którzy dokonali zakupów. W związku z powyższym Spółka zwróciła się o zajęcie stanowiska w sprawie czy wydawane aktualnym i potencjalnym klientom prezenty niewielkiej wartości stanowią koszt uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki wydatki związane z nabyciem ww. przedmiotów w całości mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów. Wydawanie tych przedmiotów, które nie posiadają znacznej wartości, mimo, iż posiadają wartość użytkową, wraz z reklamówkami, powoduje przychylne nastawienie obecnych i potencjalnych klientów do firmy. Spółka twierdzi, iż nie są to przedmioty o takiej wartości, by ich wydanie można było uznać za reprezentację, pod tym pojęciem bowiem przyjmuje się wystawność, okazałość, wydawane zaś przedmioty - każdy w swoim rodzaju – zaliczane są do tzw. najniższej półki w danej kategorii towarów. Towary o najniższej wartości jednostkowej np. długopisy, kalkulatory należą ponadto do kategorii przedmiotów, których wydawanie aktualnym i przyszłym kontrahentom stało się powszechnym zwyczajem handlowym, i w przekonaniu Spółki wydanie takiego przedmiotu klientowi na spotkaniu z przedstawicielem firmy, nawet gdy nie zawiera on szerszej informacji o firmie, jest kosztem jako wydatek reklamowy, gdyż reklama w tym przypadku nie polega na przekazaniu informacji na tym produkcie, lecz jedynie pomaga w uzyskaniu pozytywnego nastawienia klienta. Spółka uważa, że ww. wydatki winne być uznane za poniesione w celu osiągnięcia przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy), gdyż nie są wymienione w tzw. katalogu negatywnym wydatków niestanowiących kosztu podatkowego, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy, w szczególności w pkt. 28 ww. dotyczącym kosztów reprezentacji. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Strzelcach Opolskich postanowieniem nr PD-P/423-9/07 z dnia 17.09.2007 r. uznał, że stanowisko Spółki w przedmiotowej sprawie jest nieprawidłowe. Zdaniem organu pierwszej instancji wydatki poniesione na nabycie przekazanych klientom m. in. serwisów obiadowych, kalkulatorów, zegarków z logo firmy oraz informacji na temat strony internetowej wraz z dołączonymi wkładkami reklamowymi, stanowią koszt uzyskania przychodów o ile spełniają znamiona reklamy, tj. zawierają informacje na temat produktów. Warunkiem zatem jest, żeby zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W odniesieniu do pozostałych przedmiotów, tj. długopisów, etui na długopisy, masażerów organ pierwszej instancji stwierdził, iż nie spełniają one warunku reklamy, gdyż nie zawierają informacji na temat sprzedawanych produktów, ich zalet lub innych cech mających zachęcić potencjalnych nabywców do zakupu. Zatem wydatki poniesione na ich nabycie stanowić będą koszt związany z reprezentacją, a więc zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Spółka pismem z dnia 29.09.2007 r. wniosła zażalenie na w/w postanowienie. Zarzuciła, iż stanowisko organu pierwszej instancji jest niezgodne z wykładnią gramatyczną, celowościową i systemową przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z tym organ podjął mylną interpretację pojęcia kosztów reprezentacji. Spółka nie zgadza się ze stanowiskiem organu pierwszej instancji, że wręczane klientom czy potencjalnym klientom, przedmioty o małej wartości, bez informacji o firmie, przyjmują charakter reprezentacyjny. Jednostka stwierdza, uważając wyjaśnienie urzędu za niepełne, iż poza wymienioną przez organ definicją reprezentacji należy wyjaśnić w oparciu o słownik PWN dodatkowe pojęcia, takie jak „okazały” – odznaczający się przepychem, wystawny, świetny, bogaty, oraz „wystawny” – świadczący o zamożności, okazale urządzony, zorganizowany, bogaty, wspaniały, suty. W oparciu o ww. definicje Spółka uważa, ze żaden z wymienionych przez nią przedmiotów - nie opatrzonych logiem firmy - nie spełnia tych kryteriów. Zarzuca, iż organ podatkowy nie uwzględnił specyfiki działalności Spółki, gdyż każda działalność charakteryzuje się odmiennymi preferencjami w zakresie reprezentacji. Jednostka uważa, że w sytuacji, gdy wręczanie ww. przedmiotów ma przełożenie na ilość klientów, to tym samym wydatki poniesione na ich zakup spełniają warunki art. 15 ust. 1 updop. Natomiast, z uwagi na ich małą wartość nie mogą być zakwalifikowane do wydatków kwalifikujących się objęciem przepisem art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Potwierdzając swoje stanowisko Spółka powołuje się na artykuł zamieszczony w Gazecie Podatkowej w dniu 24.05.2007 r. Pani B. Siwkowskiej w którym stwierdzono, iż upominki eleganckie i ekskluzywne (portfel, pióro, alkohol, kosmetyki) wręczane kontrahentom należy zakwalifikować do reprezentacji. Jednostka stwierdza ponadto, iż jeżeli w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop zostały wymienione przykładowo, jako koszty reprezentacji, zbliżone do siebie rodzajowo wydatki na usługi gastronomiczne zatem nie można przyjąć, że kosztem reprezentacji jest wydatek na kupno długopisów. W sytuacji gdyby ustawodawca chciałby wykluczyć takie koszty, wskazałby ww. przepisie zakup drobnych prezentów. Zgodnie z linią orzecznictwa nie można skutkami niedbałej legislacji obciążać strony poprzez domniemanie zamierzeń ustawodawcy. Spółka uzupełniając wyjaśnienia zawarte we wniosku informuje, że długopisy i masażery umieszczane są w etui z logiem firmy oraz każda osoba otrzymuje ulotkę reklamową Spółki. Istotą sprawy - według Spółki - jest zatem czy wydatki poniesione na nabycie tzw. „gadżetów”, jeżeli nie posiadają one oznaczeń identyfikujących Spółkę umożliwiających zapoznanie się z jej ofertą, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu w wyniku rozpatrzeniu zażalenia Jednostki z dnia 29.09.2007 r., po wnikliwym przeanalizowaniu przedmiotowej sprawy, biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku i skorygowany w zażaleniu stan faktyczny, stwierdza, że brak jest podstaw do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem tzw. „gadżetów”, jeżeli nie zawierają one oznaczeń identyfikujących Spółkę. Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Z powołanych przepisów podatkowych wynika, iż wydatki na reklamę mogą być kosztem podatkowym, ale jednocześnie przepisy te nie określają rodzaju wydatków, które można zaliczyć do kosztów reklamy. Nie świadczy to jednak o tym, iż każdy koszt, który określimy jako reklamowy, może być kwalifikowany jako koszt uzyskania przychodów. W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, jak należy potraktować, poniesione przez Spółkę, wydatki związane z zakupem drobnych gadżetów bez nadruku logo Spółki. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Ustawodawca nie doprecyzowanie tych pojęć. Taki stan rzeczy uwarunkowany jest wielością różnorodnych form, w których działania w ramach reprezentacji, czy też reklamy, mogą być podejmowane, i trudnością w ewentualnym określeniu bądź wyliczeniu możliwych wydatków z tego tytułu. Analizując te pojęcia, należy odwołać się do wykładni językowej. „Słownik języka polskiego” pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. W określeniu reprezentacja mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego towarów, produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego towarów czy produktów. Reprezentowanie, wywołujące korzystne postrzeganie przedsiębiorcy przez podmioty zewnętrzne, może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów, czy też innych okolicznościach. Odnosi się to również do wszelkiego rodzaju prezentów o wyższej wartości jednostkowej, wręczanych wyselekcjonowanym kontrahentom czy też potencjalnym kontrahentom, przez reprezentantów danego przedsiębiorcy. Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać bowiem należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót, jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Klient otrzymując prezent z logo przedsiębiorcy identyfikuje go z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, Identyfikacja w formie umieszczonego na gadżecie logo zwiększa zatem rozpoznawalność Spółki oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w związku z prowadzoną działalnością przekazuje różnym osobom, tj. potencjalnym klientom i kontrahentom Spółki gadżety opatrzone jej logo (np. etui na długopisy, kalkulatory, przyrządy do masażu, zegarki, serwisy obiadowe), jak też gadżety o małej wartości bez logo (np. długopisy). Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż jeżeli działania Spółki polegają na przekazywaniu drobnych gadżetów oznakowanych logo Spółki bliżej nieokreślonej grupie kontrahentów lub potencjalnych klientów to spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, co w efekcie wpływa na zwiększenie przychodów. A zatem, wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie drobnych gadżetów o niewielkiej wartości opatrzonych w logo Spółki, jako pozostające w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże w przypadku gadżetów, tu: długopisów, umieszczonych wprawdzie w etui z logo firmy, ale nie posiadających oznakowania w postaci logo Spółki, tut. organ uznał, iż pomimo ich małej wartości jednostkowej nie można wydatków na ich nabycie zakwalifikować, do poniesionych na reklamę. Przedmiotowe długopisy nie są produktem Spółki, które mogłyby łączyć je ze Spółka lub jej ofertą handlową, a charakter wydatków na reklamę winien być na tyle związany z prowadzoną działalnością, by możliwa była ocena oparta na zasadzie logiki i zasad doświadczenia życiowego, że mogą mieć one wpływ na uzyskanie przychodu. Wątpliwym jest argument Spółki, biorąc pod uwagę, że zajmuje się ona sprzedażą zestawów pościelowych, iż wręczane długopisy bez lo

2007.12.07 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-I/4407/14-9/07/AŁ
     ∟Garaż jako pomieszczenie o charakterze użytkowym, może być również przedmiotem samodzielnego obrotu, nie służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych w ścisłym tego słowa znaczeniu. Zatem pomimo, że garaż znajduje się na parterze budynku, to w zakresie skutków podatkowych powinien być traktowany jako lokal użytkowy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg. stawki podstawowej, tj. 22 %.

2007.12.05 - Izba Skarbowa w Rzeszowie - IS.II/2-4430/1/07
     ∟Wątpliwości strony dotyczą podmiotowości podatkowej w podatku od towarów i usług niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej. Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania z 3.10.2007 r. wniesionego przez Spółkę z o.o. „A.” na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z 26.09.2007 r. znak: IS.II/2-443/100/07 uznającą stanowisko podatnika w kwestii braku odrębności podatkowej spółki prawa handlowego i utworzonego przez tę spółkę niepublicznego zespołu opieki zdrowotnej „A.” przychodnia specjalistyczno-diagnostyczna w J. za nieprawidłowe, utrzymuje w mocy decyzję organu I instancji. Wnioskiem z 15.01.2007 r., ...

2007.12.05 - Izba Skarbowa w Rzeszowie - IS.I/1/42310-1/07
     ∟Czy na gruncie obowiązujących przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych, (w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym), za wydatek inwestycyjny uznaje się faktycznie poniesione wydatki związane z inwestycją na terenie strefy, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia (zasada kasowa), czy wydatki poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia (zasada memoriałowa)?

2007.11.30 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-29/07/KO/PV-I
     ∟Art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług a dostawa samochodów osobowych nabytych od podatników, którzy skorzystali z częściowego odliczenia podatku naliczonego i odsprzedają przedmiotowe samochody na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r.

2007.11.29 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/pH-I/4407/14-31/07/KO/PV-I
     ∟Czy dokonywana przez Stronę dostawa towarów, uprzednio nabytych ze składu celnego w Niemczech, podlegających procedurze składu celnego także w Polsce, niedopuszczonych do obrotu krajowego na terytorium kraju stanowi import towarów?

2007.11.28 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-49/07/EN/PV-I
     ∟Czy Strona miała prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług związanych z inwestycjami, które po pewnym czasie zostały uznane za zaniechane?

2007.11.23 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-II/4407/14-159/06/AS/MJ/PV-II
     ∟Jakie jest miejsce świadczenia usług dot. organizacji wystaw, targów i konferencji oraz jak należy określić moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia w/w usług ?

2007.11.21 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-167a/06/AŁ/PV-I
     ∟Czy w przypadku sprzedaży byłemu dzierżawcy nieruchomości z nakładami poczynionymi przez tego dzierżawcę należy:• uwzględniać wysokość nakładów dzierżawcy (np. przekraczające 30% wartości budynku) przy ocenie i zaliczaniu budynku/budowli znajdującego się na tej nieruchomości do towaru używanego w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług?• wystawiać fakturę VAT na wartość tej nieruchomości bez uwzględniania tych nakładów, traktując rozliczenie nakładów z byłym dzierżawcą (nabywcą nieruchomości) jako Czynność odrębną od transakcji sprzedaży nieruchomości niepodlegającą ustawie o VAT?• wystawiać fakturę VAT na całą wartość tej nieruchomości (łącznie z nakładami) z rabatem/bonifikatą w wysokości wartości zw...

2007.11.19 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-7/07/EN/PV-I
     ∟Czy w przedstawionym stanie faktycznym dopuszczalne jest zaprzestanie ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, dokonując sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej?

2007.11.14 - Izba Skarbowa w Gdańsku - BI/4117-0007/07/IS
     ∟Czy koszty remontu lokalu użyczonego na działalność gospodarczą można uznać za koszty uzyskania przychodu? Decyzja

2007.11.14 - Izba Skarbowa w Opolu - PP-II/4492-0013/07/IW
     ∟Podatniczka prowadzi sprzedaż wysyłkową przedmiotów kolekcjonerskich, tj. pocztówek. Ich sprzedaż opodatkowuje w myśl art. 120 ust.4 ustawy z dnia 11 maja 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U .Nr 54, poz.535 z póń.zm.). Część pocztówek zakupiła od niemieckiego podatnika podatku od wartości dodanej zarejestrowanego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. W opinii Podatniczki wewnątrzwspólnotowe nabycie przedmiotów kolekcjonerskich nie wyklucza ich sprzedaży z zastosowaniem specjalnej procedury opodatkowania podatkiem od towarów i usług w systemie marży.

2007.11.12 - Izba Skarbowa w Lublinie - PR-4218/50/I/WM/07
     ∟W jaki sposób, w świetle przepisów podatkowych, powinna być kalkulowania strata na sprzedaży wierzytelności i czy dodatkowe koszty transakcji mogą być uznane i zarachowane jako podatkowe koszty rodzajowe usług obcych, czy też powinny być uwzględniane przy wyliczeniu podatkowej straty na sprzedaży wierzytelności. Decyzja

2007.11.05 - Izba Skarbowa w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Radomiu - 1463/DRa-I/4117-76/07/AM/OR-I
     ∟Czy sprzedaż nieruchomości przed upływem 5 lat nabytej w zamian za dożywocie od osoby bliskiej podlega opodatkowaniu? Decyzja

2007.10.25 - Izba Skarbowa w Opolu - PD-I/42181-0004/07/SMA
     ∟Dotyczy powstania przychodu podatkowego z tytułu przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu i własności budynków i budowli w związku z umową odnowienia zobowiązania określoną w art. 506 KC.

2007.10.09 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/BF-II/415-130/07/KK/OF-II
     ∟Jakie są przesłanki do pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych?

2007.09.27 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/BP-I/4210-57/07/KS
     ∟1) Jakie zasady należy zastosować do wyliczenia różnic kursowych dla poszczególnych transz kredytów w walucie obcej zaciągniętych przed dniem 31.12.2006 r. a spłacanych po tej dacie oraz dla środków pieniężnych w walucie obcej? 2) Jakie zasady należy zastosować do wyliczenia różnic kursowych dla poszczególnych transz kredytów w walucie obcej zaciąganych od 01.01.2007 r. i spłacanych po tej dacie oraz dla środków pieniężnych w walucie obcej?

2007.09.25 - Izba Celna w Rzepinie - 410000-WPA-9116-26/07
     ∟Czy produkcja tzw. postać tzw. szerokiej frakcji -KTS-F (produktu zaliczanego do grupy PKWiU 24.66.32-90 i kodzie CN 38 11) musi odbywać się w składzie podatkowym ?

2007.09.25 - Izba Skarbowa w Krakowie - PD-3/41170-53/07/B
     ∟Czy cena uzyskana ze sprzedaży świadectw pochodzenia energii elektrycznej stanowi przychód z kapitałów pieniężnych czy przychód z działalności gospodarczej?

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12