Interpretacje do przepisu
art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej

365/481753 - interpretacji podatkowych do przepisu art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

2019.07.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - ILPB2/4510-1-178/16-3/19-S/JG
     ∟Przechowywanie dokumentacji przez Spółkę prowadzącą działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

2016.12.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - 1462-IPPB5.4510.908.2016.1.BC
     ∟w zakresie momentu rozpoznania części kosztów ogólnych działalności badawczej

2016.09.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB4/4511-653/16-5/MS
     ∟w zakresie zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 47d) hodowcom zwierząt, które zdobyły tytuł czempionów lub wiceczempionów na regionalnych wystawach zwierząt hodowlanych

2011.09.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB2/436-73/10/11-8/S/AF
     ∟Należy stwierdzić, iż przeniesienie własności Nieruchomości (majątku rozwiązanej Spółki Jawnej) na rzecz wspólników rozwiązanej Spółki Jawnej, w wyniku rozwiązania Spółki Jawnej, nie zostało wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. A zatem, powyższa czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

2008.09.11 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-I/4407/14-5/08/EN
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PV-I/4407/14-5/08/ENData2008.09.11AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Miejsce świadczeniaSłowa kluczowebadania klinicznekontrahent zagranicznyPolska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU)usługi w zakresie badań i analizPytanie podatnikaCzy usługi przez Stronę świadczone na rzecz zagranicznych usługobiorców (posiadających siedzibę zarówno na terytorium Wspólnoty Europejskiej, jak i na terytorium państw trzecich) stanowią usługi, o których mowa w art. 27 ust.4 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmujące usługi doradztwa (będące usługami konsultantów, o których mowa w VI Dyrektywie) i/lub usługi przetwarzania danych/dostarczania informacji? D E C Y Z J A Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) oraz art. 4 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), art. 5 ust.1 pkt 1, art. 8 ust.1, ust.3, art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535, z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 08.07.2008r. wniesionego przez X, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 27.05.2008r., znak: 1471/VTR2/443-1/08/MŻ, wydane w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uzupełnione postanowieniem Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 26.06.2008r., znak: 1471/NTR2/443-1/08/MŻ - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie p o s t a n a w i a odmówić zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. U Z A S A D N I E N I E Pismem z dnia 19.12.2006r. X wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej między innymi potwierdzenia prawidłowości stanowiska, że usługi przez Nią świadczone na rzecz zagranicznych usługobiorców (posiadających siedzibę zarówno na terytorium Wspólnoty Europejskiej, jak i na terytorium państw trzecich) stanowią usługi, o których mowa w art. 27 ust.4 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmujące usługi doradztwa (będące usługami konsultantów, o których mowa w VI Dyrektywie) i/lub usługi przetwarzania danych/dostarczania informacji. Strona, powołując art. 27 ust.3, ust.4 pkt 3 ustawy o VAT oraz art. 9 ust.2 lit. e VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych-wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC) wskazała, że świadczone przez Nią usługi zawierają się w wyliczeniu zawartym w art. 27 ust.4 pkt 3 w/w ustawy i zgodnie z art. 27 ust.3 ustawy o podatku od towarów i usług winny być traktowane jako świadczone w siedzibie usługobiorcy, tj. poza terytorium Polski, co wynika z ich charakteru i istoty. Postanowieniem z dnia 19.03.2007r., nr 1471/NTR2/443-463a/06/MP Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie odmówił wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego z uwagi na fakt, iż nie był uprawniony, a tym bardziej obowiązany do weryfikacji poprawności dokonanego zaklasyfikowania świadczonych przez Nią usług.Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W zażaleniu Strona zarzuciła postanowieniu Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie naruszenie: - art. 165 a § 1 Ordynacji podatkowej poprzez niewłaściwe zastosowanie w sprawie; - art. 14a § 1 i § 4 w/w ustawy poprzez brak udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W zażaleniu Strona udowadniała, że art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie. Strona podkreśliła, iż wbrew twierdzeniu Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie na str.1 zaskarżonego postanowienia, pismem z dnia 19.12.2006r. nie wystąpiła o potwierdzenie, czy opisane we wniosku czynności zaliczają się do doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1) lub doradztwa w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3) oraz przetwarzania danych i dostarczania informacji. Strona wskazała, że w w/w wniosku (pkt 2) wyraźnie przedstawiła stanowisko, zgodnie z którym świadczone usługi winny być traktowane dla celów VAT jako usługi wymienione w art. 27 ust.4 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. A zatem zgodnie z art. 27 ust.3 w/w ustawy, usługi te powinny być uznawane za świadczone w miejscu siedziby każdego z usługobiorców, tj. poza terytorium Polski, w związku z czym nadal nie podlegają one opodatkowaniu VAT w Polsce, a Strona nie jest zobowiązana z tytułu świadczenia przedmiotowych usług do wykazywania należnego podatku od towarów i usług.Biorąc powyższe pod uwagę, Strona stała na stanowisku, iż Jej pytanie dotyczyło zastosowania przepisów prawa podatkowego i powinno być rozstrzygnięte przez organ podatkowy w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej. W opinii Strony przepisy Ordynacji podatkowej nie przewidują jakichkolwiek podstaw dla odmowy wszczęcia postępowania po złożeniu wniosku zgodnie z wymogami art. 14a § 1 w/w ustawy. Zdaniem Strony na żaden przepis określający przyczyny, które zabraniają wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie wskazał także organ pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Jednocześnie Strona zauważyła, że Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, odmawiając wszczęcia postępowania w przedmiotowej sprawie naruszył także art. 14a § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej. Tymczasem obowiązek wydania pisemnej interpretacji został wprost nałożony na organ podatkowy przepisem art. 14a § 1 w/w ustawy. Ponadto Strona podkreśliła, że wszystkie warunki przewidziane w art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, od których spełnienia uzależnione jest udzielenie pisemnej interpretacji przez organ podatkowy, zostały spełnione. A zatem organ pierwszej instancji powinien był merytorycznie ustosunkować się do wniosku z dnia 19.12.2006r. i wyrazić swoją ocenę prawną odnośnie zaprezentowanego przez podatnika stanowiska oraz przytoczyć odpowiednie przepisy prawa. Mając powyższe na uwadze, Strona wniosła o uchylenie postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 19.03.2007r., nr 1471/NTR2/443-463a/06/MP w całości. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowieniem z dnia 28.02.2008r., nr 1401/PH-I/4407/14-18/07/EN/PV-I uchylił postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 19.03.2007r., nr 1471/NTR2/443-463a/06/MP w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. Organ odwoławczy uznał, iż organ pierwszej instancji w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, którego istotnym elementem jest w/w opinia klasyfikacyjna wyrażona w piśmie Urzędu Statystycznego w Łodzi-Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych z dnia 14.11.2006r., nr OISK-5672/KU-310/14-4420/1/03/2006, powinien zweryfikować stanowisko Strony w kwestii, czy świadczone usługi na rzecz zagranicznych usługobiorców (posiadających siedzibę zarówno na terytorium Wspólnoty Europejskiej, jak i na terytorium państw trzecich) stanowią usługi, o których mowa w art. 27 ust.4 pkt 3 ustawy o VAT, obejmujące usługi doradztwa (będące usługami konsultantów, o których mowa w VI Dyrektywie) i/lub usługi przetwarzania danych/dostarczania informacji. W związku z powyższym organ drugiej instancji stwierdził, że w/w wniosek w kwestii potwierdzenia prawidłowości powyższego stanowiska dotyczy stosowania przepisów prawa podatkowego, w związku z czym art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej nie ma w tej sprawie zastosowania, co skutkowało przekazaniem sprawy do ponownego rozpatrzenia na podstawie art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej. Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż w toku ponownego rozpatrzenia przedmiotowej sprawy Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie winien przeprowadzić postępowanie, mające na celu dokonanie oceny wniosku Strony z dnia 19.12.2006r. w powyższej kwestii w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej, w tym również z uwzględnieniem § 5 tego przepisu.Postanowieniem z dnia 27.05.2008r., nr 1471/VTR2/443-1/08/MŻ Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. W ocenie organu pierwszej instancji z przedłożonej przez Stronę w/w opinii Urzędu Statystycznego w Łodzi wynika, że usługi polegające na organizowaniu, koordynowaniu i nadzorowaniu badań klinicznych nowych leków prowadzone na zlecenie firmy farmaceutycznej należy klasyfikować dla celów statystycznych w grupowaniu PKWiU 73.10 „usługi badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych”. W związku z powyższym zdaniem Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie usługi badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych zaklasyfikowane do grupowania PKWiU 73.10 nie zaliczają się do usług wymienionych w art. 27 ust.4 pkt 3 ustawy o VAT, tj. doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1), doradztwa w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3) oraz przetwarzania danych i dostarczania informacji. Strona wnioskiem z dnia 05.06.2008r. wystąpiła o uzupełnienie postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 27.05.2008r., nr 1471/VTR2/443-1/08/MŻ o pouczenie, tj. czy i w jakim trybie służy na nie zażalenie. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowieniem z dnia 26.06.2008r., nr 1471/NTR2/443-1/08/MŻ uzupełnił w/w postanowienie co do pouczenia poprzez wskazanie, iż służy na nie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia. Na postanowienie z dnia 27.05.2008r., nr 1471/VTR2/443-1/08/MŻ Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W zażaleniu Strona podnosi, że zaskarżone postanowienie narusza: - art. 14a § 1, art. 14a § 2 i art. 14a § 3 oraz art. 210 § 4 w związku z art. 219 Ordynacji podatkowej poprzez niewyczerpującą ocenę prawną Jej stanowiska i dokonanie tej oceny w odniesieniu jedynie do części tego stanowiska; - art. 9 ust.2 lit. (e) VI Dyrektywy UE z dnia 17 maja 1977r. w związku z art. 53 i art. 54 Traktatu o przystąpieniu Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, a także art. 9, art. 87 ust.1, art. 90 ust.1 i art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez oparcie rozstrzygnięcia na nieprawidłowo recypowanych do polskiego systemu prawnego przepisów VI Dyrektywy; - art. 27 ust.4 pkt 3 i ust.3 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez niezasadną odmowę jego zastosowania w odniesieniu do świadczonych usług, objętych tym przepisem w brzmieniu interpretowanym w zgodzie z celami VI Dyrektywy. Strona wskazuje, że organ pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia ograniczył się do pobieżnej analizy przepisów ustawy o VAT oraz przedstawienia znaczenia przedmiotowej opinii w sprawie klasyfikacji statystycznej świadczonych usług. Mając na uwadze brak odniesienia się Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie do zawartego we wniosku z dnia 19.12.2006r. porównania przepisów ustawy o VAT oraz regulacji zawartych w VI Dyrektywie, szczegółowego przedstawienia charakteru świadczonych usług, wykazania braku rozstrzygnięcia znaczenia klasyfikacji statystycznej usług w orzecznictwie sądowoadministracyjnym oraz przedstawienia zróżnicowanego klasyfikowania statystycznego usług analogicznych do przedmiotowych usług, zdaniem Strony należy uznać, iż organ pierwszej instancji nie poddał w sposób prawidłowy ocenie prawnej stanowiska zaprezentowanego w w/w wniosku, naruszając tym samym art. 14a § 3 w związku z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, a uzasadnienie prawne postanowienia nie spełnia wymogów określonych w art. 210 § 4 w/w ustawy, ponieważ nie wyjaśnia w sposób pełny podstawy prawnej zaskarżonego postanowienia. Ponadto Strona opierając się na przepisach VI Dyrektywy oraz orzecznictwie ETS udowadnia, że przedmiotowe usługi powinny być zakwalifikowane jako „usługi konsultantów” oraz „inne podobne usługi”, o których mowa w art. 9 ust.2 lit. (e) VI Dyrektywy, niezależnie od sposobu, w jaki są one klasyfikowane w Polsce na potrzeby służb statystyki publicznej. W zażaleniu Strona zauważa, iż realizacją postanowień art. 9 ust.2 lit. (e) VI Dyrektywy jest na gruncie polskich przepisów krajowych art. 27 ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Strony art. 27 ustawy o VAT zawęża regulację art. 9 ust.2 lit. (e) VI Dyrektywy poprzez wskazanie, że tylko usługi objęte poszczególnymi grupowaniami statystycznymi podlegają określonej w art. 27 ust.3 ustawy o VAT zasadzie ustalania miejsca ich opodatkowania. Takiego odwołania do klasyfikacji statystycznych nie przewiduje art. 9 ust.2 lit. (e) VI Dyrektywy. A zatem w tym kontekście należałoby uznać art. 27 ustawy o podatku od towarów i usług za niezgodny z art. 9 ust.2 lit. (e) VI Dyrektywy, co uzasadniałoby bezpośrednie oparcie się na w/w przepisie VI Dyrektywy, z pominięciem niezgodnych z nią przepisów krajowych (co potwierdza orzecznictwo WSA, np.: wyrok z dnia 9 lutego 2006r., sygn. akt III SA/Wa 3203/05; wyrok z dnia 12 października 2005r., sygn. akt III SA/Wa 2219/05; wyrok z dnia 25 maja 2005r., sygn. akt I SA/Lu 77/05). W opinii Strony decyzja organu podatkowego naruszająca przepisy VI Dyrektywy jest z tego względu sprzeczna z art. 9, art. 87 ust.1, art. 90 ust.1 oraz art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.Jednocześnie w ocenie Strony, odpowiednia klasyfikacja statystyczna usług nie powinna być traktowana jako czynnik bezwarunkowo przesądzający o traktowaniu danych usług, w szczególności na potrzeby podatku od towarów i usług. Strona zwraca także uwagę, że przepisy VI Dyrektywy nie nadają tak istotnego znaczenia klasyfikacjom statystycznym. Dodatkowo Strona przypomina, iż w projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, będącym przedmiotem prac legislacyjnych, proponuje się odejście od klasyfikacji statystycznych w treści art. 27 ustawy o VAT. Biorąc powyższe pod uwagę, Strona stoi na stanowisku, iż kierując się zasadą pierwszeństwa prawa wspólnotowego, jest uprawniona do bezpośredniego powołania się na art. 9 ust.2 lit. (e) VI Dyrektywy, co w konsekwencji oznacza, że usługi świadczone na rzecz zagranicznych usługobiorców powinny być klasyfikowane jak

2008.08.29 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PP-II/4210-1/08/GZ
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PP-II/4210-1/08/GZData2008.08.29AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie kosztów uzyskania przychodówSłowa kluczowekoszty uzyskania przychodówpodatek dochodowy od osób prawnychróżnice kursowePytanie podatnikaStrona jest polską spółką z siedzibą w W. Spółka należy do francuskiej grupy inwestującej w nieruchomości. Grupa ta nabyła w Polsce w 2005r. udziały w spółkach będących właścicielami centrów handlowych. Spółka jest właścicielem centrum handlowo - rozrywkowego. W dniu 01 marca 2001r. Spółka zawarła z zagranicznym bankiem Y, umowę pożyczki m.in. na sfinansowanie budowy centrum handlowo - rozrywkowego. Pożyczka została udzielona Spółce w dolarach amerykańskich i w euro i wypłacona w 2 transzach. W lipcu 2005r. Spółka zawarła ze spółką francuską X, z siedzibą w P. – umowę pożyczki. Na mocy tej umowy X S.A. udzieliła Spółce pożyczki w EUR. Spółka część tej kwoty przeznaczyła na spłatę pożyczki udzielonej przez bank Y i poleciła X S.A. przelać określoną kwotę w EUR bezpośrednio na rachunek banku Y (w imieniu i na zlecenie Spółki). Pozostałą część Spółka poleciła X S.A. przelać na swój rachunek bankowy i przeznaczyła na bieżącą działalność operacyjną. Na dzień spłaty pożyczki zaciągniętej od banku Y Spółka rozpoznała różnice kursowe. Dla obliczenia wysokości zrealizowanych różnic kursowych Spółka zastosowała średnie kursy Narodowego Banku Polskiego (dalej: NBP).Spółka zwróciła się o potwierdzenie, że:1) w opisanej sytuacji Spółka postąpiła prawidłowo rozpoznając różnice kursowe na zapłacie zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki zawartej z bakiem Y;2) Spółka prawidłowo zastosowała, dla obliczenia wartości zrealizowanych różnic kursowych, średni kurs NBP z dnia zapłaty zobowiązania względem banku Y. Spółka stanęła na stanowisku, iż zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 zdanie trzecie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu z 2005r., Spółka powinna była na zapłacie zobowiązania względem banku Y rozpoznać dodatnie bądź ujemne różnice kursowe i odpowiednio zmniejszyć lub zwiększyć koszty uzyskania przychodu. Zastosowanie przez Spółkę do wyliczenia wartości zrealizowanych różnic kursowych jako kursu zapłaty (zobowiązania), średniego kursu NBP zamiast kursu sprzedaży waluty z dnia zapłaty ustalonego przez bank, z którego usług korzystała było w jej ocenie prawidłowe. Zdaniem Spółki, z treści art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP w brzmieniu z 2005r. wynika, że różnice kursowe pomniejszały lub powiększały koszty podatkowe, jeżeli koszty wyrażone były w walucie obcej; kursy waluty występujące w dniu zarachowania kosztu i w dniu jego zapłaty były różne.Zdaniem Spółki, w analizowanej sytuacji powyższe warunki wypełniły się ponieważ: zobowiązanie (koszt) Spółki wobec banku Y było wyrażone w walucie obcej (w USD i w EUR); kurs waluty był inny w dniu zarachowania pożyczki i inny w dniu jej spłaty.Jak Spółka uzasadniała - za prawidłowością podejścia przyjętego przez Spółkę przemawiają następujące względy:literalne brzmienie art. 15 ust. 1 zdanie 3 ustawy o PDOP,faktyczna zapłata za zobowiązanie, istota przepisów o różnicach kursowych.Strona uzasadniała, że przepis art. 15 ust. 1 zdanie 3 ustawy o PDOP bezwzględnie wymaga od podatnika, aby w sytuacji, w której koszt został wyrażony w walucie obcej i zarazem – kurs tej waluty był inny w dniu zarachowania kosztu i inny w dacie zapłaty, odpowiednio powiększył lub pomniejszył koszty podatkowe o wynikające ze zmiany tego kursu różnice kursowe. Nierozpoznanie przez podatnika różnic kursowych, mimo wypełnienia się powyższych przesłanek, będzie zawsze prowadziło do naruszenia przezeń postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, tj. do rozpoznania kosztu podatkowego w nieprawidłowej wysokości. W opinii Strony skoro w sytuacji Kraków Plaza powyższe okoliczności wystąpiły, Spółka – ze względu na treść art. 15 ust. 1 zdanie 3 ustawy o PDOP – powinna była rozpoznać różnice kursowe na zapłacie zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki zawartej z bankiem Y. W argumentacji Strony, w przedmiotowej sytuacji Spółka dokonała faktycznej zapłaty – zapłaciła swoimi środkami pieniężnymi swoje zobowiązanie względem banku Y (środki pieniężne zmieniły właściciela ze Spółki na bank Y). Wykonanie przez X S.A polecenia Spółki przelania środków pieniężnych bezpośrednio na rachunek bankowy banku Y miało taki sam skutek, w stosunkach między Spółką i X S.A, jak gdyby X S.A dokonała przelewu bezpośrednio na rachunek Spółki:X S.A uczyniła zadość zobowiązaniu przeniesienia na Spółkę własności środków pieniężnych przyznanych jej na mocy powyższej umowy i zgodziła się z poleceniem Spółki, co do sposobu zadysponowania tymi środkami; roszczenie Spółki względem X S.A zostało zaspokojone. Spółka uzyskała własność powyższych środków pieniężnych. Spółka wyraziła przy tym pogląd, że zarazem wykonanie przez X S.A tego polecenia, w ramach stosunku łączącego Stronę i bank Y, miało taki skutek, że Spółka zapłaciła swój dług wobec bank Y, uregulowała swoimi środkami pieniężnymi swoje zobowiązanie wobec banku Y - w efekcie czego zobowiązanie to wygasło. Zdaniem Strony zlecenie przez Spółkę, aby powyższej płatności dokonała w jej imieniu i na jej rachunek X S.A było bez znaczenia dla wypełnienia się w tej sytuacji przesłanek z art. 15 ust. 1 zdanie 3 ustawy o PDOP i powstania różnic kursowych. Dodatkowo wskazała, że zapłaty w sensie prawnym i ekonomicznym na rzecz banku Y dokonała Spółka swoimi środkami pieniężnymi, a takie działanie Spółki miało wyłącznie na celu uproszczenie obrotu tzn.: jeden przelew zamiast dwóch, mniejsze koszty obsługi bankowej takiego przelewu.Dodatkowo, zdaniem Spółki ustawa o PDOP nie nakazuje dokonania płatności za pośrednictwem banku z którego usług korzysta podatnik (tutaj: przelewu dokonano za pośrednictwem banku z którego korzystała X S.A.); odwołanie się przez ustawodawcę w treści art. 15 ust. 1 zdanie trzecie ustawy o PDOP do kursu banku z którego usług korzysta podatnik ma charakter wyłącznie referencyjny: tego kursu podatnik powinien użyć dla obliczenia wysokości zrealizowanych różnic kursowych; niezastosowanie tego kursu w żadnym wypadku nie prowadzi do sytuacji w której różnice kursowe w ogóle nie powstają .Spółka wyraziła pogląd, iż uznanie, że w opisanej powyżej sytuacji różnice kursowe w ogóle się nie zrealizowały godziłoby w istotę przepisów ustawy o PDOP dotyczących różnic kursowych. Zdaniem Spółki, kwestia, kto dokonuje formalnie czynności przelewu środków pieniężnych – podatnik, czy inny podmiot na jego zlecenie i rzecz – nie różnicuje sytuacji podatników w stopniu, który uzasadniałby różne ich traktowanie w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie zasad rozpoznawania różnic kursowych. Spółka wskazała ponadto, iż dokonała zapłaty zobowiązania wobec banku Y nie za pośrednictwem swojego rachunku bankowego, tylko za pośrednictwem rachunku bankowego X S.A. W tej sytuacji, zdaniem Spółki mogły pojawić się wątpliwości, czy kurs sprzedaży waluty ustalony przez bank, z którego usług korzystała na pewno był tutaj prawidłowy. Celem uniknięcia kontrowersji, Spółka uznała, że w tej sytuacji posłuży się, dla obliczenia wysokości zrealizowanych różnic kursowych kursem dla niej mniej korzystnym – średnim kursem NBP z dnia zapłaty zobowiązania względem banku Y. Średni kurs NBP z dnia zapłaty zobowiązania był bowiem niższy od kursu sprzedaży waluty stosowanego przez Bank z którego usług korzystała Spółka. Postanowieniem z dnia 26.07.2007r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe. Zgodnie z wnioskiem Strony interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych udzielona została w brzmieniu obowiązującym w 2005r. W ocenie organu podatkowego I instancji prawo Podatników do korekty (podwyższenia lub obniżenia) przychodów i kosztów podatkowych o różnice wynikające z różnych kursów walut pomiędzy dniem otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań wyrażonych w walutach obcych a dniem ich zarachowania w 2005r. wynikało z przepisów art. 12 ust. 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. W przedmiotowej sprawie zdaniem organu I instancji ogólnie przyjętą zasadą jest, że przychodami i kosztami uzyskania przychodu stają się jedynie zrealizowane różnice kursowe. Niezrealizowane różnice kursowe ujmowane są w bilansowym rachunku podatnika i nie wpływają na wysokość podstawy opodatkowania.Organ I instancji stwierdził również, że przepisy art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 2, art. 12 ust. 3, art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, wskazują iż o realizacji różnic kursowych dla celów podatkowych można mówić jedynie w przypadku faktycznej zapłaty zobowiązania lub faktycznego otrzymania należności. W szczególności powołane przepisy nakazują odwołanie się do kursów kupna (sprzedaży) walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu (zapłaty – w przypadku kosztu) oraz zastosowania kursu średniego NBP z dnia osiągnięcia przychodu (poniesienia kosztu). Organ wskazał nadto, że element zapłaty jest jedną z przesłanek naliczania różnic kursowych. Podatnik nabywa więc prawo do obniżenia lub podwyższenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów o różnice wynikające z różnych kursów walut, ogłaszanych przez NBP i bank, z którego usług korzysta osoba uzyskująca przychód lub ponosząca koszt, w dniu otrzymania należności i odpowiednio zapłaty zobowiązania.Organ I instancji podkreślił również, że powołane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazują, iż podatnik uprawniony jest do ujęcia w przychodach i kosztach uzyskania przychodów ekonomicznych skutków zmiany kursów walut, w stosunku do złotego, powstałych między dniem uzyskania przychodu, a dniem jego faktycznego otrzymania oraz między dniem zarachowania kosztu a dniem zapłaty, jedynie w przypadku płatności dokonywanych drogą faktycznego transferu środków pieniężnych. W przedmiotowej sytuacji, zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego osoba trzecia (X S.A.) dokonała przelewu środków pieniężnych bezpośrednio na konto Wierzyciela (bank Y). Z tego też powodu w ocenie tego organu podatkowego transakcja ta nie wiązała się z żadnymi operacjami na rachunku Spółki. Organ I instancji wskazał ponadto, że brak kasowego rozliczenia Spółki na rzecz Wierzyciela, tzn. brak zapłaty w rozumieniu przepisów art. 12 ust. 2a, art. 12 ust. 3 oraz art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyklucza uznanie, iż dla celów podatku dochodowego od osób prawnych nastąpiła realizacja różnic kursowych. Reasumując, w opinii Naczelnika Urzędu Skarbowego, wskutek przedmiotowej transakcji, w wyniku, której Spółka nie dokonała przelewu środków na konto Wierzyciela, a zaspokojenie Wierzyciela odbyło się poprzez spłatę zobowiązań przez osobę trzecią (X S.A.), dla celów podatku dochodowego od osób prawnych nie nastąpiła realizacja różnic kursowych powstałych w związku z odmiennym kursem waluty z dnia zaciągnięcia zobowiązań (pożyczkowych lub handlowych) oraz dokonania przelewu środków na rachunek Wierzyciela.W konsekwencji powyższego stanowiska, organ I instancji stwierdził, że skoro w przedstawionej we wniosku sytuacji podatkowe różnice kursowe nie powstały to odpowiedź na pytanie dotyczące prawidłowości zastosowania do wyliczenia przedmiotowych różnic kursowych kursu bankowego należy uznać za bezzasadne. Na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. Spółka w dniu 03.08.2007r. złożyła zażalenie, w którym wniosła z zmianę zaskarżonego postanowienia. Zaskarżonemu postanowieniu Pełnomocnik Spółki zarzucił naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym w 2005r., w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. – dalej jako Ordynacja podatkowa.W uzasadnieniu zażalenia Spółka dodała, iż w jej ocenie, Naczelnik wydając przedmiotowe postanowienie naruszył art. 15 ustawy o PDOP poprzez dokonanie błędnej interpretacji tego przepisu. Pełnomocnik w uzasadnieniu złożonego pisma powtórzył opis stanu faktycznego, który został zaprezentowany we wniosku. Strona stwierdziła, że Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe, gdyż Jego zdaniem w opisanym stanie faktycznym nie dochodziło do realizacji różnic kursowych powstałych w związku z odmiennym kursem waluty z dnia zaciągnięcia zobowiązania oraz dnia dokonania przelewu środków na rachunek wierzyciela. Podstawą takiej interpretacji Naczelnika Urzędu Skarbowego było założenie, iż przepis art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP zakładał konieczność dokonania faktycznej zapłaty zobowiązania, która w tym przypadku nie miała miejsca, gdyż Spółka nie dokonała przelewu środków z własnego konta na konto wierzyciela.W ocenie Spółki w opisanym stanie faktycznym spełnione zostały wszystkie przesłanki do rozpoznania różnic kursowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 zdanie 3 ustawy o PDOP, w szczególności nastąpiła faktyczna zapłata zobowiązania na rzecz banku Y. Zapłata ta nastąpiła w drodze faktycznego transferu środków pieniężnych należących do Spółki za pośrednictwem banku, na podstawie jej wyraźnej dyspozycji w tym zakresie. Zdaniem Spółki, fakt, iż taka dyspozycja została złożona i wykonana z rachunku bankowego pożyczkodawcy (X S.A.) nie ma żadnego znaczenia dla możliwości zrealizowania różnic kursowych. Spółka dla poparcia swojego stanowiska powołała się na art. 15 ust. 1 zdanie 3 ustawy o PDOP, którego analiza zdaniem Spółki wskazuje, iż ustawodawca uzależnił możliwość zrealizowania różnic kursowych od kumulatywnego spełnienia następujących przesłanek: koszty zostały wyrażone w walutach obcych, nastąpiło zarachowanie i zapłata zobowiązania, między dniem zarachowania a dniem zapłaty wystąpiły różne kursy walut.Zdaniem Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym warunki powyższe zostały spełnione ponieważ - zobowiązanie Spółki wobec banku Y było wyrażone w USD i EUR, Spółka dokonała zarachowania i zapłaty zobowiązania w dwóch różnych dniach, w których wystąpiły dwa różne kursy walut. W ocenie Spółki uznanie, że w opisanej sytuacji różnice kursowe w ogóle nie zrealizowały się godziłoby w istotę przepisów ustawy o PDOP dotyczących różnic kursowych. Decyzją z dnia 22.10.2007r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. zmienił zaskarżone postanowienie i jednocześnie, odmówił uznania za prawidłowe stanowiska skarżącej, że w stanie prawnym obowiązującym w 2005r.: 1)prawidłowym było na podstawie art. 15 ust. 1 zdanie 3 rozpoznanie przez Spółkę różnic kursowych na zapłacie zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki zawartej z Bankiem Yi odpowiednio zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów,2)dla wyliczenia wartości zrealizowanych różnic kursowych o których mowa w stanowisku 1, prawidłowym było zastosowanie przez Spółkę średniego kursu NBP z dnia zapłaty zobowiązania (spłaty poż

2008.05.14 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-I/4407/14-27/07/AŁ
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PV-I/4407/14-27/07/AŁData2008.05.14AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częścioweSłowa kluczowelimitreklamareprezentacjaPytanie podatnikaCzy nabycie towarów i usług związanych z reprezentacją i reklamą powyżej limitu 0,25% przychodu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.), uprawnia do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami przekraczającymi limit, o którym mowa wyżej. D E C Y Z J A Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60, z późn. zm.) oraz art. 4 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 6 grudnia 2007 r., uzupełnionego pismem z dnia 25 kwietnia 2008 r. oraz pismem z dnia 8 maja 2008 r., wniesionego przez XXX, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 29 marca 2006 r., znak: 1471/NUR1/443-1/06/IK (duplikat z dnia 26 listopada 2007 r.), wydanego w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie p o s t a n a w i a - odmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji. U Z A S A D N I E N I E Wnioskiem z dnia 27 grudnia 2005 r. X wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Spółka posiada sieć sklepów, w których prowadzona jest sprzedaż hurtowa dla osób fizycznych i prawnych prowadzących działalność gospodarczą. W celu zwiększenia sprzedaży swoich towarów Spółka podejmuje szereg działań reklamowych i reprezentacyjnych. Działania te mają bezpośredni związek z uzyskanymi przez Spółkę przychodami/sprzedażą opodatkowaną. Strona powołując się na przepisy art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z których wynika, że prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie stosuje się jeżeli wydatki na nabycie towarów i usług nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu podatku dochodowego oraz przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób, jak również unormowania unijne Strona wyraziła pogląd, w myśl którego w przedstawionym stanie faktycznym może odliczać od deklarowanego przez siebie podatku należnego całą kwotę podatku naliczonego, występującego przy zakupie usług i towarów wykorzystywanych w ramach działań o charakterze reklamy niepublicznej i reprezentacji, a w szczególności, że w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W opinii Strony ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego ma miejsce jedynie w przypadku, gdy wydatki ponoszone przez Spółkę nie mogłyby być obiektywnie, generalnie zaliczone do kosztów uzyskania przychodu (bez względu na limity wartościowe). Strona uważa bowiem, że przepis ustawy odsyła do pewnego hipotetycznego, modelowego ujęcia. Wskazuje na to zastosowanie przez ustawodawcę trybu przypuszczającego i posłużenie się zwrotem „mogłyby”. To, że podatnik nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów pewnego wydatku, lecz wydatek ten stanowiłby koszt takiego przychodu w ujęciu modelowym – tzn. mógłby być kosztem, ale nim nie jest – nie wyłącza jego prawa do odliczenia podatku VAT. Na poparcie swojego stanowiska Spółka przywołała interpretacje innych organów podatkowych. W odczuciu Strony przyjęcie odmiennej interpretacji jest nieuzasadnione ze względu na brak technicznych możliwości wyodrębnienia kwoty podatku naliczonego, która potencjalnie nie podlegałaby odliczeniu ze względu na przekroczenie limitu 0,25% przychodów – limit ten ustalany jest łącznie za cały rok podatkowy, zaś jego ostateczna wysokość znana jest po zakończeniu danego roku. Przyjęcie innej interpretacji byłoby bezzasadne, bowiem należałoby założyć, iż ustawodawca, tworząc powyższy przepis VAT, zapomniał o podatnikach objętych podatkiem dochodowym w formie zryczałtowanej, gdzie nie występuje prawna kategoria kosztów uzyskania przychodu. Zdaniem Strony jej stanowisko potwierdza porównanie treści przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy oraz analogicznego przepisu art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązującym do 30 kwietnia 2004 r. Przepisy ustawy obowiązującej do 30 kwietnia 2004 r. przewidywały, że odliczenie podatku naliczonego nie przysługuje w stosunku do towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, ale równocześnie wprowadzały zasadę, że ograniczenie to nie dotyczy wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu z powodu limitu 0.25% przychodów. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowieniem z dnia 29 marca 2006 r., znak: 1471/NUR1/443-1/06/IK uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. Organ pierwszej instancji wskazał, iż w art. 88 ust. 3 ustawy o VAT określono przypadki, kiedy pomimo, że dany wydatek nie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, odstąpiono od pozbawienia podatnika prawa do odliczenia podatku poniesionego w związku z takim wydatkiem. Zatem w przypadku, gdy podatnik opodatkuje podatkiem od towarów i usług czynności przekazania towarów i usług na cele reprezentacji i reklamy może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie tych towarów i usług, nawet wówczas, gdy zostaną przekroczone limity uniemożliwiające zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W związku z tym, jeżeli podatnik odlicza – pomimo przekroczenia limitu (0,25% przychodu) – podatek naliczony od zakupów towarów i usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, naliczając jednocześnie podatek należny w tej samej wysokości, postępowanie takie należy uznać na prawidłowe. Natomiast jeśli czynności nieodpłatnego wydania towarów i nieodpłatnego świadczenia usług, nie są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, ani na podstawie art. 7 ust. 2, ani art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, a wydatki przekraczają limity określone w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie w sprawie, tj. nie stosuje się obniżenia kwoty podatku należnego do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Na powyższe postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie Strona wniosła zażalenie z dnia 10 kwietnia 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu w/w zażalenia w dniu 20 października 2006 r. wydał decyzję znak: 1401/PH-I/4407/14-67/06/AŁ, którą odmówił zmiany postanowienia organu pierwszej instancji. Strona zaskarżyła w/w decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 11 maja 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4161/06 uchylił powyższą decyzję. Wojewódzki Sąd Administracyjny w swoim wyroku skoncentrował się na zbadaniu zasadności zarzutów formalnych, a mianowicie kwestii prawidłowości doręczenia zarówno postanowienia organu pierwszej instancji, jak i decyzji organu drugiej instancji. Sąd uznał, że nie budzi wątpliwości, że przed Naczelnikiem Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie działał ustanowiony w sprawie pełnomocnik T będący jednocześnie pracownikiem Spółki. Wojewódzki Sąd Administracyjny nie dopatrzył się, aby pełnomocnictwo z dnia 2 stycznia 2006 r. udzielone Pani Y oraz J było doręczone organowi pierwszej instancji. Jednocześnie Sąd podkreślił, że pomimo doręczenia w sposób prawidłowy postanowienia organu pierwszej instancji, organowi drugiej instancji na etapie zapoznania się z materiałem zebranym w sprawie zostało przedłożone pełnomocnictwo udzielone Y i J, z którego treści wynika, że osobą właściwą do doręczeń jest J. Zatem w ocenie Sądu pominięcie pełnomocnika do doręczeń ma ten sam skutek co pominięcie strony w postępowaniu i wywołuje te same skutki prawne, a mianowicie uzasadnia wznowienie postępowania. Po powtórnym rozpatrzeniu sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał w dniu 26 września 2007 r., postanowienie znak: 1401/PH-I/4407/14-52/07/AŁ, którym stwierdził niedopuszczalność zażalenia z dnia 10 kwietnia 2006 r., wniesionego przez T w imieniu X na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 29 marca 2006 r., znak: 1471/NUR1/443-1/06/IK. Dyrektor Izby Skarbowej zauważył, iż w aktach sprawy przekazanych przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie za pismem z dnia 18 kwietnia 2006 r., znak: 1471/NUR1/4407-40/06/GW, w trybie art. 227 Ordynacji podatkowej, a następnie przekazanych do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, nie było dowodu na okoliczność wpływu do organu pierwszej instancji pełnomocnictwa udzielonego Y oraz J. Znajdowało się natomiast pełnomocnictwo z dnia 14 stycznia 2004 r., udzielone przez Stronę T (pracownikowi Spółki) dołączone do wniosku z dnia 24 grudnia 2005 r. Także do zażalenia Strony z dnia 10 kwietnia 2006 r., na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 29 marca 2006 r., znak: 1471/NUR1/443-1/06/IK, zostało dołączone pełnomocnictwo udzielone T (pracownikowi Spółki) do wniesienia w imieniu Spółki zażalenia oraz uprawniające go do dokonywania wszelkich czynności we wskazanym postępowaniu. Na etapie ponownego rozpatrywania sprawy, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dniu 10 września 2007 r. do Izby Skarbowej w Warszawie wpłynęło pismo Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 6 września 2007 r., znak: 1471/NUR1/448-1727/07/MO, w załączeniu którego przesłany został oryginał pisma U z dnia 2 stycznia 2006 r. w sprawie udzielenia pełnomocnictwa Y oraz J, jak również przedmiotowe pełnomocnictwo, w którym wskazany został adres do doręczeń: U. Ponieważ na w/w piśmie oraz udzielonym pełnomocnictwie widnieje pieczątka wpływu do kancelarii Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, z oznaczeniem daty 04.01.2006 r. oznacza to, iż organ pierwszej instancji był w posiadaniu tych dokumentów w momencie wydania zażalonego postanowienia z dnia 29 marca 2006 r., znak: 1471/NUR1/443-1/06/IK. W związku z tym Dyrektor Izby Skarbowej Warszawie stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie nie doszło do skutecznego doręczenia postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 29 marca 2006 r., znak: 1471/NUR1/443-1/06/IK. Równocześnie w dniu 24 września 2007 r. do Izby Skarbowej w Warszawie wpłynęło pismo Strony z dnia 19 września 2007 r., podpisane przez pełnomocnika J, w którym Strona doszła do podobnych wniosków jak organ drugiej instancji w w/w postanowieniu. W dniu 26 listopada 2007 r. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wydał duplikat swojego postanowienia z dnia 29 marca 2006., znak: 1471/NUR1/443-1/06/IK, który w dniu 29 listopada 2007 r. został doręczony pełnomocnikowi Strony J. Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie z dnia 6 grudnia 2007 r. zarzuciłając naruszenie: - art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, poprzez wydanie zaskarżonego postanowienia pomimo związania Naczelnika stanowiskiem Spółki przedstawionym we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji, z uwagi na upływ terminu wskazanego we wspomnianym przepisie; - art. 14a § 1 w związku z art. 14a § 2 zdanie 2 Ordynacji podatkowej, poprzez udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego w odniesieniu do stanu faktycznego innego niż istniejący w indywidualnej sprawie Spółki objętej wnioskiem z dnia 27 grudnia 2005 r.; - art. 14a § 3 w związku z art. 14a § 1 oraz art. 210 § 4 w związku z art. 14a § 4, art. 217 § 2 i art. 219 Ordynacji podatkowej, poprzez brak dokonania pełnej oceny prawnej stanowiska Spółki przedstawionego we wniosku z dnia 27 grudnia 2005 r. oraz niepełne wyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia; - art. 32 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, poprzez zróżnicowanie sytuacji prawnej podatników znajdujących się w stanach faktycznych wykazujących takie samo istnienie cech; - art. 88 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT i w związku z art. 17 ust. 6 Szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych. Dalej Strona podnosi, iż z uwagi na fakt że żalone postanowienie (duplikat) zostało doręczone w dniu 29 listopada 2007 r., zaś wniosek Spółki został złożony w dniu 2 stycznia 2006 r., zatem Naczelnik nie był uprawniony do wydania postanowienia datowanego na dzień 26 listopada 2007 r., z uwagi na związanie stanowiskiem Spółki przedstawionym we wniosku o wydanie wiążącej interpretacji prawa podatkowego z dnia 27 grudnia 2005 r. Spółka uważa, że we wniosku wyczerpująco przedstawiła stan faktyczny sprawy wyjaśniając, że podejmuje szereg działań reklamowych i reprezentacyjnych, które mają bezpośredni związek z uzyskiwanymi przychodami ze sprzedaży opodatkowanej. Z prowadzeniem tych działań reklamowych i reprezentacyjnych związane są wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup towarów i usług, stanowiące co do zasady koszty uzyskania przychodów, lecz z uwagi na normę art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tylko do ustalonego tym przepisem limitu w wysokości 0,25% przychodu. Nie wskazała natomiast, by działania reklamowe i reprezentacyjne miały polegać na wydawaniu towarów bez wynagrodzenia lub nieodpłatnym świadczeniu usług. Strona zaznaczyła, iż objęte wnioskiem działania reklamowe i promocyjne, z jakimi wiąże się nabycie towarów i usług polegają głównie na nabywaniu przez Spółkę usług reklamowych, w odniesieniu do których podatnikiem VAT jest usługodawca. Wydawanie towarów bez wynagrodzenia bądź nieodpłatne świadczenie usług w sprawie nie ma miejsca. Spółka zaś nie wnosiła o udzielenie interpretacji wyjaśniającej warunki odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług przekazanych nieodpłatnie, lecz o ocenę czy przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu

2008.04.23 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-I/4407/14-15/07/AŁ
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PV-I/4407/14-15/07/AŁData2008.04.23Referencje1473/WVO/443-77/07/AS, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowegoAutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowaniaSłowa kluczowełączenietowarusługiPytanie podatnikaOpodatkowania stawką podatku w wysokości 0% dostawy produktów na rzecz kontrahenta na podstawie § 7a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. D E C Y Z J A Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) oraz w związku z art. 4 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 5 października 2007 r. wniesionego przez XXX, na postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 25 września 2007 r., znak: 1473/WVO/443-77/07/AS, wydanego w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie p o s t a n a w i a - odmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji. U Z A S A D N I E N I E X. wnioskiem z dnia 22 czerwca 2007 r. wystąpiła do Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego Radomiu na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Przedstawiając stan faktyczny Strona podała, że sprzedawane jednemu ze swoich kontrahentów produkty zamierza łączyć w zestawy i pakować zgodnie ze zleceniem. W efekcie powstaną nowe produkty. Nie zawsze w chwili zakupu produktów kontrahent wie w jaki sposób zostaną one wykorzystane w przyszłości. Dlatego produkty pozostają w magazynie Spółki, a po uzyskaniu odpowiedniego zlecenia produkty zostaną wysłane na inny obszar produkcji celem świadczenia na nich usług. Spółka połączy je w zestawy, zapakuje i odeśle do kontrahenta. W większości przypadków w skład zestawów będą wchodziły nie tylko produkty wcześniej zakupione przez kontrahenta, ale również inne produkty produkowane przez Spółkę. Strona zaznaczyła, że będzie uzyskiwać odrębne zlecenia na produkcję towarów, na towary dołączone do zestawów w ramach świadczonej usługi oraz na samą usługę. Z uwagi, iż produkty dostarczane kontrahentom nie będą wywożone z Polski, Strona nie będzie mogła potraktować tych transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%. Dlatego Spółka ma wątpliwości dotyczące możliwości opodatkowania stawką podatku w wysokości 0% dostawy produktów na rzecz kontrahenta na podstawie § 7a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Strona zatem zadała pytanie, czy w przedstawionym stanie faktycznym może skorzystać i zastosować do swojej „nowej/rozszerzonej” działalności przepisy § 7a w/w rozporządzenia. Spółka uważa, że spełnione są warunki zawarte w § 7a ust. 2 w/w rozporządzenia umożliwiające skorzystanie z 0% stawki VAT. Kontrahent jest bowiem podmiotem VAT zarejestrowanym w jednym z państw Unii, zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Towary po wykonaniu na nich usług opuszczą terytorium kraju – Polski. Poza tym za wykonaną usługę zapłata nastąpi w ciągu 60 dni od dnia wydania towaru. Spółka zaś będzie prowadzić ewidencję, z której będzie wynikać, że towary przekazane do drugiego obszaru produkcyjnego, na których zostaną wykonane usługi, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o VAT, zostaną po wykonaniu tych usług wywiezione z terytorium Polski. Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu postanowieniem z dnia 25 września 2007 r., znak: 1473/WVO/443-77/07/AS uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. Organ pierwszej instancji stwierdził, iż przepis § 7a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wprowadza stawkę 0% dla dostawy towarów dokonywanej na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej, które to towary przed dokonaniem ich ostatecznego wywozu, są poddawane w Polsce usługom na ruchomym majątku rzeczowym, po dokonaniu których są wywożone. Zastosowanie zaś stawki 0% uwarunkowane jest wystąpieniem łącznie przesłanek, o których mowa w tym przepisie. Z przedstawionego zaś przez Stronę stanu faktycznego wynika, że nie będą spełnione łącznie wszystkie warunki konieczne dla zastosowania stawki 0%. Towary nabywane przez podatnika podatku od wartości dodanej nie zostaną bowiem przekazane innemu podmiotowi, który wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym. W zażaleniu z dnia 5 października 2007 r. na powyższe postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu Strona zarzuciła naruszenie: - § 7a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonanie niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, - art. 124 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Strona podniosła, że ustawodawca zrównał z dostawą wewnątrzwspólnotową sytuację polegającą na przekazaniu przez podatnika zarejestrowanego dla celów dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowej (VAT-UE) towarów nabytych przez podatnika podatku od wartości dodanej podmiotowi, który wykonuje usługi, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o VAT. Poza tym ustawodawca nie umieścił w normie przepisu przesłanek wskazujących, iż podmiotem świadczenia usług wynikających z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o VAT nie może być podmiot dokonujący dostawy towarów. Zatem Strona uważa, iż fakt, że to producent towarów, a nie podmiot trzeci wykona na nich usługi określone w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o VAT nie powinien dyskwalifikować prawa do zastosowania w stosunku do tej dostawy stawki 0% na podstawie § 7a w/w rozporządzenia. W dalszej części zażalenia Strona zarzuca naruszenie art. 124 Ordynacji podatkowej poprzez nie wyjaśnienie w sposób należyty zasadności przesłanek, którymi kierował się organ podatkowy przy załatwianiu sprawy. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujący stan prawny, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, co następuje: W art. 41 ust. 16 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) – dalej ustawa o VAT, ustawodawca zawarł delegację ustawową dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do obniżenia, w drodze rozporządzenia, stawki podatku do wysokości 0%, 3% lub 7% dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia usług oraz określenia warunków stosowania obniżonych stawek, uwzględniając: 1) specyfikę obrotu niektórymi towarami i świadczenia niektórych usług; 2) przebieg realizacji budżetu państwa; 3) przepisy Wspólnoty Europejskiej. Na mocy powyższej delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, z późn. zm.). W myśl przepisu § 7a ust. 1 w/w rozporządzenia obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy, na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. W ust. 2 cytowanego § 7a prawodawca przewidział, iż przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że podatnik dokonujący dostawy towarów: 1) jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE i w zgłoszeniu rejestracyjnym zgłosi, że zamierza dokonać wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów; 2) przekaże, nabyte przez podatnika podatku od wartości dodanej towary podmiotowi, który wykonuje usługi, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy; 3) wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawił fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towarów, tę dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów; 4) otrzyma zapłatę na rachunek bankowy w banku krajowym w terminie 60 dni od dnia wydania towaru; otrzymanie zapłaty w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego; 5) posiada dokumenty, z których wynika, że towary przekazywane podatnikowi, który wykonuje usługi, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy, zostaną po wykonaniu tych usług wywiezione z terytorium kraju. W tym miejscu należy wskazać, iż art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o VAT, odnosi się do świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mając na uwadze przywołane powyżej regulacje Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż zastosowanie obniżonej stawki uzależnione jest od ściśle określonych warunków, które muszą wystąpić łącznie. Przede wszystkim dostawca towarów musi być zarejestrowanym podatnikiem VAT UE i w zgłoszeniu rejestracyjnym zgłosić, że zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Następnie podatnik dokonujący dostawy towarów przekaże, nabyte przez podatnika podatku od wartości dodanej, towary podmiotowi, który wykonuje usługi, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy. Ustawodawca przewidział zatem wystąpienie trzech podmiotów, które biorą czynny udział w takiej transakcji. W związku z tym istnieją: - dostawca towarów zarejestrowany jako podatnik VAT UE, który w zgłoszeniu rejestracyjnym zgłosił, że zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, - nabywca, który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowej na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, - podmiot, któremu na terytorium kraju zostanie przekazany towar, w celu wykonania usług na ruchomym majątku rzeczowym. Podatnik dokonujący dostawy towarów wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawił fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towarów, tę dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, poza tym otrzyma zapłatę na rachunek bankowy w banku krajowym w terminie 60 dni od dnia wydania towarów (otrzymanie zapłaty w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego), oraz będzie posiadał dokumenty, z których wynika, że towary przekazane podmiotowi, który wykonuje usługi na ruchomym majątku rzeczowym, zostaną po wykonaniu tych usług wywiezione z terytorium kraju. W stanie faktycznym prezentowanym przez Stronę występują tylko dwa podmioty, tj. dostawca towarów oraz ich nabywca. Brakuje trzeciego podmiotu, przewidzianego przez ustawodawcę, któremu będzie przekazany towar w celu wykonania usług na ruchomym majątku rzeczowym. To Strona jako dostawca towarów ma być jednocześnie podmiotem świadczącym usługi na ruchomym majątku rzeczowym. Produkt też nie opuszcza zakładu Strony, jedynie jest kierowany z jednego obszaru produktu do magazynu, a następnie, po określeniu przez kontrahenta swoich wymagań, do innego obszaru produkcji celem świadczenia na nim usług. Usługa ta polega zaś na łączeniu produktów w zestawy i ich pakowaniu. Zdaniem Strony, fakt że to producent towarów, a nie podmiot trzeci wykonuje na nich usługi określone w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o VAT, nie powinno dyskwalifikować prawa do zastosowania w stosunku do ich dostaw stawki 0% na mocy § 7a w/w rozporządzenia. Taka wykładnia przedmiotowego przepisu § 7a w/w rozporządzenia w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie jest zbyt daleko idąca. Stan faktyczny sprawy nie wypełnia bowiem przesłanek przewidzianych w tej regulacji warunkujących zastosowania preferencyjnej stawki. Strona jako producent towaru nie przekazuje go żadnemu innemu podmiotowi, celem świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż błędne jest rozumienie tego przepisu przez Stronę. Ustawodawca wprawdzie nie umieścił w normie tego przepisu przesłanek wskazujących , iż przedmiotowe usługi nie mogą być świadczone przez podmiot dokonujący dostawy, jednakże w omawianej regulacji ustawodawca przewidział wystąpienie podmiotu, któremu ma być przekazany towar celem wykonania na nim usług, określonych w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o VAT. Nadto zobowiązał dostawcę do posiadania odpowiedniej dokumentacji. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie nie zostanie wypełniony warunek określony w § 7a ust. 2 pkt 2 w/w rozporządzenia. Nie można zgodzić się ze Stroną, że przesunięcie towaru z jednego obszaru produkcji do innego obszaru produkcji za pośrednictwem magazynu wypełni te przesłanki. Nadal bowiem towar pozostaje w gestii Strony ponieważ nie opuszcza zakładu. To Strona realizując wymagania swojego kontrahenta dokonuje pewnych czynności (łącenie w zestaw 2 produktów i ich zapakowanie) w ramach swojego zakładu do czasu postawienia do dyspozycji nabywcy produktu finalnego nie dochodzi jednak do wydania towarów z racji okoliczności, że towary znajdują się przez cały czas w posiadaniu Strony. Oznacza to więc brak możliwości „powierzenia” tych towarów samemu sobie. W konsekwencji Strona nie będzie również posiadała dokumentów, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 5 w/w rozporządzenia, z których wynikać będzie, że towary przekazane podmiotowi, który wykona usługi, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy, zostaną po wykonaniu tych usług wywiezione z terytorium kraju. Ewidencja prowadzona przez Stronę nie zastąpi tych dokumentów, bowiem jak to już zostało wyżej wskazane, Strona nie dokonuje przekazania towaru żadnemu podmiotowi, który by świadczył usługi na ruchomym majątku rzeczowym, w konsekwencji nie zostanie wypełniony również i ten warunek przewidziany przez ustawodawcę. W związku z tym, że prezentowany przez Stronę stan faktyczny nie wypełnia warunków przewidzianych przez prawodawcę w § 7a w/w rozporządzenia, a których łączne wypełnienia warunkuje zastosowanie obniżonej do wysokości 0% stawki podatku, nie można zarzucić postanowieniu Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu naruszenia w/w przepisu. Nie można również zgodzić się z zarzutem Strony, że doszło do naruszenia art. 124 Ordynacji podatkowej, w myśl którego organy podatkowe powinny wyjaśniać stronom zasadność przesłanek, którymi kierują się przy załatwianiu sprawy, aby w miarę możliwości doprowadzić do wykonania przez stronę decyzji bez stosowania środków przymusu. Organ pierwszej instancji bowi

2008.04.02 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-II/4407/14-10/07/EN/PV-I
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PV-II/4407/14-10/07/EN/PV-IData2008.04.02AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Podstawa opodatkowaniaSłowa kluczowefaktura korygującaobniżenie podatku należnegopotwierdzenie odbioruwarunekPytanie podatnikaCzy kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej, również w przypadku braku potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta? D E C Y Z J A Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), art. 4 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), art. 29 ust.1 i ust.4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535, z późn. zm.), § 16 ust.4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz.798), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 19.09.2007r. wniesionego przez X, na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 07.09.2007r., znak 1472/RPP1/443-315/07/TARP, wydane w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie p o s t a n a w i a odmówić zmiany postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. U Z A S A D N I E N I E Pismem z dnia 29.06.2007r. X wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej kwestii czy kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej, również w przypadku braku potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta... Strona stała na stanowisku, że na podstawie art. 29 ust.1 w związku z art. 29 ust.4 ustawy o VAT kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania (kwotę podatku należnego) w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej. Zdaniem Strony samodzielną podstawą do obniżenia podatku należnego jest faktura korygująca. W ocenie Strony sprzeczny z Konstytucją, prawem wspólnotowym, orzecznictwem ETS § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz.798), wymagający potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta nie ma zastosowania. Postanowieniem z dnia 07.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-315/07/TARP Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. W opinii organu pierwszej instancji obowiązek posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę, uregulowany został w akcie prawnym w formie rozporządzenia, które zgodnie z art. 87 ust.1 Konstytucji jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego w Rzeczpospolitej Polskiej. W związku z powyższym w/w rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z dniem wejścia w życie stało się aktem prawa powszechnie obowiązującego, a organy podatkowe w myśl art. 7 Konstytucji, powtórzonym w art. 120 Ordynacji podatkowej, działają na podstawie przepisów prawa. Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał, że ocena konstytucyjności przedmiotowego rozporządzenia nie należy do kompetencji organów podatkowych, a o zgodności z Konstytucją przepisów prawa wydawanych przez centralne organy państwowe orzeka stosownie do art. 188 ust.3 Konstytucji Trybunał Konstytucyjny. Jednocześnie organ pierwszej instancji podkreślił, iż wyłącznie sędziowie, na mocy art. 178 ust.1 Konstytucji, w sprawowaniu swego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom, a zatem tylko oni są uprawnieni do odmowy zastosowania przepisu rozporządzenia-aktu niższego rzędu, sprzecznego z ustawą. W ocenie organu pierwszej instancji § 16 w/w rozporządzenia nie pozostaje w kolizji z prawem Unii Europejskiej, a orzeczenie ETS w sprawie C-317/94 dotyczy odmiennego stanu faktycznego niż zaistniały w przedmiotowej sprawie. Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdził, iż Strona w sytuacji wystawienia faktury korygującej, jest zobowiązana posiadać potwierdzenie jej odbioru przez nabywcę, które stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego. Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W zażaleniu Strona podnosi, że Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w zaskarżonym postanowieniu naruszył przepisy prawa krajowego (w tym Konstytucji) oraz prawa wspólnotowego. Ponadto Strona podtrzymuje w całości argumentację przedstawioną we wniosku z dnia 29.06.2007r. Strona, cytując art. 29 ust.1, ust.4 ustawy o podatku od towarów i usług, § 16 ust.4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, art. 8, art. 92 ust.1, art. 217 Konstytucji oraz powołując się na orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego udowadnia, że z punktu widzenia konstytucyjności niemożliwym jest zastosowanie interpretacji wynikającej z w/w § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r., iż podstawą obniżenia podatku należnego jest posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta. Jednocześnie Strona wskazuje, że jednym z aktów prawnych przyjętych przez Unię Europejską przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, a który z dniem 1 maja 2004r. stał się częścią polskiego porządku prawnego, była VI Dyrektywa (obecnie Dyrektywa 2006/112/WE). Zdaniem Strony Dyrektywa ma pierwszeństwo w przypadku sprzeczności prawa krajowego z jej postanowieniami. Ponadto konsekwencją powyższego jest także konieczność stosowania Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio VI Dyrektywy) przy interpretacji krajowych regulacji dotyczących podatku od towarów i usług (prowspólnotowa wykładnia prawa krajowego). Oznacza to, iż w przypadku wątpliwości interpretacyjnych należy stosować interpretację zgodną z przepisami wspólnotowymi, co potwierdza orzecznictwo ETS oraz wyrok WSA w Lublinie z dnia 14 marca 2007r., sygn. akt I SA/Lu 70/07.Ponadto Strona, przytaczając art. 73 Dyrektyw 2006/112/WE (poprzednio analogiczną regulację zawierał art. 11 (A) (1) VI Dyrektywy) zauważa, że każda ewentualna korekta obrotu (np. w postaci faktur korygujących związanych ze zwróconym sprzedawcy towarem czy udzieleniem rabatu) wiąże się z prawem podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego, które wynika przede wszystkim z zasady neutralności VAT dla podatników. W tym miejscu Strona powołuje orzeczenie ETS w sprawie C-317/94 Elida Gibbs Ltd przeciwko Commissioners of Customs and Excise, które podkreśla prymat zasad VAT (takich jak zasada neutralności) nad regulacjami formalnotechnicznymi (takimi jak wystawianie faktur korygujących). Zdaniem Strony przepisy w/w rozporządzenia ustanawiające w § 16 jako podstawę do obniżenia podatku należnego z tytułu sprzedaży potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez kontrahenta poprzez swój formalizm stanowią naruszenie celów wyznaczonych w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE, a poprzednio VI Dyrektywy (zasadę neutralności VAT oraz zasadę proporcjonalności). W ocenie Strony zasada współmierności (tj. zasada proporcjonalności) w szczególności powinna być uwzględniana przy interpretacji przepisów o charakterze technicznym, takich jak np. przepisy dotyczące zasad wystawiania i przechowywania faktur. Strona stoi na stanowisku, iż przepisy te nie powinny być nadmiernie formalistyczne i uciążliwe dla podatników, jeżeli spełnienie zamierzonych przez prawodawcę celów jest możliwe przy pomocy mniej rygorystycznych środków. Ponadto w opinii Strony naruszenie zasady współmierności prowadzi jednocześnie do naruszenia zasady neutralności VAT, ponieważ podstawa opodatkowania jest wyższa niż otrzymane faktycznie przez podatnika należne kwoty przez co, w konsekwencji podatnik ponosi ekonomiczny ciężar opodatkowania.Biorąc powyższe pod uwagę, Strona stwierdza, że na gruncie literalnego brzmienia art. 29 ustawy o VAT możliwa jest interpretacja, która określa fakturę korygującą wystawioną kontrahentowi w związku z korektą sprzedaży jako samodzielną podstawę do pomniejszenia obrotu, a w konsekwencji do obniżenia podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc jej wystawienia. Natomiast nieprawidłowe byłoby przyjęcie interpretacji opartej na § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r., która za podstawę obniżenia podatku należnego przyjmuje posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta. Zdaniem Strony przedmiotowe rozporządzenie zostało wydane z przekroczeniem delegacji ustawowej, co jest sprzeczne z Konstytucją, a zatem jego przepisy nie mogą stanowić podstawy negatywnej decyzji wobec podatnika. Na potwierdzenie powyższego stanowiska Strona powołuje orzecznictwo WSA, tj. wyrok z dnia 17 sierpnia 2005r., sygn. akt III SA/Wa 471/2005, z dnia 5 lutego 2007r., sygn. akt III SA/Wa 2297/06, z dnia 25 maja 2005r., sygn. akt III SA/Wa 804/07. Mając powyższe na uwadze, Strona wnosi o zmianę postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 07.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-315/07/TARP. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału oraz po rozpatrzeniu zażalenia zważył, co następuje: Z przedstawionego w sprawie stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Strona dokonuje szeregu transakcji związanych ze sprzedażą towarów. Transakcje te wiążą się niekiedy z koniecznością korygowania wielkości sprzedaży. Strona dokonuje takich korekt zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, wystawiając odpowiednie faktury korygujące. Faktury korygujące są wysyłane przez Stronę kontrahentom niezwłocznie po ich wystawieniu. Zdarzają się jednak sytuacje, w których Strona nie otrzymuje potwierdzenia odbioru przez kontrahenta faktur korygujących lub otrzymuje takie potwierdzenia z opóźnieniem. W przypadku braku otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta Strona nie pomniejsza obrotu oraz podatku należnego o kwoty wynikające z „niepotwierdzonej” faktury korygującej. W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 29 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust.2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust.4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Natomiast w myśl art. 29 ust.4 w/w ustawy, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.Stosownie zaś do art. 106 ust.8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania. W wykonaniu tej delegacji właściwy minister określił w rozdziale 4 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT, szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania. Ponadto organ odwoławczy zauważa, iż w § 16 ust.4 w/w rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. ustawodawca określił warunki jakie ma spełnić sprzedawca w celu obniżenia kwoty podatku należnego. A zatem sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę; nie dotyczy to eksportu towarów, przypadków określonych w § 11 ust.2 pkt 3, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 99 ust.2 i 3 ustawy-w rozliczeniu za kwartał, w którym to potwierdzenie otrzymali, z uwzględnieniem zasad, o których mowa w art. 21 ust.1 ustawy. Mając powyższe na uwadze organ drugiej instancji stoi na stanowisku, że w sytuacji wystawienia przez Stronę faktury korygującej, jest Ona zobowiązana posiadać potwierdzenie odbioru tej faktury przez kontrahenta, które jest niezbędne (tj. stanowi podstawę) do obniżenia kwoty podatku należnego.W związku z powyższym, biorąc pod uwagę wyżej przedstawiony stan prawny oraz stan faktyczny zaistniały w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, iż stanowisko Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie zawarte w postanowieniu z dnia 07.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-315/07/TARP jest prawidłowe i odpowiada przepisom prawa. W ocenie organu odwoławczego punktem wyjścia przy rozpatrywaniu zarzutów Strony powinna być zasada praworządności, wyrażona w art. 7 Konstytucji RP i powtórzona następnie w art. 120 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tą zasadą organy władzy publicznej (w tym organy podatkowe) działają na podstawie i w granicach prawa. Podkreślić należy ponadto, że od d

2008.04.02 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-II/4407/14-9/07/EN/PV-I
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PV-II/4407/14-9/07/EN/PV-IData2008.04.02AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Podstawa opodatkowaniaSłowa kluczowefaktura korygującaobniżenie podatku należnegopotwierdzenie odbioruwarunekPytanie podatnikaCzy kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej, również w przypadku braku potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta?D E C Y Z J A Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), art. 4 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), art. 29 ust.1 i ust.4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535, z późn. zm.), § 16 ust.4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz.798), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 19.09.2007r. wniesionego przez X na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 11.09.2007r., znak 1472/RPP1/443-325/07/TARP, wydane w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie p o s t a n a w i a odmówić zmiany postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. U Z A S A D N I E N I E Pismem z dnia 29.06.2007r. X wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej kwestii czy kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej, również w przypadku braku potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta? Strona stała na stanowisku, że na podstawie art. 29 ust.1 w związku z art. 29 ust.4 ustawy o VAT kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania (kwotę podatku należnego) w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej. Zdaniem Strony samodzielną podstawą do obniżenia podatku należnego jest faktura korygująca. W ocenie Strony sprzeczny z Konstytucją, prawem wspólnotowym, orzecznictwem ETS § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz.798), wymagający potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta nie ma zastosowania. Postanowieniem z dnia 11.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-325/07/TARP Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. W opinii organu pierwszej instancji obowiązek posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę, uregulowany został w akcie prawnym w formie rozporządzenia, które zgodnie z art. 87 ust.1 Konstytucji jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego w Rzeczpospolitej Polskiej. W związku z powyższym w/w rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z dniem wejścia w życie stało się aktem prawa powszechnie obowiązującego, a organy podatkowe w myśl art. 7 Konstytucji, powtórzonym w art. 120 Ordynacji podatkowej, działają na podstawie przepisów prawa. Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał, że ocena konstytucyjności przedmiotowego rozporządzenia nie należy do kompetencji organów podatkowych, a o zgodności z Konstytucją przepisów prawa wydawanych przez centralne organy państwowe orzeka stosownie do art. 188 ust.3 Konstytucji Trybunał Konstytucyjny.Jednocześnie organ pierwszej instancji podkreślił, iż wyłącznie sędziowie, na mocy art. 178 ust.1 Konstytucji, w sprawowaniu swego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom, a zatem tylko oni są uprawnieni do odmowy zastosowania przepisu rozporządzenia-aktu niższego rzędu, sprzecznego z ustawą. W ocenie organu pierwszej instancji § 16 w/w rozporządzenia nie pozostaje w kolizji z prawem Unii Europejskiej, a orzeczenie ETS w sprawie C-317/94 dotyczy odmiennego stanu faktycznego niż zaistniały w przedmiotowej sprawie.Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdził, iż Strona w sytuacji wystawienia faktury korygującej, jest zobowiązana posiadać potwierdzenie jej odbioru przez nabywcę, które stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego. Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W zażaleniu Strona podnosi, że Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w zaskarżonym postanowieniu naruszył przepisy prawa krajowego (w tym Konstytucji) oraz prawa wspólnotowego. Ponadto Strona podtrzymuje w całości argumentację przedstawioną we wniosku z dnia 29.06.2007r. Strona, cytując art. 29 ust.1, ust.4 ustawy o podatku od towarów i usług, § 16 ust.4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, art. 8, art. 92 ust.1, art. 217 Konstytucji oraz powołując się na orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego udowadnia, że z punktu widzenia konstytucyjności niemożliwym jest zastosowanie interpretacji wynikającej z w/w § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r., iż podstawą obniżenia podatku należnego jest posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta. Jednocześnie Strona wskazuje, że jednym z aktów prawnych przyjętych przez Unię Europejską przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, a który z dniem 1 maja 2004r. stał się częścią polskiego porządku prawnego, była VI Dyrektywa (obecnie Dyrektywa 2006/112/WE). Zdaniem Strony Dyrektywa ma pierwszeństwo w przypadku sprzeczności prawa krajowego z jej postanowieniami. Ponadto konsekwencją powyższego jest także konieczność stosowania Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio VI Dyrektywy) przy interpretacji krajowych regulacji dotyczących podatku od towarów i usług (prowspólnotowa wykładnia prawa krajowego). Oznacza to, iż w przypadku wątpliwości interpretacyjnych należy stosować interpretację zgodną z przepisami wspólnotowymi, co potwierdza orzecznictwo ETS oraz wyrok WSA w Lublinie z dnia 14 marca 2007r., sygn. akt I SA/Lu 70/07. Ponadto Strona, przytaczając art. 73 Dyrektyw 2006/112/WE (poprzednio analogiczną regulację zawierał art. 11 (A) (1) VI Dyrektywy) zauważa, że każda ewentualna korekta obrotu (np. w postaci faktur korygujących związanych ze zwróconym sprzedawcy towarem czy udzieleniem rabatu) wiąże się z prawem podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego, które wynika przede wszystkim z zasady neutralności VAT dla podatników. W tym miejscu Strona powołuje orzeczenie ETS w sprawie C-317/94 Elida Gibbs Ltd przeciwko Commissioners of Customs and Excise, które podkreśla prymat zasad VAT (takich jak zasada neutralności) nad regulacjami formalnotechnicznymi (takimi jak wystawianie faktur korygujących). Zdaniem Strony przepisy w/w rozporządzenia ustanawiające w § 16 jako podstawę do obniżenia podatku należnego z tytułu sprzedaży potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez kontrahenta poprzez swój formalizm stanowią naruszenie celów wyznaczonych w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE, a poprzednio VI Dyrektywy (zasadę neutralności VAT oraz zasadę proporcjonalności). W ocenie Strony zasada współmierności (tj. zasada proporcjonalności) w szczególności powinna być uwzględniana przy interpretacji przepisów o charakterze technicznym, takich jak np. przepisy dotyczące zasad wystawiania i przechowywania faktur. Strona stoi na stanowisku, iż przepisy te nie powinny być nadmiernie formalistyczne i uciążliwe dla podatników, jeżeli spełnienie zamierzonych przez prawodawcę celów jest możliwe przy pomocy mniej rygorystycznych środków. Ponadto w opinii Strony naruszenie zasady współmierności prowadzi jednocześnie do naruszenia zasady neutralności VAT, ponieważ podstawa opodatkowania jest wyższa niż otrzymane faktycznie przez podatnika należne kwoty przez co, w konsekwencji podatnik ponosi ekonomiczny ciężar opodatkowania. Biorąc powyższe pod uwagę, Strona stwierdza, że na gruncie literalnego brzmienia art. 29 ustawy o VAT możliwa jest interpretacja, która określa fakturę korygującą wystawioną kontrahentowi w związku z korektą sprzedaży jako samodzielną podstawę do pomniejszenia obrotu, a w konsekwencji do obniżenia podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc jej wystawienia. Natomiast nieprawidłowe byłoby przyjęcie interpretacji opartej na § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r., która za podstawę obniżenia podatku należnego przyjmuje posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta. Zdaniem Strony przedmiotowe rozporządzenie zostało wydane z przekroczeniem delegacji ustawowej, co jest sprzeczne z Konstytucją, a zatem jego przepisy nie mogą stanowić podstawy negatywnej decyzji wobec podatnika. Na potwierdzenie powyższego stanowiska Strona powołuje orzecznictwo WSA, tj. wyrok z dnia 17 sierpnia 2005r., sygn. akt III SA/Wa 471/2005, z dnia 5 lutego 2007r., sygn. akt III SA/Wa 2297/06, z dnia 25 maja 2005r., sygn. akt III SA/Wa 804/07. Mając powyższe na uwadze, Strona wnosi o zmianę postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 11.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-325/07/TARP. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału oraz po rozpatrzeniu zażalenia zważył, co następuje: Z przedstawionego w sprawie stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Strona dokonuje szeregu transakcji związanych ze sprzedażą towarów. Transakcje te wiążą się niekiedy z koniecznością korygowania wielkości sprzedaży. Strona dokonuje takich korekt zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, wystawiając odpowiednie faktury korygujące. Faktury korygujące są wysyłane przez Stronę kontrahentom niezwłocznie po ich wystawieniu. Zdarzają się jednak sytuacje, w których Strona nie otrzymuje potwierdzenia odbioru przez kontrahenta faktur korygujących lub otrzymuje takie potwierdzenia z opóźnieniem. W przypadku braku otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta Strona nie pomniejsza obrotu oraz podatku należnego o kwoty wynikające z „niepotwierdzonej” faktury korygującej. W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 29 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust.2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust.4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.Natomiast w myśl art. 29 ust.4 w/w ustawy, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Stosownie zaś do art. 106 ust.8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania. W wykonaniu tej delegacji właściwy minister określił w rozdziale 4 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT, szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania. Ponadto organ odwoławczy zauważa, iż w § 16 ust.4 w/w rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. ustawodawca określił warunki jakie ma spełnić sprzedawca w celu obniżenia kwoty podatku należnego. A zatem sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę; nie dotyczy to eksportu towarów, przypadków określonych w § 11 ust.2 pkt 3, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 99 ust.2 i 3 ustawy-w rozliczeniu za kwartał, w którym to potwierdzenie otrzymali, z uwzględnieniem zasad, o których mowa w art. 21 ust.1 ustawy. Mając powyższe na uwadze organ drugiej instancji stoi na stanowisku, że w sytuacji wystawienia przez Stronę faktury korygującej, jest Ona zobowiązana posiadać potwierdzenie odbioru tej faktury przez kontrahenta, które jest niezbędne (tj. stanowi podstawę) do obniżenia kwoty podatku należnego. W związku z powyższym, biorąc pod uwagę wyżej przedstawiony stan prawny oraz stan faktyczny zaistniały w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, iż stanowisko Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie zawarte w postanowieniu z dnia 11.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-325/07/TARP jest prawidłowe i odpowiada przepisom prawa. W ocenie organu odwoławczego punktem wyjścia przy rozpatrywaniu zarzutów Strony powinna być zasada praworządności, wyrażona w art. 7 Konstytucji RP i powtórzona następnie w art. 120 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tą zasadą organy władzy publicznej (w tym organy podatkowe) działają na podstawie i w granicach prawa. Podkreślić należy ponadto, że od dnia

2008.04.02 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-II/4407/14-8/07/EN/PV-I
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PV-II/4407/14-8/07/EN/PV-IData2008.04.02AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Podstawa opodatkowaniaSłowa kluczowefaktura korygującaobniżenie podatku należnegopotwierdzenie odbioruwarunekPytanie podatnikaCzy kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej, również w przypadku braku potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta? D E C Y Z J A Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), art. 4 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), art. 29 ust.1 i ust.4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535, z późn. zm.), § 16 ust.4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz.798), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 19.09.2007r. wniesionego przez X, na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 07.09.2007r., znak 1472/RPP1/443-324/07/TARP, wydane w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie p o s t a n a w i a dmówić zmiany postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. U Z A S A D N I E N I E Pismem z dnia 29.06.2007r. X wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej kwestii czy kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej, również w przypadku braku potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta... Strona stała na stanowisku, że na podstawie art. 29 ust.1 w związku z art. 29 ust.4 ustawy o VAT kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania (kwotę podatku należnego) w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej. Zdaniem Strony samodzielną podstawą do obniżenia podatku należnego jest faktura korygująca. W ocenie Strony sprzeczny z Konstytucją, prawem wspólnotowym, orzecznictwem ETS § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz.798), wymagający potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta nie ma zastosowania. Postanowieniem z dnia 07.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-324/07/TARP Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. W opinii organu pierwszej instancji obowiązek posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę, uregulowany został w akcie prawnym w formie rozporządzenia, które zgodnie z art. 87 ust.1 Konstytucji jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego w Rzeczpospolitej Polskiej. W związku z powyższym w/w rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z dniem wejścia w życie stało się aktem prawa powszechnie obowiązującego, a organy podatkowe w myśl art. 7 Konstytucji, powtórzonym w art. 120 Ordynacji podatkowej, działają na podstawie przepisów prawa. Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał, że ocena konstytucyjności przedmiotowego rozporządzenia nie należy do kompetencji organów podatkowych, a o zgodności z Konstytucją przepisów prawa wydawanych przez centralne organy państwowe orzeka stosownie do art. 188 ust.3 Konstytucji Trybunał Konstytucyjny. Jednocześnie organ pierwszej instancji podkreślił, iż wyłącznie sędziowie, na mocy art. 178 ust.1 Konstytucji, w sprawowaniu swego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom, a zatem tylko oni są uprawnieni do odmowy zastosowania przepisu rozporządzenia-aktu niższego rzędu, sprzecznego z ustawą. W ocenie organu pierwszej instancji § 16 w/w rozporządzenia nie pozostaje w kolizji z prawem Unii Europejskiej, a orzeczenie ETS w sprawie C-317/94 dotyczy odmiennego stanu faktycznego niż zaistniały w przedmiotowej sprawie. Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdził, iż Strona w sytuacji wystawienia faktury korygującej, jest zobowiązana posiadać potwierdzenie jej odbioru przez nabywcę, które stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego.Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W zażaleniu Strona podnosi, że Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w zaskarżonym postanowieniu naruszył przepisy prawa krajowego (w tym Konstytucji) oraz prawa wspólnotowego. Ponadto Strona podtrzymuje w całości argumentację przedstawioną we wniosku z dnia 29.06.2007r. Strona, cytując art. 29 ust.1, ust.4 ustawy o podatku od towarów i usług, § 16 ust.4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, art. 8, art. 92 ust.1, art. 217 Konstytucji oraz powołując się na orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego udowadnia, że z punktu widzenia konstytucyjności niemożliwym jest zastosowanie interpretacji wynikającej z w/w § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r., iż podstawą obniżenia podatku należnego jest posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta.Jednocześnie Strona wskazuje, że jednym z aktów prawnych przyjętych przez Unię Europejską przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, a który z dniem 1 maja 2004r. stał się częścią polskiego porządku prawnego, była VI Dyrektywa (obecnie Dyrektywa 2006/112/WE). Zdaniem Strony Dyrektywa ma pierwszeństwo w przypadku sprzeczności prawa krajowego z jej postanowieniami. Ponadto konsekwencją powyższego jest także konieczność stosowania Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio VI Dyrektywy) przy interpretacji krajowych regulacji dotyczących podatku od towarów i usług (prowspólnotowa wykładnia prawa krajowego). Oznacza to, iż w przypadku wątpliwości interpretacyjnych należy stosować interpretację zgodną z przepisami wspólnotowymi, co potwierdza orzecznictwo ETS oraz wyrok WSA w Lublinie z dnia 14 marca 2007r., sygn. akt I SA/Lu 70/07. Ponadto Strona, przytaczając art. 73 Dyrektyw 2006/112/WE (poprzednio analogiczną regulację zawierał art. 11 (A) (1) VI Dyrektywy) zauważa, że każda ewentualna korekta obrotu (np. w postaci faktur korygujących związanych ze zwróconym sprzedawcy towarem czy udzieleniem rabatu) wiąże się z prawem podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego, które wynika przede wszystkim z zasady neutralności VAT dla podatników. W tym miejscu Strona powołuje orzeczenie ETS w sprawie C-317/94 Elida Gibbs Ltd przeciwko Commissioners of Customs and Excise, które podkreśla prymat zasad VAT (takich jak zasada neutralności) nad regulacjami formalnotechnicznymi (takimi jak wystawianie faktur korygujących). Zdaniem Strony przepisy w/w rozporządzenia ustanawiające w § 16 jako podstawę do obniżenia podatku należnego z tytułu sprzedaży potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez kontrahenta poprzez swój formalizm stanowią naruszenie celów wyznaczonych w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE, a poprzednio VI Dyrektywy (zasadę neutralności VAT oraz zasadę proporcjonalności). W ocenie Strony zasada współmierności (tj. zasada proporcjonalności) w szczególności powinna być uwzględniana przy interpretacji przepisów o charakterze technicznym, takich jak np. przepisy dotyczące zasad wystawiania i przechowywania faktur. Strona stoi na stanowisku, iż przepisy te nie powinny być nadmiernie formalistyczne i uciążliwe dla podatników, jeżeli spełnienie zamierzonych przez prawodawcę celów jest możliwe przy pomocy mniej rygorystycznych środków. Ponadto w opinii Strony naruszenie zasady współmierności prowadzi jednocześnie do naruszenia zasady neutralności VAT, ponieważ podstawa opodatkowania jest wyższa niż otrzymane faktycznie przez podatnika należne kwoty przez co, w konsekwencji podatnik ponosi ekonomiczny ciężar opodatkowania. Biorąc powyższe pod uwagę, Strona stwierdza, że na gruncie literalnego brzmienia art. 29 ustawy o VAT możliwa jest interpretacja, która określa fakturę korygującą wystawioną kontrahentowi w związku z korektą sprzedaży jako samodzielną podstawę do pomniejszenia obrotu, a w konsekwencji do obniżenia podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc jej wystawienia. Natomiast nieprawidłowe byłoby przyjęcie interpretacji opartej na § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r., która za podstawę obniżenia podatku należnego przyjmuje posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta. Zdaniem Strony przedmiotowe rozporządzenie zostało wydane z przekroczeniem delegacji ustawowej, co jest sprzeczne z Konstytucją, a zatem jego przepisy nie mogą stanowić podstawy negatywnej decyzji wobec podatnika. Na potwierdzenie powyższego stanowiska Strona powołuje orzecznictwo WSA, tj. wyrok z dnia 17 sierpnia 2005r., sygn. akt III SA/Wa 471/2005, z dnia 5 lutego 2007r., sygn. akt III SA/Wa 2297/06, z dnia 25 maja 2005r., sygn. akt III SA/Wa 804/07. Mając powyższe na uwadze, Strona wnosi o zmianę postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 07.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-324/07/TARP. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału oraz po rozpatrzeniu zażalenia zważył, co następuje: Z przedstawionego w sprawie stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Strona dokonuje szeregu transakcji związanych ze sprzedażą towarów. Transakcje te wiążą się niekiedy z koniecznością korygowania wielkości sprzedaży. Strona dokonuje takich korekt zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, wystawiając odpowiednie faktury korygujące. Faktury korygujące są wysyłane przez Stronę kontrahentom niezwłocznie po ich wystawieniu. Zdarzają się jednak sytuacje, w których Strona nie otrzymuje potwierdzenia odbioru przez kontrahenta faktur korygujących lub otrzymuje takie potwierdzenia z opóźnieniem. W przypadku braku otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta Strona nie pomniejsza obrotu oraz podatku należnego o kwoty wynikające z „niepotwierdzonej” faktury korygującej. W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 29 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust.2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust.4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Natomiast w myśl art. 29 ust.4 w/w ustawy, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Stosownie zaś do art. 106 ust.8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania. W wykonaniu tej delegacji właściwy minister określił w rozdziale 4 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT, szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania. Ponadto organ odwoławczy zauważa, iż w § 16 ust.4 w/w rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. ustawodawca określił warunki jakie ma spełnić sprzedawca w celu obniżenia kwoty podatku należnego. A zatem sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę; nie dotyczy to eksportu towarów, przypadków określonych w § 11 ust.2 pkt 3, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 99 ust.2 i 3 ustawy-w rozliczeniu za kwartał, w którym to potwierdzenie otrzymali, z uwzględnieniem zasad, o których mowa w art. 21 ust.1 ustawy. Mając powyższe na uwadze organ drugiej instancji stoi na stanowisku, że w sytuacji wystawienia przez Stronę faktury korygującej, jest Ona zobowiązana posiadać potwierdzenie odbioru tej faktury przez kontrahenta, które jest niezbędne (tj. stanowi podstawę) do obniżenia kwoty podatku należnego. W związku z powyższym, biorąc pod uwagę wyżej przedstawiony stan prawny oraz stan faktyczny zaistniały w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, iż stanowisko Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie zawarte w postanowieniu z dnia 07.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-324/07/TARP jest prawidłowe i odpowiada przepisom prawa. W ocenie organu odwoławczego punktem wyjścia przy rozpatrywaniu zarzutów Strony powinna być zasada praworządności, wyrażona w art. 7 Konstytucji RP i powtórzona następnie w art. 120 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tą zasadą organy władzy publicznej (w tym organy podatkowe) działają na podstawie i w granicach prawa. Podkreślić należy ponadto, że od dni

2008.04.02 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-II/4407/14-14/07/EN/PV-I
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PV-II/4407/14-14/07/EN/PV-IData2008.04.02AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Podstawa opodatkowaniaSłowa kluczowefaktura korygującaobniżenie podatku należnegopotwierdzenie odbioruwarunekPytanie podatnikaCzy kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej, również w przypadku braku potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta?D E C Y Z J A Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), art. 4 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), art. 29 ust.1 i ust.4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535, z późn. zm.), § 16 ust.4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz.798), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 19.09.2007r. wniesionego przez X, na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 11.09.2007r., znak 1472/RPP1/443-326/07/TARP, wydane w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie p o s t a n a w i a odmówić zmiany postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. U Z A S A D N I E N I E Pismem z dnia 28.06.2007r. X wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej kwestii czy kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej, również w przypadku braku potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta? Strona stała na stanowisku, że na podstawie art. 29 ust.1 w związku z art. 29 ust.4 ustawy o VAT kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania (kwotę podatku należnego) w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej. Zdaniem Strony samodzielną podstawą do obniżenia podatku należnego jest faktura korygująca. W ocenie Strony sprzeczny z Konstytucją, prawem wspólnotowym, orzecznictwem ETS § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz.798), wymagający potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta nie ma zastosowania.Postanowieniem z dnia 11.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-326/07/TARP Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. W opinii organu pierwszej instancji obowiązek posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę, uregulowany został w akcie prawnym w formie rozporządzenia, które zgodnie z art. 87 ust.1 Konstytucji jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego w Rzeczpospolitej Polskiej. W związku z powyższym w/w rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z dniem wejścia w życie stało się aktem prawa powszechnie obowiązującego, a organy podatkowe w myśl art. 7 Konstytucji, powtórzonym w art. 120 Ordynacji podatkowej, działają na podstawie przepisów prawa. Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał, że ocena konstytucyjności przedmiotowego rozporządzenia nie należy do kompetencji organów podatkowych, a o zgodności z Konstytucją przepisów prawa wydawanych przez centralne organy państwowe orzeka stosownie do art. 188 ust.3 Konstytucji Trybunał Konstytucyjny.Jednocześnie organ pierwszej instancji podkreślił, iż wyłącznie sędziowie, na mocy art. 178 ust.1 Konstytucji, w sprawowaniu swego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom, a zatem tylko oni są uprawnieni do odmowy zastosowania przepisu rozporządzenia-aktu niższego rzędu, sprzecznego z ustawą. W ocenie organu pierwszej instancji § 16 w/w rozporządzenia nie pozostaje w kolizji z prawem Unii Europejskiej, a orzeczenie ETS w sprawie C-317/94 dotyczy odmiennego stanu faktycznego niż zaistniały w przedmiotowej sprawie.Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdził, iż Strona w sytuacji wystawienia faktury korygującej, jest zobowiązana posiadać potwierdzenie jej odbioru przez nabywcę, które stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego. Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.W zażaleniu Strona podnosi, że Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w zaskarżonym postanowieniu naruszył przepisy prawa krajowego (w tym Konstytucji) oraz prawa wspólnotowego. Ponadto Strona podtrzymuje w całości argumentację przedstawioną we wniosku z dnia 28.06.2007r. Strona, cytując art. 29 ust.1, ust.4 ustawy o podatku od towarów i usług, § 16 ust.4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, art. 8, art. 92 ust.1, art. 217 Konstytucji oraz powołując się na orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego udowadnia, że z punktu widzenia konstytucyjności niemożliwym jest zastosowanie interpretacji wynikającej z w/w § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r., iż podstawą obniżenia podatku należnego jest posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta. Jednocześnie Strona wskazuje, że jednym z aktów prawnych przyjętych przez Unię Europejską przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, a który z dniem 1 maja 2004r. stał się częścią polskiego porządku prawnego, była VI Dyrektywa (obecnie Dyrektywa 2006/112/WE). Zdaniem Strony Dyrektywa ma pierwszeństwo w przypadku sprzeczności prawa krajowego z jej postanowieniami. Ponadto konsekwencją powyższego jest także konieczność stosowania Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio VI Dyrektywy) przy interpretacji krajowych regulacji dotyczących podatku od towarów i usług (prowspólnotowa wykładnia prawa krajowego). Oznacza to, iż w przypadku wątpliwości interpretacyjnych należy stosować interpretację zgodną z przepisami wspólnotowymi, co potwierdza orzecznictwo ETS oraz wyrok WSA w Lublinie z dnia 14 marca 2007r., sygn. akt I SA/Lu 70/07.Ponadto Strona, przytaczając art. 73 Dyrektyw 2006/112/WE (poprzednio analogiczną regulację zawierał art. 11 (A) (1) VI Dyrektywy) zauważa, że każda ewentualna korekta obrotu (np. w postaci faktur korygujących związanych ze zwróconym sprzedawcy towarem czy udzieleniem rabatu) wiąże się z prawem podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego, które wynika przede wszystkim z zasady neutralności VAT dla podatników. W tym miejscu Strona powołuje orzeczenie ETS w sprawie C-317/94 Elida Gibbs Ltd przeciwko Commissioners of Customs and Excise, które podkreśla prymat zasad VAT (takich jak zasada neutralności) nad regulacjami formalnotechnicznymi (takimi jak wystawianie faktur korygujących). Zdaniem Strony przepisy w/w rozporządzenia ustanawiające w § 16 jako podstawę do obniżenia podatku należnego z tytułu sprzedaży potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez kontrahenta poprzez swój formalizm stanowią naruszenie celów wyznaczonych w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE, a poprzednio VI Dyrektywy (zasadę neutralności VAT oraz zasadę proporcjonalności). W ocenie Strony zasada współmierności (tj. zasada proporcjonalności) w szczególności powinna być uwzględniana przy interpretacji przepisów o charakterze technicznym, takich jak np. przepisy dotyczące zasad wystawiania i przechowywania faktur. Strona stoi na stanowisku, iż przepisy te nie powinny być nadmiernie formalistyczne i uciążliwe dla podatników, jeżeli spełnienie zamierzonych przez prawodawcę celów jest możliwe przy pomocy mniej rygorystycznych środków. Ponadto w opinii Strony naruszenie zasady współmierności prowadzi jednocześnie do naruszenia zasady neutralności VAT, ponieważ podstawa opodatkowania jest wyższa niż otrzymane faktycznie przez podatnika należne kwoty przez co, w konsekwencji podatnik ponosi ekonomiczny ciężar opodatkowania. Biorąc powyższe pod uwagę, Strona stwierdza, że na gruncie literalnego brzmienia art. 29 ustawy o VAT możliwa jest interpretacja, która określa fakturę korygującą wystawioną kontrahentowi w związku z korektą sprzedaży jako samodzielną podstawę do pomniejszenia obrotu, a w konsekwencji do obniżenia podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc jej wystawienia. Natomiast nieprawidłowe byłoby przyjęcie interpretacji opartej na § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r., która za podstawę obniżenia podatku należnego przyjmuje posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta. Zdaniem Strony przedmiotowe rozporządzenie zostało wydane z przekroczeniem delegacji ustawowej, co jest sprzeczne z Konstytucją, a zatem jego przepisy nie mogą stanowić podstawy negatywnej decyzji wobec podatnika. Na potwierdzenie powyższego stanowiska Strona powołuje orzecznictwo WSA, tj. wyrok z dnia 17 sierpnia 2005r., sygn. akt III SA/Wa 471/2005, z dnia 5 lutego 2007r., sygn. akt III SA/Wa 2297/06, z dnia 25 maja 2005r., sygn. akt III SA/Wa 804/07. Mając powyższe na uwadze, Strona wnosi o zmianę postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 11.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-326/07/TARP. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału oraz po rozpatrzeniu zażalenia zważył, co następuje:Z przedstawionego w sprawie stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Strona dokonuje szeregu transakcji związanych ze sprzedażą towarów. Transakcje te wiążą się niekiedy z koniecznością korygowania wielkości sprzedaży. Strona dokonuje takich korekt zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, wystawiając odpowiednie faktury korygujące. Faktury korygujące są wysyłane przez Stronę kontrahentom niezwłocznie po ich wystawieniu. Zdarzają się jednak sytuacje, w których Strona nie otrzymuje potwierdzenia odbioru przez kontrahenta faktur korygujących lub otrzymuje takie potwierdzenia z opóźnieniem. W przypadku braku otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta Strona nie pomniejsza obrotu oraz podatku należnego o kwoty wynikające z „niepotwierdzonej” faktury korygującej. W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 29 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust.2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust.4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Natomiast w myśl art. 29 ust.4 w/w ustawy, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Stosownie zaś do art. 106 ust.8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania. W wykonaniu tej delegacji właściwy minister określił w rozdziale 4 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT, szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.Ponadto organ odwoławczy zauważa, iż w § 16 ust.4 w/w rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. ustawodawca określił warunki jakie ma spełnić sprzedawca w celu obniżenia kwoty podatku należnego. A zatem sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę; nie dotyczy to eksportu towarów, przypadków określonych w § 11 ust.2 pkt 3, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 99 ust.2 i 3 ustawy-w rozliczeniu za kwartał, w którym to potwierdzenie otrzymali, z uwzględnieniem zasad, o których mowa w art. 21 ust.1 ustawy. Mając powyższe na uwadze organ drugiej instancji stoi na stanowisku, że w sytuacji wystawienia przez Stronę faktury korygującej, jest Ona zobowiązana posiadać potwierdzenie odbioru tej faktury przez kontrahenta, które jest niezbędne (tj. stanowi podstawę) do obniżenia kwoty podatku należnego. W związku z powyższym, biorąc pod uwagę wyżej przedstawiony stan prawny oraz stan faktyczny zaistniały w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, iż stanowisko Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie zawarte w postanowieniu z dnia 11.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-326/07/TARP jest prawidłowe i odpowiada przepisom prawa. W ocenie organu odwoławczego punktem wyjścia przy rozpatrywaniu zarzutów Strony powinna być zasada praworządności, wyrażona w art. 7 Konstytucji RP i powtórzona następnie w art. 120 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tą zasadą organy władzy publicznej (w tym organy podatkowe) działają na podstawie i w granicach prawa. Podkreślić należy ponadto, że od dni

2008.04.02 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-II/4407/14-7/07/EN/PV-I
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PV-II/4407/14-7/07/EN/PV-IData2008.04.02AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Podstawa opodatkowaniaSłowa kluczowefaktura korygującaobniżenie podatku należnegopotwierdzenie odbioruwarunekPytanie podatnikaCzy kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej, również w przypadku braku potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta? D E C Y Z J A Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), art. 4 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), art. 29 ust.1 i ust.4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535, z późn. zm.), § 16 ust.4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz.798), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 19.09.2007r. wniesionego przez X, na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 11.09.2007r., znak 1472/RPP1/443-323/07/TARP, wydane w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie p o s t a n a w i a odmówić zmiany postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. U Z A S A D N I E N I EPismem z dnia 29.06.2007r. X wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej kwestii czy kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej, również w przypadku braku potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta? Strona stała na stanowisku, że na podstawie art. 29 ust.1 w związku z art. 29 ust.4 ustawy o VAT kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania (kwotę podatku należnego) w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej. Zdaniem Strony samodzielną podstawą do obniżenia podatku należnego jest faktura korygująca. W ocenie Strony sprzeczny z Konstytucją, prawem wspólnotowym, orzecznictwem ETS § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz.798), wymagający potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta nie ma zastosowania.Postanowieniem z dnia 11.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-323/07/TARP Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. W opinii organu pierwszej instancji obowiązek posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę, uregulowany został w akcie prawnym w formie rozporządzenia, które zgodnie z art. 87 ust.1 Konstytucji jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego w Rzeczpospolitej Polskiej. W związku z powyższym w/w rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z dniem wejścia w życie stało się aktem prawa powszechnie obowiązującego, a organy podatkowe w myśl art. 7 Konstytucji, powtórzonym w art. 120 Ordynacji podatkowej, działają na podstawie przepisów prawa. Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał, że ocena konstytucyjności przedmiotowego rozporządzenia nie należy do kompetencji organów podatkowych, a o zgodności z Konstytucją przepisów prawa wydawanych przez centralne organy państwowe orzeka stosownie do art. 188 ust.3 Konstytucji Trybunał Konstytucyjny. Jednocześnie organ pierwszej instancji podkreślił, iż wyłącznie sędziowie, na mocy art. 178 ust.1 Konstytucji, w sprawowaniu swego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom, a zatem tylko oni są uprawnieni do odmowy zastosowania przepisu rozporządzenia-aktu niższego rzędu, sprzecznego z ustawą. W ocenie organu pierwszej instancji § 16 w/w rozporządzenia nie pozostaje w kolizji z prawem Unii Europejskiej, a orzeczenie ETS w sprawie C-317/94 dotyczy odmiennego stanu faktycznego niż zaistniały w przedmiotowej sprawie. Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdził, iż Strona w sytuacji wystawienia faktury korygującej, jest zobowiązana posiadać potwierdzenie jej odbioru przez nabywcę, które stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego. Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W zażaleniu Strona podnosi, że Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w zaskarżonym postanowieniu naruszył przepisy prawa krajowego (w tym Konstytucji) oraz prawa wspólnotowego. Ponadto Strona podtrzymuje w całości argumentację przedstawioną we wniosku z dnia 29.06.2007r. Strona, cytując art. 29 ust.1, ust.4 ustawy o podatku od towarów i usług, § 16 ust.4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, art. 8, art. 92 ust.1, art. 217 Konstytucji oraz powołując się na orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego udowadnia, że z punktu widzenia konstytucyjności niemożliwym jest zastosowanie interpretacji wynikającej z w/w § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r., iż podstawą obniżenia podatku należnego jest posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta. Jednocześnie Strona wskazuje, że jednym z aktów prawnych przyjętych przez Unię Europejską przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, a który z dniem 1 maja 2004r. stał się częścią polskiego porządku prawnego, była VI Dyrektywa (obecnie Dyrektywa 2006/112/WE). Zdaniem Strony Dyrektywa ma pierwszeństwo w przypadku sprzeczności prawa krajowego z jej postanowieniami. Ponadto konsekwencją powyższego jest także konieczność stosowania Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio VI Dyrektywy) przy interpretacji krajowych regulacji dotyczących podatku od towarów i usług (prowspólnotowa wykładnia prawa krajowego). Oznacza to, iż w przypadku wątpliwości interpretacyjnych należy stosować interpretację zgodną z przepisami wspólnotowymi, co potwierdza orzecznictwo ETS oraz wyrok WSA w Lublinie z dnia 14 marca 2007r., sygn. akt I SA/Lu 70/07. Ponadto Strona, przytaczając art. 73 Dyrektyw 2006/112/WE (poprzednio analogiczną regulację zawierał art. 11 (A) (1) VI Dyrektywy) zauważa, że każda ewentualna korekta obrotu (np. w postaci faktur korygujących związanych ze zwróconym sprzedawcy towarem czy udzieleniem rabatu) wiąże się z prawem podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego, które wynika przede wszystkim z zasady neutralności VAT dla podatników. W tym miejscu Strona powołuje orzeczenie ETS w sprawie C-317/94 Elida Gibbs Ltd przeciwko Commissioners of Customs and Excise, które podkreśla prymat zasad VAT (takich jak zasada neutralności) nad regulacjami formalnotechnicznymi (takimi jak wystawianie faktur korygujących). Zdaniem Strony przepisy w/w rozporządzenia ustanawiające w § 16 jako podstawę do obniżenia podatku należnego z tytułu sprzedaży potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez kontrahenta poprzez swój formalizm stanowią naruszenie celów wyznaczonych w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE, a poprzednio VI Dyrektywy (zasadę neutralności VAT oraz zasadę proporcjonalności). W ocenie Strony zasada współmierności (tj. zasada proporcjonalności) w szczególności powinna być uwzględniana przy interpretacji przepisów o charakterze technicznym, takich jak np. przepisy dotyczące zasad wystawiania i przechowywania faktur. Strona stoi na stanowisku, iż przepisy te nie powinny być nadmiernie formalistyczne i uciążliwe dla podatników, jeżeli spełnienie zamierzonych przez prawodawcę celów jest możliwe przy pomocy mniej rygorystycznych środków. Ponadto w opinii Strony naruszenie zasady współmierności prowadzi jednocześnie do naruszenia zasady neutralności VAT, ponieważ podstawa opodatkowania jest wyższa niż otrzymane faktycznie przez podatnika należne kwoty przez co, w konsekwencji podatnik ponosi ekonomiczny ciężar opodatkowania. Biorąc powyższe pod uwagę, Strona stwierdza, że na gruncie literalnego brzmienia art. 29 ustawy o VAT możliwa jest interpretacja, która określa fakturę korygującą wystawioną kontrahentowi w związku z korektą sprzedaży jako samodzielną podstawę do pomniejszenia obrotu, a w konsekwencji do obniżenia podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc jej wystawienia. Natomiast nieprawidłowe byłoby przyjęcie interpretacji opartej na § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r., która za podstawę obniżenia podatku należnego przyjmuje posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta. Zdaniem Strony przedmiotowe rozporządzenie zostało wydane z przekroczeniem delegacji ustawowej, co jest sprzeczne z Konstytucją, a zatem jego przepisy nie mogą stanowić podstawy negatywnej decyzji wobec podatnika. Na potwierdzenie powyższego stanowiska Strona powołuje orzecznictwo WSA, tj. wyrok z dnia 17 sierpnia 2005r., sygn. akt III SA/Wa 471/2005, z dnia 5 lutego 2007r., sygn. akt III SA/Wa 2297/06, z dnia 25 maja 2005r., sygn. akt III SA/Wa 804/07. Mając powyższe na uwadze, Strona wnosi o zmianę postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 11.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-323/07/TARP. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału oraz po rozpatrzeniu zażalenia zważył, co następuje: Z przedstawionego w sprawie stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Strona dokonuje szeregu transakcji związanych ze sprzedażą towarów. Transakcje te wiążą się niekiedy z koniecznością korygowania wielkości sprzedaży. Strona dokonuje takich korekt zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, wystawiając odpowiednie faktury korygujące. Faktury korygujące są wysyłane przez Stronę kontrahentom niezwłocznie po ich wystawieniu. Zdarzają się jednak sytuacje, w których Strona nie otrzymuje potwierdzenia odbioru przez kontrahenta faktur korygujących lub otrzymuje takie potwierdzenia z opóźnieniem. W przypadku braku otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta Strona nie pomniejsza obrotu oraz podatku należnego o kwoty wynikające z „niepotwierdzonej” faktury korygującej. W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 29 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust.2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust.4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.Natomiast w myśl art. 29 ust.4 w/w ustawy, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Stosownie zaś do art. 106 ust.8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania. W wykonaniu tej delegacji właściwy minister określił w rozdziale 4 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT, szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania. Ponadto organ odwoławczy zauważa, iż w § 16 ust.4 w/w rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. ustawodawca określił warunki jakie ma spełnić sprzedawca w celu obniżenia kwoty podatku należnego. A zatem sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę; nie dotyczy to eksportu towarów, przypadków określonych w § 11 ust.2 pkt 3, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 99 ust.2 i 3 ustawy-w rozliczeniu za kwartał, w którym to potwierdzenie otrzymali, z uwzględnieniem zasad, o których mowa w art. 21 ust.1 ustawy. Mając powyższe na uwadze organ drugiej instancji stoi na stanowisku, że w sytuacji wystawienia przez Stronę faktury korygującej, jest Ona zobowiązana posiadać potwierdzenie odbioru tej faktury przez kontrahenta, które jest niezbędne (tj. stanowi podstawę) do obniżenia kwoty podatku należnego. W związku z powyższym, biorąc pod uwagę wyżej przedstawiony stan prawny oraz stan faktyczny zaistniały w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, iż stanowisko Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie zawarte w postanowieniu z dnia 11.09.2007r., nr 1472/RPP1/443-323/07/TARP jest prawidłowe i odpowiada przepisom prawa. W ocenie organu odwoławczego punktem wyjścia przy rozpatrywaniu zarzutów Strony powinna być zasada praworządności, wyrażona w art. 7 Konstytucji RP i powtórzona następnie w art. 120 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tą zasadą organy władzy publicznej (w tym organy podatkowe) działają na podstawie i w granicach prawa. Podkreślić należy ponadto, że od dnia

2008.03.31 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-II/4407/14-13/07/EN/PV-I
     ∟Czy w świetle obowiązujących w Polsce od dnia 1 maja 2004r. przepisów prawa wspólnotowego, w szczególności VI Dyrektywy, wprowadzony w tym samym dniu art. 88 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535, z późn. zm.), wykluczył prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw wykorzystywanych do napędu samochodów ciężarowych, które po wejściu w życie art. 86 oraz art. 88 ust.1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług przestały spełniać kryteria uprawniające do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego przy ich nabyciu lub leasingu,- czy prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw wykorzystywanych do napędu samochodów ciężarowych przysługuje po zmianie art. 86 ustawy o VAT wpro...

2008.03.31 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-II/4407/14-12/07/EN/PV-I
     ∟Czy w świetle obowiązujących w Polsce od dnia 1 maja 2004r. przepisów prawa wspólnotowego, w szczególności VI Dyrektywy, wprowadzony w tym samym dniu art. 88 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535, z późn. zm.), wykluczył prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw wykorzystywanych do napędu samochodów ciężarowych, które po wejściu w życie art. 86 oraz art. 88 ust.1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług przestały spełniać kryteria uprawniające do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego przy ich nabyciu lub leasingu,- czy prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw wykorzystywanych do napędu samochodów ciężarowych przysługuje po zmianie art. 86 ustawy o VAT wpro...

2008.03.18 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-II/4407/14-56/07/EN/PV-I
     ∟- W jakim zakresie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodów osobowych i ciężarowych „z kratką”,- w jakim zakresie może odliczyć podatek naliczony z faktur zakupu samochodów osobowych i ciężarowych „z kratką”, jeżeli zakup nastąpił po 1 maja 2004r.,- czy dokonując korekty rozliczenia podatku naliczonego dotyczącego paliwa i samochodów osobowych zakupionych w poprzednich okresach rozliczeniowych (latach i miesiącach) może na bieżąco (w bieżącej deklaracji składanej dla potrzeb podatku dochodowego) rozpoznać przychód w wysokości kwoty naliczonego podatku od towarów i usług od tych zakupów, która uprzednio została zaliczona do kosztów uzyskania przychodów z uwagi na brak prawa do odliczeni...

2008.03.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - 1401/PH-II/4407/14-57/07/DB/PV-II
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PH-II/4407/14-57/07/DB/PV-IIData2008.03.12AutorDyrektor Izby Skarbowej w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Przepisy ogólne --> Definicje legalne Podatek od towarów i usług --> Miejsce świadczenia --> Miejsce świadczenia przy dostawie towarów --> Miejsce dostawy towarówSłowa kluczoweeksport towarówmiejsce świadczenia przy dostawie towarówstawka preferencyjna podatkuterytorium PolskiPytanie podatnikaS. wnosi o potwierdzenie jej stanowiska, że sprzedaż maszyny na rzecz polskiego podatnika podatku VAT w ten sposób, że maszyna zostanie bezpośrednio przez S. dostarczona z Niemiec na Ukrainę, stanowi eksport towarów podlegający opodatkowaniu stawką 0% podatku VAT. W przypadku uznania stanowiska S. za prawidłowe Podatnik prosi o potwierdzenie jego prawa do dokonania korekty faktury VAT, w przypadku gdy będzie on w posiadaniu dokumentów celnych SAD. DECYZJA Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ), art. 2 pkt 1 i pkt 8, art. 22 ust.1 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. ), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia .... złożonego przez firmę ...., na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzedu Skarbowego w Warszawie z dnia 13.08.2007r., nr 1472/RPP1/443-221/07/SAPI w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie : postanawia- odmówić uchylenia w/w postanowienia organu pierwszej instancji. UZASADNIENIE Pismem z dnia ... 2007r. S. wystąpiła w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. - Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), dalej Ordynacja podatkowa, z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. S. wnosi o potwierdzenie jej stanowiska, że sprzedaż maszyny na rzecz polskiego podatnika podatku VAT w ten sposób, że maszyna zostanie bezpośrednio przez S. dostarczona z Niemiec na Ukrainę, stanowi eksport towarów podlegający opodatkowaniu stawką 0% podatku VAT. W przypadku uznania stanowiska S. za prawidłowe Podatnik prosi o potwierdzenie jego prawa do dokonania korekty faktury VAT, w przypadku gdy będzie on w posiadaniu dokumentów celnych SAD. Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym przez Stronę we wniosku, zamierza ona nabyć na terytorium Niemiec maszynę, którą następnie planuje sprzedać na rzecz polskiego kontrahenta. Transakcja pomiędzy S. a kontrahentem odbędzie się w ten sposób, że maszyna zostanie dostarczona przez S. bezpośrednio z Niemiec na Ukrainę ( miejsce dostawy maszyny ). W tak przedstawionym stanie faktycznym Podatnik uważa, iż powyższa transakcja będzie stanowić eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54 , poz. 535 z późn. zm. ), dalej ustawa o VAT. Istotne znaczenie ma samo przemieszczenie towarów z terytorium Wspólnoty poza jej terytorium, w wykonaniu czynności będących dostawą towarów. Natomiast bez znaczenia jest status nabywcy. W opinii S. będzie ona miała prawo do zastosowania stawki 0% podatku VAT pod warunkiem posiadania odpowiednich dokumentów potwierdzających wywóz towaru z terytorium Wspólnoty.Strona wskazuje, iż w sytuacji potwierdzenia przez organ podatkowy stanowiska podatnika, że analizowana transakcja stanowi eksport towaru na gruncie ustawy o VAT, to zgodnie z § 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.05.2005r. ( Dz. U. Nr 95, poz. 798 ), dalej rozporządzenie wykonawcze, Spółka będzie uprawniona do dokonania korekty faktury VAT wystawionej z podatkiem VAT w wysokości 22%. Postanowieniem z dnia 13.08.2007r. nr 1472/RPP1/443-221/07/SAPI Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzedu Skarbowego uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia organ podatkowy w pierwszej kolejności powołał się na przepis art. 2 pkt 8 ustawy o VAT i na jego podstawie uznał, iż czynność wywozu maszyny z terytorium Niemiec bezpośrednio na terytorium Ukrainy nie stanowi eksportu, gdyż wywóz nie następuje z terytorium kraju, czyli z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z powyższym, zarówno nabycie maszyny przez S., jak i jej odsprzedaż na rzecz polskiego kontrahenta nastąpią na terytorium Niemiec. Organ I instancji uznał, iż stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o VAT miejscem dokonywania czynności wymienionych we wniosku nie będzie więc terytorium RP. Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Urzędu stwierdził, iż faktura, którą S. zamierza wystawić ze stawką podatku VAT 22 %, a następnie skorygować ją wystawiając fakturę korygującą ze stawką 0 %, będzie dokumentować czynność nie wymienioną w przepisie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Na przedmiotowe postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckieo Urzędu Skarbowego Strona złożyła zażalenie, zarzucając mu naruszenie art. 2 pkt 8 lit a) w zw. z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT oraz § 17 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego, poprzez ich błędną wykładnię. Ustosunkowując się do stanowiska organu I instancji Strona stwierdza, iż to, że we wniosku z dnia ... wskazała, że maszyna zostanie dostarczona bezpośrednio z Niemiec na Ukrainę, nie oznacza w żaden sposób, iż maszyna nie zostanie przetransportowana przez terytorium kraju – jak to założył Naczelnik Urzędu w wydanym postanowieniu. Jak argumentuje Podatnik, dla definicji eksportu w rozumieniu ustawy o VAT, istotne znaczenie ma przemieszczenie towarów z terytorium Wspólnoty ( terytorium kraju ) poza jej terytorium, w wykonaniu czynności będących dostawą towarów, a w tym przypadku status nabywcy pozostaje bez znaczenia. W związku z powyższym zdaniem Skarżącego, oznacza to, iż dostawa towaru na Ukrainę będzie stanowiła eksport towarów, a S. będzie przysługiwało prawo do zastosowania stawki 0 % podatku VAT pod warunkiem posiadania odpowiednich dokumentów potwierdzających wywóz towaru z terytorium Wspólnoty. Ponadto Strona wskazuje, iż w takim wypadku będzie uprawniona do dokonania korekty faktury VAT wystawionej z podatkiem 22 %. W opinii S. prawo do korekty faktury VAT będzie jej również przysługiwało w sytuacji, gdy Dyrektor Izby Skarbowej potwierdzi stanowisko Naczelnika Urzędu, że transakcja będąca przedmiotem wniosku nie stanowi eksportu towarów w rozumieniu ustawy o VAT i znajduje się poza zakresem regulacji ustawy o VAT. Uznanie, że Podatnik nie ma prawa do korekty prowadziłoby bowiem do obciążenia podatkiem VAT transakcji, która temu podatkowi nie podlega, a ponadto powodowałoby sytuację, w której przepis § 17 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego byłby bezprzedmiotowy. Na tej podstawie, w złożonym zażaleniu Strona wnosi o : #61485; uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz potwierdzenie, iż stanowisko wyrażone we wniosku z dnia... jest w całości prawidłowe, względnie #61485; w przypadku odmowy przez Dyrektora Izby Skarbowej zmiany postanowienia w zakresie uznania czynności, o których mowa we wniosku, za eksport towarów na gruncie ustawy o VAT, o potwierdzenie, że S. będzie przysługiwało prawo do dokonania korekty faktury VAT w związku z omyłkowym udokumentowaniem przez nią czynności znajdujących się poza zakresem ustawy o VAT. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału, mając na uwadze zarzuty Strony zawarte w zażaleniu stwierdza, co następuje: Dyrektor Izby Skarbowej na wstępie zaznacza, iż składając wniosek, podatnik obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Tylko w stosunku do tak przedstawionego stanu faktycznego organ podatkowy wyraża swoją ocenę prawną z przytoczeniem przepisów prawa. W postępowaniu tym nie może toczyć się spór o stan faktyczny, ani też nie może być prowadzone postępowanie dowodowe mające na celu zbieranie materiałów dowodowych i ich ocenę. Postępowanie to nie może również zmierzać do kwestionowania przez organ podatkowy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. Wynika to bezpośrednio z przepisów dotyczących pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Jak przedstawiła Strona we wniosku z dnia ...2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, „sama transakcja pomiędzy S. a kontrahentem odbędzie się w ten sposób, że maszyna zostanie dostarczona przez S. bezpośrednio z Niemiec na Ukrainę”. Natomiast w uzasadnieniu złożonego zażalenia Podatnik uszczegóławiając stan faktyczny stwierdza, iż to, że we wniosku wskazał, że maszyna zostanie dostarczona bezpośrednio z Niemiec na Ukrainę, nie oznacza w żaden sposób, iż maszyna nie zostanie przetransportowana przez terytorium kraju. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynikało jednak, czy maszyna będzie transportowana przez terytorium Polski, czy też przez terytorium innego z państw europejskich. Jednakże Dyrektor Izby Skarbowej zaznacza, iż w świetle przepisów ustawy o VAT, decydujące znaczenie w rozpatrywanej sprawie ma to, w którym państwie rozpoczyna się transport towaru do nabywcy. Kwestią wymagającą ustalenia jest więc, czy w przypadku transakcji polegającej na dostawie towaru, w sytuacji gdy towar zostanie przetransportowany z terytorium Niemiec na terytorium Ukrainy, nastąpi wykonanie czynności opodatkowanych wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj.: eksportu towarów. W myśl art. 5 ust 1 o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają : 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Definicja eksportu została sformułowana w przepisie art. 2 ust. 8 ustawy o VAT. W myśl tej regulacji przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt. 1 – 4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez : #61485; dostawcę lub na jego rzecz, lub #61485; nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz. Przez pojęcie „terytorium kraju”, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast zgodnie z ustawą z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej ( Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1944 z późn. zm.) terytorium Polski to ograniczone granicami państwa terytorium lądowe, morskie wody wewnętrzne oraz morze terytorialne, a także przestrzeń powietrzna i wnętrze ziemi znajdujące się nad (odpowiednio pod) terytorium lądowym, morskimi wodami wewnętrznymi i morzem terytorialnym. Stosownie do normy zawartej w art. 2 ust. 8 ustawy o VAT dla zaistnienia eksportu muszą więc wystąpić łącznie następujące przesłanki: #61485; wywóz towarów musi nastąpić w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1 – 4 ustawy o VAT, #61485; w konsekwencji tej czynności dochodzi do wywozu towaru przez dostawcę lub na jego rzecz, lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, #61485; wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych, #61485; wywóz musi nastąpić z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty. Brak którejkolwiek z przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Dokonując analizy powyżej cytowanych przepisów prawa, Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, iż w sytuacji, gdy S. zakupi towar od kontrahenta z Niemiec, a następnie dokona sprzedaży tego towaru na rzecz odbiorcy z Ukrainy, przy czym towar zostanie przetransportowany z terytorium Niemiec na terytorium Ukrainy, to transakcja ta nie stanowi eksportu w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, gdyż nie zostanie spełniony jeden z podstawowych warunków jakim jest wywóz towaru z terytorium Polski. Ponadto należy podkreślić, iż decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii opodatkowania dostawy przedmiotowej maszyny będą miały przepisy dotyczące miejsca świadczenia przy dostawie towarów. Miejsce świadczenia determinuje bowiem miejsce opodatkowania danej czynności. Jest to zgodne z charakterem podatku od towarów i usług jako podatku krajowego, który dotyczy czynności wykonywanych na terytorium kraju. Miejsce świadczenia ( opodatkowania ) przy dostawie towarów uzależnione zostało przez ustawodawcę od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa. Co do zasady zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. W świetle tego przepisu podatek winien być rozliczony na zasadach obowiązujących w kraju rozpoczęcia wysyłki. Oznacza to, że miejscem dostawy, a więc także miejscem jej opodatkowania, w sytuacji transportu towaru z Niemiec na Ukrainę, będzie terytorium Niemiec. Tym samym transakcja, której dotyczy przedmiotowa sprawa, nie będzie rodzić u Podatnika obowiązku rozliczenia podatku VAT z tego tytułu w Polsce, tylko w kraju rozpoczęcia wysyłki, tj. w Niemczech. O sposobie rozliczania podatku od wartości dodanej i jego wysokości, oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia przesądzają w takim przypadku niemieckie przepisy prawa podatkowego. Odnosząc się do zapytania Strony zawartego w zażaleniu, a dotyczącego potwierdzenia prawa do dokonania korekty faktury VAT w związku z omyłkowym udokumentowaniem przez nią czynności znajdujących się poza zakresem ustawy o VAT, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie pragnie podkreślić, iż powyższe zagadnienie nie było przedmiotem wniosku z dnia ...oraz wydanego przez Naczelnika Urzędu postanowienia. Złożony przez Stronę wniosek w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej dotyczy konkretnego zapytania zadanego w konkretnym stanie faktycznym i tylko w tym zakresie organ odwoławczy może sprawować instancyjną kontrolę. W związku z tym, iż powyższa kwestia wykracza poza ramy postępowania odwoławczego, Dyrektor Izby Skarbowej odstępuje od ustosunkowania się w tym zakresie. Po analizie opisanego we wniosku stanu faktycznego, w kontekście którego zadane zostało pytanie podatnika oraz przedstawione jego stanowisko w sprawie, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż nie zachodzą przesłanki

2008.03.10 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-62/07/AŁ/PV-I
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PH-I/4407/14-62/07/AŁ/PV-IData2008.03.10AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowaniaSłowa kluczowelotniskoobsługaprzewoźnik powietrznyPytanie podatnikadotyczyobsługi towarów transportowanych drogą powietrzną, w ramach której dokonywany jest np. załadunek i rozładunek z samolotu, transport po płycie lotniska, obsługa w terminalu. Usługi świadczone są na rzecz przewoźników powietrznych, jak również na rzecz innych podmiotów wykonujących rejsy w transporcie lotniczym. D E C Y Z J A Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 11 września 2007 r., wniesionego przez XXX, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2007 r., znak: 1471/VUR1/443-93/07/ZS wydanego w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie p o s t a n a w i a - odmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji. U Z A S A D N I E N I E Wnioskiem z dnia 21 czerwca 2007 r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Spółka zajmuje się obsługą naziemną na lotnisku, wykonując m.in. obsługę towarów transportowanych drogą powietrzną, w ramach której dokonywany jest np. załadunek i rozładunek z samolotu, transport po płycie lotniska, obsługa w terminalu. Usługi świadczone są na rzecz przewoźników powietrznych, jak również na rzecz innych podmiotów wykonujących rejsy w transporcie lotniczym. Przywołując art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Strona zacytowała treść decyzji Izby Skarbowej z dnia 19.03.1999 r., znak: IS.VP/732-344/98, iż „dla oceny zasadności stosowania przez Stronę stawki 0% decydujące znaczenie ma wypełnienie przesłanek podmiotowych zawartych w analizowanym przepisie, którymi są: 1. świadczenie usług na rzecz przewoźników powietrznych, 2. świadczenie usług na rzecz innych podmiotów wykonujących rejsy przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej.” Zdaniem Spółki taka wykładnia oznacza, iż w przypadku przewoźników powietrznych stawka podatku 0% jest stosowana zawsze, bez względu na trasę lotu. Natomiast dla innych podmiotów preferencyjna stawka jest stosowana wyłącznie przy obsłudze rejsów wykonywanych przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej. W ocenie Strony ten punkt widzenia pozostaje aktualny na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wobec tego usługi wykonywane na rzecz przewoźników powietrznych w ramach obsługi ładunków opodatkowane są stawką podatku 0% bez względu na trasę lotu. Z kolei w przypadku innych podmiotów preferencyjna stawka powinna być stosowana w przypadku obsługi samolotów wykonujących rejsy w transporcie międzynarodowym oraz w ramach wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2007 r., znak: 1471/VUR1/443-93/07/ZS uznał powyższe stanowisko za nieprawidłowe. Organ pierwszej instancji uznał, iż przepis art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług umożliwia zastosowanie stawki podatku 0% do szerokiego zakresu usług, a jedynym rzeczywistym ograniczeniem jest osoba odbiorcy przedmiotowej usługi. Jednakże zastosowanie preferencyjnej stawki jest możliwe w przypadku prowadzenia przez podatnika stosownej dokumentacji. Zatem stawka podatku 0% ma zastosowanie do usług świadczonych na bezpośrednie potrzeby statków powietrznych używanych przez linie lotnicze zajmujące się głównie odpłatnym przewozem na trasach międzynarodowych oraz ich ładunków. W zażaleniu z dnia 11 września 2007 r. na powyższe postanowienie Strona zarzuciła naruszenie przepisów: - prawa materialnego, a w szczególności art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, - postępowania podatkowego, a w szczególności art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej. Zdaniem Strony z w/w przepisów wynika, że w każdym przypadku, w którym odbiorcą wskazanych usług jest przewoźnik powietrzny, znajdzie zastosowanie stawka podatku 0%, bez względu na trasę lotu. Natomiast w przypadku świadczenia przedmiotowych usług na rzecz innych podmiotów niż przewoźnicy powietrzny, stawka podatku 0% może być stosowana tylko w przypadku obsługi samolotów wykonujących rejsy w transporcie międzynarodowym oraz w ramach wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów. Jednocześnie Strona podniosła, że wystąpiła o interpretację dwóch przepisów, tj. art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia wykonawczego, zaś organ podatkowy w zażalonym postanowieniu wypowiedział się jedynie w kwestii interpretacji art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Odnosząc się do uzasadnienia zażalonego rozstrzygnięcie Strona wyraziła pogląd, że w przepisie art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT występują dwie grupy podmiotów, tj. „przewoźnicy powietrzni” oraz „inne podmioty wykonujące rejsy w transporcie międzynarodowym”. Zatem nie zgadza się z poglądem, że określenie „wykonujących rejsy w transporcie międzynarodowym” miałoby dotyczyć również przewoźników powietrznych. W związku z tym Strona wyraziła pogląd, iż usługi wymienione w art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, które są świadczone na rzecz przewoźników powietrznych (bez względu na to, czy wykonują rejsy w transporcie międzynarodowym), jak również na rzecz innych podmiotów wykonujących rejsy w transporcie międzynarodowym będą opodatkowane stawką podatku 0%. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdza: Przede wszystkim należy zauważyć, iż z rozwiązań przyjętych w art. 83 ustawy o VAT wynika, że stawka podatku 0% ma dość rozległe zastosowanie zarówno w odniesieniu do samego międzynarodowego transportu lotniczego, ale także w odniesieniu do niektórych towarów oraz usług związanych z szeroko rozumianą obsługą ruchu lotniczego. W myśl art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) – dalej ustawa o VAT, w brzmieniu na dzień złożenia wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług związanych z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innych o podobnym charakterze usług świadczonych na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących rejsy w transporcie międzynarodowym. W przepisie ust. 2 przywołanego art. 83 ustawy o VAT ustawodawca postanowił, że opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-18 i 20-22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie. Cytowany przepis art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT umożliwia zastosowanie stawki podatku 0% do szerokiego zakresu usług. Ustawodawca co prawda wymienił usługi związane z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługi pasażerów i ładunków jednakże, nie zamknął tego katalogu usług używając określenia „oraz innych o podobnym charakterze”. Jedynym rzeczywistym ograniczeniem jest odbiorca przedmiotowej usługi. Stawka podatku 0% ma bowiem zastosowanie tylko w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji (art. 83 ust. 2 ustawy o VAT), z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie. Z analizowanego przepisu art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT wynika, że przedmiotowe usługi dotyczą wyłącznie usług wykonywanych na rzecz przewoźników (i innych podmiotów) wykonujący rejsy w transporcie międzynarodowym. W tym przypadku pojęcie transportu międzynarodowego należy przyjąć w rozumieniu potocznym, jako wykonywanie lotów pomiędzy portami położonymi w różnych państwach, a nie w znaczeniu zdefiniowanym w ustawie (art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT) na potrzeby stosowania stawki podatku 0% w odniesieniu do usług transportu międzynarodowego. W przedmiotowej sprawie Strona co prawda przyznaje, że jedynym ograniczeniem świadczenia usług określonych w przepisie art. 83 ust. 1 pkt 8 jest kryterium podmiotowe, jednakże przyjmuje, że odmiennie należy traktować podmioty, na rzecz których świadczone są usługi. Strona podkreśla bowiem, że istnieją 2 kategorie takich podmiotów, wyraźnie wskazane w powołanym wyżej art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, mianowicie: 1) przewoźnicy powietrzni, i 2) inne podmioty wykonujące rejsy w transporcie międzynarodowym. Tym samym, zdaniem Strony, wystarczy, że odbiorcą Jej usług jest przewoźnik powietrzny, aby zastosować stawkę podatku 0%. Dla Strony nie ma znaczenia, czy przewoźnik ten wykonuje rejsy w transporcie międzynarodowym, czy też innym, np. krajowym. Ten ustawowy wymóg Strona bowiem wiąże jedynie z pojęciem „innych podmiotów” Taka wykładnia przedmiotowego przepisu, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, pozostaje w sprzeczności z ustawowymi rozwiązaniami przyjętymi w art. 83 ustawy o VAT, który stawkę podatku 0% wiąże właśnie m.in. z międzynarodowym transportem lotniczym. Cechą bowiem wspólną zarówno dla przewoźników powietrznych, jak i dla innych podmiotów, na rzecz których są świadczone usługi związane z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innych o podobnym charakterze, jest warunek że wykonują oni rejsy w transporcie międzynarodowym. Podobne rozwiązanie prawodawca przyjął także w przepisie § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, z późn. zm.), w myśl którego obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do usług związanych z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą ładunków oraz innych o podobnym charakterze usług świadczonych na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących rejsy w ramach wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów. Analogicznie jak w art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, również w § 7 ust. 1 pkt 8 w/w rozporządzenia zakres świadczonych usług jest ograniczony do podmiotów, na rzecz których są one świadczone. Zauważyć należy, że przyjęta regulacja prawna również przewiduje, że przedmiotowe usługi dotyczą wyłącznie usług wykonywanych na rzecz przewoźników (i innych podmiotów) wykonujący rejsy w ramach wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów. Zatem i w tym przypadku występuje wymóg - którego spełnienie warunkuje zastosowanie stawki podatku 0% - wykonywania rejsów w ramach wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów, warunek ten dotyczy zarówno przewoźników powietrznych, jak również innych podmiotów. Przy czym zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy o VAT przez terytorium Wspólnoty rozumie się terytoria państw członkowskich Wspólnot Europejskiej (...). W świetle powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie może zgodzić się z argumentacją Strony, iż w przypadku przewoźników powietrznych stawka podatku 0% jest stosowana zawsze, bez względu na trasę lotu, zaś dla innych podmiotów preferencyjna stawka jest stosowana wyłącznie przy obsłudze rejsów wykonywanych przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż zgodnie z przepisem art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej, którego naruszenie zarzuca Strona, interpretacja, o której mowa w § 1, zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa. Natomiast we wniosku z dnia 21 czerwca 2007 r. Strona co prawda na wstępie przytoczyła m.in. również brzmienie § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże formułując swoje wątpliwości, w końcowej części wniosku, wnosiła o potwierdzenie, czy przyjęte rozwiązania na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym zachowują swoją aktualność na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zatem trudno zarzucać organowi pierwszej instancji, że w zażalonym postanowieniu nie odpowiedział na pytanie podatnika. Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowił jak w sentencji.

2008.03.10 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-43/07/EN/PV-I
     ∟Czy przysługuje Stronie prawo do obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania bez wynagrodzenia nakładów inwestycyjnych na nieruchomości niestanowiącej Jej własności?

2008.03.04 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-6/07/EN/PV-I
     ∟Cy stosowane na kasach rejestrujących nazwy towarów spełniają dane wymagane do zamieszczenia na paragonie fiskalnym, określone w § 4 ust.1 pkt 6 lit. e) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz.948, z późn. zm.)?

2008.02.28 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-19/07/EN/PV-I
     ∟Potwierdzenia prawidłowości stanowisk, że:- dla celów podatku od towarów i usług przyjmuje się zgodnie z art. 27 ust.3 ustawy o VAT, iż wykonywane usługi są świadczone w miejscu siedziby usługobiorców, a zatem poza terytorium Polski;- w konsekwencji powyższego usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

2008.02.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - 1401/PH-II/4407/14-45/07/DB/PV-II
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PH-II/4407/14-45/07/DB/PV-IIData2008.02.27AutorDyrektor Izby Skarbowej w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe --> Odliczenie i zwrot podatku --> Odliczenie podatkuPodatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Świadczenie usługPodatek od towarów i usług --> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe --> Odliczenie i zwrot podatku --> Wyłączenie stosowania obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnegoSłowa kluczoweodliczanie podatku naliczonegousługi doradczezakup akcjiPytanie podatnikaS. wnosi o potwierdzenie jej stanowiska, że ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur z tytułu zakupu usług doradczych związanych z przeprowadzeniem transakcji polegającej na nabyciu 100% akcji innej spółki. DECYZJA Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa ( t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm. ), art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 86 ust. 1, art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. ), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia ...2007r. wniesionego przez..., na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 06.08.2007r., nr 1472/RPP1/443-190/07/PAWA w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanawia - odmówić zmiany w/w postanowienia organu pierwszej instancji UZASADNIENIE Pismem z dnia ...2007r. firma wystąpiła w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), dalej Ordynacja podatkowa z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. S. wnosi o potwierdzenie jej stanowiska, że ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur z tytułu zakupu usług doradczych związanych z przeprowadzeniem transakcji polegającej na nabyciu 100% akcji innej spółki. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, iż S. planuje działania zmierzające do nabycia 100% akcji innej spółki akcyjnej. W związku z planowaną transakcją S. ponosi wydatki wiążące się z zakupem usług doradczych, w tym m.in. doradztwa finansowego, prawnego i podatkowego. Zgodnie z pismem Strony zakup powyższych usług niezbędny jest do przeprowadzenia wstępnej analizy opłacalności transakcji, potencjalnych możliwości inwestycyjnych, a także oceny kondycji finansowej. Planowane transakcje mają na celu zwiększenie konkurencyjności S. na rynku, a w efekcie zwiększenie jej przychodów. Zdaniem S. wydatki związane z zakupem usług doradztwa finansowego, prawnego i podatkowego w toku planowania i przygotowywania transakcji mogą zostać, jako koszty pośrednie, zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Są one związane z podstawową działalnością podatnika i mają na celu osiągnięcie przychodów z jej podstawowej działalności. Na potwierdzenie swojego stanowiska Podatnik powołuje pismo Ministerstwa Finansów z dnia 2 września 2002r., nr PB4/AK-060-9093-273/02 oraz pismo Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 23 sierpnia 2006r., nr 1472/ROP1/423-214/262/06/DP. W związku z tym Strona uważa, iż ze względu na fakt, że działalność spółki jest działalnością opodatkowaną, przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług doradczych, a ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. ), dalej ustawa o VAT nie ma zastosowania. Postanowieniem z dnia 06.08.2007r., nr 1472/RPP1/443-190/07/PAWA Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony przedstawione we wniosku za nieprawidłowe. Na wstępie Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, iż akcje nie mieszczą się w zakresie określonym w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a więc nie stanowią towaru o w rozumieniu podatku od towarów i usług. W opinii organu podatkowego, z brzmienia przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, iż odliczenie przysługuje tylko i wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług oraz jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zasada ta wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponadto pojęcie działalności gospodarczej określone w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie obejmuje działań polegających na nabywaniu akcji, a więc działalność ta jest poza obszarem przepisów dotyczących podatku od towarów i usług. Na podstawie powyższych rozważań organ I instancji uznał, iż skoro akcje nie są towarem, a ich nabycie nie mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, zatem wydatki na usługi doradcze są w sposób bezpośredni związane z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym S. nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia usług doradczych związanych z zakupem akcji. Na wydane postanowienie Strona złożyła zażalenie, w którym podnosi, iż podstawą rozstrzygnięcia stało się błędne założenie, zgodnie z którym nabycie usług doradczych pozostaje w bezpośrednim zwiazku z nabyciem akcji, które nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej i pozostaje poza zakresem regulacji podatku VAT. Podatnik podnosi, iż zaskarżone postanowienie wyklucza się z wydanym postanowieniem w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, w którym Naczelnik Urzędu uznał, iż wydatki będące przedmiotem wniosku stanowią koszty pośrednie, ogólne koszty prowadzenia działalności gospodarczej, potrącalne w momencie ich poniesienia. Biorąc pod uwagę fakt, iż stanowisko zajęte w postanowieniu dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych powinno być spójne z interpretacją zakresie podatku od towarów i usług, S. uważa, iż podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie usług doradczych w celu analizy sytuacji prawnej, podatkowej i finansowej spółki w kontekście planowanej inwestycji w akcje obcej spółki, może być przez nią skompensowany z podatkiem należnym, ponieważ wydatki pozostają w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą polegającą wyłącznie na wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Ustosunkowując się do stanowiska organu I instancji Strona stwierdza, iż nabycie akcji innej spółki pozostaje w bezpośrednim związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych, gdyż po dokonaniu zakupu akcji S. zamierza świadczyć opodatkowane usługi na rzecz nabytej spółki. Ponadto S. zamierza wykorzystywać infrastrukturę przejętej spółki w celu wykonywania czynności opodatkowanych, co bezpośrednio wpłynie na wysokość osiąganego obrotu. Na poparcie swojego stanowiska Skarżący przytoczył orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 14 marca 2007r., sygn. akt I SA/Lu 74/07. W opinii S. wydatki, które są związane z całością działalności gospodarczej podatnika stanowią koszty ogólne tej działalności. Zatem możliwość odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących te wydatki powinna być poddawana ocenie w kontekście opodatkowania działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli Podatnik nabywa akcje innej spółki w celu świadczenia usług telekomunikacyjnych, a więc opodatkowanych VAT, to podatek naliczony przy nabyciu usług doradczych związanych z nabyciem tych akcji podlega odliczeniu zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Na tej podstawie Strona wnosi o uwzględnienie zażalenia. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału, mając na uwadze zarzuty Strony zawarte w zażaleniu stwierdza, co następuje: W przedmiotowej sprawie spór dotyczy możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu usług doradczych mających związek z planowanym nabyciem 100% akcji innej spółki. Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług określają przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają : - odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; - eksport towarów; - import towarów; - wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również - przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej, #61485; zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, #61485; świadczenie usługi zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Akcja jest instrumentem finansowym ( papierem wartościowym ) reprezentującym częściowy udział jego właściciela w kapitale spółki akcyjnej. Akcjonariusz, czyli właściciel akcji, ma ustalone prawa i obowiązki. Najważniejszym jego prawem jest prawo udziału w zyskach spółki. W przedstawionym przez Wnioskującego stanie faktycznym zakup akcji nie będzie podlegał ustawie o VAT, gdyż akcje nie mieszczą się w definicji towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż nie jest świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1. Dla rozważenia problemu, czy wszystkie transakcje związane z akcjami objęte są zakresem przedmiotowym podatku od towarów i usług, należy mieć również na uwadze zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT definicję podatnika, z której wynika, że warunkiem posiadania statusu podatnika jest wykonywanie samodzielnie działalności gospodarczej bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Za działalność gospodarczą w myśl ust. 2 powyższego artykułu uważa się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie z powyższą definicją transakcje polegające na zakupie akcji, jak również na ich sprzedaży, nie stanowią działalności gospodarczej. Europejski Trybunał Sprawiedliwości stoi na podobnym stanowisku, zgodnie z którym co do zasady pojęcie działalności gospodarczej nie obejmuje działań polegających na nabywaniu i zbywaniu akcji oraz udziałów, co oznacza, że działalność ta pozostaje poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, stosownie do normy prawnej zawartej w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi, który poniósł wydatki na nabycie akcji innej spółki nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z zakupami towarów i usług wykorzystanych w celu ich nabycia. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Z powyższego przepisu wynika po pierwsze, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego ukonstytuowane w art. 86 ustawy o VAT przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, a po drugie dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, iż dla określenia, czy S. przysługuje prawo do odliczenia podatku wynikającego z wydatków poniesionych na obsługę transakcji nabycia akcji niezwykle istotne jest cel, w jakim powyższe wydatki zostały poczynione. Na konieczność istnienia bezpośredniego związku podatku naliczonego z opodatkowanymi czynnościami podatnika wskazuje orzecznictwo ETS. W wyroku z dnia 6.04.1995r. w sprawie C-4/94 (orzeczenia z dnia 6 kwietnia 1995 r. BLP Group plc vs. Commissioners of Customs Excise) Trybunał stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi. W tej sprawie ETS opowiedział się zatem za związkiem bezpośrednim i występującym niezwłocznie po dokonaniu zakupów, z którymi związany był podatek. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z zakupami usług związanymi z transakcją nabycia akcji (usługi doradztwa finansowego, podatkowego i prawnego), która jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast dla zaistnienia prawa podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony konieczne jest określenie związku ponoszonych wydatków z czynnościami opodatkowanymi. Zasada określona w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc obciążone podatkiem od towarów i usług. Przepisy ustawy o VAT przewidują również sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnia on generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia kwoty podatku należnego. Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do

2008.02.20 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-I/4407/14-1/07/AŁ
     ∟1. Czy Strona ma obowiązek udzielania informacji i przekazywania dokumentów w odpowiedzi na kierowane do niej wezwania organów podatkowych albo kontroli skarbowej, które nie wyjaśniają potrzeby procesowej lub wyjaśniają je w sposób tak ogólny i lakoniczny, że potrzeby tej nie można w jakikolwiek sposób ocenić?2. Czy Spółka ma obowiązek udzielania informacji i przekazywania dokumentów w odpowiedzi na kierowane do niej wezwania organów podatkowych albo kontroli skarbowej, z których treści wynika, iż obejmują dane wykraczające poza potrzeby postępowania?3. Czy Spółka ma obowiązek udzielania informacji i przekazywania dokumentów w odpowiedzi na kierowane do niej wezwania organów podatkowych albo kontroli skarbowej, z których treści wynika, że ma możliwość uz...

2008.02.19 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-59/07/AŁ/PV-I
     ∟Każdą zmianę w danych e-komunikatu należy uznać za naruszenie integralności danych e-faktury.

2008.02.19 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-58/07/AŁ/PV-I
     ∟Podatnik, który wystawia fakturę w formie elektronicznej ma możliwość w przypadku stwierdzenia pomyłki w jakiejkolwiek pozycji faktury wystawienia faktury korygującej i przesłania jej w formie elektronicznej, bądź papierowej, gdy przeszkody formalne lub techniczne uniemożliwią wystawienie i przesłanie takiego dokumentu w formie elektronicznej.

2008.02.19 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-42/07/EN/PV-I
     ∟Czy w świetle zasady neutralności podatku od towarów i usług oraz przepisów zawartych w art. 86, art. 90 i art. 91 ustawy o VAT zobowiązana jest do dokonania korekty podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości, po dokonaniu aportu przedmiotowej nieruchomości do spółki komandytowej?

2008.02.08 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PP-II/4218Z-2/07/BB
     ∟Czy poniesione koszty związane z podwyższeniem kapitału zakładowego i emisją akcji (w szczególności wydatki na obsługę prawną, doradztwo finansowe, sporządzenie prospektu emisyjnego, opłaty związane z wprowadzeniem akcji do publicznego obrotu, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata notarialna i opłata skarbowa) stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia tych wydatków ?

2008.02.08 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-55/07/AŁ/PV-I
     ∟Czy czynność udzielania pożyczki na cele mieszkaniowe pracownikom, ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

2008.01.25 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/pH-I/4407/14-34/07/AŁ/PV-I
     ∟Czy Spółka powinna opodatkować podatkiem VAT przekazanie towarów w ramach reprezentacji, w przypadku, gdy Spółka nie odliczyła podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupu tych towarów?

2008.01.25 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-28/07/AŁ/PV-I
     ∟Czy- Korekty faktur VAT zmniejszających podstawę opodatkowania i podatek należny powinny być przez Spółkę ujęte w rejestrze sprzedaży i wykazane w deklaracji VAT-7 w miesiącu potwierdzenia odbioru faktur korygujących przez nabywców świadczonych usług,- Korekty faktur VAT zwiększających podstawę opodatkowania i podatek należny należy ująć i rozliczyć w deklaracji VAT-7 w miesiącach, w których została wykazana sprzedaż „pierwotna” z tytułu świadczonych usług?

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11