Interpretacje do przepisu
art. 219 Ordynacji podatkowej

47/481753 - interpretacji podatkowych do przepisu art. 219 Ordynacji podatkowej

1 2

2015.05.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB1/415-1386/12/15-8/S/MT
     ∟W przypadku podjęcia ww. uchwały, zysk spółki komandytowo-akcyjnej nie będzie dzielony między akcjonariuszy, a w konsekwencji dywidenda nie zostanie Wnioskodawcy wypłacona. Mając na względzie przedmiot opisanej uchwały, nie ma podstaw do uznania, że jej podjęcie skutkuje powstaniem przychodu po stronie Wnioskodawcy. W konsekwencji, analizowane podjęcie uchwały o podziale zysków spółki komandytowo-akcyjnej w inny sposób niż wypłata akcjonariuszom i zatrzymaniu zysków w spółce, nie będzie wiązać się z obowiązkiem uwzględniania przez Wnioskodawcę jakichkolwiek wartości dla celów obliczenia zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc, w którym podjęto tę uchwałę.

2015.05.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB1/415-1384/12/15-8/S/MT
     ∟W przypadku podjęcia ww. uchwały, zysk spółki komandytowo-akcyjnej nie będzie dzielony między akcjonariuszy, a w konsekwencji dywidenda nie zostanie Wnioskodawcy wypłacona. Mając na względzie przedmiot opisanej uchwały, nie ma podstaw do uznania, że jej podjęcie skutkuje powstaniem przychodu po stronie Wnioskodawcy. W konsekwencji, analizowane podjęcie uchwały o podziale zysków spółki komandytowo-akcyjnej w inny sposób niż wypłata akcjonariuszom i zatrzymaniu zysków w spółce, nie będzie wiązać się z obowiązkiem uwzględniania przez Wnioskodawcę jakichkolwiek wartości dla celów obliczenia zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc, w którym podjęto tę uchwałę.

2015.03.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB1/415-1451/12/15-8/S/AM
     ∟Zysk spółki komandytowo-akcyjnej nie będzie dzielony między akcjonariuszy, a w konsekwencji dywidenda nie zostanie Wnioskodawcy wypłacona. Mając na względzie przedmiot opisanej uchwały, nie ma podstaw do uznania, że jej podjęcie skutkuje powstaniem przychodu po stronie Wnioskodawcy. W konsekwencji, analizowane podjęcie uchwały o podziale zysków spółki komandytowo-akcyjnej w inny sposób niż wypłata akcjonariuszom i zatrzymaniu zysków w spółce, nie będzie wiązać się z obowiązkiem uwzględniania przez Wnioskodawcę jakichkolwiek wartości dla celów obliczenia zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc, w którym podjęto tę uchwałę.

2015.03.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB1/415-1453/12/15-8/S/MT
     ∟Nie ma ponadto podstaw do wyłączenia z kwoty dywidend „jakichkolwiek cząstkowych kwot”, „jakichkolwiek kwot, które wynikają z poszczególnych transakcji dokonywanych przez SKA”, w celu wyłączenia ich przez Wnioskodawcę z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Rozważając natomiast, czy podjęcie uchwały o podziale zysków spółki komandytowo-akcyjnej w inny sposób niż wypłata akcjonariuszom i zatrzymaniu zysków w spółce, tj. uchwały, której przedmiotem będzie przekazanie wypracowanego zysku na kapitał zapasowy lub kapitał rezerwowy spółki (zysk nie będzie, zatem dzielony między akcjonariuszy), będzie skutkować powstaniem przychodu po stronie Wnioskodawcy, jako akcjonariusza tej spółki, należy ponownie odnieść się do treści art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, za przychody uzyskane z działalności gospodarczej i działów specjalnych produkcji rolnej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane.

2009.03.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB2/415-1579/08-4/MG
     ∟Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym prawidłowe jest stanowisko, że zgodnie z art. 11 ust. 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku dokonywania przez bank prowadzący rachunek bankowy Wnioskodawcy księgowań kwot należnych z tytułu zbycia instrumentów finansowych/papierów wartościowych, wyliczenie wartości przychodu uzyskanego ze sprzedaży instrumentów finansowych/papierów wartościowych w złotych polskich powinno nastąpić w dacie waluty (tj. w dacie, w której ostatecznie zaksięgowano właściwą kwotę należną ze sprzedaży instrumentów finansowych/papierów wartościowych), zaś kursem przeliczenia na złote polskie powinien być średni kurs NBP z tej daty?

2009.02.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB2/415-1534/08-4/AK
     ∟podatnik uzyskujący dochody (przychody) z odsetek dyskonta, dywidend i zysków osób prawnych ze Szwajcarii w latach 2003 i 2004, winien rozliczyć je na zasadach ogólnych z zastosowaniem metody unikania podwójnego opodatkowania, zgodnie z treścią art. 27 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2009.02.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB2/415-1534/08-5/AK
     ∟art. 11 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż „jeżeli bank, z którego usług korzysta podatnik, stosuje różne kursy walut obcych i nie jest możliwe zastosowanie kursu, o którym mowa w ust. 3 zdanie pierwsze, lub bank nie ogłasza kursu walut, do przeliczenia przychodu uzyskanego przez podatnika na złote, stosuje się kurs średni walut obcych, ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

2009.02.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB2/415-1534/08-6/AK
     ∟stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe tylko i wyłącznie w sytuacji, kiedy wartość otrzymanych przez Wnioskodawcę akcji/udziałów, jest równa zainwestowanemu kapitałowi, za który zostały nabyte produkty hybrydowe. Natomiast w sytuacji, kiedy wartość otrzymanych akcji/udziałów jest wyższa od zainwestowanego kapitału, za który zostały nabyte produkty hybrydowe, nadwyżka stanowi dochód z instrumentów finansowych (kapitałów pieniężnych).

2008.09.11 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-I/4407/14-5/08/EN
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PV-I/4407/14-5/08/ENData2008.09.11AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek od towarów i usług --> Miejsce świadczeniaSłowa kluczowebadania klinicznekontrahent zagranicznyPolska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU)usługi w zakresie badań i analizPytanie podatnikaCzy usługi przez Stronę świadczone na rzecz zagranicznych usługobiorców (posiadających siedzibę zarówno na terytorium Wspólnoty Europejskiej, jak i na terytorium państw trzecich) stanowią usługi, o których mowa w art. 27 ust.4 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmujące usługi doradztwa (będące usługami konsultantów, o których mowa w VI Dyrektywie) i/lub usługi przetwarzania danych/dostarczania informacji? D E C Y Z J A Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) oraz art. 4 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), art. 5 ust.1 pkt 1, art. 8 ust.1, ust.3, art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535, z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 08.07.2008r. wniesionego przez X, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 27.05.2008r., znak: 1471/VTR2/443-1/08/MŻ, wydane w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uzupełnione postanowieniem Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 26.06.2008r., znak: 1471/NTR2/443-1/08/MŻ - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie p o s t a n a w i a odmówić zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. U Z A S A D N I E N I E Pismem z dnia 19.12.2006r. X wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej między innymi potwierdzenia prawidłowości stanowiska, że usługi przez Nią świadczone na rzecz zagranicznych usługobiorców (posiadających siedzibę zarówno na terytorium Wspólnoty Europejskiej, jak i na terytorium państw trzecich) stanowią usługi, o których mowa w art. 27 ust.4 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmujące usługi doradztwa (będące usługami konsultantów, o których mowa w VI Dyrektywie) i/lub usługi przetwarzania danych/dostarczania informacji. Strona, powołując art. 27 ust.3, ust.4 pkt 3 ustawy o VAT oraz art. 9 ust.2 lit. e VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych-wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC) wskazała, że świadczone przez Nią usługi zawierają się w wyliczeniu zawartym w art. 27 ust.4 pkt 3 w/w ustawy i zgodnie z art. 27 ust.3 ustawy o podatku od towarów i usług winny być traktowane jako świadczone w siedzibie usługobiorcy, tj. poza terytorium Polski, co wynika z ich charakteru i istoty. Postanowieniem z dnia 19.03.2007r., nr 1471/NTR2/443-463a/06/MP Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie odmówił wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego z uwagi na fakt, iż nie był uprawniony, a tym bardziej obowiązany do weryfikacji poprawności dokonanego zaklasyfikowania świadczonych przez Nią usług.Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W zażaleniu Strona zarzuciła postanowieniu Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie naruszenie: - art. 165 a § 1 Ordynacji podatkowej poprzez niewłaściwe zastosowanie w sprawie; - art. 14a § 1 i § 4 w/w ustawy poprzez brak udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W zażaleniu Strona udowadniała, że art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie. Strona podkreśliła, iż wbrew twierdzeniu Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie na str.1 zaskarżonego postanowienia, pismem z dnia 19.12.2006r. nie wystąpiła o potwierdzenie, czy opisane we wniosku czynności zaliczają się do doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1) lub doradztwa w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3) oraz przetwarzania danych i dostarczania informacji. Strona wskazała, że w w/w wniosku (pkt 2) wyraźnie przedstawiła stanowisko, zgodnie z którym świadczone usługi winny być traktowane dla celów VAT jako usługi wymienione w art. 27 ust.4 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. A zatem zgodnie z art. 27 ust.3 w/w ustawy, usługi te powinny być uznawane za świadczone w miejscu siedziby każdego z usługobiorców, tj. poza terytorium Polski, w związku z czym nadal nie podlegają one opodatkowaniu VAT w Polsce, a Strona nie jest zobowiązana z tytułu świadczenia przedmiotowych usług do wykazywania należnego podatku od towarów i usług.Biorąc powyższe pod uwagę, Strona stała na stanowisku, iż Jej pytanie dotyczyło zastosowania przepisów prawa podatkowego i powinno być rozstrzygnięte przez organ podatkowy w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej. W opinii Strony przepisy Ordynacji podatkowej nie przewidują jakichkolwiek podstaw dla odmowy wszczęcia postępowania po złożeniu wniosku zgodnie z wymogami art. 14a § 1 w/w ustawy. Zdaniem Strony na żaden przepis określający przyczyny, które zabraniają wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie wskazał także organ pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Jednocześnie Strona zauważyła, że Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, odmawiając wszczęcia postępowania w przedmiotowej sprawie naruszył także art. 14a § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej. Tymczasem obowiązek wydania pisemnej interpretacji został wprost nałożony na organ podatkowy przepisem art. 14a § 1 w/w ustawy. Ponadto Strona podkreśliła, że wszystkie warunki przewidziane w art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, od których spełnienia uzależnione jest udzielenie pisemnej interpretacji przez organ podatkowy, zostały spełnione. A zatem organ pierwszej instancji powinien był merytorycznie ustosunkować się do wniosku z dnia 19.12.2006r. i wyrazić swoją ocenę prawną odnośnie zaprezentowanego przez podatnika stanowiska oraz przytoczyć odpowiednie przepisy prawa. Mając powyższe na uwadze, Strona wniosła o uchylenie postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 19.03.2007r., nr 1471/NTR2/443-463a/06/MP w całości. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowieniem z dnia 28.02.2008r., nr 1401/PH-I/4407/14-18/07/EN/PV-I uchylił postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 19.03.2007r., nr 1471/NTR2/443-463a/06/MP w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. Organ odwoławczy uznał, iż organ pierwszej instancji w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, którego istotnym elementem jest w/w opinia klasyfikacyjna wyrażona w piśmie Urzędu Statystycznego w Łodzi-Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych z dnia 14.11.2006r., nr OISK-5672/KU-310/14-4420/1/03/2006, powinien zweryfikować stanowisko Strony w kwestii, czy świadczone usługi na rzecz zagranicznych usługobiorców (posiadających siedzibę zarówno na terytorium Wspólnoty Europejskiej, jak i na terytorium państw trzecich) stanowią usługi, o których mowa w art. 27 ust.4 pkt 3 ustawy o VAT, obejmujące usługi doradztwa (będące usługami konsultantów, o których mowa w VI Dyrektywie) i/lub usługi przetwarzania danych/dostarczania informacji. W związku z powyższym organ drugiej instancji stwierdził, że w/w wniosek w kwestii potwierdzenia prawidłowości powyższego stanowiska dotyczy stosowania przepisów prawa podatkowego, w związku z czym art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej nie ma w tej sprawie zastosowania, co skutkowało przekazaniem sprawy do ponownego rozpatrzenia na podstawie art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej. Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż w toku ponownego rozpatrzenia przedmiotowej sprawy Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie winien przeprowadzić postępowanie, mające na celu dokonanie oceny wniosku Strony z dnia 19.12.2006r. w powyższej kwestii w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej, w tym również z uwzględnieniem § 5 tego przepisu.Postanowieniem z dnia 27.05.2008r., nr 1471/VTR2/443-1/08/MŻ Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. W ocenie organu pierwszej instancji z przedłożonej przez Stronę w/w opinii Urzędu Statystycznego w Łodzi wynika, że usługi polegające na organizowaniu, koordynowaniu i nadzorowaniu badań klinicznych nowych leków prowadzone na zlecenie firmy farmaceutycznej należy klasyfikować dla celów statystycznych w grupowaniu PKWiU 73.10 „usługi badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych”. W związku z powyższym zdaniem Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie usługi badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych zaklasyfikowane do grupowania PKWiU 73.10 nie zaliczają się do usług wymienionych w art. 27 ust.4 pkt 3 ustawy o VAT, tj. doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1), doradztwa w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3) oraz przetwarzania danych i dostarczania informacji. Strona wnioskiem z dnia 05.06.2008r. wystąpiła o uzupełnienie postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 27.05.2008r., nr 1471/VTR2/443-1/08/MŻ o pouczenie, tj. czy i w jakim trybie służy na nie zażalenie. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowieniem z dnia 26.06.2008r., nr 1471/NTR2/443-1/08/MŻ uzupełnił w/w postanowienie co do pouczenia poprzez wskazanie, iż służy na nie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia. Na postanowienie z dnia 27.05.2008r., nr 1471/VTR2/443-1/08/MŻ Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W zażaleniu Strona podnosi, że zaskarżone postanowienie narusza: - art. 14a § 1, art. 14a § 2 i art. 14a § 3 oraz art. 210 § 4 w związku z art. 219 Ordynacji podatkowej poprzez niewyczerpującą ocenę prawną Jej stanowiska i dokonanie tej oceny w odniesieniu jedynie do części tego stanowiska; - art. 9 ust.2 lit. (e) VI Dyrektywy UE z dnia 17 maja 1977r. w związku z art. 53 i art. 54 Traktatu o przystąpieniu Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, a także art. 9, art. 87 ust.1, art. 90 ust.1 i art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez oparcie rozstrzygnięcia na nieprawidłowo recypowanych do polskiego systemu prawnego przepisów VI Dyrektywy; - art. 27 ust.4 pkt 3 i ust.3 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez niezasadną odmowę jego zastosowania w odniesieniu do świadczonych usług, objętych tym przepisem w brzmieniu interpretowanym w zgodzie z celami VI Dyrektywy. Strona wskazuje, że organ pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia ograniczył się do pobieżnej analizy przepisów ustawy o VAT oraz przedstawienia znaczenia przedmiotowej opinii w sprawie klasyfikacji statystycznej świadczonych usług. Mając na uwadze brak odniesienia się Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie do zawartego we wniosku z dnia 19.12.2006r. porównania przepisów ustawy o VAT oraz regulacji zawartych w VI Dyrektywie, szczegółowego przedstawienia charakteru świadczonych usług, wykazania braku rozstrzygnięcia znaczenia klasyfikacji statystycznej usług w orzecznictwie sądowoadministracyjnym oraz przedstawienia zróżnicowanego klasyfikowania statystycznego usług analogicznych do przedmiotowych usług, zdaniem Strony należy uznać, iż organ pierwszej instancji nie poddał w sposób prawidłowy ocenie prawnej stanowiska zaprezentowanego w w/w wniosku, naruszając tym samym art. 14a § 3 w związku z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, a uzasadnienie prawne postanowienia nie spełnia wymogów określonych w art. 210 § 4 w/w ustawy, ponieważ nie wyjaśnia w sposób pełny podstawy prawnej zaskarżonego postanowienia. Ponadto Strona opierając się na przepisach VI Dyrektywy oraz orzecznictwie ETS udowadnia, że przedmiotowe usługi powinny być zakwalifikowane jako „usługi konsultantów” oraz „inne podobne usługi”, o których mowa w art. 9 ust.2 lit. (e) VI Dyrektywy, niezależnie od sposobu, w jaki są one klasyfikowane w Polsce na potrzeby służb statystyki publicznej. W zażaleniu Strona zauważa, iż realizacją postanowień art. 9 ust.2 lit. (e) VI Dyrektywy jest na gruncie polskich przepisów krajowych art. 27 ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Strony art. 27 ustawy o VAT zawęża regulację art. 9 ust.2 lit. (e) VI Dyrektywy poprzez wskazanie, że tylko usługi objęte poszczególnymi grupowaniami statystycznymi podlegają określonej w art. 27 ust.3 ustawy o VAT zasadzie ustalania miejsca ich opodatkowania. Takiego odwołania do klasyfikacji statystycznych nie przewiduje art. 9 ust.2 lit. (e) VI Dyrektywy. A zatem w tym kontekście należałoby uznać art. 27 ustawy o podatku od towarów i usług za niezgodny z art. 9 ust.2 lit. (e) VI Dyrektywy, co uzasadniałoby bezpośrednie oparcie się na w/w przepisie VI Dyrektywy, z pominięciem niezgodnych z nią przepisów krajowych (co potwierdza orzecznictwo WSA, np.: wyrok z dnia 9 lutego 2006r., sygn. akt III SA/Wa 3203/05; wyrok z dnia 12 października 2005r., sygn. akt III SA/Wa 2219/05; wyrok z dnia 25 maja 2005r., sygn. akt I SA/Lu 77/05). W opinii Strony decyzja organu podatkowego naruszająca przepisy VI Dyrektywy jest z tego względu sprzeczna z art. 9, art. 87 ust.1, art. 90 ust.1 oraz art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.Jednocześnie w ocenie Strony, odpowiednia klasyfikacja statystyczna usług nie powinna być traktowana jako czynnik bezwarunkowo przesądzający o traktowaniu danych usług, w szczególności na potrzeby podatku od towarów i usług. Strona zwraca także uwagę, że przepisy VI Dyrektywy nie nadają tak istotnego znaczenia klasyfikacjom statystycznym. Dodatkowo Strona przypomina, iż w projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, będącym przedmiotem prac legislacyjnych, proponuje się odejście od klasyfikacji statystycznych w treści art. 27 ustawy o VAT. Biorąc powyższe pod uwagę, Strona stoi na stanowisku, iż kierując się zasadą pierwszeństwa prawa wspólnotowego, jest uprawniona do bezpośredniego powołania się na art. 9 ust.2 lit. (e) VI Dyrektywy, co w konsekwencji oznacza, że usługi świadczone na rzecz zagranicznych usługobiorców powinny być klasyfikowane jak

2008.02.28 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-19/07/EN/PV-I
     ∟Potwierdzenia prawidłowości stanowisk, że:- dla celów podatku od towarów i usług przyjmuje się zgodnie z art. 27 ust.3 ustawy o VAT, iż wykonywane usługi są świadczone w miejscu siedziby usługobiorców, a zatem poza terytorium Polski;- w konsekwencji powyższego usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

2008.02.07 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-II/4407/14-23/07/JM
     ∟Czy zgodnie z art. 27 ust. 3 i ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 54, poz. 535, z późn. zm.), świadczone przez podatnika usługi, polegające na aranżowaniu badań klinicznych leków oraz koordynacji i sprawowaniu nadzoru nad ich przeprowadzaniem w celu dostarczenia informacji dotyczących działania nowych produktów leczniczych, nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż miejscem ich świadczenia jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę?

2008.01.15 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie - SKO.53/5838/2007/Pod
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentupostanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnaturaSKO.53/5838/2007/PodData2008.01.15AutorSamorządowe Kolegium Odwoławcze w KrakowieTematOpłata skarbowa --> Zakres przedmiotowy --> Przedmiot opłaty skarbowejSłowa kluczoweradcowie prawnizakres pełnomocnictwaPytanie podatnikaCzy dokument upoważniający aplikanta radcowskiego do zastępstwa przed organami ścigania, sądami i organami administracji publicznej podlega opłacie skarbowej? Czy dokument stwierdzający udzielenie pełnomocnictwa do odbioru pism oraz zapoznania z aktami sprawy w postępowaniu administracyjnym podlega opłacie skarbowej? POSTANOWIENIE Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie w składzie:1/...2/...3/...po rozpatrzeniu zażalenia Spółki Partnerskiej ... Spółka Partnerska Radców Prawnych z siedzibą w Krakowie na postanowienie Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 31 sierpnia 2007 r. Nr PD 03-2-MM.31200-572P/07 stwierdzające, że stanowisko przedstawione w kwestii pobierania opłaty skarbowej od dokumentów, w których radca prawny upoważnia aplikanta radcowskiego do zastępstwa przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej jest prawidłowe, natomiast stanowisko przedstawione w kwestii pobierania opłaty skarbowej od złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa do odbioru pism oraz zaznajamiania się z aktami sprawy w postępowaniu przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej jest nieprawidłowe,działając na podstawie z art. 14a § 1 oraz § 4 w związku z art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 219 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa / Dz. U. Nr 8 poz. 60 z 2005 roku ze zm. /utrzymuje zaskarżone postanowienie w mocy. UZASADNIENIE Spółka ... Spółka Partnerska Radców Prawnych z siedzibą w (zwana dalej Spółką) , wniosła o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego tj. ustawy o opłacie skarbowej, w następującej sprawie:1. czy upoważnienie udzielane przez radcę prawnego aplikantowi radcowskiemu do zastępstwa przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej objęte jest obowiązkiem uiszczenia opłaty skarbowej, oraz;2. czy upoważnienie udzielane do odbioru pism oraz do zaznajamiania się z aktami sprawy w postępowaniu przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej objęte jest obowiązkiem uiszczenia opłaty skarbowej. Spółka podała następujący stan faktyczny:1). Podatnik jest podmiotem zajmującym się świadczeniem pomocy prawnej podmiotom gospodarczym, jednostkom organizacyjnym oraz osobom fizycznym (art. 4 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych), w formie spółki partnerskiej radców prawnych.2). Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 2 ustawy o opłacie skarbowej złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego wypisu lub kopii - w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym" podlega opłacie skarbowej.a) W ramach prowadzonej przez siebie działalności radcowie prawni bardzo często udzielają upoważnienia aplikantom radcowskim do ich zastępstwa przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej. W zw. z powyższym bardzo często powstają wątpliwości co do obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej od zastępstwa udzielonego aplikantom radcowskim do powyższego zastępstwa.b) Podobne wątpliwości powstają w sytuacji upoważnienia udzielanego każdej osobie fizycznej (w tym radcy prawnemu) do odbioru pism oraz do zaznajamiania się z aktami sprawy w postępowaniu przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej i to bez względu na charakter prawny osób udzielających takiego upoważnienia, jak i osób upoważnionych. Spółka wskazała, że jej stanowisko wykaże, iż w przywołanych stanach faktycznych nie istnieje obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej i przedstawiła następujące stanowisko:W przekonaniu Podatnika w opisanych powyżej stanach faktycznych nie istnieje obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt. 2 ustawy o opłacie skarbowej, ze względu na to, iż nie dochodzi w nich do udzielenia pełnomocnictwa, które to jest przesłanką do powstania obowiązku jej zapłaty.a) W pierwszej sytuacji opisane powyżej upoważnienie nie podlega opłacie skarbowej ze względu na to, iż na jego mocy nie powstaje stosunek pełnomocnictwa, a to ze względu na to, iż _upoważnienie udzielone przez radcę prawnego aplikantowi radcowskiemu do zastępstwa przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej jest konstrukcją jedynie podobną do pełnomocnictwa, nie jest zaś udzieleniem pełnomocnictwa. Aplikant radcowski na mocy takiego upoważnienia jest jedynie zastępcą pośrednim, który dokonuje czynności prawnej we własnym imieniu, ale na cudzy rachunek - na rachunek radcy prawnego (który uiszcza przedmiotową opłatę). Wynika to już choćby ze sformułowania użytego przez ustawodawcę w art. 35<1> ustawy o radcach prawnych, mianowicie, iż „...aplikant radcowski może zastępować radcę prawnego...". W powyższej sytuacji można również zasadnie wykazywać, iż aplikant jest jedynie pomocnikiem przy dokonaniu czynności prawnej, który ułatwia lub umożliwia dokonanie czynności prawnej bądź posłańcem, który jedynie przenosi oświadczenie woli złożone przez inną osobę (w tym wypadku radcę prawnego). Zatem i tak byłaby to konstrukcja jedynie podobna do pełnomocnictwa. Ponadto stanowisko Podatnika, iż w powyższym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z udzieleniem pełnomocnictwa potwierdza wykładnia historyczna przepisów ustawy o radcach prawnych, jak i wykładnia literalna przepisu art. 1 ust. 1 pkt. 2 ustawy o opłacie skarbowej. Poprzednio obowiązujący (do 10 września 2005 r. - Dz.U.05.163.1361) przepis art. 21 § 1 ustawy o radcach prawnych wyraźnie stanowił, iż radca prawny mógł udzielić pełnomocnictwa (substytucji) także aplikantowi radcowskiemu. Jednak biorąc pod uwagę, iż działania ustawodawcy są racjonalne, to nowe uregulowanie przywołanego przepisu, rezygnujące z możliwości udzielania pełnomocnictwa substytucyjnego aplikantowi radcowskiemu, bardzo jasno wskazują iż w tym przypadku nie zachodzi udzielenie pełnomocnictwa. Spowodowane jest to tym, iż gdyby hipotetycznie przyjąć, iż aplikant radcowski jest pełnomocnikiem to byłoby to sprzeczne zarówno z przepisami kodeksu postępowania cywilnego, jak i kodeksu postępowania karnego (których to przepisy zasadniczo określają zakres osób mogących być pełnomocnikami). Natomiast racjonalny ustawodawca w sposób całościowy i spójny określa powyższy krąg osób, do którego nie należą aplikanci radcowscy, co wyraża się w tym, że ustawa o radcach prawnych w stosunku do wyżej wymienionych aktów prawnych pełni funkcję dopełniającą. Potwierdza to również literalna wykładnia art. 1 ust. 1 pkt. 2 ustawy o opłacie skarbowej (gdyż przy interpretacji ustaw podatkowych powinna być to preferowana wykładnia ze względu na ich charakter, nakładający na obywateli podstawowe obowiązki względem Rzeczypospolitej Polskiej), która nie pozwala, ze względu na użyty zwrot „złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa", na wprowadzanie opłaty w sytuacji zastępstwa pośredniego, wykazanego powyżej - lecz jedynie w przypadku rzeczywistego udzielenia pełnomocnictwa. Jeżeli zatem art. 21 § 1 ustawy o radcach prawnych wyraźnie stanowi o zastępstwie, zaś 1 art. 1 ust. 1 pkt. 2 ustawy o opłacie skarbowej mówi o pełnomocnictwie, to zgodnie z zasadą legę non distinguente ostatni z wymienionych przepisów nie powinien być interpretowany jako przepis nakładający obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od udzielonego aplikantowi radcowskiemu upoważnienia do zastępstwa radcy prawnego. Ponadto w omawianej sprawie inny pogląd od przedstawionego przez podatnika, a więc nakładający ponownie tę samą opłatę, prowadziłby do podwójnego opodatkowania wynikającego tak naprawdę z jednej czynności (udzielenia przez klienta pełnomocnictwa radcy prawnemu), co jest niezgodne z zasadą państwa prawa, urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej.b) W drugim stanie faktycznym podatnik podnosi, iż nie istnieje obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od upoważnienia udzielanego do odbioru pism oraz do zaznajamiania się z aktami sprawy w postępowaniu przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej i to bez względu na charakter osób udzielających takiego upoważnienia, jak i osób upoważnionych, a to ze względu na to, iż przesłanka skutecznego udzielenia komuś przedstawicielstwa - a tym samym pełnomocnictwa - jest spełniona wówczas gdy umocowanie dotyczy dokonania czynności prawnej (lub dokonywania takich czynności), a nie innych zachowań. A w niniejszej sprawie z całą pewnością należy stwierdzić, iż „udzielenie pełnomocnictwa" do odbioru pism oraz do zaznajamiania się z aktami sprawy w postępowaniu przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej nie dotyczy dokonania czynności prawnych, a jedynie czynności faktycznych - jest to zatem konstrukcja podobna do przywoływanego uprzednio posłannictwa. Spowodowane jest to tym, iż odbiór pism oraz zaznajamianie się z aktami sprawy są jedynie czynnościami technicznymi, które nie niosą ze sobą żadnego oświadczenia woli. Nie są to również czynności zbliżone do czynności prawnych, poprzez które pełnomocnik może dokonać czynu zgodnego z prawem, wiążącego się z przejawem woli, jak np. wezwanie, wyznaczenie terminu lub czynu polegającego na zawiadomieniu. W związku z powyższym Spółka wniosła o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, mianowicie powyższych uregulowań ustawy o opłacie skarbowej w związku z przepisami ustawy o radcach prawnych i potwierdzenie prezentowanego przez Podatnika stanowiska. Zaskarżonym postanowieniem organ I instancji orzekł w sposób wyżej opisany. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 5 czerwca 2007 r. wpłynął wniosek radcy prawnego Pana ... działającego w ramach ... Spółka Partnerska Radców Prawnych z siedzibą w ..., przy ul. .... o wydanie pisemnej interpretacji przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2006 o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 225. poz. 1635 z późn. zm.) w odniesieniu do pobierania opłaty skarbowej od złożenia dokumentu, w którym radca prawny upoważnia aplikanta radcowskiego do zastępstwa przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej oraz od upoważnienia do odbioru pism i zaznajamiania się z aktami sprawy w postępowaniu przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej. Zdaniem Wnioskodawcy złożenie ww. dokumentu nie podlega opłacie skarbowej. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, opłacie skarbowej podlega złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii - w sprawie z zakresu administracji publicznej lub postępowaniu sądowym. Na podstawie art. 35 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2002r.. Nr 123. poz. 1059, z późn. zm.) aplikant radcowski może zastępować radcę prawnego przed min. sądami rejonowymi, organami administracji publicznej. Ponadto może również z upoważnienia radcy prawnego sporządzać i podpisywać niektóre pisma procesowe związane z jego występowaniem przed np. sądami. Pan ... w złożonym wniosku wyczerpująco wyjaśnił, że dokument na podstawie którego aplikant radcowski pełni za radcę prawnego zastępstwo w granicach określonych w art. 35(1) ww. ustawy o radcach prawnych, nie stanowi pełnomocnictwa. Stanowisko takie zostało zaprezentowane również przez Sąd Najwyższy w Uchwale Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2006r. Sygn. Akt III CZP 27/06. Zatem należy stwierdzić, że złożenie upoważnienia wynikającego z powyżej przytoczonego artykułu ustawy o radcach prawnych nie jest przedmiotem opłaty skarbowej. Następnie organ I instancji podniósł, że odnosząc się do kwestii pobierania opłaty skarbowej od złożenia dokumentu upoważniającego do odbioru pism należy przytoczyć ust. 1 części IV ko1.4 załącznika do ustawy o opłacie skarbowej, w którym ustawodawca zwalnia z opłaty skarbowej dokument stwierdzający udzielenie pełnomocnictwa oraz jego odpis, wypis lub kopie poświadczony notarialnie lub przez uprawniony organ upoważniający do odbioru dokumentów. Zatem należy stwierdzić, że skoro ustawodawca wprowadza wyjątek, w którym zwalnia z opłaty skarbowej ww. dokumenty, to każde pełnomocnictwo do odbioru dokumentów, które nie spełnia postawionych warunków lub nie jest zwolnione na podstawie innych przepisów z tej opłaty, podlega opłacie skarbowej. Analizując sprawę poboru opłaty skarbowej od złożenia dokumentu upoważniającego do zaznajamiania się z aktami sprawy przed organami ścigania i organami administracji publicznej, organ I instancji wskazał, ze nie może przyjąć przedstawionego przez Pana ... wyjaśnienia. Jeżeli przytoczymy przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r., Nr 98. poz. 1071 z późn. zm.). gdzie art. 73 stanowi, że w każdym stadium postępowania organ administracyjny obowiązany jest umożliwić stronie przeglądanie akt sprawy oraz sporządzanie z nich notatek i odpisów oraz art. 32 i 33 § 2 na podstawie, których strona może działać przez pełnomocnika, a pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone do protokołu, to nie można przyjąć przedstawionego we wniosku uzasadnienia. Na powyższe postanowienie zażalenie złożyła Spółka Spółka Partnerska Radców Prawnych ul. ... reprezentowana przez ... z ... Spółka Partnerska Radców Prawnych, podnosząc, iż na podstawie art. 14 a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (w brzmieniu Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60), dalej: OP - w zw. z art. 13 § 1 OP pkt. 3 oraz art. 236 § 2 pkt. 1 OP w zw. z art. 216 § 2 OP, zarzucając mu:- naruszenie przepisu art. 1 § 1 pkt. 2 ustawy o opłacie skarbowej, poprzez jego błędną wykładnię, w wyniku której Prezydent Miasta Krakowa uznał, iż upoważnienie udzielane do zaznajamiania się z aktami sprawy w postępowaniu przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej wymaga uiszczenia opłaty skarbowej;- naruszenie przepisu art. 95 § 1 k.c. w zw. z art. 96 k.c, poprzez ich niezastosowanie, i wnieśli o:- zmianę zaskarżonego postanowienia i rozstrzygnięcie sprawy w powyższym zakresie zgodnie ze stanowiskiem Podatnika zawartym we wniosku z dnia 5 czerwca 2007 r. W uzasadnieniu złożonego zażalenia podano, iż postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2007 r. (doręczone Podatnikowi w dniu 6 września 2007 r.) Prezydent Miasta Krakowa, po rozpatrzeniu wniosku Podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 5 czerwca 2007 r. stwierdził, iż stanowisko przedstawione przez Podatnika: w kwestii pobierania opłaty skarbowej od dokumentów, w których radca prawny upoważnia aplikanta radcowskiego do zastępstwa przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej jest prawidłowe, natomiast stanowisko przedstawione w kwestii pobierania opłaty skarbowej od złożeni

2007.12.20 - Izba Skarbowa we Wrocławiu - PPI443/1092/07
     ∟Czy spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie faktur wystawionych na firmę Y – przedsiębiorstwo osoby fizycznej, którego wartość stanowiła kapitał zakładowy spółki z o. o.?

2007.10.25 - Małopolski Urząd Skarbowy - PO2/423-158/07/85595
     ∟Podatnik zwrócił się z zapytaniem dotyczącym rozliczenia różnic kursowych w związku z przyjęciem przez Spółkę rachunkowej metody rozliczenia różnic kursowych.

2007.09.18 - Izba Skarbowa w Gdańsku - BI/4117-0059/07
     ∟Czy radca prawny wykonywujący zawód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej powinien uzyskane wynagrodzenie z tytułu pomocy prawnej świadczonej z urzędu (na zlecenie sądu) zaliczyć do przychodów spółki? Decyzja

2007.09.11 - Izba Skarbowa w Gdańsku - BI/4218-0027/07
     ∟Czy wydatki związane z połączeniem spółek, poniesione przez Spółki Przejęte stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki Przejmującej, w sytuacji przejścia ogółu praw i obowiązków na tę Spółkę w ramach sukcesji uniwersalnej towarzyszącej połączeniu. Decyzja

2007.06.29 - Izba Skarbowa w Zielonej Górze - I-1/423-0045/07
     ∟Czy w przypadku, gdy z odczytu licznika wynika, iż faktyczne zużycie gazu jest niższe niż kwoty faktycznie wpłacone przez użytkowników dokonujących wpłat ryczałtowych w wysokościach wyższych niż wcześniej uzgodnione ze spółką, to ustalona nadwyżka wpłat nad faktyczne zużycie winna zostać uznana za niestanowiącą przychodu przedpłatę na poczet dostaw, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym, a dotychczas uzyskane przychody winny zostać skorygowane.

2007.06.25 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PV-I/4407-126/07/MCz
     ∟Czy podatnik prowadzący działalność gospodarczą w zakresie okazjonalnego przewozu osób (samochodem osobowym) który nie przekroczył obrotu 40.000 zł, musi instalować kasę rejestrującą?Decyzja

2007.03.13 - Izba Celna w Warszawie - 440000-PA-9116-770/06/1407/GK
     ∟Czy wyroby olej opałowy TERMEC oraz olej opałowy EGZOTERM przeznaczone na cele opałowe, spełniają warunki, określone w §1 ust. 1 pkt 1 w sprawie znakowania i barwienia paliw silnikowych oraz olejów opałowych dla celów kontroli obrotu, a jeżeli tak, to czy ze względu na właściwości fizykochemiczne wykazywane przez te oleje, uniemożliwiające ustalenie zawartości barwnika oraz znacznika, może znajdować do nich zastosowanie przepis art. 65 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym?Jaką stawkę podatku akcyzowego należy zastosować do sprzedaży krajowej oleju opałowego TERMEC oraz oleju opałowego EGZOTERM, przeznaczonych na cele opałowe?

2007.03.12 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PH-I/4407/14-90/06/EN
     ∟Czy kwoty napiwków otrzymywanych przez pracowników lub zleceniobiorców Spółki powinny być zaliczane do Jej obrotu i czy powinny one zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 z późn. zm.) zwiększać podstawę opodatkowania VAT usług świadczonych przez Spółkę na rzecz klientów?

2007.03.06 - Izba Skarbowa w Krakowie - PP-3/449-12/07
     ∟Według jakiej stawki podatku VAT należy opodatkować usługi podlegające na sprawowaniu opieki na osobami w podeszłym wieku?

2007.01.25 - Małopolski Urząd Skarbowy - PO1/423-111/06/6915/07
     ∟Zapytanie Spółki dotyczyło rozstrzygnięcia czy waga samochodowa najazdowa posadowiona na dzierżawionym gruncie za pomocą wybudowanego przez dzierżawcę fundamentu stanowi odrębny od gruntu środek trwały, czy powinna być traktowana jako inwestycja w obcym środku trwałym?

2006.12.22 - Izba Skarbowa w Gdańsku - BI/4218-0023/06
     ∟Czy udostępnianie na podstawie umowy użyczenia przez odbiorców ciepła przedsiębiorstwu ciepłowniczemu pomieszczeń na potrzeby umieszczania urządzeń ciepłowniczych stanowi nieodpłatne świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych? Decyzja

2006.11.07 - Izba Skarbowa w Poznaniu - BD-P/423-21/06/Z
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnaturaBD-P/423-21/06/Z Data2006.11.07AutorIzba Skarbowa w PoznaniuTematPodatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodówSłowa kluczowedłużnikkoszty uzyskania przychodówprzejęcie długuwierzycielzobowiązaniePytanie podatnikaCzy wydatki poniesione tytułem spłaty długu przejętego od Spółdzielni Mieszkaniowej na podstawie umowy o przejęciu długu można uznać za koszt uzyskania przychodu? Pismem z dnia 26 kwietnia 2006r. Spółka z o. o. zwróciła się z wnioskiem o udzielenie, w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku z tytułu spłaty długu przejętego od innego podmiotu na podstawie umowy o przejęcie długu. Spółka z o. o. jest, zgodnie z § 1 pkt 5 i 6 umowy spółki z dnia 1 lipca 2004r., spółką celową, zawiązaną dla "wybudowania i sprzedaży na zasadach odrębnej własności 171 lokali wchodzących w skład inwestycji budowlanej". Bezpośrednim powodem zawiązania Spółki był zamiar zrealizowania zaniechanej inwestycji budowlanej, której wykonawcą i inwestorem miała być pierwotnie Spółdzielnia Mieszkaniowa. Przyczyną odstąpienia Spółdzielni Mieszkaniowej od zrealizowania w 2004r. przedmiotowej inwestycji była trudna sytuacja finansowa. Taki stan rzeczy - jak wyjaśnia Wnioskodawca - doprowadziłby do pokrzywdzenia członków spółdzielni, którzy w 2001 r. wnieśli wkłady mieszkaniowe na mieszkania, które miały zostać przez ww. spółdzielnię pobudowane. W nowozawiązanej Spółce, 997 z 1000 udziałów o wartości 2300 zł każdy, objęła ww. Spółdzielnia, w zamian za wkład niepieniężny w postaci prawa własności gruntu wraz z rozpoczętą budową i projektem budowlanym. Dla gruntu stanowiącego przedmiot aportu Sąd Rejonowy w Poznaniu prowadzi księgi wieczyste. Wskazane nieruchomości, z wyjątkiem jednej, obciążone były w momencie ich wnoszenia do Spółki hipotekami ustanowionymi na rzecz różnych podmiotów. Fakt obciążenia hipotekami nieruchomości, na których miała być prowadzona inwestycja mieszkaniowa - zgodnie z wyjaśnieniami Podatnika - powodował istotne utrudnienia w kontynuowaniu budowy, m. in. w pozyskiwaniu kredytów bankowych oraz w praktyce uniemożliwiał sprzedaż wybudowanych mieszkań. W związku z powyższym Spółka z o. o. wraz ze Spółdzielnią Mieszkaniową, której długi zabezpieczone były hipotekami ustanowionymi na gruntach Podatnika, podjęła działania mające na celu spłatę wierzytelności Spółdzielni i tym samym zwolnienie nieruchomości budowlanej stanowiącej własność Spółki spod obciążeń hipotecznych. Działania te miały umożliwić realizację celu dla jakiego Spółka została powołana, to jest budowę oraz sprzedaż mieszkań pobudowanych na wskazanym wyżej gruncie. W ramach wskazanych działań została zawarta Ugoda z dnia 16 maja 2005r. pomiędzy Spółdzielnią a jej wierzycielem Przedsiębiorstwem Budowlanym i Spółką z o. o., na mocy której Spółdzielnia zobowiązała się do spłaty wierzytelności na kwotę 581.797,66 zł, jakie miał w stosunku do niej wierzyciel, a Przedsiębiorstwo do podjęcia działań mających na celu wykreślenie hipoteki kaucyjnej do kwoty 500.000,00 zł ustanowionej na nieruchomości objętej księgą wieczystą KW ... W celu zabezpieczenia wykonania ugody Spółdzielnia Mieszkaniowa wystawiła weksle na rzecz wierzyciela Przedsiębiorstwo Budowlane poręczone przez Podatnika. W wyniku zawartej ugody, hipoteka ustanowiona na nieruchomości Spółki, której dotyczyły przedmiotowe postanowienia, została wykreślona. W dniu 3 października 2005r. została zawarta pomiędzy Spółką z o. o. a Spółdzielnią Mieszkaniową umowa o przejęcie długu jaki Spółdzielnia posiadała w stosunku do Przedsiębiorstwa Budowlanego, a wynikającego z ugody zawartej w dniu 16 maja 2005r. Na przeniesienie długu została udzielona w dniu 3 października 2005r. pisemna zgoda ww. wierzyciela. Spółka z o. o. zrealizowała przedmiotowe zobowiązanie. Na gruncie opisanego stanu faktycznego Spółka sformułowała pytanie: czy wydatki poniesione tytułem spłaty długu przejętego od Spółdzielni Mieszkaniowej na podstawie umowy o przejęciu długu można uznać za koszt uzyskania przychodu? W opinii Podatnika, wskutek opisanych wyżej czynności prawnych, stał się on faktycznym beneficjentem ugody. Wobec powyższego wydatek odpowiadający wartości przejętego w drodze umowy cywilnoprawnej od podmiotu trzeciego długu, który był zabezpieczony hipoteką ustanowioną na nieruchomości będącej własnością Podatnika, na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi koszt uzyskania przychodów. Postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2006r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań-Grunwald uznał za nieprawidłowy pogląd Podatnika wyrażony we wniosku z dnia 26 kwietnia 2006r. Organ podatkowy, na podstawie przepisów art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uznał, iż wydatek Spółki z tytułu spłaty zobowiązania przejętego na podstawie "umowy o przejęcie długu", nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Grunwald Spółka wniosła zażalenie, w którym podtrzymała swoje stanowisko przedstawione w złożonym zapytaniu, zarzucając jednocześnie, iż postanowienie to narusza przepis art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b) ww. ustawy, poprzez błędne przyjęcie, że znajduje on zastosowanie do przedmiotowego stanu faktycznego. Zdaniem Podatnika wskazany wyżej przepis nie obejmuje wydatku poniesionego na spłatę długu przejętego na podstawie "umowy o przejęcie długu", wyklucza jedynie z kosztów uzyskania przychodu wydatki związane ze spłatą zobowiązań z tytułu gwarancji i poręczeń. Zdaniem Podatnika, koszt polegający na spłacie przejętego od podmiotu trzeciego długu, który był zabezpieczony hipoteką ustanowioną na nieruchomości będącej własnością Spółki, stanowi, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszt uzyskania przychodów, jest to bowiem koszt, który ma związek z działalnością Spółki i został poniesiony w celu uzyskania przychodu. Związek ten polega na umożliwieniu prowadzenia inwestycji budowlanej na gruncie dotychczas obciążonym hipoteką. Obciążenie gruntu hipoteką powoduje utrudnienia w sprzedaży pobudowanych mieszkań, stąd konieczność usunięcia z gruntu obciążeń rzeczowych pozostaje w oczywistym związku przyczynowym z działalnością gospodarczą developera, a taką właśnie działalność Spółka prowadzi. Ponadto, Spółka podnosi zarzut naruszenia przepisów art. 122 oraz art. 210 § 4 w związku z art. 219 ustawy Ordynacja podatkowa, poprzez brak w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia merytorycznego ustosunkowania się do stanowiska Podatnika, co wskazuje na niewystarczające wyjaśnienie okoliczności sprawy. Po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Podatnika, postanowienia Naczelnika. Urzędu Skarbowego Poznań-Grunwald oraz zażalenia na to postanowienie, stwierdzam, iż stanowisko zawarte w rozstrzygnięciu i uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia jest prawidłowe. Rozstrzygając przedmiotową kwestię, organ pierwszej instancji, wbrew zarzutom Spółki, nie uchybił przepisom art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b) ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Ogólne zasady klasyfikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów zostały zawarte w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przepisie tym stanowi się, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Analiza wskazanego wyżej przepisu prowadzi do wniosku, że aby wydatek podatnika można było zweryfikować jako koszt uzyskania przychodu, winny być spełnione łącznie wymienione w tym przepisie przesłanki; to jest wydatek winien być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów i nie jest on wymieniony wart. 16 ust. 1 ustawy. W omawianym stanie faktycznym wydatek istotnie został poniesiony w celu uzyskania przychodów. Został zatem spełniony jeden z dwóch warunków. Aby jednak przedmiotowy wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów, należy wykluczyć jego występowanie w przepisie art. 16 ust. 1 ustawy. Przepisy art. 16 ust. 1, powołane w ww. art. 15 ust. 1 ustawy, zawierają zamknięty katalog kosztów (w tym wydatków, odpisów, rezerw), które mimo, że zostaną poniesione przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, nie są uznawane za koszt uzyskania przychodów. Abstrahując od powodów, dla których ustawodawca uznał za zasadne wyłączenie pewnych wydatków z kosztów podatkowych, należy stwierdzić, że przepisy art. 16 ust. 1, stanowiąc odstępstwo od zasady, że kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nie mogą być interpretowane rozszerzająco (np. przez analogię). Podstawę oceny prawno - podatkowej omówionego wyżej stanu faktycznego stanowi, jak zasadnie przyjął organ pierwszej instancji, przepis art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b) ww. ustawy. Stosownie do normy prawnej zawartej w tym przepisie, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków na spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń. Wbrew twierdzeniom Strony, ograniczenie wynikające z przytoczonego wyżej przepisu nie odnosi się tylko i wyłącznie do gwarancji i poręczeń, ale odnosi się także do każdego zobowiązania innego, od zobowiązania Podatnika. Także z tytułu spłaty długu innego podmiotu (w tym przypadku udziałowca). Zgodnie z art. 519 § 1 K. c. osoba trzecia (tut. Podatnik) może wejść na mocy umowy za zgodą wierzyciela (tut. Przedsiębiorstwo Budowlane) w miejsce dotychczasowego dłużnika (tut. Spółdzielnia Mieszkaniowa) i staje się odpowiedzialna wobec Przedsiębiorstwa Budowlanego za zobowiązania poprzednika. Nie oznacza to jednak, że zapłacona kwota stanowi zapłatę za zrealizowanie na rzecz Podatnika, przez przedsiębiorstwo budowlane, usługi budowlanej. Przejęcie długu, stosownie do art. 524 § 2 K. c. ma charakter czynności, wskutek której przejemca nie staje się wierzycielem pierwotnego dłużnika. Rację ma Wnioskująca, że w wyniku dokonanych przez nią czynności prawnych zarówno ze Spółdzielnią Mieszkaniową, jak i firmą budowlaną, stała się stroną transakcji handlowej, jednak w takim stanie wynikającego z niej stosunku prawnego, w jakim zastała go w chwili podpisania umowy o przejęciu długu, a więc wyłącznie zobowiązanym dłużnikiem z tytułu umowy handlowej zawartej przez osobę trzecią oraz jej kosztów. Swoboda zawierania umów cywilnych oraz kształtowania w ich wyniku roli i sytuacji prawnej podmiotów należy do tych podmiotów, jednak ocena skutków podatkowych, jakie umowy te mogą wywoływać w tej dziedzinie, należy do autonomicznego prawa podatkowego. W opisanym wyżej stanie faktycznym bezspornym jest, iż podmiot, który nie wywiązał się ze zobowiązania wobec swojego wierzyciela, wniósł aportem do Spółki - Wnioskodawcy, nieruchomości obciążone hipotekami. Na mocy umowy o przejęcie długu, Podatnik spłacił zobowiązanie swojego udziałowca. Wobec powyższego, wyczerpane zostały znamiona określone w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Odnosząc się natomiast do zarzutu naruszenia przez organ pierwszej instancji przepisów art. 122 oraz art. 210 § 4 w związku z art. 219 ustawy Ordynacja podatkowa, stwierdzam, iż jest bezzasadny. Przepis art. 14a § 5 tej ustawy reguluje kwestię i zakres procedury występowania o interpretację, poprzez określenie przepisów znajdujących zastosowanie do procedury wydawania interpretacji. Jak wynika z brzmienia wskazanego wyżej przepisu do załatwienia wniosku dotyczącego wydania interpretacji, stosuje się odpowiednio przepisy art. 169 § 1 i 2 oraz art. 170 § 1, z tym, że w razie gdy wniosek nie został uzupełniony w wyznaczonym terminie, nie mają zastosowania przepisy art. 14b § 3. Ww. przepis nie wskazuje na konieczność stosowania przy wydawaniu interpretacji pozostałych przepisów procedury z zakresu postępowania podatkowego. Wskazać także należy, iż organ pierwszej instancji, stosownie do przepisu art. 14a § 3, dokonał oceny prawnej stanowiska wnioskodawcy z przytoczeniem stosownych przepisów prawa podatkowego. Stosownie zaś do przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, nie jest dla niego wiążąca. Jeżeli podatnik nie jest przekonany co do jej słuszności, nie musi zastosować się do interpretacji prawa podatkowego zawartej w postanowieniu wydanym na jego wniosek. Niniejsza interpretacja prawa podatkowego została wydana w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w dniu jej wydania stan prawny.

2006.10.24 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/BP-I-4230Z-99/06/JP
     ∟czy możliwe jest po stronie najemcy samochodu osobowego, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu, czynszu płaconego wynajmującemu, kosztów paliwa, przeglądów, ubezpieczenia etc. Decyzja

2006.10.02 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/BP-I/4230Z-98/06/KK
     ∟Spółka ma wątpliwości w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości pojazdu przewyższającej równowartość 20.000 euro. , w sytuacji gdy amortyzacja dotyczy samochodu oddanego w najem

2006.07.27 - Izba Skarbowa w Krakowie - PD-3/41170-42/06/G
     ∟Czy dom inwestycyjny ma obowiązek sporządzania informacji PIT-8C, jeżeli klient ma rachunek bankowy w duńskim banku, a dom inwestycyjny zarządza portflem inwestycyjnym klienta i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa ma dostęp do rachunku bankowego klienta?

2006.06.03 - Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie - 1472/ROP1/423-151-171/06/AJ
     ∟W sprawie wątpliwości co do treści wydanego postanowienia Nr 1472/ROP1/423-31-113/06/AJ z dnia 13.04.2006 r. poprzez sprecyzowanie przedstwionego przez organ stanowiska dotyczącego sposobu ustalenia wydatków na nabycie udziałów.

2006.01.12 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PD-4230Z-97/05/KC
     ∟Czy wziąwszy pod uwagę przedmiot Umowy, stanowi ona umowę, o której mowa w art. 17b ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych? Czy w związku z tym "P" S.A. powinien rozpoznawać przychód w wysokości całości otrzymanych rat leasingowych, a Sp. zo.o. "P" - koszt w tej samej wysokości? Czy wykorzystanie opcji wyłączenia niektórych składników przedmiotu leasingu na zasadach wynikających z załącznika nr 4 do umowy i negocjowanej "oferty sprzedaży" i ich sprzedaż na podstawie odrębnej umowy wpływa na zmianę kwalifikacji całej umowy w świetle przepisu art. 17b ustawy z dnia 15 lutego 1992r.? Czy w razie zbycia składników majątkowych wchodzący...

2005.12.13 - Urząd Skarbowy w Brzesku - PP/443-72/05
     ∟Czy pomimo braku świadectwa homologacji można odliczyć podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących opłatę wstępną, raty leasingowe oraz zakup paliwa, związanych z użytkowaniem, na podstawie umowy leasingu, samochodu ciężarowego marki IVECO?

1 2