2019.09.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL1-3.4012.405.2019.1.AKS

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.405.2019.1.AKS
z 3 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2019 r. (data wpływu 30 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi firmę w formie Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Działalność polega na zajmowaniu się pośrednictwem w sprzedaży, za pośrednictwem aukcji internetowych i ofert handlowych w internecie, oferując w imieniu dostawcy zagranicznego (zagraniczny dostawca pochodzi z Chin) przedmioty, w których posiadaniu się on nie znajduje, a są one zamawiane na rzecz klienta, bezpośrednio na adres klienta, dopiero po dokonaniu przez niego zakupu i płatności bezpośrednio na konto Wnioskodawcy lub za pośrednictwem pośrednika płatności. Wnioskodawca jest pośrednikiem w transakcji. Model ten powszechnie funkcjonuje pod nazwą dropshipping. Transakcje przebiegają w następujący sposób:

Wnioskodawca nawiązuje kontakt z zagranicznym dostawcą towarów i oferuje mu usługę pośrednictwa handlowego.
Dostawca zagraniczny przedstawia listę produktów wraz z cenami i poleca oferować produkty klientom polskim w jego imieniu, zastrzegając jednocześnie, że Wnioskodawca otrzymuje prowizję dopiero po sprzedaży oferowanego przedmiotu.
Następnie, Wnioskodawca prezentuje dany towar na prowadzonej przez niego stronie internetowej, stosownie do informacji otrzymanych od zagranicznego sprzedawcy.
Po dokonaniu zakupu i płatności na rachunek bankowy Wnioskodawcy przez klienta, Wnioskodawca zamawia określony towar u swojego kontrahenta, podając odpowiednie dane nabywcy (w szczególności adres do wysyłki towaru). Ponadto, dokonując zamówienia Wnioskodawca uiszcza odpowiednią kwotę na rachunek bankowy zagranicznego kontrahenta.
Po otrzymaniu zapłaty, towar zostaje wysłany przez kontrahenta zagranicznego bezpośrednio do danego klienta, który zakupił towar za pośrednictwem strony internetowej (na żadnym etapie Wnioskodawca nie staje się właścicielem towaru).
Zagraniczny dostawca przysyła produkt wraz z dokumentem sprzedaży (paragonem lub fakturą dokumentującą zakup danego produktu) prosto do klienta (Wnioskodawca nie ma kontaktu z produktem, jest on skierowany prosto do klienta, który sam dokonuje ewentualnych czynności podatkowych i celnych).
Wnioskodawca wysyła zagranicznemu kontrahentowi zestawienie dokonanych transakcji w przyjętym między stronami okresie rozliczeniowym wraz ze stosowną informacją o kwotach wpłaconych przez klientów oraz kwocie uiszczonej przez niego na jego rzecz.

Potwierdzeniem roli w przedmiotowym rodzaju działalności jest m.in.: regulamin, widniejący na prowadzonej przez Wnioskodawcę stronie internetowej. Wskazany dokument zawiera zapis, w myśl którego Wnioskodawca pośredniczy w zamówieniu towaru od kontrahenta zagranicznego w imieniu i na rzecz nabywcy. W omawianej sytuacji Wnioskodawca:

jest pośrednikiem na zlecenie dostawcy zagranicznego,
obowiązkiem Wnioskodawcy jest pośredniczenie w płatnościach i zamówieniach,
nie jest importerem towaru i nie sprowadza towaru na własny rachunek ani w niczyim imieniu,
nie uzyskuje od zagranicznego dostawcy towaru rachunku ani faktury,
nie nabywa towaru na swoją rzecz,
nie jest ani nie chce być właścicielem towaru,
jest usługodawcą podmiotu zagranicznego,
płatności odbywają się w formie elektronicznej,
warunki transakcji są dostępne dla klienta w regulaminie dostępnym do wglądu w siedzibie Wnioskodawcy oraz zamieszonym na stronie internetowej Wnioskodawcy.

Ponadto, wynagrodzeniem jest prowizja, która jest uzyskiwana po potrąceniu płatności od nabywców przed przesłaniem ich dalej do Chin. Płatności w postaci przelewów bankowych dokonywane są na rachunek firmowy Wnioskodawcy. Otrzymane płatności po pomniejszeniu o należną prowizję przekazywane są na rachunek bankowy właściwego dostawcy. Przychodem jest w tym modelu prowizja, która podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Usługi pośrednictwa są świadczone przy zakupie towarów takich jak: odzież, obuwie, zegarki, galanteria, torebki, portfele, elektronika, gadżety elektroniczne. Transakcje są dokonywane z kontrahentami z Chin.

Pomiędzy Wnioskodawcą a dostawcami zagranicznymi jest zawarta umowa poprzez dostępne środki kontaktu oraz komunikatory, tj. poczta e-mail, umowa ustna zawarta telefonicznie, umowa zawarta poprzez komunikatory tekstowe.

Umowa zawarta między Wnioskodawcą a zagranicznym kontrahentem, obejmuje m.in. rolę Wnioskodawcy jako pośrednika przy transakcji sprzedaży, obowiązki stron w zakresie wysyłki towaru, czy sposobu dokonywania rozliczenia itp.

W umowie określona jest wysokość prowizji należnej za pośrednictwo w doprowadzeniu do umowy kupna-sprzedaży, na podstawie procentowej marży dodanej do ustalonej ceny oferowanych towarów.

Zatem, kwotą stanowiącą wynagrodzenie jest prowizja (marża) pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe od klienta a kwotą przekazaną do dostawcy (właściciel towaru) tytułem poszczególnych transakcji. Podkreślić należy, że prowizja jest wypłacana jedynie w przypadku sprzedaży danego produktu. Tytułem potwierdzenia wykonanej usługi na rzecz zagranicznego kontrahenta, Wnioskodawca jest zobowiązany do dostarczenia drogą mailową odpowiedniej ewidencji transakcji występujących w przyjętym przez strony okresie rozliczeniowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem VAT z uwagi na to, że usługobiorcy (dostawcy zagraniczni) są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, a miejscami świadczenia usług są na podstawie art. 28b ustawy kraje w których dostawcy mają siedzibę – w tym przypadku Chiny?

Zdaniem Wnioskodawcy, opierając się na dotychczas wydanych interpretacjach indywidualnych w tożsamych stanach faktycznych, m.in.: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP3/443-202/12-2/KC, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy sygn. ITPP3/443-83/14/AT, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 czerwca 2016 r. sygn. ILPP4/4512-1-119/6-4/BA, Wnioskodawca uważa, iż nie jest zobowiązany do rozliczenia w kraju VAT należnego z tytułu świadczonych usług pośrednictwa handlowego z uwagi na to, że miejscem świadczenia tych usług jest państwo siedziby usługobiorcy – np. Chiny.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przepisu powyższego wynika zasada, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 powołanej ustawy rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej, zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym państwie. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku usług, których świadczenie odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 281 ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

W art. 28a ustawy o VAT wskazano, iż na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

ilekroć jest mowa o podatniku rozumie się przez to:
1. podmioty które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6;
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Za podatników będą uznawane również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 281 ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Analizując treść przytoczonych wyżej przepisów Wnioskodawca uważa, że usługa pośrednictwa świadczona przez niego nie będzie opodatkowana w Polsce z uwagi na fakt, że firmy zagraniczne, będące nabywcami usług spełniają definicję podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, co oznacza że miejscem świadczenia i opodatkowania tych usług – zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy – są państwa, w których usługobiorcy posiadają siedziby.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 11 lipca 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.160.2017.2.RC: „Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz opis sprawy należy zatem stwierdzić, że dla usługi będącej przedmiotem wniosku na rzecz podatników (kontrahentów zagranicznych z siedzibą w kraju trzecim, spoza Unii Europejskiej) nie przewidziano szczególnego miejsca świadczenia i podlega ona opodatkowaniu zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy w kraju siedziby usługobiorcy. Tym samym świadczona usługa na rzecz podatników spoza UE nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce”.

Analogiczne stanowisko przyjął również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 19 kwietnia 2016 r., sygn. IBPP1/4512-20/16/LSZ: „Odnosząc zatem wyżej cytowane przepisy do przedmiotowych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro usługobiorcą świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa jest kontrahent zagraniczny będący podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, to miejscem świadczenia i opodatkowania usługi pośrednictwa świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z państwa spoza Unii Europejskiej, który posiada siedzibę działalności gospodarczej w państwie spoza Unii Europejskiej, należy określić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą miejsca świadczenia usług zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, tj. terytorium kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę. W konsekwencji, przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski”.

Podobne wnioski płyną również z poniższych interpretacji indywidualnych: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 czerwca 2016 r., sygn. IPPP3/4512-307/16-2/WH; Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 kwietnia 2016 r., sygn. ITPP2/4512-84/16/AD; Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 sierpnia 2015 r., sygn. IPTPP2/4512-287/15-4/JSZ; Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 czerwca 2015 r., sygn. ILPP1/4512-1-186/15-4/TK; Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 maja 2014 r., sygn. ITPP3/443-83/14/AT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi firmę w formie Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Działalność polega na zajmowaniu się pośrednictwem w sprzedaży, za pośrednictwem aukcji internetowych i ofert handlowych w internecie, oferując w imieniu dostawcy zagranicznego (pochodzącego z Chin), przedmioty, w których posiadaniu się on nie znajduje, a są one zamawiane na rzecz klienta, bezpośrednio na adres klienta, dopiero po dokonaniu przez niego zakupu i płatności bezpośrednio na konto Wnioskodawcy lub za pośrednictwem pośrednika płatności. Wnioskodawca jest pośrednikiem w transakcji. Model ten powszechnie funkcjonuje pod nazwą dropshipping.

Transakcje przebiegają w następujący sposób:

Wnioskodawca nawiązuje kontakt z zagranicznym dostawcą towarów i oferuje mu usługę pośrednictwa handlowego.
Dostawca zagraniczny przedstawia listę produktów wraz z cenami i poleca oferować produkty klientom polskim w jego imieniu, zastrzegając jednocześnie, że Wnioskodawca otrzymuje prowizję dopiero po sprzedaży oferowanego przedmiotu.
Następnie, Wnioskodawca prezentuje dany towar na prowadzonej przez niego stronie internetowej, stosownie do informacji otrzymanych od zagranicznego sprzedawcy.
Po dokonaniu zakupu i płatności na rachunek bankowy Wnioskodawcy przez klienta, Wnioskodawca zamawia określony towar u swojego kontrahenta, podając odpowiednie dane nabywcy (w szczególności adres do wysyłki towaru). Ponadto, dokonując zamówienia Wnioskodawca uiszcza odpowiednią kwotę na rachunek bankowy zagranicznego kontrahenta.
Po otrzymaniu zapłaty, towar zostaje wysłany przez kontrahenta zagranicznego bezpośrednio do danego klienta, który zakupił towar za pośrednictwem strony internetowej (na żadnym etapie Wnioskodawca nie staje się właścicielem towaru).
Zagraniczny dostawca przysyła produkt wraz z dokumentem sprzedaży (paragonem lub fakturą dokumentującą zakup danego produktu) prosto do klienta (Wnioskodawca nie ma kontaktu z produktem, jest on skierowany prosto do klienta, który sam dokonuje ewentualnych czynności podatkowych i celnych).
Wnioskodawca wysyła zagranicznemu kontrahentowi zestawienie dokonanych transakcji w przyjętym między stronami okresie rozliczeniowym wraz ze stosowną informacją o kwotach wpłaconych przez klientów oraz kwocie uiszczonej przez niego na jego rzecz.

jest pośrednikiem na zlecenie dostawcy zagranicznego,
obowiązkiem Wnioskodawcy jest pośredniczenie w płatnościach i zamówieniach,
nie jest importerem towaru i nie sprowadza towaru na własny rachunek ani w niczyim imieniu,
nie uzyskuje od zagranicznego dostawcy towaru rachunku ani faktury,
nie nabywa towaru na swoją rzecz,
nie jest ani nie chce być właścicielem towaru,
jest usługodawcą podmiotu zagranicznego,
płatności odbywają się w formie elektronicznej,
warunki transakcji są dostępne dla klienta w regulaminie dostępnym do wglądu w siedzibie Wnioskodawcy oraz zamieszonym na stronie internetowej Wnioskodawcy.

Płatności w postaci przelewów bankowych dokonywane są na rachunek firmowy Wnioskodawcy, a następnie, po pomniejszeniu o należną prowizję, przekazywane są na rachunek bankowy właściwego dostawcy. Przychodem jest w tym modelu prowizja, która podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Usługi pośrednictwa są świadczone przy zakupie towarów takich jak: odzież damska i męska, obuwie damskie i męskie, zegarki damskie i męskie, galanteria damska oraz męska, torebki, portfele, elektronika, gadżety elektroniczne. Transakcje są dokonywane z kontrahentami z Chin.

Pomiędzy Wnioskodawcą a dostawcami zagranicznymi została zawarta umowa, która obejmuje m.in. rolę Wnioskodawcy jako pośrednika przy transakcji sprzedaży, obowiązki stron w zakresie wysyłki towaru, czy sposobu dokonywania rozliczenia itp. W umowie określona jest wysokość prowizji należnej za pośrednictwo w doprowadzeniu do umowy kupna-sprzedaży, na podstawie procentowej marży dodanej do ustalonej ceny oferowanych towarów.

Dążąc do ustalenia przysługującego wynagrodzenia z przedmiotowego rodzaju działalności, prowadzone jest zestawienie zrealizowanych transakcji w oparciu o wyciąg bankowy. Stosownie do poczynionych ustaleń, w ewidencji są do siebie dopasowane odpowiednio transakcje uznaniowe (kwoty odpowiadające wpłatom dokonywanym przez klientów) oraz transakcje obciążeniowe (kwoty odpowiadające wartości towaru i jego dostawy), odpowiadające im numery zamówień, za pomocą których można zidentyfikować daną transakcję oraz odpowiadające daty powstania przychodu. Zatem, kwotą stanowiącą wynagrodzenie jest prowizja (marża) pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe od klienta a kwotą przekazaną do dostawcy (właściciel towaru) tytułem poszczególnych transakcji. Podkreślić należy, że prowizja jest wypłacana jedynie w przypadku sprzedaży danego produktu. Tytułem potwierdzenia wykonanej usługi na rzecz zagranicznego kontrahenta, Wnioskodawca jest zobowiązany do dostarczenia drogą mailową odpowiedniej ewidencji transakcji występujących w przyjętym przez strony okresie rozliczeniowym.

W świetle powyższego należy wskazać, że „dropshipping” stanowi sposób sprzedaży internetowej. Sprzedaż ta polega na przeniesieniu na dostawcę procedur wiążących się z wysyłką towaru do odbiorcy. W warunkach takiej sprzedaży rolą sprzedawcy jest zebranie zamówień, a następnie przekazanie ich do dostawcy. Dostawca natomiast przyjmuje na siebie wysyłkę zamówionego towaru do odbiorcy. W niniejszej sprawie zatem Wnioskodawca w istocie będzie pośredniczył w dostawie towarów, nie będąc właścicielem tych towarów, ani nie dysponując nimi w żaden inny sposób. Rolą Wnioskodawcy będzie więc świadczenie usług pośrednictwa między podmiotami.

W przypadku świadczenia usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług ważne jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

I tak, stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Jak wskazał Wnioskodawca, dostawcy zagraniczni z Chin spełniają definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Do powołanej w art. 28b ust. 1 ustawy zasady ogólnej, ustawodawca przewidział szereg zastrzeżeń, wskazując szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług. Jednakże w przedmiotowej sprawie nie mają one zastosowania.

Wobec powyższego usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce podatkiem VAT z uwagi na to, że usługobiorcy (dostawcy zagraniczni) są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy, a miejscem świadczenia usług będzie – na podstawie art. 28b ustawy – terytorium Chin.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników dotyczących konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie i nie mogą one decydować o niniejszym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt b 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin