Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-83/14/AT
z 28 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2014 r. (data wpływu 21 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniu 9 maja 2014 r. (data wpływu 13 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia w przyjętym modelu dropshippingu miejsca świadczenia usług, które będą wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Chin – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 maja 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia w przyjętym modelu dropshippingu miejsca świadczenia usług, które będą wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Chin.

W uzupełnieniu wniosku przedstawiono ostatecznie następujące zdarzenie przyszłe.

Aktualnie Wnioskodawca prowadzi drobną działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. W przyszłości zamierza prowadzić działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez internet poprzez aukcje internetowe, bądź ogłoszenia na własnej stronie. Będzie to polegało na świadczeniu usług w zakresie pośrednictwa w zakupie jednostkowych towarów między klientem a dostawcą, który znajduje się na terytorium kraju trzeciego (spoza krajów Unii Europejskiej). Pojęcie znane w ekonomii jako Dropshipping. Sprzedaż pod nazwą dropshipping będzie polegała na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę.

Każda wysyłka nie przekracza wartości, której suma należności podatkowych z tytułu importu towarów nie przekracza równowartości kwoty 10 euro (art. 55 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne). W razie przekroczenia wszelkie koszty celne z tym związane będą po stronie klienta, jako importera towaru. O tych zobowiązaniach klient jest informowany w regulaminie świadczenia usług dostępnym na profilu Wnioskodawcy.

Wnioskodawca oświadcza iż:

1. rozlicza się z podatku na zasadach ogólnych;
2. ma zamiar świadczyć usługi zwane pośrednictwem handlowym;
3. nie jest i nie chce być właścicielem towaru;
4. nie jest importerem towaru i nie sprowadza towaru na własny rachunek ani w niczyim imieniu;
5. rolą Wnioskodawcy będzie pośredniczenie w płatnościach i zamówieniach;
6. zysk stanowi różnica pomiędzy kwotą otrzymaną od klienta a kwotą przekazaną do dostawcy do poszczególnych transakcji;
7. zakupiony towar nigdy nie trafia do pośrednika handlowego, lecz zawsze do klienta;
8. jako pośrednik, Wnioskodawca nie posiada fizycznie towaru w swojej firmie, a co za tym idzie nie dysponuje dokumentem zakupu towaru, jakim jest faktura lub rachunek;
9. klient najpierw przelewa pieniądze na konto bankowe Wnioskodawcy, a dopiero później są one przekazywane do dostawcy, który znajduje się poza terytorium Unii Europejskiej;
10. nieujawniony zostaje dostawca towaru;
11. warunki transakcji są dostępne dla klienta w regulaminie Wnioskodawcy.

Procedura wyglądałaby następująco:

1. Wnioskodawca nawiązuje kontakt z dostawcą z zagranicy;
2. Wnioskodawca otrzymuje listę produktów, ceny, warunki itp.;
3. dostawca zleca Wnioskodawcy wystawienie produktów na aukcjach, bądź w formie ogłoszeń na stronie Wnioskodawcy w uzgodnieniu, że prowizja będzie wypłacona Wnioskodawcy jedynie w przypadku sprzedaży;
4. klient kończy aukcję i przelewa zapłatę na konto bankowe Wnioskodawcy;
5. Wnioskodawca składa zamówienie u dostawcy z zagranicy, przelewa zapłatę pomniejszoną o wartość prowizji i wskazuje jako kupującego klienta, który dokonał zakupu na stronie Wnioskodawcy oraz jego adres jako adres odbiorcy;
6. towar jest dostarczany bezpośrednio do klienta z pominięciem osoby Wnioskodawcy. W przesyłce wraz z towarem klient otrzymuje rachunek wystawiony przez partnera Wnioskodawcy;
7. Wnioskodawca wystawia fakturę dla dostawcy z zagranicy na wykonaną przez siebie usługę na kwotę będącą różnicą między kwotą zapłaconą przez klienta a kwotą przekazaną do dostawcy.

Na tle powyższego wskazano m.in., że kwestią do wyjaśnienia jest ustalenie, gdzie jest świadczona usługa.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku ostatecznie zadano następujące pytanie:

Czy usługa pośrednictwa handlowego świadczonego na rzecz usługobiorców z Chin powinna być wskazana jako niepodlegająca opodatkowaniu „polskim VAT”?

Zdaniem Wnioskodawcy, sformułowanym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, przedmiotowe usługi pozostaną poza zakresem opodatkowania polskim VAT, a On sam, jako usługodawca, nie będzie zobowiązany do rozliczenia w kraju VAT należnego z tytułu świadczonych usług pośrednictwa handlowego z uwagi na to, że miejscem świadczenia tych usług będzie państwo siedziby usługobiorcy – Chiny.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z generalną zasadą określającą miejsce świadczenia dla usług, sformułowaną w art. 28b ust 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

W związku z powyższym, na wykonaną usługę zostanie wystawiona usługobiorcy faktura z oznaczeniem np. („nie podlega opodatkowaniu w Polsce”).

Uzasadnienie:

Zgodnie z IPPP3/443-202/12-2/KC.

Zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przepisu powyższego wynika zasada, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 powołanej ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  

• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  

• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 powołanej ustawy.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zwarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”, działu V.

Jak wynika z art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:



1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;



2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy przepis wprowadza drugą, po art. 15 ustawy, definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w przepisie art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W złożonym wniosku poinformowano, że Wnioskodawca, prowadząc drobną działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych, zamierza wykonywać ją w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez internet poprzez aukcje internetowe, bądź ogłoszenia na własnej stronie. Będzie to polegało na świadczeniu usług w zakresie pośrednictwa w zakupie jednostkowych towarów między klientem a dostawcą, który znajduje się na terytorium kraju trzeciego (spoza krajów Unii Europejskiej) – dropshipping, co będzie polegało na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę. Rolą Wnioskodawcy będzie m.in. pośredniczenie w płatnościach i zamówieniach. Jako pośrednik, Wnioskodawca nie posiada fizycznie towaru w swojej firmie, a co za tym idzie, nie dysponuje dokumentem zakupu towaru, jakim jest faktura lub rachunek. Wnioskodawca nie jest i nie chce być właścicielem towaru.

Procedura wyglądałaby następująco:

1. Wnioskodawca nawiązuje kontakt z dostawcą z zagranicy;
2. Wnioskodawca otrzymuje listę produktów, ceny, warunki itp.;
3. dostawca zleca Wnioskodawcy wystawienie produktów na aukcjach, bądź w formie ogłoszeń na stronie Wnioskodawcy w uzgodnieniu, że prowizja będzie wypłacona Wnioskodawcy jedynie w przypadku sprzedaży;
4. klient kończy aukcję i przelewa zapłatę na konto bankowe Wnioskodawcy;
5. Wnioskodawca składa zamówienie u dostawcy z zagranicy, przelewa zapłatę pomniejszoną o wartość prowizji i wskazuje jako kupującego klienta, który dokonał zakupu na stronie Wnioskodawcy oraz jego adres jako adres odbiorcy;
6. towar jest dostarczany bezpośrednio do klienta z pominięciem osoby Wnioskodawcy. W przesyłce wraz z towarem klient otrzymuje rachunek wystawiony przez partnera Wnioskodawcy;
7. Wnioskodawca wystawia fakturę dla dostawcy z zagranicy na wykonaną przez siebie usługę na kwotę będącą różnicą między kwotą zapłaconą przez klienta a kwotą przekazaną do dostawcy.

W świetle powyższego zauważyć należy, że dropshipping stanowi sposób sprzedaży internetowej. Sprzedaż ta polega na przeniesieniu na dostawcę procedur wiążących się z jego wysyłką do odbiorcy. W warunkach takiej sprzedaży rolą sprzedawcy jest zebranie zamówień, a następnie przekazanie ich do dostawcy. Dostawca natomiast przyjmuje na siebie wysyłkę zamówionego towaru do odbiorcy. W niniejszej sprawie zatem Wnioskodawca w istocie pośredniczy w dostawie towarów, nie będąc właścicielem tych towarów, ani nie dysponując nimi w żaden inny sposób.

Podkreślenia wymaga, że z całokształtu przedstawionych okoliczności sprawy nie wynika, aby wobec przedmiotowych usług znalazły zastosowanie wyjątki od zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy, określone w przepisach art. 28b ust. 2-4, oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym należy stwierdzić, że skoro w okolicznościach przedmiotowej sprawy Wnioskodawca, działając jako podmiot świadczący usługę pośrednictwa w internetowej sprzedaży towaru w ramach przyjętego modelu dropshippingu, będzie ją wykonywał – jak wskazano – na rzecz podmiotu z siedzibą w Chinach, to w konsekwencji, w oparciu o normę art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu w kraju siedziby tego usługobiorcy.

Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się do poglądu, że na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazane we wniosku usługi pozostaną poza zakresem opodatkowania polskim VAT i nie będzie On zobowiązany do rozliczenia w kraju VAT należnego z tego tytułu.

Jednocześnie, zauważa się, że dokonanej oceny prawnej stanowiska na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego nie zmienia powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2013 r., oraz odwołanie się przez Wnioskodawcę do wskazanych – w aspekcie przytoczonego publikatora ww. ustawy, tj. „Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.” – przepisów art. 2 pkt 1, art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy.

Końcowo wskazuje się, że przedmiotem oceny nie została objęta część stanowiska Wnioskodawcy odnosząca się do dokumentowania przedmiotowych czynności fakturą zawierającą adnotację z oznaczeniem np. („nie podlega opodatkowaniu w Polsce”), albowiem z ostatecznie przedstawionej w uzupełnieniu wniosku formuły pytania, określającego zakres wniosku, nie wynika, aby zagadnienie to miało być przedmiotem interpretacji, tym bardziej, że – jak wskazano w uzupełnieniu wniosku – kwestią do wyjaśnienia miało być ustalenie gdzie jest świadczona usługa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.