Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-186/15-4/TK
z 25 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2015 r. (data wpływu 13 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia – brak daty (data wpływu 24 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania działalności prowadzonej w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania działalności prowadzonej w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem. Wniosek uzupełniono w dniu 24 czerwca 2015 r. o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez Internet zwany dropshippingiem. Działalność ta będzie polegała na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na Dostawcę. Będzie prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez portal internetowy. Rola Zainteresowanego sprowadza się do zbierania zamówień, inkasowania wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych na Jego rachunek bankowy oraz do przesłania zamówienia do Dostawców, którzy znajdują się na terytorium Polski. Dostawca realizuje wysyłkę do Klienta, pozostając nieujawnionym względem jego (Dostawca oraz Odbiorca akceptują taką formę, zatwierdzając regulaminy oraz odpowiednie umowy).

Wnioskodawca podał, że:

• dokonuje usługi zwanej pośrednictwo handlowe,
• zysk stanowi różnica pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od Klienta a kwotą przekazaną do Dostawcy do poszczególnych transakcji,
• nieujawniony zostaje Dostawca towaru,
• zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafia do pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do Klienta,
• Klient najpierw przelewa pieniądze na konto bankowe Wnioskodawcy, a dopiero później są one przekazywane do Dostawcy.
  
  

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Przeniesienie prawa do rozporządzania towarem następuje między Dostawcą a nabywcą (Klientem) i ma miejsce w chwili przekazania przez Wnioskodawcę (pośrednika) zapłaty za towar skierowanej od nabywcy (Klienta) do Dostawcy towaru.
2. Nabywcami towarów, w których sprzedaży pośredniczy Zainteresowany są zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i podmioty gospodarcze.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Na podstawie jakiego dokumentu towar poprzez pośrednictwo Wnioskodawcy będzie trafiał od Dostawcy do Klienta, jeżeli Dostawca ma zostać Klientowi nieujawniony, tzn. nie mogłaby być wystawiona bezpośrednia faktura VAT lub/i rachunek, ażeby mogli oni odpowiednio się rozliczyć?

Zdaniem Wnioskodawcy, mógłby On wystawić rachunek/fakturę VAT dla Odbiorcy towaru, na której zawarta byłaby prowizja Wnioskodawcy oraz kwota sprzedaży towaru przez Dostawcę, nie ujawniając go. W tym przypadku Dostawca mógłby rozliczyć się na normalnych zasadach podatku VAT załączając umowę zawartą z Wnioskodawcą jako wyjaśnienie nieujawnienia się Odbiorcy towaru, a Odbiorca mógłby poczynić to w drugą stronę. Natomiast Wnioskodawca rozliczałby się według kwoty samej prowizji. W takiej sytuacji wszystkie obowiązki podatkowe zostałyby wypełnione przez każdą ze stron, a Dostawca nie zostawałby ujawniony Odbiorcy, na co obie strony się zgodziły.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary – stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pod pojęciem sprzedaży – na mocy art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez Internet zwany dropshippingiem. Działalność ta będzie polegała na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na Dostawcę. Będzie prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez portal internetowy. Rola Zainteresowanego sprowadza się do zbierania zamówień, inkasowania wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych na Jego rachunek bankowy oraz do przesłania zamówienia do Dostawców, którzy znajdują się na terytorium Polski. Dostawca realizuje wysyłkę do Klienta, pozostając nieujawnionym względem jego (Dostawca oraz Odbiorca akceptują taką formę, zatwierdzając regulaminy oraz odpowiednie umowy). Wnioskodawca podał, że:

• dokonuje usługi zwanej pośrednictwo handlowe,
• zysk stanowi różnica pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od Klienta, a kwotą przekazaną do Dostawcy do poszczególnych transakcji,
• nieujawniony zostaje Dostawca towaru,
• zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafia do pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do Klienta,
• Klient najpierw przelewa pieniądze na konto bankowe Wnioskodawcy, a dopiero później są one przekazywane do Dostawcy.
  
  

Ponadto Zainteresowany wskazał, że przeniesienie prawa do rozporządzania towarem następuje między Dostawcą a nabywcą (Klientem) i ma miejsce w chwili przekazania przez Wnioskodawcę (pośrednika) zapłaty za towar skierowanej od nabywcy (Klienta) do Dostawcy towaru. Nabywcami towarów, w których sprzedaży pośredniczy Zainteresowany są zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i podmioty gospodarcze.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sposobu dokumentowania działalności prowadzonej w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem, jeżeli Dostawca towaru ma zostać Klientowi nieujawniony.

Należy zauważyć, że dropshipping stanowi sposób sprzedaży internetowej. Sprzedaż ta polega na przeniesieniu na dostawcę procedur wiążących się z jego wysyłką do odbiorcy. W warunkach takiej sprzedaży rolą Zainteresowanego jest zebranie zamówień, a następnie przekazanie ich do Dostawcy. Dostawca natomiast przyjmuje na siebie wysyłkę zamówionego towaru do odbiorcy. W niniejszej sprawie zatem Wnioskodawca w istocie pośredniczy w dostawie towarów, nie będąc właścicielem tych towarów, ani nie dysponując nimi w żaden inny sposób.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem (…).
    
    

Natomiast jak wynika z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że podatnicy podatku od towarów i usług dokumentują dokonaną sprzedaż w następujący sposób:

• wystawiając faktury VAT – w przypadku sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą,
• ewidencjonując obrót na kasie rejestrującej – w przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Jednak w przypadku kiedy nabywca (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej) wystąpi z żądaniem wystawienia faktury VAT w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar, bądź otrzymano całość lub część zapłaty, to sprzedawca taką fakturę musi wystawić.
  
  

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy, faktura powinna zawierać dane stron transakcji, a więc nie ma możliwości jej wystawiania bez ujawnienia danych sprzedawcy towaru.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że będzie prowadził działalność w formie pośrednictwa handlowego poprzez portal internetowy. Rola Zainteresowanego będzie się sprowadzała do zbierania zamówień, inkasowania wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych oraz do przesłania zamówienia do Dostawców znajdujących się na terytorium Polski. Dodatkowo, dokonując pośrednictwa handlowego, będzie osiągał zyski stanowiące różnicę pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od Klienta a kwotą przekazaną do Dostawcy do poszczególnych transakcji. Wnioskodawca zaznaczył, że zakupiony przez Klienta towar nigdy nie będzie trafiał do pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do Klienta. Ponadto Zainteresowany wskazał, że przeniesienie prawa do rozporządzania towarem następuje między Dostawcą a nabywcą (Klientem) i ma miejsce w chwili przekazania przez Wnioskodawcę (pośrednika) zapłaty za towar skierowanej od nabywcy (Klienta) do Dostawcy towaru.

Opisany powyżej model działalności, którą planuje prowadzić Zainteresowany świadczy o tym, że Wnioskodawca nie będzie stroną umowy. Faktyczna umowa kupna-sprzedaży zawierana będzie bowiem między Dostawcą a Klientem. Tak więc, skoro przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel będzie następować poprzez przekazanie towarów od Dostawcy do Klienta (z pominięciem Zainteresowanego), to Wnioskodawca nie będzie na żadnym etapie transakcji właścicielem towarów, w związku z czym nie może wystawiać dokumentów sprzedaży w imieniu własnym. Podmiotem zobowiązanym do udokumentowania transakcji będzie Dostawca, jako rzeczywista strona umowy kupna-sprzedaży, tj. sprzedawca towaru.

Natomiast w związku z planowaną działalnością gospodarczą (która ma polegać wyłącznie na zbieraniu zamówień, inkasowaniu wpływów oraz przesyłaniu zamówień do Dostawcy) Zainteresowany może wystawiać faktury we własnym imieniu dla Dostawcy, ponieważ to na rzecz Dostawcy będzie świadczył usługi pośrednictwa handlowego i od Dostawcy będzie się domagał określonych zysków, stanowiących różnicę pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od Klienta a kwotą przekazaną do Dostawcy do poszczególnych transakcji.

Podsumowując, skoro Wnioskodawca nie jest stroną transakcji dostawy bowiem nie dysponuje towarem i nie dokonuje jego sprzedaży, a jedynie pośredniczy w transakcji, to tym samym Zainteresowany nie może wystawiać dokumentów potwierdzających dostawę towaru, gdyż obowiązek udokumentowania tej dostawy spoczywał będzie na Dostawcy.

Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku, zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Zgodnie bowiem z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania działalności prowadzonej w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem. Natomiast kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych została rozstrzygnięta odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.