Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.13.2018.1.BG
z 9 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2018 r. (data wpływu 5 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy pojemniki wynajmowane od Spółek z Unii Europejskiej są urządzeniem przemysłowym i czy wynagrodzenie tych Spółek uzyskiwane z tytułu najmu pojemników (m.in. plastikowe pojemniki, palety drewniane, palety metalowe, palety plastikowe, dekle plastikowe, pojemniki składane z tworzywa sztucznego oraz przekładki z pianki) należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 21 ust. l pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2018 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy pojemniki wynajmowane od Spółek z Unii Europejskiej są urządzeniem przemysłowym i czy wynagrodzenie tych Spółek uzyskiwane z tytułu najmu pojemników (m.in. plastikowe pojemniki, palety drewniane, palety metalowe, palety plastikowe, dekle plastikowe, pojemniki składane z tworzywa sztucznego oraz przekładki z pianki) należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 21 ust. l pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca”, „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w branży samochodowej. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wynajmuje od spółki niemieckiej, a także innych spółek mających siedzibę lub zarząd na terytorium Unii Europejskiej (dalej łącznie: „Spółki z EU” (winno być: „Spółki UE”) m.in. plastikowe pojemniki, palety drewniane, palety metalowe, palety plastikowe, dekle plastikowe, pojemniki składane z tworzywa sztucznego oraz przekładki z pianki (dalej łącznie jako: „pojemniki”).

Spółka nie wykorzystuje pojemników do produkcji (przemysłu) a jedynie do przechowywania i transportu gotowych produktów. Pojemniki nie są związane bezpośrednio z produkcją wyrobów przez Wnioskodawcę. Spółka wykorzystuje pojemniki jedynie w celu zapewnienia odpowiednich warunków do przechowywania i transportu wyrobów dla klientów działających w branży automotive, a także w innych branżach.

Spółka klasyfikuje pojemniki (w zależności od rodzaju danego pojemnika) wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) pod następującymi kodami:

• 22.22.19.0 - pozostałe opakowania z tworzyw sztucznych,
• 22.22.13.0 - pudełka, skrzynki, klatki i podobne artykuły z tworzyw sztucznych,
• 16.24.11 - palety drewniane, palety skrzyniowe i pozostałe płyty załadunkowe,
• 16.24.13.0 - pozostałe opakowania i ich części,
• 25.91.1 - pojemniki metalowe,
• 25.92.1 - opakowania z metali.
  
  

Wykorzystywane przez Spółkę pojemniki nie zawierają takich elementów jak: mechanizmy, przekładnie, dźwignie, napędy lub inne ruchome współpracujące ze sobą części.

Spółki z UE nie posiadają na terytorium Rzeczypospolitej siedziby ani zarządu. Spółki z UE są niezależnymi podmiotami gospodarczymi prowadzącymi działalność we własnym imieniu i na własną rzecz oraz podlegającą w danym państwie UE (innym niż Polska) opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka nie pobiera podatku u źródła przy wypłacie wynagrodzenia z tytułu najmu pojemników od Spółek z UE ponieważ, w ocenie Spółki, pojemniki nie stanowią urządzenia przemysłowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm., dalej: „updop”).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pojemniki wynajmowane od Spółek z UE są urządzeniem przemysłowym i czy w związku z tym wynagrodzenie Spółek z UE uzyskiwane z tytułu najmu pojemników należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. l pkt 1 updop?

Zdaniem Wnioskodawcy, pojemniki wynajmowane od Spółek z UE nie są urządzeniem przemysłowym, o którym mowa w art. 21 ust. l pkt 1 updop i w związku z tym uzyskiwane przez Spółki z UE przychody z najmu pojemników nie będą podlegały opodatkowaniem dochodowym od osób prawnych zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. l pkt 1 updop i w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 26 ust. l pkt 1 updop.

1. Podatek u źródła

Zgodnie z art. 3 ust. 2 updop, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20%.

Podatek uregulowany w powyższym artykule określany jest „podatkiem u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru. Zgodnie z art. 26 ust. l updop osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. l oraz art. 22 ust. l, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 updop, przepis art. 21 ust. l pkt 1 updop stosuje się przy uwzględnieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedstawionym stanie faktycznym, potencjalnie zastosowanie mogą znaleźć postanowienia właściwej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i majątku między Rzeczpospolitą Polską a państwem, którego rezydentem podatkowym jest dana Spółka z UE.

Zgodnie z typowymi umowami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i majątku należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć określonego w danej umowie procenta kwoty brutto należności licencyjnych.

Co do zasady na gruncie umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i majątku zawieranych między Rzeczpospolitą Polską a innymi państwami z UE przez należności licencyjne należy rozumieć wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Podsumowując powyższe opodatkowaniu podatkiem u źródła podlegać będzie przychód uzyskany z tytułu użytkowania bądź prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego. Dla określenia zakresu opodatkowania istotne jest więc ustalenie, co należy rozumieć przez pojęcie „urządzenie przemysłowe”, gdyż wszystkie transakcje, które będą dotyczyć urządzeń innych niż przemysłowe nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła.

2. Definicja urządzenia przemysłowego.

Zarówno w updop jak i w umowach w sprawie unikania podwójnego opodatkowania brak jest definicji legalnej pojęcia urządzenie przemysłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 takiej umowy przy jej stosowaniu przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego Państwa będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Biorąc pod uwagę powyższe należałoby stosować pojęcie urządzenia przemysłowego z polskiego porządku prawnego, z pierwszeństwem przepisów prawa podatkowego.

W związku z brakiem jednak w przepisach polskich definicji pojęcia „urządzenie przemysłowego”, to dokonując wykładni znaczenia tego pojęcia należy sięgnąć do języka potocznego wyrażonego w określeniach słownikowych (tak: Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 6 grudnia 1996 r. sygn. akt III SA 1091-1092/94, publ. LEX nr 27418, Glosa 1998, nr 9, s. 31, Monitor Prawniczy 1998, nr 6, s. 237).

a) „urządzenie"

I tak zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (PWN Warszawa 1996 r., tom III, str.575) przez urządzenie należy rozumieć mechanizm lub zespół elementów, przyrządów służących do wykonywania określonych czynności ułatwiających pracę, urządzenie przeładunkowe, transportowe.

Zgodnie natomiast z Wielkim Słownikiem Języka Polskiego urządzenie jest to przedmiot o złożonej konstrukcji, wykonujący lub ułatwiający określoną pracę.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że pojemniki będące przedmiotem najmu nie mieszczą się w pojęciu urządzenia. Urządzenie jest to zespół elementów tworzących bardziej skomplikowaną całość niż ma to miejsce w przypadku pojemników (tak też: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacjach z 17 stycznia 2011 r. Znak: ILPB4/423-262/10-4/MC; oraz z 31 grudnia 2014 r., Znak: ILPB4/423-475/14-4/MC).

b) „przemysłowy”

Analizując drugą część definicji, „przemysłowy” oznacza dotyczący przemysłu, związany przemysłem, stosowany w przemyśle. Natomiast przez przemysł należy rozumieć produkcje materialną polegającą na wydobywaniu z ziemi bogactw naturalnych i wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych (Słownik Języka Polskiego PWN). Zgodnie natomiast z Wielkim Słownikiem Języka Polskiego przemysł jest to działalność polegająca na wytwarzaniu produktów określonego rodzaju na dużą skalę przy użyciu maszyn i innych urządzeń technicznych

Naczelny Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 26 lutego 1998 r. stwierdził, że urządzenie przemysłowe dotyczy przemysłu, jest związane z przemysłem i ma zastosowanie w przemyśle, czyli w dziale produkcji materialnej, w którym wydobywanie zasobów przyrody oraz ich przetwarzanie w celu dostosowania do potrzeb ludzkich prowadzona jest w dużym rozmiarze, na zasadzie podziału pracy i przy powszechnym stosowaniu maszyn, gwarantujących ciągłość procesów wytwórczych i zapewniającym powtarzalność wyrobów (przemysł ceramiczny, chemiczny, drzewny energetyczny, odzieżowy, poligraficzny, precyzyjny, rafineryjny, samochodowy, skórzany, spożywczy, mineralny, okrętowy, włókienniczy, zbrojeniowy).

Zdaniem Spółki, „przemysłowy” nie odnosi się do pojemników będących przedmiotem najmu. Spółka nie wykorzystuje pojemników do produkcji (przemysłu) a jedynie do przechowywania i transportu gotowych produktów. Pojemniki nie będą zatem związane bezpośrednio z produkcją wyrobów przemysłowych przez Wnioskodawcę.

Natomiast zgodnie z wyrokiem WSA we Wrocławiu z 10 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 1336/12 przez „pojęcie „urządzenie przemysłowe” należy rozumieć jako „składnik majątku pełniącego pomocniczą funkcję w ramach procesu przemysłowego rozumianego jako ciąg działań mechanicznych lub chemicznych służących do masowej produkcji towarów”. Takimi urządzeniami bez wątpienia nie będą pojemniki będące przedmiotem najmu. Jak było wspomniane powyżej Spółka nie wykorzystuje pojemników do masowej produkcji towarów. Są to pojemniki służące jedynie do przechowywania oraz transportu.

Podsumowując powyższe, pojemniki będące przedmiotem najmu nie stanowią urządzeń przemysłowych, o których mowa w art. 21 ust. l pkt (winno być: art. 21 ust. 1 pkt 1) updop.

3. Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług/Klasyfikacja Środków Trwałych.

Ze względu na brak definicji legalnej pojęcia urządzenia przemysłowe należy także odnieść się do Polskiej Klasyfikacji Działalności, jak również do Klasyfikacji Środków Trwałych, co podkreślił WSA w Warszawie, w wyroku z 8 października 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 2973/11: Przywołanie Polskiej Klasyfikacji Działalności, jak również Klasyfikacji Środków Trwałych, w celu zdefiniowania pojęcia „urządzenie przemysłowe” na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. jest nie tylko wskazane, ale pozwala na uporządkowanie (klasyfikacji) pojęć dotyczących rodzajów urządzeń oraz rodzajów działalności, w których są one wykorzystywane, w tym w szczególności „urządzeń przemysłowych” i „przemysłu”, w szczególności z uwagi na brak odrębnej, legalnej definicji „urządzenia przemysłowego” w u.p.d.o.p.

Urządzenia przemysłowe zostały sklasyfikowane w Klasyfikacji Środków Trwałych w podgrupie 65 „Urządzenia przemysłowe”. W podgrupie tej nie znajdują się pojemniki będące przedmiotem najmu. W związku z tym, zakresem przepisu art. 21 ust. l pkt updop (winno być: art. 21 ust. 1 pkt 1) nie powinny być objęte pojemniki, które są zakwalifikowane do innej kategorii.

Również Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług nie przemawia za tym, że pojemniki będące przedmiotem najmu są urządzeniami przemysłowymi. Przykładowo, zdaniem Wnioskodawcy palety drewniane należy klasyfikować do PKWiU 16.24.11.0. Palety, palety skrzyniowe i pozostałe płyty załadunkowe z drewna. Natomiast palety plastikowe oraz pojemniki mieszczą się w dziale 22 Wyroby z gumy i tworzyw sztucznych. Pojemniki metalowe powinny być natomiast klasyfikowane do działu 25 Wyroby metalowe gotowe, z wyłączeniem maszyn i urządzeń.

Biorąc pod uwagę powyższe podkreślić należy, że taka klasyfikacja statystyczna przemawia także za tym, że pojemniki nie będą stanowić urządzenia przemysłowego o którym mowa w art. 21 ust. l pkt 1 updop.

4. Interpretacja przepisów na korzyść podatnika.

W przypadku istnienia wątpliwości, czy pojemniki będące przedmiotem najmu mieszczą się w pojęciu „urządzenia przemysłowe” o których mowa w art. 21 ust. l pkt 1 updop, należy je zgodnie z zasadą in dubio pro tributario rozstrzygać na korzyść podatnika. Zgodnie bowiem z art. 2a Ordynacji podatkowej niedające się usunąć wątpliwości, co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika. Do zasady tej odwołał się wielokrotnie NSA m.in. w wyroku z 10 stycznia 2017 r., sygn. akt. II FSK 3729/14 czy w wyroku z 22 czerwca 2011 r., sygn. akt I GPS 1/11.

Należy podkreślić, że nie każde urządzenie, które jest wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej będzie stanowić urządzenie przemysłowe o którym mowa w art. 21 ust. l pkt 1 updop, gdyż prowadziłoby to do wniosku, że wszystkie urządzenia, przedmioty, maszyny (bez względu na to czy spełniają definicje urządzeń przemysłowych), jeśli są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, podlegają regulacjom z art. 21 ust. l pkt 1 updop.

Nieprawidłowa jest zatem taka wykładnia pojęcia „urządzenie przemysłowe”, która rozszerza jego zakres na każdy inny sektor gospodarki. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 820/12 Skoro ustawodawca w przepisie tym użył sformułowania „urządzenie przemysłowe” to nie jest uprawnionym pogląd, że przepis ten dotyczy każdego urządzenia, nawet nie będącego przemysłowym.

Jak również wskazał WSA w Warszawie w wyroku z 8 października 2012 r., sygn. akt. III SA/Wa 2973/11: Podkreślić należy, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. posługuje się kategorią „urządzenia przemysłowego” a nie szerszą kategorią „urządzenia technicznego”. Dlatego też, wykładnia przyjęta, iż w rozumieniu przepisu art. 21 ust. l pkt 1 jako „urządzenie przemysłowe” należy traktować „wszelkie urządzenia”(…), stanowi niedopuszczalną wykładnią rozszerzającą art. 21 ust. 1 pkt 1.

Podsumowując powyższe w przypadku istnienia wątpliwości, co należy rozumieć pod pojęciem urządzeń przemysłowych o których mowa w art. 21 ust. l pkt 1 updop należy przyjąć rozstrzygnięcie, które nie jest krzywdzące dla Wnioskodawcy. Zabroniona jest także wykładnia rozszerzająca pojęcie „urządzenia przemysłowego” na wszystkie urządzenia.

5. Podsumowanie.

W związku z tym, że pojemniki będące przedmiotem najmu nie mieszczą się w definicji pojęcia „urządzenia przemysłowego” to przychody uzyskane przez Spółki z UE z tytułu wynajmu pojemników nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła i tym samym Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku zgodnie z art. 26 ust. l updop.

Analogiczne stanowisko zajmują organy podatkowe w swoich interpretacjach np.:

• Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji z 19 sierpnia 2009 r., Znak: IPPB3/423-468/07/09-8/S/JG: W konsekwencji, zdaniem Spółki, należy uznać, że zarówno klasyfikacja statystyczna, jak również rzeczywisty sposób wykorzystywania palet przez klientów potwierdzają, że palety są opakowaniami drewnianymi, a nie urządzeniami. W rezultacie, Spółka nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych przy wypłacie opłaty czynszowej za korzystanie z palet.
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 31 grudnia 2014 r., Znak: ILPB4/423- 475/14-4/MC: Podsumowując zdaniem Spółki opisane pojemniki i palety nie mieszczą się w definicji urządzenia przemysłowego zawartej w art. 21 ust. l pkt 1 u.p.d.o.p. oraz art. 12 umowy; wobec powyższego Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłaconego spółce brytyjskiej z tytułu użytkowania pojemników i palet.
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 7 sierpnia 2015 r., Znak: ILPB4/4510-1-191/15-4/MC: Reasumując, zdaniem Spółki, w przypadku wypłaty kontrahentowi będącemu rezydentem podatkowym Republiki Słowacji wynagrodzenia za użytkowanie wykorzystywanych przez Spółkę przy transportowaniu pojemników z tworzywa sztucznego Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego.  
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 17 stycznia 2011 r., ILPB4/423- 262/10-4/MC: W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, iż dokonując płatności z tytułu opłaty za udostępnienie palet oraz pojemników na rzecz X GmbH, nie będzie zobowiązana do pobierania podatku zryczałtowanego w Polsce.
  
  

W świetle powyższego, Wnioskodawca wnosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.