INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2010 r. (data wpływu 18.10.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych podmiotowi niemieckiemu z tytułu korzystania z palet oraz pojemników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 30 grudnia 2010 r. (data wpływu 31.12.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych podmiotowi niemieckiemu z tytułu korzystania z palet oraz pojemników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka produkuje profesjonalne uszczelki i produkty pochodne dla branży motoryzacyjnej, AGD i budowlanej. W celu dostawy niektórych towarów, wykorzystywane są opakowania będące własnością zagranicznych odbiorców towarów (firmy nie posiadające siedziby ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej). Kontrahenci (nierezydenci) obciążają z tytułu udostępnienia ich opakowań firmę powiązaną kapitałowo ze Spółką - X GmbH (dalej: X GmbH; firma nie posiada siedziby ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej) z tytułu wykorzystywania powyższych opakowań przy dostawie towarów na rzecz zagranicznych odbiorców towarów, Spółka jest obciążana fakturą przez X GmbH (wysokość obciążenia uzależniona od ilości opakowań, jakie były w danym czasie wykorzystywane).

Udostępnione od zagranicznych kontrahentów opakowania to: euro - palety oraz pojemniki. Palety i pojemniki służą do przechowywania i transportu profili, będących przedmiotem sprzedaży. Spółce udostępniono 4 rodzaje palet: drewniane, plastikowe, metalowe oraz styropianowe. Natomiast pojemniki wykonane są z metalu lub plastiku. Niezależnie od typu, wskazane opakowania posiadają prostą konstrukcję, która w szczególności nie zawiera takich elementów jak: jakiegokolwiek rodzaju mechanizmy, dźwignie, przekładnie itp. Ich wymiary nie przekraczają następujących wielkości: długość - 2400 mm, szerokość - 1200 mm, wysokość - 1000 mm.

Należy również podkreślić, iż udostępnione opakowania posiadają cechę trwałości (opakowania wielokrotnego użytku) oraz nie są przedmiotem obrotu jako opakowania zwrotne.

Pismem z dnia 30 grudnia 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny o informację, iż Spółka wykorzystuje opakowania będące własnością zagranicznych odbiorców o następujących kodach PKWiU:

PKWiU 1997

20.40.11 - Palety drewniane, palety skrzyniowe i inne płyty załadunkowe, wykonane z drewna

25.22.13 - Pudełka, skrzynki, kasety, klatki i podobne artykuły z tworzyw sztucznych

25.22.15 - Opakowania z tworzyw sztucznych, pozostałe

28.71.11 - Zbiorniki, cysterny, beczki, bańki (poza takimi, które są przeznaczone do przechowywania gazu) wykonane ze stali, o pojemności 50 - 300 I

28.71.12 - Zbiorniki, cysterny, baryłki, beczki metalowe (poza takimi, które są przeznaczone do przechowywania gazu), wykonane ze stali, o pojemności mniejszej od 50 I

28.72.11 - Pojemniki wykonane z lekkich metali (innych niż aluminium)

28.72.12 - Aluminiowe baryłki, beczki, bańki, pudła i podobne pojemniki, na dowolną zawartość, o pojemności mniejszej od 300 I

PKWiU 2008

16.24.11 - Palety, palety skrzyniowe i pozostałe płyty załadunkowe, z drewna

16.24.13 - Pozostałe opakowania drewniane i ich części

22.23.13 - Zbiorniki, cysterny, kadzie i podobne pojemniki o pojemności > 300 l, z tworzyw sztucznych

25.29.11 - Zbiorniki, cysterny, kadzie i podobne pojemniki (z wyłączeniem pojemników na sprężony lub skroplony gaz), z żeliwa, stali lub aluminium, o pojemności > 300 l, niewyposażone w urządzenia mechaniczne lub termiczne

25.91.11 - Cysterny, beczki, bębny, puszki, skrzynki i podobne pojemniki na dowolny materiał (z wyłączeniem gazu), z żeliwa lub stali, o pojemności >= 50 l, ale <= 300 l, niewyposażone w urządzenia mechaniczne lub termiczne

25.91.12 - Cysterny, beczki, bębny, puszki (z wyłączeniem zamykanych przez lutowanie lub obciskanie), skrzynki i podobne pojemniki na dowolny materiał (z wyłączeniem gazu), z żeliwa lub stali, o pojemności < 50 l, niewyposażone w urządzenia mechaniczne lub termiczne

25.92.12 - Beczki, bębny, puszki, skrzynki i podobne pojemniki na dowolny materiał (z wyłączeniem gazu) o pojemności <= 300 l, z aluminium

Ponadto, Spółka wskazała, iż palety i pojemniki będące przedmiotem wniosku są ujęte w Klasyfikacji Środków Trwałych (według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r.) pod pozycją 808 - Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie pozostałe. Według nowego rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych z dnia 10 grudnia 2010 r., opakowania te również są ujęte pod pozycją 808 - Pozostałe narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy płatności związane z korzystaniem przez Spółkę z palet oraz pojemników będących własnością odbiorców towarów (transport przy wykorzystaniu wymienionych opakowań), pobierane od Spółki przez X GmbH, powinny być zaklasyfikowane jako przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego lub urządzenia handlowego w rozumieniu postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... W konsekwencji, czy Spółka jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dokonania płatności na rzecz X GmbH...

Zdaniem Wnioskodawcy, dla określenia czy przychody z tytułu udostępnienia palet i pojemników podlegają opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym w Polsce należy wskazać przede wszystkim, czy objęte są one postanowieniami art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zgodnie z zasadą wskazaną w art. 121 Ordynacji podatkowej, postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Natomiast zgodnie z art. 14h Ordynacji podatkowej, reguła ta ma zastosowanie również w odniesieniu do wydawania przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych pisemnych interpretacji prawa podatkowego w indywidualnych sprawach podatników.

Zarówno w praktyce, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że wątpliwości, co do rozumienia konkretnego przepisu, powinny być rozstrzygane na korzyść podatnika. Obowiązek stosowania powyższej reguły postępowania przez organy podatkowe został wielokrotnie potwierdzony przez sądy administracyjne m.in. w wyroku NSA z dnia 3 listopada 1999 r. sygn. SA/Bk 1147/98, wyroku NSA z dnia 11 kwietnia 2000 r. sygn. III SA 680/99, wyroku NSA z dnia 27 lutego 2003 r. sygn. III SA 1330/2001 oraz wyroku NSA z dnia 22 kwietnia 1998 r. sygn. I SA/Lu 21/98.

W świetle powyższego, w przypadku jakichkolwiek wątpliwości, co do rozumienia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kierując się zasadą zaufania do organów podatkowych, należy przyjąć rozstrzygnięcie, które nie byłoby krzywdzące dla Spółki.

Należy podkreślić, iż katalog przychodów (tzw. należności licencyjnych) podlegających opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym zawarty w art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy ma charakter zamknięty (zob. M. Niezgódka - Medek, Podatek dochodowy od osób prawnych 2006 - komentarz, 2006, Unimex). Mając na uwadze powyższe oraz zamieszczenie w katalogu przychodów z tytułu użytkowania ściśle określonych rzeczowych składników majątku należy uznać, że celem ustawodawcy nie było opodatkowanie podatkiem zryczałtowanym przychodów osiąganych z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania wszelkiego rodzaju majątku. Zdaniem Spółki, celem ustawodawcy było opodatkowanie jedynie przychodów z tytułu korzystania ze składników majątku wyraźnie określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji, w przypadku osiągania przez nierezydentów przychodów z tytułu udostępnienia składników majątku nie wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychody te nie powinny być uznawane za tzw. należności licencyjne.

Zdaniem Spółki, aby określić czy udostępnienie palet i pojemników podlega podatkowi u źródła, należy ustalić, czy powyższa czynność może być traktowana jako „użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego”, względnie „urządzenia handlowego”.

Należy podkreślić, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji terminu „urządzenie”. W konsekwencji, zgodnie z powszechnie przyjętymi zasadami wykładni prawa podatkowego, ustalenie znaczenia tego terminu powinno zostać oparte przede wszystkim na potocznym rozumieniu tego pojęcia.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego z 1998 roku, pod red. Mieczysława Szymczaka, przez urządzenie rozumie się: „rodzaj mechanizmu lub zespół elementów, przyrządów służący do wykonania określonych czynności, ułatwiających pracę”. Ponadto, definicja zawarta w Słowniku języka polskiego zawiera wyjaśnienia pomocnicze, zgodnie z którymi urządzenia można „instalować, montować bądź modernizować”. Zdaniem Spółki, pomimo, że definicja pojęcia „urządzenie” zawarta w Słowniku języka polskiego nie wskazuje jednoznacznie, czy obejmuje ono również palety oraz pojemniki, wydaje się, że urządzenie to zespół elementów tworzących bardziej skomplikowaną całość niż ma to miejsce w przypadku opakowań, a w konsekwencji, wykładnia językowa prowadzi do wniosku, że palety oraz pojemniki nie mieszczą się w pojęciu urządzenia. Dokonując analizy drugiej części definicji, a więc określeń „przemysłowe” oraz „handlowe”, zdaniem Spółki, również nie można ich zastosować do przedstawionego stanu faktycznego. Według Słownika języka polskiego, pojęcie „przemysłowy” to dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, mający zastosowanie w przemyśle.

Należy zauważyć, iż Spółka nie wykorzystuje opakowań do produkcji (przemysłu), tylko jest obciążana za udostępnienie opakowań (własność odbiorcy towarów) w transporcie gotowych produktów. Tym samym, wykorzystywane palety oraz pojemniki w żaden sposób nie są powiązane z produkcją wyrobów (przemysłem) przez Wnioskodawcę.

Jeżeli natomiast chodzi o pojęcie „handlowe”, to należy przede wszystkim podkreślić, iż Spółka nie jest firmą handlową, tylko produkcyjną. Opakowania nie służą Wnioskodawcy do handlu, są jedynie wykorzystywane przy transporcie gotowych produktów do odbiorców towarów (właścicieli tych opakowań). Nie można zatem uznać, iż wykorzystywane opakowania są powiązane z celami handlowymi Spółki.

Z uwagi na fakt, że klasyfikacje statystyczne określone w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z dnia 29 października 2008 r. (PKWiU), są wielokrotnie wykorzystywane dla określania charakteru usług oraz wyrobów dla celów podatkowych, Spółka stoi na stanowisku, iż mogą być one również istotną pomocą przy określeniu pojęcia i klasyfikacji palet i pojemników.

Zgodnie ze wspomnianą klasyfikacją PKWiU, palety zaklasyfikowane są jako opakowania (opakowania drewniane - symbol PKWiU 16.24.11, nazwa grupowania: palety drewniane, palety skrzyniowe i pozostałe płyty załadunkowe). Z kolei pojemniki można zaklasyfikować do grupowania 25.91 PKWiU, jako pojemniki metalowe. Z powyższego wynika, iż PKWiU nie uważa palet oraz pojemników za urządzenia. Zostały one bowiem, co do zasady, sklasyfikowane w grupowaniu 28 PKWiU.

Należy również podkreślić, iż Wnioskodawca w istocie nie może swobodnie dysponować paletami oraz pojemnikami. Ich wykorzystanie odbywa się wyłącznie w celu transportu towarów pomiędzy Spółką a odbiorcami towarów (właścicielami palet i pojemników).

W związku z powyższym, Wnioskodawca de facto nie nabył prawa do swobodnego korzystania z opakowań. Jedynie dostawy towarów (pomiędzy Spółką a odbiorcami towarów) są dokonywane przy wykorzystaniu wskazanych opakowań, które są własnością odbiorców towarów. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, w przedstawionym przypadku nie zachodzi przesłanka użytkowania bądź przekazania prawa do użytkowania, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, zdaniem Spółki, mając na uwadze:

• rozumienie potoczne pojęcia „urządzenie” wskazane w Słowniku języka polskiego wraz z zawartymi w nim wyjaśnieniami pomocniczymi,

• brak związku udostępnionych opakowań z działalnością produkcyjną (przemysłową) oraz handlową Spółki,

• brak możliwości swobodnego dysponowania udostępnionymi opakowaniami przez Spółkę,

• klasyfikację palet oraz pojemników wskazaną w obowiązujących przepisach prawa (tj. jako „opakowania”, „pojemniki”, a nie jako „urządzenia”) oraz

• obowiązek prowadzenia postępowania zmierzającego do wydania indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w oparciu o zasadę zaufania do organów podatkowych, zgodnie z którą wszelkie wątpliwości interpretacyjne powinny być rozstrzygane w sposób niekrzywdzący podatnika,
  
  

należy stwierdzić, że pojęcie palet oraz pojemników nie mieści się w pojęciu „urządzenia” zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2009 r. nr IPPB3/423-468/07/09-8/S/JG.

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, iż dokonując płatności z tytułu opłaty za udostępnienie palet oraz pojemników na rzecz X GmbH, nie będzie zobowiązana do pobierania podatku zryczałtowanego w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę pisma stwierdzić należy, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie konkretnego podatnika i w oparciu o przedstawiony przez niego stan faktyczny.

Natomiast, co do poglądów występujących w doktrynie prawa podatkowego, zaznaczyć należy, że odzwierciedlają one indywidualne stanowiska ich autorów na dany temat.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.