UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest producentem wyrobów chemicznych. W prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje środki trwałe podlegające amortyzacji.

Spółka przeprowadziła analizę posiadanych środków trwałych pod względem intensywności ich wykorzystania i warunków, w jakich są one użytkowane. W wyniku przeprowadzonej analizy Spółka ustaliła, że jest w posiadaniu środków trwałych, takich jak:

1. budynki i budowle, które spełniają warunki, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. takie, które można uznać za używane w warunkach pogorszonych lub złych, przy uwzględnieniu wyjaśnień zawartych w objaśnieniach do Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Wykaz stawek amortyzacyjnych),
2. maszyny, urządzenia, środki transportu, które spełniają warunki, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. takie, które można uznać za używane bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagające szczególnej sprawności technicznej w rozumieniu ww. przepisu, przy uwzględnieniu wyjaśnień zawartych w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Wyżej wymienione środki trwałe (dalej: Środki Trwałe) jeszcze przed dokonaniem analizy spełniały warunki, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz będą je spełniać również w przyszłości.

Do chwili obecnej Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych dla Środków Trwałych według tzw. „liniowej” metody amortyzacji, o której mowa w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Spółka rozważa zastosowanie w stosunku do Środków Trwałych podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 omawianej ustawy podatkowej.

Decyzja w kwestii podwyższenia stawek amortyzacyjnych nie została jeszcze przez Spółkę podjęta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jest uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla Środków Trwałych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podjęta zostanie w Spółce decyzja o podwyższeniu stawki amortyzacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla Środków Trwałych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podjęta zostanie w Spółce decyzja o podwyższeniu stawki amortyzacyjnej.

Uzasadnienie stanowiska Spółki:

I. Regulacje prawne mające zastosowanie w analizowanym stanie faktycznym [powinno być zdarzeniu przyszłym].

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 161 i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 161-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych reguluje zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych według tzw. metody „liniowej”. Stosownie do ust. 1 powołanego przepisu Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

W przypadku środków trwałych, w stosunku do których stosowana jest „liniowa” metoda amortyzacji, w określonych sytuacjach podatnicy mogą dokonać podwyższenia stosowanych przez siebie stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych. W szczególności, stosownie do art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:

1. dla budynków i budowli używanych w warunkach:
1. pogorszonych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,
2. złych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4;
2. dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej, przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4.

Zgodnie z art. 16i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Stosownie do pkt 1-3 objaśnień do Wykazu stawek amortyzacyjnych:

1. Za pogorszone warunki używania budynków i budowli, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, uważa się używanie tych środków trwałych pod ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury oraz innych czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu.
2. Za złe warunki używania budynków i budowli, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy, uważa się używanie tych środków trwałych pod wpływem niszczących środków chemicznych, a zwłaszcza gdy służą one produkcji, wytwarzaniu lub przechowywaniu żrących środków chemicznych. Dotyczy to również przypadków silnego działania na budynek lub budowlę niszczących środków chemicznych rozproszonych w atmosferze, wodzie lub wydzielających się w postaci oparów, których źródłem są inne obiekty znajdujące się w pobliżu.
3. Przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 2 ustawy, rozumie się te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.

Moment, w którym podatnik może dokonać podwyższenia stawek amortyzacyjnych na podstawie art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych został wskazany w art. 16i ust. 3 tej ustawy W razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

II. Moment podwyższenia stawki amortyzacyjnej.

Jak wynika z przepisu art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podwyższenie stawek amortyzacyjnych dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych lub złych albo dla maszyn, urządzeń i środków transportu używanych bardziej intensywnie albo wymagających szczególnej sprawności technicznej jest uprawnieniem podatnika, a nie obowiązkiem.

Potwierdza to użycie w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych sformułowania, że podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać. Oznacza to, że zastosowanie podwyższonych stawek na mocy art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 ww. ustawy zależy wyłącznie od decyzji podatnika. Przepisy nie wskazują jednocześnie, kiedy taka decyzja może być podjęta, czyli nie wprowadzają w tym zakresie żadnych ograniczeń czasowych. Jedynym, warunkiem dla podwyższenia amortyzacji środków trwałych jest wymóg, aby środki trwale spełniały wymienione w tym przepisie warunki.

Dopełnieniem treści przepisu art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest art. 16i ust 3 tej ustawy, który stanowi, że podwyższone stawki amortyzacyjne w związku z okolicznościami opisanymi w ust. 2 pkt 1 i 2 ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia okoliczności, które w rozumieniu art. 16i ust. 3 tej ustawy o determinują moment, w którym podatnik może dokonać podwyższenia stawki amortyzacyjnej. Dokonując wykładni tego pojęcia – w ocenie Spółki – należy odwołać się do znaczenia tego słowa w powszechnym jego rozumieniu. Stosownie do definicji słownikowej okoliczności oznaczają zespół faktów i wydarzeń towarzyszących jakiemuś zajściu lub sytuacji; warunki (http://sjp.pl/okoliczno%B6ci), wszystko to, co towarzyszy jakiejś sytuacji lub zdarzeniu (http://sjp.pwn.pl/sjp/;2494690).

W świetle treści art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który zastosowanie podwyższonych stawek amortyzacyjnych pozostawia do decyzji podatnika, należy uznać, że okoliczności, o których mowa w art. 16i ust 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to:

1. spełnienie przez środki trwale warunków, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
2. podjęcie przez podatnika decyzji o skorzystaniu z uprawnienia do podwyższenia stawek w stosunku do tych środków trwałych.

W konsekwencji powyższego, jeżeli podatnik posiada środki trwałe, które spełniają warunki określone w art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to decyzję o podwyższeniu odpisów amortyzacyjnych może podatnik podjąć w wybranym przez siebie momencie. W przypadku podjęcia takiej decyzji, zgodnie z art. 16i ust 3 tej ustawy, zastosowanie podwyższonych odpisów amortyzacyjnych będzie możliwe od miesiąca następującego po miesiącu, w którym została podjęta decyzja.

W ocenie Spółki nieuzasadnione byłoby przyjęcie stanowiska, zgodnie z którym podatnik miałby możliwość podjęcia decyzji o podwyższeniu odpisów amortyzacyjnych wyłącznie w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym środki trwałe spełniające warunki z art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych lub od pierwszego miesiąca, kiedy zaistniały okoliczności, o których mowa w art. 16i ust 2 pkt 1 i 2 tej ustawy.

Przyjęcie powyższego stanowiska powodowałoby, że decyzja taka mogłaby zostać podjęta przez podatnika tylko jeden raz, a w przypadku jej niepodjęcia w wyżej wymienionych momentach podatnik utraciłby nieodwracalnie możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych w późniejszym terminie. Taki przepis byłby sprzeczny z zasadą prawa podatnika do skorzystania z podwyższonej amortyzacji, które wynika z treści przepisu art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto taka interpretacja byłaby również sprzeczna z intencją wprowadzenia przez ustawodawcę analizowanych przepisów do ww. ustawy podatkowej. Zgodnie bowiem z treścią uzasadnienia do projektu zmian do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uchwalonych ustawą z dnia 20 listopada z 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1999 r. Nr 95, poz. 1101), a wprowadzających m.in. możliwość podwyższania stawek amortyzacyjnych, celem zmian było w szczególności uelastycznienie systemu amortyzacji poprzez umożliwienie podatnikom w trakcie amortyzacji środków trwałych zmianę stawek amortyzacyjnych w przypadku ich używania w warunkach gorszych od przeciętnych oraz możliwość podwyższania i obniżania stawek od nowego roku podatkowego dla środków trwałych objętych podwyższonymi wskaźnikami.

W świetle powyższego nie ulega więc wątpliwości, że podatnik posiadający środki trwałe, które spełniają warunki określone w art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może podjąć decyzję o podwyższeniu odpisów amortyzacyjnych w wybranym przez siebie momencie i może stosować podwyższone odpisy amortyzacyjne od miesiąca następującego po miesiącu, w którym została podjęta decyzja.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach prawa podatkowego. Przykładem tutaj mogą być interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

1. w dniu 15 kwietnia 2014 r. sygn. ILPB4/423-24/14-2/MC,
2. w dniu 15 kwietnia 2014 r. sygn. ILPB4/423-26/14-2/ŁM,
3. w dniu 21 lutego 2013 r. sygn. ILPB4/423-420/12-2/ŁM,
4. w dniu 21 lutego 2013 r. sygn. ILPB4/423-418/12-2/MC.



III. Wniosek.

Spółka będzie uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla Środków Trwałych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podjęta zostanie w Spółce decyzja o podwyższeniu stawki amortyzacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.