2016.03.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-61/16/AW
z 25 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2016 r. (data wpływu 26 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Wnioskodawca należy do polskiej grupy kapitałowej, która zajmuje się produkcją mebli, ich marketingiem i promocją, organizacją wystaw oraz prowadzeniem działalności handlowej w Polsce i za granicą.

Spółka do tej pory nie prowadziła działalności gospodarczej – została utworzona w celu realizacji projektu budowy zakładu produkcyjnego płyt drewnopochodnych (dalej: Projekt lub Inwestycja). Omawiana Inwestycja obejmie m.in. budowę hal produkcyjnych i magazynowych, budowę i montaż innowacyjnej linii produkcyjnej oraz wytworzenie pozostałych środków trwałych niezbędnych do produkcji płyt.

Inwestycja zostanie zrealizowana na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE). W toku dalszych prac nad Projektem, Spółka planuje wystąpić o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE. W czerwcu 2015 r. Wnioskodawca otrzymał od Ministra Gospodarki potwierdzenie spełnienia efektu zachęty w odpowiedzi na złożony przez Spółkę wniosek o przyznanie pomocy publicznej.

Wnioskodawca uzyskał również pomoc w formie tzw. grantu rządowego w ramach „Programu wspierania inwestycji o istotnym znaczeniu dla gospodarki polskiej na lata 2011-2020”. Umowa z Ministrem Gospodarki została zawarta w dniu 16 listopada 2015 r.

Bez uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE oraz zdobycia grantu rządowego Spółka nie mogłaby zrealizować Inwestycji.

W związku z realizacją Inwestycji Spółka ponosi i będzie ponosić w przyszłości szereg różnego rodzaju wydatków związanych z Projektem. Wśród ponoszonych wydatków można wyróżnić:

Koszty usług doradczych związanych z realizacją Projektu, obejmujących w szczególności:
1. analizy możliwości pozyskania wsparcia finansowego w postaci zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu realizacji Inwestycji na terenie SSE;
2. opracowanie dokumentów wymaganych w związku z uzyskaniem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE;
3. przygotowanie modelu finansowego Projektu;
4. pozyskanie wsparcia finansowego w ramach „Programu wspierania inwestycji” na projekt Inwestycji.

Wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług doradczych ustalone zostało jako (i) stała kwota z tytułu przygotowania określonych dokumentów oraz jako (ii) tzw. wynagrodzenie od sukcesu – kalkulowane jako procent uzyskanego wsparcia finansowego/finansowania. Faktycznie oznacza to, że wynagrodzenie od sukcesu może być płatne wyłącznie w przypadku uzyskania finansowania na realizację Inwestycji. W przypadku, gdyby Spółka nie uzyskała finansowania Projektu, wynagrodzenie od sukcesu nie byłoby/nie będzie należne.

Koszty usług doradztwa technicznego w związku z realizacją Projektu. Omawiane usługi dotyczą m.in.:
1. opracowania koncepcji zaopatrzenia w surowce, rozwoju procesów technologicznych oraz wyboru technologii wykorzystanych w realizowanej Inwestycji;
2. koordynacji procesu wyboru i zastosowania technologii produkcji w wytwarzanej Inwestycji;
3. przeprowadzenia weryfikacji, oceny oraz porównania dostępnych ofert wykonawców Inwestycji;
4. stworzenia harmonogramu Inwestycji, z ustaleniem terminów postępów prac, zakupów poszczególnych środków trwałych, materiałów i urządzeń dotyczących wytwarzanych środków trwałych oraz ich koordynacją;
5. stworzenia budżetu Inwestycji, określenia wymogów Projektu oraz zapotrzebowania na personel;
6. koordynacji zespołu projektowego;
7. testowania środków trwałych wytwarzanych w ramach Inwestycji; itp.

Ww. usługi będą świadczone przez osoby zatrudnione przez spółkę należącą do grupy kapitałowej Wnioskodawcy lub osoby świadczące usługi na rzecz tej spółki na podstawie umowy o współpracy (w ramach prowadzonej działalności gospodarczej). Podstawą formalną ponoszenia omawianych kosztów przez Spółkę będzie umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a tą spółką, na podstawie której koszty usług będą na Spółkę refakturowane (wraz z dokumentacją wskazującą zakres i rodzaj czynności zrealizowanych przez poszczególne osoby w ramach Inwestycji).

Koszty wynagrodzenia pracowników, zleceniobiorców i usługodawców (tzn. ponoszone na podstawie zawartych przez Wnioskodawcę umów o pracę, umów o dzieło, zlecenia, umowy o współpracy zawartych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz innymi dopuszczalnych przepisami prawa form współpracy) realizujących i nadzorujących prace budowlane i techniczne w ramach Inwestycji.
Koszty usług doradztwa prawnego i podatkowego związanego z analizą kontraktów zawieranych z dostawcami i wykonawcami Inwestycji.

Wszelkie wydatki są ściśle związane z realizacją Inwestycji. Spółka nie ponosiłaby omawianych kosztów, gdyby nie zdecydowała się na budowę opisanego zakładu produkcyjnego płyt drewnopochodnych. Wydatki wymienione w pkt 1–4 ponoszone są przez Spółkę od momentu rozpoczęcia Projektu.

Spółka będzie posiadać dokumentację potwierdzającą związek poszczególnych kosztów z wytworzeniem środków trwałych w ramach Inwestycji.

W związku z wyżej przedstawionym stanem faktycznym, Spółka chciałaby uzyskać potwierdzenie poprawności swojego stanowiska w zakresie sposobu ujęcia wydatków ponoszonych w związku z realizacją Inwestycji w kosztach uzyskania przychodów.

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej nie dotyczy możliwości uznania wydatków, które związane będą z realizacją Inwestycji, za wydatki kwalifikowane do objęcia pomocą w formie zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydatki określone w pkt 1–4 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego powinny zostać zakwalifikowane jako zwiększające wartość początkową środków trwałych wytworzonych w ramach realizowanego Projektu w świetle art. 16g ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki określone w pkt 1-4 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego powinny zostać zakwalifikowane jako zwiększające wartość początkową środków trwałych wytworzonych w ramach realizowanego Projektu w świetle art. 16g ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, na podstawie jednolitego podejścia organów podatkowych prezentowanego w licznych indywidualnych interpretacjach, przyjmuje się, że aby określony wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kategorii kosztów uzyskania przychodów, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów,
pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
musi być poniesiony przez podatnika, tzn. wydatek został pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
jest definitywny (rzeczywisty), tzn. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Dodatkowym warunkiem uznania wydatków za koszty uzyskania przychodów jest ich odpowiednie udokumentowane. Ponadto, do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Spółki, wskazane wydatki ponoszone w związku z realizacją Inwestycji spełniają wszystkie wymienione powyżej kryteria i w związku z tym mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Jednocześnie, dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych wyróżnione zostały dwie podstawowe kategorie kosztów uzyskania przychodów, tzn.:

koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty bezpośrednie) oraz
koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztów „bezpośrednio związanych z przychodami” oraz „kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami”. Dlatego też należy odwołać się do wykładni językowej ww. pojęć. W wyniku zastosowania takiej wykładni:

za koszty bezpośrednio związane z przychodami należy uznać koszty, których poniesienie pozostaje w bezpośrednim związku z uzyskaniem konkretnego przychodu, tzn. koszty, których poniesienie jest szczególnie istotne z punktu widzenia uzyskania określonego przychodu;
za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami uznać należy pozostałe koszty podatkowe, tzn. koszty, w przypadku których niemożliwe jest ich przypisanie do określonego (konkretnego) przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są – co do zasady – potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami są natomiast – na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty pośrednie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Natomiast w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie wytworzenia środków trwałych we własnym zakresie za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się koszt ich wytworzenia.

Natomiast zgodnie z art. 16g ust. 4 ww. ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Biorąc powyższe pod uwagę, do wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego należą:

wartość – w cenie nabycia – rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,
wartość – w cenie nabycia – wykorzystanych usług obcych zużytych do wytworzenia środków trwałych -zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego (przede wszystkim jego budowie), jak i innych usług niezbędnych do
wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania,
koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tzn. przede wszystkim koszty wynagrodzeń (wraz z narzutami) dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji,
inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

W tym kontekście należy zaznaczyć, że do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. Ostatnia kategoria wydatków, określona jako „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych”, wskazuje, że katalog wydatków związanych z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty. Mieszczą się w nim również inne, niewymienione wprost w treści omawianego przepisu koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku/realizowaną inwestycję.

Jak przyjmuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych: „(...) katalog wydatków wymienionych w art. 16 g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter otwarty i mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Kosztami takimi są wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego i poniesione do dnia oddania go do używania. Są to wszelkie nakłady inwestycyjne ponoszone na ten cel, począwszy od działań wstępnych, przygotowujących prace, aż do chwili oddania środka trwałego do używania” [Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Rz 311/09].

W świetle powyższego, o tym, czy dane wydatki stanowić powinny koszt poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym. Koszty, które mają wpływ na wartość początkową danego składnika majątku, pozostające w bezpośrednim związku z wytworzeniem tego składnika, należy zaliczyć do kosztów wytworzenia środków trwałych – w związku z tym taki wydatek powinien być odniesiony w ciężar kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, Spółka w związku z realizacją Inwestycji ponosi i będzie ponosić w przyszłości szereg różnego rodzaju wydatków. Wśród ponoszonych wydatków można wyróżnić opisane powyżej:

koszty usług doradczych związanych z realizacją Projektu,
koszty usług doradztwa technicznego w związku z realizacją Projektu,
koszty wynagrodzenia pracowników, zleceniobiorców i usługodawców realizujących i nadzorujących prace budowlane i techniczne w ramach Inwestycji,
koszty usług doradztwa prawnego i podatkowego związanego z analizą kontraktów zawieranych z dostawcami i wykonawcami Inwestycji.

W opinii Spółki, wskazane wydatki nie powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio (w momencie poniesienia), ale poprzez odpisy amortyzacyjne.

Wynika to z faktu, że wszystkie wymienione wydatki nie zostałyby/nie będą poniesione, gdyby nie podjęto decyzji o realizacji Inwestycji. Z tych względów, omawiane wydatki są ściśle związane z Inwestycją, tzn. ich poniesienie uwarunkowane jest decyzją o rozpoczęciu budowy zakładu produkcyjnego płyt drewnopochodnych oraz procesu wytwarzania środków trwałych. Dlatego też – zdaniem Wnioskodawcy – pozostają w bezpośrednim związku z ich wytworzeniem.

Koszty usług doradczych związanych z realizacją Projektu z założenia nie byłyby/nie będą poniesione, gdyby Wnioskodawca nie zdecydował się na budowę fabryki (realizację Inwestycji). W szczególności wynika to z konstrukcji wynagrodzenia za świadczone usługi – nie byłoby/nie będzie ono należne, gdyby nie realizacja Projektu, a ten nie zostałby zrealizowany gdyby nie uzyskanie finansowania/grantu.

Również koszty usług doradztwa technicznego refakturowane są/będą na Spółkę wyłącznie dlatego, że mają związek z prowadzeniem Projektu. Wszystkie koszty podlegające refakturze na Wnioskodawcę będą dotyczyć realizacji Inwestycji (będzie to dodatkowo potwierdzone w dokumentacji towarzyszącej re fakturze, w której będą wyszczególnione czynności zrealizowane w ramach Projektu).

Koszty wynagrodzeń pracowników, zleceniobiorców oraz usługodawców, które będą w bezpośredni i ścisły sposób związane z charakterem prowadzonej Inwestycji lub jej poszczególnych etapów także powinny być kapitalizowane do wartości początkowej środków trwałych wytworzonych w ramach Inwestycji – wydatki dotyczące całokształtu działalności Spółki, mimo że związane są z realizowaną inwestycją, nie będą miały wpływu na koszt wytworzenia składników majątku trwałego powstałych w związku z tą inwestycją.

Ponadto, nabywanie usług doradztwa prawnego i podatkowego związanego z analizą kontraktów zawieranych z dostawcami i wykonawcami Inwestycji nie byłoby konieczne, gdyby nie realizacja Projektu. Prowadzenie Inwestycji warunkuje konieczność nabywania omawianych usług.

Biorąc powyższe pod uwagę – zdaniem Wnioskodawcy – poniesienie wydatków wymienionych w pkt 1-4 stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego było uwarunkowane rozpoczęciem Inwestycji, w szczególności, wydatki te nie byłyby/będą poniesione, gdyby decyzja o jej realizacji nie została podjęta. Dlatego też omawiane koszty, w opinii Spółki, powinny zwiększać wartość początkową środków trwałych wytworzonych w ramach inwestycji.

Przedstawione powyżej stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach wydawanych na rzecz innych podatników – m.in.:

w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 9 lipca 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-424/14/PC organ potwierdził, że „Wartość początkową inwestycji będą zatem zwiększać koszty bezpośrednio związane z jej realizacją oraz koszty pośrednie, które warunkują jej prowadzenie.
Do takich wydatków należy zaliczyć niektóre koszty dotyczące usług doradczych wymienionych we wniosku, bowiem jak wskazał Wnioskodawca koszty te:
1. w przypadku usług doradczych dotyczących m.in. znalezienia dostawcy i pomocy w podpisaniu umowy i negocjowaniu ceny miały bezpośredni wpływ na wartość inwestycji, ponieważ wpłynęły na uzyskanie korzystnej ceny,
2. w przypadku usług doradczych przy uruchomieniu linii świadczonych przez specjalistę z wdrażanej technologii, usługi te były niezbędne w celu właściwie przeprowadzonego uruchomienia linii.
  Są to wydatki pozostające w bezpośrednim związku z wytworzeniem (ulepszeniem) środków trwałych, a zatem są elementem ich kosztu wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi wartość początkową, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Wydatki te mogą więc zmniejszać podstawę opodatkowania przez zaliczenie w koszty odpisów z tytułu zużycia środków trwałych – tzw. odpisów amortyzacyjnych”;
w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 16 października 2013 r., sygn. ILPB4/423-270/13-2/DS., w której organ stwierdził, że m.in. „(...) koszty pełnienia funkcji inżyniera kontraktu, koszty osobowe bezpośrednie tj. koszty wynagrodzeń, narzutów na wynagrodzenia (...), koszty bezosobowe; wynagrodzenie zleceniobiorcy; zlecenie obsługi prawnej projektu (...), koszty doradztwa, sporządzenia dokumentacji technicznych, dokumentacji projektowej, opracowania wizualizacji wnętrza oraz zakupu materiałów graficznych, które są związane z realizacją projektu inwestycyjnego (...) są bezpośrednio związane z procesem wytworzenia środka trwałego. Bez ich poniesienia inwestycja nie mogłaby być prowadzona. Są to zatem wydatki niezbędne, których poniesienie daje Spółce możliwość rozpoczęcia i prowadzenia inwestycji, w wyniku której powstanie środek trwały. Dlatego też wydatki te powiększają wartość środka trwałego i będą ujmowane w kosztach uzyskania przychodów Spółki przez odpisy amortyzacyjne zwiększać wartość początkową środków trwałych wytworzonych w ramach inwestycji”;
w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 17 sierpnia 2012 r. sygn. IBPB1/2/423-558/12/BG, który stwierdził, że wydatki poniesione na funkcjonowanie Jednostki Realizującej Projekt tj. „(...) koszty osobowe bezpośrednie, tj. koszty wynagrodzeń, narzuty na wynagrodzenia, koszty delegacji i szkoleń związanych z inwestycją, koszty rzeczowe i usługi obce (...)” jak również wydatki poniesione ,,(...) na opinie prawne, doradztwo, sporządzanie dokumentacji technicznych, w tym projektów budowlanych, specyfikacji technicznych, (...), związane z konkretną inwestycją/modernizacją, które związane są z realizacją projektu inwestycyjnego (...) to wydatki pozostające w bezpośrednim związku z wytworzeniem (ulepszeniem) środków trwałych, a zatem są elementem ich kosztu wytworzenia”;
w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 26 lutego 2008 r., sygn. IBPB3/423-345/07/SD, w której organ podatkowy stwierdził, że „Usługi doradcze (...) Spółka winna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do okresu którego dotyczą, z uwzględnieniem przepisów art. 15 ust. 2 oraz 15 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy jednak zaznaczyć, że jeżeli poniesione wydatki związane są z nabyciem lub wytworzeniem środka trwałego, podwyższają wartość początkową środka trwałego”.

Podsumowanie.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego – zdaniem Wnioskodawcy – wydatki określone w pkt 1-4 stanu faktycznego powinny zostać zakwalifikowane jako zwiększające wartość początkową środków trwałych wytworzonych w ramach realizowanego Projektu w świetle art. 16g ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić przy tym należy, że postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym „sprawy podatkowej” wynikającej z przytoczonego we wniosku zdarzenia lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko pytającego zawarte we wniosku odnoszące się do regulacji przepisów materialnego prawa podatkowego jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego zdarzenia. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może przy tym prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację.

Zatem pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztu wytworzenia może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy – Ordynacja podatkowa. Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Zasady udowadniania okoliczności faktycznych w postępowaniu podatkowym unormowane zostały w Ordynacji podatkowej. Na mocy art. 187 § 1 tego aktu prawnego, organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Ocena kwestii udowodnienia danej okoliczności jest dokonywana na podstawie całości zgromadzonych dowodów (art. 191 tej ustawy). W myśl art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodami takimi mogą być księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe (art. 181 Ordynacji podatkowej). Szczególną moc dowodową, omawiana ustawa nadaje m.in.: księgom podatkowym, które stanowią dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów, pod warunkiem, że są prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy (art. 193 § 1).

Końcowo – w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych – nadmienić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Co więcej, powołane przez Spółkę interpretacje indywidualne nie są rozbieżne ze stanowiskiem zaprezentowanym w tej interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin