Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-86/15/AW
z 15 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2015 r. (data wpływu 27 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej ponoszonych wydatków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej ponoszonych wydatków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski, komplementariuszem spółek celowych powołanych wyłącznie w celu realizacji inwestycji polegającej na budowie farm wiatrowych, spółek:

• E. B. Sp. k.;
• E. G. Sp. k.;
• E. R. Sp. k.

Dalej zwane łącznie „spółki celowe”.

Farmy wiatrowe budowane przez spółki celowe, których komplementariuszem jest Wnioskodawca i których przychody i koszty stanowią w stosownej części przychody i koszty Wnioskodawcy, znajdują się w fazie developmentu, ale o różnym poziomie zaawansowania, dlatego niektóre z kategorii kosztów developmentu i budowy mają charakter przyszły dla konkretnej spółki celowej.

Inwestycja w każdej ze spółek celowych farm wiatrowych polega na realizacji kompleksowego procesu, na który składają się:

Faza developmentu – obejmująca:

• pomiar parametrów wiatru,
• częściowe przygotowanie terenu pod budowę,
• zabezpieczenie nieruchomości (zawarcie umów z właścicielami, na podstawie których umowa zostanie wydzierżawiona) niezbędnych dla realizacji budowy,
• uzyskanie wszelkich wymaganych prawem opinii, uzgodnień, postanowień i decyzji właściwych organów administracji państwowej i samorządowej,
• zawarcie umów, a także opracowanie raportów i innych opracowań (w tym ekspertyz) oraz technicznej dokumentacji projektowej (w tym projektu budowlanego i wykonawczego) niezbędnych do budowy i funkcjonowania farmy wiatrowej,
• zapewnienie finansowania, w tym pozyskanie dotacji.

Faza developmentu kończy się uzyskaniem ostatniego z wymaganych dokumentów, niezbędnych dla rozpoczęcia fazy budowy.

Faza budowy – obejmująca:

• wykonanie robót budowlanych (wykonanie stóp fundamentowych, budowa Głównego Punktu Zasilania (GPZ), prace elektryczne związane z założeniem linii kablowych oraz budowa połączenia elektroenergetycznego z GPZ, budowa infrastruktury bieżącej),
• zakup maszyn (wieże, turbiny) oraz ich transport i prace montażowe,
• wykonanie wszystkich prób i testów niezbędnych do prawidłowego użytkowania farmy w fazie operacyjnej,
• uzyskanie kompletnej dokumentacji powykonawczej oraz pozwolenia na użytkowanie w rozumieniu ustawy Prawo budowlane,
• uzyskanie innych niezbędnych pozwoleń i decyzji organów administracji państwowej i samorządowej wymaganych dla użytkowania farmy (produkcji energii elektrycznej), a także zapewnienia finansowania, w tym pozyskania dotacji.

Faza ta kończy się przyjęciem środków trwałych na stan.

Farmy wiatrowe, które powstają w efekcie realizacji fazy developmentu oraz fazy budowy w spółkach komandytowych, w których Wnioskodawca jest komplementariuszem, składają się z kilku lub kilkunastu wież posadowionych na fundamentach wraz z turbinami wiatrowymi oraz infrastrukturą elektroenergetyczną. Turbina jest zespołem wiatrowo-elektrycznym, w skład którego wchodzą między innymi łopaty, wirnik, gondola, układ obrotu gondoli, układ sterowania, generator prądu zmiennego (z układem sterowania), układy i systemy wspomagające, rozdzielnia prądu zmiennego, szafy sterowniczo-kontrolne, instalacja elektryczno-oświetleniowa. Wieża jest elementem stalowym, na którym umiejscowiona jest turbina. Wieża wraz z turbiną jest w sposób trwały przymocowana do fundamentu, który z kolei jest trwale związany z gruntem.

Każda turbina wiatrowa (elektrownia wiatrowa) podłączona jest linią kablową do przypisanej do niej stacji transformatorowej (BST). Kable energetyczne prowadzą prąd od generatorów stanowiących element turbiny wiatrowej do punktu zbiorczego, jakim jest stacja transformatorowa. Poszczególne stacje transformatorowe podłączone są do głównej linii kablowej, natomiast główna linia kablowa podłączona jest do głównego punktu zasilania (GPZ), który przekształca doprowadzoną do niego energię elektryczną tak, by możliwe było wprowadzenie jej do Krajowego Systemu Energetycznego.

Poszczególne elementy składające się na farmę wiatrową, takie jak np. budynki rozdzielni wraz z fundamentami i uziemieniem, wieże elektrowni wiatrowych wraz z fundamentami i uziemieniem, linie kablowe do budynków stacji transformatorowych oraz pomiędzy budynkami stacji transformatorowych a budynkami rozdzielni, zespoły wiatrowo-elektryczne, wyposażenie budynków rozdzielni (szafy układów pomiarowych, szafy układów krosowych, szafy systemu nadzoru, rozdzielnia potrzeb własnych, transformator potrzeb własnych), budynki stacji transformatorowych wraz z fundamentami i wyposażeniem (m.in. rozdzielnia, szafa krosowa, szafa urządzeń łączności), szafy systemu alarmowego, transformatory SN/nN – stanowią dla Spółki środki trwałe w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty fazy developmentu oraz fazy budowy, do czasu oddania poszczególnych środków trwałych, składających się na elektrownię wiatrową, do użytkowania ujmowane są przez spółki celowe na wyodrębnionym i przeznaczonym do tego celu koncie księgowym (konto 83 – środki trwałe w budowie).

Poza kosztami wynikającymi wprost z umowy BoP oraz umowy TSA, Spółka w trakcie realizacji obu faz ponosiła następujące kategorie kosztów:

1) Koszty developmentu (zaistniałe stany faktyczne).

Przed rozpoczęciem fazy budowy, spółki celowe wykonywały szereg działań mających na celu uzyskanie wszelkich wymaganych prawem opinii, uzgodnień, postanowień i decyzji właściwych organów administracji państwowej i samorządowej, zawarcie umów, a także opracowanie raportów i innych opracowań oraz technicznej dokumentacji projektowej, w tym projektu budowlanego i wykonawczego, niezbędnych do budowy i funkcjonowania farmy wiatrowej; w związku z tym poniosła między innymi następujące koszty:

• koszty sporządzenia projektów budowlanych i wykonawczych (wykonania koncepcji, sporządzenia projektów, kosztorysów inwestorskich),
• koszty związane z uzyskaniem decyzji administracyjnych koniecznych do rozpoczęcia realizacji inwestycji (np. pozwoleń na budowę, decyzji środowiskowej) oraz wydania zaświadczeń przez organy administracji publicznej, wydania wypisów z ewidencji prowadzonych przez organy administracji publicznej, itp.
• koszty badań (w tym ocena zasobów wiatru w miejscu realizacji planowanej inwestycji, szorstkości terenu, przelotu ptaków/nietoperzy, ekspertyz dendrologicznych i innych wymaganych przepisami prawa ekspertyz/dokumentacji środowiskowych.), a następnie przygotowania raportów koniecznych do wydania decyzji administracyjnych,
• amortyzacja masztu pomiarowego w okresie, w którym był użytkowany do dokonania pomiarów wiatru na nieruchomości (przede wszystkim w celu dokonania wyboru turbiny adekwatnej do warunków wiatrowych), ubezpieczenie masztu pomiarowego w okresie dokonywania pomiaru wiatru,
• koszty przygotowania gruntu pod inwestycję (np. usługa wykonania robót ziemnych, usługi wycinki drzew),
• opłaty za przyłącza do sieci energetycznej,
• koszty usług geodezyjnych, np. koszt wykonania map, operatów, opłaty administracyjne za wykonanie wyrysów i wypisów działek na których zostaną posadowione wiatraki,
• opłaty za wyrysy nieruchomości na których mają być posadowione wiatraki,
• koszty usług rzeczoznawców i firm doradczych (doradztwo prawne, podatkowe i administracyjne) związane z realizacją czynności fazy developmentu,
• koszty notarialne (np. opłaty za sporządzenie aktów notarialnych, w tym również dokumentujących udzielenie pełnomocnictwa, koszty uzyskania wypisów z aktów notarialnych, opłaty za uwierzytelnianie dokumentów, niezbędnych dla uzyskiwania poszczególnych pozwoleń, decyzji czy zgód w ramach fazy developmentu),
• opłaty sądowe i koszty wpisu do ksiąg wieczystych prawa dzierżawy oraz ustanowienia służebności przesyłu wraz z usługami kancelarii prawnej związanych z dokonaniem wpisu (zapłata za czynności podejmowane przez prawników),
• koszt usługi polegającej na przygotowaniu i obsłudze procedury przetargu na realizację całości inwestycji i nadzoru nad inwestycją (analiza techniczna projektu, analiza dokumentów i harmonogramów prac, płatności, metodologii zarządzania, opracowanie specyfikacji technicznej, przygotowanie zapytań ofertowych, analiza i ocena ofert cenowych, udział w negocjacjach),
• koszty usług tłumaczenia dokumentów (zarząd Spółki to obcokrajowcy), będących efektem działań wykonywanych w ramach fazy developmentu opisanych powyżej,
• inne koszty, takie jak koszty usług poligraficznych (kopiowanie, drukowanie, skanowanie dokumentów), związanych z poszczególnymi działaniami w ramach fazy developmentu.
• koszty opłat administracyjnych i sądowych oraz usługi prawne związane z:

• zawarciem umów dzierżawy gruntu,
• ustanowieniem służebności przesyłu,
• decyzjami środowiskowymi,
• uzgodnieniami lokalizacyjnymi,
• podpisaniem umowy w zakresie uzyskania przyłącza do sieci energetycznej,
• udzielenie zezwolenia na budowę farmy wiatrowej,
• uzyskania zgody Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

2) Koszty finansowe (zaistniałe stany faktyczne).

W związku z realizacją inwestycji, do czasu oddania farmy wiatrowej do używania, Spółki celowe ponoszą i będą ponosić również koszty o charakterze finansowym, m.in. takie jak:

• odsetki zapłacone od pożyczek udzielonych przez udziałowca,
• zrealizowane różnice kursowe od pożyczki od udziałowca finansującego projekt,
• zrealizowane różnice kursowe wynikające z transakcji z dostawcami,
• zrealizowane różnice kursowe związane z wpływem i wypływem środków pieniężnych na rachunki walutowe,
• koszty opłat bankowych – opłaty za przelewy bankowe, pakiet bankowości elektronicznej (dostęp do bankowości w banku), itp.

Środki z przedmiotowej pożyczki spółki celowe wykorzystywały zarówno do finansowania realizowanej inwestycji, jak i do finansowania kosztów zarządu. Spółki celowe odpowiednio przyporządkowywały ww. koszty finansowe do kosztów związanych z wytworzeniem środków trwałych tworzących farmę wiatrową oraz do kosztów pozostałej działalności spółek celowych. W tym celu wszystkie wskazane wyżej koszty finansowe zostały podzielone wg przyjętej proporcji ustalonej jako relacja narastających kosztów bieżących i wartości środków trwałych w budowie.

Wskazane wyżej koszty finansowe poniesione do daty oddania środka trwałego do używania w części odpowiadającej ww. proporcji zwiększą wartość początkową poszczególnych środków trwałych wchodzących w skład farmy wiatrowej.

Pozostała część z tak wyliczonych kosztów finansowych jest odnoszona w poczet kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich poniesienia, jako kosztów związanych z finansowaniem kosztów ogólnych zarządzania spółką, tj. kosztów usług prowadzenia ksiąg rachunkowych spółki, wynajmu biura oraz podobnych kosztów związanych z ogólnym funkcjonowaniem spółki.

3) Koszty nadzoru i koordynacji projektu (przyszłe stany faktyczne).

W związku z faktem, że spółki celowe nie zatrudniają pracowników, planowane jest zlecenie podmiotom zewnętrznym wykonywanie w jej imieniu i na jego rzecz usług polegających na:

• świadczeniu wszelkich czynności zmierzających do zrealizowania (budowy) farmy wiatrowej, zarówno w fazie developmentu, jak i w fazie budowy,
• usług nadzoru inwestorskiego.

W związku z zawarciem powyższych umów, spółki celowe ponoszą i będą ponosiły koszty wynagrodzeń uiszczanych na rzecz zleceniobiorców za wykonywane przez nich usługi nadzoru i koordynacji projektu oraz nadzoru inwestorskiego w obu fazach (umowa o nadzór).

4) Koszt ubezpieczenia inwestycji w fazie budowy (stany przyszłe).

Spółki celowe będą ponosiły również koszty związane z zawarciem umowy ubezpieczenia fazy budowy elektrowni wiatrowej. Polisa ubezpieczeniowa przewiduje wypłatę odszkodowania w związku z wszelkimi stratami poniesionymi przez spółki celowe w toku prowadzenia inwestycji w fazie budowy, jak również w przypadku ponoszenia przez niego odpowiedzialności cywilnoprawnej w związku z realizacją inwestycji w fazie budowy.

5) Inne koszty (zaistniałe stany faktyczne).

W związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie farmy wiatrowej Spółka poniosła i zamierza ponosić także koszty:

• podatku od nieruchomości od gruntów, na których zlokalizowana jest inwestycja, a także od budowli posadowionych na tych gruntach w trakcie fazy developmentu, budowy i eksploatacji farmy wiatrowej,
• czynszu dzierżawnego gruntu, na którym mają być posadowione maszty w trakcie fazy developmentu, budowy i eksploatacji farmy wiatrowej,
• opłaty z tytułu wyłączenia gruntów rolnych z produkcji rolnej,
• sponsoringu (Spółka zobowiązała się do finansowania wyścigów kolarskich w zamian za reklamowanie jej działalności),
• działań promocyjnych i informacyjnych dotyczących funkcjonowania farmy wiatrowej na terenie gmin w celu ograniczenia protestów mieszkańców,
• wykonanie due diligence prawnego farmy wiatrowej (raport przeznaczony jest dla instytucji finansowych oraz dla kontroli przez zarząd czy procedury prawne związane z działalnością farmy, zostały zrealizowane poprawnie),
• bieżące związane z funkcjonowaniem Spółki, takie jak: koszty usług księgowych, wynajmu biura (czynsz oraz media), administracyjne (materiały biurowe itp.),
• koszty prawne związane z:

• uzyskaniem dotacji z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej,
• opiniowaniem umowy doradztwa finansowego projektu,
• koszty prawne i opłat administracyjnych związane z uzyskaniem koncesji z Urzędu Regulacji Energetyki.

Wszystkie ww. kategorie kosztów, wymienione w punktach 1-5, zostały poniesione lub będą poniesione przez spółki celowe do dnia przekazania poszczególnych środków trwałych do używania, tj. do daty zakończenia fazy budowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wymienione w stanie faktycznym grupy kosztów (w pkt 1-4) powinny zostać ujęte w wartości początkowej środków trwałych składających się na farmę wiatrową w poszczególnych spółkach celowych?
2. Czy wymienione w stanie faktycznym grupy kosztów (w pkt 5) powinny zostać ujęte w jako koszty bieżącej działalności zgodnie z art. 15 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w poszczególnych spółkach celowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, za wydatki zaliczane do kosztów wytworzenia środka trwałego, w rozumieniu art. 16g ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można uznać wyłącznie te, które są nierozerwalnie związane z wytworzeniem środka trwałego, tj. te, które przyczyniły się do wytworzenia środka trwałego (bez poniesienia których wytworzenie środka trwałego nie byłoby możliwe).

Odnosząc, zatem powyższe do wskazanych w stanie faktycznym wydatków, w ocenie Wnioskodawcy opisane wyżej koszty:

• developmentu (opisane w pkt 1 stanu faktycznego),
• nadzoru nad projektem i koordynacji (opisane w pkt 3 stanu faktycznego), oraz
• ubezpieczenia inwestycji w fazie budowy (opisane w pkt 4 stanu faktycznego)
  
  
  jako koszty ściśle związane z procesem inwestycyjnym prowadzonym przez Spółkę, powinny zostać zaliczone do wartości początkowej poszczególnych środków trwałych tworzących farmę wiatrową.
  

Natomiast koszty finansowe (tj. odsetki od pożyczek/kredytów zaciągniętych na realizację budowy, prowizje bankowe i koszty opłat bankowych, opisane w pkt 2 powyżej), w ocenie Wnioskodawcy, powinny zostać ujęte w wartości początkowej poszczególnych środków trwałych tworzących farmę wiatrową na podstawie stosownie obliczonej proporcji – odzwierciedlająca w zależności od tego jaka część kosztów finansowych związana była.

Nie będą podlegać zaliczeniu do wartości początkowej środków trwałych składających się na farmę wiatrową – bez względu na moment poniesienia – następujące koszty:

- inne koszty (wymienione w pkt 5 stanu faktycznego), tj.:

• podatku od nieruchomości od gruntów, na których zlokalizowana jest inwestycja, a także od budowli posadowionych na tych gruntach w trakcie fazy developmentu, budowy i eksploatacji farmy wiatrowej,
• czynszu dzierżawnego gruntu, na którym mają być posadowione maszty w trakcie fazy developmentu, budowy i eksploatacji farmy wiatrowej,
• opłaty z tytułu wyłączenia gruntów rolnych z produkcji,
• koszty sponsoringu,
• działań promocyjnych i informacyjnych dotyczących funkcjonowania farmy wiatrowej na terenie gmin w celu ograniczenia protestów mieszkańców,
• wykonanie due diligence prawnego farmy wiatrowej (raport przeznaczony jest dla instytucji finansowych oraz dla kontroli przez zarząd czy procedury prawne związane z działalnością farmy, zostały zrealizowane poprawnie),
• koszty bieżące związane z funkcjonowaniem Spółki, takie jak: koszty usług księgowych, wynajmu biura (czynsz oraz tzw. media), administracyjne (materiały biurowe itp.),

- koszty prawne związane z:

• uzyskaniem dotacji z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej,
• opiniowaniem umowy doradztwa finansowego projektu,
• koszty prawne i opłat administracyjnych związane z uzyskaniem koncesji z Urzędu Regulacji Energetyki,

- koszty finansowe, w części, która zgodnie z ustaloną przez Spółkę proporcją, nie powinna zwiększać wartości początkowej środków trwałych tworzących farmę wiatrową.

Zdaniem Spółki, wskazane wyżej koszty nie są bezpośrednio związane z wytworzeniem poszczególnych elementów farmy wiatrowej, lecz stanowią koszty związane z bieżącą działalnością spółek celowych. Ich poniesienie nie stanowiło warunku umożliwiającego wytworzenie środków trwałych, w konsekwencji czego, wydatki te podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.

W szczególności wskazać należy, że zgodnie z ugruntowaną praktyką zarówno sądów administracyjnych, jak i organów podatkowych, koszty podatku od nieruchomości ponoszone są w związku z samym faktem posiadania nieruchomości przez Spółkę, niezależnie od tego czy jest na niej prowadzona inwestycja czy też nie (tak np. Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 26 lutego 2009 r., sygn. akt II FSK1607/07, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 8 sierpnia 2011 r. Znak: IBPBI/2/423-518/11/MO oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 19 kwietnia 2010 r. Znak.: IPPB5/423-85/10-2/DG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Jeżeli działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie ust. 1, uznaje się za przychody z działalności gospodarczej (art. 5 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b–4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty zarządu ponoszone przez spółkę kapitałową (wydatki związane z działaniem organu zarządzającego spółki kapitałowej), uznając, że – jako ogólne, stałe koszty dotyczące jej funkcjonowania jako osoby prawnej i podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą – są ponoszone w celu uzyskiwania przychodów.

Moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje zadania inwestycyjne związane z wytworzeniem środków trwałych. Generalnie wydatki na inwestycje, jako że ponoszone są w celu zabezpieczenia źródła przychodów i nie zostały wymienione w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów podatkowych stanowią koszty uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych definiuje wprost, co należy rozumieć przez pojęcie „inwestycji”. Zgodnie z art. 4a pkt 1 tej ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330 i 613). Z kolei, środki trwałe w budowie to – w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości – zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Ustawa o rachunkowości definiuje natomiast środki trwałe jako rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności:

• nieruchomości, w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
• maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,
• ulepszenia w obcych środkach trwałych,
• inwentarz żywy.

Stosownie do treści stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Ponadto, zgodnie z art. art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, z kosztów uzyskania przychodów zostały wyłączone wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) (tj. gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Na mocy art. 16h ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a – 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl art. 16d ust. 2 zdanie pierwsze tej ustawy, składniki majątku, o których mowa w ww. przepisach, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Wprowadzenie takiego składnika majątku do ewidencji wymaga ustalenia jego wartości początkowej. Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostały unormowane w art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Definicję kosztu wytworzenia zawiera art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na jego mocy, do kosztów wytworzenia środka trwałego, wpływających na jego wartość początkową, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zalicza się wartość, w cenie nabycia, zużytych do jego wytworzenia: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Cytowana definicja ma charakter otwarty. Ustawodawca obejmuje pojęciem kosztu wytworzenia środka trwałego wszelkie koszty, których poniesienie jest związane bezpośrednio z realizacją inwestycji. Oceniając dany wydatek pod kątem możliwości uznania go za element wartości początkowej wytwarzanego we własnym zakresie środka trwałego, należy zatem badać, czy stanowi on element procesu wytwarzania tego składnika majątku podatnika.

W szczególności, do wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego należą:

1. wartość – w cenie nabycia – rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,
2. wartość – w cenie nabycia – wykorzystanych usług obcych zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego, tj. przede wszystkim jego budowie, jak i innych usług niezbędnych do wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania, np. kosztów prac geologicznych niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę, usług projektowych, usług inżynierskich, doradztwa finansowego i prawnego związanego z prowadzoną inwestycją, kosztów sporządzenia dokumentacji przetargowej, kosztów niezbędnych ekspertyz obiektów budowlanych,
3. koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tj. przede wszystkim koszty wynagrodzeń dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji.

Należy ponadto podkreślić, że mocą art. 16g ust. 4 omawianej ustawy, wyraźnie wyłączono z kosztu wytworzenia środka trwałego koszty ogólne zarządu, koszty sprzedaży oraz pozostałe koszty operacyjne i koszty operacji finansowych, w tym odsetki od pożyczek (kredytów) i prowizje, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Wydatki te nie są bowiem bezpośrednio związane z realizacją inwestycji, ale z całokształtem działalności podatnika.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „kosztów ogólnych zarządu”. W doktrynie przyjmuje się jednak, że przez koszty ogólne zarządu rozumie się koszty działania jednostki jako całości oraz zarządzania nią. W kosztach zarządu wyróżnia się:

1. koszty administracyjno-gospodarcze, na które składają się: wynagrodzenia wraz z pochodnymi pracowników zarządu, koszty delegacji, koszty eksploatacji samochodów służbowych, koszty zużycia materiałów biurowych, podatki o charakterze kosztowym, opłaty pocztowe, telekomunikacyjne i inne, koszty utrzymania budynków i pomieszczeń zarządu,
2. koszty ogólnoprodukcyjne obejmujące koszty prowadzenia i utrzymania komórek oraz obiektów ogólnego przeznaczenia, takich jak: magazyny, biura, laboratoria, bocznice kolejowe, a także koszty ochrony mienia jednostki, bezpieczeństwa i ochrony pracy, szkolenia załogi, racjonalizacji i wynalazczości,
3. koszty nieprodukcyjne, tj. nie przynoszące efektu gospodarczego, do których zalicza się koszty przestojów, ubytki naturalne i niedobory w magazynach.

Tak więc ustawodawca wyłącza z kosztów wytworzenia środka trwałego, a więc i z wartości początkowej stanowiącej podstawę amortyzacji, koszty ogólne zarządu, pozostałe koszty operacyjne i koszty operacji finansowych. Oznacza to zatem, że wydatki i koszty, które można zaliczyć do wskazanych grup, stanowią – co do zasady – bezpośrednie koszty uzyskania przychodów (nie są kapitalizowane), ponieważ m.in. byłyby one poniesione niezależnie od tego, czy proces wytwarzania środka trwałego zostałby przeprowadzony. Mowa tutaj także o takich kosztach, których ponoszenie jest związane z samym posiadaniem majątku, czy rodzajem prowadzonej działalności.

Z wyżej przytoczonych regulacji ustawowych wynika, że decydujące znaczenie dla zaliczenia określonego wydatku do wydatków stanowiących koszt wytworzenia środka trwałego ma możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przedsięwzięciem, czyli środkiem trwałym. Wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego i poniesione do dnia oddania go do używania mają wpływ na jego koszt wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych.

Do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. Do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się również „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych”. Użycie przez ustawodawcę powyższego zwrotu oznacza, iż katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, niewymienione wprost koszty, które mogą mieć wpływ na wartość początkową danego składnika majątku.

Dodatkowo podkreślić należy, że – stosownie do art. 16g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Art. 5 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Odnosząc powyższe do kosztów wskazanych przez Wnioskodawcę, wyjaśnić należy, że tylko wydatki bezpośrednio związane z wytworzeniem środka trwałego zmniejszają podstawę opodatkowania osoby prawnej przez możliwość zaliczenia w koszty podatkowe odpisów z tytułu zużycia środków trwałych – tzw. odpisy amortyzacyjne. Tak więc do kosztów wytworzenia środka trwałego zalicza się tylko te wydatki, które dają się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego, to znaczy związane są bezpośrednio z realizacją inwestycji. Wydatki dotyczące całokształtu działalności Spółki natomiast, które wpływają w sposób pośredni na przychody, mimo że związane są z realizowaną inwestycją, nie mają jednak wpływu na koszt wytworzenia. Wydatki te, jeśli wypełniają hipotezę normy art. 15 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy zakwalifikować jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem, tzw. koszty „pośrednie” i odnieść w koszty podatkowe w dacie ich faktycznego poniesienia.

Odnosząc powyższe do przedstawionych we wniosku okoliczności wskazać należy, że zagadnieniem podlegającym rozstrzygnięciu w analizowanej sprawie jest ocena charakteru ponoszonych wydatków, a przede wszystkim ich związku z realizowaną inwestycją. Innymi słowy, ponoszone przez Spółkę wydatki – w celu ich kwalifikacji podatkowej – winny zostać podzielone ze względu na ścisłość ich powiązania z prowadzoną inwestycją oraz całokształtem działalności Spółki.

Szczegółowa analiza poszczególnych pozycji opisanych we wniosku wydatków w odniesieniu do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przedmiotowym zakresie prowadzi do wniosku, że większość wyliczonych przez Spółkę wydatków została prawidłowo zakwalifikowana do kosztu wytworzenia środków trwałych bądź kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodem.

Jednakże, niektóre z nich zostały błędnie przyporządkowane. I tak przykładowo, opłaty za przyłącza do sieci energetycznej stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r., poz. 1059, z późn. zm.), przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru (…).

Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane zapewnić realizację i finansowanie budowy i rozbudowy sieci, w tym na potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się o przyłączenie. Budowę i rozbudowę odcinków sieci służących do przyłączenia instalacji należących do podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci zapewnia przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, umożliwiając ich wykonanie zgodnie z zasadami konkurencji także innym przedsiębiorcom zatrudniającym pracowników o odpowiednich kwalifikacjach i doświadczeniu w tym zakresie – por. art. 7 ust. 5 i 6 Prawa energetycznego.

Za przyłączenie do sieci pobiera się stosowną opłatę ustaloną na podstawie art. 7 ust. 8 Prawa energetycznego.

W związku z powyższym, w ocenie tutejszego organu zasadnym jest więc stanowisko, że wydatek w postaci opłaty za przyłączenie do sieci energetycznej należy traktować jako koszty uzyskania dostawy energii elektrycznej niezbędnej do prowadzenia działalności firmy. Wydatek ten uznać należy zatem jako koszt ogólny związany z całokształtem prowadzonej działalności gospodarczej potrącalny w dacie poniesienia.

Ponadto, ponoszone w analizowanym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) wydatki na doradztwo prawne, podatkowe i administracyjne należy zakwalifikować, jako wydatki na usługi doradcze.

Dokonując kwalifikacji tych wydatków do kosztów podatkowych należy uwzględnić wnioski wynikające z wyroku z dnia 21 lutego 2007 r. (sygn. akt II FSK 330/06), w którym Naczelny Sąd Administracyjny dokonał podziału kosztów podatkowych na:

• wydatki na doradztwo ogólne, które mają charakter kosztów pośrednich i – co do zasady – mogą być zaliczane do kosztów podatkowych w dacie poniesienia,
• wydatki na usługi doradcze odnoszące się do konkretnych projektów inwestycyjnych, które powinny być zaliczane do kosztów podatkowych dopiero wtedy, kiedy powstaje przychód związany z tymi inwestycjami.

W opisywanym przypadku, wydatki na opracowanie dokumentacji aplikacyjnej, modelu finansowego i złożenie dokumentacji aplikacyjnej stanowią koszty związane z pozyskaniem środków na inwestycję (budowę farmy wiatrowej). Środki otrzymane z dotacji zostaną bowiem przeznaczone na finansowanie inwestycji polegającej na budowie farmy wiatrowej. Należy je więc powiązać z ogólną działalnością Wnioskodawcy. Przedmiotowych wydatków nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przysporzeniami Wnioskodawcy. Są jednak racjonalnie uzasadnione w kontekście jego funkcjonowania i prowadzenia działalności gospodarczej. Obiektywnie oceniając, spełniają przesłankę celowości z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W sposób pośredni mogą przyczyniać się do osiągania przychodów przez Spółkę. Dlatego też należy je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami. Tak więc, jako koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów potącalne w dacie poniesienia stosownie do postanowień przepisu art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatki na pozyskanie opinii prawnych natomiast – w zależności od ścisłości powiązania z inwestycją – mogą stanowić koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem, albo koszt wytworzenia. Jeśli – w analizowanym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) – opinie prawne są związane z procesem inwestycyjnym, tzn. wydatki odnoszą się do konkretnego projektu inwestycyjnego, to generują one wartość początkową wytwarzanego środka trwałego. Jeśli natomiast są związane z ogólną działalnością Spółki (a tak należy zakwalifikować przykładowo opinie prawne w zakresie pozyskania dotacji, bowiem koszty związane z pozyskaniem dofinansowania nie generują wartości początkowej środków trwałych) stanowią tzw. koszty pośrednie.

Pozostałe wyliczone przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) w poz. 1-4 koszty – o ile pozostają w bezpośrednim związku z wytworzeniem środka trwałego i związane są bezpośrednio z realizacją inwestycji – mogą stanowić koszt wytworzenia środka trwałego. Koszt ten zarazem stanowi o jego wartości początkowej, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych dokonywanych wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m (z uwzględnieniem treści wyłączeń wynikających z art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wydatki wyliczone w poz. 5 – z uwzględnieniem wyjaśnień dokonanych w niniejszej interpretacji indywidualnej – mogą być potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podkreślenia przy tym wymaga – w odniesieniu do zaprezentowanego przez Spółkę stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) oraz jej stanowiska w sprawie – że o kwalifikacji określonych wydatków do kosztu wytworzenia środków trwałych bądź wydatków innych niż bezpośrednio związane z przychodem nie przesądza okoliczność na jakim etapie robót ponoszone są poszczególne wydatki. Kwalifikacji tej dokonuje się natomiast na podstawie ścisłości powiązania ponoszonych wydatków z realizowaną inwestycją.

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), wydatki poniesione przez Spółkę stanowią wydatki inwestycyjne oraz wydatki, które mimo, że są związane z realizowaną inwestycją, dotyczą całokształtu działalności, a w konsekwencji nie wpływają na koszt wytworzenia środka trwałego. Uwzględniając powyższe:

• wydatki inwestycyjne, nierozerwalnie związane z inwestycją główną, stanowią koszt wytworzenia środka trwałego (zwiększają wartość początkową wytworzonego środka) – podlegają odniesieniu w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne;
• wydatki pozostałe, stanowiące koszty pośrednie prowadzonej działalności, tzn. dotyczące całokształtu działalności, są potrącane stosownie do art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w dacie poniesienia.

Niniejsze – co do zasady – potwierdza stanowisko Spółki. Jednakże w przedmiotowej sprawie nie można podzielić stanowiska Spółki w pełnym zakresie z uwagi na okoliczność – co zostało szczegółowo wyjaśnione w uzasadnieniu przedmiotowej interpretacji indywidualnej – że nie wszystkie wydatki ponoszone przez Spółkę wymienione w poz. 1-4 stanowią koszt wytworzenia, zaś wydatki wymienione w punkcie 5 stanowią koszty pośrednie. Ponadto – co wymaga szczególnego podkreślenia wobec opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) – Spółka prezentując własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) nie uwzględniła okoliczności, że jest wspólnikiem spółki osobowej, co ma wpływ zarówno na ustalenie wartości początkowej wytwarzanych środków trwałych, jak i kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodem.

Dodatkowo należy podkreślić, że niniejsze rozstrzygnięcie zostało dokonane w oparciu o przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), bowiem zakres i przedmiot sprawy administracyjnej o wydanie interpretacji prawa podatkowego określa treść wniosku, co oznacza, że organ interpretacyjny jest ściśle związany stanem faktycznym albo zdarzeniem przyszłym przedstawionym we wniosku, a przepisy działu II rozdziału 1a Ordynacji podatkowej nie dają uprawnienia do samodzielnego ustalania i weryfikowania tego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Dlatego też przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej – adekwatnie do treści pytań oraz zaprezentowanego opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) – jest wyłącznie wykładnia art. 15 ust. 4–4e oraz 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym „sprawy podatkowej” wynikającej z przytoczonego we wniosku zdarzenia lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko pytającego zawarte we wniosku odnoszące się do regulacji przepisów materialnego prawa podatkowego jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego zdarzenia. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może przy tym prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację.

Podkreślić również należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.