INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09.02.2010r. (data wpływu 11.02.2010r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie momentu ujęcia zapłaconego podatku od nieruchomości oraz opłat za użytkowanie wieczyste gruntów w koszty uzyskania przychodów - za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2010r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem centrum handlowo — usługowego i prowadzi działalność polegającą na wynajmie powierzchni handlowych w tej nieruchomości. Nieruchomość ta została wytworzona w ramach procesu inwestycyjnego przez Spółkę i oddana do użytkowania w 2009 r. Koszty związane z budową centrum handlowego były przez Spółkę kapitalizowane do (uwzględniane w) wartości początkowej centrum handlowego. Koszty te zostaną rozpoznane dla celów podatku dochodowego od osób prawnych poprzez odpisy amortyzacyjne. Spółka ze względu na fakt, iż jest właścicielem przedmiotowej nieruchomości jest także zobowiązana do ponoszenia kosztów podatku od nieruchomości od gruntów oraz opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Koszty te były ponoszone przez Spółkę zarówno przed rozpoczęciem budowy centrum handlowego oraz w trakcie budowy. Koszty takie są ponoszone również obecnie.

Początkowo Spółka przyjęła założenie, iż koszty podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie gruntu dotyczące okresu do dnia oddania centrum handlowego do użytkowania powinny zostać uwzględnione w wartości początkowej. Ze względu na powyższe koszty te nie były wykazywane na bieżąco jako koszt podatkowy, ani jako koszt dla celów rachunkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie gruntów dotyczące okresu przed rozpoczęciem realizacji inwestycji oraz trwania jej realizacji powinny zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów, w roku którego dotyczą...

W ocenie Spółki, koszty podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie gruntów dotyczące okresu przed rozpoczęciem inwestycji oraz trwania realizacji inwestycji powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w roku, którego dotyczą i tym samym nie powinny powiększać wartości początkowej środka trwałego.

1. Koszty pośrednie

W ocenie Spółki, przedmiotowe wydatki na podatek od nieruchomości oraz opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów stanowią koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie), ponieważ nie można wykazać ich związku z konkretnym przychodem podatkowym osiąganym przez Spółkę. Tym niemniej, zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, że koszty te stanowią koszty uzyskania przychodów jako poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP pod pojęciem „dzień poniesienia kosztu” należy rozumieć dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury z wyjątkiem rezerw i rozliczeń międzyokresowych biernych.

Spółka uważa, iż w sytuacji Spółki przedmiotowe koszty powinny stanowić koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych w okresie, którego dotyczą (czyli odpowiednio w 2006, 2007, 2008 i 2009 r.) Nie zmienia tego fakt, iż Spółka początkowo błędnie przyjęła, iż koszty te powinny zostać uwzględnione w wartości początkowej inwestycji i w związku z tym koszty te nie zostały ujęte w księgach rachunkowych jako koszt (a zostały one ujęte jako wartość projektu). Odmienne podejście prowadziłoby do wniosku, iż podatnik poprzez różne ujęcie kosztów w księgach rachunkowych mógłby manipulować wynikiem podatkowym (na przykład poprzez ujęcie takich kosztów jako koszt w księgach rachunkowych w 2010 r. Zdaniem Spółki, nie można zaakceptować takiego stanowiska. W związku z powyższym, Spółka powinna rozpoznać podatek od nieruchomości oraz opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów jako koszt podatkowy w okresie (roku podatkowym), którego one dotyczyły.

2. Wartość początkowa środka trwałego

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2) ustawy o PDOP za wartość początkową środków trwałych w razie ich wytworzenia we własnym zakresie uznaje się koszt ich wytworzenia. Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy O PDOP za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych; rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych .i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zdaniem Spółki przy kwalifikacji kosztu jako wydatku, który z mocy przytoczonego przepisu należy zaliczać do kosztu wytworzenia środka trwałego decydujące znaczenie ma użyty w tym przepisie zwrot „koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych”. W ocenie Spółki, zwrot ten oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego. Wydatkami takimi są takie wydatki, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego. Świadczy o tym również wyłączenie w art. 16g ust. 4 ustawy o PDOP z grupy wydatków zaliczanych do kosztów wytworzenia kosztów ogólnych zarządu, gdyż tego rodzaju koszty występują niezależnie od tego czy podatnik realizuje inwestycję, gdyż są to koszty niedające się przypisać do konkretnego przychodu uzyskiwanego przez podatnika. Ustawa o PDOP nie definiuje pojęcia „kosztów ogólnego zarządu”, jednakże w piśmiennictwie podkreśla się, że koszty ogólnego zarządu są to koszty funkcjonowania jednostki jako całości tj. koszty zarządu, utrzymania majątku niezwiązanego z konkretnymi miejscami powstawania przychodów, wynagrodzenia pracowników administracyjnych (T. Waśniewski, W. Skoczylas — „Teoria i praktyka analizy finansowej w przedsiębiorstwie”, Warszawa 2004).

W ocenie Spółki do tej grupy kosztów należy zaliczyć opłaty za użytkowanie wieczyste, jak również wydatki z tytułu podatku od nieruchomości od gruntów, które należy uznać za ponoszone w celu zapewnienia funkcjonowania Spółki jako jednostki gospodarczej. Tym samym, nie można uznać, że wydatki te ponoszone były przez Spółkę wyłącznie w związku z procesem inwestycyjnym. Należy wskazać, że gdyby Spółka nie prowadziła inwestycji w celu wytworzenia środka trwałego, to i tak byłaby zobowiązana do ponoszenia kosztów podatku od nieruchomości i opłat za wieczyste użytkowanie gruntu.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki należy uznać, że przedmiotowe wydatki nie wiązały się w sposób bezpośredni wyłącznie z działalnością inwestycyjną i tym samym nie powinny podwyższać kosztu wytworzenia środka trwałego. Stanowisko takie potwierdził także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 lutego 2009 r. (sygn. II FSK 1607/07), uznając że „podatek od nieruchomości jest ponoszony niezależnie od sposobu wykorzystania gruntu i nie ma wpływu na jego wartość, zatem nie może być zaliczony do kosztów wytworzenia środka trwałego posadowionego na tym gruncie”. Podobne stanowisko zostało przedstawione w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: z 23 września 2008 r. (sygn. III SA/Wa 1091/08), z 5 października 2007 r. (sygn. III SA/Wa 1157/07) oraz z 23 października 2007 r. (sygn. III SA/Wa 1187/07). Analogiczne stanowisko zajmowały także organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, np.: w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 stycznia 2009 r. (sygn. IPPB5/423-144/08-5/AS) i z 28 listopada 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1362/08-2/JG), który wskazał, że „zarówno podatek od nieruchomości, jak i opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu i obiektu w czasie budowy oraz wydatki związane z uregulowaniem stanu prawnego gruntów ponoszone w trakcie inwestycji nie są ponoszone w celu wytworzenia środka trwałego, nie w związku z samym faktem posiadania nieruchomości. Nie stanowią zatem innego kosztu, o którym mowa w art. 16g ust. 4 ustawy podatkowej, który daje się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego„.

Reasumując, w ocenie Spółki, koszty podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie gruntów dotyczące okresu przed rozpoczęciem inwestycji oraz trwania realizacji inwestycji powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w roku, którego dotyczą. Z uwagi na fakt, że koszty takie są ponoszone w związku z samym faktem posiadania nieruchomości, niezależnie od realizowanej inwestycji, koszty te nie powinny powiększać wartości początkowej środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.