Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-944/15-2/MT
z 9 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2015 r., poz.643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskująca Firma prowadzi działalność gospodarczą na na rynku szeroko pojętych "mediów", tj. zajmuje się produkcją telewizyjną, produkcją radiową, tworzeniem stron internetowych, tworzeniem filmów i produkcji promocyjnych.

W ramach oferowanych usług w zakresie produkcji radiowej i telewizyjnej Firma podejmuje się m.in. nagrywania materiałów filmowych, organizacją spotkań z aktorami i ekipą realizacyjną, produkcją reportaży czy przygotowywaniem planów zdjęciowych. Ponadto w ramach produkcji dla Telewizji przygotowuje materiały filmowe, relacje reporterskie na żywo.

Z uwagi na powyższe, Firma ponosi koszty związane z prowadzoną działalnością, takie jak:

1. wydatki związane z organizacją planów zdjęciowych (catering, drobne przekąski, kanapki, napoje),
   
2. wydatki związane z zakupem lub budową dekoracji planu zdjęciowego (materiały budowlane, elementy instalacji elektrycznej, oświetlenia, zakup drobnych urządzeń - krzesła, stoły, meble, stanowiące scenografię planu),
   
3. wydatki związane z organizacją spotkań dla przyszłych i obecnych klientów tak w siedzibie Firmy, jak i w restauracjach lub wynajętych salach, wydatki związane z organizacją tzw. "śniadań/kolacji prasowych" podczas konferencji prasowych dla dziennikarzy i innych spotkań biznesowych (wynajem sali, catering, oprawa muzyczna etc.), a także
   
4. koszty zakupu ubrań, obuwia i akcesoriów dla modeli, aktorów oraz dla Wnioskodawcy jako dziennikarza telewizyjnego (występujących w realizowanych reportażach, filmach, reklamach, relacjach reporterskich na żywo, stand up etc.)
   - które w ocenie Firmy stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

W tym miejscu należy wskazać, iż Firma prowadzi ewidencję zakupionej odzieży służbowej i zobowiązuje się używać jej wyłącznie w celu świadczenia usług oraz nie używać strojów służbowych do celów prywatnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy słuszne jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych:
   1. wydatków poniesionych na catering (żywność, napoje, wodę) w związku z koniecznością organizacji planu zdjęciowego najczęściej mających miejsce poza siedzibą Firmy) oraz wydatków związane z zakupem lub budową dekoracji planu zdjęciowego?
      
   2. wydatków poniesionych w związku z koniecznością zapraszania kontrahentów Firmy oraz kontrahentów klientów Firm na spotkania biznesowe, kolacje, śniadania prasowe, które - w ocenie pytającego - nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 updof) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a mających miejsce:
      1. w siedzibie/biurze Firmy,
         
      2. poza siedzibą/w biurze Firmy (w mieście W, np. w restauracji),
         
      3. w innym mieście, niż mieści się siedziba Firmy?
   3. wydatków związanych z zakupem ubrań, obuwia oraz zakupu dodatków do ubrań dla modeli i aktorów (w przypadku sesji zdjęciowych, reklam, filmów) oraz prezenterów telewizyjnych (realizacja dla Telewizji relacji na żywo oraz materiałów reporterskich), jeżeli Firma prowadzi ewidencję zakupionej odzieży służbowej i zobowiązuje się używać jej wyłącznie w celu świadczenia usług?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej: „updof”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów enumeratywnie wskazanych w art. 23 updof. W ocenie Firmy jej stanowisko zaliczające wszystkie wskazane powyżej wydatki w poczet kosztów uzyskania przychodu jest prawidłowe, z przyczyn podanych poniżej:

Ad 1.

Firma realizując zlecenia dotyczące produkcji filmowych (telewizyjnych) zobowiązana jest do zorganizowania planu zdjęciowego - w zależności od potrzeb danej produkcji praca odbywa się w studiu, w plenerze, w wynajętych pomieszczeniach etc. W trakcie produkcji Firma zapewnia wyżywienie na rzecz wszystkich osób biorących udział w jej przygotowaniu. Z uwagi na konieczność szybkiego i sprawnego podania posiłków z reguły wyżywienie dostarczane jest przez firmy cateringowe, choć zdarzają się sytuacje, w których Firma kupuje tylko artykuły spożywcze dla osób biorących udział w realizacji danej produkcji.

W ocenie Pytającego takie wydatki poniesione są w celu osiągnięcia przychodów, ponieważ następują w celu realizacji produkcji filmowych i telewizyjnych, których sprzedaż stanowi dla Firmy jedno z podstawowych źródeł przychodów.

Koszty wyżywienia są jednym z elementów kalkulacji kosztów realizacji danego projektu, co przekłada się na uzyskiwane wynagrodzenie, a równocześnie nie spełniają przesłanek wskazanych w art. 23 updof - a więc stanowią "koszty" w rozumieniu art. 22 ust. 1 updof. Pytający zauważa, iż zamawianie cateringu (posiłki, słodycze, kawa, herbata, woda) na plan zdjęciowy, trwający niejednokrotnie wiele godzin, a często znajdujący się w miejscu, w którym nie da się zapewnić innej formy wyżywienia, jest nie tylko konieczne w prowadzonej przez niego działalności (produkcje filmowe), ale także stanowi pewien standard, który należy zapewnić aktorom oraz innym członkom ekipy realizacyjnej - nie wypływają jednakowoż na polepszenie wizerunku firmy.

W tym miejscu należy wskazać, iż podobnej analizy dokonał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 13 listopada 2009 roku, sygn. ILPB1/415-894/09-3/IM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lipca 2009 roku, sygn. ILPB3/423-282/09-3/MC, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 marca 2008 r., sygn. IPPB1/415-508/07-4/JB.

Podobnie - w ocenie skarżącego - należy zakwalifikować wydatki poniesione na zakup lub budową dekoracji planu zdjęciowego, bowiem jego przygotowanie należy do obowiązków umownych Pytającego, a więc są to koszty poniesione dla osiągnięcia przychodów.

Ad. 2

Firma, prowadząc opisaną działalność, regularnie organizuje spotkania biznesowe - dla kontrahentów i dla kontrahentów swoich klientów).

Spotkania takie odbywają się w różnych miejscach: w siedzibie Firmy, w mieście stanowiącym siedzibę Firmy, ale poza siedzibą lub w innym mieście, niż mieści się siedziba Firmy. W zależności od rodzaju spotkania i miejsca jego organizacji pytający ponosi koszty wyżywienia (usługi gastronomiczne, catering, zakup żywności), wynajmu sali, wynajmu muzyki etc.

W ocenie Pytającego działania przez niego podejmowane nie mają charakteru “reprezentacyjnego" (co wykluczałoby możliwość zaliczenia ich w poczet kosztów uzyskania przychodów) bowiem nie są nakierowane na budowanie dobrego wizerunku firmy, zdobywaniem prestiżu, a mają charakter spotkań "służbowych" (w przypadku spotkań z klientami) lub wręcz stanowią element oferowanej usługi.

W tym miejscu Firma wskazuje na orzecznictwo sądów i organów administracyjnych, zgodnie z którym:

1. " (...) wydatki poniesione w związku z koniecznością odbycia spotkania z kontrahentem w miejscowości, w której Firma nie posiada swojego biura nie mogą być uznane za wydatki o charakterze reprezentacyjnym ich celem nie jest bowiem budowanie korzystnego wizerunku firmy, czy też podniesienie prestiżu firmy, ale odbycie spotkania związanego z prowadzoną współpracą." (wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 listopada 2010 r., III SA/Wa 966/10);
2. "(...) wydatki na zakup ww. artykułów spożywczych dla osób nie będących organami Spółki np. kontrahentów przeznaczonych na poczęstunek na spotkaniach, jeśli są na zwyczajowo przyjętym poziomie, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów" (pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 sierpnia 2008 roku; sygn. IBPB3/423-405/08/PC, KAN-501 9/08);
3. „wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny" (wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r.; III SA/Wa 157/08);
4. „decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy, wydatki związane z tym spotkaniem mogły być kwalifikowane, jako koszty reprezentacji miał jego charakter. Informacje podane (...) wskazują, iż zamierzeniem organizatora spotkania nie było promowanie działalności prowadzonej przez spółkę oraz usług świadczonych w jej ramach, a jedynie ustalenie zasad kooperacji służących przeprowadzenia w przyszłości określonych działań gospodarczych (...) W związku z powyższym nie można uznać, iż wydatki poniesione w związku z organizacją takiego spotkania biznesowego mieściły się w pojęciu kosztów reprezentacji (wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 listopada 2008 r., I SA/Łd 1112/08),
5. „zaproszenie kontrahenta na kawę, „zwykły" lunch, czy obiad do restauracji nie jest działaniem charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka" (indywidualna interpretacja z 27 sierpnia 2009, sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM).
   
   

Ad. 3

Jak wskazano w stanie faktycznym Firma - w ramach swojej działalności - współpracuje z modelami, aktorami, świadczy usługi reporterskie i prezenterskie dla Telewizji, do jej obowiązków związanych z oferowanymi usługami należy także zapewnienie odpowiednich ubrań, obuwia i akcesoriów.

W zależności od potrzeb i charakteru przygotowanego materiału odpowiednie stroje są wypożyczane (zwłaszcza w przypadku modeli i aktorów) lub kupowane. Odzież służbowa jest kupowana, ewidencjonowana, i wykorzystywana tylko do celów służbowych (a to mając na uwadze specyfikę nagrywania materiałów reporterskich, wymagających często szybkiego reagowania i licznych podróży).

W ocenie Pytającego występowanie aktorów, modeli czy Wnioskodawcy jako dziennikarza telewizyjnego jest formą występu, a ubrania są koniecznym elementem tworzonego materiału, - w konsekwencji wydatek związany z zakupem odpowiedniego ubrania jest jednym z elementów kosztowych (wynikających z założeń scenariusza danego programu - np. kolor, krój dopasowanie do programu, są zgodne z koncepcją scenograficzną, założeniami programu lub jego formą). Specyfika prowadzonej przez Firmę działalności gospodarczej wymaga poniesienia nakładów na odzież użytkowaną przez aktorów, czy Wnioskodawcy jako dziennikarza telewizyjnego.

Firma stoi na stanowisku, że takie wydatki nie powinny być traktowane jako koszty reprezentacji (zgodnie z definicją słownikową - coś ponad standardowego, świadczącego o wytworności i okazałości) - i Firma kwalifikuje te czynności, zgodnie z założeniami scenariusza danego programu, jako wydatki związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko takie zostało podzielone m.in. przez Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 września 2007 r. (sygn. 1472/ROP1/423-260/07/KUKM) "wydatki poniesione w związku z zakupem strojów służbowych wykorzystywanych tylko i wyłącznie w celach służbowych przez prezenterów telewizyjnych, w myśl art. 15 ust. 1 updop, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy wskazać, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące. Zatem, powołane przez Wnioskodawcę interpretacje nie mogą stanowić podstawy rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.