INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 07.12.2007 r. (data wpływu 24.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupu usług cateringowych oraz zakupu artykułów spożywczych związanych z funkcjonowaniem firmy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.12.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupu usług cateringowych oraz zakupu artykułów spożywczych związanych z funkcjonowaniem firmy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją filmową. Produkuje filmy z udziałem aktorów, reżyserów i operatorów zatrudnionych na umowę o dzieło i w oparciu o umowy z agencją. Prace na planie filmowym trwają niejednokrotnie długo i w różnych warunkach w terenie. Ze względu na brak możliwości wyżywienia we własnym zakresie Wnioskodawca zamawia usługę cateringową lub zakupuje artykuły spożywcze, które wydaje osobom na planie.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 26.02.2008 r. Nr IPPB1/415-508/07-2/JB strona doprecyzowała swój wniosek pismem z dnia 05.03.2008 r. (data wpływu 10.03.2008 r.) informując, iż Firma S… jest działalnością jednoosobową zarejestrowaną w ewidencji działalności gospodarczej przy Prezydencie Miasta Stołecznego X.

Strona poinformowała również, iż od 01.01.2007 r. do 31.12.2007 r. prowadzona była księga przychodów i rozchodów (zasady ogólne) memoriałowo. Od 01.01.2008 r. ze względu na osiągnięte obroty w 2007 r. prowadzone są księgi rachunkowe.

Wnioskodawca wskazuje również, iż w umowach o dzieło z aktorami, scenarzystami itp. nie ma zapisu, że na firmie ciąży obowiązek zapewnienia wyżywienia, ale strona podkreśla, iż często praca na planie trwa długo, co nie jest zależne od Wnioskodawcy i osoby zatrudnione nie mają możliwości zakupić sobie jedzenia. Warunki atmosferyczne podczas gdy nagranie odbywa się w plenerze są różne i niekiedy wymagają ciepłego posiłku. Zazwyczaj zamawiane są ciepłe posiłki spełniające warunki posiłku regeneracyjnego bądź zakupione są drobne artykuły tj.: małe wafelki, batoniki, owoce. Zapewniane są również na planie napoje typu woda mineralna oraz napoje energetyzujące.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na wydawane posiłki na planie filmowym osobom zatrudnionym na podstawie umowy o dzieło oraz na podstawie umowy z agencją w formie usługi cateringowej oraz artykułów spożywczych są kosztem uzyskania przychodów, czy może należy je traktować jako koszty reprezentacji...

Zdaniem Wnioskodawcy jest to koszt uzyskania przychodów firmy, mimo, że osoby te nie są pracownikami.

Jeżeli Wnioskodawca nie zapewni wyżywienia żaden aktor nie podejmie współpracy, ewentualnie czas wykonania zadania będzie się wydłużał.

Wnioskodawca informuje, iż wynajmuje obiekty, kamery i sprzęt oświetleniowy na określony czas i musi bezwzględnie przestrzegać czasu. Wyjazd aktorów w poszukiwaniu wyżywienia przedłuża czas realizacji zadania i występowanie kar umownych za nieterminowy zwrot wypożyczonych akcesoriów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Zwrot ”w szczególności” oznacza, że nie jest to katalog zamknięty, a tylko przykładowo ustawodawca wymienia niektóre wydatki związane z reprezentacją firmy, które są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zdefiniowano jednak pojęcia reprezentacji, wobec czego należy posłużyć się definicją słownikową. Na gruncie języka polskiego słowo „reprezentacja” należy rozumieć jako „działanie zmierzające do wywołania jak najlepszego wrażenia przez okazałość, wytworność, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem i pozycją społeczną, których celem jest kształtowanie pozytywnego obrazu firmy” (Słownik Języka Polskiego ...., W. 1989 r.). Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

• stworzenie korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.
  
  

Są to więc działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi (skierowane na zewnątrz firmy), poprzez kreowanie pozytywnego wizerunku danego podmiotu.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji filmów. Aby zapewnić sprawny i niezakłócony sposób prowadzenia swojej działalności Wnioskodawca zapewnia na planie filmowym aktorom, scenarzystom, reżyserom itp. osobom wyżywienie, a zatem wydatki te związane są z funkcjonowaniem firmy. W związku z tym usługi cateringowe i inne wydatki dotyczące zakupu artykułów spożywczych nie pełnią w tym przypadku funkcji reprezentacji firmy.

W świetle powyższego wydatki te, jeżeli są kosztami funkcjonowania firmy na zwyczajowo przyjętym poziomie i są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Końcowo zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, że dokonanie danej czynności spełnia znamiona reprezentacji. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.