Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-295/15-2/AZ
z 8 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (brak daty wniosku, data wpływu 2 października 2015 r.), uzupełnionym pismem (data nadania 2 grudnia 2015 r., data wpływu 4 grudnia 2015 r.) na wezwanie z dnia 24 listopada 2015 r. Nr IPPB6/4510-295/15-2/AZ (data nadania 25 listopada 2015 r., data odbioru 27 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu wypłaconych na rzecz pracowników dodatkowych składników wynagrodzenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu wypłaconych na rzecz pracowników dodatkowych składników wynagrodzenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w branży funduszy emerytalnych. Spółka zatrudnia pracowników i jest z tego tytułu płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Spółka, jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, rozlicza przychody podatkowe oraz koszty uzyskania przychodów. Spółka rozlicza się z podatku w sposób uproszczony, zgodnie z art. 25 ust. 6 i nast. ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.). Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy. W Spółce obowiązuje Regulamin wynagradzania (dalej „Regulamin”) oraz Polityka Wynagrodzeń (dalej „Polityka wynagrodzeń”) określająca zasady wynagradzania pracowników, w tym zasady przyznawania premii.

Zgodnie z Regulaminem, „Zarząd Spółki może w drodze uchwały określić zasady przyznawania premii lub nagród dla poszczególnych lub wszystkich pracowników, jak również regulaminy przyznawania innych dodatków do wynagrodzenia zasadniczego, uzależnionych od wyników pracy”. W szczególności, funkcję takiego regulaminu pełni Polityka wynagrodzeń, która przewiduje, iż struktura wynagrodzeń w Spółce obejmuje wynagrodzenie stałe, wynagrodzenie zmienne oraz program Grupy A. - grupy kapitałowej, której częścią jest Wnioskodawca. W świetle powyższych zapisów, pracownikom Spółki mogą przysługiwać następujące dodatkowe elementy wynagrodzenia:

1. Bonus jednorazowy (dalej „Bonus”) może zostać przyznany pracownikom w przypadku nadzwyczajnych wyników pracy, które przewyższają wymagania lub oczekiwania. Tego rodzaju Bonus może również stanowić premię za pracę nad konkretnymi projektami. Ma to na celu nagradzanie wyjątkowych wyników pracy oraz utrzymanie elastyczności kosztowej przez Spółkę.
   
   

Zgodnie ze stosowanymi przez Spółkę zasadami, decyzje w zakresie przyznania poszczególnym pracownikom Bonusu są podejmowane każdorazowo po zakończeniu danego roku obrotowego przez Zarząd Spółki w oparciu o analizę szeregu kryteriów finansowych, w tym w oparciu o wyniki finansowe Spółki za dany rok skorygowanego ryzyko. Jak z powyższego wynika, na wysokość dodatkowych elementów wynagrodzenia pracowników wpływa wiele wskaźników, uzależnionych między innymi od wyników finansowych Spółki (w tym wyników grupowych), które znane są dopiero po zakończeniu roku za który przyznawane jest takie wynagrodzenie.

Co istotne, Zarząd przyznając Bonus bierze pod uwagę również efektywność pracy w okresie po zakończeniu danego roku obrotowego. Innymi słowy, na wysokość Bonusu może wpływać sposób wykonywania pracy zarówno w trakcie danego roku obrotowego, jak i w roku następnym (do daty podjęcia przez Zarząd decyzji o przyznaniu Bonusu w marcu kolejnego roku). W praktyce więc Bonus jest przyznawany za okres od kwietnia poprzedniego roku do marca roku bieżącego.

Bonusy są wypłacane przez Spółkę w pierwszym dniu roboczym kwietnia roku następującego po danym roku obrotowym. Podstawowe znaczenie dla wypłaty Bonusu ma status osoby, której został przyznany. W świetle zasad stosowanych przez Spółkę, Bonus staje się wymagalny, o ile na dzień 31 marca roku, w którym wypłacany jest Bonus, dana osoba nadal będzie pracownikiem i nie będzie znajdować się w okresie wypowiedzenia.

2. Zmienna Część Wynagrodzenia (dalej „ZCW”) jest oferowana wybranym menadżerom i specjalistom w celu nagrodzenia ich bardzo dobrych wyników pracy. Indywidualne wyniki pracy są oceniane na podstawie wcześniej określonego zestawu finansowych i niefinansowych kryteriów sukcesu, w tym kryteriów Grupy A., które zostały należycie zdefiniowane przez Zarząd Spółki, zgodnie z polityką Grupy A.. W odniesieniu do Członków Zarządu powyższe kryteria określa Rada Nadzorcza lub Przewodniczący Rady Nadzorczej, przy uwzględnieniu postanowień, polityki Grupy A.. Zgodnie z przyjętymi przez Spółkę zasadami, ZCW pracowników, w tym członków organu zarządzającego lub osób pełniących kluczowe funkcje, są uzależnione w szczególności od obiektywnych kryteriów, jakości zarządzania instytucją nadzorowaną oraz uwzględniają długoterminowe aspekty działalności i sposób realizacji celów strategicznych. W toku ustalania ZCW, uwzględnia się również nagrody i świadczenia, w tym takie, które wynikają z programów motywacyjnych i wszelkich innych programów premiowych, które przysługują lub mogą przysługiwać.
   
   

ZCW jest przyznawana w cyklu rocznym. Wartość ZCW jest kalkulowana podobnie jak w przypadku Bonusu tj. po zamknięciu danego roku obrotowego, w oparciu o analizę szeregu kryteriów finansowych, w tym w oparciu o wyniki finansowe Spółki za dany rok, skorygowane o ryzyko. ZCW są wypłacane przez Spółkę w pierwszym dniu roboczym kwietnia roku następującego po danym roku . obrotowym. Również w przypadku ZCW, podstawowe znaczenie dla wypłaty ma status osoby, której został r przyznany. W świetle zasad stosowanych przez Spółkę, ZCW staje się wymagalna, o ile na dzień 31 marca danego roku, w którym wypłacana jest ZCW, dana osoba nadal będzie pracownikiem i nie będzie znajdować się w okresie wypowiedzenia.

Wypłata ZCW na rzecz członków Zarządu odbywa się w oparciu o odmienne zasady. W szczególności, wypłata ZCW podlega w części odroczeniu, skutkiem czego jedynie część przyznanego przez Radę Nadzorczą za dany rok ZCW, wypłacana jest w roku w którym została przyznana, natomiast pozostałe części wypłacane są w kolejnych latach (nie mniej niż trzech, stosownie do poszczególnych umów o pracę), pod warunkiem jednak ziszczenia się dodatkowych warunków. W szczególności, zgodnie ze stosowanymi w Spółce zasadami, część podlegająca odroczeniu oraz długość okresu odroczenia ustala się wg cyklu biznesowego, charakteru działalności, związanego z nią ryzyka, zadań danego pracownika (w tym przypadku członka Zarządu Spółki), jak również wysokości ZCW. W przypadku członków Zarządu, wypłata ZCW, w części odroczonej, nie jest związana z kontynuacją zatrudnienia w Spółce. Nawet więc w przypadku zakończenia przez danego członka Zarządu współpracy ze Spółką, przyznane ZCW będzie wypłacane również w kolejnych latach. Z uwagi jednak na fakt, że każda z odroczonych części ZCW jest kalkulowana w oparciu o bieżące wyniki finansowe Grupy może dojść do sytuacji, w której, zważywszy np. na negatywny wynik finansowy w danym okresie rozliczeniowym, członek Zarządu nie otrzyma odroczonej części ZCW.

3. Wynagrodzenie profit share (dalej „Profit share”) - częścią wynagrodzenia pracowników Wnioskodawcy jest też tzw. Profit share (powyżej opisany jako program Grupy A. - Program uczestnictwa w zyskach Grupy), który przysługuje w takiej samej wysokości każdemu pracownikowi, niezależnie od stanowiska i wynagrodzenia, ma zaś na celu stymulowanie tworzenia wartości zarówno dla klientów jak i akcjonariuszy. Profit share jest udziałem w zyskach całej grupy kapitałowej, której częścią jest Wnioskodawca. Wysokość profit share ustalana jest co roku, w oparciu o wyniki całej Grupy w roku poprzednim. Pod uwagę brany jest również zysk w porównaniu z zyskiem konkurencji. Również Profit share jest wypłacany przez Spółkę w pierwszym dniu roboczym kwietnia roku następującego po danym roku obrotowym. Podobnie jak w przypadku pozostałych dodatkowych elementów wynagrodzenia, także w przypadku Profit share jest on wypłacany jedynie tym pracownikom, którzy na dzień 31 marca roku w którym dokonywana jest wypłata są pracownikami i nie znajdują się w okresie wypowiedzenia.
   
   

Spółka wypłaca w/w dodatkowe składniki wynagrodzenia w terminach określonych w Polityce wynagrodzeń, bez żadnych opóźnień.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wypłacone w obowiązującym terminie na rzecz pracowników dodatkowe składniki wynagrodzenia takie jak Bonusy, ZCW i Profit share, stanowią koszty uzyskania przychodów tego roku, w którym dany składnik wynagrodzenia jest przyznawany i wypłacany?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacone w obowiązującym terminie na rzecz pracowników dodatkowe składniki wynagrodzenia takie jak Bonusy, ZCW i Profit share, stanowią koszty uzyskania przychodów tego roku, w którym dany składnik wynagrodzenia jest przyznawany i wypłacany. Z kolei w przypadku odroczonej części ZCW, wypłaty z tego tytułu będą stanowić koszty podatkowe dla Wnioskodawcy każdorazowo w roku w którym dojdzie do zweryfikowania i wypłaty kolejnej części ZCW.

Według Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że dodatkowe elementy wynagrodzenia (takie jak Bonusy, ZCW i Profit share) wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników zgodnie z Polityką wynagrodzeń i innymi mającymi tu zastosowanie regulacjami wewnętrznymi, stanowią przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się bowiem wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat świadczeń, w tym m. in. nagrody. Nie budzi również wątpliwości, że tego rodzaju dodatkowe wynagrodzenia stanowią po stronie Spółki koszty podatkowe, ponieważ spełniają przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.)

Zgodnie ze wskazaną regulacją ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1 Updop. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki, pod warunkiem, że ich poniesienie jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz obiektywnie zmierza do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania i źródła przychodów. W opinii Spółki, poniesienie wydatków na premie dla pracowników, zarówno należne wszystkim jak i uznaniowe, wiążą się z możliwością osiągnięcia przychodów przez Spółkę z tytułu prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Premie motywują bowiem pracowników do bardziej efektywnej pracy, a ich zaangażowanie w wykonywaną pracę oraz kreatywność są niewątpliwie związane w sposób przyczynowo-skutkowy z osiąganymi przez Spółkę przychodami. Tego rodzaju wydatki nie są również umieszczone na liście wydatków, które nie stanowią kosztów podatkowych, określonej w art. 16 ust. 1 Updop. Zauważyć należy, że dla kosztów pracowniczych ustawodawca przewidział odrębny przepis dotyczący daty zaliczenia wydatków tego rodzaju do kosztów podatkowych. Zgodnie z art. 15 ust. 4g Updop, należności z tytułów, o których, mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57 Updop. Należy zwrócić uwagę że przepis ten odnosi się do należności ze stosunku pracy wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. m. in. do premii pieniężnych przyznawanych przez Spółkę pracodawcę na rzecz pracowników.

W kontekście powyższej regulacji, dla potrzeb określenia w jakim okresie wypłacone premie mogą być rozliczane jako koszty podatkowe, kluczowe znaczenie ma ustalenie, rozumienia pojęcia „należne”. W wyroku z dnia 28 stycznia 2003 r. (sygn. akt SA/Bd 106/03), Naczelny Sąd Administracyjny podał definicję słowa „należny”, powołując się na słownik języka polskiego, zgodnie z którym „należny” to „przysługujący komuś”. W przypadku premii uznaniowych należą się one pracownikowi w chwili przyznania ich przez pracodawcę, gdyż dopiero od momentu ich przyznania pracownikowi przysługuje roszczenie o ich wypłatę. Przed datą podjęcia decyzji o przyznaniu premii pracownikowi, premia taka nie przysługuje pracownikowi z mocy samych regulacji Regulaminu czy Polityki wynagrodzeń - w tym zakresie konieczne jest podjęcie określonych, formalnych decyzji o przyznaniu danego rodzaju premii. Dopiero podjęcie przez Wnioskodawcę decyzji o przyznaniu premii konkretyzuje prawo pracownika do skutecznego domagania się jej wypłaty przez pracodawcę. W przypadku premii wypłacanych przez Spółkę będą to odpowiednio decyzje zarządu lub rady nadzorczej w zakresie przyznania Bonusów i ZCW. Z kolei w przypadku Profit share, decyzje o kwocie premii są podejmowane na poziomie grupy, natomiast weryfikacja czy konkretni pracownicy spełniają przesłanki do otrzymania tej premii (kryterium zatrudnienia) jest dokonywana przez Wnioskodawcę w sposób analogiczny jak w przypadku Bonusów i ZCW.

Prawidłowość takiego stanowiska potwierdzają również interpretacje wydawane przez organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 18 grudnia 2012 r. (sygn. IPPB5/423-1112/12-2/KS) potwierdzono prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, który we wniosku o interpretację uznał, że „W przypadku premii uznaniowych należą się one pracownikowi w chwili przyznania ich przez pracodawcę, gdyż dopiero od momentu ich przyznania pracownikowi przysługuje roszczenie o wypłatę świadczenia w postaci premii uznaniowej. Przed datą podjęcia decyzji przez Spółkę pracodawcę o przyznaniu premii pracownikowi, premia taka nie przysługuje pracownikowi z mocy samych regulacji Zasad lub Regulaminu. Dopiero data podjęcia decyzji przez Spółkę o przyznaniu premii konkretyzuje prawo pracownika do skutecznego domagania się jej wypłaty przez pracodawcę. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, wskazane w art. 15 ust. 4g Ustawy o CIT pojęcie „miesiąc za który są należne” należy rozumieć w przypadku premii uznaniowych miesiąc, w którym pracodawca przyznał pracownikowi premię uznaniową, gdyż od tego miesiąca pracownik może od pracodawcy prawnie dochodzić wypłaty takiej premii”.

Dodatkowo zauważyć należy, że w przypadku wypłaty Bonusu i Profit share przyznawanych po zakończeniu danego roku i obrotowego, nie można twierdzić, że premia taka jest należna już na koniec tego roku obrotowego, ponieważ wypłacana w terminie pierwszego roboczego dnia kwietnia premia przysługuje tylko wówczas, kiedy uprawnieni do niej pracownicy Spółki łącznie spełniają następujące warunki:

• pozostawali w stosunku pracy w roku poprzedzającym wypłatę premii rocznej (przy czym np. w przypadku Profit share wystarczające jest zatrudnienie przez co najmniej 3 miesiące), oraz
  
• pozostają zatrudnieni w roku, w którym premia jest wypłacana. Dodatkowo, na dzień 31 marca roku, w którym premia jest wypłacana, nie mogą być w okresie wypowiedzenia.
  
  

Wskazane powyżej zasady (kryteria), których spełnienie uprawnia pracowników do uzyskania prawa do Bonusu i Profit share, dodatkowo podkreślają, że wskazane rodzaje premii są należne pracownikom dopiero po zakończeniu danego roku obrotowego (tj. w roku, w którym premia jest wypłacana). Nie można twierdzić, że wskazane rodzaje premii są należne już na koniec roku ubiegłego, ponieważ wypłacana w terminie od 1 kwietnia premia przysługuje tylko wówczas, kiedy uprawnieni do niej pracownicy spełniają określone kryteria na dzień 31 marca roku, w którym dokonywana jest faktyczna wypłata.

W świetle opisanych powyżej zasad przyznawania Bonusu i Profit share uznać należy, że w roku poprzedzającym wypłatę premii rocznej nie powstaje żadne zobowiązanie Spółki do dokonania takiego świadczenia. Chociaż Bonusy i Profit share w przypadku Spółki są wypłacane, co do zasady, za konkretny rok, to wpływ na ich wypłacenie mają również zachowania pracownika w kolejnym roku (np. złożenie przez pracownika wypowiedzenia). W konsekwencji - uznać należy, że na prawo do uzyskania premii składa się ciąg zachowań danego pracownika nie tylko w ciągu roku, ale również po jego zakończeniu. Tym samym uznać należy, że premia jest związana z okresem dłuższym niż rok podatkowy, a weryfikacja czy spełnione są wszystkie warunki do jej wypłaty jest dokonywana w momencie podejmowania decyzji o jej przyznaniu pracownikowi (tj. na dzień 31 marca w roku w którym dokonywana jest wypłata). W konsekwencji uznać należy, że to właśnie ta data określa dzień, w którym premia staje się należna w rozumieniu art. 15 ust. 4g Updop.

Analogiczne stanowisko przedstawił Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w orzeczeniu z 5 czerwca 2013 r. (sygn. akt I SA/Wr 519/13). W przedmiotowej sprawie kwestią sporną było, czy premia roczna wypłacana, pracownikom spółki w styczniu, jest na podstawie wskazanych przez Spółkę uregulowań zawartych w regulaminie wynagradzania należna pracownikom już w grudniu, a tylko termin jej wypłaty przypada na styczeń, czy należna jest pracownikom dopiero w styczniu roku następnego. W orzeczeniu WSA uznał „Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ podatkowy winien rozważyć wszystkie elementy stanu faktycznego sprawy, przedstawione przez spółkę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i dopiero na tej podstawie ocenić czy wypłacane przez spółkę świadczenie - premia roczna - jest świadczeniem należnym pracownikom w grudniu czy dopiero w styczniu. Pomocne w tym zakresie jest wskazanie czy pracownikowi spółki przysługuje roszczenie o wypłatę premii jeżeli pozostawał w stosunku pracy do końca roku, tj. 31 grudnia, czy też roszczenie o wypłatę premii służy pracownikowi dopiero w styczniu, po spełnieniu dodatkowego warunku wskazanego w Regulaminie, tj. pozostawanie w stosunku pracy nie tylko do końca grudnia, ale także w styczniu roku następnego w dniu wypłaty premii, a w przypadku pracowników przechodzących na emerytury lub renty po przepracowaniu przynajmniej jednego dnia w styczniu roku następnego”.

Zauważyć należy, że podobna sytuacja występuje w przypadku Wnioskodawcy, bowiem przesłanki warunkujące uzyskanie prawa do premii rocznej (tj. pozostawanie w zatrudnieniu na dzień 31 marca roku kolejnego nieznajdowanie się w okresie wypowiedzenia umowy o pracę) spełniane są dopiero w kolejnym roku, w którym podejmowana jest decyzja o przyznaniu premii. W konsekwencji, Bonus i Profit share, zgodnie z art. 15 ust. 4g Updop, powinny być kosztem uzyskania przychodów tego roku, w którym dochodzi do ich przyznania i wypłaty. Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, że wskazane premie stanowią dodatkowe wynagrodzenie płacone raz w roku, a sposób ich wyliczenia bazuje na pewnych wskaźnikach z roku ubiegłego. Premia roczna staje się należna (wymagalna) dopiero w dacie jej przyznania, tj. 31 marca kolejnego roku, ponieważ dopiero na ten dzień pracownik spełnia wszystkie warunki wymagane do jej przyznania i powstaje po jego stronie roszczenie o wypłatę danego rodzaju premii. Jej powiązanie z rokiem ubiegłym stanowi zaś jedynie zabieg „techniczny” determinujący wysokość tego świadczenia.

Analogiczne zasady wypłaty obowiązują w przypadku wypłaty ZCW na rzecz pracowników, którzy nie pełnią funkcji w zarządzie Spółki. W konsekwencji, również w przypadku tego rodzaju premii, będzie ona stanowić po stronie Spółki, koszt podatkowy w dacie spełnienia wszystkich przesłanek do jej zapłaty, tj. w roku, w którym premia ta jest przyznana i faktycznie wypłacana.

Odmienne zasady wypłacania ZCW obowiązują w przypadku wypłaty odroczonej części ZCW na rzecz członków zarządu. Wypłata tej części premii nie jest bowiem związana z kontynuacją zatrudnienia w Spółce. Nawet w przypadku zakończenia przez danego członka Zarządu współpracy ze Spółką, przyznane ZCW będzie wypłacane również w kolejnych latach. Co istotne, odroczona część ZCW jest wypłacana w ciągu kilku lat podatkowych i jest indeksowana między innymi w oparciu o wyniki finansowe z kolejnych lat. Innymi słowy, wysokość ZCW za dany rok jest znana dopiero po zakończeniu kolejnych lat obrotowych. Ponadto, z uwagi na fakt, że każda z odroczonych części ZCW jest kalkulowana w oparciu o bieżące wyniki finansowe Grupy może dojść do sytuacji, w której zważywszy np. na negatywny wynik finansowy w danym okresie rozliczeniowym, członek Zarządu nie otrzyma w danym roku odroczonej części ZCW.

Z uwagi na przyjęty model wypłacania premii przez Wnioskodawcę nie można uznać, że ZCW w części odroczonej może być rozliczona jako koszt wyłącznie w tym roku, za który jest przyznana. Zauważyć bowiem należy, że w dacią jej przyznania nie jest znana jej faktyczna wysokość, która będzie uzależniona od wyników finansowych Grupy osiąganych w kolejnych latach podatkowych. Ponadto w przypadku negatywnych wyników, może okazać się że wskazana premia w ogóle nie będzie przysługiwała. Przyjęcie takiego stanowiska w zakresie rozliczania zmiennej części ZCW jako kosztu podatkowego doprowadziłoby do sytuacji, w której po określeniu wartości kolejnej części premii Spółka byłaby zobowiązana do korygowania kwoty kosztów podatkowych za rok, za który przyznano premię. W celu zobrazowania opisanej powyżej sytuacji, warto posłużyć się przykładem. Załóżmy, że Spółka przyznała członkom Zarządu premie za rok 2008, wypłacaną przez 8 kolejnych lat (aż do roku 2016), przy czym każdorazowo wartość wypłacanej części jest kalkulowana w oparciu o bieżące wyniki finansowe Spółki. W dacie przyznania premii w roku 2008, Spółka nie zna więc jej pełnej wartości, która będzie uzależniona od wyników osiąganych przez Spółkę w kolejnych latach, tak więc nie może określić całej kwoty premii. Poza tym, regulacja art. 15 ust. 4g Updop pozwala zaliczyć wypłacone należności do kosztów podatkowych wyłącznie pod warunkiem ich faktycznej zapłaty. W konsekwencji Spółka nie mogłaby zaliczyć wartości premii do kosztów podatkowych w dacie jej przyznania.

Z drugiej strony, w przypadku uznania, że wypłacona premia powinna być rozliczona jako koszt roku 2008, Spółka byłaby zmuszona do corocznej korekty kosztów wykazanych w roku 2008. Ponadto, z uwagi na fakt, iż obowiązek podatkowy za rok 2008 przedawnił się z upływem roku 2014, Spółka nie mogłaby w ogóle zaliczyć do kosztów podatkowych wydatków związanych z przedmiotową premią, poniesionych w latach 2015 i 2016.

W opinii Wnioskodawcy, przy założeniu racjonalności ustawodawcy, taka wykładnia art. 15 ust. 4g Updop jest o niedopuszczalna. W konsekwencji uznać należy, że w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę w zakresie odroczonej części ZCW, premia ta będzie należna częściami, w kolejnych latach (w przypadku tej premii o przyznaniu można bowiem mówić dopiero po określeniu jej wysokości należnej za kolejny rok jej wypłaty, z zastrzeżeniem wszelkich warunków co do jej wypłaty, w tym wyników finansowych w kolejnych latach).

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie określenia momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu wypłaconych na rzecz pracowników dodatkowych składników wynagrodzenia, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej oraz wyroków sądu tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.