Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-25/15/ESZ
z 12 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 27 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z używaniem i eksploatacją udostępnionych przedstawicielom składników majątku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z używaniem i eksploatacją udostępnionych przedstawicielom składników majątku.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie realizacji polityki handlowej i marketingowej m.in. całej Grupy spółek, do której Wnioskodawca należy (dalej: „Grupa"). Ponadto Wnioskodawca realizuje politykę sprzedażową swoich zleceniodawców, w tym Wnioskodawca zbiera zamówienia na wyroby będące w ofercie m.in. spółek z Grupy i przekazuje je do realizacji do odpowiedniej hurtowni. Przy czym należy podkreślić, że Wnioskodawca nie działa w charakterze pośrednika sprzedaży, a wyłącznie realizuje działania w zakresie polityki handlowej i marketingowej na zlecenie swoich zleceniodawców. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zawiera z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą (dalej: „Przedstawiciele”) umowy na świadczenie usług w zakresie realizacji polityki handlowej i marketingowej. Świadczone przez Przedstawicieli usługi polegają w szczególności na reprezentowaniu Wnioskodawcy na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskiwaniu nowych klientów dla Wnioskodawcy oraz spółek dla których Wnioskodawca świadczy ww. usługi, utrzymywaniu relacji z klientami dotychczas pozyskanymi, promowaniu produktów będących w ofercie spółek z Grupy i spółek dla których Wnioskodawca świadczy ww. usługi oraz ich reklamie.

Celem zawieranych z Przedstawicielami umów jest intensyfikacja działań marketingowych i handlowych, realizowanych przez Wnioskodawcę, a w konsekwencji także intensyfikacja sprzedaży produktów będących w ofercie spółek z Grupy oraz innych spółek dla których Wnioskodawca świadczy usługi, rozszerzenie sieci dystrybucji, a także poprawa wizerunku marki produktów będących w ofercie spółek z Grupy i innych spółek dla których Wnioskodawca świadczy usługi. Ponadto, dzięki zawieranym umowom z Przedstawicielami, Wnioskodawca może świadczyć usługi w zakresie realizacji polityki handlowej i marketingowej, także na rzecz innych podmiotów gospodarczych.

W celu umożliwienia wykonywania wskazanych usług, Wnioskodawca udostępnia Przedstawicielom m.in. telefony komórkowe, samochody oraz laptopy na czas obowiązywania umów. Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę, że w ramach umów podpisywanych z Przedstawicielami nie następuje przeniesienie własności wymienionych rzeczy. Ponadto, Przedstawiciele nie są również uprawnieni do swobodnego dysponowania udostępnionym mieniem wykraczającym poza użytkowanie niezbędne dla wykonywania postanowień umów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a Przedstawicielami. Wskazane składniki majątkowe stanowią własność Wnioskodawcy lub są przedmiotem umowy leasingu. W umowach podpisywanych z Przedstawicielami wprost znajdują się postanowienia wskazujące na możliwość korzystania z przekazanych składników majątkowych (m.in. telefony komórkowe, samochody oraz laptopy) wyłącznie w celu świadczenia ww. usług na rzecz Wnioskodawcy. Koszty związane z używaniem i eksploatacją udostępnionych składników majątku ponosi Wnioskodawca (w tym m.in. koszt paliwa, rozmów telefonicznych, niezbędnych napraw, rat leasingowych).

Udostępnienie m.in. wskazanych składników majątkowych Przedstawicielom jest wkalkulowane w wysokość wynagrodzenia przysługującego Przedstawicielowi od Wnioskodawcy. Ustalona wysokość wynagrodzenia przysługującego Przedstawicielowi jest wypadkową wielu czynników, ale jednym z elementów mającym wpływ na obniżenie wysokości wynagrodzenia jest udostępnienie określonych składników majątkowych przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo, w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego, do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w tym także odpisów amortyzacyjnych, związanych z używaniem i eksploatacją udostępnionych Przedstawicielom składników majątku?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z udostępnieniem na rzecz Przedstawicieli wskazanych składników majątkowych, w tym odpisy amortyzacyjne, stanowią koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa CIT).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle wykładni przepisów dokonywanej przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne, aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien spełniać łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.
  
  

W celu zakwalifikowania danego wydatku do kosztów podatkowych należy zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Kosztami uzyskania przychodów mogą być wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów. Kosztami będą także wydatki poniesione z zamiarem zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby przynosiło ono przychody także w przyszłości. Pomiędzy wydatkami a przychodami musi istnieć związek przyczynowy.

W ocenie Wnioskodawcy rynek sprzedaży leków, suplementów diety i innych produktów farmaceutycznych wymaga aktywnych działań z zakresu polityki handlowej i marketingowej przez Przedstawicieli, którzy reprezentują Wnioskodawcę na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskują nowych klientów dla Wnioskodawcy a także zleceniodawców Wnioskodawcy, utrzymują relacje z klientami, a także promują produkty będące w ofercie zleceniodawców Wnioskodawcy. Prawidłowe wykonanie usług przez Przedstawicieli zasadniczo wymaga korzystania ze wspomnianych składników majątkowych. Należy przy tym wskazać, że udostępnione Przedstawicielom mienie służy wyłącznie wykonaniu świadczeń wskazanych w umowie na rzecz Wnioskodawcy. Powyższe działanie ma wpływ na osiągnięcie założonych przez Wnioskodawcę celów, do których należy prawidłowe i rzetelne wypełnianie polityki handlowej i marketingowej zleceniodawców Wnioskodawcy, w tym intensyfikacja sprzedaży produktów będących w ofercie zleceniodawców Wnioskodawcy, rozszerzenie sieci dystrybucji, poprawa wizerunku marki produktów będących w ofercie zleceniodawców Wnioskodawcy, a także świadczenie ww. usług przez Wnioskodawcę na rzecz innych podmiotów gospodarczych.

Rozważając kwestię kwalifikacji podatkowej opisanych we wniosku kosztów należy zauważyć, że wykonywane w ramach zawartej umowy zadania i ponoszone w związku z tym przez Wnioskodawcę koszty przejawiają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością oraz mają wpływ na uzyskiwane przez niego przychody. Stąd też wydatki w tym zakresie ponoszone przez Wnioskodawcę, w tym również odpisy amortyzacyjne, mogą być zakwalifikowane, jako wypełniające dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Koszty te nie znajdują się również w katalogu wydatków i odpisów określonym w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W szczególności w analizowanym przypadku nie znajdzie zastosowania przepis zawarty w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy CIT, w świetle którego podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych ani od wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym udostępnienie składników majątku odbywa się co do zasady odpłatnie. W rozpatrywanej sprawie odpłatność za udostępnienie składników majątku, w tym również środków trwałych Wnioskodawcy realizuje się jednak w taki sposób, że cena za ww. usługę zostanie pomniejszona o wartość świadczeń związanych z udostępnionymi składnikami majątku. Tym samym przyjęty przez strony umowy sposób ustalenia wartości ceny za przedmiotową usługę skutkuje de facto powstaniem po stronie Przedstawicieli odpłatności za udostępnienie składników majątku Wnioskodawcy.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez działającego w imieniu Ministra Finansów

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 stycznia 2013 r., Znak: IPPB5/423-1067/12-2/DG,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 czerwca 2014 r. Znak: ILPB4/423-153/14-4/MC oraz z 23 czerwca 2015 r., Znak: ILPB4/4510-1-126/15-2/DS.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienić należy, że w zakresie opisanego zdarzenia przyszłego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.