UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży (dystrybucji) leków, suplementów diety, surowców farmaceutycznych i innych produktów farmaceutycznych, jak również świadczy usługi marketingowo-informacyjne dla innych podmiotów gospodarczych w celu zwiększenia sprzedaży produktów leczniczych i innych produktów farmaceutycznych będących w ofercie tych podmiotów. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zawiera umowy na świadczenie usług marketingowo-informacyjnych z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą – przedstawicielami handlowymi (dalej „Przedstawiciele”). Świadczone przez Przedstawicieli usługi marketingowo-informacyjne polegają w szczególności na reprezentowaniu Wnioskodawcy lub innych podmiotów gospodarczych, dla których Wnioskodawca świadczy usługi na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskiwaniu nowych klientów dla Wnioskodawcy, utrzymywaniu relacji z klientami dotychczas pozyskanymi, promowaniu produktów będących w ofercie Wnioskodawcy lub innych podmiotów gospodarczych, dla których Wnioskodawca świadczy usługi, ich reklamie. Celem zawieranych z Przedstawicielami umów jest intensyfikacja sprzedaży produktów będących w ofercie Wnioskodawcy lub innych podmiotów gospodarczych, dla których Wnioskodawca świadczy usługi, rozszerzenie sieci dystrybucji, przekazywanie informacji o produktach, a także poprawa wizerunku marki produktów będących w ofercie Wnioskodawcy.

W celu umożliwienia wykonywania wskazanych usług Wnioskodawca udostępnia Przedstawicielom m.in. telefony komórkowe, samochody oraz laptopy na czas obowiązywania umów. Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę, iż w ramach umów podpisywanych z Przedstawicielami – na świadczenie usług marketingowo-informacyjnych – nie następuje przeniesienie własności wymienionych rzeczy.

Ponadto Przedstawiciele nie są również uprawnieni do swobodnego dysponowania udostępnionym mieniem wykraczającym poza użytkowanie niezbędne dla wykonywania postanowień umów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a Przedstawicielami.

Wskazane składniki majątkowe stanowią własność Wnioskodawcy lub są przedmiotem umowy leasingu.

W umowach podpisywanych z Przedstawicielami wprost znajdują się postanowienia wskazujące na możliwość korzystania z przekazanych składników majątkowych (m.in. telefony komórkowe, samochody oraz laptopy) wyłącznie w celu świadczenia usług marketingowo-informacyjnych na rzecz Wnioskodawcy lub innych podmiotów gospodarczych, dla których Wnioskodawca świadczy usługi.

Koszty związane z używaniem i eksploatacją udostępnionych składników majątku ponosi Wnioskodawca (w tym m.in. koszt paliwa, rozmów telefonicznych, niezbędnych napraw, rat leasingowych) lub inny podmiot gospodarczych, dla których Wnioskodawca świadczy usługi.

Udostępnienie m.in. wskazanych składników majątkowych Przedstawicielom jest wkalkulowane w wysokość wynagrodzenia przysługującego Przedstawicielowi od Wnioskodawcy. Ustalona wysokość wynagrodzenia przysługującego Przedstawicielowi jest wypadkową wielu czynników, ale jednym z elementów mającym wpływ na obniżenie wysokości wynagrodzenia jest udostępnienie określonych składników majątkowych przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy Wnioskodawca ma prawo, w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w tym także odpisów amortyzacyjnych, związanych z używaniem i eksploatacją udostępnionych Przedstawicielom składników majątku?

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki związane z udostępnieniem na rzecz Przedstawicieli wskazanych składników majątkowych, w tym odpisy amortyzacyjne, stanowią koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle wykładni przepisów dokonywanej przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne, aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien spełniać łącznie następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.
   
   

W celu zakwalifikowania danego wydatku do kosztów podatkowych należy zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Kosztami uzyskania przychodów mogą być wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów. Kosztami będą także wydatki poniesione z zamiarem zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby przynosiło ono przychody także w przyszłości. Pomiędzy wydatkami a przychodami musi istnieć związek przyczynowy.

W ocenie Wnioskodawcy rynek sprzedaży leków, suplementów diety i innych produktów farmaceutycznych wymaga prowadzenia sprzedaży bezpośredniej przez przedstawicieli handlowych, którzy reprezentują Wnioskodawcę na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskują nowych klientów dla Wnioskodawcy, utrzymują relacje z klientami, a także promują produkty będące w ofercie Wnioskodawcy. Prawidłowe wykonanie usług przez Przedstawicieli zasadniczo wymaga korzystania ze wspomnianych składników majątkowych. Należy przy tym wskazać, iż udostępnione Przedstawicielom mienie służy wyłącznie wykonaniu świadczeń wskazanych w umowie na rzecz Wnioskodawcy. Powyższe działanie ma wpływ na osiągnięcie założonych przez Wnioskodawcę celów, do których należy intensyfikacja sprzedaży produktów będących w jego ofercie, rozszerzenie sieci dystrybucji, poprawa wizerunku marki produktów będących w ofercie Wnioskodawcy, a także świadczenie usług marketingowo-informacyjnych przez Wnioskodawcę na rzecz innych podmiotów gospodarczych.

Rozważając kwestię kwalifikacji podatkowej opisanych we wniosku kosztów należy zauważyć, że wykonywane w ramach zawartej umowy zadania i ponoszone w związku z tym przez Wnioskodawcę koszty przejawiają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością oraz mają wpływ na uzyskiwane przychody przez Wnioskodawcę. Stąd też wydatki w tym zakresie ponoszone przez Wnioskodawcę, w tym również odpisy amortyzacyjne, mogą być zakwalifikowane jako wypełniające dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Nadto koszty te, w ocenie Wnioskodawcy, nie znajdują się w określonym w art. 16 ust. 1 ustawy CIT katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W szczególności w analizowanym przypadku nie znajdzie zastosowania przepis zawarty w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy CIT, w świetle którego podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych ani od wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania – za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym udostępnienie składników majątku odbywa się co do zasady odpłatnie. W rozpatrywanej sprawie odpłatność za udostępnienie składników majątku, w tym również środków trwałych, Wnioskodawcy realizuje się jednak w taki sposób, że cena za usługę świadczoną przez Przedstawicieli zostanie pomniejszona o wartość świadczeń związanych z udostępnionymi składnikami majątku. Tym samym przyjęty przez strony umowy sposób ustalenia wartości ceny za wyświadczoną usługę skutkuje de facto powstaniem po stronie Przedstawicieli odpłatności za udostępnienie składników majątku Wnioskodawcy.

Analogiczne stanowisko można odnaleźć przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 stycznia 2013 r. sygn. IPPB5/423-1067/12-2/DG, w której organ stwierdził, że w sytuacji, gdy „Wnioskodawca udostępnia składniki majątkowe, wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz udostępnienie tego mienia związane jest z wypełnieniem zapisów określonych w zawartej ze Świadczeniodawcą umowie o świadczenie usług, poniesione wydatki stanowić będą koszty uzyskania przychodu”.

Powyższe znajduje potwierdzenie również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. ILPB4/423-153/14-4/MC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Jednocześnie informuje się, że w części dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.