INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2012 r. (data wpływu 10 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 sierpnia 2012 r. (data wpływu 6 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nagrody rocznej za 2011 rok oraz prawa złożenia korekty zeznania CIT-8 za 2011 rok - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nagrody rocznej i składek ZUS z tytułu ubezpieczeń społecznych płaconych przez pracodawcę, a także na Fundusz Pracy i FGŚP z tytułu nagrody rocznej oraz prawa złożenia korekty zeznania CIT-8 i wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Z uwagi na braki wniosku Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14 h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) pismem z dnia 26 lipca 2012 r., wystąpił do Wnioskodawcy o uzupełnienie wniosku.

W odpowiedzi na ww. wezwanie skutecznie doręczone dnia 30 lipca 2012 r., dnia 6 sierpnia 2012 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 2 maja 2012 r., nadane w polskiej placówce pocztowej dnia 3 sierpnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wypłaciła w dniu 31 stycznia 2012 r. nagrodę roczną za rok 2011 na podstawie zapisów Zakładowego Układu wypłaconą w ciężar kosztów zgodnie z zapisami Układu Zbiorowego Pracy. Z zapisów Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy wynika, że nagroda roczna powinna być wypłacona nie później niż w ciągu pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje nagroda, tj. do dnia 31 marca. Spółka nagrodę roczną za rok 2011 zaliczyła podatkowo do kosztów 2012 r., ponieważ Spółka zaliczała do kosztów danego roku tylko jedną nagrodę roczną. Składka ZUS z tytułu wypłaty nagrody rocznej za 2011 rok została zapłacona dnia 15 lutego 2012 r. i zaliczona podatkowo do kosztów roku 2012. Nagroda roczna za rok 2008 wypłacona dnia 17 marca 2009 r. została podatkowo zaliczona do roku 2009. Nagrodę roczną za rok 2009 wypłacono dnia 18 marca 2010 r. i zarachowano do kosztów podatkowych roku 2010 z momentem wypłaty. Składki ubezpieczeniowe od tej nagrody odprowadzono dnia 15 kwietnia 2010 r. i zaliczono podatkowo do kosztów roku 2010 r.

Nagrodę roczną za rok 2010 wypłacono dnia 14 marca 2011 r. i zarachowano do kosztów podatkowych roku 2011 z momentem wypłaty. Składki ubezpieczeniowe od tej nagrody odprowadzono dnia 15 kwietnia 2011 r. i zaliczono podatkowo do kosztów roku 2011 r.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wyjaśniła, iż składka ZUS na ubezpieczenia społeczne a także Fundusz Pracy i FGŚP z tytułu wypłaty nagrody rocznej za 2011 rok została zapłacona dnia 15 lutego 2012 r. i zaliczona podatkowo do kosztów roku 2012.

W 2009 roku Spółka zaliczyła w koszty uzyskania przychodów tylko nagrodę roczną za 2008 rok. Jeżeli Dyrektor Izby Skarbowej uzna, że nagrodę roczną za rok 2009 należało podatkowo zakwalifikować do kosztów podatkowych roku 2009, a nie roku 2010 w kosztach roku 2009 byłyby więc dwie nagrody roczne za rok 2008 i 2009, co zwiększyłoby koszty uzyskania przychodów o kwotę 119.000 zł (nagroda roczna za rok 2009), co skutkuje koniecznością złożenia wniosku o nadpłatę i korektę CIT - 8 za 2009 rok. Składki na ubezpieczenia społeczne od tej nagrody, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych z tytułu nagrody rocznej za rok 2008, które były zapłacone dnia 15 kwietnia 2009 r. są kosztami podatkowymi roku 2009.

Nagrodę roczną za rok 2010 wypłacono dnia 14 marca 2011 r. i zarachowano do kosztów podatkowych roku 2011 z momentem wypłaty. Jeżeli Dyrektor Izby Skarbowej uzna, że nagrodę roczną za rok 2010 należało podatkowo zakwalifikować do kosztów podatkowych roku 2010, a nie roku 2011 jak uczyniła Spółka to wówczas zwiększyłoby to koszty uzyskania przychodów o kwotę 49.181zł (różnica między nagrodą roczną roku 2009 i roku 2010). Składki ubezpieczeniowe od tej nagrody, a także Fundusz Pracy i FGŚP odprowadzono dnia 15 kwietnia 2011 r. i zaliczono podatkowo do kosztów roku 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 2 sierpnia 2012 r.):

1. Do kosztów którego roku podatkowo należy zaliczyć nagrodę roczną za rok 2011, która została rachunkowo zaksięgowana w grudniu 2011 r.... Spółka zaliczyła je do kosztów podatkowych roku 2012. Czy z tego tytułu Spółka powinna dokonać korekty zeznania podatkowego CIT-8 za rok 2011...
2. Czy Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów roku 2009 nagrody roczne za 2008 rok i 2009 rok i dokonać korekty zeznania podatkowego CIT-8 za 2009 rok występując z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2009...
3. Do kosztów którego roku podatkowo należy zaliczyć nagrodę roczną za rok 2010... Spółka zaliczyła je do kosztów podatkowych roku 2011. Czy z tego tytułu Spółka powinna dokonać korekty zeznania podatkowego CIT-8 za rok 2010 i wystąpić o stwierdzenie nadpłaty za rok 2010...
4. Czy składki ZUS z tytułu ubezpieczeń społecznych płaconych przez pracodawcę, a także Fundusz Pracy i FGŚP z tytułu nagrody rocznej za rok 2009, 2010, 2011 sfinansowane przez Wnioskodawcę i zapłacone zgodnie z przepisami od dodatkowego wynagrodzenia rocznego są kosztem roku, w którym zaksięgowano dodatkowe wynagrodzenie roczne, czy kosztem roku, w którym zostały opłacone zgodnie z art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast w zakresie pytania nr 2, nr 3 i nr 4 wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, (po uzupełnieniu wniosku) zasady zaliczania tzw. kosztów pracowniczych do kosztów uzyskania przychodów uległy zmianie od początku 2009 r.

Nastąpiło to w wyniku dodania w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych art. 15 ust. 4g. Zgodnie z tym przepisem należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę fakt, iż nagroda roczna za 2011 r. staje się należna z końcem grudnia tego roku, to może ona zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w grudniu 2011 r., jeżeli została wypłacona w terminie wynikającym z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, czyli w terminie do 31 marca 2012 r. (por. interpretacja podatkowa Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 listopada 2010 r., nr IBPBI/2/423-1432/10/MO). Jeśli nagroda została wypłacona po tym terminie, to staje się ona kosztem uzyskania przychodów w momencie poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z faktem, iż należności z tytułu nagrody rocznej przyznawane są za cały rok kalendarzowy należy uznać, że są należne na koniec roku podatkowego, za który przysługują (tj. na koniec grudnia danego roku kalendarzowego).

W oparciu o przywołane przepisy prawa należy według Wnioskodawcy stwierdzić, iż wydatki na wypłatę nagrody rocznej mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie, gdy przedmiotowe świadczenia są należne pod warunkiem, że zostaną wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z uregulowań zawartych w regulaminie wynagradzania i premiowania. Środki wypłacone po tym terminie będą kosztem uzyskania przychodów w momencie wypłaty. Jeżeli Spółka zaliczyła koszty nagrody rocznej za rok 2011 do roku podatkowego 2012, to z tego tytułu nie dokonuje korekty zeznania podatkowego za 2011 r. i nie występuje o stwierdzenie nadpłaty roku, ponieważ jest to przywilej podatnika, a nie nakaz stosowania tak wynika z interpretacji wyżej przywołanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w dniu 31 stycznia 2012 r. wypłaciła nagrodę roczną za rok 2011 na podstawie zapisów Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy. Nagrodę roczną za rok 2011 zaliczyła podatkowo do kosztów 2012 r., ponieważ zaliczała do kosztów danego roku tylko jedną nagrodę roczną. Z zapisów Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy wynika, że nagroda roczna powinna być wypłacona nie później niż w ciągu pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje nagroda, tj. do 31 marca.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

W myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością podatnika oraz nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

Ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesieniem wydatku a uzyskaniem przychodu spoczywa - w świetle przywołanych przepisów na podatniku.

Do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz inne świadczenia pieniężne ponoszone na rzecz pracownika.

Wskazać należy, iż z dniem 1 stycznia 2009 r. ustawodawca wprowadził zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych m.in. w kwestii momentu uznawania za koszty uzyskania przychodów należności wypłacanych na rzecz pracowników.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r. kosztem uzyskania przychodów były wynagrodzenia wypłacone, co oznaczało, iż ważny był miesiąc, w którym faktycznie zostały poniesione wydatki z tego tytułu, a nie miesiąc, w którym koszty te powstały.

Przepisem art. 2 pkt 5 lit. b ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dodano m.in. ust. 4g.

W myśl art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w treści obowiązującej od dnia 1 stycznia 2009 r., należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Zdaniem tut. Organu przepis art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać za przepis szczególny, który wprowadza odrębną zasadę dotyczącą rozpoznawania w czasie jako kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu wynagrodzeń za pracę, w tym premii - memoriałowo w miesiącu, za który są one należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w odpowiednim terminie.

Ustawodawca w art. 15 ust. 4g ww. ustawy użył zwrotu „…stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne…”.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że przedmiotowa nagroda roczna staje się należna w grudniu na koniec tego roku, za który jest przyznawana, a więc stanowi koszt tego miesiąca, za który jest należna.

Dla celów podatkowych wydatki poniesione na wypłatę nagrody rocznej za 2011 rok winny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w grudniu 2011 r. według zasady określonej w cytowanym art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wobec wyraźnego określenia w art. 15 ust. 4g ww. ustawy daty zaliczania do kosztów podatkowych wynagrodzeń, nie można do tego rodzaju wydatków stosować postanowień art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazanego przez Wnioskodawcę we wniosku, mówiącego, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia (Wnioskodawca we wniosku wymienił pomyłkowo ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Nieprawidłowe jest zatem stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zaliczenia nagrody rocznej za 2011 rok do kosztów uzyskania przychodów w 2012 roku, tj. do kosztów podatkowych roku, w którym miała miejsce wypłata tej nagrody.

Odnosząc się do sprawy korekty zeznania CIT-8 za 2011 rok stwierdzić należy, że przepis art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), stanowi, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z treścią art. 81b § 1 pkt 2 ww. ustawy, uprawnienie do skorygowania deklaracji przysługuje nadal po zakończeniu:

• kontroli podatkowej,

• postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
  
  

W przypadku, gdy w złożonym pierwotnie zeznaniu podatkowym, podatnik wykazał zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacił zadeklarowany podatek albo wykazał nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej, korektę składa się wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty - art. 75 § 1 i § 2 pkt 1 lit. a ustawy Ordynacja podatkowa.

Podkreślić należy, że uprawnienie do korekty złożonych uprzednio deklaracji (zeznań) jest prawem podatnika i jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnik może skorygować uprzednio złożoną deklarację. W tym miejscu należy stwierdzić, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych takich zastrzeżeń nie wprowadzają.

W świetle powyższego uznać należy, iż skoro Spółka zaliczyła wydatek z tytułu nagrody rocznej za 2011 rok w koszty 2012 roku to jest uprawniona do skorygowania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych CIT-8 za 2011 rok.

Reasumując, biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz treść art. 15 ust. 4g i art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tut. Organ stwierdza, iż nagroda roczna za 2011 rok wypłacona dnia 31 stycznia 2012 r. w terminie wynikającym z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy stanowi koszt uzyskania przychodu w grudniu 2011 r., tj. w roku podatkowym, za który nagroda roczna jest należna.

Równocześnie, w przypadku spełniania warunków określonych w cytowanym wyżej przepisie art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa Spółka ma prawo złożenia korekty zeznania CIT-8 za 2011 rok.

Końcowo - odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego - wskazać należy, iż rozstrzygnięcie to nie jest wiążące dla tutejszego Organu, ponieważ dotyczy konkretnej, indywidualnej sprawy i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.