Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1309/14/ICz
z 23 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 grudnia 2014r. (data wpływu 30 grudnia 2014r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonania dostawy towarów oraz zasadności anulowania faktur VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2014r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonania dostawy towarów oraz zasadności anulowania faktur VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

1. X. sp. z o.o. (dalej: „Spółka" lub „Wnioskodawca") jest autoryzowanym dilerem samochodów marki X.
2. Przeprowadzenie każdej transakcji sprzedaży samochodów przez Spółkę jest kilkuetapowe. W pierwszym etapie sprzedaży Spółka zawiera z klientem umowę kupna-sprzedaży samochodu (samochodów). Zawarcie umowy, co do zasady, obliguje klienta do wpłacenia zaliczki na poczet ceny sprzedaży. Wpłata zaliczki nie jest wymagana w przypadku klientów, z którymi Spółka zbudowała trwałe relacje biznesowe.
3. Zawarcie umowy jest równoznaczne z przyjęciem zamówienia na dostawę samochodu (samochodów) i umożliwia wysłanie dyspozycji wyprodukowania samochodu (samochodów) lub, w przypadku samochodów już wyprodukowanych, przygotowania samochodu (samochodów) do przekazania klientowi.
4. W chwili, kiedy samochód (samochody) jest gotowy do odbioru, Spółka informuje o tym fakcie klienta. Klient deklaruje wówczas gotowość do odbioru stosownej faktury dokumentującej sprzedaż. Faktura dokumentująca sprzedaż samochodu (samochodów) jest generowana przez system wspomagający sprzedaż i drukowana w formie oryginału i kopii. Wygenerowana faktura jest automatycznie księgowana i wprowadzana do rejestru sprzedaży VAT.
5. Zgodnie z obowiązującymi w Spółce procedurami faktura może być doręczona klientowi za pośrednictwem poczty, kuriera lub osobiście przez pracownika Spółki. Dopiero otrzymanie przez klienta faktury pozwala mu na podjęcie dalszych czynności związanych z nabyciem samochodu (m.in. rejestracja pojazdu). W standardowych okolicznościach, klient odbiera fakturę wraz z kompletem dokumentów, rejestruje i - po dokonaniu rejestracji - odbiera samochód (samochody).
6. Wyjątkowo może się zdarzyć, że po wygenerowaniu faktury, zgodnie z opisaną procedurą, faktycznie nie dojdzie do przekazania klientowi faktury oraz pozostałych dokumentów, a w konsekwencji klient ten nie zarejestruje i nie odbierze samochodu (samochodu). Takiej sytuacji dotyczy niniejszy wniosek.
7. Jeśli w terminie określonym w umowie nie dojdzie do przekazania klientowi ani faktury, ani samochodu, umowę uznaje się za rozwiązaną, a Spółka może sprzedać samochód (samochody) innym klientom.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (oznaczenie jak we wniosku):

1. Czy dochodzi/dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego/opisie zdarzenia przyszłego, kiedy to Spółka nie dostarcza/nie dostarczy klientowi faktury sprzedaży, co skutkuje tym, że pozostaje/pozostanie ona w posiadaniu kompletu dokumentów sprzedaży (w tym obu egzemplarzy - oryginału i kopii faktury), a klient nie odbiera/nie odbierze zamówionych przez siebie samochodów?
2. Czy Spółka uprawniona jest/uprawniona będzie do anulowania wystawionej faktury w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego/opisie zdarzenia przyszłego, kiedy to Spółka nie dostarcza/nie dostarczy klientowi faktury sprzedaży, co skutkuje tym, że pozostaje/pozostanie ona w posiadaniu kompletu dokumentów sprzedaży (w tym obu egzemplarzy - oryginału i kopii faktury), a klient nie odbiera/nie odbierze zamówionych przez siebie samochodów?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. W ocenie Spółki, nie dochodzi/nie dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego/opisie zdarzenia przyszłego, kiedy to Spółka nie dostarcza/nie dostarczy klientowi faktury sprzedaży, co skutkuje tym, że pozostaje/pozostanie ona w posiadaniu kompletu dokumentów sprzedaży (w tym obu egzemplarzy - oryginału i kopii faktury), a klient nie odbiera/nie odbierze zamówionych przez siebie samochodów.
   
2. W ocenie Spółki, Spółka uprawniona jest/uprawniona będzie do anulowania wystawionej faktury w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego/opisie zdarzenia przyszłego, kiedy to Spółka nie dostarcza/nie dostarczy klientowi faktury sprzedaży, co skutkuje tym, że pozostaje/pozostanie ona w posiadaniu kompletu dokumentów sprzedaży (w tym obu egzemplarzy - oryginału i kopii faktury), a klient nie odbiera/nie odbierze zamówionych przez siebie samochodów.
   
3. W nawiązaniu do pytania pierwszego, zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Chodzi tu o taką czynność, która daje otrzymującemu prawo do dysponowania rzeczą oraz do sprawowania faktycznego władztwa nad rzeczą. Nie chodzi tu o przeniesienie prawa własności do rzeczy.
   
4. Analiza przedstawionego opisu stanu faktycznego/opisu zdarzenia przyszłego oraz stosownych regulacji ustawy o VAT prowadzi do stwierdzenia, że skoro dopiero doręczenie (odbiór) faktury daje/będzie dawało nabywcy możliwość zarejestrowania samochodu (a dopiero w dalszej kolejności jego odbioru), to właśnie ta czynność powinna być uznana jako czynność dająca mu prawo do dysponowania towarem jak właściciel. W konsekwencji, ponieważ w przedstawionym opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nie ma/nie będzie miało miejsca doręczenie klientowi faktury ani samochodu, to nie dochodzi/nie dojdzie również do przeniesienia na klienta prawa do dysponowania samochodami jak właściciel, a zatem nie ma/będzie mieć miejsca dostawa towarów. Innymi słowy, ponieważ Spółka jest w posiadaniu zarówno faktury wraz z kompletem dokumentów, jak i samochodu oraz ponieważ wiadome jest, że Spółka nie wyda klientowi ani faktury, ani samochodu, dostawa towarów (transakcja sprzedaży samochodu/samochodów) w ogóle nie ma/nie będzie mieć miejsca.
   
5. W nawiązaniu do pytania drugiego, zgodnie z przepisem art. 106b ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą, m.in. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Zgodnie z art. 106i ust. 7 pkt 1 ustawy o VAT możliwe jest wystawienie faktury (jednak nie wcześniej niż 30 dni) przed dokonaniem dostawy towarów lub przed wykonaniem usługi.
   
6. W sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego/opisie zdarzenia przyszłego nie doszło/nie dojdzie do dostawy towarów. Z kolei wygenerowana faktura nie została (i nie zostanie) wydana klientowi.
   
7. Spółka zwraca uwagę, że ani przepisy ustawy o VAT, ani przepisy aktów wykonawczych do tej ustawy nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wygenerowanych faktur. W praktyce jednak dopuszczalne jest tzw. „anulowanie faktury", które dotyczy tylko tych dokumentów rozliczeniowych, które nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego. Anulowanie faktury jest działaniem wyjątkowym i powinno być wykorzystywane jedynie w przypadkach, które bezwzględnie tego wymagają, mając na uwadze właściwe funkcjonowanie obrotu prawnego. Zatem, anulowanie faktury dotyczy tylko tych przypadków, gdy faktura dokumentuje czynności, które w rzeczywistości nie zostały dokonane.
   
8. Przenosząc powyższe rozważania na grunt sprawy będącej przedmiotem wniosku, Spółka w sytuacji, o której mowa w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, nie doręcza klientowi wygenerowanej dla niego faktury (nie wprowadza jej do obrotu), co stoi na przeszkodzie temu, aby sfinalizować transakcję sprzedaży samochodów. Zatem zdarzenie gospodarcze polegające na sprzedaży samochodów na rzecz klienta w ogóle nie ma/nie będzie miało miejsca. Nie zmienia sytuacji fakt, że niedoszła transakcja została pierwotnie uwzględniona w księgach Spółki na podstawie wygenerowanej faktury, której oba egzemplarze pozostają w posiadaniu Spółki.
   
9. Opisana wyżej sytuacja uzasadnia prawo Spółki do anulowania faktury.
   
10. Sposób dokonania anulowania faktury nie został uregulowany w przepisach ustawy o VAT ani w aktach wykonawczych do tej ustawy. Zatem mając na uwadze fakt, że podatnik powinien dołożyć należytej staranności przy dokumentowaniu zaistniałych zdarzeń gospodarczych, w ocenie Spółki, anulowanie powinno odbyć się poprzez przekreślenie oryginału i kopii stosownej faktury, opatrzenie ich odpowiednią adnotacją, która ma na celu uniemożliwienie ich powtórnego wydania i wykorzystania i która zawiera informacje o przyczynie oraz okolicznościach anulowania. Oba przekreślone i opisane egzemplarze faktury powinny pozostać w dokumentacji podatkowej Spółki.
    
11. W przypadku zaewidencjonowania faktury w księgach i w rejestrze VAT, Spółka ma prawo do obniżenia obrotu o wartość transakcji z anulowanej faktury poprzez wystornowanie faktury w księgach i w rejestrze VAT (tj. w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym została pierwotnie ujęta).
    
12. Przedstawione wyżej zasady anulowania faktur znajdują oparcie w praktyce organów podatkowych. Znajduje to swoje odbicie w wydanych interpretacjach indywidualnych, w tym m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 22 maja 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, nr IPPP2/443-312/13-3/MM, interpretacji indywidualnej z dnia 10 czerwca 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, nr IPPP1/443-432/14-2/AS oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 16 maja 2014r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, nr IBPP2/443-112/14/IK.
    
    

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. (...)

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – towarach – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest odpłatna dostawa towarów, w tym również gruntu, polegająca na przeniesieniu prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Kluczowe zatem znaczenie ma wyjaśnienie, co należy rozumieć pod pojęciem przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie przyjmuje się, że z punktu widzenia opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług istotne jest nie tyle przeniesienie prawa własności, lecz przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W unormowaniu tym chodzi zatem o aspekt faktyczny sprowadzający się do przekazania faktycznej możliwości dysponowania towarem, a nie rozporządzania nim w sensie prawnym. Przesądza o tym użycie w omawianym tu przepisie sformułowania „jak właściciel”, który implikuje to, że prawodawca, wiąże moment powstania obowiązku podatkowego w VAT z chwilą uzyskania możliwości ekonomicznego dysponowania towarem przez nabywcę. Podkreśla się przy tym, że użyte w powyższym unormowaniu sformułowanie „rozporządzenia towarami jak właściciel” należy rozumieć szeroko. Tym samym uprawniony staje się wniosek, że dokonując kwalifikacji danej czynności na potrzeby podatku od towarów i usług należy oderwać się od jej uwarunkowań cywilistycznych a skoncentrować się na aspekcie faktycznym, ze szczególnym uwzględnieniem tego, czy w ramach danej czynności zrealizowany został obrót podlegający opodatkowaniu VAT. W konsekwencji dokonując koniecznej kwalifikacji zdarzenia gospodarczego należy przeanalizować, czy zrealizowany został obrót, pod którym to pojęciem rozumieć należy przekazanie kontroli ekonomicznej nad towarem w taki sposób, że nabywca może nią rozporządzać jak właściciel, a taka możliwość pojawia się dopiero z chwilą przekazania towaru, (zob. wyrok NSA z 28 maja 2010 r., 1 FSK 963/09, dostępny w bazie orzeczenia.nsa.gov.pl).

Na ów ekonomiczny aspekt dostawy towarów zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 8 stycznia 2007 r., sygn. akt 1 FPS 1/06, wskazując, że definicja dostawy towarów zawarta w art. 7 ust. 1 u.p.t.u. celowo została oderwana od pojęcia przeniesienia własności w cywilistycznym tego słowa znaczeniu.

Z opisu sprawy wynika, że przeprowadzenie każdej transakcji sprzedaży samochodów przez Spółkę jest kilkuetapowe. W pierwszym etapie sprzedaży Spółka zawiera z klientem umowę kupna-sprzedaży samochodu (samochodów). Zawarcie umowy, co do zasady, obliguje klienta do wpłacenia zaliczki na poczet ceny sprzedaży. Wpłata zaliczki nie jest wymagana w przypadku klientów, z którymi Spółka zbudowała trwałe relacje biznesowe. Zawarcie umowy jest równoznaczne z przyjęciem zamówienia na dostawę samochodu (samochodów) i umożliwia wysłanie dyspozycji wyprodukowania samochodu (samochodów) lub, w przypadku samochodów już wyprodukowanych, przygotowania samochodu (samochodów) do przekazania klientowi. W chwili, kiedy samochód (samochody) jest gotowy do odbioru, Spółka informuje o tym fakcie klienta. Klient deklaruje wówczas gotowość do odbioru stosownej faktury dokumentującej sprzedaż. Faktura dokumentująca sprzedaż samochodu (samochodów) jest generowana przez system wspomagający sprzedaż i drukowana w formie oryginału i kopii. Wygenerowana faktura jest automatycznie księgowana i wprowadzana do rejestru sprzedaży VAT. Wyjątkowo może się zdarzyć, że po wygenerowaniu faktury, zgodnie z opisaną procedurą, faktycznie nie dojdzie do przekazania klientowi faktury oraz pozostałych dokumentów, a w konsekwencji klient ten nie zarejestruje i nie odbierze samochodu (samochodu). Takiej sytuacji dotyczy niniejszy wniosek. Jeśli w terminie określonym w umowie nie dojdzie do przekazania klientowi ani faktury, ani samochodu, umowę uznaje się za rozwiązaną, a Spółka może sprzedać samochód (samochody) innym klientom.

Wobec powyższego należy uznać, że w sytuacji gdy po wygenerowaniu faktury, zgodnie z opisaną procedurą, faktycznie nie dojdzie do odbioru samochodu (samochodów) przez klienta jak również Wnioskodawca nie przekaże klientowi faktury oraz pozostałych dokumentów, tym samym, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie nastąpiło / nie nastąpi przekazanie ekonomicznego władztwa nad rzeczą innemu podmiotowi, dlatego też taka sytuacja nie może powodować skutków prawnopodatkowych na gruncie niniejszej ustawy.

Wynika to z faktu, że w wyniku takiej czynności nie dojdzie do przeniesienia prawa do „rozporządzenia towarem jak właściciel”, albowiem władztwo nad towarem (samochodem) pozostaje w rękach tego samego podmiotu tj. Wnioskodawcy.

Zatem należy uznać, że w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie dochodzi/nie dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT w sytuacji gdy Wnioskodawca nie dostarcza/nie dostarczy klientowi faktury sprzedaży, a klient nie odbiera/nie odbierze zamówionych przez siebie samochodów.

Odnosząc się natomiast do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zasadności anulowania faktur VAT w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym należy mieć na uwadze niżej wskazane przepisy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 106a pkt 1 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których ustawodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiona przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.
   
   

Jak wynika z zapisu art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

W myśl art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Zakres i sposób, w jaki czynności dokonywane są przez podmioty winny być udokumentowane za pomocą faktur VAT, zawarty jest w ustawie o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeniu wydanym na jej podstawie. Katalog czynności dokumentowanych fakturami VAT, w myśl cyt. wyżej art. 106a obejmuje w szczególności dokonanie sprzedaży. Za sprzedaż zaś – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów i usług.

Podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura VAT jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.

Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura VAT sporządzona, a nie wprowadzona do obrotu prawnego (nie została doręczona adresatowi), nie jest zatem fakturą wystawioną w rozumieniu wyżej cytowanego przepisu prawnego i nie stanowi podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego w trybie art. 108 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur. W praktyce jednak – w drodze wyjątku – jest dopuszczalne anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Należy jednak w tym miejscu podkreślić, że anulowanie faktur powinno dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego.

Anulowanie faktury VAT powinno być traktowane w sposób wyjątkowy i wykorzystywane tylko w przypadku zaistnienia takiej konieczności. Ponadto, podatnik powinien dołożyć należytej staranności przy dokumentowaniu zaistniałych zdarzeń gospodarczych. W przypadku anulowania faktury sprzedawca (wystawca faktury) winien posiadać w swojej dokumentacji zarówno kopię, jak i oryginał dokumentu sprzedaży z dokonaną na nich adnotacją unieważniającą fakturę, która uniemożliwi ich powtórne wydanie i wykorzystanie. Zatem, anulowanie faktury dotyczy tylko tych przypadków, gdy faktura dokumentuje czynność rzeczywiście niedokonaną.

Jak wyjaśnił Wnioskodawca wyjątkowo może się zdarzyć, że po wygenerowaniu faktury, zgodnie z opisaną procedurą, faktycznie nie dojdzie do przekazania klientowi faktury oraz pozostałych dokumentów, a w konsekwencji klient ten nie zarejestruje i nie odbierze samochodu. Takiej sytuacji dotyczy niniejszy wniosek.

Mając na uwadze stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przypadku anulowania faktur istotnym jest, że nie dochodzi do wydania towaru (samochodu/samochodów) tzn. czynność powodująca powstanie obowiązku podatkowego tj. wydanie towaru, nie dochodzi do skutku, a jednocześnie faktury nie zostały wprowadzone do obrotu (kontrahent nie odebrał oryginałów faktur).

Zatem dopuszczalne jest w tym konkretnym przypadku anulowanie dokumentów (oryginałów i kopii faktur). Dokumenty ww. operacji księgowych powinny być opatrzone odpowiednią adnotacją i powinny być zachowane w dokumentach firmy Wnioskodawcy.

Należy zaznaczyć, że anulowanie faktur powinno być traktowane w sposób wyjątkowy i wykorzystywane tylko w przypadku zaistnienia takiej konieczności. Ponadto podatnik powinien dołożyć należytej staranności przy dokumentowaniu zaistniałych zdarzeń gospodarczych.

W konsekwencji, w przypadku sporządzenia faktur na okoliczność transakcji, która nie doszła do skutku Wnioskodawca ma prawo anulować przedmiotowe faktury (oryginał i kopię) pod warunkiem, że faktura ta nie została wprowadzona do obiegu prawnego. Anulowanie faktur dotyczy tylko tych przypadków, gdy faktury dokumentują czynności rzeczywiście niedokonane.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Interpretacja zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie zadanego pytania, zatem nie rozstrzyga w temacie, w którym Wnioskodawca uprawniony jest/będzie do anulowania faktur, bowiem w tym zakresie nie zostało sformułowane pytanie we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.