INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2012r. (data wpływu do tut. BKIP 7 marca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wybudowaniem lub modernizacją na gruntach należących do podmiotu trzeciego (Gminy/Powiatu) infrastruktury drogowej, która będzie przedmiotem przekazania na rzecz Gminy lub Powiatu (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2012r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wybudowaniem lub modernizacją na gruntach należących do podmiotu trzeciego (Gminy/Powiatu) infrastruktury drogowej, która będzie przedmiotem przekazania na rzecz Gminy lub Powiatu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której zasadniczym przedmiotem jest realizacja projektu pod nazwą Galeria w I. (dalej: Galeria lub Inwestycja). Inwestycja będzie największym centrum handlowym w I., a w jej skład wejdzie ok. 90 sklepów, w tym hipermarket. Galeria będzie usytuowana na działce o powierzchni ponad 100 tys. m². Łączna powierzchnia Galerii przeznaczona pod wynajem będzie wynosić ponad 30 tys. m². Na zewnątrz Galerii powstanie parking na ok. 1000 samochodów. Po zakończeniu realizacji inwestycji, Wnioskodawca będzie czerpać przychody z tytułu wynajmu powierzchni handlowo-usługowych zlokalizowanych w budynku Galerii.

W związku z planowaną budową Galerii, Wnioskodawca został zobowiązany do rozbudowy układu komunikacyjnego wokół Galerii. Obecnie funkcjonująca sieć dróg publicznych wokół terenu Inwestycji nie zapewnia bowiem odpowiedniego dojazdu dla przyszłych klientów i dostawców, a tym samym bez jej rozbudowy nie będzie możliwe funkcjonowanie Galerii. Obowiązek rozbudowy dróg publicznych w rejonie Inwestycji wynika w pierwszej kolejności z zapisów Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego przyjętego Uchwałą Rady Miejskiej I. W uchwale tej wskazano, że realizacja obiektów wielkopowierzchniowych uwarunkowana jest budową i przebudową dróg publicznych określonych w uchwale. Ponadto, obowiązek dokonania przez Spółkę budowy i przebudowy dróg publicznych wynika z art. 16 ustawy o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007r., Nr 19, poz. 115 ze zm.), zgodnie z którym budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej. W związku z powyższym Spółka zawarła umowy z Miastem I. (dalej: Gmina) oraz Powiatem I. (dalej: Powiat) określające zakres zobowiązań Spółki w obszarze realizacji projektu Galerii wraz z budową i przekazaniem Infrastruktury drogowej (dalej: Umowy). Zakres powyższych zobowiązań ustalano na podstawie właściwego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. Na podstawie Umów Spółka dokona modernizacji i rozbudowy infrastruktury drogowej umożliwiającej dojazd do Galerii. Prace te będą wykonane na gruntach należących do Gminy lub Powiatu (większość gruntów przeznaczonych pod realizację układu drogowego stanowi w chwili obecnej własność Gminy/Powiatu; pozostała część gruntów koniecznych do wykonania prac związanych z drogami gminnymi zostanie przed ich rozpoczęciem nabyta przez Gminę od innych podmiotów (w tym od Spółki). Po zrealizowaniu poszczególnych elementów docelowego układu drogowego, Spółka zobowiązana będzie do nieodpłatnego przekazania na rzecz właściwego zarządcy drogi wybudowanej lub zmodernizowanej infrastruktury drogowej i towarzyszącej położonej na gruntach należących do Gminy/Powiatu. Spółka dokona także cesji uprawnień z tytułu gwarancji i rękojmi na wykonane prace.

Na mocy Umów, Spółka została zobowiązana do zrealizowania następujących zadań w zakresie budowy lub rozbudowy układu komunikacyjnego na terenach należących do Gminy/Powiatu lub też pozyskanych przez Gminę przed realizacją prac (zwanych dalej łącznie infrastrukturą drogową):

1. budowa nowej nitki (o długości 750 m) wraz z wybudowaniem ronda;
2. budowy łącznika do terenu centrum handlowego;
3. budowy łącznika od ul. X do ul. Z, od ul. Z do ul. W;
4. budowy wjazdu od ul. H.
   
   

Spółka jest także zobowiązana do wykonania chodników wraz ze ścieżką rowerową oraz budowy odwodnienia, oświetlenia i innej infrastruktury funkcjonalnie koniecznej dla korzystania z infrastruktury drogowej. Zakres koniecznych do wykonania prac związanych z infrastrukturą drogową jest zgodny z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego obowiązującym na tym terenie.

Po zakończeniu realizacji poszczególnych etapów budowy infrastruktury drogowej, Spółka nieodpłatnie przekaże je na rzecz właściwych zarządców dróg. Nowo wybudowana nitka ul. H, o której mowa w pkt 1 powyżej, zostanie przekazana na rzecz Powiatu. Natomiast pozostałe elementy wybudowanej lub zmodernizowanej infrastruktury drogowej (tj. pkt 2-5 powyżej) zostaną przekazane na rzecz Gminy.

Część terenów, na których zrealizowana ma zostać budowa lub modernizacja dróg, które następnie będą przekazywane na rzecz Gminy (drogi gminne) należy obecnie do Spółki (stanowi własność lub wieczyste użytkowanie Spółki). Grunty te Spółka nabyła w drodze transakcji kupna-sprzedaży od podmiotów trzecich. W świetle uzgodnień podjętych z Gminą, przed przystąpieniem do rozbudowy infrastruktury dróg gminnych na tych gruntach Spółka dokona przekazania własności lub zrzecze się prawa użytkowania wieczystego tych gruntów na rzecz Gminy. Po przeniesieniu własności gruntów lub zrzeczenia się użytkowania wieczystego Spółka przystąpi do realizacji prac związanych z rozbudową infrastruktury drogowej. Natomiast zakres prac związanych z drogami, które będą następnie przekazywane na rzecz Powiatu obejmuje wyłącznie grunty, które obecnie są we władaniu Powiatu.

W związku z koniecznością sporządzenia wykonania prac związanych z rozbudową dróg Spółka będzie ponosić różnego typu wydatki (w tym: usługi podwykonawców, materiały budowlane, itp.). Spółka poniosła także koszty związane z nabyciem gruntów, które przez rozpoczęciem realizacji prac budowlanych będą przeniesione na rzecz Gminy.

Dla celów księgowych, wydatki na rozbudowę infrastruktury drogowej będą ujmowane na koncie środki trwałe w budowie. Po zakończeniu realizacji inwestycji, koszty te będą stanowić dla celów rachunkowych element wartości początkowej środków trwałych w Spółce (w szczególności: element środka trwałego - budynku Galerii).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowe wydatki, o których mowa w pytaniu 2 (tj. wydatki związane z wybudowaniem lub modernizacją na gruntach należących do podmiotu trzeciego (Gminy/Powiatu) infrastruktury drogowej, która będzie przedmiotem przekazania na rzecz Gminy lub Powiatu), powinny zostać ujęte przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów w momencie ich przekazania na rzecz Gminy lub Powiatu...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma podstaw do zaliczenia poniesionych wydatków na budowę i modernizację infrastruktury drogowej, która następnie ma być przedmiotem przekazania na rzecz Gminy lub Powiatu, do kosztów wytworzenia środka trwałego Spółki ani inwestycji w obcym środku trwałym.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego przepisu wynika, że zakwalifikowanie składników majątkowych jako środków trwałych jest zasadniczo możliwe w przypadku, gdy podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem tych składników. W przedmiotowym przypadku Spółka dokonywać będzie prac na gruntach stanowiących własność Gminy lub Powiatu. Zgodnie zaś z zasadą superficies solo cedit, wyrażoną w art. 47 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r., Nr 16, poz. 93, ze zm.), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. W konsekwencji, majątek powstały w wyniku prac inwestycyjnych sfinansowanych przez Spółkę, związanych z budową i modernizacją układu drogowego, wokół Galerii, który następnie podlegać będzie przekazaniu na rzecz Gminy lub Powiatu nie może zostać uznany za jej odrębny środek trwały dla celów podatkowych.

Jednocześnie, zdaniem Spółki brak jest podstaw do uznania kosztów poniesionych przez Spółkę w związku z budową i modernizacją infrastruktury drogowej za tzw. inwestycję w obcym środku trwałym w rozumieniu art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. Pomimo braku w polskich przepisach definicji inwestycji w obcym środku trwałym, w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który jest używany przez podmiot dokonujący ulepszeń na podstawie tytułu prawnego. Podstawą do używania może być umowa najmu, dzierżawy lub inne umowy o podobnym charakterze. W omawianym przypadku Spółka nie będzie jednak dysponować podobnym tytułem prawnym do używania infrastruktury drogowej. Spółka nie będzie miała także wyłączności w zakresie użytkowania przekazanej infrastruktury. Infrastruktura drogowa będzie bowiem oddana do użytku publicznego (będzie drogą publiczną), a zatem korzystać z niej będą podmioty dostarczające towary do Spółki, klienci Galerii, jej pracownicy, dostawcy, a także inni użytkownicy dróg.

Stanowisko Spółki, zgodnie z którym droga publiczna wybudowana lub zmodernizowana przez inwestora inwestycji niedrogowej na gruntach nienależących do niego nie stanowi środka trwałego inwestora, a wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z taką inwestycją nie sposób uznać także za inwestycję w obcym środku trwałym znajduje potwierdzenie w interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe w indywidualnych sprawach podatników.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 30 października 2008r. znak: IBPB3/423-709/08/AP wskazał, że „droga publiczna, do budowy (rozbudowy, przebudowy, modernizacji) której Spółka jest zobowiązana przez właściwy organ zarządzający drogami publicznymi, nie stanowi środka trwałego podatnika, gdyż nie stanowi jego własności. Wątpliwości mogą się pojawić w przypadku, gdy partycypację w kosztach budowy (rozbudowy, przebudowy, modernizacj) drogi traktuje się jako inwestycję w obcym środku trwałym (art. 16a ust 2 pkt 1 ustawy). Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym”, jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika. Umowa na przebudowę węzła komunikacyjnego, zawarta pomiędzy Spółką a właściwym organem zarządzającym drogami publicznymi, nie jest umową, na podstawie której infrastruktura ta została przyjęta przez Spółkę do używania. Nie przesądza tego również fakt zwiększonej, w stosunku do innych użytkowników, częstotliwości korzystania z tych dróg przez Wnioskodawcę”.

Podobne stanowisko wyraził także Minister Finansów w piśmie z 14 lipca 2006r., znak: DD6-8213-43/WK/06/249; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 21 lipca 2008r. znak: ILPB1/415-272/08-4/IM oraz w interpretacji z 1 września 2011r. znak: ILPB4/423-182/11-4/MC; Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 30 kwietnia 2009r. znak: IPPB5/423-155/09-2/AM oraz w interpretacji z 29 marca 2011r. znak: IPPB5/423-33/11-2/AM, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 23 lutego 2011r. znak: IBPBI/2/423-1695/10/MO oraz w interpretacji z 21 września 2009r. znak: IBPBI/2/423-716/09/MO.

Brak możliwości uznania majątku powstałego na skutek rozbudowy infrastruktury drogowej dokonanej przez Spółkę za środek trwały Spółki, jak również potraktowania tych nakładów jako inwestycji w obcym środku trwałym wyklucza w konsekwencji możliwość zaliczania poniesionych wydatków inwestycyjnych do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie, w związku z tym, że ponoszone na ten cel wydatki wykazują niewątpliwy związek z osiągnięciem przychodu oraz zabezpieczeniem źródła przychodu, zdaniem Spółki stanowią one koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Spółkę w związku z realizacją inwestycji polegającej na rozbudowie i modernizacji infrastruktury drogowej powinny zostać ujęte jako koszty uzyskania przychodów w momencie przekazania przedmiotowej infrastruktury na rzecz Gminy lub Powiatu.

Przedmiotowe wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w konkretnych kwotach uzyskanych przychodów, jednakże ich poniesienie jest warunkiem uzyskania przychodów w ogóle. Z uwagi na powyższe, zdaniem Spółki, zastosowanie znajdzie w przedmiotowym przypadku art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pewnych wyjątków, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Wnioskodawcy, z analizy literalnego brzmienia art. 15 ust. 4e ustawy o CIT wynika, że dzień poniesienia kosztu nie powinien być utożsamiany z dniem jego faktycznego księgowania, tj. z dniem zapisu operacji gospodarczej w księgach rachunkowych. Należy wskazać na różnicę pomiędzy „dniem, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych” (tj. dniem, w którym dany wydatek w księgach rachunkowych stał się kosztem) a „dniem, w którym ujęto koszt w księgach rachunkowych” (czyli dniem faktycznego zapisu określonej transakcji gospodarczej w księgach rachunkowych podatnika). Wydatki związane z realizacją infrastruktury drogowej, która ma być przedmiotem przekazania na rzecz Gminy lub Powiatu są przez Spółkę ujmowane w księgach rachunkowych jako środki trwałe w budowie na podstawie faktur dokumentujących wykonanie poszczególnych prac inwestycyjnych. Rozliczenie kosztów budowy przekazywanej infrastruktury nastąpi w momencie jej przekazania na rzecz Gminy lub Powiatu. W związku z tym, Spółka stoi na stanowisku, iż za moment poniesienia tych kosztów dla celów podatkowych należy uznać moment w którym wybudowana lub zmodernizowana infrastruktura drogowa zostanie przekazana na rzecz podmiotu trzeciego, tj. Gminy lub Powiatu. Dopiero w tym momencie poniesione koszty jej budowy staną się definitywne. Dodatkowym argumentem przemawiającym za prawidłowością stanowiska Wnioskodawcy w kwestii momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów jest fakt, iż rzeczywiste koszty zrealizowanej infrastruktury drogowej zostaną określone dopiero po jej wykonaniu na podstawie zsumowanej wartości wykonanych prac, a ich ustalanie na bieżąco w miarę otrzymywania faktur zakupu jest w odniesieniu do części kosztów niemożliwe.

W związku z realizacją Galerii oraz otaczającej ją infrastruktury drogowej, Spółka ponosi m.in. następujące koszty rodzajowe (poniższa klasyfikacja odnosi się do aspektu rachunkowego):

1. bezpośrednie - np. związane z nabyciem usług budowlanych, wykonaniem projektów architektonicznych, itp., oraz
2. pośrednie - które są związane z realizacją całej inwestycji. Ich przypisanie do poszczególnych elementów inwestycji, tj. budynku Galerii oraz Infrastruktury drogowej będzie odbywać się w oparciu o ustalony klucz podziału. Klucz ten jednak może zostać ustalony dopiero po zakończeniu realizacji całości prac, gdyż opiera się on na stosunku kosztów bezpośrednich związanych z budową budynku Galerii do kosztów bezpośrednich związanych z budową Infrastruktury drogowej (koszty pośrednie stanowić będą procentowy narzut na koszty bezpośrednie). Oznacza to, że przed zakończeniem budowy infrastruktury drogowej nie będzie możliwe ustalenie, jaka część kosztów pośrednich dotyczy infrastruktury drogowej (tj. należy ją zakwalifikować jak koszty uzyskania przychodu), a jaka dotyczy budynku Galerii (tj. należy ją zakwalifikować do wartości początkowej środków trwałych).
   
   

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy wydatki poniesione przez Spółkę w związku z realizacją infrastruktury drogowej przekazywanej na rzecz Gminy lub Powiatu powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w momencie przekazania wybudowanej lub zmodernizowanej infrastruktury drogowej na rzecz tych podmiotów.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę zostało również potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 19 sierpnia 2010r. znak: IPPB5/423-318/10-7/AM, w której stwierdzono, że (...) moment właściwy do rozpoznania ww. kosztów jako kosztów podatkowych powinien zostać odsunięty w czasie, tj. nie powinien być to moment ujęcia ww. kosztów (poszczególnych faktur/rachunków) w księgach rachunkowych. Momentem właściwym do rozpoznania ww. kosztów jako kosztów uzyskania przychodów powinien być moment formalnego przekazania ww. nakładów na rzecz Miasta, tj. moment podpisania protokołów zdawczo-odbiorczych dotyczących przedmiotowej infrastruktury. Powyższa konkluzja wynika z faktu, iż dopiero w momencie formalnego przekazania ww. nakładów będzie można stwierdzić, iż koszty te mają charakter definitywny oraz, że powinny być uznane za koszty pośrednie”. Podobne stanowisko zostało również zaprezentowane w interpretacji tej samej Izby z 27 kwietnia 2011r. znak: IPPB5/423-117/11-4/AM. Stanowisko takie przyjął również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 25 czerwca 2008r. znak: IBPB3/423-216/08/JS oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 18 lutego 2011r. znak: ILPB3/423-895/10-4/GC.

Zdaniem Spółki na powyższą kwalifikację kosztów związanych z budową infrastruktury drogowej dla celów podatkowych nie ma wpływu fakt, że dla celów rachunkowych, po jej przekazaniu będą one stanowić element wartości początkowej środków trwałych. Należy bowiem zauważyć, że definicja środków trwałych zawarta w art. 16a ustawy o CIT jest autonomiczna w stosunku do definicji zawartej w przepisach ustawy z 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r., Nr 152, poz. 1223 ze zm., dalej: „ustawa o rachunkowości”). Oznacza to, że ustawa o CIT w sposób niezależny od innych aktów prawnych reguluje kwestię zakresu przedmiotowego definicji środków trwałych. Ponadto, przepisy ustawy o rachunkowości nie nakładają wymogu, aby środek trwały, którym dysponuje dany podmiot stanowił jego własność lub współwłasność, co ma miejsce w przypadku przepisów ustawy o CIT.

W związku z tym, Spółka jest uprawniona do księgowania wydatków na infrastrukturę drogową która nie będzie stanowić własności Spółki jako element wartości środków trwałych (budynku Galerii) dla celów rachunkowych, podczas gdy taka kwalifikacja dla celów podatkowych jest niemożliwa z uwagi na brzmienie przepisów ustawy o CIT. Kwalifikacja na gruncie rachunkowym nie ma zatem w tym przypadku wpływu na finalną kwalifikację poniesionych wydatków na gruncie podatkowym. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydanej w podobnym stanie faktycznym interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 kwietnia 2011r. znak: IPPB5/423-117/11-4/AM.

Podsumowując powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że jest uprawniona do ujęcia wydatków na budowę przedmiotowej infrastruktury drogowej przekazywanej następnie Gminie lub Powiatowi jako koszty uzyskania przychodów w momencie przekazania tej infrastruktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.