Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-115c/14/PS
z 4 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2014 r. (data wpływu 7 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów obsługi serwisowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów obsługi serwisowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie szeroko rozumianych usług elektronicznych, w tym między innymi produkcji programów komputerowych - gier, dystrybuowanych poprzez dedykowane platformy internetowe (dalej: Projekty), jak również wykonywania zleceń na rzecz innych podmiotów w zakresie usług elektronicznych. Dodatkowo Spółka prowadzi projekty wewnętrzne, związane m. in. z rozwojem platformy programistycznej - narzędzie informatyczne umożliwiające łatwą konwersję gry z jednej platformy sprzętowej na inną. Poza tym, Spółka uzyskuje przychody z tytułu udostępniania swoich produktów (gier) jako platformy reklamowej dla podmiotów trzecich (dalej: Reklamy).

Realizacja Projektów zasadniczo przebiega w następujący etapach:

1. Wnioskodawca ponosi określone poniżej koszty produkcji, związane z wytworzeniem danego programu komputerowego (Projektu);
   
2. po zakończeniu procesu produkcyjnego, Wnioskodawca, w zależności od rezultatów wytworzonego Projektu, podejmuje decyzję o:



1. przeznaczeniu Projektu do dystrybucji (sprzedaży) za pośrednictwem specjalnych platform internetowych, prowadzonych przez podmioty trzecie (standardowa dystrybucja). Wnioskodawca zaznacza, iż umowy z dystrybutorami nie przewidują limitu czasowego, do upływu którego dany Projekt jest umieszczany na platformie internetowej, w rezultacie Spółka nie jest w stanie określić momentu zakończeniu uzyskiwania przychodów z tego tytułu. Celem doprecyzowania Wnioskodawca zaznacza, że w przypadku części Projektów, przed podjęciem decyzji o przeznaczeniu Projektu do dystrybucji, Spółka wdraża tak zwaną „fazę testową” - to jest podejmuje decyzję o przeznaczeniu Projektu do czasowej dystrybucji na określonej platformie internetowej, upoważniając podmiot prowadzący platformę, do dystrybucji Projektu tylko w kilku z góry określonych krajach, przez krótki, oznaczony czas. Celem „fazy testowej” jest sprawdzenie Projektu pod względem funkcjonalności i niezawodności. Ewentualnie osiągane przychody z tytułu sprzedaży Projektu w fazie testowej są niewspółmiernie niskie w porównaniu z poniesionymi kosztami i zakładanymi docelowymi zyskami. Po zakończeniu fazy testowej, Projekt ponownie trafia do fazy produkcyjnej, bądź też - jeżeli Projekt spełnia wszystkie warunki i oczekiwania Spółki - Wnioskodawca podejmuje decyzję o przeznaczeniu Projektu do standardowej dystrybucji,
   
2. odstąpieniu od Projektu - jeżeli rezultaty prac nie są na tyle satysfakcjonujące, aby przeznaczyć Projekt do dystrybucji. Sytuacja taka ma miejsce wówczas, gdy przewidywane ewentualne wpływy z tytułu sprzedaży Projektu nie pokryją kosztów jego wytworzenia. Wnioskodawca zaznacza, iż decyzja o odstąpieniu od Projektu może być również podjęta w trakcie procesu produkcyjnego, jeżeli wartość prognozowanych przychodów jest niewspółmiernie niska w porównaniu z poniesionymi do danej chwili kosztami;



3. po wprowadzeniu Projektu do sprzedaży, Wnioskodawca ponosi dodatkowe, określone koszty, szczegółowo wskazane poniżej, związane z tzw. „obsługą serwisową”,
   
4. w trakcie procesu dystrybuowania Projektu, Wnioskodawca ponosi wydatki, kwalifikowane jako koszty sprzedaży, szczegółowo opisane poniżej, do których zaliczyć należy przede wszystkim prowizje dystrybutorów.
   

Do kosztów związanych z produkcją Projektu - etap 1 - Spółka zalicza przede wszystkim koszty programistów związanych bezpośrednio z tworzeniem kodów informatycznych danych programów, gier, dające przypisać się do odpowiednich Projektów oraz koszty usług obcych - kontrahentów zewnętrznych, również dające się bezpośrednio przypisać do odpowiednich Projektów.

Do kosztów związanych z tzw. „obsługą serwisową” - etap 3 - Wnioskodawca zalicza m. in. koszy programistów, związane z takimi elementami, jak: poprawianie usterek i błędów w danym Projekcie, dodawanie nowych funkcjonalności do Projektu, tworzenie nowych wersji tej samej gry (Projektu), tworzenie nowych wersji językowych tej samej gry (Projektu) dodawanie bibliotek umożliwiających wyświetlanie reklam, tworzenie innych wersji sprzętowych.

Do kosztów kwalifikowanych jako koszty sprzedaży, Spółka zalicza wydatki obejmujące prowizje dystrybutorów-podmiotów prowadzących platformy internetowe, koszty cyklicznych opłat licencyjnych, związanych z majątkowymi prawami autorskimi podmiotów trzecich, które to prawa wykorzystywane są do Projektów dystrybuowanych następnie przez platformy internetowe, jak również koszty wynajmu powierzchni dyskowych serwerów firm zewnętrznych, które wykorzystywane są do obsługi niektórych aplikacji Wnioskodawcy.

Dodatkowo, poza wyżej wskazanymi grupami kosztów, Wnioskodawca ponosi wydatki, których wprost nie jest w stanie przypisać do danego Projektu. Są to przede wszystkim koszty administracyjno - biurowe, koszty marketingu, koszty finansowe, amortyzacja części sprzętu komputerowego, wynagrodzenia zespołu produkcyjnego oraz koszty usług programistycznych podmiotów zewnętrznych, których nie można przypisać do konkretnych Projektów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, iż koszty obejmujące fazę produkcyjną -etap 1 - jako koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), winny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w okresie, w którym Spółka przeznaczy Projekt do standardowej dystrybucji?
2. Czy słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, iż koszty obejmujące Projekty, co do których podjęto decyzję o odstąpieniu od ich realizacji - etap 2 lit. b - powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w okresie, w którym podjęta zostanie taka decyzja?
3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że koszty tzw. „obsługi serwisowej”, poniesione po rozpoczęciu dystrybuowania Projektu, powinny być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednie (art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), a w rezultacie, potrącalne w dacie ich poniesienia?
4. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że koszty kwalifikowane jako koszty sprzedaży - etap 4 - winny być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednie (art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), a w rezultacie, potrącalne w dacie ich poniesienia?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie pytania trzeciego. Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań będzie przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Zdaniem Wnioskodawcy koszty tzw. „obsługi serwisowej” poniesione po rozpoczęciu dystrybuowania Projektu, powinny być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednie (art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), a w rezultacie, potrącalne w dacie ich poniesienia.

Spółka zaznacza, iż do tej grupy wydatków kwalifikowane są koszty programistów, poniesione po dacie przekazania danego Projektu do dystrybucji, związane z bieżąca obsługą programów komputerowych, dystrybuowanych przez platformy internetowe.

Przedmiotowe wydatki związane są z poprawianiem usterek i błędów w danym Projekcie, dodawaniem nowych funkcjonalności do Projektu, tworzeniem nowych wersji tej samej gry (Projektu), tworzeniem nowych wersji językowych tej samej gry, dodawaniem bibliotek umożliwiających wyświetlanie reklam, tworzeniem innych wersji sprzętowych. Z uwagi na fakt, iż w przedstawionym schemacie działalności, Spółka nie jest w stanie wprost przypisać przychodów, z którymi wiążą się wyżej wspomniane wydatki, w opinii Wnioskodawcy znaleźć winien zastosowanie przepis art. 15 ust. 4d, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W związku z faktem, iż wydatki te nie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, w opinii Wnioskodawcy, jest on uprawniony do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy, czyli:

• został poniesiony przez podatnika,
  

• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła,
  

• nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy,
  

• został właściwie udokumentowany.
  

Wskazać trzeba na wstępie, iż programy komputerowe są przedmiotem prawa autorskiego, uregulowanego przepisami rozdziału 7 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006r., Nr 90, poz. 631 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 1 tej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie (…).

W sytuacji gdy programy komputerowe są nabywane przez jednostkę w celu wykorzystywania ich w działalności gospodarczej, a przewidywany okres ich ekonomicznej użyteczności jest dłuższy niż rok, ujmowane powinny być więc w ewidencji bilansowej jako wartości niematerialne i prawne, a mianowicie jako autorskie prawa majątkowe (art.16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Inaczej jednak traktowane powinny być programy komputerowe, które nie są nabywane przez jednostkę lecz są stworzone przez własnych pracowników. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują bowiem możliwości amortyzacji wytworzonego we własnym zakresie programu komputerowego, jako wartości niematerialnej i prawnej.

Z treści art. 16b ust. 1 ww. ustawy wynika bowiem, że jednym z warunków zaliczenia do wartości niematerialnych i prawnych danego składnika majątkowego jest jego nabycie przez podatnika. Zgodnie z treścią ww. przepisu, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych,
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Art. 16g ust. 14 stanowi tymczasem, że wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw (…).

Przepis art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowi, że prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

W przypadku zatem, gdy program komputerowy nie został nabyty lecz został stworzony przez pracowników jednostki na jej użytek, a w umowach o pracę nie została zawarta klauzula wyłączająca z zakresu czynności tych pracowników tworzenie programów komputerowych, to powstały w wyniku ich pracy program komputerowy traktuje się jako wytworzony przez jednostkę we własnym zakresie.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie szeroko rozumianych usług elektronicznych, w tym między innymi produkcji programów komputerowych - gier, dystrybuowanych poprzez dedykowane platformy internetowe (dalej: Projekty), jak również wykonywania zleceń na rzecz innych podmiotów w zakresie usług elektronicznych. Realizacja Projektów zasadniczo zaczyna się od etapu produkcyjnego, związanego z wytworzeniem danego programu komputerowego (Projektu).

Po wprowadzeniu Projektu do sprzedaży, Wnioskodawca ponosi dodatkowe, określone koszty, związane z tzw. „obsługą serwisową”. Do kosztów tych Wnioskodawca zalicza m. in. koszy programistów, związane z takimi elementami, jak: poprawianie usterek i błędów w danym Projekcie, dodawanie nowych funkcjonalności do Projektu, tworzenie nowych wersji tej samej gry (Projektu), tworzenie nowych wersji językowych tej samej gry (Projektu), dodawanie bibliotek umożliwiających wyświetlanie reklam, tworzenie innych wersji sprzętowych.

W konsekwencji, na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, stanowiące koszty obsługi serwisowej programu komputerowego, powinny być kwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów na zasadach wynikających z treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W celu rozstrzygnięcia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych kosztów „obsługi serwisowej”, należy prawidłowo określić ich charakter.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
  

• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b - 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty zarządu ponoszone przez spółkę kapitałową (wydatki związane z działaniem organu zarządzającego spółki kapitałowej), uznając, że – jako ogólne, stałe koszty dotyczące jej funkcjonowania jako osoby prawnej i podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą – są ponoszone w celu uzyskiwania przychodów.

W tym miejscu wskazać należy, iż moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Dodatkowo wyjaśnić należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawierają szczegółowe umocowania odnośnie potrącalności wynagrodzeń pracowników. I tak, zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Oznacza to, że pracodawcy, którzy terminowo wypłacają ww. należności mogą je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów już w miesiącu, za który są należne (czyli na zasadzie memoriałowej).

W myśl natomiast art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4 - 9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Zdaniem organu, „koszty obsługi serwisowej” stanowią co do zasady koszty inne niż bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. W przedmiotowej sprawie brak jest możliwości przypisania powyższych wydatków do konkretnych przychodów Spółki związanych z dystrybuowaniem programów komputerowych. Tym samym są to tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów, czyli takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Wyeksponować należy jednak, że jak wskazał Wnioskodawca, do kosztów „obsługi serwisowej” zaliczane są m. in. koszy programistów.

Zatem koszty „obsługi serwisowej” w części związanej z wydatkami na rzecz programistów, którzy będą zatrudnieni w Spółce, powinny być kwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów szczególnych wskazanych powyżej, tj. art. 15 ust. 4g w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem biorąc pod uwagę treść art. 15 ust. 4g ustawy, jeżeli koszty programistów, tj. wynagrodzenia programistów zatrudnionych w Spółce pracujących przy serwisowaniu wytworzonych programów komputerowych są wypłacane (lub postawione do dyspozycji) odpowiednio w ww. terminach wskazanych w art. 15 ust. 4g, Wnioskodawca powinien wydatki te zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne. Natomiast w przypadku niedochowania ww. terminów, zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast pozostałe koszty „obsługi serwisowej” stanowić będą koszty inne niż bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, potrącalne w dacie ich poniesienia.

W konsekwencji stanowisko Spółki, w świetle którego koszty tzw. „obsługi serwisowej” poniesione po rozpoczęciu dystrybuowania Projektu, powinny być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednie (art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), a w rezultacie, potrącalne w dacie ich poniesienia, jest nie prawidłowe.

Podkreślenia wymaga, że nieprawidłowość stanowiska Spółki wynika z błędnego sposobu rozliczania wydatków dotyczących „obsługi serwisowej” w części związanej z kosztami programistów, a więc nieuwzględnienia przepisów szczególnych dotyczących patronalności kosztów wynagrodzeń na gruncie podatkowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.