2013.07.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-274/13-4/AS
z 11 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15.04.2013 r. (data wpływu 19.04.2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 03.07.2013 r. (data nadania 04.07.2013 r., data wpływu 08.07.2013 r.) na wezwanie Nr IPPB5/423-247/13-2/AS z dnia 28.06.2013 r. (data nadania 28.06.2013 r., data odbioru 01.07.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu:

wynagrodzeń Członków Zarządu wypłacanych przez Spółkę pomimo, że członek Zarządu jest zawieszonych lub w trakcie okresu wypowiedzenia - jest prawidłowe,
wydatków ponoszonych na rzecz byłych pracowników w związku z zawartą umową o zakazie konkurencji - jest prawidłowe,
rekompensat wypłacanych przez Spółkę w ramach Programu dobrowolnych odejść pracowników - jest prawidłowe,
odpraw wypłacanych pracownikom, np. w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.04.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu:

wynagrodzeń Członków Zarządu wypłacanych przez Spółkę pomimo, że członek Zarządu jest zawieszonych lub w trakcie okresu wypowiedzenia,
wydatków ponoszonych na rzecz byłych pracowników w związku z zawartą umową o zakazie konkurencji,
rekompensat wypłacanych przez Spółkę w ramach Programu dobrowolnych odejść pracowników,
odpraw wypłacanych pracownikom, np. w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Spółka S.A. zawiera umowy z osobami pełniącymi funkcje Członków Zarządu, z dziennikarzami, osobowościami telewizyjnymi i osobami świadczącymi pracę na podstawie umów zawartych zgodnie z Kodeksem pracy.

Spółka w uzupełnieniu do wniosku doprecyzowała, że wynagrodzenie Członków Zarządu jest wypłacane z uwagi na łączący strony stosunek pracy. Wynagrodzenie jest wypłacane na podstawie:

Ustawy z dnia 3 marca 2000r. o wynagrodzeniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi,
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 stycznia 2003r. w sprawie szczegółowego wykazu świadczeń dodatkowych, które mogą być przyznawane osobom kierującym niektórymi podmiotami prawnymi, oraz trybu ich przyznawania,
uchwały Rady Nadzorczej Spółki SA w sprawie przyznania lub też odmowy przyznania nagrody rocznej,
umowa o pracę, umowa o zakazie konkurencji,

Na przedmiotowe wynagrodzenie składają się:

wynagrodzenie zasadnicze,
wynagrodzenie za chorobę lub zasiłek chorobowy (w przypadku przebywania na zwolnieniu członka zarządu),
nagroda roczna przyznawana przez Radę Nadzorczą Spółki S.A.
odprawa w przypadku rozwiązania umowy o pracę,
odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji w przypadku rozwiązania umowy o pracę.

Wnioskodawca zaznaczył ponadto, że wypracowany w danym miesiącu zysk netto Spółki nie jest elementem składowym wynagrodzenia.

W związku z powyższym w Spółce występują następujące sytuacje:

wypłata wynagrodzeń Członków Zarządu, do których wypłaty Spółka jest zobowiązana pomimo, że członek Zarządu jest zawieszony lub w trakcie okresu wypowiedzenia,
wypłata tzw. odszkodowań wypłacanych za okres zakazu konkurencji, przy czym zakaz konkurencji pracownika oraz jego wynagrodzenie z tego tytułu wynikają z zawartej z pracownikiem umowy,
rekompensaty ponoszone w związku z Programem dobrowolnych odejść pracowników,
odprawy wypłacone na rzecz pracowników Spółki, np.: rozwiązywanie umów o pracę z przyczyn nie leżących po stronie pracownika na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 3 i ust. 4 w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.).

Mając na uwadze powyższe, w Spółce powstały wątpliwości odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłacanych wynagrodzeń, odszkodowań, rekompensat i odpraw w przedstawionych stanach faktycznych.

Jednocześnie Spółka wskazała, że dotychczas uznawała za koszty uzyskania przychodu ww. świadczenia pieniężne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo postępuje uznając za koszty uzyskania przychodu wypłacane pracownikom wynagrodzenia, odszkodowania, rekompensaty i odprawy w przedstawionych powyżej stanach faktycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, koszty ponoszone przez Spółkę należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą więc zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Zatem Spółka, odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdza, że:

Wynagrodzenie Członków Zarządu może stanowić koszty uzyskania przychodów. Dotyczy to również członków Zarządu zawieszonych lub w trakcie okresu wypowiedzenia, jeśli Spółka ma obowiązek wypłaty wynagrodzenia na ich rzecz (obowiązek taki wynika np. z mocy prawa lub z zawartych przez Spółkę umów). Członkowie Zarządu zostali skutecznie i poprawnie pod względem prawnym powołani na swoje stanowiska. Wypłata wynagrodzenia na rzecz Członka Zarządu w okresie jego wypowiedzenia lub za okres, w którym jest on zawieszony, jest obowiązkiem Spółki wynikającym z przepisów Kodeksu pracy.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że wynagrodzenie Członków Zarządu za okres zawieszenia lub wypowiedzenia może stanowić koszt podatkowy w Spółce.

Przepisy podatkowe nie wskazują na żadne ograniczenia dotyczące zaliczania do kosztów podatkowych wydatków ponoszonych w związku z zakazem konkurencji.

Zakaz konkurencji jest z reguły ustanawiany w celu ochrony interesów pracodawcy. Ustanowienie zakazu konkurencji nastąpiło z uwagi na interes Spółki, a wynagrodzenie za zakaz konkurencji było współmierne z oczekiwanymi przez Spółkę korzyściami. Wynagrodzenie z tytułu zakazu konkurencji jest wypłacane na podstawie zawartych umów o zakazie konkurencji. Takie umowy zawierane są z osobami, które mają kontakt z klientami/dostawcami/kontrahentami Spółki i w razie braku zakazu konkurencji Spółka mogłaby ponieść określoną stratę (np. mogłyby zostać ujawniona tajemnica handlowa Spółki, Spółka mogłaby utracić klientów/kontrahentów na rzecz konkurencji). Oznacza to, że wynagrodzenie wypłacane z tytułu zakazu konkurencji ma na celu ochronę interesów Spółki i tym samym, jest ponoszone w celu zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów Spółki. W konsekwencji, takie wynagrodzenie może stanowić koszt uzyskania przychodów.

Rekompensaty wypłacane przez Spółkę w ramach Programu dobrowolnych odejść mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Kwoty te są bowiem związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma na celu ochronę interesów Spółki. Wypłaty rekompensat są zasadne, bo związane są z sytuacją ekonomiczną Spółki, mają na celu ograniczenie kosztów wynagrodzeń związanych z zatrudnieniem pracowników i restrukturyzacją.

Odprawy wypłacane pracownikom, będące konsekwencją prowadzonej działalności gospodarczej oraz racjonalnego postępowania Spółki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. W przypadku odpraw wypłacanych na rzecz pracowników, Spółka każdorazowo ocenia charakter wypłaconego świadczenia. Odprawa wypłacona pracownikowi w związku z rozwiązaniem z nim umowy o pracę z przyczyn nie leżących po jego stronie, na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 3 i ust. 4 w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.), stanowi po stronie podatnika koszt uzyskania przychodu. W przypadku, gdy podatnik zatrudnia ponad 20 osób (tak, jak Spółka ) i rozwiązuje z pracownikiem umowę o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika, to zobowiązany jest do wypłacenia temu pracownikowi stosownej odprawy. Odprawa ta jest nieodłącznie związana z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą (prowadzoną w oparciu o zatrudnionych pracowników) - źródłem uzyskiwanych przychodów, a także zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów (minimalizacja przyszłych obciążeń). Ponadto, obowiązek jej wypłaty wynika wprost z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa pracy. Tym samym, stanowi ona koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na powyższe Spółka do chwili obecnej uznaje za koszty uzyskania przychodu wypłacane pracownikom wynagrodzenia, odszkodowania, rekompensaty i odprawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu:

wynagrodzeń Członków Zarządu wypłacanych przez Spółkę pomimo, że członek Zarządu jest zawieszonych lub w trakcie okresu wypowiedzenia - uznaje się za prawidłowe,
wydatków ponoszonych na rzecz byłych pracowników w związku z zawartą umową o zakazie konkurencji - uznaje się za prawidłowe,
rekompensat wypłacanych przez Spółkę w ramach Programu dobrowolnych odejść pracowników - uznaje się za prawidłowe,
odpraw wypłacanych pracownikom, np. w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników - uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi są m. in. tzw. „koszty pracownicze”.

Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Co istotne, nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy przy tym zaznaczyć, iż poniesione wydatki muszą być należycie udokumentowane.

Zgodnie z opisanym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym Spółka zawiera umowy z osobami pełniącymi funkcje Członków Zarządu, z dziennikarzami, osobowościami telewizyjnymi i osobami świadczącymi pracę na podstawie umów zawartych zgodnie z Kodeksem pracy.

Spółka w uzupełnieniu do wniosku doprecyzowała, że wynagrodzenie Członków Zarządu jest wypłacane z uwagi na łączący strony stosunek pracy. Wynagrodzenie jest wypłacane na podstawie:

Ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagrodzeniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi,
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 stycznia 2003r. w sprawie szczegółowego wykazu świadczeń dodatkowych, które mogą być przyznawane osobom kierującym niektórymi podmiotami prawnymi, oraz trybu ich przyznawania,
uchwały Rady Nadzorczej Spółki SA w sprawie przyznania lub też odmowy przyznania nagrody rocznej,
umowa o pracę, umowa o zakazie konkurencji,

Na przedmiotowe wynagrodzenie składają się:

wynagrodzenie zasadnicze,
wynagrodzenie za chorobę lub zasiłek chorobowy (w przypadku przebywania na zwolnieniu członka zarządu),
nagroda roczna przyznawana przez Radę Nadzorczą Spółki S.A.
odprawa w przypadku rozwiązania umowy o pracę,
odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji w przypadku rozwiązania umowy o pracę.

Wnioskodawca zaznaczył ponadto, że wypracowany w danym miesiącu zysk netto Spółki nie jest elementem składowym wynagrodzenia.

W związku z powyższym w Spółce występują następujące sytuacje:

wypłata wynagrodzeń Członków Zarządu, do których wypłaty Spółka jest zobowiązana pomimo, że członek Zarządu jest zawieszony lub w trakcie okresu wypowiedzenia,
wypłata tzw. odszkodowań wypłacanych za okres zakazu konkurencji, przy czym zakaz konkurencji pracownika oraz jego wynagrodzenie z tego tytułu wynikają z zawartej z pracownikiem umowy,
rekompensaty ponoszone w związku z Programem dobrowolnych odejść pracowników,
odprawy wypłacone na rzecz pracowników Spółki, np.: rozwiązywanie umów o pracę z przyczyn nie leżących po stronie pracownika na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 3 i ust. 4 w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.).

Ad. 1) wynagrodzenia Członków Zarządu wypłacane przez Spółkę pomimo, że członek Zarządu jest zawieszonych lub w trakcie okresu wypowiedzenia:

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że po spełnieniu ogólnych przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedmiotowe wynagrodzenie Członków Zarządu może stanowić koszty uzyskania przychodów. Dotyczy to również Członków Zarządu zawieszonych lub w trakcie okresu wypowiedzenia, jeśli Spółka ma obowiązek wypłaty wynagrodzenia na ich rzecz (jak wskazał Wnioskodawca - obowiązek taki wynika np. z mocy prawa lub z zawartych przez Spółkę umów).

Z uwagi na fakt, że Członkowie Zarządu zostali skutecznie i poprawnie pod względem prawnym powołani na swoje stanowiska, to wypłata wynagrodzenia na rzecz Członka Zarządu w okresie jego wypowiedzenia lub za okres, w którym jest on zawieszony, jest obowiązkiem Spółki wynikającym z przepisów Kodeksu pracy.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. Jeżeli pracodawca uchybi temu terminowi, wypłacone wynagrodzenie zaliczy do kosztów podatkowych w miesiącu wypłaty.

Powyższe wynika z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

Należy zatem stwierdzić, że przedmiotowe wydatki Spółki na wynagrodzenia Członków Zarządu wypłacane przez Spółkę pomimo, że członek Zarządu jest zawieszonych lub w trakcie okresu wypowiedzenia co do zasady nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1, a przywołane powyżej przepisy determinują moment zaliczenia wynagrodzenia do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane powyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że wynagrodzenie Członków Zarządu za okres zawieszenia lub wypowiedzenia, po spełnieniu ogólnych przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może stanowić koszt podatkowy w Spółce. Spółka postępuje więc prawidłowo uznając za koszty uzyskania przychodu wypłacane tym pracownikom wynagrodzenia.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wynagrodzeń Członków Zarządu wypłacanych przez Spółkę pomimo, że Członek Zarządu jest zawieszonych lub w trakcie okresu wypowiedzenia, należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2) wydatki ponoszone na rzecz byłych pracowników w związku z zawartą umową o zakazie konkurencji

W dobie gospodarki rynkowej i wiążącej się z tym konkurencji wydatki ponoszone na rzecz byłych pracowników w związku z zawartą umową o zakazie konkurencji poniesione na ochronę interesów Spółki w celu zabezpieczenia, np. tajemnicy handlowej i utrzymania dotychczasowych klientów, należy uznać za racjonalne. Powszechnie wiadomym jest, że wyeliminowanie bądź ograniczenie skutków konkurencji może przyczynić się do zwiększenia konkurencyjności jednostki, a zatem i do zabezpieczenia osiąganych przychodów. Wydatki, o których mowa w przedmiotowym wniosku poniesione przez Spółkę na rzecz byłych pracowników w związku z zawartą umową o zakazie konkurencji mają zapobiec temu, aby informacje, które są w posiadaniu byłych pracowników nie trafiły do konkurencji, ponieważ mogłaby zostać ujawniona tajemnica handlowa Spółki i wnioskodawca mógłby utracić klientów / kontrahentów na rzecz konkurencji. Oznacza to, że wynagrodzenie wypłacane z tytułu zakazu konkurencji ma na celu ochronę interesów Spółki i tym samym, jest ponoszone w celu zachowania / zabezpieczenia źródła przychodów Spółki. W konsekwencji, takie wydatki spełniają dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie zostały przy tym wymienione w katalogu art. 16 ust. 1 ww. ustawy wyłączającym możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych, zatem mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane powyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że wydatki ponoszone w związku z zakazem konkurencji, które spełniają ogólne przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy ich właściwym udokumentowaniu uzasadniającym celowość poniesienia przedmiotowych wydatków mogą stanowić koszt podatkowy w Spółce.

Spółka postępuje w związku z tym prawidłowo uznając za koszty uzyskania przychodu odszkodowania wypłacane pracownikom, których dotyczy zakaz konkurencji.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków ponoszonych na rzecz byłych pracowników w związku z zawartą umową o zakazie konkurencji, należało uznać za prawidłowe.

Ad. 3) rekompensaty wypłacane przez Spółkę w ramach Programu dobrowolnych odejść pracowników

Należy zauważyć, że celem restrukturyzacji jest stworzenie przesłanek do wzrostu wartości przedsiębiorstwa, a w związku z dokonywaną transformacją Spółka stara się wprowadzać ograniczenia kosztów w różnych dziedzinach, również w zakresie zatrudnienia i wynagrodzeń.

Wnioskodawca opracował „Program dobrowolnych odejść pracowników”, który ma na celu zmniejszenie liczby etatów. Z przyjętym systemem związane są wydatki w postaci rekompensat wypłacanych przez Spółkę w ramach „Programu dobrowolnych odejść”.

Uwzględniając opisany we wniosku stan faktyczny należy podkreślić, że Organ podatkowy nie neguje swobody zawierania umów przez Spółkę. Przedsiębiorcy w granicach prawa mogą bowiem swobodnie zawierać umowy, które kształtować będą ich uprawnienia lub zobowiązania w stosunku do innych uczestników obrotu gospodarczego, w tym także pracowników.

Przechodząc do analizy wydatków zaprezentowanych w niniejszej sprawie istotnym jest fakt, że z przyjętego w Spółce „Programu dobrowolnych odejść” wynika obowiązek wypłaty pracownikowi odszkodowania w przypadku rozwiązania tej umowy. W związku z tym, że wypłacane rekompensaty związane są z rozwiązywanymi umowami o pracę, należy stwierdzić, że mają one charakter „kosztów pracowniczych”.

Jak wskazał Wnioskodawca, ich poniesienie ma na celu ochronę interesów Spółki, a wypłaty rekompensat są zasadne, bo związane są z sytuacją ekonomiczną Spółki - mają na celu ograniczenie kosztów wynagrodzeń związanych z zatrudnieniem pracowników i restrukturyzacją.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane powyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że rekompensaty wypłacane przez Spółkę w ramach Programu dobrowolnych odejść pracowników, spełniają ogólne przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem mogą stanowić koszt podatkowy w Spółce.

Spółka postępuje w związku z tym prawidłowo uznając za koszty uzyskania przychodu rekompensaty wypłacane pracownikom.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu rekompensat wypłacanych przez Spółkę w ramach „Programu dobrowolnych odejść” pracowników, należało uznać za prawidłowe.

Ad. 4) odprawy wypłacane pracownikom, np. w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników

Nawiązując do opisanego we wniosku stanu faktycznego należy zauważyć, że prawo do odprawy pieniężnej na podstawie przywołanej ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.) nabywa pracownik, z którym pracodawca rozwiązał stosunek pracy wskutek wypowiedzenia stosunku pracy lub jego rozwiązania na mocy porozumienia stron w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W związku z przeprowadzaną restrukturyzacją Spółki, z uwagi na okoliczność rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, pracodawca ma zatem obowiązek wypłaty na rzecz takich pracowników przedmiotowych kwot. Jak zaznaczył przy tym Wnioskodawca, w rozpatrywanej sprawie w przypadku odpraw wypłacanych na rzecz pracowników, Spółka każdorazowo ocenia charakter wypłaconego świadczenia.

Należy zatem stwierdzić, że odprawy wypłacane pracownikom są konsekwencją prowadzonej działalności gospodarczej i wynikają z przeprowadzanej restrukturyzacji firmy, a obowiązek ich wypłaty wynika wprost z obowiązujących przepisów dotyczących prawa pracy, przez co mają charakter „kosztów pracowniczych”.

Należy zatem stwierdzić, że przedmiotowe wydatki Spółki na odprawy wypłacane pracownikom w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników co do zasady nie zostały zatem wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1, a przywołane powyżej przepisy, do których nawiązał także Wnioskodawca, determinują moment zaliczenia odszkodowań do kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na wskazane okoliczności rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przedmiotowe wydatki wypełniając dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych Spółki.

W związku z powyższym, mając na uwadze fakt, że odprawy wypłacane pracownikom w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i wynikają z przeprowadzanej restrukturyzacji firmy, a obowiązek ich wypłaty wynika wprost z obowiązujących przepisów dotyczących prawa pracy, należy stwierdzić, że mogą one stanowić koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka postępuje zatem prawidłowo uznając za koszty uzyskania przychodu wypłacane pracownikom odprawy.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpraw wypłacanych pracownikom, np. w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin