Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/436-72/13/DSZ
z 17 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2013 r. (data wpływu 19 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiony został następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego, posiadającą siedzibę w G. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym obowiązkowi podatkowemu od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz czynnym podatnikiem podatku VAT.

Pożyczkodawca jest finansową spółką celową z siedzibą w Szwecji będącą w 100% podmiotem zależnym od Wnioskodawcy. Zgodnie z umową spółki, przedmiotem działalności Pożyczkodawcy jest działalność finansowa, w szczególności w ramach pożyczania środków finansowych poprzez emisję obligacji i innych instrumentów finansowych wśród inwestorów instytucjonalnych i prywatnych oraz w ramach bezpośredniego udzielania pożyczek z takich środków na rzecz spółek grupy oraz prowadzenie wszelkiej innej działalności wspierającej taką działalność i świadczenie powiązanych usług. Pożyczkodawca nie prowadzi działalności wymagającej uzyskania licencji ani pozwolenia ze strony Szwedzkiej Komisji Nadzoru Finansowego ani innych organów. Pożyczkodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Szwecji.

W dniach 21 marca 2013 r. oraz 25 marca 2013 r. Wnioskodawca oraz Pożyczkodawca
(dalej: Strony) zawarły dwie umowy pożyczki, zgodnie z którymi Pożyczkodawca udzielił Wnioskodawcy dwóch pożyczek na finansowanie działalności bieżącej na okres do 18 marca 2016 r. Umowy zostały podpisane w Szwecji. Wypłata kwot pożyczek nastąpiła w dniach zawarcia umów pożyczki ze szwedzkiego rachunku bankowego Pożyczkodawcy prowadzonego przez bank N. W momencie zawarcia umów pożyczki środki finansowe znajdowały się poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zawarcie ww. umów pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Spółki, zawarcie ww. umów pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają w Polsce jedynie niektóre czynności, tj. czynności, które zostały wymienione wprost w ww. ustawie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, do katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych należą m.in. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy, przy umowie pożyczki obowiązek podatkowy ciąży na biorącym pożyczkę. Podstawą opodatkowania jest kwota lub wartość pożyczki (art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy), natomiast stawka podatku wynosi 2% (art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

Niemniej jednak, ww. ustawa przewiduje pewne warunki, które zdaniem Wnioskodawcy mają zastosowanie w przypadku pożyczek udzielonych przez Pożyczkodawcę, w świetle których, umowy pożyczki zawarte pomiędzy Stronami nie będą opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W szczególności są to:

• art. 1 ust. 4 Ustawy o PCC (kryterium terytorialne) – z uwagi na niespełnienie kryteriów przewidzianych w tym przepisie,
  

• art. 2 pkt 4 Ustawy o PCC (zwolnienie z VAT) – z uwagi na fakt, że udzielenie pożyczki jest czynnością zwolnioną z VAT, na podstawie których zawarcie umów pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
  

• art. 9 ust. 10 lit. a) Ustawy o PCC (zwolnienie dla pożyczek od zagranicznych spółek prowadzących działalność finansową) na podstawie którego umowy pożyczki podlegają zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

1. Kryterium terytorialne

Zgodnie z art. 1 ust. 4 Ustawy o PCC, podatkowi podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
   
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy:
   
   
   
   1. nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz
      
   2. czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
      

W doktrynie prawa cywilnego pieniądze traktowane są jako rzeczy o szczególnych właściwościach, których wartość nie wynika z właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji państwa, uznającego je za prawny środek płatniczy. W związku z powyższym należy przyjąć, w ślad za poglądami doktryny, że pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach (rzeczy sui generis).

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że przedmiot umowy pożyczki powinien być kwalifikowany dla celów ww. ustawy jako rzecz. W konsekwencji, miejsce położenia (ulokowania) pieniędzy będących przedmiotem umowy pożyczki będzie determinować zakres opodatkowania umowy pożyczki. W przypadku rzeczy znajdujących się poza granicami Polski, decydujące - w sytuacji gdy pożyczkobiorca ma siedzibę w Polsce - jest miejsce dokonania czynności cywilnoprawnej.

Jak wskazano w stanie faktycznym, w momencie zawarcia umów pożyczki środki finansowe będące ich przedmiotem znajdowały się poza terytorium Polski, tzn. na szwedzkim rachunku bankowym.

Ponadto, jak wskazano umowy pożyczki zostały zawarte na terytorium Szwecji.

Mając to na uwadze należy uznać, iż zawarcie umów pożyczki pomiędzy Wnioskodawcą a Pożyczkodawcą nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ponieważ ich przedmiotem były rzeczy znajdujące się za granicą, a czynności cywilnoprawne zostały dokonane poza terytorium Polski.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w bieżącej linii interpretacyjnej Ministra Finansów, która potwierdza, iż umowa pożyczki nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli została zawarta poza terytorium Polski, a środki finansowe znajdują się za granicą. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2013 r. (sygn. IPTPB2/436-200/12-2/KK) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wskazał, iż „w świetle powyższego przepisu [ art. 1 ust. 4 Ustawy o PCC - przypis Spółki ], opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku, gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy, w tym pieniądze, znajdujące się za granicą, umowy te podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Jeżeli natomiast pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale umowę podpisano poza granicami kraju i pieniądze znajdują sie za granica, to czynność ta nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.".

Podobnie w interpretacji indywidualnej z dnia 7 lutego 2013 r., sygn. IPPB2/436-614/12-2/LS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że „umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne w chwili jej zawarcia będą znajdowały się na terytorium Holandii oraz umowa pożyczki zostanie zawarta na terytorium Holandii."

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w wielu innych interpretacjach indywidualnych, między innymi:

• w interpretacji z dnia 18 października 2012 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB2/436-354/12-4/MZ),
  

• w interpretacji z dnia 11 października 2012 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBII/1/436-246/12/MZ),
  

• w interpretacji z dnia 6 marca 2012 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB2/436-202a/11/MK).
  

Biorąc pod uwagę powyższe, z uwagi na fakt zawarcia umów pożyczki w Szwecji, tj. poza granicami Polski oraz fakt, iż środki finansowe w momencie zawarcia umów znajdowały się na szwedzkim rachunku bankowym, zawarcie umów pożyczki pomiędzy Wnioskodawcą a Pożyczkodawcą nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

2. Zwolnienie z VAT

Zgodnie z art. 2 pkt 4 Ustawy o PCC, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   
   
   umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach, umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   

Zgodnie z art. 1a pkt 7 Ustawy o PCC, użyte w tym kontekście pojęcie „podatek od towarów i usług" oznacza „podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z póżn. zm.; dalej Ustawa o VAT) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich". Z kolei zgodnie z art. 1a pkt 5 Ustawy o PCC użyte w tej ustawie pojecie „państwo członkowskie" oznacza „państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym".

W konsekwencji, z powołanych przepisów wynika zasada, iż czynności objęte zakresem przepisów o VAT - zarówno w Polsce jak i w innym kraju Unii Europejskiej (np. w Szwecji, gdzie siedzibę ma Pożyczkodawca, jest państwem członkowskim Unii Europejskiej) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W związku z tym należy uznać, że umowa pożyczki nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli którakolwiek ze Stron umowy pożyczki jest w odniesieniu do tej konkretnej transakcji:

• opodatkowana VAT, lub
  

• zwolniona z VAT.
  

Jak wskazano w stanie faktycznym, udzielanie pożyczek ze środków finansowych pozyskanych poprzez emisję obligacji i innych instrumentów finansowych, w tym także na rzecz Spółki, stanowi podstawowy przedmiot działalności gospodarczej Pożyczkodawcy. Powyższe wynika nie tylko ze statutu Pożyczkodawcy, ale znajduje odzwierciedlenie w jego faktycznej działalności gospodarczej.

Zgodnie z polskimi i szwedzkimi przepisami o VAT, udzielanie pożyczek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest traktowane jako świadczenie usług finansowych, które - na gruncie ogólnej zasady dotyczącej opodatkowania usług świadczonych na rzecz podatnika wyrażonej m.in. w art. 28b Ustawy o VAT - podlegają opodatkowaniu w kraju siedziby usługobiorcy.

W przypadku udzielenia pożyczki przez podmiot z siedzibą w Szwecji, spółce z siedzibą w Polsce będącej czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce i prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, a więc mającej status podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 Ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług jest Polska.

Z kolei, w świetle art. 17 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, w przypadku usług, do których ma zastosowanie art. 28b Ustawy o VAT, świadczonych przez usługodawcę nieposiadającego siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju (tu: Pożyczkodawca) na rzecz usługobiorcy, będącego podatnikiem o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT (tu: Wnioskodawca), podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu danej transakcji jest nabywca świadczonych usług (tu: Wnioskodawca).

W przedmiotowej sytuacji, udzielenie pożyczki przez Pożyczkodawcę podlega więc opodatkowaniu VAT w Polsce, a Spółka - na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT – jest zobowiązana do rozliczenia podatku VAT z tytułu tej transakcji jako nabywca przedmiotowych usług. Przy czym, usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych są na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT zwolnione z VAT w Polsce. W konsekwencji, w świetle art. 2 pkt 4 Ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wskazane w stanie faktycznym umowy pożyczki nie powinny podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej
z dnia 21 grudnia 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi,
sygn. IPTPB2/436-157/12-2/KK.

3. Zwolnienie dla pożyczek od zagranicznych spółek prowadzących działalność finansową

Niezależnie od przedstawionych wyżej argumentów wskazujących na wyłączenie z opodatkowania umów pożyczki zawartych z Pożyczkodawcą na podstawie art. 1 ust. 4b oraz art. 2 ust. 4 ww. ustawy, w przedmiotowej sytuacji spełnione będą również przestanki do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych przewidzianego w art. 9 ust. 10 lit. a) ww. ustawy.

Art. 9 ust. 10 lit. a) ww. ustawy przewiduje zwolnienie z opodatkowania pożyczek udzielanych przez przedsiębiorców, którzy nie mają w Polsce siedziby ani zarządu, oraz prowadzą działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

Biorąc pod uwagę, że Pożyczkodawca nie posiada siedziby ani zarządu w Polsce (spółka jest zlokalizowana i zarządzana ze Szwecji) oraz fakt, że prowadzi on faktyczną działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek, co jest odzwierciedlone w umowie spółki, zdaniem Wnioskodawcy, Pożyczkobiorca ma prawo zastosować przedmiotowe zwolnienie.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 marca 2011 r., IPPB2/436-43/11-2/MZ. W przedmiotowym stanie faktycznym, pożyczkodawca nie był bankiem, ale faktycznie prowadził działalność polegającą m.in. na regularnym udzielaniu pożyczek podmiotom należącym do tej samej grupy kapitałowej. Mając to na uwadze organ stwierdził, że: „w przypadku, gdy umowy pożyczki nie zostaną objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, wówczas znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Dla zwolnienia pożyczek na podstawie powyższego przepisu nie ma znaczenia forma prawna pożyczkodawcy, lecz jedynie prowadzenie działalności kredytowej oraz udzielania pożyczek przez ten podmiot. Działalność taka winna być prowadzona na podstawie regulacji prawnych obowiązujących w kraju pożyczkodawcy.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w następujących interpretacjach:

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 marca 2010 r., sygn. IPPB2/436-526/09-5/AF,
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 maja 2010 r., sygn. IPPB2/436-61/10-2/AF,
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 października 2010 r., sygn. 1PPB2/436-321/10-3/AF.
  

W ocenie Wnioskodawcy, uwzględniając profil działalności oraz miejsce siedziby i zarządu Pożyczkodawcy, pożyczki przez nią udzielone są objęte zakresem zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych przewidzianego w art. 9 ust. 10 lit. a) ww. ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż umowy pożyczki zawarte pomiędzy Nim a Pożyczkodawcą nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16,
poz. 93 ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki.

W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Umowa pożyczki będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz
nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego w powyższym wniosku stanu faktycznego wynika, że mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca w dniu 21 marca 2013 r. oraz 25 marca 2013 r. zawarł na terytorium Szwecji umowy pożyczki. W chwili zawarcia ww. umów pieniądze stanowiące ich przedmiot znajdowały się na rachunku bankowym, również na terytorium Szwecji – przelano je na rachunek bankowy Wnioskodawcy w dniu podpisania ww. umów.

Skoro zatem w analizowanej sprawie nie zostały spełnione kumulatywnie warunki wynikające z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Mając zatem na uwadze fakt, iż opisane we wniosku umowy pożyczki w ogóle nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, bezprzedmiotowym jest rozpatrywanie wyłączenia z opodatkowania wynikającego z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz zwolnienia z opodatkowania wynikającego z art. 9 pkt 10 lit a) tej ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2
ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.