INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2011 r. (data wpływu – 6 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki zawartej poza terytorium RP – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki zawartej poza terytorium RP.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni, jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej zwana „Spółką") prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie produkcji i sprzedaży śniadaniowych wyrobów zbożowych. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. W celu finansowania swojej działalności Spółka planuje zaciągnąć pożyczkę (pożyczki) od spółek z grupy X, mających siedziby w Luksemburgu (dalej zwanych „Pożyczkodawcy"). Pożyczkodawcy są podmiotami powiązanymi ze Spółką - jednakże nie są jej bezpośrednimi udziałowcami - jeden z udziałowców Spółki i akcjonariusz Pożyczkodawców to ten sam podmiot, mający siedzibę na terenie Szwajcarii. Pożyczkodawcy nie mają siedziby, miejsca zarządzania ani nie prowadzą jakiejkolwiek działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jeden z Pożyczkodawców prowadzi działalność także na terytorium Szwajcarii przez położony tam oddział.

Pożyczkodawcy nie są bankami, ale faktycznie prowadzą działalność polegającą między innymi na regularnym udzielaniu pożyczek dla podmiotów należących do tej samej grupy kapitałowej. Pożyczkodawcy otrzymują wynagrodzenie z tytułu pożyczonego kapitału w postaci odsetek. W najbliższej przyszłości Pożyczkodawcy planują udzielić pożyczek również innym polskim spółkom należącym do grupy kapitałowej X. Umowy pożyczek będą każdorazowo podpisane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w Luksemburgu lub Szwajcarii. W przypadku zaciągnięcia pożyczki od podmiotu luksemburskiego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie Szwajcarii pożyczka będzie udzielona z jego szwajcarskiego oddziału. W momencie podpisania umowy pożyczane pieniądze będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – najprawdopodobniej w Luksemburgu lub Szwajcarii. Pieniądze zostaną przesłane na rachunek bankowy Spółki dopiero po zawarciu umów pożyczek. W związku z prowadzoną działalnością w zakresie finansowania podmiotów z grupy X, pożyczkodawcy są zarejestrowanymi podatnikami VAT – w Luksemburgu, a także w Szwajcarii (rejestracja działalności prowadzonej przez szwajcarski oddział). Odsetki uzyskiwane z tytułu pożyczek udzielanych przez Pożyczkodawców są traktowane na gruncie przepisów VAT w Luksemburgu i Szwajcarii jako obrót uzyskiwany z tytułu świadczenia usług finansowych. W przyszłości możliwe jest również, że umowy pożyczek pomiędzy Spółką a Pożyczkodawcami będą zawierane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub środki pieniężne będące przedmiotem takich umów w momencie jej zawarcia będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy każda pożyczka, która zostanie Spółce udzielona przez Pożyczkodawcę, nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w przypadku gdy umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w momencie podpisania umowy pożyczane pieniądze będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej...

Zdaniem Wnioskodawczyni, każda pożyczka, która zostanie Spółce udzielona przez Pożyczkodawców, nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie z art. 1 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku, gdy umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w momencie jej zawarcia (podpisania) środki pieniężne będące przedmiotem takiej umowy będą się znajdowały poza granicami Polski, tj. na rachunku bankowym Pożyczkodawcy w banku poza terytorium Polski.

Czynności cywilnoprawne zawarte w zamkniętym katalogu w art. 1 przywołanej ustawy podlegają opodatkowaniu omawianym podatkiem, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy, a mianowicie ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Analizując powyższą regulację Spółka stwierdza, że aby czynność cywilnoprawna (w Jej przypadku umowa pożyczki) podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych muszą zostać spełnione przesłanki z art. 1 ust. 4 pkt 1 lub łącznie obydwie przesłanki z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W przypadku pożyczek, jakie Wnioskodawczyni otrzymuje od Pożyczkodawców, nie są spełnione przesłanki z powyżej wspomnianego art. 1 ust. 4 pkt 1 i pkt 2 przytoczonej ustawy warunkujące opodatkowanie czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jak wynika bowiem z przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego:

1. środki pieniężne w momencie zawarcia umów pożyczek będą się znajdowały poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej – co eliminuje możliwość opodatkowania z tytułu zastosowania art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, oraz
2. czynności cywilnoprawne, tj. zawarcie umów pożyczek, nastąpią poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, co w konsekwencji powoduje, że druga z przesłanek art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy również nie będzie spełniona.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że pożyczki, jakie otrzyma od zagranicznych Pożyczkodawców, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stanowisko Spółki potwierdza jednolite stanowisko prezentowane w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (j. t. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1, w tym wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) umowa pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ponieważ przepisy ww. ustawy nie definiują czynności prawnych objętych opodatkowaniem, to w tej materii należy odwołać się do znaczenia nadanego im w przepisach prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 94 ze zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Przepis art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi, iż czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle powyższego przepisu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy, w tym pieniądze, znajdujące się za granicą, umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Konstrukcja tego przepisu wskazuje, że oba ww. warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Nie wystąpienie jednego z nich powoduje, że czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jeżeli zatem przedmiot umowy pożyczki znajduje się w chwili zawierania umowy w granicach Polski, wówczas umowa taka co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym w momencie zawarcia umowy (umów) pożyczki jej (ich) przedmiot – środki pieniężne będą znajdować się w Luksemburgu lub w Szwajcarii, zaś sama umowa (umowy) będzie zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, tj. w jednym z ww. państw.

Reasumując, stwierdza się, iż zawarcie przez Spółkę jako pożyczkobiorcę umowy (umów) pożyczki poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w sytuacji, gdy pieniądze będące przedmiotem tej umowy (umów) w chwili jej (ich) zawarcia będą znajdować się w Luksemburgu lub w Szwajcarii nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawczyni opartej na treści wskazanych pism w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż orzeczenia organów podatkowych co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego; tym samym nie stanowią podstawy prawnej wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.