Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1133/12/MO
z 3 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 03 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpraw wypłaconych jednorazowo oraz dodatkowych odpraw płatnych w ratach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 września 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpraw wypłaconych jednorazowo oraz dodatkowych odpraw płatnych w ratach.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zarząd Spółki w dniu 21 sierpnia 2012 r. zawarł z organizacjami związkowymi porozumienie „w sprawie warunków redukcji zatrudnienia, zasad postępowania przy zwolnieniach, kryteriach doboru pracowników i terminu dokonania zwolnień”. Program Dobrowolnych Odejść (w skrócie PDO), będący przedmiotem wyżej powołanego porozumienia, dotyczy pracowników, którzy uzyskają uprawnienia emerytalne przed 2019 r. i którzy na swój wniosek - deklarację - rozwiążą umowę o pracę na mocy porozumienia stron do końca 2012 r.

W myśl zapisów porozumienia pracownicy, którzy przystąpią do PDO otrzymają:

1. Odprawę zgodną z art. 8 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników oraz odprawę emerytalną zgodną z zapisami Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy. Obie odprawy zostaną wypłacone jednorazowo w dniu rozwiązania umowy o pracę.
2. Dodatkową odprawę ustaloną według zasad określonych w porozumieniu, która będzie płatna w ratach miesięcznych, począwszy od grudnia 2012 r. do miesiąca poprzedzającego nabycie uprawnień emerytalnych z zastrzeżeniem, że prawo do wypłaty odprawy ustaje wraz ze śmiercią osoby uprawnionej. Termin wypłat pokrywać się będzie z terminem wypłaty wynagrodzeń dla pracowników umysłowych, to jest do końca każdego miesiąca kalendarzowego.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów odprawy wypłacone jednorazowo - w dacie ich wypłaty to jest w miesiącu rozwiązania umowy o pracę, a dodatkową odprawę płatną w ratach - w dacie postawienia raty do dyspozycji byłego pracownika?

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułów o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego.

Podatnik stoi na stanowisku, że miesiącem za który świadczenia są należne - w przypadku odpraw wypłacanych jednorazowo - jest miesiąc, w którym nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę i ich wypłata, a dla odprawy wypłacanej ratalnie - jest każdy kolejny miesiąc od grudnia 2012 r. do miesiąca poprzedzającego nabycie uprawnień emerytalnych przez byłego pracownika lub jego śmierci, w którym rata odprawy zostaje postawiona do jego dyspozycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

W myśl art. 15 ust. 4g updop, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Z treści cytowanych przepisów ustawy o pdop wynika, że wydatki na jednorazowe odprawy oraz dodatkowe odprawy wypłacane w ratach, ponoszone na rzecz pracownika mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w miesiącu, za który są należne, jednak pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji pracownika w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zawarła z organizacjami związkowymi porozumienie w sprawie warunków redukcji zatrudnienia, zasad postępowania przy zwolnieniach, kryteriach doboru pracowników i terminu dokonania zwolnień. Na podstawie ww. porozumienia Spółka wypłaci jednorazowe odprawy w dniu rozwiązania umowy o pracę oraz dodatkowe odprawy, które będą wypłacane w ratach miesięcznych, począwszy od grudnia 2012 r. do miesiąca poprzedzającego nabycie uprawnień emerytalnych, w terminie do końca każdego miesiąca kalendarzowego, z zastrzeżeniem, że prawo do wypłaty odprawy ustaje wraz ze śmiercią osoby uprawnionej.

W oparciu o przywołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż wydatki na jednorazowe odprawy oraz odprawy wypłacane w ratach dla pracowników Spółki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie, gdy przedmiotowe świadczenia są należne pod warunkiem, że zostaną wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z uregulowań zawartych w przedmiotowym porozumieniu.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Spółki, w myśl którego miesiącem za który świadczenia są należne - w przypadku odpraw wypłacanych jednorazowo - jest miesiąc, w którym nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę i ich wypłata, a dla odprawy wypłacanej ratalnie - jest każdy kolejny miesiąc od grudnia 2012 r. do miesiąca poprzedzającego nabycie uprawnień emerytalnych przez byłego pracownika lub jego śmierci, w którym rata odprawy zostaje postawiona do jego dyspozycji, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.