INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm. ) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 02 lutego 2009 r.) uzupełnionym w dniu 24 kwietnia 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m. in. w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z utrzymaniem samochodów oraz ich nabyciem, bądź leasingiem (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 lutego 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m. in. w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z utrzymaniem samochodów oraz ich nabyciem, bądź leasingiem.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 15 kwietnia 2009 r. IBPBI/2/423-109/09/PC Spółkę wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP 24 kwietnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwany „Spółką” lub „Zleceniodawcą”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji suplementów diety oraz innych produktów na terenie Polski. W ramach tej działalności Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy o współpracy (umowy o świadczenie usług) z odrębnymi podmiotami - osobami fizycznymi, prowadzącymi samodzielnie działalność gospodarczą w zakresie usług handlowych oraz marketingowopromocyjnych. Na mocy tej umowy zleceniobiorca (zwany również „przedstawiciel handlowy") zobowiązany będzie do świadczenie usług w zakresie handlu i promocji, a w szczególności zobowiązany będzie do: odbywania wizyt w punktach sprzedaży (ps), przeprowadzania w ps rozmów z personelem mających na celu uzyskanie rekomendacji produktów Spółki, organizowania w ps prezentacji naukowych mających na celu przedstawienie produktów Spółki, poszukiwania nabywców na produkty Spółki i przekazywanie uzyskanych w ten sposób zamówień do hurtowni farmaceutycznych współpracujących ze Spółką, sprawdzania w ps stanów magazynowych produktów Spółki i uzupełniania ich za pomocą zamówień uzyskiwanych od właścicieli ps lub personelu ps i przekazywania ich do hurtowni farmaceutycznych współpracujących ze Spółką, sporządzania i prowadzenia Bazy Danych Klienta, zamieszczania w ps materiałów reklamujących produkty Spółki oraz dystrybucji ulotek oraz innych materiałów reklamowych Spółki, promowania firmy Zleceniodawcy poprzez dbałość o rozpoznawalność marki Zleceniodawcy, o samochód przekazany w ramach umowy przez Zleceniodawcę, o materiały reklamowe przekazane przez Zleceniodawcę oraz o wizualizację dystrybuowanych przez niego produktów oraz ich właściwą ekspozycję w ps.

Zleceniobiorca będzie dodatkowy zobowiązany do przedstawiania Spółce miesięcznego raportu obejmującego informacje o ilości przeprowadzonych wizyt w ps wraz ze wskazaniem adresów ps, ilości przeprowadzonych prezentacji naukowych oraz adresów ps, w których zostały przeprowadzone, kserokopii zamówień zebranych w ps oraz oświadczenia zawierające rodzaj i ilość produktów objętych zamówieniami oraz czasu i sposobu wprowadzania nowości oraz sprawdzania i uzupełniania stanów magazynowych, zdjęć obrazujących dystrybucję materiałów reklamowych, wizualizacji produktów oraz dbałości o przekazany samochód. Powyżej wskazane dokumenty będą stanowiły podstawę wyliczenia należnego wynagrodzenia oraz wystawienia faktury przez przedstawiciela handlowego.

Wynagrodzenie należne Zleceniobiorcy uzależnione będzie od ilości przeprowadzonych wizyt i prezentacji naukowych w ps, wielkości wypracowanego obrotu oraz prawidłowości wykonania zleconych zadań. Wynagrodzenie będzie składać się z następujących elementów: stałej kwoty - stanowiącej wynagrodzenie za przeprowadzenie ustalonej w umowie minimalnej ilości wizyt w ps w ciągu okresu rozliczeniowego, stawki prowizyjnej uzależnionej od wysokości wygenerowanego dla Spółki obrotu, dodatkowego wynagrodzenia za przeprowadzenie określonej w umowie ilości prezentacji naukowych oraz należytego wywiązywania się z obowiązku promowania Spółki i dbałości o jej wizerunek. Przy czym, zasadnicza część wynagrodzenia zawierać się będzie w dwóch pierwszych składnikach, a w szczególności w ustalonej umownie prowizji od wygenerowanego obrotu.

Zgodnie umową Zleceniobiorca będzie ponosił całkowite ryzyko prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a w szczególności będzie odpowiedzialny za szkody wynikłe z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania powierzonych mu czynności. Zleceniobiorca ponosić będzie odpowiedzialność wobec osób trzecich, a w szczególności wobec kontrahentów Zleceniodawcy, ps oraz hurtowni farmaceutycznych za rezultat i wykonanie czynności objętych umową. W przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania prac objętych umową Zleceniodawca ma prawo odmowy wypłaty wynagrodzenia. Co więcej, w przypadku świadczenia usług w sposób wadliwy lub sprzeczny z umową Zleceniodawca będzie miał praw odpowiedniego obniżenia wynagrodzenia oraz obciążenia Zleceniobiorcy karą umową stanowiącą określony w umowie procent wynagrodzenia. Zleceniobiorca będzie wykonywał usługi według własnego uznania, w granicach wyznaczonych celami umowy i zasadami jej realizacji, a decyzje co do sposobu realizacji umowy Zleceniobiorca będzie podejmował samodzielnie. Czas i miejsce świadczenia usług będzie ustalany przez obie strony, z uwzględnieniem potrzeb Zleceniodawcy i możliwości Zleceniobiorcy. Zleceniobiorca będzie miał prawo podzlecać wykonanie czynności osobom trzecim, za których działania i zaniechania będzie odpowiadać jak za własne działania i zaniechania. Zleceniodawca będzie pokrywał koszty związane ze świadczeniem usług, w szczególności koszty noclegów oraz przekazania na mocy przedmiotowej umowy Zleceniobiorcy samochodu w celu wykonywania usług objętych umową, a w szczególności w celu promowania firmy Zleceniodawcy oraz dbania o jej rozpoznawalność. Używanie samochodu w celach prywatnych będzie zabronione. W związku z tym koszty utrzymania samochodu będzie ponosić Zleceniodawca.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszty związane z utrzymaniem samochodów oraz ich nabyciem, bądź leasingiem będą dla Wnioskodawcy kosztami uzyskania przychodu na mocy art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Spółki, koszty związane z nabyciem i utrzymaniem samochodu oraz koszty wynikające z zawartej umowy leasingu samochodu przekazywanego Zleceniobiorcy w ramach przedstawionej umowy, celem wykonywania zadań wynikających z umowy, w tym przede wszystkim promocji firmy Wnioskodawcy, również prowadzą do zwiększenia przychodów Wnioskodawcy, a zatem koszty tego rodzaju stanowią koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełniać następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest tak wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy oceniać odrębnie. Ustawa nie uzależnia uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu od skutku w postaci powstania lub powiększenia konkretnego przychodu.

Należy podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, który ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. W związku z tym, może zdarzyć się, że podatnik ponosi określony koszt, który ma niewątpliwy związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak nie spowoduje on powstania lub powiększenia przychodów.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop wynika ponadto, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o pdop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o pdop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W związku z powyższym zakupione samochody jeżeli będą u Spółki środkami trwałymi będą mogły być zaliczone poprzez odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów jedynie w sytuacji, gdy zachodzi związek przyczynowy pomiędzy dokonanymi wydatkami, a uzyskanymi przychodami.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

pkt 4) odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a–16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania,

pkt 49) składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 EURO, przeliczona na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia,

W myśl art. 16k ust. 1 ustawy o pdop, odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 16i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16i.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o pdop, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Natomiast w myśl art. 16i ust. 2 pkt 2 ustawy o pdop, podatnicy mogą podane w „Wykazie stawek amortyzacyjnych” stawki podwyższać dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej, przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4.

Zgodnie z art. 16k ust. 7 ustawy o pdop podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 16k ust. 8 ustawy o pdop podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 16h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 16i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Art. 16k ust. 10 ustawy o pdop stanowi, że pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.

Zastosowanie zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych wymaga prawidłowego określenia symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) dla amortyzowanego środka trwałego.

Natomiast zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy o pdop.

Na podstawie art. 17b ust. 1 ustawy o pdop opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

W myśl art. 17b ust. 2 w/w ustawy jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26 ze zm.).

• do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.
  
  

Z przestawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza zawrzeć umowy o współpracy (umowy o świadczenie usług) z odrębnymi podmiotami - osobami fizycznymi, prowadzącymi samodzielnie działalność gospodarczą w zakresie usług handlowych oraz marketingowo-promocyjnych.

Spółka oprócz wynagrodzenia zamierza oddać do dyspozycji w/w podmiotom/osobom samochody które zakupi bądź weźmie w leasing.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione w związku utrzymaniem, nabyciem bądź leasingiem powyższych samochodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o pdop z uwzględnieniem ograniczeń o jakich mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.