Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-357/16-4/BJ
z 10 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania opodatkowania transakcji według zasad właściwych dla wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej zgodnie z procedura uproszczoną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2016 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 20 września 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji mięsa oraz wyrobów z mięsa. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka dokonuje dostaw towarów do innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Dostawy towarów realizowane są na różnych warunkach INCOTERMS, w szczególności przy zastosowaniu warunków EXW oraz FCA.

Spółka dokonuje dostaw na rzecz kontrahenta (dalej: Pośrednik), posługującego się numerem VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanym przez państwo członkowskie Unii Europejskiej inne niż Polska i inne niż kraj przeznaczenia towarów będących przedmiotem dostawy. Pośrednik dokonuje następnie dostawy zakupionych od Spółki towarów na rzecz ostatecznego odbiorcy (dalej: Nabywca), posługującego się numerem VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanym przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym kończy się transport (inne niż Polska i inne niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, którego numerem posłużył się Pośrednik).

Towary będące przedmiotem dostawy są transportowane w ramach Unii Europejskiej bezpośrednio pomiędzy Spółką a Nabywcą. Podmiotem organizującym transport, w oparciu o ustalenia pomiędzy stronami transakcji jest Nabywca, który ponosi jego koszt, działając w tym zakresie na rzecz Spółki lub Pośrednika, gdyż cała transakcja jest realizowana także w ich interesie.

Pośrednik posługuje się wobec Spółki, jak i wobec Nabywcy tym samym numerem VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanym przez państwo członkowskie Unii Europejskiej inne niż Polska i inne niż kraj przeznaczenia towarów będących przedmiotem dostawy. Pośrednik wskazuje Nabywcę jako obowiązanego do rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w państwie członkowskim zakończenia transportu towarów.

W uzupełnieniu z dnia 20 września 2016 r. wskazano, że drugi w kolejności podatnik (Pośrednik B0 dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika (Nabywcy) nie posiada siedziby ani miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka. Dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT czyli Nabywcy będzie bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u Pośrednika czyli u drugiego w kolejności podatnika VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonywane przez Wnioskodawcę transakcje wchodzą w zakres wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych, do których zastosowanie znajduje procedura uproszczona, określona w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT w efekcie czego Wnioskodawca jest uprawniony do rozpoznania dostawy dokonywanej na rzecz Pośrednika jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywane przez Spółkę transakcje wchodzą w zakres wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych, do których zastosowanie znajduje procedura uproszczona, określona w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, w efekcie czego Wnioskodawca jest uprawniony do rozpoznania dostawy dokonywanej na rzecz Pośrednika jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Przepis ten stanowi o tzw. dostawach łańcuchowych, w których następuje przemieszczenie towaru bezpośrednio między pierwszym dostawcą a ostatecznym nabywcą, zaś same dostawy rozpoznawane są między kolejnymi uczestnikami „łańcucha" dostaw (A-B, B-C, C-D itd.).

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 powyżej, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy VAT, ww. ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionym w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

W przypadku dostaw towarów, w które zaangażowanych jest kilka podmiotów, istotne jest ustalenie ich miejsca. Kwestie te reguluje min. art. 22 ust. 2 ustawy VAT, który stanowi, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Biorąc pod uwagę fakt, że transport może być przyporządkowany tylko jednej dostawie, pozostałe z nich mają charakter „nieruchomy”. W myśl art. 22 ust. 3 ustawy VAT, w takim przypadku, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Stosowanie powyższych regulacji do tzw. dostaw łańcuchowych w ramach Unii Europejskiej może skutkować dodatkowymi obowiązkami dla poszczególnych stron transakcji, związanymi z koniecznością rejestracji we właściwym państwie członkowskim i rozliczenia VAT zgodnie z lokalnymi przepisami.

W przypadku wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, w które zaangażowanych jest trzech podatników posługujących się numerami VAT nadanym przez trzy różne państwa członkowskie, prawodawca przewidział możliwość rozliczenia podatku w ramach tzw. procedury uproszczonej, co pozwala ograniczyć obowiązki administracyjne związane z rozliczeniem VAT dla poszczególnych stron transakcji.

Kwestię rozpoznawania wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych reguluje Dział XII Rozdział 8 ustawy VAT - wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne - procedura uproszczona.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT ilekroć w Rozdziale 8 ustawy VAT jest mowa o wewnątrz wspólnotowej transakcji trójstronnej - rozumie się przez to transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

1. trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności;
2. przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.
   
   

Wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne powinny zostać rozpoznane, gdy towary są przewożone bezpośrednio od dostawcy (podatnika) w jednym państwie członkowskim Unii Europejskiej do ostatecznego odbiorcy (podatnika) w innym państwie członkowskim, zaś pośrednikiem (odprzedawcą towarów) jest podatnik jeszcze innego państwa członkowskiego.

Jak stanowi art. 135 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT, ilekroć w Rozdziale 8 ustawy VAT mowa jest o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów - rozumie się przez to nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 4 Ustawy VAT, ilekroć w Rozdziale 8 ustawy VAT jest mowa o procedurze uproszczonej - rozumie się przez to procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT;
2. drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka;
3. drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka;
4. ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka;
5. ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.
   
   

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że w opisywanym zdarzeniu przyszłym dokonywane przez Wnioskodawcę transakcje wchodzą w zakres wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych, do których zastosowanie znajduje procedura uproszczona, określona w art. 135 ust 1 pkt 4 ustawy VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż w przypadku transakcji, o których mowa w niniejszym wniosku, spełniony zostaje warunek, określony w art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy VAT, bowiem organizujący transport ostateczny odbiorca (Nabywca) będzie działał na rzecz pierwszego (Wnioskodawcy) lub drugiego (Pośrednika) w kolejności podatnika. Transport będzie odbywał się z korzyścią dla pierwszego i drugiego podatnika i za ich aprobatą.

Taką kwalifikację analogicznej transakcji potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 marca 2012 r. (sygn. ITPP2/443-20/12/RS), który stwierdził, że „w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej przedmiot dostawy może być wysyłany lub transportowany nie tylko przez pierwszego lub drugiego podatnika, ale również przez podmiot działający na rzecz ww. podatników VAT. Zatem analiza ww. regulacji prowadzi do wniosku, iż w trójstronnym obrocie, wysyłkę lub transport może dokonywać również odbiorca towaru, tj. ostatni uczestnik wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej pod warunkiem, że działać on będzie na rzecz pierwszego lub drugiego podatnika".

Regulacje dot. uproszczonej transakcji trójstronnej (art. 135-138 ustawy VAT) stanowią wynik implementacji art. 141 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2006.347.1 ze zmianami); (dalej: Dyrektywa 2006/112/WE).

Wnioskodawca podkreśla, że przepis Dyrektywy 2006/112/WE nie uzależnia możliwości skorzystania z procedury uproszczonej od tego, który z trzech podatników (uczestników transakcji) organizuje, bądź na czyją rzecz organizowany jest transport towarów.

Dyrektywa 2006/112/WE co do zasady nie może być stosowana bezpośrednio (wymagana jest jej implementacja, tj. wprowadzenie do krajowego porządku prawnego). Powinna ona jednak stanowić dla implementujących państw i ich organów punkt odniesienia w procesie wykładni przepisów krajowych (tzw. prounijna wykładnia); celem wprowadzenia tych ostatnich jest bowiem odzwierciedlenie/wdrożenie przepisów Dyrektywy 2006/112/WE. Organy stosujące prawo powinny stosować prounijna interpretację przepisów prawa krajowego tak dalece, jak to możliwe bez dokonywania wykładni niezgodnej z literalnym brzmieniem przepisów obowiązującego prawa krajowego. Nie jest więc właściwe poprzestanie na dokonaniu wykładni językowej przepisu, jeżeli nie pozwala ona na osiągnięcie rezultatu wyznaczonego w Dyrektywie 2006/112/WE. Konieczne jest również dokonanie wykładni systemowej i celowościowej danego przepisu. Obowiązek prounijnej wykładni przepisów krajowych we wskazanym powyżej kształcie został wielokrotnie potwierdzony w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, np. w wyroku z dnia 24 stycznia 2012 r. w sprawie C-282/10 Dominguez.

Zgodność polskich regulacji dot. transakcji trójstronnych z przepisami unijnymi była już przedmiotem rozważań polskiego orzecznictwa. W szczególności wskazać należy na prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 194/08), którego uzasadnienie pozostaje aktualne również obecnie i tezy w nim sformułowane mogą zostać odniesione do przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd wskazał, że zgodność przepisów krajowych z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE wymaga doprecyzowania, co oznacza użyte w Ustawie VAT określenie transportowania towarów „na rzecz” pierwszego lub drugiego podatnika. W ocenie Sądu, skoro przepis dopuszcza włączenie się do transportu dostawy osób trzecich, to również dopuszcza, bo nie wyklucza, że tą osobą trzecią może być ostateczny odbiorca, który przejmuje na siebie obowiązki transportowe, działając na rzecz dostawcy lub drugiego podatnika.

Sąd w uzasadnieniu podniósł, że skoro takiego zapisu przepis nie zawiera, a wręcz przeciwnie wskazuje na uczestnictwo w trójstronnym obrocie i osób trzecich, to osobą transportującą na rzecz pierwszego lub drugiego podatnika może być z powodzeniem odbiorca towaru, chociażby na własny koszt, ale działając na rzecz zbywcy i drugiego podatnika. Jest oczywiste, że cała transakcja jest dokonywana również w interesie i ostatecznego nabywcy, który w ten sposób podejmuje czynności na swoją rzecz, ale pozostaje to poza sferą analizowanego przepisu.

W ocenie Wnioskodawcy, z takim stwierdzeniem należy się zgodzić. Przy założeniu racjonalności ustawodawcy nie sposób wyjaśnić obecności w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT sformułowania ,,lub na ich rzecz" w odniesieniu do wymogu dokonywania transportu przez pierwszego lub drugiego w kolejności podatnika. Zdaniem Wnioskodawcy, celem dodania ww. sformułowania było niewątpliwie zapobieżenie sytuacji, w której w świetle przepisów ustawy VAT wyłącznie dokonywanie transportu przez pierwszego lub drugiego w kolejności podatnika VAT uprawniałoby do rozpoznania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej - taki skutek wywierałyby przepisy, gdyby ww. sformułowania nie było.

Wnioskodawca uważa, że z treści przepisu wynika, iż aby przesłanka była spełniona, wystarczy, że transport będzie dokonywany na rzecz jednego z podatników: pierwszego lub drugiego.

W przypadku transakcji takiej, jak w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, zdaniem Wnioskodawcy, transport dokonywany jest na rzecz zarówno pierwszego, jaki i drugiego w kolejności podatnika. Przy założeniu racjonalności działań gospodarczych podmiotów biorących udział w transakcji trudno zaprzeczyć, że jest dokonywany na rzecz pierwszego w kolejności podatnika. Pierwszy podatnik, jako sprzedawca towaru, jest zainteresowany tym, aby towar dotarł do ostatecznego odbiorcy (Nabywcy).

Należy również podnieść, że podmiotowi transportującemu towar pierwszy podatnik nie wydałby towaru w ogóle, gdyby tenże przewoźnik nie działał na rzecz drugiego w kolejności podatnika. Pierwszego i trzeciego w kolejności podatnika nie łączy bowiem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym stosunek prawny. Umowa jest zawierana kolejno między pierwszym i drugim oraz między drugim i trzecim w kolejności podatnikiem VAT. Oznacza to, że choćby przewoźnika łączył stosunek prawny z ostatnim w kolejności podatnikiem, dostawa niewątpliwie służy interesom zarówno pierwszego, jak i drugiego podatnika. Wypełnione zostają bowiem postanowienia umowy zawartej pomiędzy nimi, co jest dla nich źródłem przychodu. W ocenie Wnioskodawcy wypełnia to znamiona działania ,,na rzecz” tychże

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają m.in. interpretacje indywidualne przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy na rzecz innych podatników, tj. interpretacja z dnia 11 czerwca 2014 r., sygn. ITPP3/443-156/14/AT, w której stwierdzono, że ,,w takiej sytuacji, gdy transportu towarów dokonuje ich ostateczny nabywca, jednakże działając na rzecz pierwszego i/lub drugiego w kolejności uczestnika transakcji trójstronnej w oparciu o zawarte porozumienie/umowę, stwierdzić należy, że dyspozycja art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy została wypełniona, a przedmiotowa transakcja może zostać rozliczona według procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej”.

Analogiczna konkluzja płynie także z innych interpretacji indywidualnych wydanych w imieniu Ministra Finansów, tj. przez:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 20 maja 2015 r. (sygn. IPTPP2/4512-115/15-4/JSz),
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 marca 2015 r. (sygn.IL.PP4/443-665/14-27EWW
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 czerwca 2014 r. (sygn. ILPP4/443-112/14-2/EWW
4. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 26 listopada 2013 r. (sygn. IPTPP2/443-689/13-7/PR),
5. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 18 czerwca 2013 r. (sygn. IPTPP2/443-284/13-4/IR),
6. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 stycznia 2013 r. (sygn. IPPP3/443-1127/12-2/KC,
7. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 sierpnia 2012 r. (sygn. ILPP4/443-197/12-2/BA),
8. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 czerwca 2012 r. (sygn. ILPP4/443-108/12-2/ISN).
   
   

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym będą miały miejsce wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne, do których zastosowanie znajdzie procedura uproszczona, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT. W konsekwencji, dostawa realizowana pomiędzy Spółką oraz Pośrednikiem będzie stanowić wewnątrz wspólnotową dostawę towarów.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego wyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.