Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-689/13-7/PR
z 26 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2013 r. (data wpływu 26 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia 13 listopada 2013 r. (data wpływu 15 listopada 2013 r.) oraz z dnia 20 listopada 2013 r. (data wpływu 22 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, do której ma zastosowanie procedura uproszczona – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, do której ma zastosowanie procedura uproszczona. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 13 listopada 2013 r. oraz 20 listopada 2013 r. poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 20 listopada 2013 r.).

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie handlu olejami smarowymi. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Polsce.

Spółka zamierza nabywać towary od podmiotu znajdującego się w Niemczech (dalej: „Producent”), a następnie sprzedawać je nabywcom z krajów Unii Europejskiej innych niż Polska (dalej: „Nabywca”). Towar wydawany będzie Nabywcy bezpośrednio przez Producenta.

Transakcje będą odbywały się przy zachowaniu następujących warunków:

• Spółka, Producent i Nabywca będą zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich,
  

• transport towarów z państwa członkowskiego Producenta do innego państwa członkowskiego (wyłączając państwo członkowskie Producenta) będzie organizowany przez Nabywcę, który będzie ponosił także jego koszt. Nabywca będzie w tym zakresie działał na rzecz Spółki, co zostanie potwierdzone w odpowiedniej umowie zawartej pomiędzy Spółką a Nabywcą,
  

• zgodnie z przyszłą umową zawartą między Spółką a Nabywcą, Spółka może wskazać jako miejsce odbioru towaru inne państwo członkowskie niż Państwo Spółki i Nabywcy,
  

• Spółka nie posiada siedziby w państwie członkowskim, w którym będzie kończył się transport,
  

• Spółka będzie stosować wobec Producenta i Nabywcy numer VAT nadany jej w Polsce, natomiast Producent wobec Spółki będzie stosował numer VAT nadany w państwie członkowskim, w którym rozpoczyna się transport,
  

• Nabywca będzie stosować numer VAT państwa członkowskiego, w którym będzie kończył się transport,
  

• Spółka, na wystawionych przez siebie fakturach, będzie zawierała odpowiednie adnotacje i wskazywała, że Nabywca jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej,
  

• dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT będzie bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT.
  
  

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż transport towarów rozpoczyna się zawsze u Producenta, a w konkretnym przedstawionym przyszłym stanie faktycznym w Niemczech.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, dokonywane przez Spółkę transakcje stanowić będą wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne, do których ma zastosowanie procedura uproszczona, określona w art. 135 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywane transakcje będą stanowić wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne, które będą mogły być rozliczane przy zastosowaniu procedury uproszczonej, określonej w art. 135 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 135 ustawy o VAT, aby wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna mogła zostać rozliczona zgodnie z procedurą uproszczoną muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

1. trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
2. przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego,
3. dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
4. drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka,
5. drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
6. ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
7. ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.
   
   

Ad. 1

W przedstawionym przez Wnioskodawcę przyszłym stanie faktycznym transakcje będą wykonywane pomiędzy:

• Producentem zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Niemczech;
  

• Spółką, która jest zarejestrowana w Polsce;
  

• Nabywcą, którym będzie podmiot zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie członkowskim innym niż Polska i Niemcy.
  
  

Uczestniczące w dostawie towaru podmioty w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa (transakcja formalna) tego towaru jest dokonana między pierwszym a drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności.

Ad. 2

Towar transportowany będzie z jednego państwa członkowskiego (Niemiec) na terytorium innego państwa członkowskiego (kraju Nabywcy). Bez znaczenia pozostaje fakt, iż zgodnie z umową transport będzie organizowany i opłacany przez Nabywcę, ponieważ Nabywca w tym zakresie będzie działał na rzecz Wnioskodawcy (drugiego w kolejności podatnika VAT). Zdaniem Spółki będzie spełniony warunek w pkt 2, ponieważ przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany „na rzecz” drugiego w kolejności podatnika VAT z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Taki pogląd również został wyrażony w wyroku WSA z dnia 8 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 194/08, zgodnie z którym jest oczywiste, w świetle pkt 2 lit. a przepisu, że aby zrealizować trójstronną dostawę, towar musi zostać wydany przez dostawcę poprzez drugiego podatnika odbiorcę pośredniego, do odbiorcy końcowego tegoż towaru, a wynika to z zapisu – „a dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności.” Dostawa to czynność, wykonywana na podstawie umowy dostawy, przez którą art. 605 ustawy dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zmianami) rozumie taką umowę, w której dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczenia częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny. Z przepisu wynika, że dostawca dostarcza towar, a odbiorca odbiera – nie oznacza to jednak, że dostawca ma obowiązek osobistej, fizycznej dostawy towaru. Może tę czynność prawną wykonać przez osobę trzecią, która będzie działać w jego imieniu lub na jego rzecz. Taki przypadek przewiduje również i analizowany przepis art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT, w którym pierwszy podatnik wydaje towar ostatniemu przy czym dostawa towaru jest dokonywana pomiędzy pierwszym i drugim, a następnie drugim i ostatnim w kolejności.

Dokonanie dostawy nie oznacza więc, że dostawa będzie wydana osobiście przez dostawcę odbiorcy, może być również wydana przez osobę działającą na jej rzecz. Przykładowo, drugi w kolejności podatnik w ogóle nie obejmuje towaru w fizyczne posiadanie, a wykonuje umowę dostawy. Ważne jest bowiem i wystarczające, aby każdy z uczestników, w łańcuchu dostawy posiadał możliwość prawną dysponowania towarem jak właściciel. Skoro dla przepisu nie jest istotne „dzierżenie” towaru, lecz jedynie strona formalno - prawna, umowa stron, to również mniejsze znaczenie ma fizyczne dzierżenie towaru w transporcie. Ważne jest jedynie, aby towar został odebrany przez ostatecznego odbiorcę, który w ten sposób potwierdzi trójstronną transakcję i ostatecznie rozliczy podatek VAT. W takim rozumieniu obojętne dla przepisu jest to czy towar transportuje dostawca - pierwszy podatnik czy drugi podatnik czy też osoba trzecia, spedytor, czy przewoźnik - istotne jest, aby ta osoba działała na rzecz pierwszego lub drugiego podatnika. Nie ulega więc kwestii, że o ile ustawa o VAT posługuje się terminem „na rzecz”, to kryje się za nim umowne działanie osoby trzeciej w celu przysporzenia podatnikowi. Skoro przepis dopuszcza włączenie się do transportu dostawy osób trzecich, to również dopuszcza, że tą osobą trzecią może być ostateczny odbiorca, który przejmuje na siebie obowiązki transportowe, działając na rzecz dostawcy lub drugiego podatnika. Nie jest więc istotne dla bytu przepisu art. 135 ust. 1 pkt 2, że ostateczny odbiorca organizuje i opłaca transport, ważne jest, czy działa na rzecz pierwszego lub drugiego podatnika.

Prawo podatkowe nie definiuje „działania na rzecz”, ale można posiłkować się przepisami, w których występuje to określenie. Jest nim art. 758 § 1 Kodeksu cywilnego „Przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.” Jak widać umowa agencyjna rozróżnia zawieranie umów na rzecz od zawierania ich w imieniu innej osoby, co przewiduje przepis dotyczący pełnomocnika i przedstawiciela - art. 96 Kodeksu cywilnego. Działanie na rzecz osoby fizycznej lub prawnej to nic innego jak wykonywanie czynności umownych dla tej osoby i w jej interesie. Nie ulega więc kwestii, że o ile ustawa o VAT posługuje się terminem „na rzecz” to kryje się za nim umowne działanie osoby trzeciej w celu przysporzenia podatnikowi. Skoro przepis dopuszcza włączenie się do transportu dostawy osób trzecich to również dopuszcza, bo nie wyklucza, że tą osobą trzecią może być ostateczny odbiorca, który przejmuje na siebie obowiązki transportowe, działając na rzecz dostawcy lub drugiego podatnika.

W ocenie Sądu interpretacja art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT wprowadzająca do jego znamion dodatkowy warunek - konieczności dokonywania transportu towaru, tylko i wyłącznie przez pierwszego lub drugiego podatnika naruszałaby omawiany przepis. Skoro takiego zapisu przepis ten nie zawiera, a wręcz przeciwnie wskazuje na uczestnictwo w trójstronnym obrocie i osób trzecich, to osobą transportującą na rzecz pierwszego lub drugiego podatnika może być z powodzeniem odbiorca towaru, chociażby na własny koszt, ale działając na rzecz pierwszego i drugiego podatnika.

Ad. 3

W rozważanym przypadku dostawa towarów na rzecz Nabywcy będzie bezpośrednio poprzedzona przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez Spółkę.

Ad. 4

W przyszłym stanie faktycznym transport towarów będzie zakończony w państwie członkowskim innym niż Polska i Niemcy.

Ad. 5

Na fakturach dokumentujących nabycie towarów przez Spółkę od Producenta będzie umieszczony polski numer VAT. Ten sam numer VAT Spółka będzie umieszczać na fakturach dokumentujących sprzedaż towarów Nabywcy.

Ad. 6

Nabywca będzie stosował swój numer VAT nadany przez państwo członkowskie, w którym będzie kończył się transport towarów.

Ad. 7

Dla udokumentowania dostawy towarów na rzecz Nabywcy Spółka będzie wystawiała faktury z adnotacją, że Nabywca jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

W oparciu o art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (…).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie handlu olejami smarowymi. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Polsce. Spółka zamierza nabywać towary od podmiotu znajdującego się w Niemczech (dalej: „Producent”), a następnie sprzedawać je nabywcom z krajów Unii Europejskiej innych niż Polska (dalej: „Nabywca”). Towar wydawany będzie Nabywcy bezpośrednio przez Producenta.

Transakcje będą odbywały się przy zachowaniu następujących warunków:

• Spółka, Producent i Nabywca będą zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich,
  

• transport towarów z państwa członkowskiego Producenta do innego państwa członkowskiego (wyłączając państwo członkowskie Producenta) będzie organizowany przez Nabywcę, który będzie ponosił także jego koszt. Nabywca będzie w tym zakresie działał na rzecz Spółki, co zostanie potwierdzone w odpowiedniej umowie zawartej pomiędzy Spółką a Nabywcą,
  

• zgodnie z przyszłą umową zawartą między Spółką a Nabywcą, Spółka może wskazać jako miejsce odbioru towaru inne państwo członkowskie niż Państwo Spółki i Nabywcy,
  

• Spółka nie posiada siedziby w państwie członkowskim, w którym będzie kończył się transport,
  

• Spółka będzie stosować wobec Producenta i Nabywcy numer VAT nadany jej w Polsce, natomiast Producent wobec Spółki będzie stosował numer VAT nadany w państwie członkowskim, w którym rozpoczyna się transport,
  

• Nabywca będzie stosować numer VAT państwa członkowskiego, w którym będzie kończył się transport,
  

• Spółka, na wystawionych przez siebie fakturach, będzie zawierała odpowiednie adnotacje i wskazywała, że Nabywca jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej,
  

• dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT będzie bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT.
  
  

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż transport towarów rozpoczyna się zawsze u Producenta, a w konkretnym przedstawionym przyszłym stanie faktycznym w Niemczech.

Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności wskazać należy, iż transakcje trójstronne to termin używany do opisywania dostaw towarów obejmujących trzy podmioty w przypadku, gdy towary są dostarczane bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu. W kontekście handlu wewnątrzwspólnotowego, transakcja trójstronna może wystąpić w przypadku, gdy towary są przewożone bezpośrednio od dostawcy w jednym państwie członkowskim Unii Europejskiej do ostatecznego odbiorcy w innym państwie członkowskim, według poleceń podmiotu pośredniczącego, zlokalizowanego w kolejnym państwie członkowskim.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 1 ustawy, ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o VAT, rozumie się przez to podatek i podatek od wartości dodanej.

Na mocy art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

1. trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
2. przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.
   
   

Stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 3 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, rozumie się przez to nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Natomiast przez procedurę uproszczoną – w myśl art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy – rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
2. drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
3. drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
4. ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
5. ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.
   
   

Z powołanych przepisów wynika, że procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej polega na:

• objęciu obowiązkiem zapłaty podatku ostatecznego nabywcy towaru, czyli trzeciego w kolejności podatnika, z tytułu dostawy krajowej pomiędzy drugim a trzecim podatnikiem w kolejności na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu,
  

• uznaniu, iż doszło do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu, jak i na terytorium państwa, które wydało numer identyfikacyjny dla VAT drugiemu w kolejności podatnikowi.
  
  

Zatem pomimo, że w transakcję trójstronną zaangażowane są trzy podmioty, jedynym podatnikiem, który zobowiązany jest do naliczenia podatku VAT jest trzeci w kolejności podatnik (ostateczny nabywca towaru), który dokonuje samoobliczenia podatku z tytułu nabycia towaru od drugiego w kolejności podatnika i traktuje to nabycie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Dla zastosowania procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych koniecznym jest, aby przedmiot dostawy był wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz (art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy).

Jak przedstawiono w opisie sprawy, transport towarów z Polski do innego państwa członkowskiego (wyłączając państwo członkowskie Producenta) będzie organizowany przez Nabywcę, który będzie ponosił także jego koszt. Nabywca będzie w tym zakresie działał na rzecz Spółki, co zostanie potwierdzone w odpowiedniej umowie zawartej pomiędzy Spółką a Nabywcą.

W ocenie tut. Organu, w tak przedstawionych okolicznościach, gdy transportu towarów dokonuje ich ostateczny nabywca, jednakże działając na rzecz drugiego w kolejności uczestnika transakcji trójstronnej w oparciu o zawartą umowę, stwierdzić należy, że dyspozycja art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy zostanie wypełniona. Ponadto z okoliczności sprawy wynika, że będą spełnione pozostałe przesłanki, wynikające z powołanych wyżej przepisów ustawy, tym samym opisane przez Wnioskodawcę transakcje będą mogły zostać rozliczone według procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż dokonywane przez Spółkę transakcje będą stanowić wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne, do których ma zastosowanie procedura uproszczona, określona w art. 135 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.