Interpretacje do przepisu
art. 12 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

12/481753 - interpretacji podatkowych do przepisu art. 12 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

1

2018.05.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP2-3.4010.36.2018.4.JBB
     ∟Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów straty z tytułu sprzedaży własnych wierzytelności zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, konieczność dokonania korekty kosztów.

2016.11.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - 2461-IBPB-1-2.4510.821.2016.1.KP
     ∟z tytułu sprzedaży wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) do podmiotu trzeciego niebędącego funduszem sekurytyzacyjnym albo towarzystwem funduszy inwestycyjnych tworzącym fundusz sekurytyzacyjny

2016.11.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - 2461-IBPB-1-2.4510.823.2016.1.KP
     ∟powstanie przychodu ze sprzedaży wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) do podmiotu będącego funduszem sekurytyzacyjnym albo towarzystwem funduszy inwestycyjnych tworzącym fundusz sekurytyzacyjny

2016.11.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - 2461-IBPB-1-2.4510.822.2016.1.KP
     ∟powstanie przychodu z tytułu sprzedaży wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) do podmiotu trzeciego niebędącego funduszem sekurytyzacyjnym albo towarzystwem funduszy inwestycyjnych tworzącym fundusz sekurytyzacyjny

2016.11.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - 2461-IBPB-1-2.4510.824.2016.1.KP
     ∟powstanie przychodu ze sprzedaży wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) do podmiotu będącego funduszem sekurytyzacyjnym albo towarzystwem funduszy inwestycyjnych tworzącym fundusz sekurytyzacyjny

2016.08.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB3/423-852/12-5/S/16/MS
     ∟przychody uzyskane w momencie zbycia wierzytelności funduszowi sekuratyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekuratyzacyjny

2013.01.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB3/423-852/12-2/MS
     ∟Czy w związku ze sprzedażą na rzecz funduszu sekurytyzacyjncgo lub towarzystwa funduszy inwestycyjnych tworzącego fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów i pożyczek odpisanych jako nieściągalne i po uprzednim udokumentowaniu ich nieściągalności zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o pdop rozpoznanych jako koszt uzyskania przychodów Bank nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego, o ile sprzedaż nastąpi za cenę niższą niż niespłacona część kredytów i pożyczek?

2010.09.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB3/423-425/10-2/JB
     ∟Czy w związku ze sprzedażą na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego lub towarzystwa funduszy inwestycyjnych tworzącego fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności z tytułu udzielonych przez Bank kredytów i pożyczek odpisanych jako nieściągalne po uprzednim udokumentowaniu ich nieściągalności zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o pdop rozpoznanych jako koszt uzyskania przychodów, Bank będzie zobowiązany rozpoznać przychód podatkowy jeżeli sprzedaż nastąpi za cenę niższą niż niespłacona część kredytów i pożyczek?

2010.06.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB3/423-219/10-2/JG
     ∟Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska, zgodnie z którym w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym, na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa pdop”), prawidłowa jest formuła dokonywania odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych w taki sposób, że odpisy amortyzacyjne będą w całości zaliczane w koszty uzyskania przychodów aż do momentu, gdy łączna suma odpisów amortyzacyjnych zaliczonych w koszty uzyskania przychodów zrówna się z kwotą stanowiącą w złotych równowartość kwoty 20.000 EUR przeliczoną na złote polskie według kursu średniego EUR ogłaszanego przez NBP z dnia przekazania tego samochodu do używania, przy założeniu, że następnie dokonywane (po przekroczeniu kwoty 20.000 EUR wyrażonej w polskich złotych) odpisy amortyzacyjne nie będą uznawane za koszty uzyskania przychodów.

2008.08.29 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PP-II/4210-1/08/GZ
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PP-II/4210-1/08/GZData2008.08.29AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie kosztów uzyskania przychodówSłowa kluczowekoszty uzyskania przychodówpodatek dochodowy od osób prawnychróżnice kursowePytanie podatnikaStrona jest polską spółką z siedzibą w W. Spółka należy do francuskiej grupy inwestującej w nieruchomości. Grupa ta nabyła w Polsce w 2005r. udziały w spółkach będących właścicielami centrów handlowych. Spółka jest właścicielem centrum handlowo - rozrywkowego. W dniu 01 marca 2001r. Spółka zawarła z zagranicznym bankiem Y, umowę pożyczki m.in. na sfinansowanie budowy centrum handlowo - rozrywkowego. Pożyczka została udzielona Spółce w dolarach amerykańskich i w euro i wypłacona w 2 transzach. W lipcu 2005r. Spółka zawarła ze spółką francuską X, z siedzibą w P. – umowę pożyczki. Na mocy tej umowy X S.A. udzieliła Spółce pożyczki w EUR. Spółka część tej kwoty przeznaczyła na spłatę pożyczki udzielonej przez bank Y i poleciła X S.A. przelać określoną kwotę w EUR bezpośrednio na rachunek banku Y (w imieniu i na zlecenie Spółki). Pozostałą część Spółka poleciła X S.A. przelać na swój rachunek bankowy i przeznaczyła na bieżącą działalność operacyjną. Na dzień spłaty pożyczki zaciągniętej od banku Y Spółka rozpoznała różnice kursowe. Dla obliczenia wysokości zrealizowanych różnic kursowych Spółka zastosowała średnie kursy Narodowego Banku Polskiego (dalej: NBP).Spółka zwróciła się o potwierdzenie, że:1) w opisanej sytuacji Spółka postąpiła prawidłowo rozpoznając różnice kursowe na zapłacie zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki zawartej z bakiem Y;2) Spółka prawidłowo zastosowała, dla obliczenia wartości zrealizowanych różnic kursowych, średni kurs NBP z dnia zapłaty zobowiązania względem banku Y. Spółka stanęła na stanowisku, iż zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 zdanie trzecie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu z 2005r., Spółka powinna była na zapłacie zobowiązania względem banku Y rozpoznać dodatnie bądź ujemne różnice kursowe i odpowiednio zmniejszyć lub zwiększyć koszty uzyskania przychodu. Zastosowanie przez Spółkę do wyliczenia wartości zrealizowanych różnic kursowych jako kursu zapłaty (zobowiązania), średniego kursu NBP zamiast kursu sprzedaży waluty z dnia zapłaty ustalonego przez bank, z którego usług korzystała było w jej ocenie prawidłowe. Zdaniem Spółki, z treści art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP w brzmieniu z 2005r. wynika, że różnice kursowe pomniejszały lub powiększały koszty podatkowe, jeżeli koszty wyrażone były w walucie obcej; kursy waluty występujące w dniu zarachowania kosztu i w dniu jego zapłaty były różne.Zdaniem Spółki, w analizowanej sytuacji powyższe warunki wypełniły się ponieważ: zobowiązanie (koszt) Spółki wobec banku Y było wyrażone w walucie obcej (w USD i w EUR); kurs waluty był inny w dniu zarachowania pożyczki i inny w dniu jej spłaty.Jak Spółka uzasadniała - za prawidłowością podejścia przyjętego przez Spółkę przemawiają następujące względy:literalne brzmienie art. 15 ust. 1 zdanie 3 ustawy o PDOP,faktyczna zapłata za zobowiązanie, istota przepisów o różnicach kursowych.Strona uzasadniała, że przepis art. 15 ust. 1 zdanie 3 ustawy o PDOP bezwzględnie wymaga od podatnika, aby w sytuacji, w której koszt został wyrażony w walucie obcej i zarazem – kurs tej waluty był inny w dniu zarachowania kosztu i inny w dacie zapłaty, odpowiednio powiększył lub pomniejszył koszty podatkowe o wynikające ze zmiany tego kursu różnice kursowe. Nierozpoznanie przez podatnika różnic kursowych, mimo wypełnienia się powyższych przesłanek, będzie zawsze prowadziło do naruszenia przezeń postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, tj. do rozpoznania kosztu podatkowego w nieprawidłowej wysokości. W opinii Strony skoro w sytuacji Kraków Plaza powyższe okoliczności wystąpiły, Spółka – ze względu na treść art. 15 ust. 1 zdanie 3 ustawy o PDOP – powinna była rozpoznać różnice kursowe na zapłacie zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki zawartej z bankiem Y. W argumentacji Strony, w przedmiotowej sytuacji Spółka dokonała faktycznej zapłaty – zapłaciła swoimi środkami pieniężnymi swoje zobowiązanie względem banku Y (środki pieniężne zmieniły właściciela ze Spółki na bank Y). Wykonanie przez X S.A polecenia Spółki przelania środków pieniężnych bezpośrednio na rachunek bankowy banku Y miało taki sam skutek, w stosunkach między Spółką i X S.A, jak gdyby X S.A dokonała przelewu bezpośrednio na rachunek Spółki:X S.A uczyniła zadość zobowiązaniu przeniesienia na Spółkę własności środków pieniężnych przyznanych jej na mocy powyższej umowy i zgodziła się z poleceniem Spółki, co do sposobu zadysponowania tymi środkami; roszczenie Spółki względem X S.A zostało zaspokojone. Spółka uzyskała własność powyższych środków pieniężnych. Spółka wyraziła przy tym pogląd, że zarazem wykonanie przez X S.A tego polecenia, w ramach stosunku łączącego Stronę i bank Y, miało taki skutek, że Spółka zapłaciła swój dług wobec bank Y, uregulowała swoimi środkami pieniężnymi swoje zobowiązanie wobec banku Y - w efekcie czego zobowiązanie to wygasło. Zdaniem Strony zlecenie przez Spółkę, aby powyższej płatności dokonała w jej imieniu i na jej rachunek X S.A było bez znaczenia dla wypełnienia się w tej sytuacji przesłanek z art. 15 ust. 1 zdanie 3 ustawy o PDOP i powstania różnic kursowych. Dodatkowo wskazała, że zapłaty w sensie prawnym i ekonomicznym na rzecz banku Y dokonała Spółka swoimi środkami pieniężnymi, a takie działanie Spółki miało wyłącznie na celu uproszczenie obrotu tzn.: jeden przelew zamiast dwóch, mniejsze koszty obsługi bankowej takiego przelewu.Dodatkowo, zdaniem Spółki ustawa o PDOP nie nakazuje dokonania płatności za pośrednictwem banku z którego usług korzysta podatnik (tutaj: przelewu dokonano za pośrednictwem banku z którego korzystała X S.A.); odwołanie się przez ustawodawcę w treści art. 15 ust. 1 zdanie trzecie ustawy o PDOP do kursu banku z którego usług korzysta podatnik ma charakter wyłącznie referencyjny: tego kursu podatnik powinien użyć dla obliczenia wysokości zrealizowanych różnic kursowych; niezastosowanie tego kursu w żadnym wypadku nie prowadzi do sytuacji w której różnice kursowe w ogóle nie powstają .Spółka wyraziła pogląd, iż uznanie, że w opisanej powyżej sytuacji różnice kursowe w ogóle się nie zrealizowały godziłoby w istotę przepisów ustawy o PDOP dotyczących różnic kursowych. Zdaniem Spółki, kwestia, kto dokonuje formalnie czynności przelewu środków pieniężnych – podatnik, czy inny podmiot na jego zlecenie i rzecz – nie różnicuje sytuacji podatników w stopniu, który uzasadniałby różne ich traktowanie w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie zasad rozpoznawania różnic kursowych. Spółka wskazała ponadto, iż dokonała zapłaty zobowiązania wobec banku Y nie za pośrednictwem swojego rachunku bankowego, tylko za pośrednictwem rachunku bankowego X S.A. W tej sytuacji, zdaniem Spółki mogły pojawić się wątpliwości, czy kurs sprzedaży waluty ustalony przez bank, z którego usług korzystała na pewno był tutaj prawidłowy. Celem uniknięcia kontrowersji, Spółka uznała, że w tej sytuacji posłuży się, dla obliczenia wysokości zrealizowanych różnic kursowych kursem dla niej mniej korzystnym – średnim kursem NBP z dnia zapłaty zobowiązania względem banku Y. Średni kurs NBP z dnia zapłaty zobowiązania był bowiem niższy od kursu sprzedaży waluty stosowanego przez Bank z którego usług korzystała Spółka. Postanowieniem z dnia 26.07.2007r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe. Zgodnie z wnioskiem Strony interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych udzielona została w brzmieniu obowiązującym w 2005r. W ocenie organu podatkowego I instancji prawo Podatników do korekty (podwyższenia lub obniżenia) przychodów i kosztów podatkowych o różnice wynikające z różnych kursów walut pomiędzy dniem otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań wyrażonych w walutach obcych a dniem ich zarachowania w 2005r. wynikało z przepisów art. 12 ust. 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. W przedmiotowej sprawie zdaniem organu I instancji ogólnie przyjętą zasadą jest, że przychodami i kosztami uzyskania przychodu stają się jedynie zrealizowane różnice kursowe. Niezrealizowane różnice kursowe ujmowane są w bilansowym rachunku podatnika i nie wpływają na wysokość podstawy opodatkowania.Organ I instancji stwierdził również, że przepisy art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 2, art. 12 ust. 3, art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, wskazują iż o realizacji różnic kursowych dla celów podatkowych można mówić jedynie w przypadku faktycznej zapłaty zobowiązania lub faktycznego otrzymania należności. W szczególności powołane przepisy nakazują odwołanie się do kursów kupna (sprzedaży) walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu (zapłaty – w przypadku kosztu) oraz zastosowania kursu średniego NBP z dnia osiągnięcia przychodu (poniesienia kosztu). Organ wskazał nadto, że element zapłaty jest jedną z przesłanek naliczania różnic kursowych. Podatnik nabywa więc prawo do obniżenia lub podwyższenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów o różnice wynikające z różnych kursów walut, ogłaszanych przez NBP i bank, z którego usług korzysta osoba uzyskująca przychód lub ponosząca koszt, w dniu otrzymania należności i odpowiednio zapłaty zobowiązania.Organ I instancji podkreślił również, że powołane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazują, iż podatnik uprawniony jest do ujęcia w przychodach i kosztach uzyskania przychodów ekonomicznych skutków zmiany kursów walut, w stosunku do złotego, powstałych między dniem uzyskania przychodu, a dniem jego faktycznego otrzymania oraz między dniem zarachowania kosztu a dniem zapłaty, jedynie w przypadku płatności dokonywanych drogą faktycznego transferu środków pieniężnych. W przedmiotowej sytuacji, zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego osoba trzecia (X S.A.) dokonała przelewu środków pieniężnych bezpośrednio na konto Wierzyciela (bank Y). Z tego też powodu w ocenie tego organu podatkowego transakcja ta nie wiązała się z żadnymi operacjami na rachunku Spółki. Organ I instancji wskazał ponadto, że brak kasowego rozliczenia Spółki na rzecz Wierzyciela, tzn. brak zapłaty w rozumieniu przepisów art. 12 ust. 2a, art. 12 ust. 3 oraz art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyklucza uznanie, iż dla celów podatku dochodowego od osób prawnych nastąpiła realizacja różnic kursowych. Reasumując, w opinii Naczelnika Urzędu Skarbowego, wskutek przedmiotowej transakcji, w wyniku, której Spółka nie dokonała przelewu środków na konto Wierzyciela, a zaspokojenie Wierzyciela odbyło się poprzez spłatę zobowiązań przez osobę trzecią (X S.A.), dla celów podatku dochodowego od osób prawnych nie nastąpiła realizacja różnic kursowych powstałych w związku z odmiennym kursem waluty z dnia zaciągnięcia zobowiązań (pożyczkowych lub handlowych) oraz dokonania przelewu środków na rachunek Wierzyciela.W konsekwencji powyższego stanowiska, organ I instancji stwierdził, że skoro w przedstawionej we wniosku sytuacji podatkowe różnice kursowe nie powstały to odpowiedź na pytanie dotyczące prawidłowości zastosowania do wyliczenia przedmiotowych różnic kursowych kursu bankowego należy uznać za bezzasadne. Na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. Spółka w dniu 03.08.2007r. złożyła zażalenie, w którym wniosła z zmianę zaskarżonego postanowienia. Zaskarżonemu postanowieniu Pełnomocnik Spółki zarzucił naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym w 2005r., w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. – dalej jako Ordynacja podatkowa.W uzasadnieniu zażalenia Spółka dodała, iż w jej ocenie, Naczelnik wydając przedmiotowe postanowienie naruszył art. 15 ustawy o PDOP poprzez dokonanie błędnej interpretacji tego przepisu. Pełnomocnik w uzasadnieniu złożonego pisma powtórzył opis stanu faktycznego, który został zaprezentowany we wniosku. Strona stwierdziła, że Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe, gdyż Jego zdaniem w opisanym stanie faktycznym nie dochodziło do realizacji różnic kursowych powstałych w związku z odmiennym kursem waluty z dnia zaciągnięcia zobowiązania oraz dnia dokonania przelewu środków na rachunek wierzyciela. Podstawą takiej interpretacji Naczelnika Urzędu Skarbowego było założenie, iż przepis art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP zakładał konieczność dokonania faktycznej zapłaty zobowiązania, która w tym przypadku nie miała miejsca, gdyż Spółka nie dokonała przelewu środków z własnego konta na konto wierzyciela.W ocenie Spółki w opisanym stanie faktycznym spełnione zostały wszystkie przesłanki do rozpoznania różnic kursowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 zdanie 3 ustawy o PDOP, w szczególności nastąpiła faktyczna zapłata zobowiązania na rzecz banku Y. Zapłata ta nastąpiła w drodze faktycznego transferu środków pieniężnych należących do Spółki za pośrednictwem banku, na podstawie jej wyraźnej dyspozycji w tym zakresie. Zdaniem Spółki, fakt, iż taka dyspozycja została złożona i wykonana z rachunku bankowego pożyczkodawcy (X S.A.) nie ma żadnego znaczenia dla możliwości zrealizowania różnic kursowych. Spółka dla poparcia swojego stanowiska powołała się na art. 15 ust. 1 zdanie 3 ustawy o PDOP, którego analiza zdaniem Spółki wskazuje, iż ustawodawca uzależnił możliwość zrealizowania różnic kursowych od kumulatywnego spełnienia następujących przesłanek: koszty zostały wyrażone w walutach obcych, nastąpiło zarachowanie i zapłata zobowiązania, między dniem zarachowania a dniem zapłaty wystąpiły różne kursy walut.Zdaniem Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym warunki powyższe zostały spełnione ponieważ - zobowiązanie Spółki wobec banku Y było wyrażone w USD i EUR, Spółka dokonała zarachowania i zapłaty zobowiązania w dwóch różnych dniach, w których wystąpiły dwa różne kursy walut. W ocenie Spółki uznanie, że w opisanej sytuacji różnice kursowe w ogóle nie zrealizowały się godziłoby w istotę przepisów ustawy o PDOP dotyczących różnic kursowych. Decyzją z dnia 22.10.2007r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. zmienił zaskarżone postanowienie i jednocześnie, odmówił uznania za prawidłowe stanowiska skarżącej, że w stanie prawnym obowiązującym w 2005r.: 1)prawidłowym było na podstawie art. 15 ust. 1 zdanie 3 rozpoznanie przez Spółkę różnic kursowych na zapłacie zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki zawartej z Bankiem Yi odpowiednio zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów,2)dla wyliczenia wartości zrealizowanych różnic kursowych o których mowa w stanowisku 1, prawidłowym było zastosowanie przez Spółkę średniego kursu NBP z dnia zapłaty zobowiązania (spłaty poż

2006.10.13 - Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie - 1472/ROP1/423–254-314/06/RM
     ∟Czy w przypadku nieściągalnej wierzytelności (nieściągalność udokumentowana z art. 16 ust. 2), ubezpieczonej polisą z udziałem własnym, jest kosztem uzyskania przychodów w dacie udowodnienia nieściągalności kwota netto wierzytelności w części udziału własnego nie pokrytego przez ubezpieczyciela? Jeżeli odszkodowanie pokryje kwotę niższą od różnicy między wartością wierzytelności a wkładem własnym, czy jest kosztem w dacie udowodnienia nieściągalności kwota netto udziału własnego oraz kwota netto wierzytelności nie pokryta ubezpieczeniem?

2006.02.17 - Trzeci Mazowiecki Urząd Skarbowy w Radomiu - 1473/429/WD/423/130/05/EK
     ∟Co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów art. 12 ust. 2a i 15 ust. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654).

1