INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2010 r. (data wpływu 20 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu 1 października 2010 r.) – dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 16g ust. 16 oraz ust. 17 tej ustawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie min. wykładni art. 16g ust. 16 oraz ust. 17 tej ustawy. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 20 września 2010 r. Nr ITPB3/423-435/10-2/AW wezwano Spółkę do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dokonane w dniu 1 października 2010 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W wyniku przeprowadzenia rocznej inwentaryzacji środków trwałych stwierdzono, iż drukarka, wchodząca w skład zestawu komputerowego, jest uszkodzona i podjęto decyzję o jej trwałym odłączeniu. Inwentaryzację zakończono 10 grudnia. Skutki jej przeprowadzenia muszą być ujęte w księgach rachunkowych w roku, którego dotyczyła inwentaryzacja.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakim roku zmiana wartości środka trwałego oraz zmniejszenie umorzenia przypadającego na likwidowaną część powinny być uwzględnione w tabeli amortyzacyjnej: w roku przeprowadzenia inwentaryzacji, czy w roku kolejnym (czyli zgodnie z treścią artykułu 16g ust. 16 – w miesiącu następnym po odłączeniu)...

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego powyżej pytania w części dotyczącej wykładni art. 16g ust. 16 i ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowisko Spółki w części dotyczącej odniesienia zmiany wartości środka trwałego oraz zmniejszenia umorzenia przypadającego na likwidowaną część w tabeli amortyzacyjnej oraz księgach rachunkowych podmiotu będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, interpretując przepisy ustawy należy mieć także na uwadze zasady rachunkowości, gdyż ewidencja środków trwałych stanowi część ksiąg rachunkowych. Zatem wartość środków trwałych oraz odpisów amortyzacyjnych musi być zgodna z ewidencją na kontach księgowych. Tabela amortyzacyjna zawiera informacje o kwocie odpisów przypadających na dany rok obrotowy i stanowi podstawę do wystawienia polecenia księgowania, a następnie zarachowania kosztów danego roku, co bezpośrednio wpływa na ustalenie wyniku finansowego podmiotu.

Zdaniem Spółki, zmniejszenie wartości środka trwałego oraz umorzenia przypadającego na likwidowaną część powinny być uwzględnione w tabeli amortyzacyjnej oraz księgach rachunkowych w miesiącu odłączenia (w przytoczonym przykładzie w grudniu), natomiast podstawa odpisów amortyzacyjnych powinna być zmniejszona od miesiąca następnego po miesiącu odłączenia (czyli w przykładzie od stycznia).

Norma zawarta w art. 16g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dopuszcza odłączenie (sprawnej) części środka trwałego i przyłączenie do innego środka trwałego. Wówczas wartość „docelowego” środka powinna być zwiększona w miesiącu przyłączenia do niego tej części. Jednostka zakłada, że przyłączenie nastąpi również w grudniu. Zastosowanie powyższej zasady, zapewni zachowanie zgodności ewidencji z księgami rachunkowymi. W przeciwnym razie, przez jeden miesiąc, byłaby zawyżona łączna wartość środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w części dotyczącej wykładni art. 16g ust. 16 i 17 uznaje się za prawidłowe.

W przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zdarzeniu przyszłym Jednostka posiada środek trwały, tj. zestaw komputerowy. Z uwagi na to, iż drukarka wchodząca w jego skład uległa uszkodzeniu, podjęto decyzję o jej trwałym odłączeniu.

Na podstawie art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

Jednocześnie z art. 16g ust. 17 tej ustawy nakazuje zwiększenie wartości początkowej środka trwałego, do którego odłączona część zostanie przyłączona. Wartość początkową tego środka zwiększa się w miesiącu połączenia o różnicę, o której mowa w ust. 16.

Przepisy podatkowe nie definiują przy tym pojęcia „część składowa środka trwałego” oraz „część peryferyjna środka trwałego”. Mając na względzie wykładnię systemową należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zmianami) w celu zdefiniowania użytych pojęć.

W świetle przepisów Kodeksu cywilnego częścią składową rzeczy zgodnie z art. 47 § 2 jest wszystko co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości, albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Częścią peryferyjną natomiast, jest rzecz zbliżona swoim charakterem do przynależności w rozumieniu art. 51 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, przynależnościami są rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy ruchomej (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi.

Wobec powyższego należy uznać, iż w sytuacji, gdy odłączony element stanowi część składową lub peryferyjną, to w razie jego trwałego odłączenia od danego środka trwałego wartość początkową tego środka trwałego ustala się w sposób określony w art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji od następnego miesiąca po odłączeniu konieczne jest zmniejszenie wartości początkowej środka trwałego (w przedmiotowej sprawie zestawu komputerowego) o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części (drukarki) a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

Przy czym trwałe odłączenie oznacza całkowite pozbawienie rzeczy części składowej lub peryferyjnej danego rodzaju, również wówczas, gdy dana część przestanie spełniać swoje funkcje na skutek złego stanu technicznego.

Jednocześnie podkreślić należy, iż rozwiązanie zaprezentowane powyżej może być zastosowane wyłącznie w sytuacji, gdy ma miejsce jedno zdarzenie – tj. następuje tylko odłączenie części składowej lub peryferyjnej i nie ma miejsca zastąpienie odłączanych elementów nowymi.

Reasumując, w analizowanej sytuacji, dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych wartość początkowa zestawu komputerowego, a więc podstawa odpisów amortyzacyjnych powinna zostać zmniejszona od miesiąca następnego po miesiącu odłączenia od niego uszkodzonej drukarki, co potwierdza stanowisko Spółki w tym zakresie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80 – 219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.