INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zakładu przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lipca 2011 r. (data wpływu 11 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dodatkowego wynagrodzenia rocznego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dodatkowego wynagrodzenia rocznego,

• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek ZUS finansowanych przez pracodawcę od dodatkowego wynagrodzenia rocznego.
  
  

Z uwagi na braki formalne wniosku Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14 h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) pismem z dnia 1 lipca 2011 r., wystąpił do Wnioskodawcy o uzupełnienie wniosku.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 11 lipca 2011 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca określił, że jest samorządowym zakładem budżetowym i Jego działalność polega na dostarczaniu wody i odprowadzaniu ścieków. Wynagrodzenie wypłacane jest pracownikom na koniec każdego miesiąca do dnia ostatniego tegoż miesiąca.

Składki ZUS opłaca w terminie obowiązującym jednostki budżetowe tj. do dnia 5 następnego miesiąca za miesiąc poprzedni. Oprócz wynagrodzenia pracownikom przysługuje, zgodnie z ustawą z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym i rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych, dodatkowe wynagrodzenie roczne, które jest wypłacane do końca marca roku następnego za rok bieżący.

Dokonując wypłaty i naliczania ww. wynagrodzenia bazuje na przepisach odgórnych co do wypłacania tzw. trzynastek oraz na "regulaminie wynagradzania" i "regulaminie wypłacania dodatkowego wynagrodzenia rocznego", obowiązującym w Zakładzie - dotyczącym zasad naliczania trzynastki, w którym w paragrafie 4 ustalono, że wynagrodzenie roczne ustala się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie, uwzględniając składniki wynagrodzenia przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Wnioskodawca dokonuje comiesięcznego naliczenia w koszty dodatkowego wynagrodzenia rocznego w wysokości 8,5% wynagrodzenia naliczonego od kwoty brutto z listy płac pracowników za dany miesiąc z uwzględnieniem wypłat, od których nie dokonuje się naliczenia trzynastki. Kwotę comiesięcznego naliczenia na podstawie noty księgowej wystawionej na koniec miesiąca księguje się w koszty Zakładu. Na koniec roku po sporządzeniu listy wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego sporządza notę, na podstawie której księguje w koszty Zakładu różnicę wynikającą z rozliczenia naliczeń z 11 miesięcy i listy wypłat.

W uzupełnieniu złożonym dnia 11 lipca 2011 r. Wnioskodawca podał, iż ze względów finansowych wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego dokona w trzech ratach – w miesiącach: styczniu, lutym i marcu roku następnego za rok poprzedni (za rok 2011 w roku 2012) na podstawie listy sporządzonej w grudniu 2011 r. Składki ZUS będą opłacone następująco: np. za wypłatę w styczniu dnia 5 lutego, za wypłatę w lutym dnia 5 marca, za wypłatę w marcu dnia 5 kwietnia.

Wnioskodawca podaje, że sytuacja dotyczy zdarzeń przyszłych roku 2011 odnośnie księgowania dodatkowego wynagrodzenia rocznego, jego wypłaty w roku 2012 oraz zapłaty składek ZUS w roku 2012.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zgodnie z obowiązującym regulaminem zakładowym i regulaminem wypłacania dodatkowego wynagrodzenia rocznego dotyczącymi naliczania i wypłacania trzynastki można na podstawie noty księgowej wystawionej przez Wnioskodawcę na koniec każdego miesiąca uznać naliczenie trzynastki w kwocie 8,5% od wynagrodzenia brutto od listy płac z danego miesiąca za koszt uzyskania przychodu miesiąca, w którym wystawiono notę, a na koniec roku w grudniu za koszt uzyskania przychodu skorygowaną różnicę na podstawie listy płac...
2. Czy składki ZUS sfinansowane przez Wnioskodawcę i zapłacone zgodnie z przepisami od dodatkowego wynagrodzenia rocznego są kosztem roku, w którym zaksięgowano dodatkowe wynagrodzenie roczne, czy kosztem roku w którym zostały opłacone zgodnie z art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy koszt poniesienia dodatkowego wynagrodzenia rocznego, który jest uznawany za koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami i potrącalny w dacie poniesienia, a za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych. Podstawą księgowania może być zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych inny dowód, którym u Wnioskodawcy jest w tym przypadku nota księgowa, a na koniec roku lista płac. Zgodnie z regulaminem zakładowym w sprawie naliczania i wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego może On co miesiąc naliczyć i uznać w koszty 8,5% kwoty brutto wynagrodzeń. Wnioskodawca uważa, że comiesięczne naliczenie trzynastki na podstawie noty księgowej można uznać za koszt uzyskania przychodu miesiąca, w którym wystawiono notę księgową, a na koniec roku różnicę obliczoną między kwotą naliczeń z 11 miesięcy a listą płac.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością podatnika oraz nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

Do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz inne świadczenia pieniężne ponoszone na rzecz pracownika.

W myśl art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi, do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Z treści cytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że wynagrodzenia, premie i nagrody i inne świadczenia pieniężne ponoszone na rzecz pracownika mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w miesiącu, za który są należne, jednak pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji pracownika w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy lub umowy o pracę.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca, będący samorządowym zakładem budżetowym, wypłaci pracownikom dodatkowe wynagrodzenie roczne za rok 2011 w trzech ratach – w miesiącach styczniu, lutym i marcu roku następnego za rok poprzedni (za rok 2011 w roku 2012), zgodnie z ustawą o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej

Zgodnie z art. 2 ust.1 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160 poz.1080 ze zm.) pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego.

Tak więc dodatkowe wynagrodzenie roczne za 2011 rok stanie się należne dopiero z dniem 31 grudnia tego roku.

W oparciu o powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż wydatki na wypłatę dodatkowego wynagrodzenia rocznego za 2011 r. mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie, gdy przedmiotowe świadczenie stanie się należne, tj. w miesiącu grudniu 2011 r., choć jego wypłata będzie miała miejsce w I kwartale 2012 r. (w trzech ratach), pod warunkiem, że faktycznie świadczenie to zostanie wypłacone lub postawione do dyspozycji w tym terminie.

Nieprawidłowe jest więc stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zaliczania do kosztów uzyskania przychodów comiesięcznie tj. przez 11 miesięcy roku części dodatkowego wynagrodzenia rocznego i zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na koniec roku w grudniu 2011 r. po sporządzeniu listy wypłat dodatkowego wynagrodzenia będącego różnicą między kwotą naliczeń z 11 miesięcy a kwotą z tej listy wypłat.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.