W związku ze skargą z dnia 18 lipca 2011r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym 18 lipca 2011r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 6 maja 2011r. znak: IBPP1/443-176/11/AZb w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania upominków kontrahentom, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 6 maja 2011r. znak: IBPP1/443-176/11/AZb, uznając stanowisko Skarżącego wyrażone we wniosku z dnia 31 grudnia 2010r. za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania upominków kontrahentom.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 kwietnia 2011r. (data wpływu 20 kwietnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 kwietnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w związku z prowadzoną działalnością dokonuje zakupów upominków oraz gadżetów (dalej: upominki), które są przekazywane aktualnym oraz potencjalnym kontrahentom. Spółka posiada informacje na temat kontrahentów, którym wydawane są konkretne upominki. Upominki przekazywane są bowiem zarówno podczas targów jak i indywidualnych spotkań. Na upominkach tych z reguły umieszczane jest logo Spółki. Wśród nich można przykładowo wymienić: latarki, plecaki, pióra, teczki, długopisy. Wartość tych upominków przekracza 10 zł. Spółka nie prowadzi ewidencji podmiotów otrzymujących upominki. Spółka przekazuje upominki kontrahentom w celach reklamowych i informacyjnych. Spółka nie odlicza podatku naliczonego od zakupu upominków oraz nie nalicza podatku należnego w momencie przekazania upominków kontrahentom.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia 4 stycznia 1995r.

Spółka jest podatnikiem VAT czynnym z tytułu wykonywanej między innymi dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium kraju opodatkowanej właściwą stawką VAT, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług.

Przekazania te mają na celu zwiększenie obrotów Spółki, rozreklamowanie Spółki na rynku, mają pośredni wpływ na osiągane obroty.

Nieodpłatnie przekazane upominki nie stanowią prezentów o małej wartości czy próbek o których mowa w przepisach art. 7 ust. 3, 4 i 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.).

W związku z opisanym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie upominków kontrahentom podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie upominków kontrahentom nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Co do zasady opodatkowaniu VAT podlegają czynności mające odpłatny charakter, między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług (art. 5 ust. 1 ustawy VAT).

Za dostawę towarów (podlegającą opodatkowaniu VAT) uważa się również w świetle art. 7 ust. 2 ustawy VAT nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. Warunkiem uznania czynności nieodpłatnej za podlegającą VAT jest brak związku przekazania z prowadzeniem przedsiębiorstwa oraz możliwość odliczenia VAT naliczonego przy ich zakupie. Warunki te muszą być spełnione łącznie.

Przepis ten nie ma zastosowania do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, a także prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy VAT) oraz także wszelkich innych przekazań na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Oznacza to, że nieodpłatne wydanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie podlega VAT, nawet jeśli nastąpiło na cele inne niż związane z przedsiębiorstwem.

Jednocześnie każde przekazanie na cele związane z przedsiębiorstwem również pozostaje poza zakresem VAT.

Ze względu na okoliczność, iż przekazanie przez Spółkę upominków na rzecz kontrahentów następuje na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem Spółki, stanowi ona podstawę do uznania takiego przekazania za dostawę niepodlegającą opodatkowaniu VAT. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w licznych wyrokach sądów administracyjnych (por. np. orzeczenie NSA z 23 marca 2009r. sygn. akt I FPS 6/08, wyrok z dnia 27 maja 2010r., sygn. akt I FSK 929/09, wyrok z dnia 27 listopada 2009r., sygn. akt I FSK 1578/09, wyrok z dnia 15 stycznia 2010r., sygn. akt I FSK 1798/08, wyrok z dnia 22 grudnia 2009r., sygn. akt I FSK 1634/09, wyrok z 23 marca 2009r. sygn. akt I FPS 6/08, wyrok z dnia 13 maja 2008r., sygn. akt I FSK 600/07, wyrok z dnia 28 czerwca 2008r., sygn. akt I FSK 743/07).

Zasadę tę stosuje się nie tylko do towarów przekazywanych na cele reklamowe, promocyjne, reprezentacyjne, ale również do każdego innego przekazania towarów na cele prowadzonej działalności.

Stanowisko takie podzielają także inne sądy w swoich orzeczeniach. Przykładowo WSA w Szczecinie stwierdził, iż nie powinno ulegać wątpliwości, że opodatkowaniu podlega wyłącznie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa na cel inny niż związany z prowadzoną działalnością (por. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 29 maja 2008r., sygn. I SA/Sz 52/08, wyrok WSA we Wrocławiu z 3 kwietnia 2007r., sygn. akt I SA/Wr 152/07, wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2007r., sygn. akt III SA/Wa 984/07, wyrok WSA w Rzeszowie, sygn. akt I SA/Rz 875/07).

W podobnych sprawach zostały wydane również korzystne dla podatników interpretacje indywidualne: np. interpretacja Ministra Finansów z dnia 3 sierpnia 2010r. sygn. IPPP1/443-1100/08-6/S/SM, interpretacja Ministra Finansów z 4 października 2010r., sygn. ILPP2/443-397/09/10-S1/AK, interpretacja Ministra Finansów z 17 kwietnia 2009r. sygn. IBPP2/443-83/09/ASz, interpretacja Ministra Finansów z 4 października 2010r., sygn. ILPP2/443-397/09/10-S1/AK.

W interpretacji indywidualnej z dnia 29 czerwca 2010r. (sygn. IPPP1-43-266/09-5/S/PR) Minister Finansów potwierdził również, iż pomimo braku opodatkowania VAT nieodpłatnych przekazań podatnik zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupami przekazanych nieodpłatnie towarów. Podobnie stwierdził NSA w wyroku z dnia 6 maja 2010r., (sygn. akt I FSK 287/10).

Podsumowując, w świetle wyroków NSA i WSA stwierdzić należy, że Spółka nie ma obowiązku opodatkowania VAT nieodpłatnych przekazań upominków dokonywanych na cele przedsiębiorstwa.

Z uwagi na powyższe okoliczności, Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane przez nią stanowisko i rozumienie treści przepisów jest prawidłowe.

W dniu 6 maja 2011r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-176/11/AZb uznając, że stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 20 maja 2011r. wpłynęło do tut. organu w dniu 23 maja 2011r. (data złożenia w Urzędzie Pocztowym w dniu 20 maja 2011r.).

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Wnioskodawca na podstawie art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) na ww. interpretację indywidualną złożył skargę z dnia 18 lipca 2011r. (data wpływu 19 lipca 2011r.), w której wnosi o:

1. uchylenie interpretacji indywidualnej w całości, oraz
2. zasądzenie na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.
   
   

W skardze z 18 lipca 2011r. Skarżący zarzuca naruszenie:

• przepisów prawa materialnego poprzez:
  1. błędną wykładnię art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (ustawa z dnia 11 marca 2004r., Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) polegającą na uznaniu, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych bezpośrednio z prowadzonym przedsiębiorstwem,
  2. błędną wykładnię art. 7 ust. 2 polegającą na odwołaniu się do art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. (Dz. Urz. UE L, nr 145, s. 1 ze zm.) oraz art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L, nr 347, s. 1 ze zm.) pomimo sprzeczności przepisów Dyrektywy z wewnętrznym prawem polskim,
• przepisów postępowania:
  1. tj. art. 14c § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa (ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r., tekst jednolity Dz. U. z 2005r., nr 8 poz. 60 ze zm.) poprzez nieprawidłową ocenę stanowiska Spółki, brak przekonującego uzasadnienia przez Organ swojego stanowiska oraz brak odniesienia się do wszystkich argumentów Spółki,
  2. tj. art. 120 i 121 w zw. z art. 14h poprzez wydanie interpretacji indywidualnej z naruszeniem zasady legalizmu oraz zaufania do organów podatkowych, polegające na zastosowaniu rozszerzającej wykładni przepisów prawa podatkowego oraz powołanie się przez Organ na przepisy Dyrektywy UE w celu uzasadnienia rozszerzającej wykładni przepisów pomimo ich sprzeczności z prawem wewnętrznym.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego, uwzględniając skargę z dnia 18 lipca 2011r. stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. (we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji z dnia 31 grudnia 2010r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego), gdyż interpretacja niniejsza stanowi ponowne rozstrzygnięcie wniosku strony w wyniku uwzględnienia skargi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011r.) przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Przepisu ust. 2 tego artykułu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy o VAT).

Zauważyć jednocześnie należy, iż stosownie do przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Wykładnia literalna przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT pozwala uznać, że istnieje wyjątek od zasady opodatkowania dostawy towarów, polegający właśnie na tym, że przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem nie stanowi podlegającej opodatkowaniu dostawy.

Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów których przekazanie wskazane w ust. 2 – czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem – zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania – jest to przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Należy zatem uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem.

Z przedstawionego stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością dokonuje przekazania upominków aktualnym oraz potencjalnym kontrahentom. Upominki te przekazywane są podczas targów jak i indywidualnych spotkań. Na upominkach tych z reguły umieszczane jest logo Spółki. Wśród nich można przykładowo wymienić: latarki, plecaki, pióra, teczki, długopisy. Wartość tych upominków przekracza 10 zł. Spółka nie prowadzi ewidencji podmiotów otrzymujących upominki. Spółka przekazuje upominki kontrahentom w celach reklamowych i informacyjnych. Spółka nie odlicza podatku naliczonego od zakupu upominków oraz nie nalicza podatku należnego w momencie przekazania upominków kontrahentom.

Przekazania te mają na celu zwiększenie obrotów Spółki, rozreklamowanie Spółki na rynku, mają pośredni wpływ na osiągane obroty.

Nieodpłatnie przekazane upominki nie stanowią prezentów o małej wartości czy próbek o których mowa w przepisach art. 7 ust. 3, 4 i 7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc zatem przedstawiony stan faktyczny do wskazanych przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę upominków na rzecz aktualnych oraz potencjalnych kontrahentów w celach reklamowych i informacyjnych ma jak najbardziej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą – prowadzeniem przedsiębiorstwa, bowiem działania podejmowane przez Wnioskodawcę mają na celu zwiększenie obrotów Spółki i rozreklamowanie Spółki na rynku, oraz zmierzają w efekcie końcowym do zwiększenia obrotów osiąganych przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie tut. organ w wydanej dla Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej znak: IBPP1/443-175/11/AZb z dnia 6 maja 2011r. uznał, że na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych na zakup towarów – upominków w takim zakresie, w jakim nabywane towary związane są z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT, oczywiście z uwzględnieniem wyłączeń wskazanych w art. 88 ustawy o VAT.

Mając na uwadze treść przytoczonych wyżej przepisów oraz opisany we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że przekazanie przez Wnioskodawcę bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z jego przedsiębiorstwem (na potrzeby reklamy i promocji), w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów a w konsekwencji czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie czynność nieodpłatnego przekazania towarów należących do Wnioskodawcy będzie związana z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem.

W konsekwencji powyższego ww. czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług gdyż nie wyczerpuje znamion dostawy towarów (nie mieści się w zakresie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010r.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zaznaczyć należy, iż w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia upominków zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Końcowo odnośnie powołanych we wniosku orzeczeń NSA i WSA należy stwierdzić, że sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.).

Zatem powołane wyroki: NSA z 23 marca 2009r. sygn. akt I FPS 6/08, z dnia 27 maja 2010r., sygn. akt I FSK 929/09, z dnia 27 listopada 2009r., sygn. akt I FSK 1578/09, z dnia 15 stycznia 2010r., sygn. akt I FSK 1798/08, z dnia 22 grudnia 2009r., sygn. akt I FSK 1634/09, z dnia 13 maja 2008r., sygn. akt I FSK 600/07, z dnia 28 czerwca 2008r., sygn. akt I FSK 743/07 oraz WSA w Szczecinie z dnia 29 maja 2008r., sygn. akt I SA/Sz 52/08, WSA we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2007r., sygn. akt I SA/Wr 152/07, WSA w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2007r., sygn. akt III SA/Wa 984/07, wyrok WSA w Rzeszowie, sygn. akt I SA/Rz 875/07, NSA z dnia 6 maja 2010r., sygn. akt I FSK 287/10 nie stanowią podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organy podatkowe.

Ponadto należy zauważyć, iż powoływane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne niewątpliwie kształtują sytuację prawną podatników w ich indywidualnych sprawach, lecz dotyczą konkretnego stanu faktycznego i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.