INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2011 r. (data wpływu 9 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 7 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów oraz nieodpłatnego świadczenia usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów oraz nieodpłatnego świadczenia usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 7 września 2011 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Spółki z o.o. „A” (dalej: Spółka) jest sprzedaż samochodów, części zamiennych i eksploatacyjnych do samochodów. Spółka jest generalnym importerem samochodów nabywanych od producentów tych samochodów. Podstawowym celem działalności Spółki jest dystrybucja przedmiotowych samochodów i części dealerom, którzy następnie dokonują ich ostatecznej odsprzedaży odbiorcom końcowym (klientom).

W ramach prowadzonej działalności Spółka nieodpłatnie wydaje do użycia określone towary będące jej własnością oraz dokonuje nieodpłatnie określonych świadczeń na cele firmowe i pracownicze. W szczególności Spółka:

1. wydaje pracownikom odzież i obuwie robocze do używania w trakcie wykonywania pracy na rzecz Spółki na podstawie przepisów Kodeksu Pracy oraz przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (dalej: „BHP”);
2. wydaje pracownikom do używania środki higieny osobistej niezbędne w trakcie wykonywania pracy na rzecz Spółki (w tym wodę, mydło, kremy, ręczniki) na podstawie przepisów BHP;
3. udostępnia pracownikom na podstawie przepisów BHP wodę do picia oraz inne napoje (w tym napoje chłodzące, herbatę, kawę) serwowane z ogólnodostępnych automatów vendingowych rozmieszczonych w pomieszczeniach prowadzenia działalności Spółki;
4. wydaje pracownikom posiłki profilaktyczne w trakcie wykonywania pracy na rzecz Spółki;
5. wydaje do zużycia w trakcie spotkań z kontrahentami, spotkań zarządu, szkoleń pracowniczych i roboczych spotkań pracowników słodycze i drobne przekąski (np. cukierki, ciastka, czekoladki itp.) do ogólnego dostępu;
6. w szczególnych przypadkach zapewnia pracownikom i członkom organów Spółki wyżywienie nabywane od firmy zewnętrznej (tzw. catering) w celu zużycia w trakcie spotkań z kontrahentami, spotkań zarządu, szkoleń pracowniczych i roboczych spotkań pracowników.

Zasady wydawania do używania odzieży roboczej i środków higieny osobistej oraz udostępnienia pracownikom napojów i posiłków profilaktycznych, zostały zapisane przez Spółkę w odpowiednich Zarządzeniach wynikających z Regulaminu Pracy.

W ramach wyżej wskazanych wydań towarów oraz udostępniania określonych świadczeń w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością w żadnym momencie na pracowników lub inne osoby (np. członków organów Spółki) nie przechodzi własność towarów. Ponadto, w sytuacjach wskazanych w pkt 2, 3, 5 i 6 powyżej, Spółka nie jest w stanie ustalić, w jakim zakresie poszczególne osoby korzystały z przekazanych do użycia towarów i świadczeń (np. ogólnodostępnych środków higieny typu woda czy mydło, napojów z ogólnodostępnych automatów vendingowych lub ogólnodostępnych słodyczy, drobnych przekąsek oraz posiłków nabywanych od firmy cateringowej).

W sporadycznych przypadkach w celu dokonania wydań oraz świadczeń Spółka nabywa usługi gastronomiczne od podmiotów zewnętrznych (może to dotyczyć w szczególności sytuacji wskazanych w punktach 4, 5, 6 powyżej).

Towary oraz usługi objęte wnioskiem są nabywane przez Spółkę odpłatnie z własnych środków pieniężnych Spółki, w szczególności nie są finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Ponadto, towary używane przez Spółkę na cele firmowe objęte wnioskiem nie spełniają kryterium prezentu o małej wartości, o którym mowa w art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej: „Ustawa VAT”, próbki, o której mowa w art. 7 ust. 7 Ustawy VAT oraz drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

Spółka dokonuje ww. użycia towarów i nieodpłatnych świadczeń w chwili obecnej oraz będzie dokonywać ich w przyszłości.

Z pisma z dnia 5 września 2011 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż:

1. Spółka wykonuje czynności opodatkowane oraz zwolnione od podatku od towarów i usług. Udział rocznego obrotu z tytułu czynności opodatkowanych w całkowitym obrocie Spółki (tj. obrocie z tytułu czynności opodatkowanych oraz zwolnionych) wynosi powyżej 99%.
2. Posiłki profilaktyczne są wydawane pracownikom Spółki na podstawie § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279), który nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia posiłków profilaktycznych pracownikom wykonującym prace związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym. Posiłki wydawane są określonym pracownikom Spółki wykonującym prace w powyżej wskazanych warunkach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydanie nieodpłatnie towarów będących własnością Spółki lub dokonanie nieodpłatnie świadczeń na cele firmowe i pracownicze w ramach działań opisanych powyżej będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie nieodpłatnie towarów będących własnością Spółki lub dokonanie nieodpłatnie świadczeń na cele firmowe i pracownicze w ramach działań opisanych powyżej będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 Ustawy VAT, w brzmieniu od dnia 1 kwietnia 2011 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 podlegającą VAT, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jednocześnie od dnia 1 kwietnia 2011 r., w myśl art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W konsekwencji, zgodnie z przepisami Ustawy VAT obowiązującymi od dnia 1 kwietnia 2011 r., opodatkowaniu VAT, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają co do zasady:

1. stanowiące dostawę towarów w rozumieniu Ustawy VAT nieodpłatne przekazania towarów bez względu na związek ich z działalnością gospodarczą podatnika (z wyjątkiem próbek towarów, prezentów o małej wartości oraz drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych, zgodnie z art. 7 ust. 3 Ustawy VAT), o ile podatnikowi przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części;
2. nieodpłatne świadczenie usług rozumiane jako użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego przy nabyciu tych towarów oraz
3. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Niemniej obok wyżej wskazanych przypadków nieodpłatnych wydań towarów i nieodpłatnych świadczeń podlegających VAT, istnieje szereg czynności, które pozostają poza zakresem opodatkowania VAT. W szczególności w świetle brzmienia przepisów VAT od dnia 1 kwietnia 2011 r. opodatkowaniu nie podlegają:

1. nieodpłatne wydania towarów niestanowiące dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 Ustawy VAT ze względu na brak przejścia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, przykładowo powyższa sytuacja dotyczy nieodpłatnych wydań towarów w związku z realizacją nałożonych na pracodawcę obowiązków z zakresu BHP (np. odzieży roboczej, środków higieny osobistej, wody do picia, innych napojów, posiłków profilaktycznych) lub zużycie towarów należących do pracodawcy przez jego pracowników w celu wykonywania pracy na rzecz pracodawcy (np. wody, napojów, środków higieny osobistej typu mydło, woda, kremy oraz drobnych produktów żywnościowych w trakcie spotkań roboczych);
2. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów działalności gospodarczej, przykładowo powyższa sytuacja dotyczy nieodpłatnych wydań towarów należących do podatnika do czasowego używania przez pracownika (np. wydań odzieży i obuwia roboczego, narzędzi, środków higieny osobistej typu ręczniki);
3. wszelkie inne nieodpłatne świadczenia usług do celów działalności gospodarczej podatnika, przykładowo powyższa sytuacja dotyczy nieodpłatnie zapewnionego cateringu w celu zużycia w trakcie spotkań z kontrahentami, spotkań zarządu, szkoleń pracowniczych i roboczych spotkań pracowników.

W świetle powyższego, w sytuacjach wskazanych przez Spółkę powyżej w każdym przypadku występują świadczenia pozostające poza zakresem opodatkowania VAT ze względu na fakt, iż kwalifikują się one do jednego z punktów ww. katalogu czynności nieopodatkowanych VAT. W celu poparcia powyższego Spółka pragnie zwrócić uwagę na następujące kwestie:

Wypełnianie przez pracodawcę obowiązków przewidzianych przepisami BHP.

Na mocy art. 237⁶ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), dalej: „Kodeks pracy”, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami.

Natomiast zgodnie z art. 237⁷ § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:

1. jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
2. ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Ponadto, w myśl art. 237⁸ § 1 Kodeksu pracy, pracodawca ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z art. 237⁶ § 1 i art. 237⁷ § 1 oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego. Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, o których mowa w art. 237⁶ § 1 i art. 237⁷ § 1 Kodeksu pracy, stanowią własność pracodawcy.

Dodatkowo, w świetle art. 237⁹ § 1 Kodeksu pracy, pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy.

Jednocześnie w oparciu o art. 232 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Natomiast jak stanowi art. 233 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom odpowiednie urządzenia higieniczno-sanitarne oraz dostarczyć niezbędne środki higieny osobistej.

W celu wykonania przepisów Kodeksu pracy i realizacji powyższych obowiązków wydano następujące przepisy wykonawcze:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),
• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.), dalej: „Rozporządzenie BHP”.
  
  

Zgodnie z § 112 Rozporządzenia BHP, pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników.

Ponadto jak wynika z § 115 Rozporządzenia BHP, pracodawca jest obowiązany zapewnić dostarczanie pracownikom środków higieny osobistej, których ilość i rodzaje powinny być dostosowane do rodzaju i stopnia zanieczyszczenia ciała przy określonych pracach.

Z kolei, na mocy § 1 pkt 1 Rozporządzenia w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1. posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej „posiłkami”, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,
2. napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

Natomiast w myśl § 2 ust. 2 Rozporządzenia w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

1. korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,
2. przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów.

Przepisy Kodeksu pracy oraz Rozporządzenia BHP nie precyzują, jakiego rodzaju odzież ochronną, napoje, posiłki czy środki higieny powinny zostać zapewnione pracownikom. W związku z powyższym, należy uznać, iż ustawodawca pozostawił tę kwestię uznaniu pracodawcy. Przykładowo, w przypadku napojów prawodawca w Rozporządzeniu BHP posłużył się sformułowaniem „lub inne napoje”, co jednoznacznie poszerza katalog napojów, o wszelkie napoje ciepłe, jak i chłodzące serwowane w miejscu pracy w sposób przyjęty przez pracodawcę (np. poprzez ogólnodostępne automaty vendingowe rozmieszczone w pomieszczeniach pracodawcy).

W związku z powyższym, zapewnienie przez Spółkę pracownikom odzieży i obuwia roboczego, środków higieny osobistej, wody do picia oraz innych napojów (w tym napojów chłodzących, herbaty czy kawy) czy posiłków profilaktycznych w ciągu ich dnia pracy stanowi realizację przez nią ustawowych obowiązków jako pracodawcy.

W efekcie zapewnienie odzieży i obuwia roboczego, środków higieny osobistej, napojów, posiłków profilaktycznych pracownikom przez Spółkę w ramach realizacji obowiązków pracodawcy nie powinno podlegać opodatkowaniu VAT. Realizacja bowiem obowiązków wynikających z przepisów prawnych nie stanowi dostawy opodatkowanej VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT.

Należy podkreślić, że powyższe stanowisko jest szeroko reprezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak również w licznych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe w analogicznych stanach faktycznych i prawnych. Jakkolwiek interpretacje były wydane na gruncie Ustawy VAT w brzmieniu sprzed 1 kwietnia 2011 r., to jednak zdaniem Spółki zachowują one aktualność, ponieważ przepisy dotyczące powyższych obowiązków pracodawców w ramach BHP nie uległy zmianie.

W szczególności podobne stanowisko zostało zaprezentowane w:

• wyroku NSA z dnia 2 czerwca 2001 r., sygn. akt l SA/Wr 1805/97, w którym sąd podniósł, że: „realizowanie na rzecz pracownika przez pracodawcę, na mocy obligujących go przepisów prawa pracy, świadczeń mających charakter wydania towarów na cele osobiste pracowników np. w postaci deputatów węglowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż podstawy tych świadczeń nie stanowi przejaw autonomii woli stron, a obowiązek wynikający z prawa pracy.”
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. IPPP1/443-1166/10-4/AW, w której Organ podniósł, że: „wydawanie napojów i posiłków pracownikom przez pracodawcę w ramach wypełniania obowiązków nałożonych cyt. wyżej przepisami (przepisami BHP) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 maja 2010 r., sygn. IBPP1/443-152/10/EA Organ wskazał, że: „Należy zatem stwierdzić, iż nie jest opodatkowane przekazywanie przez podatnika towarów, jeżeli obowiązek ich wydania wynika z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy lub jest zagwarantowane pracownikom na podstawie Kodeksu Pracy lub innych przepisów. Bowiem czynności te, jako związane z działalnością gospodarczą podatnika, nie służą celom osobistym pracowników, lecz prawidłowemu, zgodnemu z przepisami prawa funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, a w konsekwencji jego sprzedaży. Wyłączenie tych czynności z opodatkowania wynika z faktu, iż czynności te jako związane z działalnością gospodarczą podatnika, nie służą celom osobistym pracowników, lecz prawidłowemu, zgodnemu z przepisami prawa funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, a w konsekwencji jego sprzedaży opodatkowanej. Przekazywanie pracownikom ww. towarów w ramach stosunku zatrudnienia, do czego podatnik zobligowany jest przepisami prawa, nie stanowi w tych przypadkach przekazania towarów na cele osobiste pracowników, gdyż takie przekazania (zużycia) mają na celu zabezpieczenie pracownikom zgodnych z przepisami warunków pracy.”
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 stycznia 2008 r., sygn. ILPP1/443-315/07-2/MK, w której organ zadeklarował, że: „zasadą zatem jest, iż wydawanie napojów pracownikom przez pracodawcę w ramach wypełnienia obowiązków nałożonych cytowanymi wyżej przepisami (przepisami BHP) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”
• informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego Urzędu Skarbowego Warszawa-Ursynów z dnia 31 grudnia 2004 r., sygn. US38/443/178/2004/AF, w której Organ wskazał, że: „nie jest więc opodatkowane przekazywanie przez podatnika towarów na potrzeby zatrudnionych przez niego pracowników, jeżeli obowiązek ich wydania wynika z przepisów prawa, czynności te są związane z działalnością gospodarczą podatnika i służą prawidłowemu funkcjonowaniu jego przedsiębiorstwa.”
  
  

Zużycie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

W przepisie art. 7 ust. 2 Ustawy VAT wskazano, że opodatkowaniu podlega przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników oraz wszelkie inne darowizny.

Zgodnie z regułami wykładni językowej, powyższy przepis należy interpretować w ten sposób, że opodatkowaniu podlega zarówno przekazanie, jak i zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika w wypadku przeznaczenia ich na cele osobiste podatnika lub jego pracowników. Natomiast w pozostałych sytuacjach opodatkowaniu podlega jedynie przekazanie, natomiast zużycie pozostaje poza zakresem normowania Ustawy VAT.

Należy podkreślić, że również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. IPPP1/443-1166/10-4/AW, potwierdzając stanowisko podatnika, wskazał na różnicę między przekazaniem a zużyciem towarów przez podatnika. W szczególności w interpretacji stwierdzono, że: „zauważa się również, iż z ww. przepisu art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT wynika, że opodatkowaniu podlega przekazanie towarów nie zaś ich zużycie. Zatem nieodpłatne wydanie towarów celem zużycia przez kontrahentów w czasie spotkań (jako poczęstunek) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W efekcie, w świetle przepisów Ustawy VAT, zużycie towarów w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, w szczególności nie będą podlegały opodatkowaniu:

1. wydanie do używania środków higieny osobistej (typu mydło, woda, kremy itp.) niezbędnych w trakcie wykonywania pracy na rzecz Spółki bez względu na to, czy obowiązek ich zapewnienia wynika z przepisów BHP;
2. udostępnianie pracownikom wody do picia oraz innych napojów w trakcie wykonywania pracy na rzecz Spółki bez względu na to, czy obowiązek ich zapewnienia wynika z przepisów BHP;
3. wydanie do zużycia w trakcie spotkań z kontrahentami, spotkań zarządu, szkoleń pracowniczych i roboczych spotkań pracowników poczęstunku (np. słodyczy i drobnych przekąsek).

Nieodpłatne świadczenie usług - użycie towarów Spółki dla celów działalności gospodarczej.

Spółka podkreśla, że w zakresie wydania pracownikom nieodpłatnie odzieży i obuwia roboczego oraz środków higieny osobistej (np. ręczników) w celu użycia w trakcie wykonywania pracy nie dochodzi do nieodpłatnego przekazania towarów, ale do użycia towarów należących do Spółki na cele związane z działalnością gospodarczą, co oznacza, iż nie dochodzi do dostawy towarów, ale do nieodpłatnego świadczenia usług przez Spółkę na cele wykonywanej przez nią działalności gospodarczej.

W świetle art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, użycie towarów Spółki na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega VAT. Zatem powyżej opisane użycie towarów Spółki przez pracowników pozostanie poza zakresem Ustawy VAT, niezależnie od tego czy wydanie do używania odzieży, obuwia roboczego czy środków higieny osobistej jest dokonywane w ramach obowiązków wynikających z przepisów BHP.

Nieodpłatne świadczenie usług - wszelkie inne świadczenia.

W świetle art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki, należy uznać za pozostające poza zakresem opodatkowania VAT.

Spółka w ramach działalności w szczególnych przypadkach zapewni pracownikom i członkom organów Spółki wyżywienie nabywane od firmy zewnętrznej (tzw. catering) w celu zużycia w trakcie spotkań z kontrahentami, spotkań zarządu, szkoleń pracowniczych i roboczych spotkań pracowników. Powyższe świadczenie w sposób oczywisty będzie związane z działalnością gospodarczą Spółki, gdyż będzie mieć na celu zapewnienie sprawnego i nieprzerwanego przebiegu spotkań służbowych. W efekcie powinno ono pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT.

Ponadto, zdaniem Spółki, również zapewnienie posiłków profilaktycznych pracownikom przez pracodawcę może być potraktowane jako nieodpłatne świadczenie usług związane z działalnością gospodarczą pracodawcy niepodlegające VAT bez względu na wymogi BHP. W interesie pracodawcy leży bowiem zapewnienie pracownikom posiłków profilaktycznych w tym zakresie. Niewątpliwie pracownicy, którzy otrzymali takie posiłki pracują bardziej efektywnie od innych pracowników. Ponadto, w sytuacji Spółki ich wydanie wynika z potrzeb Spółki, gdyż ma na celu niezakłócony przebieg spotkań czy wykonywania prac na rzecz Spółki.

Spółka podkreśla, że powyższe podejście wynika również z orzecznictwa. W szczególności Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 11 grudnia 2008 r., sygn. C 371/07, potwierdził, że w pewnych okolicznościach nieodpłatne wydania posiłków pracownikom mogą być uznane za świadczenie usług niepodlegające systemowi podatku VAT uznając, iż: artykuł 6 ust. 2 Szóstej Dyrektywy (odpowiednik art. 8 ust. 2 Ustawy VAT) nie dotyczy nieodpłatnego wydawania posiłków w stołówkach należących do przedsiębiorstw partnerom handlowym w związku ze spotkaniami odbywającymi się w lokalach tych przedsiębiorstw, jeżeli z obiektywnych okoliczności wynika, że posiłki te wydawane są w celach ściśle związanych z działalnością gospodarczą. Przepis ten, co do zasady, dotyczy nieodpłatnego wydawania posiłków przez przedsiębiorstwo swym pracownikom w lokalach tego przedsiębiorstwa, chyba że potrzeby przedsiębiorstwa, na przykład potrzeba zapewnienia sprawnego i nieprzerwanego przebiegu spotkań służbowych, wymagają od pracodawcy zapewnienia takich posiłków.

Ponadto, Spółka zauważa, iż w jej sytuacji rola pracodawcy nie ogranicza się jedynie do wydawania pracownikom posiłków profilaktycznych, lecz zapewnia ona również miejsce do spożywania posiłków (stołówka) oraz personel je wydający. W związku z powyższym, Spółka dokonuje świadczenia usługi związanej z działalnością gospodarczą, która pozostaje poza zakresem VAT bez względu na fakt, czy obowiązek zapewnienia posiłków wynika z przepisów BHP w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

Według art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązku pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., nadanym wyżej powołaną ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m. in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Ponadto, z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podlega tylko takie nieodpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników, które służy celom osobistym pracowników (ich celom bezpośrednio konsumpcyjnym), zatem nie ma żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż samochodów, części zamiennych i eksploatacyjnych do samochodów. Spółka jest generalnym importerem samochodów nabywanych od producentów tych samochodów. Podstawowym celem działalności Spółki jest dystrybucja przedmiotowych samochodów i części dealerom, którzy następnie dokonują ich ostatecznej odsprzedaży odbiorcom końcowym (klientom). W ramach prowadzonej działalności Spółka nieodpłatnie wydaje do użycia określone towary będące jej własnością oraz dokonuje nieodpłatnie określonych świadczeń na cele firmowe i pracownicze. W szczególności Spółka:

1. wydaje pracownikom odzież i obuwie robocze do używania w trakcie wykonywania pracy na rzecz Spółki na podstawie przepisów Kodeksu Pracy oraz przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (dalej: „BHP”);
2. wydaje pracownikom do używania środki higieny osobistej niezbędne w trakcie wykonywania pracy na rzecz Spółki (w tym wodę, mydło, kremy, ręczniki) na podstawie przepisów BHP;
3. udostępnia pracownikom na podstawie przepisów BHP wodę do picia oraz inne napoje (w tym napoje chłodzące, herbatę, kawę) serwowane z ogólnodostępnych automatów vendingowych rozmieszczonych w pomieszczeniach prowadzenia działalności Spółki;
4. wydaje pracownikom posiłki profilaktyczne w trakcie wykonywania pracy na rzecz Spółki – posiłki profilaktyczne są wydawane pracownikom Spółki na podstawie § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, który nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia posiłków profilaktycznych pracownikom wykonującym prace związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; posiłki wydawane są określonym pracownikom Spółki wykonującym prace w powyżej wskazanych warunkach;
5. wydaje do zużycia w trakcie spotkań z kontrahentami, spotkań zarządu, szkoleń pracowniczych i roboczych spotkań pracowników słodycze i drobne przekąski (np. cukierki, ciastka, czekoladki itp.) do ogólnego dostępu;
6. w szczególnych przypadkach zapewnia pracownikom i członkom organów Spółki wyżywienie nabywane od firmy zewnętrznej (tzw. catering) w celu zużycia w trakcie spotkań z kontrahentami, spotkań zarządu, szkoleń pracowniczych i roboczych spotkań pracowników.

Zasady wydawania do używania odzieży roboczej i środków higieny osobistej oraz udostępnienia pracownikom napojów i posiłków profilaktycznych, zostały zapisane przez Spółkę w odpowiednich Zarządzeniach wynikających z Regulaminu Pracy. W ramach wyżej wskazanych wydań towarów oraz udostępniania określonych świadczeń w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością w żadnym momencie na pracowników lub inne osoby (np. członków organów Spółki) nie przechodzi własność towarów. Ponadto, w sytuacjach wskazanych w pkt 2, 3, 5 i 6 powyżej, Spółka nie jest w stanie ustalić, w jakim zakresie poszczególne osoby korzystały z przekazanych do użycia towarów i świadczeń (np. ogólnodostępnych środków higieny typu woda czy mydło, napojów z ogólnodostępnych automatów vendingowych lub ogólnodostępnych słodyczy, drobnych przekąsek oraz posiłków nabywanych od firmy cateringowej). W sporadycznych przypadkach w celu dokonania wydań oraz świadczeń Spółka nabywa usługi gastronomiczne od podmiotów zewnętrznych (może to dotyczyć w szczególności sytuacji wskazanych w punktach 4, 5, 6 powyżej). Towary oraz usługi objęte wnioskiem są nabywane przez Spółkę odpłatnie z własnych środków pieniężnych Spółki, w szczególności nie są finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Ponadto, towary używane przez Spółkę na cele firmowe objęte wnioskiem nie spełniają kryterium prezentu o małej wartości, o którym mowa w art. 7 ust. 4 Ustawy VAT, próbki, o której mowa w art. 7 ust. 7 Ustawy VAT oraz drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Spółka dokonuje ww. użycia towarów i nieodpłatnych świadczeń w chwili obecnej oraz będzie dokonywać ich w przyszłości.

Na podstawie art. 232 ustawy z dnia z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Stosownie do art. 237¹⁵ § 1 Kodeksu pracy, Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy. Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac (art. 237¹⁵ § 2 Kodeksu pracy).

Przepisy wykonawcze regulujące powyższe obowiązki to:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),
• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t. j. z 2003 r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650 ze zm.).
  
  

Na mocy § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

1. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8375 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,
2. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10°C lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25°C,
3. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,
4. pod ziemią.

Ponadto, w myśl § 4 ust. 1 cyt. rozporządzenia, pracodawca zapewnia napoje pracownikom zatrudnionym:

1. w warunkach gorącego mikroklimatu, charakteryzującego się wartością wskaźnika obciążenia termicznego (WBGT) powyżej 25°C,
2. w warunkach mikroklimatu zimnego, charakteryzującego się wartością wskaźnika siły chłodzącej powietrza (WCI) powyżej 1000,
3. przy pracach na otwartej przestrzeni przy temperaturze otoczenia poniżej 10°C lub powyżej 25°C,
4. przy pracach związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet,
5. na stanowiskach pracy, na których temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi przekracza 28°C.

W oparciu natomiast o § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników.

Jak wynika z art. 233 ustawy Kodeks pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom odpowiednie urządzenia higieniczno-sanitarne oraz dostarczyć niezbędne środki higieny osobistej.

Z kolei w świetle art. 237⁷ § 1 tej ustawy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:

1. jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
2. ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zgodnie z art. 237⁸ § 1 cyt. ustawy, pracodawca ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z art. 237⁶ § 1 i art. 237⁷ § 1, oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego.

Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, o których mowa w art. 237⁶ § 1 i art. 237⁷ § 1, stanowią własność pracodawcy, o czym stanowi § 2 ww. przepisu.

Biorąc powyższe pod uwagę uznać należy, iż zapewnienie pracownikom przez Wnioskodawcę:

• odzieży i obuwia roboczego do używania w trakcie wykonywania pracy na rzecz Spółki,
• środków higieny osobistej niezbędnych w trakcie wykonywania pracy na rzecz Spółki (w tym wody, mydła, kremów, ręczników),
• wody do picia oraz innych napojów (w tym napojów chłodzących, herbaty, kawy) serwowanych z ogólnodostępnych automatów vendingowych rozmieszczonych w pomieszczeniach prowadzenia działalności Spółki,
• posiłków profilaktycznych w trakcie wykonywania pracy na rzecz Spółki,

w ramach wypełniania obowiązków nałożonych cyt. wyżej przepisami, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie będzie bowiem przekazaniem lub zużyciem towarów na cele osobiste pracowników. Przekazywanie pracownikom ww. towarów w ramach stosunku zatrudnienia, do czego Zainteresowany zobligowany jest przepisami prawa, nie będzie stanowić w tych przypadkach przekazania towarów na cele osobiste pracowników, gdyż takie przekazania (zużycia) będą miały na celu zabezpieczenie pracownikom zgodnych z przepisami warunków pracy oraz służyć będą prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Nie będą podlegały również opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem będzie np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu nie będzie podlegać także zużycie towarów oraz wyżywienia nabywanego od firmy zewnętrznej (catering, usługi gastronomiczne) przez pracowników (członków organów Spółki) w trakcie spotkań z kontrahentami, spotkań zarządu, szkoleń pracowniczych i roboczych spotkań pracowników przeprowadzanych w zakładzie pracy, bowiem w tym przypadku nie będzie miało miejsca zużycie towarów, ani świadczeń na cele osobiste pracowników, lecz zużycia te będą miały (pośredni) związek z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie wydanie nieodpłatnie towarów będących własnością Spółki oraz dokonanie nieodpłatnie świadczeń na cele firmowe i pracownicze w ramach działań opisanych powyżej, będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów oraz nieodpłatnego świadczenia usług w zdarzeniu przyszłym. Kwestia dotycząca opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów oraz nieodpłatnego świadczenia usług w stanie faktycznym została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 16 września 2011 r. nr ILPP1/443-843/11-4/NS.

Ponadto interpretacjami indywidualnymi nr ILPP1/443-843/11-6/NS i nr ILPP1/443-843/11-7/NS z dnia 16 września 2011 r. załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.