INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez Pełnomocników Panią M. C. i Pana P. M. przedstawione we wniosku z dnia 08 października 2007 r. (data wpływu 15 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnej dostawy towarów na cele osobiste pracowników podatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnej dostawy towarów na cele osobiste pracowników podatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zamierza zakupić dla swoich pracowników artykuły spożywcze takie jak: herbata, kawa, woda oraz dodatki konsumpcyjne, tj. cukier i mleko. Wymienione artykuły zostaną przez Wnioskodawcę udostępnione pracownikom w pomieszczeniu kuchennym w siedzibie firmy. Pracownicy Wnioskodawcy będą mogli korzystać z wymienionych artykułów spożywczych nieodpłatnie w godzinach swojej pracy na zasadach dobrowolności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

• Czy nieodpłatne udostępnienie ww. towarów pracownikom w siedzibie firmy będzie stanowiło dostawę towarów, którą należy opodatkować, jeżeli Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupionych towarów...
• Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od zakupu na potrzeby pracowników wody, herbaty, kawy, cukru i mleka...

Zdaniem Wnioskodawcy poniesione wydatki na zakup wody, herbaty, kawy, cukru i mleka dla pracowników będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem zwiększają wydajność zatrudnionych pracowników i pośrednio wpływają na wydajność całej firmy jako podmiotu generującego przychody.

Tym samym Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup tych towarów na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie spożyte przez pracowników towary w trakcie pracy nie będą stanowić przekazania ani zużycia ich na cele osobiste i nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ pracownicy świadcząc pracę nie realizują w zakładzie celów osobistych. Z ogólnodostępnych towarów pracownicy będą korzystać na zasadzie dobrowolności, w związku z czym brak jest możliwości zindywidualizowania przedmiotowych świadczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Przez dostawę towarów – w myśl w art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części – vide art. 7 ust. 2.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Przepisy wykonawcze regulujące powyższy obowiązek to:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279),
• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t.j. z 2003 r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650).

Pierwsze z wymienionych rozporządzeń dotyczy obowiązków pracodawcy względem pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych. Natomiast drugie z zacytowanych rozporządzeń mówi o obowiązku pracodawcy dostarczania wszystkim pracownikom wody zdatnej do picia lub innych napojów. Powołane przepisy nie precyzują jakiego rodzaju mają to być napoje, zatem można uznać, że ustawodawca pozostawił to w gestii pracodawcy, pod warunkiem, iż woda i napoje będą dostępne w ilościach zaspokajających potrzeby pracownika w ciągu całej zmiany roboczej.

Zasadą zatem jest, iż wydawanie napojów pracownikom przez pracodawcę w ramach wypełnienia obowiązków nałożonych cytowanymi wyżej przepisami nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W każdej innej sytuacji pracodawca wydając ww. artykuły – z uwagi na treść art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT – jest zobowiązany opodatkować podatkiem od towarów i usług wartość tych towarów, przy nabyciu których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jednakże stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Stosownie zaś do art. 88 ust. 3 pkt 3 przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż zakup przez Wnioskodawcę artykułów spożywczych nastąpi w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i przeznaczony będzie dla pracowników zatrudnionych przez Spółkę. Zakup omawianych artykułów ma bowiem na celu poprawę wydajności zatrudnionych osób. Konsumpcja odbywać się będzie w godzinach pracy oraz nieodpłatnie w wyznaczonym i ogólnie dostępnym pomieszczeniu kuchennym.

Zatem w przedmiotowej sprawie stosownie do treści powołanych przepisów Wnioskodawca będzie miał prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokumentów zakupu: wody, herbaty, kawy, cukru i mleka, pod warunkiem, że:

• zakupy te będą stanowiły koszt uzyskania przychodu,
• będą związane z czynnościami opodatkowanymi.

Jedynie w przypadku towarów, których przekazanie zostanie opodatkowane na mocy art. 7 ust. 2 ustawy, warunek dotyczący konieczności zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu nie musi być spełniony.

Sytuacje, w których wydatki na zakup: wody, herbaty, kawy oraz dodatków w postaci cukru i mleka przeznaczonych do spożycia w miejscu pracy stanowią koszt uzyskania przychodu określone zostały w interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydanej w dniu 15 stycznia 2008 r. nr ILPB3/423-173/07-3/EK będącej również odpowiedzią na niniejszy wniosek.

Ponadto informuje się, że w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.