2019.02.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.513.2018.2.NL
z 7 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 listopada 2018 r. (data wpływu 30 listopada 2018 r.), uzupełnionym 24 stycznia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zorganizowanie uroczystości związanej z otwarciem zakładu, dotyczących:

części tanecznej – jest nieprawidłowe,
części formalnej i bankietowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zorganizowanie uroczystości związanej z otwarciem zakładu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 14 stycznia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.513.2018.1.NL, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 24 stycznia 2019 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną działalnością. Głównym przedmiotem działalności spółki jest produkcja balkonów. Spółka podjęła decyzję o budowie drugiego zakładu. Celem inwestycji było poszerzenie gamy produktów oferowanych przez Spółkę oraz zwiększenie sprzedaży. Inwestycja została zrealizowana w 2017 r. W październiku 2017 r. Spółka zorganizowała uroczyste otwarcie zakładu. Celem uroczystości była promocja nowo otwartego zakładu oraz produktów Spółki, które wytwarzane będą na terenie zakładu. Dodatkowo celem tej uroczystości była promocja Spółki jako dobrego pracodawcy na lokalnym rynku pracy oraz wiarygodnego partnera biznesowego.

Uroczystość składała się z następujących części:

formalnej - obejmującej uroczystość powitalną przed nową halą produkcyjną,
bankietowej - odbywała się w namiocie. W trakcie części bankietowej miały miejsce przemówienia oraz pokaz filmu employer branding (filmu stworzonego w celu promocji Spółki jako pracodawcy na lokalnym rynku pracy),
tanecznej - po części bankietowej miała miejsce część taneczna, prowadzona przez profesjonalnego DJa.

W celu zorganizowania uroczystości Spółka poniosła wydatki, obejmujące m.in.:

koszt organizacji bankietu,
usługi dekoracji,
oprawy muzycznej,
nagłośnienia, oświetlenia, multimediów,
transportu gości,
inne wydatki związane funkcjonalnie z organizacją uroczystości.

Wszystkie wydatki zostały właściwie udokumentowane. Grono zaproszonych gości stanowili m.in. pracownicy Spółki, przedstawiciele spółek powiązanych Spółki, przedstawiciele kontrahentów Spółki (dostawców usług) oraz przedstawiciele lokalnych urzędów.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 24 stycznia 2019 r., Wnioskodawca wskazał m.in., że poniósł następujące wydatki w związku z organizacją uroczystości otwarcia zakładu, które zamierza odliczyć od kosztów uzyskania przychodów:

usługa fotograficzna,
zadatek na organizację bankietu uroczystość otwarcia Ł.,
tort na uroczystość otwarcia hali w Ł.,
usługa dekoracji uroczystości w dniu 19 października 2017 r.,
przewóz pracowników w dniu 19 października 2017 r.,
usługa hotelowa dot. uroczystości otwarcia zakładu,
organizacja bankietu dot. uroczystości otwarcia Ł.,
oprawa muzyczna dot. uroczystości otwarcia Ł.,
usługa caterignowa dot. uroczystości otwarcia Ł.,
nagłośnienie, oświetlenie, multimedia uroczystości otwarcia Ł.,
organizacja przedsięwzięcia artystycznego uroczystości Ł.,
obsługa imprezy firmowej uroczystość otwarcia Ł.,
przewóz osób uroczystość otwarcia Ł.,
organizacja pobytu firmowego uroczystość otwarcia Ł.,
usługa dekoracji imprezy firmowej - uroczystość otwarcia Ł.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że organizacja uroczystości otwarcia zakładu ma bezsprzecznie związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę i osiąganymi przez nią przychodami. Uroczystość stanowi okazję do promocji i reklamy zakładu. Biorąc pod uwagę społeczny wydźwięk wydarzenia, uroczystość ma istotne znaczenie dla postrzegania Spółki jako wiarygodnego partnera biznesowego i dobrego pracodawcy oraz podmiotu posiadającego duży potencjał rozwojowy, co bezsprzecznie przekłada się także na relacje z instytucjami okołobiznesowymi (w tym m.in. władzami lokalnymi).

Spółka oczekuje, iż poniesione wydatki będą miały następujący wpływ na powstanie, zabezpieczenie lub na zachowanie źródła przychodu:

pozyskanie wykwalifikowanych pracowników będzie łatwiejsze poprzez umocnienie wizerunku Spółki jako wiarygodnego partnera i dobrego pracodawcy na lokalnym rynku. Posiadając wykwalifikowanych pracowników Spółka jest w stanie pozyskiwać i realizować nowe zlecenia, osiągając w ten sposób przychody.
Spółka pragnie umocnić swój wizerunek jako wiarygodnego partnera wśród obecnych i potencjalnych dostawców towarów i usług na rzecz Spółki. Spółka oczekuje, że umocnienie wizerunku Spółki wśród obecnych i potencjalnych dostawców będzie służyć ulepszeniu relacji z dostawcami, uzyskaniu korzystnych dla Spółki warunków realizacji zleceń przez dostawców oraz zapewnieniu jak najwyższej jakości usług i towarów dostarczanych przez dostawców. Te czynniki mają z kolei wpływ na jakość usług świadczonych przez Spółkę na rzecz swoich kontrahentów, a tym samym na powstanie źródła przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na zorganizowanie uroczystości związanej z otwarciem zakładu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mogła zaliczyć wydatki poniesione zorganizowanie uroczystości z okazji otwarcia zakładu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.). W świetle z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Aby dany koszt stanowił dla podatnika koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wydatki, poniesione przez Spółkę na organizację uroczystości otwarcia zakładu, spełniają zdaniem Wnioskodawcy wszystkie warunki, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności, organizacja uroczystości otwarcia zakładu ma bezsprzecznie związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Uroczystość stanowi okazję do promocji i reklamy zakładu. Biorąc pod uwagę społeczny wydźwięk wydarzenia, uroczystość ma istotne znaczenie dla postrzegania Spółki jako wiarygodnego partnera biznesowego i dobrego pracodawcy oraz podmiotu posiadającego duży potencjał rozwojowy, co bezsprzecznie przekłada się także na relacje z instytucjami okołobiznesowymi (w tym m.in. władzami lokalnymi). Rozwijanie relacji z kontrahentami jest standardową strategią podmiotów gospodarczych działających na rynku.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki na organizację uroczystości otwarcia zakładu, w tym wydatki związane z organizacją bankietu, nie powinny być postrzegane jako wydatki na reprezentację, o których stanowi art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą natomiast zostać uznane za koszty reklamy. Zdaniem Wnioskodawcy, ocena celu imprezy powinna być dokonywana przez pryzmat wszystkich okoliczności zaistniałych w jej trakcie. Powołując się na słownikowe pojęcie „reprezentacja” oraz ugruntowaną linię orzeczniczą w tym zakresie, nie można mówić w tym przypadku o jakiejkolwiek wystawności czy okazałości. Podjęte działania nie będą wiązały się z wystawnością, lecz z należytą starannością w przygotowaniu przedsięwzięcia o charakterze biznesowym, jakim będzie otwarcie zakładu. W ocenie Wnioskodawcy, wydatki nie stanowią kosztów reprezentacji ze względu na charakter i cel imprezy.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 18 sierpnia 2017 r., Znak: 0112-KDIL3-3.4010.13. 2017.1.MC,
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 15 grudnia 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510. 348.2016.1.NL i 06 lipca 2015 r., Znak: IBPB-1-1/4511-49/15/AJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że z uwagi na fakt, iż zdarzenie przedstawione w opisie stanu faktycznego miało miejsce w 2017 r. oraz w uzasadnieniu własnego stanowiska Wnioskodawca powołuje treść przepisów w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r. przedmiotowa interpretacja została wydana w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.).

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 omawianej ustawy.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy wydatki poniesione na zorganizowanie uroczystości związanej z otwarciem zakładu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji pojęć: „reprezentacja” czy „reklama”.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie odsyła również do innych przepisów prawa w tym zakresie. Brak ustawowej definicji tych pojęć nie uprawnia jednak do dowolnego określenia zakresu znaczeniowego wskazanych terminów.

Próbę zdefiniowania pojęcia „reprezentacja” podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Dla uznania wydatków za koszty poniesione na reprezentację nie jest koniecznie, by posiadały one takie cechy jak wystawność, wytworność, czy okazałość. Nie są to bowiem wartości wymierne, nie ma możliwości stworzenia jednakowego miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości, czy przepychu dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Ponadto NSA uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r., Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy wskazać, że wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Należy zatem zaznaczyć, że nie pozostają w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny”, „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków przeznaczonych na organizację uroczystego otwarcia zakładu, o których mowa we wniosku, należy rozstrzygnąć, czy poszczególne ich elementy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dokonać kwalifikacji prawnej tych wydatków, należy rozważyć, czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy ich poniesieniem a przychodami Wnioskodawcy oraz czy nie mieszczą się one w zakresie zastosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Konieczne jest zatem zbadanie, czy zorganizowanie tego wydarzenia miało kształtować popyt na produkty/usługi Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć przede wszystkim budowaniu relacji z partnerami handlowymi i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że część formalna oraz bankietowa uroczystego otwarcia zakładu, o którym mowa we wniosku, organizowanego przez Wnioskodawcę mają charakter imprezy reklamowej, jak wskazano we wniosku, w trakcie trwania bankietu miały miejsce przemówienia oraz pokaz filmu stworzonego w celu promocji Spółki jako pracodawcy na lokalnym rynku pracy. Istotnym bowiem dla rozstrzygnięcia o reklamowym lub reprezentacyjnym charakterze tych części wydarzenia jest fakt, że miały one bezsprzecznie związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Część formalna oraz bankietowa stanowiły tym samym okazję do promocji i reklamy zakładu. Biorąc pod uwagę społeczny wydźwięk wydarzenia, ww. części uroczystości miały istotne znaczenie dla postrzegania Spółki jako wiarygodnego partnera biznesowego i dobrego pracodawcy oraz podmiotu posiadającego duży potencjał rozwojowy, co bezsprzecznie przekłada się także na relacje z instytucjami okołobiznesowymi (w tym m.in. władzami lokalnymi). Rozwijanie relacji z kontrahentami jest standardową strategią podmiotów gospodarczych działających na rynku. Ponadto zauważyć należy, że poniesione wydatki wpłyną na pozyskanie wykwalifikowanych pracowników poprzez umocnienie wizerunku Spółki jako wiarygodnego partnera i dobrego pracodawcy na lokalnym rynku. Ponadto, Spółka pragnie umocnić swój wizerunek jako wiarygodnego partnera wśród obecnych i potencjalnych dostawców towarów i usług na rzecz Spółki. Spółka oczekuje, że umocnienie wizerunku Spółki wśród obecnych i potencjalnych dostawców będzie służyć ulepszeniu relacji z dostawcami, uzyskaniu korzystnych dla Spółki warunków realizacji zleceń przez dostawców oraz zapewnieniu jak najwyższej jakości usług i towarów dostarczanych przez dostawców.

Powyższe okoliczności wskazują, że celem części formalnej oraz bankietowej była szeroko rozumiana promocja i reklama, a w konsekwencji wskazane przez Wnioskodawcę wydatki poniesione na organizację uroczystego otwarcia zakładu w części formalnej oraz bankietowej, o których mowa we wniosku mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spełnienia powyższych warunków nie sposób dopatrywać się jednak w przypadku wydatków jakie Wnioskodawca poniósł w związku z organizacją części tanecznej uroczystości otwarcia zakładu. Wydatki te bowiem noszą znamiona reprezentacji. Poprzez organizowanie części tanecznej Wnioskodawca kreował swój wizerunek jako podmiotu gospodarczego, kształtował prestiż i pozytywne postrzeganie swojej firmy przez inne podmioty. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika, aby ta części uroczystego otwarcia zakładu miała charakter imprezy reklamowej, nie wynika również by podczas tej części wydarzenia zachęcano uczestników do korzystania z wyrobów Wnioskodawcy. Ww. koszty poniesione przez Wnioskodawcę nie są bowiem wystarczającą przesłanką aby uznać, że koszty te noszą wyłącznie znamiona reklamy, a więc, że nastawione są w głównej mierze na rozpowszechnianie, przedstawianie konkretnych produktów Spółki z nakłanianiem do korzystania z nich, lecz są to przede wszystkim wydatki zmierzające do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku firmy wśród obecnych i potencjalnych kontrahentów, na co sam Wnioskodawca wskazał w uzupełnieniu wniosku. Zatem wydatki które poniósł Wnioskodawca w związku z organizacją części tanecznej, są wydatkami, których wyłącznym bądź dominującym celem było stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z Klientami. W ocenie Organu, nie sposób uznać, ww. wydatków za mogące przyczynić się w jakikolwiek sposób do osiągania przez Wnioskodawcę przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Dlatego też, jako koszty reprezentacji, wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mogą zostać przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Na marginesie jedynie należy wskazać, iż można by ewentualnie rozważyć możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących części tanecznej przypadających proporcjonalnie na pracowników Spółki w sytuacji gdyby nosiła znamiona imprezy integracyjnej. Na okoliczność taką jednak nie wskazano w opisie sprawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zorganizowanie uroczystości związanej z otwarciem zakładu, dotyczących:

części tanecznej uznano za nieprawidłowe,
części formalnej i bankietowej uznano za prawidłowe.

Zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia tj. październiku 2017 r.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpił, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin