Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.673.2018.1.BM
z 26 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 grudnia 2018 r. (data wpływu 28 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy odsetki od kredytów na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa z tytułu uzyskanej przez Spółkę rzekomej nadpłaty pomocy publicznej można uznać za koszty finansowania dłużnego wynikające z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej (tj. Projektu), a tym samym koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 updop (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy odsetki od kredytów na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa z tytułu uzyskanej przez Spółkę rzekomej nadpłaty pomocy publicznej można uznać za koszty finansowania dłużnego wynikające z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej (tj. Projektu), a tym samym koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 updop.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) posiada siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz jest zarejestrowanym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”). Tym samym, podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Minister Transportu i Gospodarki Wodnej przyznał Spółce koncesję na budowę i eksploatację odcinka płatnej autostrady (dalej: „Odcinek”), poprzez zawarcie umowy koncesyjnej (dalej: „Umowa koncesyjna”). Na podstawie Umowy koncesyjnej, Spółka realizuje projekt, zgodnie z którym zaprojektowała, zbudowała, sfinansowała i eksploatuje Odcinek autostrady (dalej: „Projekt”).

Koncesja została udzielona Spółce na okres 30 lat, tj. do marca 2037 r., a po jej wygaśnięciu, Wnioskodawca przekaże nieodpłatnie Odcinek stronie publicznej.

W efekcie realizacji Projektu i wybudowania Odcinka autostrady, Spółka osiąga obecnie w całości na terytorium Polski dochody z tytułu udostępniania Odcinka, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Źródłem finansowania Projektu były/są w szczególności:

• Kredyty inwestycyjne;

Celem sfinansowania budowy Odcinka, Spółka pozyskała finansowanie w postaci kredytów przyznanych przez podmioty niezależne - zagraniczne i polskie instytucje finansowe (dalej: „Kredyty inwestycyjne”).

• Pożyczki;

Ponadto, Spółka skorzystała również z finansowania w postaci pożyczek udzielonych przez podmioty powiązane kapitałowo (dalej: „Pożyczki”).

• Obligacje;

Dodatkowo, celem zapewnienia części finansowania Projektu, Spółka wyemitowała w 2000 r. obligacje o charakterze mieszanym - dyskontowo-odsetkowym (dalej: „Obligacje”) na rzecz swoich akcjonariuszy (lub podmiotów wskazanych przez akcjonariuszy Spółki). W praktyce, przyjęcie takiej konstrukcji oznacza, że przez początkowy okres (do dnia 29 listopada 2018 r.) Obligacje są obligacjami o tzw. „kuponie zerowym” emitowanym z dyskontem w stosunku do ich wartości nominalnej i nie były oprocentowane do tego dnia. Natomiast, od dnia 30 listopada 2018 r. Obligacje są oprocentowane w każdym okresie odsetkowym. Obligacje będą spłacane okresowo w kwotach częściowych zależnie od płynności spółki. Spłaty będą obejmowały odsetki oraz dyskonto od Obligacji.

• Kredyt kupiecki;

Środki finansowe pozyskane w celu budowy Odcinka pochodziły również od innej spółki realizującej inwestycję (wykonawcy Odcinka w ramach kontraktu budowlanego ze Spółką) – A GmbH (dalej: „A”), która udzieliła Spółce finansowania w formie odroczonej płatności części wynagrodzenia należnego A z tytułu realizowanych prac budowlanych związanych z budową Odcinka (dalej: „Kredyt kupiecki”). Finansowanie w formie Kredytu kupieckiego zostało udzielone na okres do dnia 31 maja 2037 r. A przysługuje wynagrodzenie w postaci odsetek od kwoty odroczonej płatności. Odsetki kapitalizowane były półrocznie do kwoty głównej finansowania do dnia 29 listopada 2018 r. (brak spłaty). Po tej dacie, odsetki będą płatne w części w jakiej Wnioskodawca będzie posiadać środki na zapłatę (niezapłacona część będzie rolowana na kolejny okres rozliczeniowy, ale nie będzie kapitalizowana). Prawa związane z Kredytem kupieckim były przedmiotem kilkukrotnych cesji. Ostatecznie, zostały one przejęte w części przez M oraz S którzy są pośrednimi akcjonariuszami Spółki. Pozostała część odroczonej płatności obecnie należy do K oraz H.

• Kredyt refinansowy;

Jednym ze źródeł finansowania Projektu był również kredyt udzielony Spółce przez Europejski Bank Inwestycyjny (dalej: „EBI”), uruchomiony w listopadzie 2000 r. Z uwagi na zbliżający się termin spłaty kredytu zaciągniętego w EBI (początek 2018 r.), Wnioskodawca refinansował swoje zadłużenie poprzez zaciągnięcie nowego długu (dalej: „Kredyt refinansowy”) i przeznaczenie go w szczególności na spłatę kredytu przyznanego przez EBI, Decyzja dot. refinansowania wynikała z dążenia Spółki do możliwości dalszego prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z posiadanymi przez Wnioskodawcę analizami prawnymi, w przypadku braku możliwości dokonania spłaty kredytu udzielonego przez EBI, istniało ryzyko, że Umowa koncesyjna zostałaby wypowiedziana Spółce, przez co Wnioskodawca straciłby możliwość dalszego prowadzenia działalności gospodarczej. Zarząd Spółki na bazie posiadanych prognoz finansowych nie był w stanie wykluczyć ryzyka, iż Wnioskodawca na dzień wymagalności kredytu przyznanego przez EBI nie będzie posiadał odpowiednich środków, aby dokonać jego spłaty, stąd dokonanie refinansowania było konieczne.

• Kredyty na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa;

W 2018 r. Spółka otrzymała kredyty przyznane przez niezależne instytucje finansowe z przeznaczeniem na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa z tytułu uzyskanej przez Wnioskodawcę w latach 2005-2011 rzekomej nadpłaty pomocy publicznej. Konieczność uzyskania tych kredytów przez Wnioskodawcę spowodowana była żądaniem Skarbu Państwa wynikającym z Decyzji Komisji Europejskiej zwrotu bezprawnie otrzymanej w ocenie Komisji pomocy publicznej w postaci części rekompensaty z tytułu zmniejszonego ruchu samochodów ciężarowych, prawnie należnej Spółce zgodnie z załącznikiem do Umowy koncesyjnej. Otrzymana przez Wnioskodawcę pomoc publiczna miała na celu zrekompensowanie straty w przychodzie Spółki, powstałej w związku ze zmianami w krajowym ustawodawstwie dotyczącym płatnych autostrad. Otrzymane kwoty zostały rozpoznane jako podlegające opodatkowaniu CIT z zastosowaniem stawki 19%. W ocenie Komisji Europejskiej wartość otrzymanej przez Spółkę rekompensaty została zawyżona, gdyż jej wysokość była ustalona z ówczesnym rządem na podstawie prognoz z 1999 r. zakładających wyższy ruch na autostradzie niż w bardziej aktualnych prognozach z 2004 r. Z uwagi na toczące się obecnie postępowania sądowe w tej sprawie, do czasu rozstrzygnięcia sporu, Spółka była zobowiązana zabezpieczyć roszczenie Skarbu Państwa wynikające z nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Okręgowy, w związku z realizacją przez Polskę Decyzji Komisji Europejskiej. W związku z powyższym, Wnioskodawca złożył na rachunek depozytowy Ministra Finansów kwotę zasądzoną nakazem zapłaty, którą z uwagi na brak środków finansowych Spółka pozyskała z przyznanych jej na ten cel kredytów. Uzyskanie przez Wnioskodawcę kredytów na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa było niezbędne, gdyż w przypadku niezwrócenia przez Spółkę zasądzonej kwoty istniało ryzyko zajęcia rachunku bankowego Wnioskodawcy lub wypowiedzenia Umowy koncesyjnej, co przyczyniłoby się do braku możliwości dalszej realizacji Projektu, a tym samym kontynuacji działalności Spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe, w 2018 r. oraz w kolejnych latach, Wnioskodawca będzie ponosić następujące koszty finansowania związane z Projektem:

• odsetki od Kredytów inwestycyjnych,
• odsetki od Pożyczek,
• odsetki i dyskonto od Obligacji,
• odsetki od Kredytu kupieckiego,
• odsetki od Kredytu refinansowego,
• odsetki od kredytów na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy odsetki od kredytów na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa z tytułu uzyskanej przez Spółkę rzekomej nadpłaty pomocy publicznej można uznać za koszty finansowania dłużnego wynikające z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej (tj. Projektu), a tym samym koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki od kredytów na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa z tytułu uzyskanej przez Spółkę rzekomej nadpłaty pomocy publicznej można uznać za koszty finansowania dłużnego wynikające z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej (tj. Projektu), a tym samym koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

Spółka w latach 2005-2011 uzyskiwała rekompensatę z tytułu zmniejszonego ruchu samochodów ciężarowych. Otrzymane kwoty zostały przez Wnioskodawcę rozpoznane jako podlegające opodatkowaniu CIT z zastosowaniem stawki 19%. Jak wskazano, w opisie stanu faktycznego, wartość otrzymanej przez Wnioskodawcę pomocy publicznej, w ocenie Komisji Europejskiej została zawyżona, w związku z czym Spółka była zobowiązana zabezpieczyć roszczenie Skarbu Państwa i złożyć na rachunek depozytowy Ministra Finansów kwotę zasądzoną nakazem zapłaty.

Środki na spłatę części rzekomo bezprawnie otrzymanej rekompensaty, Spółka pozyskała z kredytów udzielonych przez niezależne instytucje finansowe. Wnioskodawca zwraca uwagę, iż uzyskanie przez niego kredytów na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa było niezbędne, gdyż w przypadku niezwrócenia przez Spółkę zasądzonej kwoty istniało ryzyko zajęcia rachunku bankowego Wnioskodawcy lub wypowiedzenia Umowy koncesyjnej, co przyczyniłoby się do braku możliwości realizacji Projektu, a tym samym kontynuacji działalności Spółki. Zatem, z uwagi na fakt, iż uzyskany kredyt był ściśle związany z realizacją przez Wnioskodawcę Projektu oraz zabezpieczeniem/zachowaniem przyszłych przychodów Spółki, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż kredyt ten można uznać za wykorzystywany do sfinansowania Projektu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku faktem, iż:

• odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę celem pozyskania środków na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa stanowią koszty finansowania dłużnego jako koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, zgodnie z art. 15c ust. 12 ustawy o CIT;
• koszty te wynikają z pozyskanych kredytów wykorzystanych przez Spółkę w całości do sfinansowania Projektu;
• Projekt stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 10 ustawy o CIT, spełniający warunki wskazane w art. 15c ust. 8 ustawy o CIT, (co było przedmiotem rozważań w ramach pytania 1);

koszty finansowania Projektu w postaci odsetek od kredytu zaciągniętego przez Spółkę celem pozyskania środków na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa z tytułu uzyskanej przez Wnioskodawcę rzekomej nadpłaty pomocy publicznej można uznać za koszty finansowania dłużnego wynikające z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej (tj. Projektu) spełniającego warunki wskazane w art. 15c ust. 8 pkt 1-4 ustawy o CIT, a tym samym koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Na mocy przepisów ustawy nowelizującej nastąpiła zmiana przepisów ograniczających wysokość zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów odsetek (kosztów finansowania dłużnego).

W ramach implementacji dyrektywy Rady (EU) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (Dz.Urz. UE L 193 z 19 lipca 2016 r., s. 1, dalej: „dyrektywa ATAD”), dokonano modyfikacji przepisów dotyczących tzw. niedostatecznej kapitalizacji (thin cap), tj. przepisów przeciwdziałających nadmiernemu finansowaniu podatników długiem, co skutkuje erozją bazy podatkowej w państwie siedziby spółki (art. 15c i art. 15ca updop).

Zgodnie ze znowelizowanym art. 15c ust. 1 updop, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Przy czym, przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym (art. 15c ust. 3 updop).

Warunkiem koniecznym stosowania ograniczenia wynikającego z art. 15c updop, jest więc wystąpienie u danego podatnika nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nad osiągniętymi przez podatnika w danym roku podatkowym, podlegającymi opodatkowaniu, przychodami o charakterze odsetkowym.

W myśl natomiast art. 15c ust. 7 updop, kwotę kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie ust. 1 uwzględnia się w danym źródle przychodów proporcjonalnie do wysokości kosztów, o których mowa w ust. 1, poniesionych w ramach danego źródła przychodów.

Przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione (art. 15c ust. 12 updop).

Jednocześnie, przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego (art. 15c ust. 13 updop).

Ustawodawca przewidział również wyłączenie stosowania art. 15c ust. 1 tej ustawy. Zgodnie bowiem z art. 15c ust. 14 przepisu ust. 1 nie stosuje się do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3.000.000 zł; jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250.000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika.

W art. 15c updop, wprowadzono również wyłączenie w stosowaniu ograniczenia możliwości zaliczania wydatków w ciężar kosztów podatkowych, które ujęto w art. 15c ust. 8 updop.

Zgodnie tym przepisem, przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
2. aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
3. koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
4. dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
   
   

Konsekwencją spełnienia warunków określonych w ww. art. 15c ust. 8 updop, jest możliwość pomniejszenia kosztów finansowana dłużnego o koszty odpowiadające wydatkom poniesionym na realizację infrastruktury publicznej.

Jak wynika z art. 15c ust. 9 updop, dochodu wynikającego z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej nie uwzględnia się przy obliczaniu przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1.

Natomiast długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym (art. 15c ust. 10 updop).

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Minister Transportu i Gospodarki Wodnej przyznał Spółce koncesję na budowę i eksploatację odcinka płatnej autostrady. Na podstawie Umowy koncesyjnej, Spółka realizuje projekt, zgodnie z którym zaprojektowała, zbudowała, sfinansowała i eksploatuje Odcinek autostrady. Koncesja została udzielona Spółce na okres 30 lat, tj. do marca 2037 r., a po jej wygaśnięciu, Wnioskodawca przekaże nieodpłatnie Odcinek stronie publicznej. W efekcie realizacji Projektu i wybudowania Odcinka autostrady, Spółka osiąga obecnie w całości na terytorium Polski dochody z tytułu udostępniania Odcinka, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Źródłem finansowania Projektu były/są m.in. kredyty na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa z tytułu uzyskanej przez Wnioskodawcę w latach 2005-2011 rzekomej nadpłaty pomocy publicznej. Konieczność uzyskania tych kredytów przez Wnioskodawcę spowodowana była żądaniem Skarbu Państwa wynikającym z Decyzji Komisji Europejskiej zwrotu bezprawnie otrzymanej, w ocenie Komisji, pomocy publicznej w postaci części rekompensaty z tytułu zmniejszonego ruchu samochodów ciężarowych, prawnie należnej Spółce zgodnie z załącznikiem do Umowy koncesyjnej. Otrzymana przez Wnioskodawcę pomoc publiczna miała na celu zrekompensowanie straty w przychodzie Spółki, powstałej w związku ze zmianami w krajowym ustawodawstwie dotyczącym płatnych autostrad. W ocenie Komisji Europejskiej wartość otrzymanej przez Spółkę rekompensaty została zawyżona. Z uwagi na toczące się obecnie postępowania sądowe w tej sprawie, do czasu rozstrzygnięcia sporu, Spółka była zobowiązana zabezpieczyć roszczenie Skarbu Państwa wynikające z nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Okręgowy, w związku z realizacją przez Polskę Decyzji Komisji Europejskiej. W związku z powyższym, Wnioskodawca złożył na rachunek depozytowy Ministra Finansów kwotę zasądzoną nakazem zapłaty, którą z uwagi na brak środków finansowych Spółka pozyskała z przyznanych jej na ten cel kredytów.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 lutego 2019 r. Nr 0111-KDIB1-3.4010.649.2018.1.BM, będącej odpowiedzią na pytanie oznaczone we wniosku nr 1, tut. organ uznał, że realizowany przez Spółkę Projekt stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 10 updop, spełniający warunki wskazane w art. 15c ust. 8 pkt 1-4 updop, wyłączający przypadające na realizację tego projektu koszty finansowania dłużnego spod jurysdykcji art. 15c tej ustawy.

Przedmiotem wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 jest kwestia, czy odsetki od kredytów na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa z tytułu uzyskanej przez Spółkę rzekomej nadpłaty pomocy publicznej można uznać za koszty finansowania dłużnego wynikające z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania ww. Projektu, a tym samym koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 updop.

W świetle tak nakreślonego opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że kredytów uzyskanych przez Wnioskodawcę, z których środki finansowe będą przekazane na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa nie można uznać za kredyty wykorzystywane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej. Ww. kredyty Spółka uzyskała w celu sfinansowania kwoty jaką Spółka winna złożyć na rachunek depozytowy Ministerstwa Finansów, a nie w celu wykorzystania kredytu do sfinansowania takiego projektu.

W tym miejscu jeszcze raz należy zacytować art. 15c ust. 8 updop, zgodnie z którym przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej.

Cytowany przepis jednoznacznie wskazuje, że kredyty muszą być wykorzystane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, co w przypadku opisanych we wniosku kredytów na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa z tytułu uzyskanej przez Spółkę rzekomej nadpłaty pomocy publicznej, nie miało miejsca.

Zatem, w ocenie tut. Organu, odsetek od kredytów na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa z tytułu uzyskanej przez Spółkę rzekomej nadpłaty pomocy publicznej nie można uznać za koszty finansowania dłużnego wynikające z kredytów wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej (tj. Projektu), a tym samym Wnioskodawca nie będzie uprawniony do nieuwzględnienia kosztów związanych z odsetkami od ww. kredytów przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 updop.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1-3 zostały/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. Zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.