Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.13.2019.1.MS
z 4 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 15 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zbycia Wierzytelności do Funduszu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie skutków podatkowych zbycia Wierzytelności do Funduszu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Bank X– Spółka Akcyjna (dalej „Bank” lub „Wnioskodawca”) jest bankiem krajowym prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1876; dalej: „Prawo Bankowe”), uprawnionym do udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych. Działalność Banku podlega nadzorowi państwowego organu nad rynkiem finansowym, jakim jest Komisja Nadzoru Finansowego. Bank sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej oraz związanymi z nimi interpretacjami ogłoszonymi w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej, stosując – w zakresie nieuregulowanym przez MSR przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 395) i wydanych na jej podstawie rozporządzeń wykonawczych. Przedmiotem działalności Banku jest m.in. świadczenie usług finansowych w zakresie udzielania kredytów (pożyczek).

Bank zawarł w grudniu 2018 r. umowę przelewu wierzytelności w ramach transakcji sekurytyzacji („Umowa”), na podstawie której Bank zbywa do funduszu sekurytyzacyjnego (dalej: „Fundusz”) portfel wierzytelności kredytowych (lub z tytułu pożyczek), wśród których to wierzytelności są także wierzytelności zabezpieczone hipoteką (dalej: „Wierzytelności”). Zgodnie z Umową zapłata za nabywane Wierzytelności zostanie dokonana w terminie 3 dni roboczych od dnia podpisania Umowy, co miało miejsce w grudniu 2018 roku, natomiast złożenie przez Fundusz wniosków o wpis zmiany wierzyciela hipotecznego w stosunku do każdej Wierzytelności może nastąpić po ww. dacie otrzymania zapłaty, i może to być data przypadająca już w kolejnym roku podatkowym (rozpoczynającym się 1 stycznia 2019 roku). Wierzytelności są wierzytelnościami trudnymi (przeterminowanymi), które mogą znajdować się w fazie egzekucji lub których egzekucja okazała się bezskuteczna. W przypadku Wierzytelności opóźnienie w spłacie kapitału kredytu (pożyczki) lub odsetek przekracza 12 miesięcy.

Przelew wierzytelności hipotecznych wymaga jednoczesnego przeniesienia hipoteki, jako ograniczonego prawa rzeczowego, co z kolei wymaga dokonania odpowiedniego wpisu do księgi wieczystej (art. 2451 kodeksu cywilnego). W konsekwencji, przejście wierzytelności hipotecznej na nabywcę następuje dopiero z chwilą stosownego wpisu do księgi wieczystej, który ma w tym wypadku charakter konstytutywny. Zgodnie natomiast z art. 29 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, a w wypadku wszczęcia postępowania z urzędu – od chwili wszczęcia tego postępowania.

Bank zmierza do potwierdzenia, na jaką datę powinien rozpoznać skutki podatkowe zbycia Wierzytelności do Funduszu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakiej dacie Bank powinien rozpoznać skutki podatkowe zbycia Wierzytelności do Funduszu ?

Zdaniem Spółki, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, skutki podatkowe zbycia Wierzytelności do Funduszu powstają w dacie otrzymania zapłaty od Funduszu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ponadto zgodnie z art. 15 ust. 1h pkt 2 UPDOP w bankach kosztem uzyskania przychodów jest także strata ze zbycia funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek), stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną ze zbycia a wartością wierzytelności z tytułu udzielonego przez bank kredytu (pożyczki) do wysokości kwoty udzielonego kredytu (pożyczki), z wyłączeniem odsetek, prowizji i opłat, jeżeli opóźnienie w spłacie kapitału tego kredytu (pożyczki) lub odsetek przekracza 12 miesięcy;

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 4 UPDOP, jeśli koszty uzyskania przychodów są bezpośrednio związane z przychodami, poniesionymi w roku podatkowym, to koszty te są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Z kolei moment powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 UPDOP określa ust. 3a tego artykułu. Na jego podstawie za datę powstania przychodu, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g, „dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: wystawienia faktury albo uregulowania należności”.

W ocenie Banku cytowany przepis określa jako dzień, na który należy ustalić efekt podatkowy (stratę lub dochód) z tytułu sprzedaży praw majątkowych w postaci wierzytelności kredytowych (lub z tytułu pożyczki), dzień w którym Bank otrzymał od Funduszu zapłatę za zbywane wierzytelności.

Dyspozycja przepisu art. 12 ust. 3 UPDOP jasno bowiem wskazuje, iż przychód ze zbycia praw majątkowych powstaje na datę zbycia prawa majątkowego, jednak nie później niż na datę „uregulowania należności”.

W opisanym przez Bank stanie faktycznym uregulowanie należności należy utożsamić z datą otrzymania zapłaty za zbywane Wierzytelności, z kolei otrzymanie zapłaty poprzedza zbycie prawa, które skutecznie dokonane zostanie dopiero w następstwie dokonania wpisu do księgi wieczystej Funduszu jako nabywcy Wierzytelności. Skoro zatem otrzymanie zapłaty od Funduszu jest wcześniejsze od zbycia Wierzytelności, to w dacie tej zapłaty następuje skutek podatkowy zbycia Wierzytelności (dochód lub strata).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidulana wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.