Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.511.2017.2.KC
z 12 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 15 stycznia 2018 r. (data wpływu 22 stycznia 2018 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 9 stycznia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku dla transakcji zbycia lokali niemieszkalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku dla transakcji zbycia lokali niemieszkalnych. Wniosek został uzupełniony w dniu 15 stycznia 2018 r. (data wpływu 22 stycznia 2018 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 9 stycznia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 stycznia 2018 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej: „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą m in. w zakresie realizacji inwestycji deweloperskich i sprzedaży lokali mieszkalnych oraz użytkowych oraz świadczenia usług hotelarskich.

Aktualnie Wnioskodawca planuje dokonanie sprzedaży lokali w budynku zbiorowego zamieszkania (dział 12 PKOB), który pełni funkcję hotelu. Nieruchomość ta została nabyta w kwietniu 2017 r. przez Wnioskodawcę jako budynek podlegający zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, przy czym strony wybrały możliwość opodatkowania transakcji i spełniły wymogi wskazane art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy o VAT. Sprzedawca nieruchomości nabył na podstawie umowy sprzedaży w 2013 r., transakcja ta również podlegała opodatkowaniu VAT zgodnie z zasadami określonymi w art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy o VAT. Nieruchomość była wykorzystywana do działalności hotelowej ponad 2 lata.

Wnioskodawca podjął decyzję o przeprowadzeniu remontu i modernizacji budynku, niemniej nakłady na ulepszenia nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zgodnie z planami Wnioskodawcy, po uzyskaniu zaświadczeń o samodzielności poszczególnych lokali zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, lokale zostaną wyodrębnione prawnie i zbyte na rzecz nabywców. Status podatkowy nabywcy nie jest sprecyzowany, mogą to być podmioty prowadzące działalność gospodarczą jak również osoby nie prowadzące takiej działalności. Przedmiotem sprzedaży będą odrębne lokale niemieszkalne (stanowiące pokoje hotelowe) z udziałem w prawie własności części wspólnych budynku oraz z udziałem w prawie własności gruntu oraz, ewentualnie, prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego (na podstawie umowy quoad usum) na nieruchomości wspólnej. Możliwa jest także sprzedaż lokali lub udziałów w lokalach niemieszkalnych stanowiących restaurację oraz sale konferencyjne znajdujące się w hotelu.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 9 stycznia 2018 r., Wnioskodawca pismem z dnia 15 stycznia 2018 r. (22 stycznia 2018 r.) wskazał, że w ramach wskazanej transakcji zostały również nabyte opisane we wniosku miejsca parkingowe (postojowe) i były wykorzystywane w związku z realizacją działalności gospodarczej w budynku hotelowym, tj. były udostępniane gościom hotelowym oraz służyły osobom pracującym w hotelu. W stosunku do wskazanych miejsc postojowych nie były ponoszone wydatki na ulepszenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 15 stycznia 2018 r.:

Czy zbycie przez Wnioskodawcę lokali niemieszkalnych oraz udziałów w lokalach niemieszkalnych, wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku oraz gruntu, a także prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego na nieruchomości wspólnej (na zasadzie umowy quoad usum) będzie zwolnione z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, na wskazane pytanie należy odpowiedzieć twierdząco - planowane transakcje zbycia nieruchomości będą korzystały ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

W ugruntowanej praktyce organów podatkowych oraz sądów administracyjnych skutki podatkowe sprzedaży lokalu (nieruchomości, budynku, etc) oraz sprzedaży udziału w lokalu (nieruchomości, budynku, etc.) są tożsame. W kwestii tej wypowiedział się jednoznacznie Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale w składzie 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r. (sygn. I FPS 2/11) „Sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu oraz udziału we współwłasności budynków stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług”. Z tego powodu, w opisanym stanie faktycznym bez znaczenia dla oceny skutków prawnych pozostaje, czy przedmiotem planowanej transakcji będzie loka niemieszkalny czy też udział w takim lokalu. W obu przypadkach skutki podatkowe w VAT rozpoznawane są jako dostawa wskazanego towaru (lokalu) a jej skutki prawne są uzależnione od charakteru przedmiotu transakcji, co zostanie opisane dalej.

Dla oceny skutków prawnych planowanych transakcji nie ma znaczenia także fakt, czy wraz z przedmiotowymi lokalami są zbywane wyłącznie udziały w częściach wspólnych budynku i nieruchomości gruntowej, czy również prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego na nieruchomości wspólnej, wyodrębnionego do wyłącznego korzystania przez nabywcę (quoad usum). Wskazane miejsca postojowe nie są bowiem elementem odrębnej nieruchomości lub odrębnego lokalu. Ugruntowana praktyka organów podatkowych oraz sądów administracyjnych wskazuje, że w przypadku sprzedaży lokalu, obejmującej sprzedaż udziałów w częściach wspólnych nieruchomości oraz prawo do wyłącznego korzystania z konkretnego miejsca parkingowego na nieruchomości wspólnej, sprzedaż stanowi jedną dostawę towarów dla celów VAT. Udział w częściach wspólnych nieruchomości oraz prawo do wyłącznego korzystania z konkretnego miejsca parkingowego nie jest bowiem odrębnym przedmiotem obrotu.

Takie stanowisko można odnaleźć w licznych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej m.in. z dnia 30 sierpnia 2017 r. sygn. 0114-KDIP1-3.4012.255.2017.1.JF; z dnia 2 czerwca 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.83.2017.2.LM; z dnia 4 kwietnia 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.16.2017.2.KBR oraz w licznych orzeczeniach sądów administracyjnych, z których warto przywołać m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 maja 2010 r. sygn. I FSK 724/09; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 grudnia 2012 r. sygn. I FSK 156/12; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 marca 2014 r., sygn. I FSK 522/13.

Oznacza to, że ocena skutków podatkowych planowanych transakcji zależy wyłącznie od charakteru lokali, które zostaną prawnie wyodrębnione i zbyte na rzecz nabywców.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, zwolniona z opodatkowania VAT jest dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Jeżeli jednak analiza treści art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT doprowadzi do wniosku, że dostawa nie podlega zwolnieniu na podstawie powyższego przepisu, konieczne jest dokonanie dodatkowej weryfikacji spełnienia przesłanek zwolnienia z VAT, wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT. Ustalenie konkretnej podstawy prawnej zwolnienia z VAT jest istotne z uwagi na fakt, że możliwość rezygnacji ze zwolnienia i wyboru opcji opodatkowania VAT dotyczy wyłączenie tych transakcji, dla których podstawą prawną zwolnienia jest art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Kwestią podstawową dla oceny skutków podatkowych planowanej transakcji zbycia wyodrębnionych lokali jest więc ocena, czy zostały one objęte pierwszym zasiedleniem.

Zgodnie z definicją w art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;
   
   

Warto zwrócić uwagę, że w Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. sygn. C-308/16 Kozuba Premium Selection Sp. z o.o. zakwestionował zgodność art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT z Dyrektywą 2006/112/WE (dalej: „Dyrektywą VAT”) w zakresie, w jakim polskie przepisy wymagają wystąpienia transakcji podlegających opodatkowaniu dla rozpoznania pierwszego zasiedlenia nieruchomości. W ocenie Trybunału pierwsze zasiedlenie następuje również wówczas, gdy wybudowany obiekt jest przeznaczony dla potrzeb własnych podatnika. Zaś kolejne pierwsze zasiedlenie może być uzależnione od poniesienia wydatków stanowiących do najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości, jeżeli warunek ten będzie rozumiany jako przeprowadzenie istotnych zmian w celu zmiany wykorzystania danego obiektu lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia. Trybunał nie zakwestionował przy tym prawidłowości ustalenia limitu procentowego wartości poniesionych nakładów w odniesieniu do wartości początkowej obiektu. Wskazany wyrok TSUE stanowi potwierdzenie linii orzeczniczej polskich sądów administracyjnych, np. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. W niniejszej sprawie sąd uznał, że: „Warunek ten [tj. rozpoznawania pierwszego zasiedlenia na podstawie czynności opodatkowanej] w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że w niniejszym stanie faktycznym zarówno przesłanki pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14, jak również w rozumieniu przedstawionym w wyroku TSUE sygn. C-308/16. Przedmiotowa nieruchomość była bowiem przedmiotem transakcji opodatkowanej w 2013 r., zaś po tej dacie nie nastąpiły ulepszenia w kwocie, które uzasadniałyby konieczność rozpoznania kolejnego pierwszego zasiedlenia w momencie nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę w kwietniu 2017 r. Była także wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz jej uprzedniego właściciela przez okres przekraczający 2 lata.

Nie ulega więc wątpliwości, że opisany w stanie faktycznym budynek został objęty pierwszym zasiedleniem. W ocenie Wnioskodawcy, należy więc uznać, że pierwszym zasiedleniem zostały objęte wówczas także wyodrębnione fizycznie, lecz nie wyodrębnione prawnie lokale znajdujące się w tym budynku.

Ugruntowana praktyka organów podatkowych oraz sądów administracyjnych wskazuje, że pierwsze zasiedlenie może objąć całość lub część budynku. Nie jest przy tym istotne, czy dana część została wyodrębniona w sensie prawnym. Istotne jest zaś, że lokal został wydany w sensie ekonomicznym. Pogląd taki można odnaleźć m.in. w wyroku NSA z dnia 28 maja 2010 r. sygn. I FSK 693/09, w którym sąd stwierdził: „(...) nawet wtedy, gdy części budynku lub budowli prawnie nie zostały wyodrębnione to mogą one stanowić przedmiot obrotu, rozumianego w sposób omówiony wcześniej, o ile faktycznie istnieją a przy tym zostały wydzielone z całości tak, że można je wydać nabywcom, którzy z tą chwilą zyskują możliwość faktycznego korzystania z nich. Taki stan rzeczy zachodzić zaś będzie w szczególności wtedy, gdy nabywca mimo braku ustanowienia odrębnej własności lokalu, lokal odebrał, przystąpił do jego osobistej aranżacji a nawet w nim zamieszkał - co jak uczy doświadczenie życiowe jest sytuacją często występującą w praktyce”.

Jak wskazuje powyższe orzeczenie, możliwe jest więc pierwsze zasiedlenie lokalu w momencie jego wydania nabywcy, pomimo, że umowa przenosząca własność (w której zazwyczaj następuje także wyodrębnienie prawne lokalu) zostanie podpisana w przyszłości. Analogicznie możliwe jest również pierwsze zasiedlenie części biurowca na podstawie oddania określonej powierzchni biurowej na rzecz najemcy.

Pogląd analogiczny można odnaleźć w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, w tym:

• w interpretacji z dnia 6 października 2017 r. sygn. 0111-KDIB3-1.4012.291.2017.2.WN Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej;
• w interpretacji z dnia 5 czerwca 2015 r. sygn. IPPP2/4512-296/15-2/BH Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie;
• w interpretacji z dnia 25 września 2009 r. sygn. IBPP2/443-519/09/ICz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach;
  
  

Z uwagi na wyrok TSUE w sprawie C-308/16 oraz analogiczne orzecznictwo sądów administracyjnych, uznać należy, że również wykorzystywanie lokali w budynku hotelowym do prowadzenia działalności hotelowej także powoduje zasiedlenie tych lokali. Ich późniejsza sprzedaż, po wyodrębnieniu prawnym, będzie więc sprzedażą następującą po pierwszym zasiedleniu, ze wszystkimi konsekwencjami określonymi w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Podsumowując, z uwagi na fakt, iż lokale w hotelu były uprzednio wykorzystywane do działalności podatnika przez okres przekraczający dwa lata oraz znajdują się w obiekcie (budynku), który jako taki również był przedmiotem pierwszego zasiedlenia przed ponad dwoma laty, oraz nie nastąpiły przesłanki rozpoznania kolejnego pierwszego zasiedlenia, należy uznać, że planowane są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Wnioskodawca wnosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy. Jednak, w myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W tym miejscu należy jednak zauważyć, że zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Ponadto, w świetle ust. 10 artykułu 43, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Stosownie do ust. 11 ww. artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać: imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy; planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części, adres budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Jeżeli zatem dostawa budynku, budowli lub ich części jest opodatkowana podatkiem VAT wówczas prawo wieczystego użytkowania gruntu jest opodatkowane tą samą stawką podatku. Jeżeli natomiast dostawa budynku, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia korzysta także dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jako czynny podatnik VAT, planuje sprzedaż lokali w budynku zbiorowego zamieszkania (dział 12 PKOB), który pełni funkcję hotelu. Nieruchomość ta została nabyta w kwietniu 2017 r. jako budynek podlegający zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, przy czym strony wybrały możliwość opodatkowania transakcji i spełniły wymogi wskazane art. 43 ust. 10 i 11 ustawy. Sprzedawca nieruchomości nabył ją na podstawie umowy sprzedaży w 2013 r., transakcja ta również podlegała opodatkowaniu VAT zgodnie z zasadami określonymi w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy. W ramach wskazanej transakcji zostały również nabyte miejsca parkingowe (postojowe) i były wykorzystywane w związku z realizacją działalności gospodarczej w budynku hotelowym, tj. były udostępniane gościom hotelowym oraz służyły osobom pracującym w hotelu. Odnośnie wskazanych miejsc postojowych, to nie były również ponoszone wydatki na ich ulepszenie. Nieruchomość była wykorzystywana do działalności hotelowej ponad 2 lata.

Wnioskodawca podjął decyzję o przeprowadzeniu remontu i modernizacji budynku, niemniej nakłady na ulepszenia nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zgodnie z planami Wnioskodawcy, po uzyskaniu zaświadczeń o samodzielności poszczególnych lokali, zostaną one wyodrębnione prawnie i zbyte na rzecz nabywców. Status podatkowy nabywcy nie jest sprecyzowany, mogą to być podmioty prowadzące działalność gospodarczą jak również osoby nieprowadzące takiej działalności. Przedmiotem sprzedaży będą odrębne lokale niemieszkalne (stanowiące pokoje hotelowe) z udziałem w prawie własności części wspólnych budynku oraz z udziałem w prawie własności gruntu oraz, ewentualnie, prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego (na podstawie umowy quoad usum) na nieruchomości wspólnej. Możliwa jest także sprzedaż lokali lub udziałów w lokalach niemieszkalnych stanowiących restaurację oraz sale konferencyjne znajdujące się w hotelu.

Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z ustaleniem, czy planowane zbycie lokali niemieszkalnych oraz udziałów w lokalach niemieszkalnych, wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku oraz gruntu, a także prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego na nieruchomości wspólnej (na zasadzie umowy quoad usum) będzie zwolnione z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W celu ustalenia czy w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie stawką podstawową, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem lokalu wraz z pomieszczeniami przynależnymi oraz udziałem w częściach wspólnych nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT albo będzie opodatkowana w zależności od daty pierwszego zasiedlenia.

Zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Tak więc, w ocenie NSA, mając na uwadze wykładnię językową, jak i celowościową systemu VAT należy przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto w dniu 16 listopada 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia. TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. C-308/16 przyznał rację spółce Kozuba uznając, że pierwsze zasiedlenie w sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego, nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE.

Trybunał potwierdził, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku. Przy czym, TSUE jednakowo traktuje pierwsze zasiedlenie po wybudowaniu obiektu, jak i po jego ulepszeniu. W obu przypadkach Trybunał twierdzi, że do pierwszego zasiedlenia wystarczy rozpoczęcie jego użytkowania.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do opisanych przez Wnioskodawcę lokali niemieszkalnych przeznaczonego do przyszłej sprzedaży wraz pomieszczeniami przynależnymi oraz udziałem w częściach wspólnych budynku, doszło do ich pierwszego zasiedlenia i od momentu pierwszego zasiedlenia do ich przyszłej sprzedaży upłynie okres co najmniej 2 lat.

Jak wskazano w treści wniosku, Nieruchomość była wykorzystywana do działalności hotelowej ponad 2 lata, natomiast Wnioskodawca, od momentu zakupu hotelu, tj. od 2017 roku nie ponosił wydatków na jego ulepszenie, które przekraczałyby 30% wartości początkowej budynku. Tym samym planowana dostawa wydzielonych lokali niemieszkalnych wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku położonym na gruncie, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Przy czym należy wskazać, że jeżeli obie strony transakcji będą czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT, to Wnioskodawca będzie mógł również skorzystać z możliwości rezygnacji z ww. zwolnienia od podatku i wyboru opcji opodatkowania dostawy przedmiotowych lokali zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.