2018.03.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.442.2017.1.MM
z 9 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2017 r. (data wpływu 15 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy środki pieniężne przekazywane przez Wnioskodawcę Spółce Powiązanej z tytułu Bonusu na mocy Umów podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2017 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy środki pieniężne przekazywane przez Wnioskodawcę Spółce Powiązanej z tytułu Bonusu na mocy Umów podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) należy do międzynarodowej grupy X. (dalej: „Grupa X.”). Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy i Grupy X. jest produkcja wyrobów izolacyjnych i akcesoriów technicznych. Ofertę Spółki stanowi szeroka gama produktów, takich jak: otuliny, płaszcze ochronne, izolacje akustyczne, miedziane rury do instalacji klimatyzacyjnych, powłoki ochronne itp.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Grupa X. zawarła umowy (dalej: „Umowy”) z międzynarodowymi grupami konsumenckimi, do których należą m.in. podmioty będące nabywcami produktów Grupy X. (dalej: „Grupy Nabywców”).

Na mocy Umów Grupa X. zobowiązana jest wypłacać odrębnie każdej z Grup Nabywców zachętę w formie bonusu (dalej: „Bonus”, „Bonusy”) w wysokości określonej kwoty obliczanej na bazie wartości sprzedaży produktów Grupy X. podmiotom z danej Grup Nabywców. Bonus rozdzielany jest przez Grupę X. na poszczególne podmioty wchodzące w skład Grupy X. według przyjętego klucza alokacji. Wnioskodawca wypłaca swoją część Bonusu niemieckiej spółce powiązanej z Grupy X., tj. X. GmbH (dalej: „Spółka Powiązana”). W dalszej kolejności Spółka Powiązana zobligowana jest do przekazania Bonusów Grupom Nabywców.

Podmioty wchodzące w skład Grup Nabywców nie są podmiotami powiązanymi ze Spółką w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.; dalej: „Ustawa o CIT”), a także nie należą do podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 Ustawy o CIT.

Spółka Powiązana jest podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu art. 11 Ustawy o CIT.

Wydatki na Bonus spełniają warunki uznania ich za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy środki pieniężne przekazywane przez Wnioskodawcę Spółce Powiązanej z tytułu Bonusu na mocy Umów podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Środki pieniężne przekazywane przez Wnioskodawcę Spółce Powiązanej z tytułu Bonusu na mocy Umów nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT.

Na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

a. Wykładnia pojęcia „na rzecz”

W świetle takiego brzmienia przepisu art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT stwierdzić należy, że wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodu podlegają nie wszystkie „rozliczenia” z podmiotami powiązanymi, ale tylko te wydatki, które ponoszone są na rzecz podmiotu powiązanego (wyrażenie „na rzecz kogoś” stanowi związek frazeologiczny, który oznacza „na czyjąś korzyść” [Mały Słownik Języka Polskiego, PWN 1997, s. 824]).

W art. 15e ust. 10 Ustawy o CIT ustawodawca uznał z kolei, że za koszty poniesione pośrednio na rzecz podmiotów, o których mowa w ust. 1, uważa się koszty, których rzeczywistym właścicielem jest podmiot powiązany z podatnikiem w sposób, o którym mowa w art. 11, lub podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 Ustawy o CIT.

Pojęcie „rzeczywistego właściciela” (ang. beneficial owner) posiada definicję legalną, która, w myśl art. 4a ust. 29 Ustawy o CIT, oznacza podmiot otrzymujący daną należność dla własnej korzyści, niebędący pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części danej należności innemu podmiotowi.

Dodatkowo należy wskazać na ratio legis wprowadzenia ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2175; dalej: „Ustawa Zmieniająca”). Jak wynika z jej uzasadnienia: „Ograniczenie (...) a contrario nie dotyczy kosztów usług, licencji i opłat ponoszonych na rzecz podmiotów niepowiązanych. Koszty te, poza wymogiem ich faktycznego poniesienia (niefikcyjny charakter) i w związku z prowadzoną działalnością (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT), mogą być - na zasadach dotychczasowych - odliczane w pełnej wysokości. Wyjątek zawarty w ust. 8 [obecnie jest to art. 15e ust. 10 Ustawy o CIT w uchwalonym brzmieniu - przyp. Spółki] jest szczególną (ukierunkowaną) klauzulą przeciwdziałania unikaniu opodatkowania (TAAR), która dotyczyć ma sytuacji celowego wprowadzania pośrednika pomiędzy podatnika a jego podmiot powiązany, celem obejścia regulacji o bezpośrednim powiązaniu między świadczeniodawcą i świadczeniobiorcą”.

Przenosząc powyższe na grunt Spółki, stwierdzić należy, że w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) opisanym na wstępie rzeczywistym właścicielem należności z tytułu Umów, tj. podmiotami otrzymującym Bonus dla własnej korzyści są Grupy Nabywców, a więc podmioty niepowiązane ze Spółką. Spółka Powiązana jest w tym układzie jedynie pośrednikiem/podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części danej należności innemu podmiotowi. W ocenie Wnioskodawcy, nie dochodzi tym samym do przysporzenia na rzecz Spółki Powiązanej, ale wyłącznie do przysporzenia na rzecz Grup Nabywców (podmiotów niepowiązanych). Konsekwentnie, nie zostaje spełniona przesłanka uzyskania korzyści przez podmiot powiązany, aby uznać Bonus jako uiszczony na rzecz podmiotu powiązanego.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma tym samym podstaw do wyłączenia Bonusu z kosztów uzyskania przychodu.

b. Bezpośredni związek wypłaty Bonusu z wytworzeniem towaru przez Wnioskodawcę

Stanowisko Wnioskodawcy wspiera również analiza art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o CIT, według którego ograniczenie nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Kluczowy w tym zakresie jest zwrot „bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem”. W Ustawie o CIT próżno szukać jego znaczenia. Znaleźć można jedynie legalną definicję kosztów bezpośrednio związanych z przychodami (art. 15 ust. 4 Ustawy o CIT), które, w ocenie Wnioskodawcy, nie są tożsame z kosztami „bezpośrednio związanymi z wytworzeniem lub nabyciem”. Co za tym idzie, dla odkodowania znaczenia ww. zwrotu, w ocenie Wnioskodawcy, zasadnym jest sięgnięcie do definicji słownikowej ww. terminów. I tak, „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”. Termin „związać” definiowany jest natomiast jako „odnieść coś do kogoś lub do czegoś” (Słownik Języka Polskiego, PWN; https://sjp.pwn.pl/). „Bezpośrednio związany z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi” oznaczać tym samym powinien „mający odniesienie do procesu produkcji lub zakupu towaru bądź świadczenia usługi”.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że gdyby Spółka nie wypłacała Grupom Nabywców Bonusów to prawdopodobnie nie uzyskałaby od nich stosownych zamówień. W takim scenariuszu Grupy Nabywców nie byłyby bowiem zapewne zainteresowane współpracą z Grupą X. oraz pośrednio ze Spółką. W konsekwencji, towar nie zostałby wyprodukowany przez Spółkę w takiej ilości, w jakiej jest produkowany obecnie na potrzeby Grup Nabywców. Dzięki wypłacie Bonusu Spółka ma tym samym stałe zlecenia i stałych kontrahentów, którzy regularnie uiszczają wynagrodzenie z tytułu sprzedaży towarów wytworzonych przez Wnioskodawcę.

c. Wydatki na Bonus a katalog z art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT

Pomocniczo Spółka wskazuje również na inne argumenty przemawiające za słusznością stanowiska Wnioskodawcy w przypadku uznania przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, że wypłata Bonusu odbywa się na rzecz podmiotu powiązanego (co zdaniem Spółki nie ma miejsca). W tym zakresie, w ocenie Wnioskodawcy, należy się dodatkowo odwołać do katalogu usług, o których mowa w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT, a wśród których, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma usług/świadczeń podobnych do tych, które stanowią przedmiot Umów pomiędzy Grupą X. i Grupami Nabywców.

W szczególności zauważyć należy, że wydatki związane z wypłatą Bonusu nie są:

kosztem usług doradczych - zgodnie z definicją słownikową zwrot „doradzać” oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie” (Słownik Języka Polskiego, PWN 2012). Doradztwo jest zatem udzieleniem porad w zakresie postępowania w obszarze konkretnej materii, np. finansowej. Należy stwierdzić, że w przypadku Spółki nie dochodzi do przekazania ani przez Spółkę Powiązaną, ani przez Grupy Nabywców żadnej opinii, która mogłaby stanowić poradę w przedstawionym rozumieniu;
kosztem usług badania rynku - zgodnie z definicją słownikową zwrot „badać” oznacza „poznawać coś za pomocą analizy naukowej” (Słownik Języka Polskiego, PWN 2012), pojęcie „rynek” odnosi się zaś do „całokształtu stosunków handlowych i gospodarczych”. Konsekwentnie „badanie rynku” oznacza „poznawanie całokształtu stosunków gospodarczych za pomocą analizy naukowej”. W takim zakresie Spółka nie uzyskuje żadnych analiz związanych z badaniem rynku;
kosztem usług reklamowych - zgodnie z ugruntowanym poglądem, przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. W przedmiotowym rozumieniu wydatek na Bonus również nie stanowi usługi reklamowej, ponieważ nie wiąże się z prezentowaniem towaru i wynika ze specyfiki relacji handlowych pomiędzy Grupą X. a Grupami Nabywców;
kosztem zarządzania i kontroli - w związku z wypłacanym Bonusem Grupy Nabywców ani Spółka Powiązana nie uzyskują uprawnienia do zarządzania obszarem działalności, procesem produkcyjnym, majątkiem Wnioskodawcy itd. Analogicznie Grupy Nabywców czy Spółka Powiązana nie świadczą usług kontroli na rzecz Spółki na podstawie Umów;
kosztem przetwarzania danych - w związku z wypłacanym Bonusem nie dochodzi do żadnych operacji z udziałem jakichkolwiek danych, w szczególności do ich przetwarzania;
kosztem ubezpieczeń - Spółka nie uzyskuje ubezpieczenia na podstawie Umów w związku z wypłacanym Bonusem;
kosztem gwarancji i poręczeń - Spółka nie uzyskuje na podstawie Umów gwarancji lub poręczenia w związku z wypłacanym Bonusem;
kosztem świadczeń o podobnym charakterze - usługi wymienione w punktach 1-7 nie przypominają bowiem stosunku prawnego łączącego Spółkę z Grupami Nabywców bądź Spółką Powiązaną.

Katalog usług wymienionych w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT, zdaniem Spółki, nie ma tym samym żadnych cech wspólnych ze stosunkami łączącymi Spółkę z Grupami Nabywców lub ze Spółką Powiązaną. W konsekwencji, w przypadku kosztów związanych z Bonusem, nie można mówić ani o świadczeniu usług, o których mowa expressis verbis w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT, ani o świadczeniach o podobnym charakterze.

d. Podsumowanie

W świetle powyżej argumentacji, zdaniem Wnioskodawcy, środki pieniężne przekazywane przez Wnioskodawcę Spółce Powiązanej z tytułu Bonusów na mocy Umów nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena, czy przedstawione we wniosku wydatki na Bonus spełniają warunki uznania ich za koszty uzyskania przychodów na mocy art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.; dalej: „Ustawa o CIT”). Okoliczność, że wydatki na Bonus mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT została przyjęta jako element zdarzenia przyszłego, który nie podlega ocenie Organu.

W myśl art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Jednym z przepisów ograniczających możliwość zaliczenia poniesionych przez podatnika wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest art. 15e dodany do Ustawy o CIT przez ustawę z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2018 r.

Stosownie do art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

Jak wynika z treści tego przepisu, dotyczy on kosztów związanych z umowami o usługi niematerialne a także z korzystaniem z wartości niematerialnych i prawnych oraz z przeniesieniem ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek.

Zatem pierwszą przesłanką stosowania art. 15e Ustawy o CIT jest to, aby dany wydatek znajdował się wśród kosztów wymienionych w ustępie 1.

Drugą przesłanką wynikającą z ustępu 1 art. 15e Ustawy o CIT jest fakt poniesienia tych kosztów w sposób bezpośredni lub pośredni na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11 Ustawy o CIT, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 Ustawy o CIT.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest odpowiedź na pytanie, czy środki pieniężne przekazywane przez Wnioskodawcę Spółce Powiązanej z tytułu Bonusu na mocy Umów podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT.

Możliwość zastosowania w rozpatrywanej sprawie art. 15e Ustawy o CIT, zależy, jak wyżej wskazano, od spełnienia przesłanek wynikających z ustępu 1 tego przepisu.

W pierwszej kolejności należy zatem ustalić, czy wskazane przez Wnioskodawcę wydatki z tytułu Bonusu mieszczą się wśród kosztów wymienionych w art. 15e ust. 1, zatem, czy spełniają pierwszą z wymienionych wyżej przesłanek stosowania tego przepisu.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca należy do międzynarodowej Grupy X. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy i Grupy X. jest produkcja wyrobów izolacyjnych i akcesoriów technicznych. W toku prowadzonej działalności gospodarczej Grupa X. zawarła Umowy z Grupami Nabywców. Na mocy Umów Grupa X. zobowiązana jest wypłacać odrębnie każdej z Grup Nabywców zachętę w formie Bonusu w wysokości określonej kwoty obliczanej na bazie wartości sprzedaży produktów Grupy X. podmiotom z danej Grupy Nabywców. Bonus rozdzielany jest przez Grupę X. na poszczególne podmioty wchodzące w skład Grupy X. według przyjętego klucza alokacji. Wnioskodawca wypłaca swoją część Bonusu niemieckiej Spółce Powiązanej z Grupy X. W dalszej kolejności Spółka Powiązana zobligowana jest do przekazania Bonusów Grupom Nabywców. Podmioty wchodzące w skład Grup Nabywców nie są podmiotami powiązanymi ze Spółką w rozumieniu art. 11 Ustawy o CIT, a także nie należą do podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 Ustawy o CIT. Spółka Powiązana jest podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu art. 11 Ustawy o CIT. Wydatki na Bonus spełniają warunki uznania ich za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że opisane w zdarzeniu przyszłym wydatki Wnioskodawcy z tytułu Bonusu nie są kosztami związanymi z nabyciem usług i świadczeń niematerialnych, o których mowa w art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT (nie są kosztami usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze). Nie zaliczają się też do kosztów związanych z korzystaniem z wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT (nie są opłatami i należnościami za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy o CIT, tj. autorskich lub pokrewnych praw majątkowych, licencji, praw własności przemysłowej, know-how). Nie stanowią również kosztów przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek (art. 15e ust. 1 pkt 3 Ustawy o CIT).

Wydatki Spółki z tytułu Bonusu, skoro nie mogą być zaliczone do żadnej z kategorii kosztów wymienionych w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT, nie spełniają pierwszej z wymienionych wyżej przesłanek stosowania art. 15e Ustawy o CIT. Bezprzedmiotowe jest zatem badanie spełnienia drugiej przesłanki, tj. ustalenie czy wydatki z tytułu Bonusu ponoszone będą w sposób bezpośredni lub pośredni na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11 Ustawy o CIT, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 Ustawy o CIT.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym art. 15e Ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym środki pieniężne przekazywane przez Wnioskodawcę Spółce Powiązanej z tytułu Bonusu na mocy Umów nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT, jest zatem prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin