Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.18.2018.1.AJ
z 8 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2018 r. (data wpływu 26 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych:

• w zakresie możliwości zaliczenia wartości wpłaconych Zaliczek do kosztów uzyskania przychodów z tytułu realizacji umowy cesji – jest prawidłowe,

• w zakresie momentu rozpoznania kosztu uzyskania przychodów z tytułu wpłaconych zaliczek w związku z realizacją umowy cesji – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wartości wpłaconych Zaliczek do kosztów uzyskania przychodów z tytułu realizacji umowy cesji oraz momentu rozpoznania tego kosztu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka) z siedzibą w Polsce jest czynnym podatnikiem VAT oraz podatnikiem podatku dochodowego na podstawie ustawy o CIT. Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą m.in. na nabywaniu nieruchomości, realizacji inwestycji budowlanych i dalszej eksploatacji obiektów handlowych (w szczególności domów meblowych) poprzez wynajem powierzchni X Sp. z o.o., spółce z grupy prowadzącej sprzedaż w ramach systemu franczyzy X. Spółka Y. s.a., będąca czynnym podatnikiem VAT oraz podatnikiem podatku dochodowego na podstawie ustawy o CIT z siedzibą w Polsce, prowadzi działalność polegającą na nabywaniu nieruchomości w celu realizacji inwestycji budowlanych i eksploatacji centrów handlowych, w szczególności z przeznaczeniem na wynajem podmiotom trzecim.

Z uwagi na fakt, że X. oraz Y. mają zbieżną grupę docelową klientów, to X. i Y. są zainteresowane lokalizacją domów meblowych, jak i centrów handlowych w bezpośrednim sąsiedztwie i funkcjonowanie centrów handlowych i domów meblowych jako jednego parku handlowego, gdyż takie rozwiązanie daje możliwości synergii biznesowej.

W związku z powyższym, Wnioskodawca i Y. (dalej łącznie: „Spółki”) były i są zainteresowane współpracą w zakresie koordynowania realizacji projektów związanych z nabywaniem nieruchomości i procesów inwestycyjnych dotyczących planowanych parków handlowych. W interesie Spółek jest osiągnięcie korzyści z podziału kosztów inwestycji (np. kosztów infrastruktury) oraz koordynacji działań inwestycyjnych (np. planowanie wjazdów do parku handlowego, itp.).

Ponadto Spółki są zainteresowane skoordynowaniem działań służących przygotowaniu procesu inwestycyjnego związanego z nabywanymi nieruchomościami, polegającego w szczególności na przygotowaniu działek pod inwestycję.

W konsekwencji, Spółki uzgodniły, że dla realizacji inwestycji w C. polegającej na wybudowaniu i eksploatacji obu obiektów, t.j. domu meblowego oraz centrum handlowego (dalej: „Inwestycja”) ekonomicznie zasadnym będzie nabycie działek gruntu niezbędnych do realizacji Inwestycji, jak i prowadzenia działań przygotowawczych dla Inwestycji za pośrednictwem jednego podmiotu (dalej: „SPV”), w którym część udziałów objęła Y. (obecnie 100% udziałowiec SPV).

Konsekwentnie, Spółki zawarły z SPV (dalej łącznie: „Strony”) umowę ramową (dalej: „Umowa Ramowa”), na podstawie której Strony postanowiły, że będą współpracować przy przygotowaniu Inwestycji mającej na celu wybudowanie przez Wnioskodawcę domu meblowego, a także wybudowanie przez Y. centrum handlowego z przeznaczeniem na wynajem. Strony i SPV są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT.

Na mocy Umowy Ramowej SPV miało nabyć i nabyło nieruchomości gruntowe niezbędne do realizacji Inwestycji (dalej: „Nieruchomość”). Zgodnie z Umową Ramową, SPV uczestniczyło w procesie przygotowywania Nieruchomości pod Inwestycję i w założeniu miało dokonać zbycia Nieruchomości -w ustalonej proporcji - na rzecz Spółek.

Spółki - po przygotowaniu Nieruchomości pod Inwestycję - zobowiązały się nabyć od SPV Nieruchomość w zakresie niezbędnym do realizacji powyższego celu. Postanowienia w tym zakresie zostały zawarte w umowie przedwstępnej sprzedaży Nieruchomości (dalej: „Umowa”).

Zgodnie z Umową, wraz ze spełnieniem wskazanych w niej warunków przedwstępnych, SPV została zobowiązana do przeniesienia Nieruchomości na Spółki (w celu realizacji Inwestycji). Na podstawie Umowy, SPV zobowiązała się dokonać zakupu Nieruchomości, jak i scalenia i/lub podziału nabytych działek gruntu składających się na Nieruchomość, w tym również uzyskania, we współpracy ze Spółkami, ostatecznej decyzji zatwierdzającej projekty scalenia, a następnie podziału działek gruntu, zgodnej z przepisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w szczególności w zakresie przeznaczenia nowoutworzonych działek.

SPV otrzymała m.in. od X. zaliczki (dalej: „Zaliczki”) na poczet przyszłej dostawy Nieruchomości na rzecz X.

Umowa przewidywała, że ostateczna umowa przeniesienia własności Nieruchomości zostanie zawarta niezwłocznie po łącznym spełnieniu wszystkich warunków przedwstępnych, nie później jednak niż do dnia 31.12.2015 r. Na mocy aneksu z dnia 30.11.2015 r. do Umowy, z uwagi na niespełnienie przez SPV łącznie warunków z Umowy, Strony postanowiły przedłużyć termin na zawarcie ostatecznej umowy nabycia Nieruchomości przez Spółki do dnia 31.12.2017 r. Zgodnie z aneksem z dnia 19.12.2017 r. do Umowy:

1. Y. w dniu 6.07.2009 r. zawarła z Miastem reprezentowanym przez Prezydenta Miasta porozumienie (dalej: „Porozumienie”) w celu ustalenia warunków współpracy w zakresie realizacji Inwestycji, w ramach którego Miasto zobowiązało się w szczególności do podjęcia niniejszych działań:
   • zmiany ustaleń obowiązującego dla miejsca Inwestycji studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego umożliwiającego wzniesienie wielkopowierzchniowych obiektów handlowych,
   • uchwalenia miejscowego planu przestrzennego dla miejsca Inwestycji umożliwiającego wzniesienie wielkopowierzchniowych obiektów handlowych, jak również zmiany ustaleń „Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, dla potrzeb połączenia komunikacyjnego projektowanego węzła drogowego z projektowanym korytarzem - połączeniem komunikacyjnym dzielnicy P. i dzielnicy W.” - ustalonego Uchwałą Rady Miasta z dnia 10 lipca 2006 r. poprzez ustalenie przebiegu drogi łączącej ww. węzeł drogowy z terenem planowanej Inwestycji,
   • pozyskania nieruchomości niezbędnych dla zrealizowania ww. węzła drogowego w trybie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz wykonania ww. węzła drogowego,
2. Na mocy Porozumienia Y było zobowiązane m.in. do partycypacji w kosztach budowy ww. węzła drogowego,
3. Działania będące przedmiotem Porozumienia do dnia 19 grudnia 2017 r. nie zostały w pełni zrealizowane przez Miasto,
4. Y. wciąż podejmowało próby negocjacji z Miastem mające na celu ustalenie zasad wzajemnych rozliczeń związanych z działaniami zrealizowanymi przez Miasto.
   
   

Z powyższego względu i ze względu na niespełnienie warunków przedwstępnych z Umowy, Strony postanowiły ponownie przedłużyć termin na zawarcie ostatecznej umowy nabycia Nieruchomości przez Spółki do dnia 30.04.2018 r.

Z uwagi na zmianę sytuacji biznesowej Wnioskodawcy (przeciągający się proces negocjacji z Miastem, zmiana sytuacji rynkowej na przestrzeni lat od zawarcia Umowy Ramowej), Spółka podjęła decyzję o wycofaniu się z Inwestycji i odsprzedaży wszelkich praw związanych z Inwestycją. W szczególności, Spółka planuje zawrzeć porozumienie z Y. na zasadzie którego Y. odkupi - na zasadzie umowy cesji za wynagrodzeniem - od Spółki wszelkie prawa i obowiązki z Umowy (dalej: „Cesja”). W konsekwencji, w ramach Cesji Spółka zamierza zbyć za wynagrodzeniem prawa do nabycia Nieruchomości od SPV, jak i swoje prawa do Zaliczek wpłaconych przez Spółkę na rzecz SPV na poczet przyszłej dostawy Nieruchomości.

Wynagrodzenie za Cesję będzie ustalone na poziomie aktualnej rynkowej wartości Nieruchomości (w części odpowiadającej udziałowi X w Inwestycji). Ponadto do czasu Cesji Spółka również nie otrzyma zwrotu Zaliczek. Wydatki na Zaliczki były właściwie udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez SPV.

Nieruchomość stanowi nieruchomość pod zabudowę wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki na Zaliczki (w kwocie netto, bez VAT) będą mogły stanowić koszt podatkowy Spółki w przypadku zawarcia umowy Cesji ?
   
2. Czy wydatki na Zaliczki (w kwocie netto, bez VAT) - jako koszt podatkowy bezpośrednio związany z uzyskanym przychodem z Cesji - mogą zostać uwzględnione w rachunku podatkowym Spółki na moment rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu Cesji ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wydatki na Zaliczki jako koszt uzyskania przychodu

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.; dalej: „Ustawa o CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny, dlatego każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego prawidłowej kwalifikacji prawnej.

Wyjątek stanowi jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje przynależność wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy przeanalizować istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem danego kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Powyższe oznacza, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został on poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z ugruntowanej praktyki podatkowej, jak i orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że aby dany wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być łącznie spełnione następujące przesłanki:

1. został poniesiony przez podatnika - w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
2. jest definitywny - wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

W ocenie Spółki, w odniesieniu do wydatków na Zaliczki, wszystkie powyższe przesłanki zostały spełnione.

1)

Wydatki na Zaliczki były poniesione przez Spółkę i ekonomicznie obciążały jej majątek.

2)

Zestawiając warunek 2) powyżej w zakresie zaliczania wydatków do kosztów podatkowych i cechy charakteryzujące zaliczkę, widzimy, że zapłaconej zaliczki, co do zasady, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów. Zaliczka jest kwotą wpłaconą na poczet przyszłego zobowiązania. W razie należytego wykonania umowy podlega zaliczeniu na poczet należnego świadczenia.

Kwotę zapłaconą tytułem zaliczki podatnik, co do zasady, będzie mógł zaliczyć do kosztów podatkowych dopiero po wykonaniu należnego świadczenia. Zaliczka stanowi więc koszt podatkowy jako składnik należnego świadczenia już po jego wykonaniu.

Pokreślić należy, że na etapie zapłaty zaliczki nie jest możliwe dokonanie jednoznacznej oceny, czy zakup będzie związany z uzyskaniem (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła) przychodów, czy też nie.

Co do zasady, zaliczka zatem nie ma charakteru definitywnego. W przypadku Spółki uiszczona Zaliczka również nie będzie miała definitywnego charakteru do czasu dokonania Cesji. W dacie Cesji wydatki na zaliczkę zostaną definitywnie poniesione, bowiem Spółka utraci prawo do żądania jej zwrotu od SPV i/lub Y. Jak wskazano w opisie zdarzenie przyszłego, w ramach Cesji Spółka zamierza w szczególności zbyć wierzytelność z tytułu Zaliczek na rzecz Y. Tym samym, w dacie Cesji Spółka przeniesie w całości prawa do wierzytelności z tego tytułu, na zasadzie przelewu, na Y i nie będzie mogła skutecznie dochodzić jej zwrotu względem SPV. Podobnie w przypadku Y - w sytuacji, gdy przeniesie praw z Umowy (w tym praw do Zaliczek) będzie mieć miejsce za wynagrodzeniem, to po dacie Cesji Spółka będzie mogła skutecznie dochodzić względem Y zapłaty jedynie ceny (wynagrodzenia) z tytułu Cesji, a nie Zaliczek względem których prawa zamierza skutecznie przenieść na Y w ramach Cesji.

Konsekwentnie, w dacie Cesji wydatki na Zaliczkę staną się definitywne po stronie Spółki.

3)-4)

Historycznie, Zaliczki były wpłacone przez X w celu nabycia Nieruchomości. Zmiana uwarunkowań biznesowych spowodowała, iż obecnie Spółka zamierza scedować prawa i obowiązki z Umowy wraz z prawem do Zaliczek. W wyniku Cesji historyczne wydatki poniesione przez X z tytułu Zaliczek będą miały charakter definitywny i tym samym, z perspektywy podatkowej, nie będą neutralne (brak definitywności wydatku z uwagi na przyszłą dostawę Nieruchomości nie będzie miał zastosowania). Z tego też względu, należy odrębnie rozpoznać związek przedmiotowego wydatku z przychodem i działalnością Spółki, biorąc pod uwagę fakt dokonania Cesji.

Zgodnie z założeniem Wnioskodawcy, dokonanie Cesji ma służyć osiągnięciu przychodu z tytułu wynagrodzenia otrzymanego od Y. (ceny). Wydatek na Zaliczki (w kwocie netto, bez VAT) stanowi obciążenie majątkowe, które, w przypadku zawarcia umowy ostatecznej, stałoby się kosztem podatkowym w związku z zaliczeniem do wartości początkowej gruntu. Celem uiszczenia Zaliczek były bowiem korzyści wynikające z rozszerzenia zakresu prowadzonej działalności gospodarczej.

Obecnie, po przeprowadzeniu analizy biznesowej (tj. wskazanego w opisie zdarzenia przyszłego przeciągającego się procesu negocjacji z Miastem , zmiany sytuacji rynkowej na przestrzeni lat od zawarcia Umowy Ramowej), i aktualnej sytuacji na rynku Spółka podjęła decyzję o zmianie planów inwestycyjnych i doszła do wniosku, że pozyskanie środków pieniężnych z wynagrodzenia na Cesji prowadzić będzie do poprawy pozycji finansowej Spółki na rynku oraz możliwości kontynuacji działalności, w tym zaangażowania w nowe projekty inwestycyjne. Powyższe z kolei przekłada się, m.in. na potencjał zwiększenia dynamiki jej przychodów.

W świetle powyższego, nie ulega wątpliwości, iż wydatki na Zaliczki (w kwocie netto, bez VAT) powinny być uznane za poniesione w celu osiągnięcia przychodu z ceny na Cesji w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

5)

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wydatki na Zaliczki były właściwie udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez SPV.

6)

Wnioskodawca zaznacza, że wśród kosztów wymienionych w tzw. negatywnym katalogu kosztów, ujętym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, ustawodawca zawarł m.in. art. 16 ust. 1 pkt 56 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat (kosztów) powstałych w wyniku utraty dokonanych przedpłat (zaliczek, zadatków) w związku z niewykonaniem umowy.

Spółka podkreśla, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym ww. wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów nie znajdzie zastosowania, gdyż przepis ten odnosi się wprost do sytuacji, w której umowa, na podstawie której zaliczki są wypłacane, nie zostaje wykonana. W analizowanej sytuacji Umowa, z tytułu której Wnioskodawca dokonywał wpłat Zaliczek na rzecz SPV, nadal obowiązuje, zaś prawa i obowiązki z niej wynikające - przysługujące dotychczas Wnioskodawcy - zostaną scedowane na rzecz Y.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy, sytuacja Spółki nie wiąże się z niewykonaniem Umowy czy innego kontraktu. Z tego względu, art. 16 ust. 1 pkt 56 ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania.

W konsekwencji, wydatki na Zaliczki spełniają wszystkie przesłanki zaliczenia w koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Konsekwentnie, wydatki na Zaliczki będą mogły stanowić koszt podatkowy (w kwocie netto, bez VAT) Spółki w przypadku zawarcia umowy Cesji.

Ad. 2

Wydatki na Zaliczki jako koszt bezpośrednio związany z przychodem

Decydując, kiedy zaliczyć wydatek do kosztów podatkowych musimy ocenić, czy jest to wydatek (koszt) bezpośrednio związany z przychodem, czy też koszt pośrednio związany z przychodem.

Przepisy ustawy o CIT, w oparciu o kryterium stopnia powiązania kosztu podatkowego z przychodami, zakładają rozróżnienie kosztów na koszty:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód), ujmowane w dacie osiągnięcia odpowiadających im przychodów, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4b i 4c ustawy o CIT (art. 15 ust. 4 ustawy o CIT),
  

• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie), ujmowane w dacie ich poniesienia (zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).
  

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, co do zasady, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 ustawy o CIT).

Choć brakuje definicji obu tych pojęć, to należy przyjąć, że do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodu zalicza się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a do kosztów innych niż koszty związane z przychodem należy zaliczyć wszystkie te wydatki, które są ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Innymi słowy, jeżeli uzyskanie przychodu wprost zależy od poniesienia danego kosztu, to koszt ten będzie można rozliczyć dopiero w momencie wystąpienia przychodu.

Ponadto w braku definicji obu kategorii kosztów w przepisach ustawy o CIT, można odwołać się do znaczenia słownikowego wyrażeń „bezpośredni”, „bezpośrednio związany”, co oznacza „niemający ogniw pośrednich, dotyczący kogoś lub czegoś wprost” („Uniwersalny Słownik Języka Polskiego PWN”, pod red. S. Dubisza, Warszawa 2006). Zgodnie z przywołaną definicją, kosztem bezpośrednio związanym z przychodami byłby koszt dotyczący wprost konkretnych przychodów. Można z tego wnioskować, że przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te rodzaje kosztów, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu, tj. istnieje bezpośrednia łączność, bez etapów pośrednich, pomiędzy danym przychodem i poniesionym kosztem. Tego rodzaju związek można utożsamiać także ze stanowiskiem, iż poniesienie określonego kosztu powinno stanowić warunek konieczny uzyskania konkretnego przychodu.

Mimo braku definicji i formalnych zasad podziału kosztów bezpośrednich oraz innych niż bezpośrednie w ustawie o CIT, zarówno doktryna, jak i orzecznictwo sądów i organów podatkowych wypracowało pewne reguły ogólne, pozwalające na przyporządkowanie ponoszonych wydatków do dwóch kategorii kosztów. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny, do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów zaliczać należy po prostu koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a do kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodem wszystkie wydatki, które są ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów (m.in. S. Babiarz, L. Błystak, B. Dauter, A. Gomułowicz, R. Pęk, K. Winiarski, w: „Podatek dochodowy od osób prawnych 2009”, Wrocław 2009, s. 507).

Z kolei zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych, za koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem należy uznać:

• wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie;
  

• wydatki ściśle (bezpośrednio) związane z danymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy w związku z charakterem prowadzonej działalności;
  

• koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (w odróżnieniu od kosztów poniesionych w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów);
  

• wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.
  
  
  

Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacjach indywidualnych:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 lutego 2017 r., nr 2461-IBPB-1-1.4510. 399.2016.1.BK, z 1 lutego 2017 r. nr 2461-IBPB-1-2.4510.1087.2016.1.MM, z 27 czerwca 2016 r. nr IBPB-1-2/4510-540/16/BG oraz z 29 marca 2016 r. nr IBPB-1-3/4510-255/16/AB;
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 lutego 2017 r., nr 0461-ITPB3.4510.707.2016.1.AD;
  

-jak również w orzecznictwie sądów administracyjnych (m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 marca 2014 r., sygn. II FSK 739/12). Należy zauważyć, że wydatki bezpośrednio powiązane z przychodem warunkują jego wystąpienie. Taki charakter mają wydatki na Zaliczki w przypadku Cesji. Gdyby Spółka nie poniosła wydatków na Zaliczki, to nie mogłaby zbyć praw do nich na Y. W tym zakresie więc wydatki związane z wpłatą Zaliczek do SPV - w związku z Umową - należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wraz z rozpoznaniem przychodu z tytułu wynagrodzenia należnego X od Y z tytułu Cesji. Są one bowiem typowymi kosztami bezpośrednimi związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą, której efekty podlegają opodatkowaniu CIT. Tym samym, wydatki na Zaliczki poniesione w związku z Cesją są w całości kosztami bezpośrednimi, związanymi z przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę w wyniku Cesji (ceną), które powinny pomniejszyć przychód podatkowy z tytułu Cesji.

Mając na uwadze powyższe, wydatki na Zaliczki (w kwocie netto, bez VAT) - jako koszt podatkowy bezpośrednio związany z uzyskanym przychodem z Cesji - mogą zostać uwzględnione w rachunku podatkowym Spółki na moment rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu Cesji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego

• w zakresie możliwości zaliczenia wartości wpłaconych Zaliczek do kosztów uzyskania przychodów z tytułu realizacji umowy cesji – jest prawidłowe,

• w zakresie momentu rozpoznania kosztu uzyskania przychodów z tytułu wpłaconych zaliczek w związku z realizacją umowy cesji – jest prawidłowe.
  
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy (w zakresie pytań oznaczonych nr 1 i nr 2).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.