Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.41.2018.1.MM
z 24 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 31 stycznia 2018 r. (data wpływu 2 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przedmiot umowy koncesji stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o PDOP i skutków podatkowych z tym związanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2018 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przedmiot umowy koncesji stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o PDOP i skutków podatkowych z tym związanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w branży budowlanej oraz w branży eksploatacji parkingów kubaturowych wyłącznie w Polsce. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca uczestniczy w przetargu, w rezultacie którego może zawrzeć w przyszłości umowę koncesji na roboty budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 113; dalej: „ustawa o koncesji”). Przetarg ten został ogłoszony w 2016 r.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o koncesji, koncesjonariusz na podstawie umowy koncesji zawieranej z koncesjodawcą zobowiązuje się do wykonania przedmiotu koncesji za wynagrodzeniem, które stanowi w przypadku koncesji na roboty budowlane - wyłącznie prawo do eksploatacji obiektu budowlanego, w tym pobierania pożytków, albo takie prawo wraz z płatnością koncesjodawcy. Stosownie do art. 2 pkt 5 ustawy o koncesji, przez roboty budowlane należy rozumieć roboty budowlane w rozumieniu przepisów o zamówieniach publicznych. Z kolei, koncesjonariusz oznacza podmiot, z którym zawarto umowę koncesji (art. 2 pkt 2 ustawy o koncesji). Zgodnie z art. 3 ustawy o koncesji, koncesjodawcą mogą być - między innymi - organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki oraz państwowe jednostki budżetowe. Zgodnie z art. 26 ustawy o koncesji, do udzielania przez koncesjonariuszy zamówień publicznych w celu wykonania przedmiotu koncesji stosuje się art. 131 oraz dział III rozdział 4a ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych.

Zgodnie z postanowieniami Rozdziału 2 „Postępowanie o zawarcie umowy koncesji” ustawy o koncesji, postępowanie to wszczynane jest w drodze publicznego ogłoszenia o koncesji, którego celem jest dokonanie przez koncesjodawcę wyboru zainteresowanego podmiotu, z którym zostanie zawarta umowa koncesji na roboty budowlane. Po opublikowaniu ogłoszenia, zainteresowane podmioty składają wnioski o zawarcie umowy koncesji. Następnie koncesjodawca zaprasza do udziału w negocjacjach kandydatów, którzy złożyli odpowiednie wnioski. Prowadzone negocjacje mogą dotyczyć wszystkich aspektów koncesji, w tym aspektów technicznych, finansowych i prawnych. O zakończeniu negocjacji koncesjodawca informuje wszystkich kandydatów. Koncesjodawca zaprasza do złożenia ofert kandydatów, z którymi prowadził negocjacje przesyłając im opis warunków koncesji. Koncesjodawca wyznacza termin składania ofert, z uwzględnieniem czasu niezbędnego do przygotowania i złożenia oferty. Koncesjodawca wybiera ofertę najkorzystniejszą spośród ofert spełniających wymagania określone w opisie warunków koncesji, na podstawie stosownych kryteriów oceny.

Zgodnie z postanowieniami Rozdziału 3 „Umowa koncesji” ustawy o koncesji, we wskazanym terminie, koncesjodawca zawiera umowę z oferentem, którego oferta została uznana za najkorzystniejszą. Umowa koncesji wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności. Umowa koncesji zawiera między innymi: określenie przedmiotu koncesji, termin wykonania przedmiotu koncesji, sposób wynagrodzenia koncesjonariusza, określenie płatności koncesjodawcy na rzecz koncesjonariusza (o ile dotyczy) oraz normy jakościowe, wymagania i standardy stosowane przy wykonywaniu przedmiotu koncesji. W umowie koncesji, jeżeli wynika to z przedmiotu koncesji, mogą być zawarte postanowienia dotyczące warunków dopuszczalności podwykonawstwa. Okres, na który zostaje zawarta umowa koncesji powinien uwzględniać zwrot nakładów koncesjonariusza poniesionych w związku z wykonywaniem koncesji i w przypadku koncesji na roboty budowlane nie może być dłuższy niż 30 lat. W przypadku gdy przewidziany okres zwrotu nakładów koncesjonariusza poniesionych w związku z wykonywaniem koncesji jest dłuższy niż powyżej wskazany okres umowa może zostać zawarta na okres dłuższy. Pod pewnymi warunkami koncesjodawca może zawrzeć z koncesjonariuszem dodatkową umowę na wykonanie robót budowlanych nieobjętych koncesją, jeżeli z uwagi na okoliczności, których nie można było przewidzieć w chwili zawierania umowy koncesji, stały się one niezbędne do wykonania określonego w koncesji obiektu budowlanego. Łączna wartość dodatkowej umowy na roboty budowlane me może przekroczyć 50% wartości koncesji.

Wnioskodawca wyjaśnia, iż aktualnie bierze udział w postępowaniu o zawarcie umowy koncesji na roboty budowlane z jednostką samorządu terytorialnego, której przedmiotem jest zaprojektowanie, sfinansowanie, wybudowanie i eksploatacja ogólnodostępnych parkingów kubaturowych. Jak wskazano w preambule umowy koncesji, intencją jednostki samorządu terytorialnego i celem umowy koncesji jest zapewnienie mieszkańcom i turystom najwyższych standardów nowoczesnych usług parkingowych poprzez zaprojektowanie, sfinansowanie, wybudowanie i eksploatację parkingów kubaturowych. W umowie koncesji wprost wskazane zostało, iż wybudowanie parkingów kubaturowych stanowi realizację zadań własnych koncesjodawcy jako jednostki samorządu terytorialnego wskazanych w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1875 z późn. zm.). W tym miejscu Wnioskodawca wyjaśnia, iż zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne jednostki samorządu terytorialnego obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej oraz gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. Wracając do wątku głównego, Wnioskodawca wyjaśnia, iż zgodnie z umową koncesji, do zakresu przedmiotu koncesji należeć będzie między innymi opracowanie kompletnej dokumentacji projektowej, w tym uzyskanie niezbędnych decyzji wymaganych do realizacji budowy parkingów kubaturowych, wykonanie wszelkich robót związanych z budową parkingów kubaturowych, uzyskanie pozwolenia na użytkowanie parkingów kubaturowych oraz eksploatacja i utrzymanie parkingów kubaturowych przez czas trwania - określonego w umowie - okresu eksploatacji. Zakres prac i czynności, do wykonania których zobowiązany będzie koncesjonariusz (czyli Wnioskodawca w przypadku zawarcia z nim umowy koncesji) w trakcie realizacji przedmiotu koncesji obejmować będzie między innymi wykonanie dokumentacji projektowej, wykonanie robót budowlanych oraz realizację czynności faktycznych i prawnych związanych z eksploatacją parkingów kubaturowych.

Zgodnie z umową koncesji, na wynagrodzenie koncesjonariusza z tytułu realizacji przedmiotu koncesji składać się będzie kwota odpowiadająca wartości wyłącznego prawa do eksploatacji parkingów kubaturowych oraz dopłata koncesjodawcy. Po zakończeniu budowy i dokonaniu czynności odbioru końcowego oraz przekazaniu koncesjonariuszowi do eksploatacji parkingów kubaturowych koncesjonariusz wystawi koncesjodawcy fakturę z tytułu realizacji przedmiotu koncesji, a koncesjodawca wystawi koncesjonariuszowi fakturę z tytułu sprzedaży prawa do eksploatacji parkingów.

Zgodnie z umową koncesji, prawo do eksploatacji parkingów kubaturowych obejmuje prawo do czerpania przez koncesjonariusza dopuszczalnych obowiązującym prawem korzyści z wybudowanych parkingów kubaturowych. Jednocześnie koncesjonariusz zobowiązany jest do wykorzystywania parkingów kubaturowych zgodnie z celem umowy koncesji, tj. prowadzenia w granicach prawa i na własną odpowiedzialność działalności związanej z odpłatnym udostępnianiem miejsc parkingowych. Przez cały określony w umowie koncesji okres eksploatacji koncesjonariusz zobowiązany jest do ciągłego świadczenia usług parkingowych (tj. udostępniania miejsc parkingowych), w godzinach i dniach pracy danego parkingu kubaturowego, ustalonych przez koncesjonariusza w regulaminie parkingów kubaturowych, przy czym regulamin ten winien przewidywać dostępność do parkingów we wszystkie dni tygodnia co najmniej w godzinach od 6:00-22:00. Do koncesjonariusza należeć będzie obsługa osób korzystających z wybudowanych parkingów kubaturowych oraz pobieranie opłat za parkowanie, które stanowią przychód wyłączny koncesjonariusza. Koncesjonariusz zobowiązany jest utrzymywać Parkingi kubaturowe w należytym stanie stosownie do ich funkcji i przeznaczenia.

Wnioskodawca wyjaśnia, iż w przypadku podpisania wskazanej powyżej umowy koncesji, celem jej realizacji (tj. zaprojektowania, sfinansowania, wybudowania i eksploatacji ogólnodostępnych parkingów kubaturowych) Wnioskodawca zaciągnie krótkoterminowe i długoterminowe kredyty (pożyczki) zarówno u podmiotów niepowiązanych (banków), jak i podmiotów powiązanych (spółek z grupy kapitałowej Wnioskodawcy). W umowach dotyczących tych kredytów (pożyczek) przewidziane będzie odpowiednie (rynkowe) oprocentowanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym realizację przedmiotu umowy koncesji należy uznać za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o PDOP i w rezultacie, dla celów stosowania art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP, Wnioskodawca przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie będzie brał pod uwagę kosztów finansowania dłużnego odnoszących się do kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do zrealizowania przedmiotu umowy koncesji, a także przy obliczaniu podatkowego EBIDTA w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP nie będzie uwzględniał dochodu wynikającego z realizacji przedmiotu umowy koncesji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opisanym stanie faktycznym realizację przedmiotu umowy koncesji należy uznać za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.; dalej: „ustawa o PDOP”) i w rezultacie dla celów stosowania art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP, Wnioskodawca przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie będzie brał pod uwagę kosztów finansowania dłużnego odnoszących się do kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do realizacji przedmiotu umowy koncesji, a także przy obliczaniu podatkowego EBIDTA w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP nie będzie uwzględniał dochodu wynikającego z realizacji przedmiotu umowy koncesji.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175; dale: „ustawa nowelizująca”) do ustawy o PDOP wprowadzony został nowy art. 15c.

Przepis ten stanowi implementację do prawa polskiego dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (Dz.U. UE z 19 lipca 2016 r. L 193, s. 1 ze zm.; dalej: „dyrektywa ATAD”). Dyrektywa ATAD przewiduje między innymi wprowadzenie ograniczenia możliwości zaliczania do kosztów podatkowych kosztów finansowania zewnętrznego.

Zgodnie z art. 4 dyrektywy ATAD, nadwyżka kosztów finansowania zewnętrznego podlega odliczeniu w okresie rozliczeniowym, w którym koszty te zostały poniesione, jedynie do wysokości 30% wyniku finansowego podatnika przed uwzględnieniem odsetek, opodatkowania, deprecjacji i amortyzacji (EBITDA). EBITDA jest obliczany przez dodanie do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych w państwie członkowskim podatnika skorygowanych o podatek kwot z tytułu nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego, a także skorygowanych o podatek kwot z tytułu deprecjacji i amortyzacji. Dochodu zwolnionego z podatku nie uwzględnia się w EBITDA podatnika.

Dyrektywa przewiduje, iż państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu stosowania powyższego przepisu nadwyżkę kosztów finansowania zewnętrznego poniesionych na pożyczki wykorzystywane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku gdy wykonawca projektu, koszty finansowania zewnętrznego, aktywa oraz dochody znajdują się w całości w Unii. Zgodnie z dyrektywą ATAD, długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. W takim przypadku, ewentualny dochód wynikający z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej wyłącza się z EBITDA podatnika.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% tzw. podatkowej EBIDTA (tj. kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej).

Zgodnie z art. 15c ust. 3 ustawy o PDOP, przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Z kolei w art. 15c ust. 12 i 13 ustawy o PDOP zdefiniowane zostały odpowiednio pojęcia kosztów finansowania dłużnego i przychody o charakterze odsetkowym. Przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione. Przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.

Jednocześnie w art. 15 ust. 8, 9 i 10 ustawy o PDOP przewidziano odmienne uregulowanie odnoszące się do długoterminowych projektów z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie następujące warunki: 1) wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej; 2) aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej; 3) koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej; 4) dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej. Długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym.

Odmienność uregulowania polega na tym, że: 1) przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej oraz 2) dochodu wynikającego z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej nie uwzględnia się przy obliczaniu przychodów i kosztów dla celów obliczenia tzw. podatkowej EBIDTA.

Zgodnie z art. 7 ustawy nowelizującej, do odsetek od kredytów (pożyczek), w przypadku których kwota udzielonego podatnikowi kredytu (pożyczki) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed 1 stycznia 2018 r., stosuje się przepisy ustawy o PDOP w brzmieniu sprzed 1 stycznia 2018 r., nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r.

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej uregulowanie ustawy o PDOP, w ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, realizację przedmiotu umowy koncesji należy uznać za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o PDOP i w rezultacie, dla celów stosowania art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP, Wnioskodawca przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie będzie brał pod uwagę kosztów finansowania dłużnego odnoszących się do kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do realizacji przedmiotu umowy koncesji, a także przy obliczaniu podatkowego EBIDTA w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP nie będzie uwzględniał dochodu wynikającego z realizacji przedmiotu umowy koncesji.

Jak wyjaśniono na wstępie, przedmiotem umowy koncesji, która będzie zawarta przez Wnioskodawcę z jednostką samorządu terytorialnego będzie zaprojektowanie, sfinansowanie, wybudowanie, eksploatacja i utrzymanie ogólnodostępnych parkingów kubaturowych. Biorąc pod uwagę, iż jak wskazano w preambule do umowy koncesji intencją jednostki samorządu terytorialnego i jej celem jest zapewnienie mieszkańcom i turystom najwyższych standardów nowoczesnych usług parkingowych poprzez zaprojektowanie, sfinansowanie, wybudowanie i eksploatację ogólnodostępnych parkingów kubaturowych, a także, iż zapewnienie takich parkingów stanowi zadanie własne jednostki samorządu terytorialnego, tj. zaspakaja zbiorowe potrzeby wspólnoty w rozumieniu ustawy o samorządzie gminnym, należy stwierdzić, iż projekt ten jest w ogólnym interesie publicznym w rozumieniu art. 15c ust. 9 ustawy o PDOP.

Na fakt, iż projekt jest w ogólnym interesie publicznym wskazuje też przewidziane w umowie koncesji zobowiązanie koncesjonariusza do ciągłego świadczenia usług parkingowych (tj. udostępniania miejsc parkingowych), w godzinach i dniach pracy danego parkingu kubaturowego, ustalonych przez koncesjonariusza w regulaminie parkingów kubaturowych, przy czym regulamin ten winien przewidywać dostępność do parkingów we wszystkie dni tygodnia co najmniej w godzinach od 6:00-22:00.

Odnosząc się do pozostałych elementów definicji długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, jak wyjaśniono wcześniej, po wybudowaniu ogólnodostępnych parkingów kubaturowych Wnioskodawca uzyska wyłączne prawo do ich eksploatacji. Prawo do eksploatacji będzie stanowiło u Wnioskodawcy znaczący składnik aktywów. Jednocześnie ogólnodostępne parkingi kubaturowe będą stanowiły znaczący składnik aktywów po stronie jednostki samorządu terytorialnego. Z powyższego wynika, iż realizacja przedmiotu koncesji stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 10 ustawy o PDOP, gdyż stanowi projekt służący dostarczeniu (tj. wybudowaniu) eksploatacji i utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym.

Jak wyjaśniono powyżej, odmienne uregulowanie przewidziane w art. 15c ust. 8, 9 i 10 ustawy o PDOP dotyczy nie wszystkich długoterminowych projektów z zakresu infrastruktury publicznej, lecz tylko takich, które spełniają dodatkowe cztery warunki wskazane w art. 15c ust. 8 ustawy o PDOP, tj. 1) wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej; 2) aktywa, których projekt dotyczy znajdują się w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej; 3) koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej; 4) dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, wszystkie powyżej wskazane warunki zostaną spełnione. Wnioskodawca będący wykonawcą projektu, czyli koncesjonariuszem zobowiązanym do wybudowania, eksploatacji i utrzymania ogólnodostępnych parkingów kubaturowych, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych wyłącznie w Polsce, tj. państwie członkowskim Unii Europejskiej. Także aktywa, których projekt dotyczy (tj. ogólnodostępne parkingi kubaturowe oraz prawo do ich eksploatacji) są zlokalizowane albo też wykonywane w całości na terytorium Polski. Koszty finansowania zewnętrznego wykazywane dla celów podatku dochodowego od osób prawnych przez Wnioskodawcę wykazywane będą w całości w Polsce. Podobnie, dochody osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu realizacji projektu (tj. z tytułu zaprojektowania, wybudowania, eksploatacji i utrzymania ogólnodostępnych parkingów kubaturowych) będą w całości osiągane w Polsce.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, iż wszystkie warunki dotyczące długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej wskazane w art. 15c ust. 8 ustawy o PDOP będą w opisanym stanie faktycznym spełnione. Z tej przyczyny dla celów stosowania u Wnioskodawcy przepisu art. 15c ustawy o PDOP zastosowanie znajdzie szczególne uregulowanie art. 15c ust. 8 i 9 ustawy o PDOP, tj. przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego Wnioskodawca nie będzie brał pod uwagę kosztów finansowania dłużnego odnoszących się do kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do realizacji przedmiotu umowy koncesji, a także przy obliczaniu podatkowego EBIDTA w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP nie będzie uwzględniał dochodu wynikającego z realizacji przedmiotu umowy koncesji.

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, realizację przedmiotu umowy koncesji należy uznać za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o PDOP i w rezultacie, dla celów stosowania art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP, Wnioskodawca przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie będzie brał pod uwagę kosztów finansowania dłużnego odnoszących się do kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do realizacji przedmiotu umowy koncesji, a także przy obliczaniu podatkowego EBITDA w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o PDOP nie będzie uwzględniał dochodu wynikającego z realizacji przedmiotu umowy koncesji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.