Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB5/423-844/14-3/S/RS/JC
z 16 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 447/15 (data wpływu orzeczenia 26 marca 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• kwalifikacji do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,

• momentu poniesienia przedmiotowych kosztów (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie: kwalifikacji do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji oraz momentu poniesienia przedmiotowych kosztów.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 13 listopada 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IPPB5/423-844/14-2/RS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• kwalifikacji do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji (pytanie nr 1) – za prawidłowe,
• momentu poniesienia przedmiotowych kosztów (pytanie nr 2) – za nieprawidłowe.
  
  

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 13 listopada 2014 r. znak: IPPB5/423-844/14-2/RS wniósł pismem z dnia 25 listopada 2014 r. (data wpływu 28 listopada 2014 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 30 grudnia 2014 r. znak: IPPB5/423-844/14-4/RS stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 13 listopada 2014 r. znak: IPPB5/423-844/14-2/RS złożył skargę z dnia 16 stycznia 2015 r. (data wpływu 19 stycznia 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 447/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 447/15 Minister Finansów działający przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego pismem z dnia 18 sierpnia 2015 r. znak IPA/46-191/15.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 13 grudnia 2017 r. (data wpływu 26 lutego 2018 r.), sygn. akt II FSK 2915/15 oddalił skargę kasacyjną Organu.

W dniu 26 marca 2018 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 447/15.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X. S.A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż energii elektrycznej na rzecz ostatecznych odbiorców energii (dalej: „Klienci”).

Spółka zamierza wprowadzić nowy model sprzedaży energii elektrycznej. Sprzedaż prowadzona będzie przy współpracy z partnerami do pośrednictwa sprzedaży energii elektrycznej (dalej: „Partner”), z którymi spółka będzie zawierała umowy pośrednictwa sprzedaży energii elektrycznej (dalej: „Umowa”). Zgodnie z treścią Umowy, głównym obowiązkiem Partnera będzie doprowadzenie do zawarcia między Spółką a Klientem Umowy Sprzedaży Energii Elektrycznej (dalej: „Umowa sprzedaży”) oraz pośredniczenie przy zawieraniu takiej Umowy sprzedaży (poprzez np. dostarczanie Spółce wymaganych od Klienta dokumentów). Umowy sprzedaży zawierane będą przez Spółkę we własnym imieniu i na jej rzecz, z reguły na czas określony (głównie jeden rok). W przypadku zawarcia przez Spółkę Umowy sprzedaży z Klientem, Partner otrzyma wynagrodzenie w postaci prowizji (dalej: „Prowizja”), której wysokość uzależniona będzie od zużycia energii elektrycznej na podstawie Umowy sprzedaży i w trakcie jej obowiązywania.

Zgodnie z zapisami Umowy, Prowizja Partnera kalkulowana będzie wg następującego wzoru:

P = (CS-CM)*W

gdzie:

CM - cena minimalna (zł/MWh),

CS - cena sprzedaży(zł/MWh),

P - prowizja całkowita (zł),

W - zużycie energii elektrycznej w całym okresie trwania Umowy sprzedaży:

1. zużycie prognozowane - wyliczane jako średnia zużycia z faktur Klienta z 3 ostatnich miesięcy lub według deklaracji Klienta zawartej w Umowie sprzedaży,
2. zużycie rzeczywiste - według wskazań urządzeń pomiarowych podawane przez Operatora Sieci Dystrybucyjnej.
   
   

Co więcej, Prowizja będzie wypłacana Partnerowi w oparciu o następujący schemat:

1. 20% należnej Prowizji po podpisaniu Umowy sprzedaży na podstawie faktury wystawionej po upływie 14 dni od momentu podpisania w/w Umowy sprzedaży, przy czym przyjmuje się, że ta część Prowizji należna będzie Partnerowi za jego działania skutkujące obowiązywaniem Umowy sprzedaży w pierwszym roku kalendarzowym od dnia jej zawarcia,
2. 60% należnej Prowizji na podstawie zużycia prognozowanego w całym okresie trwania Umowy sprzedaży wypłacana będzie w miesiącu następującym po miesiącu rozpoczęcia dostaw w ramach Umowy sprzedaży na podstawie faktury wystawionej do 7 dnia tego miesiąca, przy czym przyjmuje się, że ta część Prowizji należna będzie Partnerowi za jego działania skutkujące obowiązywaniem Umowy sprzedaży w pierwszym roku kalendarzowym od dnia jej zawarcia,
3. Pozostała kwota Prowizji zostanie wypłacona do końca 5 (piątego) miesiąca następującego po miesiącu rozwiązania lub wygaśnięcia Umowy sprzedaży w zależności od weryfikacji rzeczywistego zużycia energii przez Klienta na podstawie faktury wystawionej do 21 dnia tego miesiąca, przy czym przyjmuje się, że ta część Prowizji należna jest Partnerowi za jego działania skutkujące obowiązywaniem Umowy sprzedaży w tym roku kalendarzowym, w którym dojdzie do zakończenia trwania tej umowy, zgodnie z pierwotnie ustalonym okresem jej obowiązywania.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest podejście Spółki, zgodnie z którym wydatki z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji stanowić będą koszty uzyskania przychodów (dalej: „KUP”) inne niż bezpośrednio związane z osiąganymi przez Spółkę przychodami?
2. Czy prawidłowe jest podejście Spółki, zgodnie z którym przedstawione zapisy Umowy dotyczące obliczania Prowizji Partnerów pozwolą zaliczyć (przypisać) koszty do danego roku (pierwszego lub ostatniego roku obowiązywania Umowy sprzedaży) bez konieczności odnoszenia się do lat wcześniejszych lub późniejszych i analizowania, kiedy została podpisana Umowa sprzedaży?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wydatki z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji stanowić będą KUP inne niż bezpośrednio związane z osiąganymi przez Spółkę przychodami.
2. Przedstawione zapisy Umowy dotyczące obliczania Prowizji Partnerów uzasadniają przypisanie kosztów do danego roku (pierwszego lub ostatniego roku obowiązywania Umowy sprzedaży) bez konieczności odnoszenia się do lat wcześniejszych lub późniejszych i analizowania, kiedy została podpisana Umowa sprzedaży.
   
   

UZASADNIENIE

Ad. 1

Podniesiono, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm. - ustawa o CIT), KUP stanowią koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Jest to definicja o charakterze ogólnym, z której wywnioskować można, iż wydatek, który podatnik planuje zaliczyć do KUP:

• musi być poniesiony ekonomicznie przez podatnika (w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika);
  

• musi być definitywny (inaczej rzeczywisty, bezzwrotny - wartość poniesionego wydatku nie została w jakikolwiek sposób zwrócona przed potrąceniem tego kosztu);
  

• musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
  

• musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;
  

• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust 1 ustawy o CIT;
  

• został właściwie udokumentowany.
  
  
  

W analizowanym wypadku zdaniem Spółki wszystkie ww. warunki będą spełnione. Wnioskodawca poniesie ekonomiczny ciężar Prowizji. Prowizja wypłacana za wykonane przez Partnera usługi będzie miała charakter definitywny – będzie ona Partnerowi należna na podstawie zawartej z nim Umowy. Wartość Prowizji zapłaconej Partnerowi nie będzie Wnioskodawcy refundowana czy też zwracana. Z całą pewnością Prowizja wypłacana za działania Partnera pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Działania Partnera polegające na doprowadzeniu do zawarcia Urnowy sprzedaży między Spółką a Klientem są bowiem działaniami na rzecz Wnioskodawcy. Celem współpracy z Partnerem jest zwiększenie, na skutek jego działań, nabywców sprzedawanej przez Wnioskodawcę energii. Większa liczba kontrahentów pozyskanych za pośrednictwem Partnera to zarówno potencjalnie jak i realnie większe przychody dla Spółki. Zatem nie ma wątpliwości co do tego, że Prowizja płacona Partnerowi pozostaje w związku z osiąganymi przychodami. Wydatki wynikające z Umowy nie zostały wskazane w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT jako wydatki niestanowiące KUP.

Umowa przewiduje wystawianie przez Partnera faktur, celem udokumentowania należnego mu wynagrodzenia. Mając na względzie powyższe w ocenie Wnioskodawcy Prowizja płacona Partnerowi przez Spółkę niewątpliwie stanowić będzie KUP.

Ponadto wskazano, iż zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów zawartym w piśmie z dnia 17 lipca 2000 r. nr PB3/MD-1515-8214-9/2000, odnoszącym się do zaliczenia wynagrodzenia (prowizji) wypłacanego przez dającego zlecenie na rzecz agenta do KUP „(...) są one [prowizje - przyp. Wnioskodawcy] dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.” Podobne rozstrzygnięcie zawiera również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 stycznia 2010 r., gdzie organ stwierdził, że „(,,.) jeżeli podatnik prawidłowo udokumentuje i wykaże celowość i związek kosztu z przychodem, wynagrodzenie za usługę oferowaną przez Agenta może stanowić koszt uzyskania przychodów.”

Podniesiono, że ustawa o CIT wprowadza również podział KUP na:

• koszty bezpośrednio związane z przychodem - koszty bezpośrednie (art. 15 ust. 4, 4b oraz 4c ustawy o CIT), czyli takie które można wprost przypisać (powiązać) do osiąganych przychodów;
  

• koszty inne, niż bezpośrednio związane z przychodem - koszty pośrednie (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT), czyli takie, których nie można wprost przypisać (powiązać) do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.
  
  
  

Wskazano, że klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Kosztem pośrednim będzie natomiast większość bieżących wydatków, np. opłata za energię elektryczną, wynagrodzenia pracowników etc.

Odnosząc się więc bezpośrednio do klasyfikacji Prowizji wypłacanych przez Spółkę na rzecz Partnerów, Wnioskodawca w tym miejscu wskazał na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 czerwca 2013 r. nr IPPB3/423-140/13-3/KK. Dotyczy ona prowizji wypłacanych agentom za zawarcie umowy sprzedaży energii elektrycznej, z tą różnicą, że jak wskazał wnioskodawca „(,..) prowizja ponoszona ma charakter opłaty jednorazowej, płatnej wyłącznie za pozyskanie Odbiorcy tj. za znalezienie Odbiorcy, przekonanie go do zawarcia Umowy, zawarcie z nim tej umowy i wykonanie określonych w Umowie agencyjnej czynności administracyjnych (informacyjno-technicznych) związanych bezpośrednio z zawieraną Umową.” Co więcej, zdaniem wnioskodawcy „(...) ryczałtowy charakter prowizji i premii oraz fakt że dotyczą one wyłącznie pozyskania danych Odbiorców, sprawiają że pozostają one bez bezpośredniego wpływu na wysokość osiąganych przychodów prowizje i premie mają niejako charakter opłat samoistnych, co do zasady bezzwrotnych, niezależnych od tego, jakie przychody i w jakich okresach będą generować dane Umowy, zaś ich poniesienie jest warunkiem koniecznym do osiągania przychodów (w przyszłości)”.

W związku z powyższym, podatnik wnioskował o uznanie tak określonej prowizji za KUP o charakterze pośrednim. Organ zgodził się ze stanowiskiem podatnika, podzielając jego argumentację wskazującą na klasyfikację opisanej prowizji zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Podniesiono, że w odróżnieniu jednak od sytuacji ocenianej w powyższym wniosku, Prowizja przysługująca Partnerom nie ma charakteru jednorazowej opłaty. Nie ma również formy ryczałtu bowiem jej wysokości uzależniona jest od wartości sprzedanej energii na rzecz konkretnego Klienta. Umowa przewiduje jednak przypisanie części Prowizji do danego okresu jej trwania.

Niewątpliwie, należne Partnerom Prowizje są związane z konkretnym okresem sprzedaży na rzecz Klientów (odbiorców energii elektrycznej) oraz uzyskiwania przez Spółkę przychodów z tego tytułu, co jedynie potwierdza, że wydatki te stanowią podatkowe koszty uzyskania przychodów. Różnice te nie mają jednak wpływu na klasyfikację kosztu wypłaty Prowizji jako pośrednio związanego z uzyskiwanymi przychodami.

Zdaniem Wnioskodawcy związek między Premią a osiąganymi przez Spółkę przychodami nie ma jednak charakteru bezpośredniego, lecz wyłącznie pośredni. W przypadku usług świadczonych przez partnerów nie możemy mówić o ich dalszej odsprzedaży przez Spółkę. Z tego właśnie powodu, KUP związany z wypłatą prowizji należy uznać za pośrednio związany z osiąganym przychodem.

Wnioskodawca podnosi, że premia wypłacana agentowi - podobnie jak wynagrodzenia pracowników - ma ze swojej istoty charakter pośrednio związany z osiąganymi przez niego przychodami. Wskazano, że potwierdzenie tego stanowiska znaleźć można również w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, np.:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2014 r. nr IPPB3/423-866/13-2/KK;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 maja 2014 r. nr IPPB3/423-236/14-2/KK;
• interpretacja Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2012 r. nr IPPB5/423-51/12-2/DG;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2010 r. nr IPPB3/423-405/10-2/JG.
  
  

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, iż prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wydatki z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji stanowić będą KUP inne niż bezpośrednio związane z osiąganymi przez Spółkę przychodami.

Ad. 2

Podniesiono, że jedną z naczelnych zasad rachunkowości jest zasada współmierności. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2013 poz. 330 ze zm., dalej: „UstRach”), dla zapewnienia współmierności przychodów i związanych z nimi kosztów do aktywów lub pasywów danego okresu sprawozdawczego zaliczane będą koszty lub przychody dotyczące przyszłych okresów oraz przypadające na ten okres sprawozdawczy koszty, które jeszcze nie zostały poniesione. Zasada współmierności w rachunkowości polega na tym, że koszty poniesione w celu osiągnięcia określonych przychodów muszą być ujęte w księgach rachunkowych w tym samym okresie rozrachunkowym, co osiągnięte przychody. Dotyczy to głównie kosztów bezpośrednich, np. kosztów wytworzenia sprzedanych wyrobów. Zasada ta odnosi się również do kosztów pośrednich, które powinny być przyporządkowywane proporcjonalnie do okresów rozliczeniowych, których dotyczą.

Wskazano, że zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, definiującym koszty pośrednie, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Zasadniczo koszty pośrednie dotyczące jednego roku podatkowego mogą być jednorazowo ujmowane jako KUP. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Prowizje wypłacane Partnerom należy więc odnosić do okresu obowiązywania Umów sprzedaży, których dotyczą.

Podniesiono, że wątpliwości interpretacyjne Spółki dotyczą zwłaszcza Umów sprzedaży, które byłyby zawierane na przełomie roku, gdyż z reguły Umowy sprzedaży byłyby zawierane na czas określony jednego roku.

Mając na względzie zapisy Umowy przedstawione w niniejszym wniosku, oraz założenie, że Umowy sprzedaży zawierane będą co do zasady na jeden rok, należy zdaniem Wnioskodawcy przyjąć, że pierwsza część Prowizji wynosząca 20% jej prognozowanej wysokości będzie mogła być ujęta jako koszt uzyskania przychodu jednorazowo na podstawie wystawionej przez Partnera faktury wystawionej po upływie 14 dni od momentu podpisania Umowy sprzedaży. Jak wynika z Umowy, pierwsza i druga część Prowizji będzie dotyczyła pierwszego roku kalendarzowego liczonego od dnia zawarcia Umowy sprzedaży. Postanowienia umowne pozwalają zatem na określenie jaka część Prowizji dotyczy danego roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy na Spółce nie będzie zatem ciążył obowiązek każdorazowego przyporządkowywania kosztów do poszczególnych lat obowiązywania Umowy sprzedaży, bowiem zasady przyporządkowania są konsekwencją prac Partnera i wynikają wprost z Umowy. Zdaniem Wnioskodawcy, zapisy Umowy dotyczące obliczania Prowizji Partnerów pozwolą przypisać koszty do danego roku bez konieczności odnoszenia się do lat wcześniejszych i analizowania, kiedy została podpisana Umowa sprzedaży. Co więcej, zapisy Umowy pozwalają na stwierdzenie, iż ostateczne rozliczenie - choć kalkulowane w oparciu o rzeczywiste zużycie energii - dotyczy w istocie działań Partnera podejmowanych wyłącznie w tym ostatnim roku.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy należy uznać, iż prawidłowe jest stanowisko Spółki zgodnie z którym przedstawione zapisy Umowy dotyczące obliczania Prowizji Partnerów uzasadniają przypisanie kosztów do danego roku (pierwszego lub ostatniego roku obowiązywania Umowy sprzedaży) bez konieczności odnoszenia się do lat wcześniejszych lub późniejszych i analizowania, kiedy została podpisana Umowa sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• kwalifikacji do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,

• momentu poniesienia przedmiotowych kosztów (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy (w zakresie pytań oznaczonych nr 1- 2).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;
  

• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.