2018.08.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-2.4012.341.2018.4..MN

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.341.2018.4..MN
z 7 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 7 maja 2018 r. (data wpływu 15 maja 2018 r.) uzupełnionym pismem z 23 lipca 2018 r. (data wpływu 30 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji dostawy zespołu składników majątkowych, niestanowiącego przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
prawa do odliczenia VAT naliczonego z faktury dokumentującej zakup składników majątkowych od Zbywcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT jak również do zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o VAT

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji sprzedaży składników majątkowych, niestanowiącego przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz prawa do odliczenia VAT naliczonego z faktury dokumentującej zakup składników majątkowych od Zbywcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT jak również do zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 lipca 2018 r. (data wpływu 30 lipca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 5 lipca 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.341.2018.3.MN, 0111-KDIB4.4014.176.2018.3.BD.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

J. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

K. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany będący stroną postępowania, spółka J. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Nabywca, Spółka) planuje nabyć opisane poniżej składniki majątkowe (dalej: Transakcja). Zbywcą wymienionych poniżej składników majątkowych będzie polska spółka komandytowa prowadząca działalność w zakresie produkcji wyrobów cukierniczych – K. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: Zbywca). Spółka oraz Zbywca będą w dalszej części wniosku określani jako Zainteresowani.

Przedmiotem nabycia od Zbywcy będą następujące składniki majątkowe (dalej: Składniki Majątkowe) należące do Zbywcy:

maszyny, urządzenia i inne rzeczy ruchome, które służą do produkcji i sprzedaży cukierków,
know-how związane z produkcją wyrobów cukierniczych.

W ramach transakcji:

Spółka nie nabędzie nazwy pod jaką funkcjonuje przedsiębiorstwo Zbywcy,
Spółka nie nabędzie należności ani środków pieniężnych Zbywcy,
na Spółkę nie zostaną przeniesione prawa wynikające z umów handlowych dotyczących zamówień na towary Zbywcy,
na Spółkę nie zostaną przeniesione żadne prawa ani obowiązki wynikające z zawartych przez Zbywcę umów w tym w szczególności umów najmu, umów związanych z obsługą wynajmowanej od podmiotu niepowiązanego ze Spółką, w której jest prowadzona działalność Zbywcy (dalej: Nieruchomość) (np. umowy o jej ochronę lub zarządzanie, umów o dostawę mediów),
na Spółkę nie zostaną przeniesione prawa i obowiązki z umów związanych z obsługą całego przedsiębiorstwa Zbywcy w szczególności umów o obsługę księgową, obsługę prawną, umowy prowadzenia rachunków bankowych,
na Spółkę nie zostaną przeniesione prawa i obowiązki wynikające z zawartych przez Zbywcę umów o pracę oraz umów zlecenia,
na Spółkę również nie zostaną przeniesione zobowiązania Zbywcy.

Ostateczne przejście własności składników majątkowych poprzedzi podpisanie umowy przedwstępnej warunkującej przyszłą umowę sprzedaży. Umowa ta zostanie zawarta pomiędzy Spółką oraz Zbywcą. Umowa przedwstępna określi zasady i warunki, na podstawie których Spółka nabędzie poszczególne składniki majątkowe, w szczególności terminy oraz cenę sprzedaży i sposób jej płatności. Ponadto zgodnie z tą umową Spółka będzie zobowiązana do zapłaty zaliczki na poczet przyszłego przeniesienia własności składników majątkowych. Zawarcie umowy przyrzeczonej (dalej: Umowa Przyrzeczona) przenoszącej własność przedmiotu transakcji jest przewidywane na rok 2018.

Zbywca jest i będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w dacie zawarcia umowy sprzedaży składników majątkowych. Spółka do momentu podpisania umowy sprzedaży składników majątkowych podjęła wszystkie niezbędne kroki, aby zostać zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, tj. złożyła zgłoszenie rejestracyjne VAT-R w celu zarejestrowania jej jako czynnego podatnika VAT ze wskazaną datą rozpoczęcia działalności opodatkowanej wcześniejszą niż data płatności zaliczki na poczet umowy przyrzeczonej i tym samym wcześniejszą niż data podpisania samej umowy przyrzeczonej.

Jednocześnie Spółka od momentu założenia działa jako osoba prawna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Przed datą transakcji Zbywca rozwiąże niektóre umowy, których jest obecnie stroną – sytuacja taka może dotyczyć przede wszystkim umów o pracę oraz umów zlecenia z personelem Spółki. Ponadto w odniesieniu do umowy dzierżawy zawartej przez Zbywcę z właścicielem nieruchomości w związku z planowaną transakcją Zbywca najprawdopodobniej znacznie zmniejszy powierzchnię wynajmowaną przez Zbywcę w przyszłości.

Jednocześnie Spółka po transakcji zawiąże we własnym zakresie (i) umowę dzierżawy z właścicielem nieruchomości w odniesieniu do powierzchni nieruchomości niewynajmowanej przez Zbywcę, jak również (ii) umowy o pracę oraz umowy zlecenia z częścią dotychczasowego personelu Spółki (nie jest jednak intencją stron, aby transakcja wiązała się z przejściem pracowników Zbywcy w ramach tzw. przejścia zakładu pracy zgodnie z art. 231 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 108, dalej: Kodeks Pracy). Pracownicy Zbywcy będą mieli prawo wyboru, czy chcą świadczyć stosunek pracy dla Spółki w drodze zawarcia nowych umów o pracę, czy też rezygnują z tego stosunku pracy.

Spółka pragnie wskazać, iż działalność gospodarcza prowadzona po nabyciu przez nią składników majątkowych będzie podobna do przedmiotu działalności prowadzonej przez Zbywcę (produkcji wyrobów cukierniczych) i będzie stanowiła działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Planowane jest aby w najbliższej przyszłości głównymi kontrahentami Spółki byli:

podmiot powiązany ze Spółką i jednocześnie jeden z dotychczasowych kontrahentów Zbywcy oraz
sam Zbywca.

Jednocześnie Zainteresowani po sprzedaży zespołu składników będą posiadać zdolność do niezależnego działania jako samodzielne podmioty. Zbywca będzie kontynuował prowadzenie działalności gospodarczej, jednakże w węższym zakresie niż ma to miejsce obecnie.

Ponadto Nabywca planuje nabyć w przyszłości (najprawdopodobniej w roku 2022) prawo do samej nieruchomości (prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności budynku wzgl. budowli zlokalizowanych na tej nieruchomości) (dalej: Nieruchomość) od obecnego właściciela nieruchomości, tj. obecnego komandytariusza Zbywcy (dalej Komandytariusz). W tym celu podpisze on umowę przedwstępną nabycia praw do nieruchomości.

W związku z faktem, iż przeniesienie prawa własności nieruchomości jest planowane najprawdopodobniej na rok 2022, do tego momentu jest planowane zawarcie umowy cywilnej umożliwiającej korzystanie przez Spółkę z nieruchomości na podstawie umowy dzierżawy (najmu lub innej umowy cywilnej) do czasu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży.

W ramach założeń przeprowadzanej transakcji Nabywca również zobowiąże się do korzystania z usług Zbywcy, tj. m.in. (i) usług doradczych organizacji procesu produkcji pod względem technologicznym oraz administracyjnym oraz (ii) usług zawijania cukierków, w zamian za określone wynagrodzenie przez ustalony wcześniej okres rozpoczynający się w momencie zawarcia umowy przyrzeczonej. Jednocześnie Nabywca zobowiąże się do dostarczania Zbywcy jako wyłącznemu niezależnemu sprzedawcy na rynek polski przez określony (kilku lub kilkunastoletni) okres cukierków reklamowych (chyba że Zbywca wyrazi pisemną zgodę na dostarczanie cukierków reklamowych również do innych sprzedawców działających na rynku polskim).

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że na dzień dokonania planowanej transakcji sprzedaży, składniki majątkowe mające być przedmiotem transakcji nie będą wyodrębnione organizacyjnie w przedsiębiorstwie Zbywcy.

Na dzień dokonania opisanej we wniosku transakcji sprzedaży składniki majątkowe mające być przedmiotem transakcji nie będą wyodrębnione funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Zbywcy.

Zbywca, poza wypełnianiem standardowych obowiązków wynikających z ustawy o rachunkowości oraz Krajowych Standardów Rachunkowości nie prowadzi odrębnej ewidencji zdarzeń gospodarczych, która pozwoliłaby mu na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa będącej przedmiotem planowanej transakcji.

Przedmiotem transakcji będą maszyny, urządzenia oraz inne rzeczy ruchome służące do produkcji i sprzedaży cukierków, które łącznie stanowią linię produkcyjną. Dodatkowo na nabywcę przejdzie know-how związane z produkcją wyrobów cukierniczych. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż posiadanie linii produkcyjnej nie jest wystarczające do ukonstytuowania się i skutecznego funkcjonowania przedsiębiorstwa. Niezbędnym jest m.in. posiadanie budynku, w którym posadowiona byłaby linia produkcyjna oraz działu sprzedaży i marketingu zajmującego się pozyskiwaniem klientów i generowaniem zysków.

Zbywca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego od należnego, również na moment nabycia składników majątkowych będących przedmiotem transakcji przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Składniki majątkowe mające być przedmiotem transakcji były wykorzystywane przez Zbywcę w okresie ich posiadania na cele działalności opodatkowanej.

Nabywca zamierza wykorzystywać wszystkie nabyte składniki majątkowe (maszyny, urządzenia i inne rzeczy ruchome, które służą do produkcji i sprzedaży cukierków oraz know-¬how związane z produkcją wyrobów cukierniczych) do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy planowana transakcja sprzedaży składników majątkowych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT) na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT?
Czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktury dokumentującej zakup składników majątkowych od Zbywcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT jak również zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o VAT?

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku wskazano, że intencją zainteresowanych nie jest uzyskanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla opisanej we wniosku dostawy składników majątkowych.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Zainteresowanych transakcji:

Planowana transakcja sprzedaży składników majątkowych będzie podlegała opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Zdaniem Zainteresowanych Spółka będzie miała prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktury dokumentującej zakup składników majątkowych od Zbywcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT jak również zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy do pytania nr 1

Zdaniem Zainteresowanych, zespół składników majątkowych, który ma być przedmiotem odpłatnego nabycia nie może zostać uznany za przedsiębiorstwo w rozumieniu Kodeksu Cywilnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, dalej: Kodeks Cywilny), ani zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT, gdyż w szczególności przedmiotem sprzedaży nie będą istotne elementy majątku Zbywcy, które przesądzają o możliwości uznania składników majątkowych za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część (tj. nie będą przenoszone ani wierzytelności i zobowiązania, ani umowy handlowe). Zbycie składników majątkowych będzie natomiast stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT – mieszczącą się w katalogu czynności, określonym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Świadczeniem usług jest natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jednocześnie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

1. Składniki majątkowe jako przedsiębiorstwo

Pojęcie „przedsiębiorstwa”, którym posługuje się ustawa o VAT nie zostało zdefiniowane w tej ustawie. Niemniej jednak, zgodnie z podejściem organów podatkowych powszechnie akceptowalne jest odnoszenie się do definicji „przedsiębiorstwa” zawartej w art. 55¹ Kodeksu Cywilnego. Zgodnie z tą definicją przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Równocześnie zgodnie z art. 55² Kodeksu Cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W świetle powołanej definicji, w skład przedsiębiorstwa wchodzą takie składniki materialne i niematerialne, które w sposób zorganizowany służą prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa działalności gospodarczej. Okolicznością determinującą możliwość uznania określonego zespołu składników za przedsiębiorstwo jest zatem takie ich zorganizowanie, żeby zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami majątkowymi w taki sposób, że zbywany zespół tych składników będzie w stanie posłużyć do kontynuowania określonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że aby mówić o transferze przedsiębiorstwa, przenoszone składniki majątkowe muszą umożliwiać prowadzenie samodzielnej działalności wyłącznie w oparciu o te składniki.

Spółka pragnie podkreślić, iż planowana transakcja dotyczy wyłącznie wybranych (i oznaczonych indywidualnie w umowie sprzedaży) składników majątku należących do Zbywcy. Nie będzie natomiast obejmować takich elementów, jak:

prawa do nazwy, jaką dotychczas posługuje się Zbywca,
umów o pracę i umów zlecenia z obecnym personelem Zbywcy,
należności wobec kontrahentów,
zobowiązań,
praw i obowiązków z umów, zarówno w odniesieniu do odbiorców (klientów Zbywcy), jak i jego dostawców,
zapasów magazynowych,
środków pieniężnych,
rachunków bankowych,
systemu księgowego,
zakładowego planu kont (układu zakładowego planu kont),
dokumentacji księgowej i podatkowej (rejestrów VAT).

Jednocześnie, Spółka pragnie zwrócić uwagę, że katalog składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa nie jest zamknięty, o czym świadczy użyte w art. 55¹ Kodeksu Cywilnego sformułowanie „w szczególności”. Oznacza to, iż przepis ten nie wymienia wszystkich elementów składowych, których wystąpienie gwarantuje istnienie przedsiębiorstwa. Niemniej jednak przywołane w art. 55¹ Kodeksu Cywilnego elementy należy traktować jako kluczowe dla oceny, czy określony zbiór składników majątkowych może być określony mianem przedsiębiorstwa, czy też nie. Tylko sprzedaż wszystkich istotnych składników przedsiębiorstwa, które bez istotnych zmian będą w stanie służyć dalszej działalności przedsiębiorstwa, będzie stanowić jego zbycie. Jeśli którykolwiek ze składników, któremu można przypisać podstawowy charakter, nie będzie stanowił przedmiotu Transakcji, nie dojdzie do zbycia przedsiębiorstwa. W takim bowiem przypadku transakcja będzie obejmować nie przedsiębiorstwo w ujęciu całościowym, lecz jedynie zespół składników majątkowych wchodzących w jego skład.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 stycznia 2017 r. (sygn. nr 1462-IPPP3.4512.949.2016.1.RM), zgodnie z którą: „Za „przedsiębiorstwo” nie można uznać przypadkowego zbioru składników majątku należących do podatnika. Koniecznym jest aby składniki te pozostawały we wzajemnych interakcjach, w taki sposób, że należy je traktować jako powiązany funkcjonalnie zespół, służący wykonywaniu/przeznaczony do prowadzenia określanej działalności jako przedsiębiorstwo. Innymi słowy, dla ustalenia, czy dany zespół składników majątkowych stanowi „przedsiębiorstwo" najistotniejsze znaczenie ma okoliczność, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany zbiór rzeczy, praw, obowiązków, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. (...) Tym samym, w zbywanym zespole składników majątkowych powinny być zachowane funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu danej działalności gospodarczej.”

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że w przypadku planowanej przez Spółkę transakcji nie można mówić – w odniesieniu do stanu istniejącego po transakcji – o samoistnej zdolności przenoszonego majątku do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Choć intencją Spółki jest dalsze wykorzystywanie nabywanych składników majątku do działalności obejmującej produkcję/dystrybucję cukierków należy podkreślić, że prowadzenie tej działalności będzie możliwe dopiero po uzupełnieniu zakupionych aktywów dodatkowymi składnikami majątku bądź umowami, których zawarcie, zakup bądź dzierżawa będzie konieczna dla zapewnienia możliwości prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej.

2. Składniki majątkowe jako zorganizowana część przedsiębiorstwa

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić wówczas, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział itp. Jak zauważył Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 grudnia 2017 r. (sygn. nr 0112-KDIL2-3.4012.471.2017.1.ZD) takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane co do zasady na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, gdy sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a ściślej do realizowanych przez nią zadań gospodarczych. Nie należy jednak utożsamiać tego pojęcia z pełną samodzielnością finansową. Wystarczające jest zatem wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów rachunkowości zarządczej, jeśli polega ono na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa. Ponadto organy podatkowe również potwierdzają podejście podatników, zgodnie z którym o wyodrębnieniu finansowym może świadczyć między innymi plan kont danej spółki, czy sprawozdawczość finansowa (tak np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 lipca 2017 r. (sygn. nr 0115-KDIT1-2.4012.177.2017.2.KK), interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 października 2017 r. (sygn. nr 0114-KDIP1-1.4012.453.2017.1.LM).

Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość, tj. obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Zdolność do bycia niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa musi posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zdaniem Spółki zbywane Składniki Majątkowe nie będą wyodrębnione ani organizacyjnie, ani finansowo, ani funkcjonalnie. Składniki majątkowe, które Zbywca zamierza zbyć, nie zostały wydzielone organizacyjnie z jego przedsiębiorstwa, ponieważ stanowią one pojedyncze i odrębne aktywa materialne i niematerialne. Nadto nabywane składniki majątkowe nie będą mogły co do zasady samodzielnie spełniać zadań gospodarczych. Powyższe wiąże się w szczególności z faktem, iż szereg elementów koniecznych do samodzielnego funkcjonowania Spółki (np. umowy handlowe z kontrahentami Zbywcy) nie będzie przedmiotem transakcji. W związku z tym składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Potwierdza to dodatkowo fakt, że, jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Potwierdzają to również organy podatkowe, przykładowo w indywidualnej interpretacji wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 grudnia 2017 r. (sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.733.2017.2.MJ): „Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy). Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjna i finansowa, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowana cześć przedsiębiorstwa”. Nie jest zatem wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo w Spółce. Zbywane składniki majątkowe powinny stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u Zbywcy. Z uwagi na fakt, że Zbywca nie wyodrębnił w żaden sposób w ramach prowadzonej działalności zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji ich zadań gospodarczych, zbywane składniki majątkowe nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto Spółka pragnie zaznaczyć, że zgodnie z definicją zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartą w ustawie o VAT, integralnym składnikiem majątku wydzielanego jako zorganizowana część przedsiębiorstwa są zobowiązania. Tymczasem w przypadku sprzedaży składników majątkowych przez Zbywcę – mocą decyzji stron – zobowiązania Zbywcy oraz przysługujące mu wierzytelności związane z prowadzoną działalnością nie zostaną przeniesione na rzecz Spółki. Takie stanowisko przedstawił m.in.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 8 grudnia 2017 r. sygn. 0112-KDIL1-2.4012.433.2017.2.PG potwierdził stanowisko podatnika: „Podsumowując, ZCP (podobnie jak w przypadku przedsiębiorstwa) tworzą składniki, które są pod względem organizacyjnym i finansowym wyodrębnione w strukturze istniejącego przedsiębiorstwa oraz są we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich, jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Dodatkowo, aby mieć do czynienia z transferem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w skład przedmiotu zbycia muszą wchodzić również wszystkie zobowiązania sprzedawcy związane ze zbywaną częścią majątku”.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 22 września 2017 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.313.2017.1.MD, zgodnie z którą: „W świetle powyższego należy stwierdzić, że tzw. przenoszone składniki, nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Planowanej transakcji nie będzie towarzyszyło przeniesienie na Wnioskodawcę zobowiązań, praw i obowiązków ze wszystkich umów łączących zainteresowanego z podmiotami zewnętrznymi. Przede wszystkim zaś przenoszone składniki mające być przedmiotem transakcji nie są w żaden sposób wyodrębnione w strukturze Przedsiębiorcy, co oznacza że nie spełniają definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez która rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespól składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.”

Należy wskazać, że art. 2 pkt 27e ustawy o VAT nie zawiera – w przeciwieństwie do powołanej wyżej definicji przedsiębiorstwa – jedynie przykładowego wyliczenia składników majątku tworzących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, lecz wskazuje elementy, których wyodrębnienie jest warunkiem koniecznym jej istnienia. Brak wyodrębnienia zobowiązań z majątku przedsiębiorstwa Zbywcy, jak również innych istotnych elementów jak umów handlowych z kontrahentami, oraz ich przeniesienia na Spółkę wraz z pozostałymi składnikami majątku stanowi, zdaniem Spółki, kluczowy argument przemawiający za tym, że masa majątkowa, która będzie przedmiotem zbycia nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów podatkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki, nie można mówić w przedstawionej sytuacji o nabyciu przedsiębiorstwa (lub jego zorganizowanej części), gdyż w ramach transakcji przeniesiona zostanie na Spółkę jedynie własność poszczególnych składników majątkowych.

Będzie to zatem odpłatna dostawa towarów, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ostawy o VAT.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy do pytania nr 2

Jak wynika z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych VAT. Jeżeli zatem dane towary lub usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości VAT naliczonego przy ich nabyciu.

Z kolei, na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wystąpienia nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym w rozliczeniu podatnika, podatnik ma prawo do obniżenia podatku należnego za następne okresy lub zwrotu podatku naliczonego na rachunek bankowy w określonych terminach.

Aby rozstrzygnąć o uprawnieniu Wnioskodawcy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku VAT naliczonego na nabyciu składników majątkowych, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy:

Spółka posiada status podatnika VAT,
Zbywca posiada status podatnika VAT,
sprzedaż składników majątkowych będzie podlegała opodatkowaniu VAT,
nabycie składników majątkowych przez Spółkę nastąpi w celu wykorzystywania tych składników majątku w działalności opodatkowanej VAT.

Status podatnika VAT

Należy podkreślić, iż w chwili obecnej, jak i w momencie planowanej transakcji, Zbywca będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, zgodnie z art. 15 ustawy o VAT. W przypadku Spółki złożyła ona stosowne zgłoszenie rejestracyjne VAT-R przed dniem podpisania umowy przedwstępnej, a w konsekwencji również przed dniem (i) wystawienia faktury zaliczkowej na poczet zaliczki z tytułu transakcji, (ii) płatności zaliczki na poczet przyszłej transakcji, jak również przed dniem (iii) sprzedaży składników majątkowych (tj. dniem podpisania samej umowy przyrzeczonej). Zgłoszenie rejestracyjne VAT-R zostało złożone przez Spółkę w celu formalnego zarejestrowania jej jako czynnego podatnika VAT, na którym jako datę od której Spółka rozpoczęła działalność opodatkowaną VAT Spółka wskazała datę wcześniejszą niż dzień podpisania umowy przedwstępnej (czyli jednocześnie przed dniem (i) wystawienia faktury zaliczkowej na poczet zaliczki z tytułu transakcji, (ii) płatności zaliczki na poczet przyszłej transakcji, jak również przed dniem (iii) sprzedaży składników majątkowych). Jednocześnie od momentu założenia Spółki wykonuje ona działalność gospodarczą (w pierwszym okresie o charakterze przygotowawczym) podlegającą docelowo opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT.

Opodatkowanie VAT składników majątkowych

Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania 1 zdaniem Zainteresowanych transakcja zbycia składników majątkowych przez Zbywcę nie będzie wypełniała znamion zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części co wyklucza zastosowanie do ww. transakcji przepisów ustawy o PCC i jednocześnie prowadzi do podlegania przepisom ustawy o VAT. W konsekwencji sprzedaż składników majątkowych na rzecz Spółki będzie transakcją podlegającą opodatkowaniu VAT.

Wykorzystanie przez Spółkę składników majątkowych do czynności opodatkowanych VAT

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, składniki majątkowe przenoszone przez Zbywcę będą wykorzystywane w przyszłości przez Spółkę, będącą podatnikiem VAT do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W dacie planowanej transakcji, Spółka z założenia ma być zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce (tj. złożyła uprzednio niezbędne zgłoszenie rejestracyjne VAT-R i dołoży wszelkich starań, aby zostać zarejestrowana jako czynny podatnik VAT) i będzie spełniała ustawową definicję podatnika zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, tj. będzie osobą prawną wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Spółka dokona zakupu składników majątkowych w ramach czynności opodatkowanej VAT. Będą one następnie wykorzystywane przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej (produkcja kakao, czekolady i wyrobów cukierniczych). Ponadto, jak zostało wskazane w treści uzasadnienia do pytania 1, przekazanie składników majątkowych przez Zbywcę będzie stanowiło dostawę towarów opodatkowaną VAT, niepodlegającą zwolnieniu z opodatkowania VAT.

Tym samym zdaniem Spółki w przypadku dokonania transakcji i otrzymania prawidłowo wystawionej faktury VAT dokumentującej nabycie poszczególnych składników majątkowych Zbywcy, będzie jej przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony związanego z ich nabyciem, gdyż spełniony będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT tj. związek dokonanego zakupu z czynnościami opodatkowanymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji należy wyjaśnić, że jej przedmiotem jest ocena stanowiska Zainteresowanych w podatku od towarów i usług w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1 i 2. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste (pkt 6);
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6 (pkt 7).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 551 Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje nabyć zespół składników majątkowych należących do polskiej spółki komandytowej prowadzącej działalność w zakresie produkcji wyrobów cukierniczych. Przedmiotem nabycia od Zbywcy będą maszyny, urządzenia i inne rzeczy ruchome, które służą do produkcji i sprzedaży cukierków oraz know-how związane z produkcją wyrobów cukierniczych.

W ramach transakcji Spółka nie nabędzie nazwy pod jaką funkcjonuje przedsiębiorstwo Zbywcy Spółka nie nabędzie również należności, ani środków pieniężnych Zbywcy. W ramach transakcji na Spółkę nie zostaną przeniesione prawa wynikające z umów handlowych dotyczących zamówień na towary Zbywcy.

Co więcej, transakcja nie będzie obejmować również żadnych praw, ani obowiązków wynikających z zawartych przez Zbywcę umów w tym w szczególności umów najmu, umów związanych z obsługą wynajmowanej od podmiotu niepowiązanego ze Spółką, w której jest prowadzona działalność Zbywcy (np. umowy o jej ochronę lub zarządzanie, umów o dostawę mediów).

Dodatkowo należy zaznaczyć, że na Spółkę nie zostaną przeniesione prawa i obowiązki z umów związanych z obsługą całego przedsiębiorstwa Zbywcy w szczególności umów o obsługę księgową, obsługę prawną, umowy prowadzenia rachunków bankowych.

Ponadto na Spółkę nie zostaną przeniesione prawa i obowiązki wynikające z zawartych przez Zbywcę umów o pracę oraz umów zlecenia oraz nie zostaną przeniesione zobowiązania Zbywcy.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że przedmiot planowanej transakcji sprzedaży nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu powołanego art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ponieważ zbyciu nie będzie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Zbywcy.

Opisany we wniosku przedmiot transakcji sprzedaży nie stanowi również w istniejącym przedsiębiorstwie Zbywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w ww. art. 2 pkt 27e ustawy. Przedmiot transakcji nie stanowi bowiem masy majątkowej wydzielonej organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Zbywcy, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako niezależne przedsiębiorstwo.

Jak wskazano we wniosku, na dzień dokonania planowanej transakcji sprzedaży, składniki majątkowe mające być przedmiotem transakcji nie będą wyodrębnione organizacyjnie, ani funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Zbywcy.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie przedmiotem planowanej dostawy będą składniki majątkowe niestanowiące przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której definicję zawiera art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Tym samym, planowana transakcja sprzedaży wskazanych składników majątkowych Zbywcy będzie stanowić dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy według właściwej stawki VAT.

Zatem stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

W złożonym wniosku Zainteresowani zwrócili się również o wyjaśnienie czy Spółce (Nabywcy) będzie przysługiwało prawo odliczenia VAT naliczonego z faktury dokumentującej zakup składników majątkowych od Zbywcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT jak również zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o VAT

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Artykuł 86 ust. 10 ustawy stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Sposób i termin zwrotu podatku VAT określony został w przepisach art. 87 ust. 2-10a ustawy.

Wyjaśnić należy, że przepisy art. 87 ustawy regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

Należy w tym miejscu również wskazać na art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

W omawianej sprawie powyższe warunki zostały spełnione, ponieważ jak wynika z wniosku Nabywca na dzień planowanej transakcji będzie czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz zamierza wykorzystywać wszystkie nabyte składniki majątkowe (maszyny, urządzenia i inne rzeczy ruchome, które służą do produkcji i sprzedaży cukierków oraz know¬how związane z produkcją wyrobów cukierniczych) do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji, gdy Zbywca udokumentuje transakcję sprzedaży składników majątkowych fakturą zawierającą podatek należny, Nabywca będzie uprawniony do odliczenia VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy. Tym samym w przypadku, gdy w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, to Nabywcy będzie przysługiwało z tego tytułu prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Informuje się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Wskazać ponadto należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin